Flucht wird nur das Leben kosten!

“Federale ministers moeten kritiek voortaan inslikken volgens nieuwe deontologische code”,¹ zo kopte eergisteren de krant en derhalve is de dictatuur niet slechts een feit maar bovendien een werkelijkheid welke nu ook schaamteloos wordt afgekondigd van op de kansel. Na de georganiseerde grootverdienerij van het voltallige parlement werd een nieuwe ethische code aangekondigd en te verwachten was dat die paal en perk zou stellen aan de ongebreidelde zakkenvullerij van degenen die allerlei besparingen verzinnen voor de werkman, de dopper, de zieke en de ouderling maar dat was warempel zonder de waard gerekend want in plaats van in te binden, kent de premier aan zichzelf voortaan de absolute macht toe: “(...) “Er zijn twee mogelijkheden”, staat er in de code. “Ofwel de lijn van de regering volgen en zich onthouden van kritiek op mogelijke beslissingen, ofwel ontslag aanbieden.” Kritiek van eigen ministers op beslissingen van de federale regering wordt dus niet langer geduld.", aldus De Morgen van 17 juni 2023. Tussen haakjes: de architect van de code, minister Verlinden, verdiende haar sporen met muilkorverij ten tijde van de pandemie, zoals men zich misschien herinnert. "Ge moet maar durven", zo klaagt mijn buurman over de VLD: "met amper acht percent van de stemmen in de peiling van de afgelopen week!" Maar de liberalen zijn hiermee niet aan hun proefstuk toe: in de jongste verkiezingen leverden zij met dezelfde losersscore de premier. Uiteraard na anderhalf jaar talmen voor de regeringsvorming maar dat is de geijkte methode voor dergelijk bedrog: in die tijdspanne zijn de kiezers de uitslag helemaal vergeten. In dit geval waren er kennelijk slechts enkele weken nodig om iedereen het gigantische misbruik van vertrouwen door het voltallige parlement te doen vergeten want het schandaal van de persioenbonussen werd bedolven onder het proces over de moord op Sanda Dia, waar tussen haakjes ook al die methode van de lange baan werd toegepast: vijf jaar talmen heeft de feitelijke vrijspraak van de daders (die ruimschoots de tijd hadden om bijna alle sporen uit te wissen) opgeleverd, alsook de onmogelijkheid voor elk verder procederen wegens uitputting bij de slachtoffers.

Volgens hun eigen media wil de liberale premier de regeringsconsensus doen respecteren maar iedereen weet intussen wat een regeringsconcensus is: afgezien van het feit dat de stemming de open debatcultuur ondermijnt omdat zij het kwalitatieve van de argumenten verstopt onder de blinde kwantiteit van een stom stemmenaantal, gaat het hier telkenmale om een opportunistisch handeltje vanjewelste dat zelfs de rechtsstaat verkracht zoals blijkt uit de openlijke vrijkoperij van belastingfraudeurs tot ware gangsterbendes met bloed aan de handen. Waar verbod geldt op kritiek, is de ondergang een gegarandeerd feit. Men herinnere zich dat de meest prominente specialiste ter zake, Hannah Arendt, heeft aantoond hoe de totalitaire terreur (massazuiveringen, deportatie, genocide) wordt ontketend “op het moment dat elke georganiseerde oppositie uitgedoofd is en de totalitaire heerser weet dat hij niets meer te vrezen heeft.”²

Kamp Börgermoor was een van de vijftien concentratie-, straf- en krijgsgevangenenkampen in Emsland (Duitsland) nabij de Nederlandse grens waar nazitegenstanders, homo's en Jehova's getuigen met de spade in het veen (das Moor) kanalen moesten graven en daar ontstond in 1933 het Moorsoldatenlied, dat ook onmiddellijk verboden werd. Uit het vijfde couplet blijkt hoe uitzichtloos de kampgevangenschap was:

Auf und nieder gehen die Posten.

Keiner, keiner kann hindurch.

Flucht wird nur das Leben kosten!

Vierfach ist umzäunt die Burg.

In een dergelijke tang worden nu ook alle burgers gehouden en de nieuwe regels worden erdoor gejaagd tijdens een hittegolf en met de vakantie in het vooruitzicht, wanneer niemand nog zin heeft om zich druk te maken over reglementen allerhande, die het leven dat nà de vakantie komt, zonder pardon zullen ketenen.

(J.B., 19 juni 2023)