Corona, het nieuwe Zyklon-B?

(Aflevering 10)

In het onderhavige historisch document "Nazi Mass Murder", in de paragraaf, getiteld: "Procedures van kennisgeving en registratie", in het derde hoofdstuk over euthanasie van de hand van officier van justitie Willi Dressen, worden vooreerst de categorieën van geïnterneerden opgesomd die in aanmerking komen voor 'euthanasie': de geestes- en zenuwzieken, zij die reeds langdurig geïnterneerd waren en de misdadigers. De werkonbekwamen werden overgeplaatst en 'stierven'. Na verloop van tijd begonnen familieleden van de geïnterneerden na te gaan wat er in de instellingen gebeurde en zij kwamen er achter dat de overgeplaatsten systematisch ter dood werden gebracht. Om dat te voorkomen, verklaarden sommige artsen mensen onterecht 'werkbekwaam' om hen van een gewisse dood te redden en zij adviseerden hun families op discrete wijze om hun zieken zo spoedig mogelijk naar huis mee te nemen. (1)

Toen bij het uitbreken van de pandemie in januari 2021 het bezoekrecht aan ouderlingen in zorginstellingen werd opgeschort, zogezegd om besmettingen te voorkomen en de ouderlingen te beschermen, moest men met lede ogen vaststellen dat aan de families niet alleen niet werd toegestaan om bij hun oudjes aanwezig te zijn in het stervensuur, maar ook werd het de familieleden strikt verboden om het stoffelijk overschot van de aan corona bezweken patiënten nog te zien of te groeten: over hen werd door daartoe bevoegd personeel zonder meer gerapporteerd dat zij ingevolge een besmetting met het virus gestorven waren en vervolgens verast. Jammer genoeg moet zelfs de verslaggever van deze feiten zich ervan onthouden namen en data vrij te geven van Belgische artsen die heden in een gelijkaardige situatie moesten opereren als hun Duitse collegae van tweeëntachtig jaar geleden: ooit zullen zij ervan getuigen hoe gewetensnood en beroepsethiek hen ertoe bracht om hun patiënten nog snel uit de zorginstellingen weg te halen teneinde hen het lot te besparen van anderen die daar in de grootste verlatenheid in grote getale omkwamen omdat zij, al dan niet door het virus besmet, de zorg die zij verdienden moesten ontberen en zij in hun bedden werden achtergelaten, hetzij vanwege verbod, besmettingsangst of nog andere redenen.

(Wordt vervolgd)

(J.B., 27 januari 2022)

Verwijzingen:

(1) Nazi Mass Murder. A Documentary History of the Use of Poison Gas, Edited by Eugen Kogon, Hermann Langbein and Adalbert Rückerl, Yale University Press, New Haven and London, English-language edition 1993 by Yale University. (Oorspr.: Nationalsozialistische Massentötungen durch Giftgas: Eine Dokumentation, by S. Fischer Verlag GmbH, Frankfurt a.M. 1983). pp. 20-21. Ik citeer (p. 21): "Later, as more and more of the “euthanasia victims' families made inquiries of the institutions, it gradually became apparent that all the patients who had been transferred had been systematically put to death. From then on, a number of the asylums' physicians neglected to fill out the questionnaires, or they classified as "fit to work" as many patients as was plausible. In many cases patients' families were discreetly advised to take them home as quickly as possible."

Corona, het nieuwe Zyklon-B?

(Aflevering 9)

De euthanasiemoorden van de nazi's voltrokken zich op zes plekken. Het slot Grafeneck in Münsingen dat dienst deed als instelling voor gehandicapten voor de Samaritaanse Stichting werd in 1939 ingepalmd door T4 en heette 'Faciliteit A', het werd ontoegankelijk gemaakt met barricades en de waarschuwing “besmettingsgevaar”. Er werd samengewerkt met het Italië van Mussolini dat er geesteszieken van Duitse origine verblijvend in Italië heen bracht om ze te vergassen. Andere plaatsen voor massamoord waren de 'zorginstellingen' Brandenburg-Havel ('Faciliteit B'), Bernburg-an-der-Saale, waar net zoals in Hadamar kinderen werden vergast, het slot van Hartheim ('Faciliteit C'), de instelling onder professor Nitsche in Sonnenstein-bei- Pirna ('Faciliteit D') waarover ene verpleeghulp Hermann Felfe schrijft dat gedurende diens verblijf van drie weken in juli 1940 zowat duizend mensen werden vergast onder wie heel wat vijftien- en zestienjarigen en het gesticht in Hadamar ('Faciliteit E'). Van het leidinggevend personeel van deze instellingen werd geen psychiatrische of neurologische bevoegdheid gevraagd. (1)

Wat betreft het ondergekwalificeerd personeel waar auteur Willi Dressen naar verwijst, blijkt bereidheid tot medewerking of dus betrouwbaarheid belangrijker dan deskundigheid, ongetwijfeld wegens het geheim karakter van de hele operatie. Opvallend genoeg gelden ook vandaag gelijkaardige preferenties bij de bemanning van hedendaagse zorginstellingen in het kader van de pandemie: paramedisch geschoolden die de vaccinatie niet vertrouwen, verliezen hun job en worden vervangen door ongeschoolde voorstanders van de vaccinatie. Medici die zich uit verantwoordelijkheidszin voor de gezondheid van hun patiënten of omwille van de volksgezondheid vragen stellen bij de aanpak van de huidige crisis, worden in de media als 'ondeskundig' afgeschilderd, als al niet wordt gepoogd hen bij het grote publiek belachelijk te maken, of zij krijgen beroepsverbod als waren zij een gevaar voor de volksgezondheid en het debat wordt uit de weg gegaan terwijl op de koop toe en niet alleen in weerwil van de vrijheid van mening maar tevens strijdig met het beginsel van het open debat waarop de geldigheid van de wetenschappelijke besluitvorming berust, filosofieprofessoren gaan pleiten voor een feitelijk spreekverbod voor critici van de coronapolitiek.

De vaccinatieverplichting wordt niet opgelegd vanwege de verzekeringsrisico's aan de kant van de staat (in de USA oordelen rechters dat sterfgevallen te wijten aan coronavaccinatie niet vergoed kunnen worden omdat ze ingevolge de vrijheid om zich al dan niet te laten vaccineren, gelden als zelfmoord) maar ministers en presidenten, onder wie de Franse president Macron, verkondigen schaamteloos op Tv dat wie van deze vrijheid gebruik maken door het vaccin te weigeren, zo hard als maar kan moeten gepest worden.

Het doet allemaal weer denken aan Hannah Arendts werk over de totalitaire staat die eveneens gedijt dankzij de beruchte dubbele agenda die naast de wet ook inzet op een in feite strafbare vorm van sociale druk gelijk aan psychosociale dwang.

(Wordt vervolgd)

(J.B., 26 januari 2022)

Verwijzingen:

(1) Nazi Mass Murder. A Documentary History of the Use of Poison Gas, Edited by Eugen Kogon, Hermann Langbein and Adalbert Rückerl, Yale University Press, New Haven and London, English-language edition 1993 by Yale University. (Oorspr.: Nationalsozialistische Massentötungen durch Giftgas: Eine Dokumentation, by S. Fischer Verlag GmbH, Frankfurt a.M. 1983). pp. 18-19.

Corona, het nieuwe Zyklon-B?

(Aflevering 8)

Om de aan de gang zijnde eliminatie van ongewenste bevolkingsgroepen verborgen te houden, gebruikten de nazi's zoals hoger vermeld codenamen zoals 'euthanasie' (stervensbegeleiding) dat de betekenis kreeg van het ombrengen van geesteszieken en andere 'levensonwaardigen', 'Sonderbehandlung' ('Speciale behandeling', in de correspondentie vaak afgekort als 'SB') betekende onder meer executie, en 'Endlösung der Jugendfrage' ('de uiteindelijke oplossing voor het jodenprobleem'), wat wilde zeggen: massale elimimatie van de joden door bijvoorbeeld vergassing.

Andere bijzonder misleidende schuilnamen waren de 'Reichsarbeitsgemeinschaft Heil- und Pflegeanstalten' of 'RAG' ('Rijks Werkgroep van Sanatoria en Zorginstellingen') en de 'Gemeinnützige Stiftung für Anstaltspflege' ('Liefdadigheidsinstelling voor Institutionele Zorg') wat in feite afdelingen waren van de beruchte 'Aktion T4' voor de uitvoering van massamoorden. Er waren ook nog het 'Gemeinnützige Krankentransport GmbH' of: 'Gekrat' ('Liefdadigheidsinstelling voor ziekentransport') waarmee in feite mensen naar hun plek van executie werden gebracht en de 'Zentralverrechnungsstelle Heil- und Pflegeanstalten' ('Centraal Compensatiebureau voor Sanatoria en Zorginstellingen'), allemaal in feite behorend tot 'Aktion T4'. Er werd gesteld dat alles geschiedde in het belang van de landsverdediging en dat het daarom geheim moest worden gehouden. (1)

Codes en schuilnamen, dubbele agenda's, façades, maskers, camouflage, mimicry: ook vandaag kennen wij de dubbele staat, de organisatie met de buiten- en de binnenkant, de in- en de outsiders, de wel en niet ingewijden, de mooie verpakkingen, de verkooptechnieken en de bonte leugens. Immers: wat stellen onze hedendaagse zorginstellingen in vele gevallen anders voor dan transitplekken voor het overhevelen van enorme kapitalen van de ziekenkassen naar de pharmacie en naar de rest van de grootverdienende medische sector?

Een niet kapitaalkrachtige en bovendien onverzekerde ouderling kan zich in noodgevallen alleen nog wenden tot liefdadigheidsinstellingen maar hij wordt tenminste met rust gelaten en zo is hij misschien nog veel beter af dan zijn eveneens arme maar goed verzekerde buur die officieel zorg ontvangt maar in wezen dienst doet als immer paraat doorsluisluik voor ziekteverzekeringsgelden. Zelfs perfect gezonde ouderlingen worden met preventieve peperdure en vaak risicovolle onderzoeken overstelpt zonder de reële mogelijkheid om zich hiertegen te verzetten, zeker in het geval zij 'dement' werden verklaard. De etalage en het etiket is 'zorg' maar de praktijk houdt dikwijls niets anders in dan gemene beroving van gemeenschapsgelden middels de 'vrijwillige' medewerking van weerloze ouderlingen, gehandicapten en zieken, zeker in het geval die vereenzaamd zijn en derhalve niet meer moeten rekenen op verwanten of vrienden die een oogje in het zeil houden. Hoe dan ook tonen de cijfers dat in onze bijzonder georganiseerde samenleving de overconsumptie van geneesmiddelen en medische diensten een nimmer tegen te spreken feit is. Weliswaar leven wij niet onder een nazi-regime maar misschien komt dat alleen hierdoor dat dit etiket het vandaag allang niet meer doet...

(Wordt vervolgd)

(J.B., 25 januari 2022)

Verwijzingen:

(1) Nazi Mass Murder. A Documentary History of the Use of Poison Gas, Edited by Eugen Kogon, Hermann Langbein and Adalbert Rückerl, Yale University Press, New Haven and London, English-language edition 1993 by Yale University. (Oorspr.: Nationalsozialistische Massentötungen durch Giftgas: Eine Dokumentation, by S. Fischer Verlag GmbH, Frankfurt a.M. 1983). pp. 17-18. Eigen vertalingen.

Corona, het nieuwe Zyklon-B?

(Aflevering 7)

Om de joden af te schilderen gebruikte Hitler de terminologie uit de parasitologie naar het voorbeeld van de conservatieve raciale orientalist, darwinist en nazi-ideoloog Paul de Lagarde die in 1887 schreef: “Men onderhandelt niet met draadwormen en bacillen, men voedt ook geen draadwormen en bacillen op, men roeit ze alleen maar uit, zo snel en zo radikaal als maar mogelijk is.” (1)

Reeds in 1921 had Hitler zijn partijprogramma opgesteld waarin stond dat alleen Germanen Duitse burgers konden zijn, de joden waren ervan uitgesloten en moesten dus verdreven worden. In 1933 werden de joden geboycot, alleen een oorlog zou het mogelijk maken om nog verder te gaan.

“Als de joden weer een oorlog gaan financieren”, zo schreef Hitler in 1939, “dan zullen niet de Duitsers maar de joden uitgeroeid worden.” (2) Zeven maanden later begon de oorlog. De plannen om de zogenaamd 'levensonwaardigen' uit te roeien middels vergassing waren toen al klaar. In 1940 werden vele dorpen in de Sovjet Unie platgebrand en hun bewoners uitgemoord. Omdat de beulen fysieke en psychologische problemen kregen, werd overgeschakeld op vergassing, eerst met koolstofmonoxide uit de uitlaat van vrachtauto's, later met gaskamers in uitroeiingskampen.

Hitler volgde deze activiteiten op de voet en bij de uitroeiing van de joden werden ook de kinderen niet gespaard omdat, zo luidde zijn argumentatie, hij wilde vermijden dat zij hun ouders of grootouders zouden wreken door Duitsers om te brengen. Zelfs toen hij zijn testament dicteerde op 2 april 1945, hamerde Hitler het de Duitsers in dat zij de rassenleer moesten blijven volgen en dat ze dan uiteindelijk zouden overwinnen: “Het volk zal mij dankbaar zijn dat ik Duitsland en Europa gezuiverd heb van de joden.” Reeds in Mein Kampf klonk het aldus: “Daarom geloof ik nu dat ik handel zoals de Almachtige Schepper als ik de joden afstraf, ik ijver voor de zaak van de Heer.” (3)

Twee elementen maakten de gruwel mogelijk, aldus besluit Eugen Kogon: de eerste is het nationaalsocialistische wereldbeeld en de tweede is de gehoorzaamheid aan bevelen. Hitlers beulen vormden slechts een kleine minderheid; de grote massa bleef onverschillig en dat volstond opdat zij de andere kant zouden opkijken bij de uitvoering van de wreedheden. Ook die mensen die het eigenlijk oneens waren met wat gebeurde, ondernamen niets omdat zij verlamd werden door de angst om beschouwd te worden als jood-vriendelijk. (4)

(Wordt vervolgd)

(J.B., 24 januari 2022)

Verwijzingen:

(1) Nazi Mass Murder. A Documentary History of the Use of Poison Gas, Edited by Eugen Kogon, Hermann Langbein and Adalbert Rückerl, Yale University Press, New Haven and London, English-language edition 1993 by Yale University. (Oorspr.: Nationalsozialistische Massentötungen durch Giftgas: Eine Dokumentation, by S. Fischer Verlag GmbH, Frankfurt a.M. 1983). p. 213.

Eigen vertaling.

(2) Ib., p. 216.

Eigen vertaling.

(3) Ib., p. 216.

Eigen vertaling.

(4) Ib., p. 217.

Corona, het nieuwe Zyklon-B?

(Aflevering 6)

In het slothoofdstuk van het historisch document over massamoord door de nazi's wordt de vraag gesteld hoe de onvoorstelbare barbarij dan is kunnen gebeuren. (1) Fascisme en totalitarisme zullen wellicht meespelen, alsook de verleiding om beslag te leggen op het enorme kapitaal van de joden, het winstbejag van meewerkende firma's, het fanatisme waarmee de SS de 'Nieuwe Orde' wilde doorvoeren, de autoriteit van Hitler, de cultus van de leider. Maar die verklaringen blijven onvolledig: nooit en nergens had de barbarij een omvang zoals in het Derde Rijk. Eugen Kogon die het tiende hoofdstuk schreef, verklaart: “Het was de manier waarop het Nationaal Socialisme de wereld opvatte, en die door Hitler werd gepropageerd als zijnde onbetwistbaar, welke dit monster mogelijk maakte van het meest radicale antihumanisme dat de wereld ooit te zien kreeg.” (2)

Hitler was overtuigd dat het mensdom net zoals de rest van de natuur het proces van natuurlijke selectie moest doorlopen: hij las dit in zijn jeugd bij H.S. Chamberlain, een Brit die dweepte met het Germaanse ras en zijn cultuur. Ook las hij E. Dühring die hevig antisemiet was omdat hij de joden toeschreef te streven naar wereldheerschappij ten koste van alle andere volkeren. Hitler wilde de natuur met zijn recht van de sterkste een handje helpen: “(...) alleen de zwakkelingen zullen dit wreed noemen”, zo argumenteert hij sluw in Mein Kampf. (3)

Opnieuw valt het op dat de gewilligheid van Hitlers trawanten ongetwijfeld te maken zal hebben met gehoorzaamheid aan autoriteit of gezag, maar dan niet alleen of niet zozeer het gezag dat komt van de persoon van Hitler maar ook en vooral de autoriteit welke uitstraalt van de zogenaamde 'wetenschappen' en meer in het bijzonder van de als wetenschap erkende onzin die verwijst naar enerzijds de leer van Darwin en anderzijds naar de toen opgang makende rassentheorie en aanverwante leerstellingen. Bovendien blijken ook volstrekt ongegronde verdachtmakingen van de joden een hoofdrol te spelen, waarbij gedacht moet worden aan de vanuit Rusland verspreide zogenaamde 'protocollen van de wijzen van Sion', waarvan nadien overtuigend werd aangetoond dat het om vervalsingen ging, ter verontschuldiging van de jodenvervolging, al moet hier nog worden aan toegevoegd dat naast de joden nog andere subklassen uit de eigen bevolking werden opgepakt voor eliminatie. Ook moet ons inziens worden opgemerkt dat inzake de waan dat men het recht van de sterkste maar best een handje kan helpen, de ook vandaag nog verkondigde maar volstrekt irrelevante interpretaties van de leer van Spinoza (ofschoon hij een Jood was) een rol kunnen hebben gespeeld, meer bepaald waar men deze filosoof onterecht in de schoenen schuift dat hij God met de Natuur identificeerde. (4) Dan immers wordt God de auteur van het recht van de sterkste...

(Wordt vervolgd)

(J.B., 24 januari 2022)

Verwijzingen:

(1) (1) Nazi Mass Murder. A Documentary History of the Use of Poison Gas, Edited by Eugen Kogon, Hermann Langbein and Adalbert Rückerl, Yale University Press, New Haven and London, English-language edition 1993 by Yale University. (Oorspr.: Nationalsozialistische Massentötungen durch Giftgas: Eine Dokumentation, by S. Fischer Verlag GmbH, Frankfurt a.M. 1983). pp. 210-217.

(2) Ib., p. 211, eigen vertaling.

(3) Ib., p. 212, eigen vertaling. Het citaat verwijst naar p. 390 in de uitgave van Adolf Hitlers Mein Kampf uit 1939 door Reynal and Hitchcock in New York.

(4) Voor onze kritiek op deze misvatting, zie: Trans-atheïsme, II.1.D, stelling 21, pp. 342-344.