Wanhoopsdaad na schandalisering door de kerk binnenkort niet langer bestraft met de hel?

Wanneer in een recent interview met De Tijd en L'Echo kardinaal Danneels (*) zegt dat hij het een positieve evolutie vindt dat staten vrij zijn om het burgerlijk huwelijk open te stellen voor homo's als ze dat willen, dan vertelt hij hiermee niets anders dan dat hij het verwerpelijk zou vinden indien staten die vrijheid níet hadden – dat ware immers in strijd met de democratische beginselen. Edoch, dit verhaal zou geen echt kerkelijk karakter hebben indien het zichzelf niet logenstrafte, en kijk: de bisschop voegt er meteen aan toe dat het burgerlijk huwelijk “niet het échte huwelijk” is en dat men er maar eens een andere naam moest gaan voor zoeken – en dat verhaal kenden we al.

Misschien interessanter is dat in dit licht bovendien klaarder blijkt dan ooit dat de kerk ook het burgerlijk huwelijk tussen hetero's onecht acht en hiermee treedt zij slechts het middeleeuwse standpunt bij van de theocratie, de verwerping van de scheiding tussen kerk en staat en derhalve de veroordeling van de democratie – ziedaar de dubbele tong.

De geestelijken worden eraan herinnerd dat het huwelijk alhier gedefinieerd wordt door de wetten van de staat en niet door een of andere religie. Willen godsdiensten huwelijken met diverse namen discrimineren, dan is dat hun zaak, zij dienen er enkel voor te zorgen dat zij binnen de perken blijven van de wet. Misschien is de verwerping van de democratie daar wel net over en kon zij beschouwd worden als een daad van terreur. Trouwens net zoals de kerkelijke veroordeling van homo's die alvast ten tijde van het almachtige katholicisme talloze onschuldigen tot zelfmoord dreef – alweer een daad die de kerk bestraft zag met het hellevuur. Maar ook voor het aanzetten van tallozen tot zelfmoord wordt de clerus nog steeds niet gestraft, al moet gezegd dat Danneels in hetzelfde interview verklaart dat de kerk evolueert in haar houding tegenover suicide!

(Jan Bauwens, 1 juni 2013)

(*) De bisschop van de Vangheluwe-tapes en van de procedurefouten welke hem en de zijnen buiten vervolging stelden in talloze pedofiliezaken. Uiteraard kreeg het bewuste bericht dankzij ondermaatse journalistiek geheel nieuwe betekenissen... - zie: http://nieuws.vtm.be/binnenland/48822-danneels-openlijk-voor-homohuwelijk

De hoofddoek en de vrijheid

Zoals een duivel in een wijwatervat, zo spartelen dezer dagen diegenen die het hoofddoekenverbod willen handhaven voor ambtenaren in functie: aanvankelijk argumenteerden zij samen met bekende zich sociaal-democratisch achtende ethici dat religieuze symboliek het neutraliteitsprincipe zou schenden en vandaag ontkennen zij bij monde van bekende liberalen in de krant dat het met religieuze symboliek ook maar iets te maken heeft.

Alleen al het verwisselen van de ene argumentatie door een andere, waarbij de eerste tevens meteen wordt gelogenstraft, verraadt de oneigenlijkheid ervan: de eigenlijke argumenten worden hier uiteraard verzwegen en dat zij de openbaarheid schuwen, verklapt ons reeds dat zij niet kunnen.

In een 'opiniestuk' in De Morgen van 27 mei 2013 schrijft Dirk Verhofstadt dat het verbod op de hoofddoek niets te maken heeft met religieuze symboliek maar alles met zogenaamd harde principes die te maken hebben met de gelijkheid tussen de geslachten welke zou geschonden worden door de islam en tevens door zijn tegenstanders in dezer die zich uit politiek opportunisme bij de hoofddoekdragers zouden aansluiten.

Aangezien hij beweert dat de hoofddoek niet als religieus symbool verboden dient te worden doch als symbool van vrouwenonderdrukking, terwijl hij tevens beweert dat hier allerminst een religie wordt geviseerd, verkondigt Verhofstadt zodoende impliciet dat alle draagsters van een hoofddoek daartoe verplicht worden door mannen die hen zodoende onderdrukken. Dat dit een volstrekt absurde stellingname is, merkt iedereen meteen.

Ofwel beschouwt men de hoofddoek als een louter kledingstuk en dan kan elkeen het dragen in volledige vrijheid, ofwel verbiedt men het en zadelt men het voorheen neutrale ding op met een politieke lading: men bestempelt het dan hetzij als een religieus symbool, hetzij als een symbool van onderdrukking zonder meer, terwijl de betreffende kledij dit echter nooit echt kan zijn zonder dat zij ons eerst áls kledij ontvreemd wordt.

Het verbod op het dragen van een hoofddoek, verandert niet alleen de mogelijke oorspronkelijke betekenissen van dit voorwerp die daaraan door iedereen in volle vrijheid kunnen worden toegekend, zoals beschutting tegen kou, bescherming tegen stof en afscherming van steelse blikken van vreemden op openbare plaatsen – een hoofddoekenverbod vernietigt de hoofddoek ook als kledingstuk zonder meer en verplicht elkeen er géén te dragen. Het is met andere woorden volstrekt onmogelijk om ongeacht welk uniform te weren zonder dat die wering zelf tot uniform wordt, zoals het ook naïef ware te geloven dat men alle kapsels kon verbieden door de kaalkop te verplichten omdat dan uiteraard de kaalkop tot het obligate kapsel wordt.

Van vrijheid kan helemaal geen sprake zijn waar elkeen alleen maar tussen zijn eigenste vier muren mag doen hetgeen hij wil omdat, zoals ooit de joden in hun zo verregaande doch even noodzakelijke zelfspot zongen, ook de gedachten sowieso vrij zijn, terwijl allerminst onze dromen de werkelijkheid grondvesten – niemand kon een ander immers ooit verbieden om te dromen. Vrijheid is er pas waar men gelegenheden schept waarbij mensen hun dromen eventueel met elkander kunnen delen, en daartoe wordt uiteraard vooreerst verwacht dat elkeen zijn eigen droom zowel ongeremd als ongedwongen aan anderen mag en kan mededelen: waar men zijn kaarten niet op tafel kan leggen, waar men zichzelf weg moet steken, daar kan van vrijheid nimmer sprake zijn. En even belangrijk is uiteraard dat geen mens ertoe verplicht wordt om kleur te bekennen of, erger nog, om zijn of haar kapsel aan wildvreemden te laten zien.

(Jan Bauwens, 27 mei 2013)

Zie ook: http://www.bloggen.be/tisallemaiet/archief.php?ID=2212480