Zaterdagvoormiddag: IT – 11,2 km – 0:57:50 (11,64 km/h – 5,16 min/km)

Donderdagavond: DL1 – 11,3 km – 1:15-00 (9,04 km/h – 6,64 min/km)

In april zaten we met zijn allen nog aan de feesttafel, niet wetende wat de rest van het jaar brengen zou. We hadden alvast geen flauw vermoeden van wat er nog te gebeuren viel! Bij mijn vader, een heel actieve senior maar wel inmiddels 76 jaar oud, werd een slechte werking van de hartkleppen vastgesteld. Een snelle ingreep diende hierop te gebeuren waarbij in het UZ Antwerpen één klep vervangen werd door een kunststof hartklep en over de andere klep werd een kunststof ring geplaatst om terug opnieuw goed te laten afsluiten. Een grote revisie van zijn motor om zo te zeggen.

Hij is nu goed herstellende van deze zware openhartoperatie. Op tweede kerstdag kreeg Fleur’s vader, pas 57 jaar jong, een hartinfarct thuis. Eerst de huisdokter, daarna ambulance en MUG-team er bij en met spoed naar het Middelheim te Antwerpen. Diagnose: één volledig dichtgeslibde hartslagader. Met de de zogenaamde Percutane Transluminale Coronair Angioplastiek methode, kortweg Angioplastiek genaamd – het ballonnetje – werd de ader vrijgemaakt en een stent (oftewel vaatstut) geplaatst – in de volksmond een veertje – dat de ader nu openhoudt. Deze methode wint meer en meer de voorkeur ten opzichte van de bypassoperatie.

Zondagnamiddag: DL1 – 10 km – 1:02:15 (9,64 km/h – 6,23 min/km)

Zaterdagnamiddag: DL2 – 10 km – 1:00:30 (9,92 km/h – 6,05 min/km)

Naar jaarlijkse traditie hebben we op vrijdagavond het einde van het oude jaar gevierd met een kroegentocht rond de Antwerpse Grote Markt en omgeving. Deze maal waren we met negenen, wat wij noemen een ‘multidisciplinair’ gezelschap. Wij komen uit verschillende diensten – ons bedrijf telt meer dan 3000 werknemers – en werken gedurende het jaar maar zelden met elkaar samen. Vijf jaar geleden met vijf man - de "harde kern" - begonnen en nu dus al met een aantal mensen meer. Heel druk op de Grote Markt met de ijspiste en ook de kerstmarkt op de Groenplaats trok veel volk.
De Zeven Schaken: Sommige cafés zitten overvol maar hier in deze ruime taverne was voldoende plaats om op een rustige manier onze eerste dorst te lessen, een verzorgde en vriendelijke bediening.
Celtic Ireland: Tussen de vele Ierse pubs is deze, aan de Groenplaats gelegen, wel één van de gezelligste. Behalve de traditionele Ierse bieren en whisky’s is er op de bovenzaal een restaurant waar er van de lekkere Irish Stew kan geproefd worden.
Café ’t Miniatuurke: Een heel kleine smalle gezellige bruin kroeg, met een heleboel foto’s aan de muur als bewijs dat er geregeld goed gefuifd wordt.
De Pelgrom: werd ondergebracht in authentieke 15de eeuwse kelders die tijdens de twee grote Antwerpse jaarmarkten door handelaars als tijdelijke opslagplaatsen voor hun goederen werden gebruikt. Ideaal om in gezelschap een Gildebiertje te drinken.
De Vagant: Het grootste jenevercafé van’t stad. Vriendelijke bediening maar hier blijkt eens te meer dat degenen die opdienen totaal geen benul hebben wat er eigenlijk allemaal geschonken wordt en ook geen enkel advies kunnen geven – een oud zeer dat men spijtig genoeg in nogal veel zaken in het centrum tegenkomt, gewoon omdat het meeste personeel bestaat uit jongeren of studenten om iets bij te verdienen. Men mag al blij zijn als een pint op de juiste manier uitgeschonken wordt.
De Negen Vaten: onze laatste stop waar we in een gezellige sfeer konden genieten van een lekkere porto, de specialiteit van het huis.
Daarna ging het met de laatste tram richting Melsele waar Fleur (mijn Bob) mij oppikte met de auto.

Donderdagavond: HL – 8,9 km – 0:53:00 (10,08 km/h – 5,96 min/km)

Een soapopera

De vrouw die het hippe grand café binnenliep, een miss twiggy aan de goede kant van de veertig, was smaakvol uitgedost in een bordeauxrode deux-pièces en een blouse met ovale vlakken, het precieuze gezicht perfect in de make-up.

Op de bühne van het horeca-etablissement stond een diskjockey die deathmetal en francofone hiphopnummers mixte tot een eclectische brij; een amuzikaal karweitje waarvan nochtans al menige liveopname was gemaakt. Enfin.

Te midden van de pret makende jongelui leek praten ten enenmale onmogelijk, maar ondanks de tenhemelschreiende herrie wist de bij de ober in het gevlij gekomen vrouw een breezer en een schaaltje petitfours te bemachtigen.

Ze keek welhaast smachtend naar de deur, maar werd bijwijlen afgeleid door een slecht afgerichte dobermannpincher die niet alleen stonk, maar eens te meer met continu geblaf het beatjuggelen versjteerde.

Daardoor miste ze de entree van een fijngebouwde, wat oudere man - harrypotterbrilletje onder een cabareteske coupe van witte krullen - die bij de bar zijn stereotiepe caipirinha bestelde voordat hij haar ontwaarde.

Hij zoende haar vluchtig en begon haar op even onheuse als dedaigneuze wijze toe te spreken: dat gedoe van Cupido met zijn pijl-en-boog was over en uit; het verplichtte hem hun ontwrichte latrelatie te beëindigen.

Zij wist zo een-twee-drie geen ad remme riposte te bedenken, maar verkocht hem een volmaakt kletsende oorvijg; hij belandde op de grond zodat hij, klem geraakt tussen het meubilair, eruitzag als een knock-out geslagen bokser.

Hij kreunde, en terwijl de muziek uitfadede, haastte zij zich verdwaasd de zaak uit - onder applaus, dat wel, en toen zij de drempel overging en half buitenstond, was nog net te horen dat zij hem halfluid uitmaakte voor guppy.

Van Cambodja tot Afghanistan, van Angola tot Bosnië: overal hetzelfde verhaal. De oorlog is gedaan, de cameraploegen keren terug naar huis. Maar de lokale bevolking blijft achter met een nachtmerrie. Tientallen jaren na het einde van een conflict eisen landmijnen jaarlijks nog steeds duizenden slachtoffers. Daarom wilt men op Studio Brussel tijdens Music For Life van 19 tot 24 december te Leuven de aandacht vestigen op de vele slachtoffers van deze stille ramp. De opbrengst van de actie gaat integraal naar het landmijnenprogramma van het Rode Kruis.

Maandagavond: IT – 8,8 km – 0:50:00 (10,56 km/h – 5,68 min/km)

Een kleine kwetsuur – snijdwonde onderaan de voet – bezorgde me gelukkig geen enkel beletsel bij deze pittige intervaltraining, zoals gewoonlijk het begin van de week. Tien minuten inlopen, interval – 2x(5x400m in 1.50, R 200m)R 400m – en uitlopen, pittig maar probleemloos gelopen deze avond. Om even verder te gaan over mijn snijdwonde ga ik eerst even de feiten op een rij zetten.
Feit 1: om tegemoet te komen aan het rokende gedeelte van onze familie hebben we een glazen asbak op de vensterbank in de veranda gezet, de enige plaats waar mag gerookt worden.
Feit 2: onze kat die bijna 10 jaar oud is ziet niet meer al te best.
Feit 3: mijn oude loopschoenen staan ook in de veranda op de vloer.
Feit 4: Enkele weken geleden waren bijziende kat en glazen asbak tezamen op de vensterbank, wat tot gevolg had dat enkele minuten later de asbak in honderd stukjes op de grond lag. Zonder dat we het gemerkt hadden was één van die splinters tot in mijn oude schoenen gesprongen.
Gevolg: tijdens het lopen gisteren zag ik dat het zonlicht op dat moment ideaal de oevers van de Moervaart bescheen, goed voor enkele schitterende foto’s. Dus na het lopen meteen fotocamera genomen, loopschoenen uit en in de oude schoenen ‘gesprongen’. De glassplinter boorde zich een halve centimeter diep in mijn voetzool, een bloedspoor doorheen de keuken tot de living waar ik mij kon zetten om de boel te stelpen. Geen grote wonde, wel tamelijk diep maar dankzij de goede zorgen en EHBO van Fleur kon ik deze avond weeral de baan op. En de foto’s gisteren… zodra de bloeding gestelpt was, de fiets op en de beelden krijgen jullie in de loop van de komende weken te zien.

Alken-Maes zal volgend jaar zo'n 850.000 euro investeren in de Limburgse horecazaken.
De bierbrouwer plant een promotiecampagne en 400 Cristal-cafés krijgen een nieuwe tapkraan die het bier extra koelt. Over drie jaar zullen alle 1.200 Cristal-cafés de tapkranen hebben. Uit de verkoopcijfers van Maes is gebleken dat tien procent meer bier wordt verkocht dankzij de extra koeling.
Horeca Limburg is tevreden met de investering. Zowat de helft van alle Limburgse cafés zijn Cristal-cafés. Horeca Limburg denkt dat de andere cafés ook zo'n tapkranen zullen installeren.
Koen, bedankt om mij op dit berichtje attent te maken. Sinds jaren is er een dalend bierverbruik in West-Europa en wanneer dit werkelijk helpt ben ik overtuigd dat grote concerns zoals Inbev (Stella en Jupiler) snel dit idee zullen overnemen.

Meer is er niet nodig om kerstmis in een nachtmerrie te veranderen. Klik op bovenstaande videoclip om het resultaat te bekijken. Door op onderstaande banner te klikken krijg je een heleboel interessante tips over kerstbomen en kerstverlichting.

Kurkuma, ook wel koenjit of geelwortel genoemd, wordt gewonnen uit de plant Curcuma longa.
Kurkuma is afkomstig uit India, maar wordt tegenwoordig in alle tropische streken geteeld.
Kurkuma wordt gemaakt van de wortelstok van geelwortel. Deze lijkt erg op de gemberwortel, maar het vruchtvlees heeft een karakteristieke heldere geeloranje kleur. De wortelstokken worden gekookt en daarna ongeveer 2 weken gedroogd in de zon. De schil wordt eraf gewreven en het vruchtvlees tot poeder vermalen.
Kurkuma wordt ook wel "saffraan van de armen" genoemd. Het wordt verkocht als poeder en geeft een felle gele kleur. De smaak is wat bitter. Gebruik geen kurkuma in plaats van saffraan. Deze kruiden lijken qua kleur erg op elkaar, maar de smaak is compleet anders.
Het kruid wordt best met mate gebruikt daar het een heel specifiek aroma heeft en snel gaat overheersen. In de oudheid werd het poeder al gebruikt als kleurstof, zonder veel succes echter want kurkuma is niet kleurvast.
Het is ook één van de minstens zeven specerijen die in kerrie gebruikt worden.

Bierbrouwers mogen de champagnebenaming ,,brut'' op hun etiket zetten. De advocaat-generaal van het Europese Hof van Justitie adviseerde zopas in die zin. Buggenhout is de gemeente van de brut-bieren. Brouwerij Malheur van Manu De Landtsheer en brouwerij Bosteels van Antoine Bosteels maken er respectievelijk Malheur Brut, Malheur Dark Brut, Malheur Cuvee Royale en Deus Brut des Flandres volgens de ,,méthode champenoise''. Die bieren worden bovendien gebotteld in een fles die lijkt op een champagnefles.
De champagnelobby spande meteen een rechtszaak aan tegen brouwerij Malheur, daarin gesteund door de Franse overheid. Champagne is sinds 1919 een wettelijk beschermd product dat niet mag worden nagemaakt. De rechtbank van eerste aanleg gaf de champagnelobby gelijk zodat beide brouwers hun etiketten moesten aanpassen. Maar na enkele rechtszaken haalde Bosteels toch zijn slag thuis en mag hij zijn Deus ,,Brut des Flandres'' noemen.
De Landtsheer stapte naar het Europees Hof in Straatsburg. De advocaat-generaal adviseert nu de term brut niet langer exclusief toe te kennen aan champagne. Brut wordt immers al een tijdje niet alleen gebruikt bij champagne, maar ook bij wijnen en bieren.
,,Het advies van de advocaat-generaal wordt immers zo goed als altijd gevolgd door het Europees Hof'', aldus De Landtsheer. Het arrest van het Europees Hof wordt begin volgend jaar verwacht. Dat kan dus een flinke klap toebrengen aan het Franse chauvinisme en de protectionistische champagnecultuur. (bron: Nieuwsblad)