Alle teksten van deze blog mogen gecopieerd worden en zijn beschikbaar onder CC-BY-SA/GFDL
Omdat de rijen met blogs die ik regelmatig bezoek helemaal onoverzichtelijk werden, zijn deze nu in een apart 'hoekje' ondergebracht, samen met de websites van mijn persoonlijke interesses. Gewoon hieronder aanklikken.
Foto's van al de wandelingen in ons "Fotoboek Wandelingen"
Ik loop met Asics Gel Kayano
We fotograferen met de Nikon D80
Mijn mountainbike
Loopkilometers 2009 Januari: 80,7 km (9x) Februari: 30 km (4x) Maart : 26,8 km (3x) April: 6 km (1x) Mei: 74,5 km (8x) Juni: 42,9 km (10x) Juli: 52,8 km (7x) Augustus: 98,7 km (8x) September: 110,2 km (9x) Oktober: 44,8 km (6x) November: 7 km (2x) December: 8 km (2x)
Loopkilometers 2010 Januari: 8 km (2x) Februari: 13 km (3x) Maart : 41,3 km (7x) April: 69,2 km (8x) Mei: 4 km (1x) Juni: 34,7 km (7x) Juli: 55 km (8x) Augustus: 24,8 km (3x) September: 32,6 km (5x) Oktober: 70,9 km (8x) November: 98,3 km (11x) December: 30,6 km (3x)
Loopkilometers 2011 Januari: 53,1 km (8x) Februari: 76 km (9x) Maart : 88,1 km (9x) April: 48,4 km (6x) Mei: 66,6 km (6x) Juni: 47 km (5x) Juli: 0 km (x) Augustus: 27,5 km (5x) September: 0 km (x) Oktober: 13,2 km (3x) November: 0 km (x) December: 41,1 km (9x)
Loopkilometers 2012 Januari: 87,9 km (11x) Februari: x km (x) Maart : x km (x) April: x km (x) Mei: x km (x) Juni: x km (x) Juli: x km (x) Augustus: x km (x) September: x km (x) Oktober: x km (x) November: x km (x) December: x km (x)
Aantal loopkm's 2005: 1082 km Aantal loopkm's 2006: 1571,9 km Aantal loopkm's 2007: 1085,8 km Aantal loopkm's 2008: 1007,7 km Aantal loopkm's 2009: 578,2 km Aantal loopkm's 2010: 482,4 km Aantal loopkm's 2011: 461 km Aantal loopkm's 2012: ?? km
Over wandelen, hardlopen, fotografie en Belgische bieren Van 0 naar 42,2 km! September 2004 beginnen lopen, om overgewicht kwijt te geraken. Inmiddels 2 marathons uitgelopen (Brussel 2006, Cheverny 2007). Hier vertel ik over mijn loopvorderingen, verslagjes over mijn wandeltochten en mijn ontdekkingsreis door de Belgische biercultuur. Maar ook mijn andere hobby's zoals natuur en fotografie, muziek en onze perikelen als lesgever en ongevalssimulanten bij het Rode Kruis komen hier aan bod. Op 28 april 2006 traden Fleur en ik in het huwelijk en gingen daaropvolgend schapenhoeden in Zuid-Frankrijk. Op 23 juni 2007 werd onze dochter Ariadne geboren.
19-10-2007
Computers en helpdesks
Gisteren heb ik als lesgever bij het Rode Kruis, een halve dag les gegeven in het zesde leerjaar van het K.A. De Bever, in de klas van Pieter. In het kader van de gezondheidsweek werd me gevraagd een initiatieles Reanimatie te geven. Ik stond wel al meer voor de klas bij 10 en 11-jarigen dus dat was geen probleem. Voor de kinderen is het eens wat anders dan hun eigen juf en vermits onze initiaties vooral doe-cursussen zijn hebben ze weer heel wat opgestoken.
Het probleem zat hem echter in de voorbereiding. Ik werk met een powerpointpresentatie, maar toen ik woensdag mijn laptop aansloot op de beamer lukte het me niet de presentatie geprojecteerd te krijgen, wat ik ook aan de instellingen veranderde. Dus maar op de website van Dell het nummer opgezocht van technical support en naar de Dell-helpdesk gebeld, hierna het relaas: HD Dell: Hallo, Dell Technical Suport, waarmee kan ik U helpen? Ik: uitgelegd wat het probleem was HD Dell: Dat lijkt me een sofwareprobleem en U bent verbonden met de Hardware-helpdesk, ik geef U de nummer van de Software- helpdesk Gebeld naar de nieuwe nummer: HD Dell: Hallo, Dell Technical Suport, waarmee kan ik U helpen? Ik: uitgelegd wat het probleem was HD Dell: Welke soort beamer hebt U? Ik: Een beamer van Hitachi HD Dell: Sorry, wij ondersteunen enkel onze eigen merken. Ik: Het probleem is niet bij de beamer maar bij de instellingen van mijn Dell-notebook. HD Dell: Ik verbind U even door met iemand anders. muziekje muziekje HD Dell: Hallo, Dell Technical Suport, waarmee kan ik U helpen? Ik: uitgelegd wat het probleem was HD Dell: Welke soort beamer hebt U? Ik: Het probleem is niet bij de beamer maar bij de instellingen van mijn Dell-notebook. HD Dell: Oh, maar dan bent U niet juist verbonden, wij staan enkel voor printers en beamers. Ik: Dat heb ik tegen de vorige ook al gezegd. HD Dell: Ik verbind U even door met iemand anders. muziekje muziekje HD Dell: Hallo, Dell Technical Suport, waarmee kan ik U helpen? Ik: uitgelegd wat het probleem was HD Dell: Dat lijkt me een sofwareprobleem en U bent verbonden met de Hardware-helpdesk, ik geef U de nummer van de Software-helpdesk Ik: Dank U, maar daar was ik drie doorverbindingen geleden ook al mee verbonden. HD Dell: Ok, ik vraag het even na, hebt U een minuutje geduld? muziekje muziekje HD Dell: U geeft een presentatie met MS Powerpoint? Ik: ja, dat klopt HD Dell: Dat lijkt me dus een probleem voor Microsoft, ik geef U de nummer van de MS-helpdesk. Als U wilt kan ik U doorverbinden. Ik: Nee, laat maar. Uiteindelijk zelf verder gezocht, en wonder oh wonder gevonden waar ik de instelling kon veranderen vrij eenvoudig dan nog wel en de presentatie op het grote scherm gekregen.
Omdat we vorige zondag over het Pol de Mont wandelpad wandelden en in Wambeek aan het geboortehuis van Pol De Mont passeerden (foto), heb ik wat opzoekwerk verricht over deze tot dan toe voor ons onbekende figuur. Nieuwsgierig geworden ga ik zeker verder op zoek naar zijn werken, om er enkele te lezen.
Pol De Mont (23 april 1857 - 29 juni 1931) was een Vlaams schrijver en dichter. Pol De Mont werd geboren in Wambeek. Na zijn middelbare studies in het Frans te Ninove gevolgd te hebben, ging hij naar het Klein Seminarie in Mechelen. Hier was het dat hij zijn eerste gedichten schreef en in 1875 zijn eerste bundel Klimoprankske liet drukken. Twee jaar later ging hij rechten studeren aan de universiteit van Leuven. Samen met Albrecht Rodenbach stichtte hij hier Het Pennoen. In 1880 werd zijn, met de Vijfjaarlijkse Staatsprijs voor Vlaamse Letterkunde bekroonde, bundel Gedichten gepubliceerd. Hierna een voorbeeld van een van zijn prachtige gedichten.
O kom met mij in de lentenacht! Kom dwalen over de bloemenwei - de roze sluimert, de sterre lacht, in stille dromen wasemt de hei.
O kom met mij in de lentenacht! Het leeft, en het hijgt en het mint daar al! De leveren lispelen, het windje smacht, en donkere wegelen lokken door 't dal.
O kom met mij in de lentenacht! De heuvel glimt in de maneschijn, - daar hellen ons hoofden te saam, zo zacht en gans de natuur zal ons eigen zijn.
Een heel interessante website over onze Vlaamse schrijvers kun je hier vinden.
Maandagavond: DL1 - 3,1 km - 0:17:20 (10,73 km/h - 5,59 min/km)
Na drie weken rust wegens problemen met de rechterknie ben ik vanavond weer eens gaan lopen. Het kriebelde al een tijdje, door de gedwongen rustperiode, en na het lezen van de verhalen over Eindhoven zelfs nog meer. Ik heb alles nog niet gelezen maar er werden prachttijden gelopen door velen en vooral door degenen die hun (halve) marathondebuut maakten. Iedereen alvast een dikke proficiat met hun prestatie EN met het fantastische bedrag dat voor "Make a Wish" werd binnengehaald!! Menigeen trainde met een schema van coach Mario die zeker ook een hand heeft in die vele records, en daarbij liep hij zelf meer dan 45 km zondag om enkele van zijn 'poulains' te hazen. Petje af! Betreffende mijn eigen prestatie vandaag valt weinig te zeggen, voorzichtig 3 km gelopen, mooi tempo, geen pijn. Afwachten en hopelijk verder opbouwen. Een bezoekje bij de dokter staat nog op het programma, nu de grootste drukte op het werk voorbij is zal het er eindelijk van komen.
Zaterdag moest ik spijtig genoeg werken zodat we op de boswandeling in Oosteeklo van onze club De Kwartels niet aanwezig konden zijn. Zondag waren we wel van de partij om van het prachtig najaarsweer te genieten. Samen met ons wandelden meer dan 1700 wandelaars de 8ste Affligem abdijbieren Classic te Meldert, georganiseerd door WSV De Kadees van Aalst.
Deze maal waren we alle vijf nog eens van de partij en we kozen daarom voor de kleinste afstand 6,3 km. Pieter en Cédric gebruikten om beurten ons tweede fototoestel of duwden de kinderwagen, een hele hulp voor ons. Misschien lag het aan de grote opkomst, maar Meldert was niet meteen het ideale startpunt, heel weinig parkeermogelijkheden en een te kleine zaal. De organisatie had ook hun parcours moeten veranderen wegens te veel regen (?) zodat men enkel twee lussen kon aanbieden vanaf de start. We waren vanaf Aalst richting Meldert twee maal verkeerd gereden de luxe van een GPS hebben we nog niet mede omdat we de eerste Marspijlen pas tegenkwamen toen we bijna aan de startplaats waren. Ik geef toe dat we als wandelaars verwend worden in Vlaanderen, maar de organisatie krijgt van ons een onvoldoende. De eerste kilometers kregen we één veldwegel en veel beton onder de voeten. Banen met druk verkeer dan nog waar we met de kinderwagen en twee tieners niet echt een veilig gevoel kregen omdat we verplicht waren op de baan zelf te wandelen. Tussendoor enkele fietspaden met links en rechts huizen om na 3,8 km aan de rustpost nabij de abdij van Affligem te komen.
Hier vertoeven we graag. Spijtig genoeg waren dankzij het mooie herfstweer heel veel mensen van dezelfde mening en reken daarbij nog meer dan duizend wandelaars die hier passeerden. Het gevolg was een overvolle gelagzaal en terras waar wij gelukkig een plaatsje vonden in de veranda voor onze vieren en de kinderwagen, niet iedereen had dat geluk. De Affligem smaakte heerlijk vooral de donkere vant vat de pannenkoeken heel wat minder. De resterende 2,5 km waren beter en werden we langs rustige wegen door mooie stukken natuur en doorheen maïsvelden terug richting Meldert geloodst. We hebben al betere wandelingen meegemaakt van de Kadees, deze zullen we allicht niet meer meewandelen.
Fleur begint meer en meer vertrouwd te geraken met de Nikon en een deel van de wandelfotos zijn ook door haar genomen. Ze experimenteert met diafragmas en sluitertijden en heeft oog voor de verschillende lichtinvallen, wat tijdens onze natuurwandelingen al geresulteerd heeft in knappe beelden. Tijdens het badmoment had Ariadne nogal wat plezier met Pablo, die met momenten hevig door elkaar geschud werd. Fleur heeft daarvan een aantal fotos genomen. Vooral de laatste met lange sluitertijd vind ik persoonlijk heel geslaagd. P.S. Al onze knuffels en speeltuigjes hebben namen, deze heeft dus de naam Pablo gekregen, vraag ons niet waarom.
Hoe bestel ik een biertje (una cerveza) in Barcelona?
Voor het geval je nog eens in Barcelona verdwaalt en opeens zin krijgt in een goed glas bier zetten we hieronder op een rijtje hoe je best een lokaal biertje bestelt, want dat wil wel eens verschillen zo leerden wij in de Catalaanse hoofdstad. Brouwsels: een standaard-pintje wordt in Barcelona gebotteld door de eerbiedwaardige Damm-brouwerij. In essentie leveren ze daar twee brouwsels af: Estrella Dorada en Voll Damm. Het wat meer donkere Voll Damm is een vrij sterk, hoog-alcoholisch biertje. Het lichtere Estrella Dorada -'Gouden Ster' in goed Nederlands- is een echte pils met smaak (in tegenstelling tot het meer waterige San Miguel, wat natuurlijk ook een optie is). 'Una mediana' is een fles bier van gemiddelde grootte, in tegenstelling tot 'un quinto', een kleine fles van 20 cl, of 'una litrona', een litersfles. Een biertje van het vat is in Barcelona en per uitbreiding in Spanje 'una caña'. Dat is dan ook de standaard-bestelformule van de meeste bierdrinkers in Barcelona. Misschien is het voor buitenlanders verstandig om 'una caña pequeña' te vragen, want anders riskeer je 'una jarra' voor je neus te krijgen, in de vorm van een stenen pot of kruik. In sommige cafés serveren ze 'zurritos', hoge, smalle glazen. Kijk ook uit voor een nieuwe uitvinding: bier van het vat met de vermelding 'limon', waarbij je een scheut citroen bij je bier krijgt. Dat mixen kan je ook zelf doen natuurlijk: bestel in dat geval 'una caña'' en 'una clara' -een soda met limoensap. Dit brouwsel is wordt soms geserveerd in een 'porrón', een kruik met een tuitje, zodat je de inhoud van boven je hoofd met gestrekt arm kan ingieten en vervolgens de vaas verdergeven. Best niet proberen wanneer je niet wil dat je kleren doorweekt worden. (hhm). Bron: www.hln.be Wil je weten hoe een biertje genoemd wordt in meer dan honderd talen (!!) moet je hier maar eens kijken.
Als afsluiter een van de vele knappe commercials van de Damm-brouwerij.
Het fotoalbum van de Kruikenburgse wandeltochten in Ternat van zondag 7 oktober is nu online. De fotos zijn zowel door Fleur als door mij genomen. Gewoon even klikken op onderstaande foto (de weerspiegeling van de zon in het water, door Fleur mooi in beeld gebracht).
Een experimentje gedaan met de bewerking van een foto van Ariadne (foto genomen dinsdag). Een beetje met de kleurbalans "gespeeld" en de foto daarbij lichter gemaakt. De bedoeling was haar blauwe kijkers naar voor te brengen. Ikzelf vindt deze best gelukt.
Zaterdag 13 oktober organiseert onze wandelclub De Kwartels, Assenede hun 13de Boswandeling te Oosteeklo. Het wordt zoals gewoonlijk een prachtige boswandeling met een gevarieerd parcours en daarbij staan "De Kwartels" steeds garant voor een prima organisatie.
op zijn zondags dat ger komt tegen de grote dorst, op een hoekske van t huis van god, ge moet er voorbij om ons heer te loven, ge moet er binnen om ons heer te danken, voor de kriek en de lambic en de geus, goddelijke drank ze weten t al in de wereld, op t bergske in eizeringen zijt ge verzekerd, van t vat van t leven (bron: www.dorst.be).
"In de Verzekering tegen de Grote Dorst", aan het dorpsplein van Eizeringen, wordt door sommigen "de vitrine van de lambik-bieren" genoemd. Dit traditionele Pajots café heeft één van de meest uitgebreide geuze- en kriekselecties in de wereld. Even zag het ernaar uit dat de dorpelingen van Eizeringen, een gehucht in het Pajottenland, niet langer verzekerd waren tegen de grote dorst. Immers, de toen 85-jarige Margriet had in oktober 1999 gezegd dat zij na 51 jaar met kerstmis 1999 haar laatste pint zou ontkurken. Daarna zou definitief het doek vallen over "In de verzekering tegen de grote dorst", het enige cafe aan het dorpsplein van Eizeringen. Maar dat was buiten de gebroeders Panneels gerekend. Beiden voltijds aan de slag zagen er wel wat in om het cafeetje over te nemen. Alleen al om de naam en de traditie. In ieder geval werd niet geraakt aan de typische sfeer die het interieur van het cafeetje uitademde. De restauratie werd met veel zorg gedaan. Want dat zou betekenen dat de ziel ervan zou zijn vermoord. De restauratie duurde meer dan vijf jaar, er werd onder andere modern sanitair ingericht. Tot in maart 2000 was er immers het "huizeke" buiten - een plank met een gat erin - nog realiteit. De herberg is een van de oudste stenen gebouwen van het dorp. In de kadastergegevens kon tot 1841 worden teruggegaan. Eertijds was de gelagzaal evenwel kleiner, omdat er vooraan een ruimte was, die dienst deed als "bollenwinkel", een snoepwinkel dus. De verschillende tegelkleur in het huidige lokaal geeft dit duidelijk aan.
Zondagmiddag voor de wandeling was dit onze eerste verpozingsplaats. Fleur dronk een Lambic Cantillon vant vat terwijl ik een oude geuze Hanssens houdbaarheidsdatum tot 2028! koos. Heel zurig zoals een oude geuze moet zijn. Lambic is een biertje met weinig alcohol, en is de basis van alle geuzen en bijna uitsluitend in het pajottenland verkrijgbaar. De Lambic van Cantillon heeft vrijwel geen nasmaak, de Lambic van Drie Fonteinen geniet nog altijd onze voorkeur als dorstlesser.
Wandelclub Kruikenburg organiseerde zondag zijn 29ste Kruikenburgse wandeltochten te Ternat, en het zonnige herfstweertje - volgens ons met temperaturen boven 20°C - lokte meer dan 2000 tevreden wandelaars naar het Pajottenland. Net na de middag gingen we op stap en we kozen voor de 8,4 kmdie ons naar Wambeek en terug voerde. Via de Sint-Gertrudiskerk gingen we op weg langs Kasteel Kruikenburg en doorheen het park. De omgeving van het kasteel en de dreef, die het waterslot met de Sint-Gertrudiskerk verbindt, zijn als landschap beschermd. Daarna vervolgden we onze weg doorheen het typische glooiend polderlandschap en langs verschillende onverharde wegen doorheen tamelijk ruig bosgebied. Hier volgden we grotendeels het Pol De Mont- en Driedorpen-wandelpad. In Wambeek aangekomen konden we, nadat we het geboortehuis van schrijver-dichter Pol De Mont gepasseerd waren, in het zonnetje genieten in de rustpost in het centrum. De terugweg voerde ons voornamelijk langs maïsvelden, akkers en weilanden terug richting Ternat, waarbij we zowel van het mooie landschap als van het zonnetje konden genieten. Een dikke pluim voor de prima organisatie en voor de parcoursmeester die optimaal van de bestaande wandel- en fietspaden gebruik gemaakt heeft om ons een gevarieerde wandeling aan te bieden.
Foto 1: Het kasteel Kruikenburg, Zetel van de heerlijkheid Kruikenburg, aanvankelijk toebehorend aan de van Wezemaels, vervolgens de families 't Serclaes, de Fourneau en de Lichtervelde, tot de Broeders der Christelijke Scholen het in 1938 aankochten. Het waterkasteel herinnert aan de middeleeuwse verdedigingsburchten : drie vleugels nagenoeg in U-vorm opgesteld rondom een met brede ringgrachten omspoelde binnenplaats, drie ronde torens in de vleugels en een vierkante ingangstoren voorafgegaan door een bakstenen brug op rondbogen. Aan de spitsboogvormige doorgang zijn de merktekens van ophaalbrug en valhekken nog duidelijk waarneembaar.
Foto 2: De Sint-Gertrudiskerk te Ternat, aansluitend bij de Brabantse gotiek uit de 15de-16de eeuw. De westertoren is 50 meter hoog en 6,5 meter breed, bekroond met een ingesnoerde spits.
Gisteren ging de week van het bos weer van start, en dit jaar is het thema de bosbeheerder in beeld. Voor vele bosbezoekers is de bosbeheerder niet altijd herkenbaar en bereikbaar. Veel mensen denken bij bosbeheer in abstracte termen of zijn er zich niet van bewust dat onze bossen 'beheerd' worden. Daar wil men wat aan doen en de vele honderden bosbeheerders in het daglicht stellen. Ook volgend weekend zijn er nog heel wat activiteiten in de bossen, voor meer info klik op de affiche.
Op verscheidene locaties in Stekene, Wachtebeke, Moerbeke en Lochristi verschenen borden van een actiegroep die zich verzet tegen de aanwezigheid van een wolf in de regio Waasland.
Vorig weekend werden langs de dijk langs de Moervaart merkwaardige sporen gevonden. Een natuurliefhebber uit de streek stootte bij zijn wekelijkse uitstap op de sporen die hem uitzonderlijk voorkwamen. Gevoegd bij de eerdere meldingen lijkt dit de hypothese dat er terug een wolf (of wolfachtige) huist in onze regio te bevestigen. Dit doet onvermijdelijk terugdenken aan het jaar 2000, toen in dezelfde streek de beruchte Waaslandwolf ruim 30 slachtoffers maakte onder de schapenbevolking aan beide zijden van de landsgrens. Een gespecialiseerd team slaagde er toen niet in de wolf te vangen. Het dier sloeg op 22 december 2000 de laatste maal toe en verdween toen van de aardbodem, doodgeschoten en begraven? Wij hopen persoonlijk dat indien een wolf zich werkelijk in de regio ophoudt, hij snel kan verdoofd en gevangen worden en niet afgeschoten wordt. Meer info op de website van de actiegroep (klikken op de foto). Update: heel deze campagne bleek een (geslaagde) publiciteitsstunt te zijn voor zondag 28 oktober, Halloween in domein Puyenbroeck!
Miljoenen mensen over de hele wereld vieren op 4 oktober Werelddierendag. Deze speciale dag voor dieren hebben we te danken aan Franciscus van Assisi. Franciscus leefde in de twaalfde eeuw en zette zich zijn leven lang in om armen, zieken én dieren te helpen. Hij stierf op 4 oktober 1226 en werd niet lang daarna heilig verklaard. Dankzij zijn inzet werd, tijdens het dierenbeschermingscongres in 1929, zijn sterfdag uitgeroepen tot Werelddierendag.
Over heel de wereld zijn organisaties die zich op een geweldloze manier het hele jaar door inzetten ten voordele van de dieren. Bij ons zijn vooral de acties van Gaia gekend.
Overzee heeft Peta een hele resem bekende sterren als voortrekkers aangetrokken, en hun acties lijken me wel ludieker (Door op de foto's te klikken kom je op hun websites terecht)
Gisterenavond even in onze kelder gedoken en een biertje uit onze biervoorraad gezocht. Een Westmalle-tripel 75cl van 5 jaar oud. Een mooie schuimkraag kregen we niet maar wat een heerlijk biertje! Dit bier had al een mooie smaakevolutie ondergaan, minder bitterheid maar wel heel fruitig en een volle afdronk. Meer informatie over de trappisten kun je trouwens hier vinden (Vader Abt's Trappistbiersite). De twee bierglazen op de foto kochten we op de rommelmarkt, datum onbekend.
Voor onze dochter was het de eerst kennismaking met het Heidebos, en het zal zeker niet de laatste zijn. De "draad van Ariadne" hadden we niet nodig om uit het bos te geraken. Natuurpunt heeft gezorgd voor een complete bepijling van de groene, rode en groene wandelroute, en informatieborden her en der maken het geheel compleet. Als trouwe bezoekers van het bos is de kans daarbij heel klein dat we hier zouden verdwalen. Zondag lag Ariadne er nog bij te genieten en enigszins verwonderd rond te kijken, tot ze in slaap viel. Het fotoalbum van de herfstwandeling kun je bekijken door op de foto te klikken.
Vanaf morgen kun je hier het Heidebos-fotoalbum bekijken, maar eerst nog even een paar sfeerfoto's. Het pad langs het Heidebos wordt regelmatig gebruikt door de paardenliefhebbers, die nu ook van het zonnig weertje profiteerden om met de open koets een rit te maken. Op de foto's is het duidelijk dat zowel man als dier genieten van de rit.
Een prachtig (herfst)weer, zonnig en 18°C, nodigde uit voor een wandeling. Vermits ik in de voormiddag eerst moest werken, konden we niet te ver weg. Het Heidebos is heel dichtbij en één van onze favoriete wandelgebieden. Op het grondgebied van de gemeenten Wachtebeke en Moerbeke vinden we het Heidebos, één van de zeldzame grote boscomplexen van de provincie Oost-Vlaanderen. Dit bijzonder natuurgebied ligt op een zandrug en is een lappendeken van verschillende biotopen: naaldbos, loofbos, struwelen, verlaten akkers, heide, droge graslanden en dreven. Tijdens de laatste decennia werd het Heidebos voornamelijk in functie van de jacht beheerd. Door dit eenzijdig beheer groeiden de heide en open terreinen dicht. Vooral de snelgroeiende Amerikaanse vogelkers, een uitheemse boomsoort, overwoekerde grote delen van het gebied. Andere bedreigingen zoals verkavelingen en de plannen voor een golfterrein konden maar net vermeden worden. Natuurpunt kon in september 1996 ongeveer 127 hectare van dit natuurgebied aankopen. Intussen is het Heidebos uitgebreid tot ongeveer 260 hectare, het Heidebos is hiermee het grootste natuurgebied van Natuurpunt in Oost-Vlaanderen. Sinds 1 juni 1997 is het Heidebos terug opengesteld voor het publiek. In 2001 werd het Heidebos erkend als Europees Habitatrichtlijngebied, wat zorgt voor de strengste wettelijke bescherming van het gebied. Herfst in het bos betekent natuurlijk veel paddenstoelen en de mooie lichtinvallen gaven soms prachtige resultaten. We wandelden ongeveer zeven kilometer doorheen het bos. Vanaf de Keizershoek te Wachtebeke vingen we onze wandeling aan, een stukje langs de gele route, daarna via de hoofdingang de groene route gevolgd die gedeeltelijk over het GR-pad 122 gaat en daarna weer een stukje langs de gele route richting auto. Ariadne genoot duidelijk in de maxicosi, tot ze in slaap viel tenminste. Tussendoor namen we zon tachtigtal fotos, ik had het gevoel dat ik meer op mijn buik gelegen heb dan gewandeld. Ik moet nog uitzoeken welke ik op de blog toon, maar hier alvast een voorproefje.
Herfsttijd betekent ook paddenstoelentijd, alhoewel met ons klimaat deze het hele jaar door te fotograferen zijn. De reden waarom ik graag paddenstoelen fotografeer is evident, net zoals standbeelden (de meeste toch) staan ze stil, ze lopen nooit weg (gelukkig niet) en er zijn echte prachtexemplaren bij. Deze (en die later volgen) staan in het Buggenhoutbos.
Have fun translating my webpage into your favorite language. Not always 100% correct, but fun guaranteed!
Ik ben Dirk, 58 jaar oud, en getrouwd met Fleur. Kinderen: Pieter en Cédric (beiden 19 jaar) en Ariadne (69jaar). Onze interesses: wandelen, lopen, fotografie, natuur, reizen, lezen (vnl. SF & Fantasy), spellen, motorrijden, Rode Kruis, muziek, koken (en lekker eten) en Belgische biercultuur. Hoe het allemaal begon: Wandelen: de voorgeschiedenis Hardlopen: de voorgeschiedenis