Alle teksten van deze blog mogen gecopieerd worden en zijn beschikbaar onder CC-BY-SA/GFDL
Omdat de rijen met blogs die ik regelmatig bezoek helemaal onoverzichtelijk werden, zijn deze nu in een apart 'hoekje' ondergebracht, samen met de websites van mijn persoonlijke interesses. Gewoon hieronder aanklikken.
Foto's van al de wandelingen in ons "Fotoboek Wandelingen"
Ik loop met Asics Gel Kayano
We fotograferen met de Nikon D80
Mijn mountainbike
Loopkilometers 2009 Januari: 80,7 km (9x) Februari: 30 km (4x) Maart : 26,8 km (3x) April: 6 km (1x) Mei: 74,5 km (8x) Juni: 42,9 km (10x) Juli: 52,8 km (7x) Augustus: 98,7 km (8x) September: 110,2 km (9x) Oktober: 44,8 km (6x) November: 7 km (2x) December: 8 km (2x)
Loopkilometers 2010 Januari: 8 km (2x) Februari: 13 km (3x) Maart : 41,3 km (7x) April: 69,2 km (8x) Mei: 4 km (1x) Juni: 34,7 km (7x) Juli: 55 km (8x) Augustus: 24,8 km (3x) September: 32,6 km (5x) Oktober: 70,9 km (8x) November: 98,3 km (11x) December: 30,6 km (3x)
Loopkilometers 2011 Januari: 53,1 km (8x) Februari: 76 km (9x) Maart : 88,1 km (9x) April: 48,4 km (6x) Mei: 66,6 km (6x) Juni: 47 km (5x) Juli: 0 km (x) Augustus: 27,5 km (5x) September: 0 km (x) Oktober: 13,2 km (3x) November: 0 km (x) December: 41,1 km (9x)
Loopkilometers 2012 Januari: 87,9 km (11x) Februari: x km (x) Maart : x km (x) April: x km (x) Mei: x km (x) Juni: x km (x) Juli: x km (x) Augustus: x km (x) September: x km (x) Oktober: x km (x) November: x km (x) December: x km (x)
Aantal loopkm's 2005: 1082 km Aantal loopkm's 2006: 1571,9 km Aantal loopkm's 2007: 1085,8 km Aantal loopkm's 2008: 1007,7 km Aantal loopkm's 2009: 578,2 km Aantal loopkm's 2010: 482,4 km Aantal loopkm's 2011: 461 km Aantal loopkm's 2012: ?? km
Over wandelen, hardlopen, fotografie en Belgische bieren Van 0 naar 42,2 km! September 2004 beginnen lopen, om overgewicht kwijt te geraken. Inmiddels 2 marathons uitgelopen (Brussel 2006, Cheverny 2007). Hier vertel ik over mijn loopvorderingen, verslagjes over mijn wandeltochten en mijn ontdekkingsreis door de Belgische biercultuur. Maar ook mijn andere hobby's zoals natuur en fotografie, muziek en onze perikelen als lesgever en ongevalssimulanten bij het Rode Kruis komen hier aan bod. Op 28 april 2006 traden Fleur en ik in het huwelijk en gingen daaropvolgend schapenhoeden in Zuid-Frankrijk. Op 23 juni 2007 werd onze dochter Ariadne geboren.
17-12-2010
Mâcon, Kathedraal van Saint-Vincent
De bouw van de kerk van Saint-Vincent is te danken aan Napoleon Bonaparte. De tekeningen werden gemaakt door Guy de Gisors, architect van het Palais Bourbon en de kerk van de Madeleine in Parijs. De kerk heette aanvankelijk de kerk van Saint-Napoléon, maar deze naam werd na het aftreden van de keizer veranderd in de kerk van Saint-Louis, ter ere van Lodewijk XVIII. Na de terugkeer van Napoleon uit Elba veranderde de kerk nogmaals van naam en heet sindsdien de kerk van Saint-Vincent. Opvallend is de knalgele kleur van de buitenmuren. Voor een reparatie werden gele stenen gebruikt. Omdat dit geen gezicht was in combinatie met de oude grijze stenen, werd alles geel geschilderd.
De Gentse Stadsbrouwerij Gruut is een initiatief van Annick De Splenter, een naam die bij veel bierliefhebbers een belletje zal doen rinkelen. De familie De Splenter was eigenaar van brouwerij Riva in Dentegem. Annick De Splenter volgde een brouwersopleiding en vorig jaar deed ze het laatste jaar brouwersingenieur aan Sint-Lieven nog eens over. Hieronder Annick (2de van links) met enkele cursisten van VAZOV en onze lerares (rechts).
Die naam van de brouwerij is niet toevallig gekozen. De brouwster wil namelijk naar analogie van middeleeuws bier het blond bier brouwen met kruiden (gruit of gruut) in plaats van hop. Ze klopte aan bij de brouwschool KaHo Sint-Lieven met de vraag hoe zo een bier eruit zou moeten zien. Gesteund door een subsidie uit een Vlaams innovatiefonds (IWT) werd onderzoek gedaan naar een geschikte kruidensamenstelling. Daarbij werd niet alleen gezocht naar een (hopvervangende) bitterheid en andere smaak- en geurcomponenten, maar ook naar bewaarcapaciteit.
De gruut was (ook) de munt in de tijd van keizer Karel waarmee de accijnzen werden betaald. Je had een dubbele en een enkele gruut. De afbeelding van de dubbele gruut tref je aan op het logo en de glazen.
Meer info en foto's kun je vinden op William's bierblog.
Maandagavond: DL1 - 10,9 km - 1:05:40 (10 km/h - 6:01 min/km - GHS 146)
Vorige week geen meter gelopen wegens bezoek stadsbrouwerij te Gent (dinsdag), uitgebreid tafelen in Antwerpen (woensdag), gourmet met de collega's (donderdag) en afstellingsdrink te Zandvliet (vrijdag). Ook in het weekend werd er niet gelopen omdat Fleur heel ziek was (+ 39°C koorts) en ik daarbij te veel rugpijn had. Uiteindelijk ben ik er begin deze week in geslaagd een uurtje te lopen. Vroeger gestopt met werken en de shiftbus tot in Sint-Niklaas (Ster) genomen om vandaar naar Vrasene te lopen. Over het fietsnetwerk een route op voorhand uitgestippeld maar omdat ik mij een kleine 2 kilometer mislopen heb, was de afstand iets langer dan gepland. In Vrasene stond mijn auto en na Ariadne opgepikt te hebben was ik mooi op tijd thuis, gelukkig voelde Fleur zich al wat beter.
Deze originele herentoiletten dateren van toen het pand nog "Café Igor" noemde. Het werd in de tijd opengehouden door Tania Brusselmans echtgenote van schijver Herman Brusselmans. Hoe het pand in Gent nu heet, kom je morgen te weten.
De Hopduvel is het symbool voor de stormwind die eind augustus lelijk te keer gaat en tot de jaren zeventig de talrijke hoplochtingen veel schade aanbrachten en de hopperanken tegen de grond smakte.
Kindren, jonkheid, dames en heren,
De hoppestoet zal arriveren.
Mijn naam is hoppeduvel Moenen.
Ik zal regeren in de vier seizoenen.
En mijn wrede plagen zenden
Op de groene hoppevelden.
Ik zal mijn zomerstormen braken
en breken al de hoppestaken.
Maar de hopboer zal zich dapper weren
En ik, helaas, ik moet kreperen;
Men zal mij op het laatste uur
Branden in het hellevuur.
Toch drinken wij met heel veel zwier
Het gezonde, blonde hoppebier.
Deze hopduvel is te vinden in het Hopmuseum te Poperinge, het fotoalbum er van is te bekijken door op onderstaande foto (de hopkeurder) te klikken.
In de 19de eeuw overweegt de stad Mâcon een nieuwe kerk te bouwen. In de jaren 1860 verrijst in de wijk van het Stadhuis de kerk van Saint-Pierre, naar het ontwerp van de architect Berthier, leerling van Viollet le Duc. Het gebouw wordt in Romaanse stijl opgetrokken en heeft een gevel met drie verdiepingen. De kerk wordt betreden via drie portalen met verhoogde rondbogen (een kenmerk van het monument, dat in alle booggewelven en muuropeningen kan worden teruggevonden) en timpanen met stenen bas-reliëfs. De twee sierlijke klokkentorens met de stenen spitsen geven het bouwwerk een uitzonderlijke allure.
Niks te maken met wijn of kaas, noch met de inwoners van de stad.
Het is een staaltje van patisserie dat we zeker niet wilden missen. Een taartje van amandelmerengue, gemalen nougatine en crème au beurre. Rechtover het hotel bevindt zich Joël Noyerie, waar we op een kleurig terrasje konden genieten van dit heerlijk gebakje, simpel maar strafbaar lekker.
Mâcon, Brug van Saint-Laurent (Pont St-Laurent-sur-Saone)
Voor de stad Mâcon ook maar bestond, werden de beide oevers van de Saone hier al door een doorwaadbare plaats verbonden. De Romeinse legers bouwden een houten brug tijdens de veroveringscampagne in Gallië, en pas in de 11de eeuw werd een stenen brug gebouwd, met slechts zes bogen, die reeds in 1221 werd versterkt. Tot 1550 ondergaat de brug regelmatig ingrijpende verbouwingen. De verlenging van de brug schijnt ook uit deze tijd te stammen, maar het exacte aantal bogen in de 16de eeuw is onbekend. Tijdens de godsdienstoorlogen was de brug getuige van een tragische gebeurtenis, toen Guillaume de Saint-Point, gouverneur van Mâcon, de gevangen genomen Hugenoten in de Saone wierp. De brug van Saint-Laurent is een van de weinige bruggen uit de streek die niet tijdens de tweede wereldoorlog is verwoest. Sinds deze tijd is de brug niet meer veranderd, en telt voortaan twaalf bogen.
Het Houten Huis werd tussen 1490 en 1510 gebouwd en is ongetwijfeld het oudste huis van Mâcon, en ontegenzeglijk het beroemdste.
De voorgevel is volledig van hout en versierd met talrijke beelden, die vaak van bedenkelijk allooi zijn. Bij de reconstructie in de zeventiende eeuw werden namelijk allerlei pikante taferelen uitgehouwen in het houtwerk om de herinneringen levend te houden aan het verleden als bordeel. Personages met mensen, maskers en apen met verwrongen gezichten, staand, zittend, gevleugeld, naakt of juist gekleed, ook al is dit soms alleen maar met een das of muts. Sommige figuren houden met gespreide armen afwisselend de kop en de staart van een denkbeeldig of werkelijk bestaand dier vast. Het Houten Huis werd door de gebroeders Goncourt vergeleken met een gigantische houten kast, die de inwoners van Mâcon alleen vanuit de ooghoeken mochten bekijken vanwege het gewaagde beeldhouwwerk aan de muren.
Het Hôtel-Dieu werd vanaf 1761 naar de tekeningen van Jacques-Germain Soufflot gebouwd door diens leerling Melchior Munet en wordt gekenmerkt door een koepel van uitzonderlijke omvang, lijn en hoogte. Als je beter kijkt, zie je dat het mooie bolle dak niet perfect bol is. Soufflot had het te druk met in Lyon hetzelfde te doen en vertrouwde daarom de opdracht toe aan zijn leerling. Die was helaas niet zo geniaal als zijn meester en maakte het bekende schoonheidsfoutje. Toen Soufflot erachter kwam, werd hij zo boos dat hij de leerling van beroep deed veranderen.
Zondagvoormiddag: 15,7 km - 1:40:00 (9,4 km/h - 6:21 min/km - GHS 145)
Zondag organiseerde wandelclub 'De Lachende Klomp' uit Nieuwkerken hun Sinterklaastocht, traditioneel hun afsluiter van het jaar. Het vertrek was deze maal in het Parochiecentrum te Moerbeke-Waas. Vermits bijna al de sneeuw verdwenen was door de regen, besloot ik op hun parcours een langere duurloop te maken. De temperatuur was terug boven nul (4°C) en toen ik vertrok stopte het net met regenen. Eerst over vertrouwde wegen, zoals de oude spoorlijn Stekene-Moerbeke, het 'Anton Van Wilderode literair wandelpad' en het pad langs de Moervaart, maar ook veel trage (lees: slijk) wegen doorheen de polders. Na vijf kilometers waren mijn kousen al doorweekt, gelukkig geen blaren tot gevolg. Hier en daar nog een beetje sneeuw en ijs maar vooral veel slijk waardoor het parcours heel zwaar was. Rustig en voorzichtig gelopen. Het tweede deel voerde me naar Eksaarde waar ik een toiletstop hield op de rustpost in het schooltje. Daarna terug richting Dambrug naar de startplaats, na weer eerst enkele kilometers modder onder de schoenen gehad te hebben.
Zo lag de dreef naar het Heidebos er nog bij op vrijdag. Als je heel goed kijkt zie je achteraan de dreef een fietser. Dat was een medewerker van DLK tijdens het pijlen uitzetten voor de wandeling. Een dikke pluim voor deze en al de andere vrijwillige medewerkers die weeral zorgden voor een goede organisatie.
Hoofdstad van het departement Saône-et-Loire, regio Bourgondië. Mâcon, een oude Gallische stad, Matisco, gelegen op de rechteroever van de Saône, die hier zeer breed is, is de hoofdplaats van de vruchtbare wijnstreek La Máconnais.
We verbleven in Hotel de Bourgogne. Eigenaar Chauveau gaf een eigen persoonlijke touch aan de inrichting van het hotel, met veel paars en roze. Het past op een uitbundige manier bij de opvallende houten trap en parketvloeren in de lobby van het negentiende-eeuwse hoekhuis. We hebben er s avonds ook lekker gegeten.
Overnachten, tafelen en genieten in Frankrijk op weg naar of op de terugweg van het Zuiden, dat is de korte samenvatting van het reisboek Halfweg. Deze ondertitel vat mooi samen wat je in dit boek kunt verwachten. De meeste vakantiegangers lassen halfweg hun vakantiereis een halte in en komen dan meestal in een drukke en ongezellige zelfbediening terecht. Of ze overnachten in een betonnen doos waar ze de halve nacht worden geconfronteerd met het voorbijrazende verkeer. Dat het anders kan ontdek je in dit boek. Het staat boordevol praktische tips, reisroutes om files te vermijden en adressen van hotels, campings, restaurants en picknickplaatsen.
Pluspunt bij de teksten zijn de raadgevingen van Marc Van Damme, verkeersspecialist van de VAB. In een apart hoofdstuk vind je tabellen en uurroosters waarmee je de bekende vakantiefiles kunt omzeilen.
Het boek is ingedeeld in zes hoofdstukken met telkens een bepaalde route halfweg Frankrijk. Deze routes staan ook afgebeeld op wegenkaart vooraan in het boek. Achteraan vind je ook nog een hoofdstuk met tips om de kinderen op een aangename manier bezig te houden tijdens de reis.
Een aanrader voor liefhebbers van reizen met de auto. Auteur, Liesbeth Baeten, laat met dit boek zien dat ze heel wat in haar mars heeft voor wat het samenstellen van reisboeken betreft. En dit zowel met inspirerende teksten als met mooie fotos die er ook nog eens een mooi kijkboek van maken. Een aanrader voor al wie met de auto vanuit Nederland of België naar Zuid-Frankrijk, Italië of Spanje wil rijden.
Wij kozen deze zomer in de heenreis naar de Provence voor een tussenstop in Mâcon, waar we na 750 kilometer rijden konden overnachten. We maken gebruik van de wintermaanden om onze vakantiefotos te sorteren en de volgende dagen gaan we om te beginnen het uitgebreid hebben over Mâcon.
Vraag: moet men zot zijn om bij een temperatuur van -8°C en een 10 cm dikke sneeuwlaag te lopen in het bos? Antwoord: neen, maar het helpt wel .
Vrijdagvoormiddag: DL1 - 4 km - 0:24:00 (10 km/h - 6 min/km - GHS 153) Voldoende lagen kledij aangedaan, muts en handschoenen aan zodat ik van de koude totaal geen last had. Het probleem was echter het loopparcours. Op de fiets- en voetpaden was het gevaarlijk glad en langs de Moervaart werd ook niet veel gestrooid dus bleef er maar één plaats over waar ik kon lopen, het bos. Maar lopen door een laagje sneeuw is net hetzelfde als lopen in los zand. Dat betekende dat het een serieuze krachttraining werd in deze mooie witte omgeving. Een rondje gelopen langs de rode route in het Heidebos te Moerbeke-Waas en daarna nog even het pad op met het fototoestel.
Maandagavond: DL1 - 6,6 km - 0:39:50 (10 km/h - 6:01 min/km - GHS 137)
Maandagavond na het werk gelopen tussen Kemzeke en Klein-Sinaai waarna Fleur me kwam oppikken. De rest van de week nog geen trainingen wegens het winterweer. Niet wegens de koude of sneeuw, daar kan men als loper wel tegen. Echter de gladheid van de wegen maakt het lopen te gevaarlijk. Fleur is ook nog ziek geworden, zodat ik vrij op het werk genomen heb om Ariadne op te vangen. De sneeuw zorgt voor heel wat winterellende maar ook voor mooie beelden zoals deze van Gent.
De groenten die we eten zijn bijna uitsluitend biologisch, onze aankopen doen we in het Uilenbos te Moerbeke-Waas. Wat vooral opvalt is dat we regelmatig 'vergeten groenten' op ons bord hebben. Deze week is dit daikon, warmoes en boerenkool.
Boerenkool, de koningin van de bladgroente De Brassica oleracea - ook wel boerenkool - was zo´n 4000 jaar geleden al bekend in Klein-Azië en stond reeds op het menu van de oude Egyptenaren. Afkomstig uit het oostelijk deel van het Middellandse-Zeegebied, is ze net als de meer bekende broccoli en bloemkool een afstammeling van de wilde kool. Na 350 v. C., de tijd waarin de Griekse wijsgeer Theophrastus een variëteit van de boerenkool beschreef (wat hebben die filosofen toch met groenten?), raakt de boerenkool dankzij stoutmoedige wereldreizigers in de loop der tijd langzaam verspreid over de rest van onze aardkluit. Het gaat hier over diverse variëteiten, elk met hun eigen benaming. Grünkohl, Braunkohl, collard greens, cottier's kale, cavolo nero, Westlandse winter, arpad, fribor of simpelweg krulkool zijn maar enkele van de vele namen van de talloze verschillende soorten van deze merkwaardige groente. Groene bladgroenten worden al te vaak gereduceerd tot een vorm van borddecoratie, en dat terwijl ze ongelooflijk voedingsrijke producten zijn. Haar naam doet weinig adellijks vermoeden, maar precies vanwege deze nutritionele rijkdom wordt de boerenkool ook wel gezien als de koningin onder de bladgroenten. Ze is een uitstekende bron van calcium, mangaan, bètacaroteen (provitamine A) en vitamines B6 en C. Verder is de groente rijk aan magnesium, ijzer, koper en vitamines B1 en B2. En daar houdt het nog niet bij op: we vinden in boerenkool ook fosfor, eiwit, vitamine B3, foliumzuur, zink en omega-3-vetzuren. Hierbij komt nog dat de calcium uit boerenkool voor 50% wordt opgenomen door het lichaam - meer dan bij melk, waar dat maar 30% is (bron: www.vegetarisme.be).
Fleur maakte een Stamppot boerenkool (een traditioneel recept uit de Nederlandse keuken), met HEMA-rookworst... lekkerrrr!
Zaterdagvoormiddag: DL1 - 4 km - 0:24:30 (9,8 km/h - 6:06 min/km - GHS 135) Een kort loopje in de voormiddag in het Heidebos over de rode route. Vooral genieten van het winterse landschap want een dun laagje sneeuw bedekte de bodem. Slechts 1°C maar dat deert niet bij het lopen.
Zondagnamiddag: DL1 - 13,4 km - 1:22:00 (9,8 km/h - 6:07 min/km - GHS 135) Tijd voor een langere duurloop. Handschoenen aan, muts op en op weg bij temperatuur rond het vriespunt. Geen wind en een winterzonnetje dat er af en toe door kwam, kortweg een ideaal winterweer voor een training. Deze maal gelopen langs de Moervaart tot de brug aan de oude suikerfabriek te Moerbeke-Waas - of tenminste wat er van overschiet. Ik maakte me al een tijdje zorgen over de hartslag die vooral de eerste kilometers veel te hoog was, gelukkig was het geen lichamelijke oorzaak maar gewoonweg de borstband die niet vast genoeg zat waardoor er slecht contact met de huid was. Zodra ik genoeg bezweet was bleek de hartslag wel te kloppen en werd er geen verkeerde - te hoge - hartslag gedetecteerd. Gewoon de borstband aanspannen en het euvel bleek verholpen.
Deze maal een foto van het oude stadhuis van Zaltbommel.
De kans dat er iets vanuit Mars hiernaartoe zou komen was één op een miljoen. En toch kwamen ze! Vrijdag 26 november landde Jeff Wayne met zijn muzikale versie van The War of The Worlds in de Lotto Arena te Antwerpen. In deze bijzonder spectaculaire show dirigeert hij de tienkoppige Black Smoke Band, de 36-koppige symfonische ULLAdubULLA Strings en sterren als Justin Hayward (Moody Blues), Chris Thompson (Manfred Manns Earth Band), Liz McClarnon (Atomic Kitten), Rhydian (UKs X-Factor) en de Australische ster Jason Donovan. Het verhaal en de verschillende versies van The War of The Worlds zijn alom gekend bij het publiek. Voor velen blijft dit bijzondere avontuur in hun verbeelding de eerste kennismaking met een buitenaardse invasie, ongeacht of dit gebeurde door het boek van de briljante H.G. Wells (1898), het hoorspel van Orson Welles (1938) - dat de Amerikaanse luisteraars de stuipen op het lijf joeg - of de moderne verfilmde versie van Steven Spielberg (2005). Het was echter de originele versie, die van HG Wells ten tijde van het Victoriaanse Engeland, die in 1978 de aandacht trok van componist Jeff Wayne. De New Yorkse producer/componist Jeff Wayne was in het midden van de jaren 70 op zoek naar zijn groot project. Wayne, wiens vader musicalproducent was, had al soundtracks voor het theater gemaakt en zou later nog met The Who en Ladysmith Black Mambazo werken, alsook met tientallen andere artiesten uit de film-, theater- en uiteraard muziekwereld. Bij het lezen van de beroemde roman van HG Wells kreeg hij een openbaring. Hij kon niet weerstaan aan de combinatie van het tijdperk en het intergalactische drama. Er volgden drie jaren van compositie, montage en het plaatsen van de grootste namen Richard Burton blijft onvergetelijk in zijn rol van de journalist uit die tijd om uiteindelijk geschiedenis te schrijven met het conceptalbum Jeff Waynes Musical Version of The War of The Worlds (1978). Naast de boeiende vertelling door Richard Burton waren in deze meeslepende mix van progrock en klassiekgetinte muziek ook de voortreffelijke vertolkingen te horen van enkele van de grootste artiesten uit de jaren 70, met name David Essex, Justin Hayward, Phil Lynott en Julie Covington. We hebben gisteren intens genoten van dit spectakel! Hieronder de aanvang van de show met het bekendste tijdloze nummer.
Categorie:muziek Tags:The War of the Worlds, Jeff Wayne
Have fun translating my webpage into your favorite language. Not always 100% correct, but fun guaranteed!
Ik ben Dirk, 58 jaar oud, en getrouwd met Fleur. Kinderen: Pieter en Cédric (beiden 19 jaar) en Ariadne (69jaar). Onze interesses: wandelen, lopen, fotografie, natuur, reizen, lezen (vnl. SF & Fantasy), spellen, motorrijden, Rode Kruis, muziek, koken (en lekker eten) en Belgische biercultuur. Hoe het allemaal begon: Wandelen: de voorgeschiedenis Hardlopen: de voorgeschiedenis
.
