This week's theme: "The Eyes Have It".
Klick on the button to enter the 'I love faces' site.

Eén van de mooiste winterbloeiers is de toverhazelaar of Hamamelis die met een overvloed van clusters gele, rode, witte of roodbruine bloemen minstens een maand lang bloeit en de vorst weerstaat. In de geschiedenis van de selectie van toverhazelaars speelt Arboretum Kalmthout een belangrijke rol. Veel van de wereldwijd gekweekte cultivars werden ‘gecreëerd’ in Kalmthout door Antoine Kort en de familie de Belder. Sinds een aantal decennia verwelkomt Arboretum Kalmthout alle liefhebbers van toverhazelaars om informatie uit te wisselen en te genieten van de spectaculaire winterbloei van de oude planten in de collectie. De Hamamelisfeesten gaan dit jaar door van 12 januari tot 15 februari, en dat leverde tijdens ons bezoek schitterende beelden op, waarvan hier al enkele.

Deze foto’s werden vorige zaterdag genomen in de natuurgebieden van Axel, Nederland.

Woensdagnamiddag: DL1 - 9,4 km - 0:56:05 (10 km/h - 6 min/km - GHS 134)

De bedoeling was om een intervaltraining te doen met 4 maal een snelle kilometer. De eerste kilometer aan 4:09 en ook de tweede kilometer ging aan dezelfde snelheid tot halfweg toen steken in de zij me beletten verder te lopen. Even gewandeld en de rest van het parcours traagjes (aan 6:20 min/km) verder uitgelopen. De benen voelden als lood en doodmoe toen ik thuis was. Ten huize van... is het inmiddels een ziekenboeg met zowel Fleur als Ariadne ziek (Pieter en Cédric waren ook al ziek geworden maandag na het weekend bij ons), niet te verwonderen als er bij mij ook iets zou broeden, afwachten maar.

De gemeente Axel kreeg in 1936 een watertoren op haar grondgebied. Het was meteen een van de hoogste watertorens van heel Nederland. De toren werd gebouwd in opdracht van de N.V. Waterleiding Maatschappij Zeeuwsch-Vlaanderen. Het 60 meter hoge bouwwerk bevat drie drinkwaterreservoirs met een totale inhoud van 1550 m3. Het is, met uitzondering van de bakstenen bekleding, geheel uitgevoerd in gewapend beton. Er werd 1.200 m3 beton verwerkt en 150 ton betonijzer. Daarnaast viel er toch nog 750 m3 metselwerk te verrichten. Hier heb ik een beetje geëxperimenteerd, de foto omgezet naar sepia behalve het dak dat in de originele kleur behouden is.

The town Axel becomes in 1936 a water tower on its territory. It was one of the highest water towers of the Netherlands. The 60 meter high structure contains three water tanks with a total capacity of 1550 m3. The tower was, with the exception of the brick lining, fully implemented in reinforced concrete. 1200 m3 of concrete and 150 tonnes of processed steel were used. I have experimented a bit with the picture. I converted everything into sepia except the roof that keeps the original color.

This week's theme: Joy.
Klick on the button to enter the 'I love faces' site.

Zaterdag gingen we nog eens geocachen samen met de twee zoons Pieter en Cédric. Deze maal de grens over naar Axel, Nederland, een 10 kilometer van thuis.

Achter de watertoren van Axel ligt het natuurgebied Smitsschorre, waar de eerste ‘cache’ verborgen lag. Dit binnengedijkte, laaggelegen schor dankt zijn bijnaam ‘het opspuitterrein’ en 'de Vlakte' aan de kanaalwerken uit de zestiger jaren. In 1968 werd het Kanaal van Gent naar Terneuzen verbreed en verdiept. Het vrijkomende zand werd via pijpleidingen op het Smitsschorre-gebied gespoten. Daardoor veranderde dit laaggelegen land van een moerassige laagte in een droge, stuivende zandvlakte. In 1985 kreeg Staatsbosbeheer de opdracht om het grootste deel van het terrein te bebossen.

Saturday we went geocaching together with the two sons Peter and Cédric. Once again across the border to Axel, the Netherlands, a 10 kilometers from our home. Behind the water tower lies a nature area called Smitsschorre, where the first cache was hidden.

Een beetje verder ontdekten we een nieuw stukje natuur in Axel, het is niet groot maar leuk voor een wandeling naar de volgende cache.

A bit further we discovered a new piece of nature in Axel, not very big, but nice enough for a lovely strawl to the next cache.

Go and check out more MyWorld images at the MyWorld Site!

Vorige zaterdag liep ik een wedstrijd in Westdorpe, Nederland, net over de grens. Voor mij is dit maar 10 kilometer van huis. De kerk domineert het beeld van dit klein dorpje. Deze Rooms-katholieke kerk werd gebouwd op dezelfde plaats als de vorige die plat gebombardeerd werd in 1945.

Last Saturday I participated at a run in Westdorpe, the Netherlands, just over the border. For me it's just 10 miles from home. The church dominates the view of this little village. This Roman Catholic church was built on the same site as the previous one that was bombed in 1945.

Maandagavond: IT – 7 km – 0:36:50 (11,3 km/h – 5:18 min/km – GHS 146)

Het Provinciaal Domein Puyenbroeck in Wachtebeke ligt op een boogscheut van ons huis. Het domein huisvest een aantal ‘levend erfgoed’ dieren, speeltuinen, vijvers, standbeelden en is leuk zowel om te joggen als te fietsen. Hierbij enkele winterse sfeerbeelden

The ‘Provincial Domain Puyenbroeck’ in Wachtebeke lies a stone throw from our house. The area houses a number of ‘living heritage’ animals, playgrounds, ponds, statues and is fun both for cycling and jogging. Hereby some winter scenes.

Zaterdagnamiddag: wedstrijd – 4,7 km – 0:20:53 (13,5 km/h – 4:27 min/km)

De negende wedstrijd van het SSP-criterium werd gelopen in Westdorpe. ‘Comité Trimlopen Westdorpe’ organiseerde hun ‘Eugene Vink Memorial’ te Westdorpe. Op elke afstand zaten wel enkele bloggers. Gunther en ik op de korte afstand, Herman en Anita (die als 2de vrouw zou eindigen) op de middelafstand en Joeri zoals gewoonlijk op de langste afstand. Op de foto (2) kun je zien dat hij zo hard ging dat hij zelfs geen grond raakte. Ook op deze afstand Serena (eindigde ook als 2de vrouw), de vrouw van Gunther en enkele bloggers Edwin de LaRuelle (6de plaats) en Tom de Koster (plaats 26)

(foto 1: Herman in het midden, links zijn vrouw Martine en rechts loper Bart die voor zijn Anita kwam supporteren)

Weer een reeks foto’s van bezoekers in mijn tuin.
The next serie of visitors in my garden.

Houtduif – Columba palumbus – Wood pigeon

Ekster – Pica pica – European magpie

Vink – Fringilla coelebs – Chaffinch

Woensdagavond: DL1 - 6,8 km - 0:39:30 (10,3 km/h - 5:48 min/km - GHS 135)

Druk zowel op het werk als in het weekend, dus weinig gelopen en weinig tijd om iets te posten. Vanavond toch de baan op, 6 kilometer aan 6:45 gelopen met de 'virtual runningpartner', de resterende 800 meter een rustige 'cooling down'. 
Tussen mijn foto’s van vorige maand vond ik nog enkele leuke van de voetgangerstunnel in Antwerpen, die ik omgezet heb in ‘sepia’, terug naar de sfeer van de dertiger jaren.

De Sint-Annatunnel is een voetgangers- en fietserstunnel onder de Schelde in Antwerpen. Deze voetgangerstunnel is zeker een bezoekje waard. Ze verbindt Antwerpen linkeroever (Frederik Van Eedenplein) met de Sint-Jansvliet op de rechteroever. De bouw van de Sint-Annatunnel begon in 1931 en de tunnel werd in 1933 geopend. Deze 572 meter lange tunnel, die zich maar liefst 31,57 meter onder de grond bevindt, wordt door de Antwerpenaren ook wel de ‘Voetgangerstunnel’ genoemd. Beide kanten hebben een lift en twee maal twee authentieke houten roltrappen. Deze roltrappen waren voor die tijd een echte nieuwigheid. De inwendige diameter van de tunnel bedraagt 4,30 meter. De tunnel werd als monument beschermd in 1997 (ook de twee toegangsgebouwen en de technische uitrusting - denk daarbij aan de houten roltrap).

The St.Anna Tunnel is a pedestrian and cyclist tunnel under the river Schelde in Antwerp. This pedestrian tunnel is worth a visit. She connects Antwerp left and right bank. The construction of the St.Anna Tunnel began in 1931 and the tunnel was opened in 1933. The 572 meter long tunnel, 31.57 meters below the ground, is called by the Antwerp residents the ‘Pedestrian Tunnel’. Both sides have an elevator and two times two authentic wooden escalators. These escalators were a real novelty at that time. The internal diameter of the tunnel is 4.30 meters. The tunnel is protected as monument since 1997.

Een ongeplande verlofdag moeten nemen vandaag. Mijn auto werd exact vandaag 4 jaar oud, dus de laatste dag om naar de autokeuring te gaan, oeps bijna vergeten . Paniek gisteren toen ik de groene uitnodigingskaart niet meer vond , na lang zoeken uiteindelijk gevonden in een kleine schoenendoos van Ariadne, die had ze waarschijnlijk gepakt en mooi in haar doosje gelegd. Toen ik gisterenavond van de bus van’t werk stapte bleek mijn linkse buitenspiegel gestolen op de P&R te Stekene, een dief had het binnenwerk volledig gedemonteerd. Dus moest ik eerst naar de garage maar die hadden geen reservespiegel in voorraad. Gevolg: zonder buitenspiegel naar de autokeuring en zoals verwacht een rode kaart . Bleek dat we vandaag ook nog eens op stap moesten voor nieuwe pasfoto’s (fotograaf – gemeentehuis), zo de gehele voormiddag in de weer. Een beetje gevaarlijk om zonder buitenspiegels te rijden dus maar een volledige dag vrij genomen. Fleur kan dan morgenvoormiddag naar de garage en daarna moet ik nog even terug naar de schouwing.

Woensdagmiddag: DL1 – 10,6 km – 1:03:10 (10 km/h – 5:58 min/km – GHS 124)

Vanmiddag van de nood een deugd gemaakt en een uurtje gelopen langs de Moervaart. Dit vriesweer (-3°C) is helemaal niet slecht om te lopen – goed gekleed tegen de koude natuurlijk, na enkele minuten acclimatiseren had ik geen last meer van de lage temperaturen. De Moervaart gevolgd van Overledebrug voorbij Kalvebrug tot de Terwestbrug te Moerbeke. De weg lag ook tamelijk goed om te lopen, knapperende sneeuw, zachte sneeuw, papperige sneeuw, maar vooral veel droge stukken. Op het eerste gedeelte had men gestrooid, het laatste stuk tussen de twee bruggen moest ik wel opletten omdat er sommige stukken ijzig waren, maar ook hier voldoende droge of dun besneeuwde stukken. Een laag ijs bedekt de Moervaart waar de reigers, meerkoeten, kokmeeuwen, waterhoenders en wilde eenden soms in grote groepen rond de wakken zaten. Nabij de Terwestbrug telde ik in een vijftal bomen zomaar eventjes meer dan 65 aalscholvers. Het loopje zelf ging vlot met een heel lage GHS van 124 bpm. Ook positief: gewicht voor de feestdagen: 70,4 kg, vandaag: 70,2 kg.

Donderdag 1 januari wandelden we de 4 kilometer lange rode route doorheen het Heidebos (Moerbeke-Wachtebeke) en genoten van de winterse taferelen. Om het volledige foto album te zien klik op de eerste foto.

Thursday, January 1, we walked the 4-kilometer-long ‘red route’ through the Heidebos (Moerbeke-Wachtebeke) and enjoyed the winter scenes. To see the entire photo album click on the first photo.