Alle teksten van deze blog mogen gecopieerd worden en zijn beschikbaar onder CC-BY-SA/GFDL
Omdat de rijen met blogs die ik regelmatig bezoek helemaal onoverzichtelijk werden, zijn deze nu in een apart 'hoekje' ondergebracht, samen met de websites van mijn persoonlijke interesses. Gewoon hieronder aanklikken.
Foto's van al de wandelingen in ons "Fotoboek Wandelingen"
Ik loop met Asics Gel Kayano
We fotograferen met de Nikon D80
Mijn mountainbike
Loopkilometers 2009 Januari: 80,7 km (9x) Februari: 30 km (4x) Maart : 26,8 km (3x) April: 6 km (1x) Mei: 74,5 km (8x) Juni: 42,9 km (10x) Juli: 52,8 km (7x) Augustus: 98,7 km (8x) September: 110,2 km (9x) Oktober: 44,8 km (6x) November: 7 km (2x) December: 8 km (2x)
Loopkilometers 2010 Januari: 8 km (2x) Februari: 13 km (3x) Maart : 41,3 km (7x) April: 69,2 km (8x) Mei: 4 km (1x) Juni: 34,7 km (7x) Juli: 55 km (8x) Augustus: 24,8 km (3x) September: 32,6 km (5x) Oktober: 70,9 km (8x) November: 98,3 km (11x) December: 30,6 km (3x)
Loopkilometers 2011 Januari: 53,1 km (8x) Februari: 76 km (9x) Maart : 88,1 km (9x) April: 48,4 km (6x) Mei: 66,6 km (6x) Juni: 47 km (5x) Juli: 0 km (x) Augustus: 27,5 km (5x) September: 0 km (x) Oktober: 13,2 km (3x) November: 0 km (x) December: 41,1 km (9x)
Loopkilometers 2012 Januari: 87,9 km (11x) Februari: x km (x) Maart : x km (x) April: x km (x) Mei: x km (x) Juni: x km (x) Juli: x km (x) Augustus: x km (x) September: x km (x) Oktober: x km (x) November: x km (x) December: x km (x)
Aantal loopkm's 2005: 1082 km Aantal loopkm's 2006: 1571,9 km Aantal loopkm's 2007: 1085,8 km Aantal loopkm's 2008: 1007,7 km Aantal loopkm's 2009: 578,2 km Aantal loopkm's 2010: 482,4 km Aantal loopkm's 2011: 461 km Aantal loopkm's 2012: ?? km
Over wandelen, hardlopen, fotografie en Belgische bieren Van 0 naar 42,2 km! September 2004 beginnen lopen, om overgewicht kwijt te geraken. Inmiddels 2 marathons uitgelopen (Brussel 2006, Cheverny 2007). Hier vertel ik over mijn loopvorderingen, verslagjes over mijn wandeltochten en mijn ontdekkingsreis door de Belgische biercultuur. Maar ook mijn andere hobby's zoals natuur en fotografie, muziek en onze perikelen als lesgever en ongevalssimulanten bij het Rode Kruis komen hier aan bod. Op 28 april 2006 traden Fleur en ik in het huwelijk en gingen daaropvolgend schapenhoeden in Zuid-Frankrijk. Op 23 juni 2007 werd onze dochter Ariadne geboren.
15-10-2007
Drie weken rust
Maandagavond: DL1 - 3,1 km - 0:17:20 (10,73 km/h - 5,59 min/km)
Na drie weken rust wegens problemen met de rechterknie ben ik vanavond weer eens gaan lopen. Het kriebelde al een tijdje, door de gedwongen rustperiode, en na het lezen van de verhalen over Eindhoven zelfs nog meer. Ik heb alles nog niet gelezen maar er werden prachttijden gelopen door velen en vooral door degenen die hun (halve) marathondebuut maakten. Iedereen alvast een dikke proficiat met hun prestatie EN met het fantastische bedrag dat voor "Make a Wish" werd binnengehaald!! Menigeen trainde met een schema van coach Mario die zeker ook een hand heeft in die vele records, en daarbij liep hij zelf meer dan 45 km zondag om enkele van zijn 'poulains' te hazen. Petje af! Betreffende mijn eigen prestatie vandaag valt weinig te zeggen, voorzichtig 3 km gelopen, mooi tempo, geen pijn. Afwachten en hopelijk verder opbouwen. Een bezoekje bij de dokter staat nog op het programma, nu de grootste drukte op het werk voorbij is zal het er eindelijk van komen.
Zaterdag moest ik spijtig genoeg werken zodat we op de boswandeling in Oosteeklo van onze club De Kwartels niet aanwezig konden zijn. Zondag waren we wel van de partij om van het prachtig najaarsweer te genieten. Samen met ons wandelden meer dan 1700 wandelaars de 8ste Affligem abdijbieren Classic te Meldert, georganiseerd door WSV De Kadees van Aalst.
Deze maal waren we alle vijf nog eens van de partij en we kozen daarom voor de kleinste afstand 6,3 km. Pieter en Cédric gebruikten om beurten ons tweede fototoestel of duwden de kinderwagen, een hele hulp voor ons. Misschien lag het aan de grote opkomst, maar Meldert was niet meteen het ideale startpunt, heel weinig parkeermogelijkheden en een te kleine zaal. De organisatie had ook hun parcours moeten veranderen wegens te veel regen (?) zodat men enkel twee lussen kon aanbieden vanaf de start. We waren vanaf Aalst richting Meldert twee maal verkeerd gereden de luxe van een GPS hebben we nog niet mede omdat we de eerste Marspijlen pas tegenkwamen toen we bijna aan de startplaats waren. Ik geef toe dat we als wandelaars verwend worden in Vlaanderen, maar de organisatie krijgt van ons een onvoldoende. De eerste kilometers kregen we één veldwegel en veel beton onder de voeten. Banen met druk verkeer dan nog waar we met de kinderwagen en twee tieners niet echt een veilig gevoel kregen omdat we verplicht waren op de baan zelf te wandelen. Tussendoor enkele fietspaden met links en rechts huizen om na 3,8 km aan de rustpost nabij de abdij van Affligem te komen.
Hier vertoeven we graag. Spijtig genoeg waren dankzij het mooie herfstweer heel veel mensen van dezelfde mening en reken daarbij nog meer dan duizend wandelaars die hier passeerden. Het gevolg was een overvolle gelagzaal en terras waar wij gelukkig een plaatsje vonden in de veranda voor onze vieren en de kinderwagen, niet iedereen had dat geluk. De Affligem smaakte heerlijk vooral de donkere vant vat de pannenkoeken heel wat minder. De resterende 2,5 km waren beter en werden we langs rustige wegen door mooie stukken natuur en doorheen maïsvelden terug richting Meldert geloodst. We hebben al betere wandelingen meegemaakt van de Kadees, deze zullen we allicht niet meer meewandelen.
Fleur begint meer en meer vertrouwd te geraken met de Nikon en een deel van de wandelfotos zijn ook door haar genomen. Ze experimenteert met diafragmas en sluitertijden en heeft oog voor de verschillende lichtinvallen, wat tijdens onze natuurwandelingen al geresulteerd heeft in knappe beelden. Tijdens het badmoment had Ariadne nogal wat plezier met Pablo, die met momenten hevig door elkaar geschud werd. Fleur heeft daarvan een aantal fotos genomen. Vooral de laatste met lange sluitertijd vind ik persoonlijk heel geslaagd. P.S. Al onze knuffels en speeltuigjes hebben namen, deze heeft dus de naam Pablo gekregen, vraag ons niet waarom.
Hoe bestel ik een biertje (una cerveza) in Barcelona?
Voor het geval je nog eens in Barcelona verdwaalt en opeens zin krijgt in een goed glas bier zetten we hieronder op een rijtje hoe je best een lokaal biertje bestelt, want dat wil wel eens verschillen zo leerden wij in de Catalaanse hoofdstad. Brouwsels: een standaard-pintje wordt in Barcelona gebotteld door de eerbiedwaardige Damm-brouwerij. In essentie leveren ze daar twee brouwsels af: Estrella Dorada en Voll Damm. Het wat meer donkere Voll Damm is een vrij sterk, hoog-alcoholisch biertje. Het lichtere Estrella Dorada -'Gouden Ster' in goed Nederlands- is een echte pils met smaak (in tegenstelling tot het meer waterige San Miguel, wat natuurlijk ook een optie is). 'Una mediana' is een fles bier van gemiddelde grootte, in tegenstelling tot 'un quinto', een kleine fles van 20 cl, of 'una litrona', een litersfles. Een biertje van het vat is in Barcelona en per uitbreiding in Spanje 'una caña'. Dat is dan ook de standaard-bestelformule van de meeste bierdrinkers in Barcelona. Misschien is het voor buitenlanders verstandig om 'una caña pequeña' te vragen, want anders riskeer je 'una jarra' voor je neus te krijgen, in de vorm van een stenen pot of kruik. In sommige cafés serveren ze 'zurritos', hoge, smalle glazen. Kijk ook uit voor een nieuwe uitvinding: bier van het vat met de vermelding 'limon', waarbij je een scheut citroen bij je bier krijgt. Dat mixen kan je ook zelf doen natuurlijk: bestel in dat geval 'una caña'' en 'una clara' -een soda met limoensap. Dit brouwsel is wordt soms geserveerd in een 'porrón', een kruik met een tuitje, zodat je de inhoud van boven je hoofd met gestrekt arm kan ingieten en vervolgens de vaas verdergeven. Best niet proberen wanneer je niet wil dat je kleren doorweekt worden. (hhm). Bron: www.hln.be Wil je weten hoe een biertje genoemd wordt in meer dan honderd talen (!!) moet je hier maar eens kijken.
Als afsluiter een van de vele knappe commercials van de Damm-brouwerij.
Het fotoalbum van de Kruikenburgse wandeltochten in Ternat van zondag 7 oktober is nu online. De fotos zijn zowel door Fleur als door mij genomen. Gewoon even klikken op onderstaande foto (de weerspiegeling van de zon in het water, door Fleur mooi in beeld gebracht).
Een experimentje gedaan met de bewerking van een foto van Ariadne (foto genomen dinsdag). Een beetje met de kleurbalans "gespeeld" en de foto daarbij lichter gemaakt. De bedoeling was haar blauwe kijkers naar voor te brengen. Ikzelf vindt deze best gelukt.
Zaterdag 13 oktober organiseert onze wandelclub De Kwartels, Assenede hun 13de Boswandeling te Oosteeklo. Het wordt zoals gewoonlijk een prachtige boswandeling met een gevarieerd parcours en daarbij staan "De Kwartels" steeds garant voor een prima organisatie.
op zijn zondags dat ger komt tegen de grote dorst, op een hoekske van t huis van god, ge moet er voorbij om ons heer te loven, ge moet er binnen om ons heer te danken, voor de kriek en de lambic en de geus, goddelijke drank ze weten t al in de wereld, op t bergske in eizeringen zijt ge verzekerd, van t vat van t leven (bron: www.dorst.be).
"In de Verzekering tegen de Grote Dorst", aan het dorpsplein van Eizeringen, wordt door sommigen "de vitrine van de lambik-bieren" genoemd. Dit traditionele Pajots café heeft één van de meest uitgebreide geuze- en kriekselecties in de wereld. Even zag het ernaar uit dat de dorpelingen van Eizeringen, een gehucht in het Pajottenland, niet langer verzekerd waren tegen de grote dorst. Immers, de toen 85-jarige Margriet had in oktober 1999 gezegd dat zij na 51 jaar met kerstmis 1999 haar laatste pint zou ontkurken. Daarna zou definitief het doek vallen over "In de verzekering tegen de grote dorst", het enige cafe aan het dorpsplein van Eizeringen. Maar dat was buiten de gebroeders Panneels gerekend. Beiden voltijds aan de slag zagen er wel wat in om het cafeetje over te nemen. Alleen al om de naam en de traditie. In ieder geval werd niet geraakt aan de typische sfeer die het interieur van het cafeetje uitademde. De restauratie werd met veel zorg gedaan. Want dat zou betekenen dat de ziel ervan zou zijn vermoord. De restauratie duurde meer dan vijf jaar, er werd onder andere modern sanitair ingericht. Tot in maart 2000 was er immers het "huizeke" buiten - een plank met een gat erin - nog realiteit. De herberg is een van de oudste stenen gebouwen van het dorp. In de kadastergegevens kon tot 1841 worden teruggegaan. Eertijds was de gelagzaal evenwel kleiner, omdat er vooraan een ruimte was, die dienst deed als "bollenwinkel", een snoepwinkel dus. De verschillende tegelkleur in het huidige lokaal geeft dit duidelijk aan.
Zondagmiddag voor de wandeling was dit onze eerste verpozingsplaats. Fleur dronk een Lambic Cantillon vant vat terwijl ik een oude geuze Hanssens houdbaarheidsdatum tot 2028! koos. Heel zurig zoals een oude geuze moet zijn. Lambic is een biertje met weinig alcohol, en is de basis van alle geuzen en bijna uitsluitend in het pajottenland verkrijgbaar. De Lambic van Cantillon heeft vrijwel geen nasmaak, de Lambic van Drie Fonteinen geniet nog altijd onze voorkeur als dorstlesser.
Wandelclub Kruikenburg organiseerde zondag zijn 29ste Kruikenburgse wandeltochten te Ternat, en het zonnige herfstweertje - volgens ons met temperaturen boven 20°C - lokte meer dan 2000 tevreden wandelaars naar het Pajottenland. Net na de middag gingen we op stap en we kozen voor de 8,4 kmdie ons naar Wambeek en terug voerde. Via de Sint-Gertrudiskerk gingen we op weg langs Kasteel Kruikenburg en doorheen het park. De omgeving van het kasteel en de dreef, die het waterslot met de Sint-Gertrudiskerk verbindt, zijn als landschap beschermd. Daarna vervolgden we onze weg doorheen het typische glooiend polderlandschap en langs verschillende onverharde wegen doorheen tamelijk ruig bosgebied. Hier volgden we grotendeels het Pol De Mont- en Driedorpen-wandelpad. In Wambeek aangekomen konden we, nadat we het geboortehuis van schrijver-dichter Pol De Mont gepasseerd waren, in het zonnetje genieten in de rustpost in het centrum. De terugweg voerde ons voornamelijk langs maïsvelden, akkers en weilanden terug richting Ternat, waarbij we zowel van het mooie landschap als van het zonnetje konden genieten. Een dikke pluim voor de prima organisatie en voor de parcoursmeester die optimaal van de bestaande wandel- en fietspaden gebruik gemaakt heeft om ons een gevarieerde wandeling aan te bieden.
Foto 1: Het kasteel Kruikenburg, Zetel van de heerlijkheid Kruikenburg, aanvankelijk toebehorend aan de van Wezemaels, vervolgens de families 't Serclaes, de Fourneau en de Lichtervelde, tot de Broeders der Christelijke Scholen het in 1938 aankochten. Het waterkasteel herinnert aan de middeleeuwse verdedigingsburchten : drie vleugels nagenoeg in U-vorm opgesteld rondom een met brede ringgrachten omspoelde binnenplaats, drie ronde torens in de vleugels en een vierkante ingangstoren voorafgegaan door een bakstenen brug op rondbogen. Aan de spitsboogvormige doorgang zijn de merktekens van ophaalbrug en valhekken nog duidelijk waarneembaar.
Foto 2: De Sint-Gertrudiskerk te Ternat, aansluitend bij de Brabantse gotiek uit de 15de-16de eeuw. De westertoren is 50 meter hoog en 6,5 meter breed, bekroond met een ingesnoerde spits.
Gisteren ging de week van het bos weer van start, en dit jaar is het thema de bosbeheerder in beeld. Voor vele bosbezoekers is de bosbeheerder niet altijd herkenbaar en bereikbaar. Veel mensen denken bij bosbeheer in abstracte termen of zijn er zich niet van bewust dat onze bossen 'beheerd' worden. Daar wil men wat aan doen en de vele honderden bosbeheerders in het daglicht stellen. Ook volgend weekend zijn er nog heel wat activiteiten in de bossen, voor meer info klik op de affiche.
Op verscheidene locaties in Stekene, Wachtebeke, Moerbeke en Lochristi verschenen borden van een actiegroep die zich verzet tegen de aanwezigheid van een wolf in de regio Waasland.
Vorig weekend werden langs de dijk langs de Moervaart merkwaardige sporen gevonden. Een natuurliefhebber uit de streek stootte bij zijn wekelijkse uitstap op de sporen die hem uitzonderlijk voorkwamen. Gevoegd bij de eerdere meldingen lijkt dit de hypothese dat er terug een wolf (of wolfachtige) huist in onze regio te bevestigen. Dit doet onvermijdelijk terugdenken aan het jaar 2000, toen in dezelfde streek de beruchte Waaslandwolf ruim 30 slachtoffers maakte onder de schapenbevolking aan beide zijden van de landsgrens. Een gespecialiseerd team slaagde er toen niet in de wolf te vangen. Het dier sloeg op 22 december 2000 de laatste maal toe en verdween toen van de aardbodem, doodgeschoten en begraven? Wij hopen persoonlijk dat indien een wolf zich werkelijk in de regio ophoudt, hij snel kan verdoofd en gevangen worden en niet afgeschoten wordt. Meer info op de website van de actiegroep (klikken op de foto). Update: heel deze campagne bleek een (geslaagde) publiciteitsstunt te zijn voor zondag 28 oktober, Halloween in domein Puyenbroeck!
Miljoenen mensen over de hele wereld vieren op 4 oktober Werelddierendag. Deze speciale dag voor dieren hebben we te danken aan Franciscus van Assisi. Franciscus leefde in de twaalfde eeuw en zette zich zijn leven lang in om armen, zieken én dieren te helpen. Hij stierf op 4 oktober 1226 en werd niet lang daarna heilig verklaard. Dankzij zijn inzet werd, tijdens het dierenbeschermingscongres in 1929, zijn sterfdag uitgeroepen tot Werelddierendag.
Over heel de wereld zijn organisaties die zich op een geweldloze manier het hele jaar door inzetten ten voordele van de dieren. Bij ons zijn vooral de acties van Gaia gekend.
Overzee heeft Peta een hele resem bekende sterren als voortrekkers aangetrokken, en hun acties lijken me wel ludieker (Door op de foto's te klikken kom je op hun websites terecht)
Gisterenavond even in onze kelder gedoken en een biertje uit onze biervoorraad gezocht. Een Westmalle-tripel 75cl van 5 jaar oud. Een mooie schuimkraag kregen we niet maar wat een heerlijk biertje! Dit bier had al een mooie smaakevolutie ondergaan, minder bitterheid maar wel heel fruitig en een volle afdronk. Meer informatie over de trappisten kun je trouwens hier vinden (Vader Abt's Trappistbiersite). De twee bierglazen op de foto kochten we op de rommelmarkt, datum onbekend.
Voor onze dochter was het de eerst kennismaking met het Heidebos, en het zal zeker niet de laatste zijn. De "draad van Ariadne" hadden we niet nodig om uit het bos te geraken. Natuurpunt heeft gezorgd voor een complete bepijling van de groene, rode en groene wandelroute, en informatieborden her en der maken het geheel compleet. Als trouwe bezoekers van het bos is de kans daarbij heel klein dat we hier zouden verdwalen. Zondag lag Ariadne er nog bij te genieten en enigszins verwonderd rond te kijken, tot ze in slaap viel. Het fotoalbum van de herfstwandeling kun je bekijken door op de foto te klikken.
Vanaf morgen kun je hier het Heidebos-fotoalbum bekijken, maar eerst nog even een paar sfeerfoto's. Het pad langs het Heidebos wordt regelmatig gebruikt door de paardenliefhebbers, die nu ook van het zonnig weertje profiteerden om met de open koets een rit te maken. Op de foto's is het duidelijk dat zowel man als dier genieten van de rit.
Een prachtig (herfst)weer, zonnig en 18°C, nodigde uit voor een wandeling. Vermits ik in de voormiddag eerst moest werken, konden we niet te ver weg. Het Heidebos is heel dichtbij en één van onze favoriete wandelgebieden. Op het grondgebied van de gemeenten Wachtebeke en Moerbeke vinden we het Heidebos, één van de zeldzame grote boscomplexen van de provincie Oost-Vlaanderen. Dit bijzonder natuurgebied ligt op een zandrug en is een lappendeken van verschillende biotopen: naaldbos, loofbos, struwelen, verlaten akkers, heide, droge graslanden en dreven. Tijdens de laatste decennia werd het Heidebos voornamelijk in functie van de jacht beheerd. Door dit eenzijdig beheer groeiden de heide en open terreinen dicht. Vooral de snelgroeiende Amerikaanse vogelkers, een uitheemse boomsoort, overwoekerde grote delen van het gebied. Andere bedreigingen zoals verkavelingen en de plannen voor een golfterrein konden maar net vermeden worden. Natuurpunt kon in september 1996 ongeveer 127 hectare van dit natuurgebied aankopen. Intussen is het Heidebos uitgebreid tot ongeveer 260 hectare, het Heidebos is hiermee het grootste natuurgebied van Natuurpunt in Oost-Vlaanderen. Sinds 1 juni 1997 is het Heidebos terug opengesteld voor het publiek. In 2001 werd het Heidebos erkend als Europees Habitatrichtlijngebied, wat zorgt voor de strengste wettelijke bescherming van het gebied. Herfst in het bos betekent natuurlijk veel paddenstoelen en de mooie lichtinvallen gaven soms prachtige resultaten. We wandelden ongeveer zeven kilometer doorheen het bos. Vanaf de Keizershoek te Wachtebeke vingen we onze wandeling aan, een stukje langs de gele route, daarna via de hoofdingang de groene route gevolgd die gedeeltelijk over het GR-pad 122 gaat en daarna weer een stukje langs de gele route richting auto. Ariadne genoot duidelijk in de maxicosi, tot ze in slaap viel tenminste. Tussendoor namen we zon tachtigtal fotos, ik had het gevoel dat ik meer op mijn buik gelegen heb dan gewandeld. Ik moet nog uitzoeken welke ik op de blog toon, maar hier alvast een voorproefje.
Herfsttijd betekent ook paddenstoelentijd, alhoewel met ons klimaat deze het hele jaar door te fotograferen zijn. De reden waarom ik graag paddenstoelen fotografeer is evident, net zoals standbeelden (de meeste toch) staan ze stil, ze lopen nooit weg (gelukkig niet) en er zijn echte prachtexemplaren bij. Deze (en die later volgen) staan in het Buggenhoutbos.
Zondag moest ik werken tot 15u, maar we gingen graag genoeg in op het aanbod van Fleurs pa en ma om op onze dochter even te letten zodat we daarna toch nog een kort ritje met de motor konden maken. Via Overslag reden we Zeeuws-Vlaanderen binnen tot Terneuzen en via de route langs het kanaal Gent-Terneuzen kwamen we uiteindelijk in Sas Van Gent terecht waar we een terrasje deden in de Rijnvaart, gelegen aan de Westkade naast het kanaal. Dit is niet ons eerste bezoek hier in dit gezellig ingericht bruin café met Carlo, de sympathieke cafébaas achter de tapkraan.
Neem daarbij tamelijk uitgebreide bierkaart, met een groot aantal Belgische bieren, meer moet dat niet zijn.
We kozen ook hier weer voor twee biertjes die we nog niet geproefd hadden. Murphys Irish Red (Ale, 5% alc.). Een typische Engelse Ale, lekker kruidig biertje. Wieckse Witte (blond, 5,5% alc.). Een prettig geurend, niet te zoet, niet te kruidig troebel witbier, alhoewel ikzelf nog steeds Hoegaarden als witbier prefereer.
Wat beide bieren gemeen hebben is Heineken, weer een klassiek verhaal van de grote concerns die kleine brouwerijen overnemen en indien niet rendabel genoeg ook sluiten. Heineken NV is een Nederlandse multinational in de bier- en drankensector en is actief in meer dan 170 landen. In 1968 fuseerde Heineken met de grootste concurrent, het eveneens Amsterdamse Amstel. Met een totaal biervolume van 121,8 miljoen hectoliter in 2004 behoort Heineken tot de grootste brouwerijen van de wereld. De productie vindt plaats in meer dan 110 brouwerijen in ruim 60 landen. Daarnaast opereert Heineken via exportactiviteiten en licentiepartners. Ruim de helft van de afzet vindt plaats in Europa. Heineken bezit en beheert verschillende biermerken. Heineken en Amstel zijn de belangrijkste internationale merken. Heineken is het meest verkochte biermerk in Europa en Amstel is nummer drie. Gerekend naar het aantal hectoliters is Heineken 's werelds vierde brouwerij. Heineken bezit en beheert daarnaast meer dan 120 merken, zoals 33 Export, Cruzcampo, Zywiec, Birra Moretti, Murphy's en Star (bron: Wikipedia).
Stadsbrouwerij de Ridder werd gesticht in 1857 door de brouwersfamilie Van Aubel. Maastricht telde toen meer dan veertig brouwerijen. Voor de aanvang van de Eerste Wereldoorlog waren er nog 24. Tussen 1919 en 1940 ging het aantal verder achteruit tot negen, waaronder twee kloosterbrouwerijen. In 1971 sluit Bosch, de voorlaatste brouwerij. De Ridder gaat alleen verder. Tot 1982 als familiebedrijf, daarna onder de Heineken-paraplu. Op het moment van de overname door Heineken brouwt de Ridder drie bieren. De Ridderpils van Van Aubel stamt uit 1925. Hij kent slechts een gering aandeel ruwe granen en heeft een goede hopbitterheid. Het tweede bier is Oud Bruin. Volgens Maastrichtenaren een uitstekende begeleider van 'zoervleis' (zuur vlees), zoals wij de Vlaamse stoofkarbonaden plegen te noemen. Tenslotte wordt er een volmout Dortmunder bier gebrouwen, de uitnemende Maltezer. Na de overname blijft Heineken vooralsnog de Ridderbieren brouwen. Oud Bruin wordt omgedoopt tot Donker Bier. Als Heineken besluit geen ruwe granen meer te gebruiken bij het brouwen van haar bieren, geldt dat ook voor de Ridder. Heineken heeft nog andere plannen met de Ridder. Allereerst geeft hij de brouwerij een nieuwe impuls en zorgt voor een snelle groei van de productie. Op biergebied is Ridder eveneens actief. In 1983 wordt er een gelegenheidsbier gebrouwen voor het 125-jarig bestaan van de naast de brouwerij gelegen Sint-Martinuskerk: het Bière St. Martin, een variant op Maltezer. Sint Martinus zou overigens een Maltezer Ridder zijn geweest. Voor de 50-jarige bevrijding van Maastricht, op 13-14 september 1994, herhaalde de brouwerij dit met het toepasselijke Bevrijdingsbier. Een toevalstreffer overigens. Toen in de aanloop naar de bevrijdingsfeesten een journalist van De Limburger vroeg of Ridder een herdenkingsbier zou brouwen, antwoordde een van de toenmalige directeuren, de heer Moonen, iets van 'Wellicht', of 'We zullen wel zien'. De dag erop stond in de krant: 'Ridder komt in september met speciaal bevrijdingsbier!' De bierdrinker is de krant nog steeds dankbaar. In 1987 wordt voor het eerst in vele jaren weer een Bock gebrouwen. En in 1988 ziet de Wieckse Witte het levenslicht. Het Maastrichtse witbier is nadrukkelijk voor de hele Heinekenfamilie bedoeld, niet enkel voor de aan Ridder gebonden cafés en is het kind van oud-brouwmeester Wim van Wijk. Het feit dat het bier zeer evenwichtig is, dankzij een uitmuntende bovengist, niet te zoet, niet te gekruid, en het gegeven dat Heineken over een uitstekend distributienet beschikt, zorgen ervoor dat Wieckse Witte na Hoegaarden tweede op de witbiermarkt wordt. In 1995 bestaat reeds de helft van de productie bij de Ridder uit Wieckse Witte. Omdat de brouwerij om logistieke redenen niet boven de 100.000 hl kan groeien, wordt het voor de export bestemde deel van de Wieckse Witte eerst gebrouwen door de paters trappisten in Tilburg en inmiddels door de Heinekendochter Fischer in Schiltigheim (F). Gezien de maximale capaciteit van de Ridder en het feit dat de flesjes Vos deels bij Heineken te 's-Hertogenbosch (via de etikettenlijn van Amstel) of bij Brand in Wijlre werden of worden afgevuld, rijst de vraag of wel alle Vos in Maastricht wordt gebrouwen. Overigens heeft Heineken er nooit een geheim van gemaakt, dat de Ridder zich uitstekend leent voor het op punt stellen van nieuwe bieren, die bij gebleken succes elders kunnen worden gebrouwen, om op die manier bij de Ridder opnieuw productiecapaciteit te scheppen voor weer andere nieuwe bieren. Deze Heineken-filosofie leidt er uiteindelijk toe dat de Ridder met ingang van 1 maart 2002 is gestopt met het brouwen van pils, oud bruin en bok. Daarmee kwam een eind aan een kleine eeuw pilsbrouwen in Maastricht. Op 31 oktober 2002 gaf het concern te kennen de Ridder eind december 2002 te sluiten. (Tekst afkomstig van website www.pint.nl.)
De geschiedenis van Brouwerij Murphy, Cork, Ireland, gaat terug tot in 1856. Sinds 2001 is de officiële naam Murphy Heineken Brewery Ireland Ltd na de overname door Heineken. In 2002 won de brouwerij een gouden medaille op de Beer Olympics competition te Brighton, UK met hun ander succesvol bier Murphys Irish Stout. Sinds 1996 is Murphy's Irish Red Beer op de Nederlandse biermarkt verkrijgbaar. De Murphy Brewery heeft met dit Red Beer ingespeeld op de groeiende vraag naar speciaal bieren en die naar de Ierse in het bijzonder. Men denkt de naambekendheid van het Murphy's bier in het algemeen te vergroten door nu ook aanwezig te zijn in een deel van de markt waar het stout bier niet vertegenwoordigd is.
Have fun translating my webpage into your favorite language. Not always 100% correct, but fun guaranteed!
Ik ben Dirk, 58 jaar oud, en getrouwd met Fleur. Kinderen: Pieter en Cédric (beiden 19 jaar) en Ariadne (69jaar). Onze interesses: wandelen, lopen, fotografie, natuur, reizen, lezen (vnl. SF & Fantasy), spellen, motorrijden, Rode Kruis, muziek, koken (en lekker eten) en Belgische biercultuur. Hoe het allemaal begon: Wandelen: de voorgeschiedenis Hardlopen: de voorgeschiedenis