Dirk Van Esbroeck, geboren in Gent op 1 juni 1946, groeit op in Argentinië en ontdekt zijn geboorteland als hij achttien is geworden. In 1970 studeert hij af aan het RITCS, afdeling film, en is hij korte tijd werkzaam bij het productiehuis van cineast Roland Verhavert. In 1972 kiest hij resoluut voor de muziekwereld en gaat spelen bij de groep Rum, die een van de toonaangevende ensembles binnen de Europese folkrevival van de jaren 70 en 80 zal worden. Halverwege de jaren zeventig ontmoet hij gitarist Juan Masondo en van dan af krijgt ook de Zuid-Amerikaanse muziek een belangrijke plaats binnen zijn podiumleven.
Rum slaat een nieuwe richting in, en het duo Van Esbroeck-Masondo wordt met de komst van bandoneonspeler Alfredo Marcucci een trio, om later tot het sextet Tango al Sur te worden omgevormd. Van Esbroeck neemt deel aan enkele spraakmakende projecten: De Islandsuite, Het Zwarte Goud en Café B, maar hij heeft meer pijlen op zijn boog: hij componeert voor theater en film en bouwt 20 jaar lang samen met Christel Borghlevens en Guido Desimpelaere een nieuwe origineel repertorium op dat voornamelijk is gebaseerd op Nederlandstalige poëzie. ‘Van op de hoge brug’, ‘De zee en haar oevers’, ‘De Papieren Piraat’ , ‘Vliegen’ en ‘La Voyageuse’ zijn de titels van deze programma’s.
Met componist Dirk Brossé maakt Van Esbroeck de creatie van diens symfonisch werk La Soledad de America Latina mee, en met ’De Pampa’s’ brengt hij een eigen creatie, dit laatste in gezelschap van Charles Cornette en Hilde Uitterlinden. Met hen werkt hij ook aan programma’s rond Pablo Neruda en Federico Garcia Lorca. Van Esbroeck speelt ook een hoofdrol in ’Maria de Buenos Aires’ van Astor Piazzolla en Horacio Ferrer in een productie van I Fiamminghi. Hij toerde samen met zangeres Elsje Helewaut, schrijver Bart Plouvier en Wigbert met de productie ’Van alle landen thuis’ en met zijn groep en dichter Geert van Istendael brengt hij de productie ’Taalmachine’.
Met het programma ’Patagon, Patagonië’, waar hij de laatste jaren mee toerde, bracht Dirk samen met Alfredo Marcucci, Juan Masondo, Carlos Diaz een hommage aan het land waar hij opgroeide.
In 2002 werd bij Dirk Van Esbroeck blaaskanker vastgesteld. In ’Leven’, het magazine van de Vlaamse Liga tegen Kanker, getuigde hij in april 2006: 'Ik voél me niet een zieke man. Ik kan reizen en blijven optreden. Professioneel bezig blijven, dat is werkelijk een godsgeschenk. Muziek maken, creatief bezig zijn geeft mij veel voldoening en moed.' (bron: Het Nieuwsblad)

Ik had het geluk eenmaal een optreden van Van Esbroeck-Masondo mee te maken een zevental jaar geleden in Kieldrecht. Een beetje uit nieuwsgierigheid ging ik daar naartoe, mede omdat mij al honderden malen de vraag gesteld werd: ‘Ben jij die zanger?”. Het verraste mij gisterenmorgen toen ik ‘mijn’ overlijdensbericht op de radio hoorde, waar ik vandaag natuurlijk constant over aangesproken word. Maar voor degene die nog zouden twijfelen: “I’m alive and kicking (and running)!!”

Ik hoorde het van mijn vader, die mij smste dat hij triest was omdat Dirk Van Esbroeck overleden was...

Ik wist meteen dat het om de zanger ging, maar had het gevoel dat ik nog een Dirk van Esbroeck kende... en nu heb ik hem dus gevonden.
Alive and Running

Zonde van zanger Dirk Van Esbroeck, vond mijn vader.
En inderdaad, na Bram Vermeulen in 2004, is dit weer een verlies voor de Nederlandstalige Kleinkunst met een grote K....

25-05-2007 om 13:47 geschreven door Katrien

25-05-2007 om 08:51 geschreven door pieterbie

25-05-2007 om 07:17 geschreven door Ron

24-05-2007 om 21:19 geschreven door Julie

24-05-2007 om 20:17 geschreven door stofke

24-05-2007 om 19:14 geschreven door Rudi