Een onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar binnen te lokken om die daarin op te sluiten

Aflevering 10. Fantastiek, Zelensky en het armageddon

Niet zonder reden werd hier 'Het Verborgen Volk' van de Vlaamse schrijver Ludo Noens te berde gebracht: het boek behandelt weliswaar de wereld van het fantastische maar wie geloven dat de fantasie naast de realiteit staat, slaan de bal flink mis: legio zijn de voorbeelden van hoe de fantasie de realiteit ook letterlijk het zwijgen oplegt en verdringt, ja, vervangt en tot de minst betwijfelbare voorbeelden van die feitelijkheid behoren de religies, de politieke partijen en de zogenaamde wetenschappen. Voor de fantasieën waarmee het katholicisme, het jodendom of de islam uitpakken, geven mensen hun leven en legt men hen deze waarheid voor de voeten, dan voelen zij zich diep beledigd. Hetzelfde doen zij voor hun politieke idealen en partijen en niet in het minst in de wetenschappen speelt de fantasie de hoofdrol en gaan voor- en tegenstanders van bijvoorbeeld de evolutieleer tekeer alsof hun leven ervan af hing. Op een bijzonder bescheiden manier maar tegelijk zeer doortastend stelt Ludo Noens doorheen zijn hele oeuvre de vraag naar de grens tussen fictie en realiteit en voor de goede verstaander laat hij ook doorschemeren dat het antwoord op die vraag allerminst vanzelfsprekend is, ja, wellicht niet tot groot jolijt van de positieve wetenschappers die in hun onverstand zichzelf danig ernstig nemen, maakt deze kunstenaar zonneklaar dat de gezochte grens eigenlijk behoort tot het rijk van de fantasie...

Keren we nu terug naar ons thema: het feit dat en de wijze waarop een onpersoonlijke macht de mensen in een virtuele wereld naar binnen lokt om die daarin op te sluiten. Wie goed toekijken, kunnen zien dat mensen in een virtuele wereld naar binnen worden gelokt doordat de virtuele wereld zelf eerst de mensen tegemoet treedt. Om het heel concreet te maken: de virtualiteit van de cinema beperkt zich niet tot de film en tot het uur dat hij bekeken wordt maar zij treedt de cinemazaal naar buiten en vult geleidelijk de hele wereld met haar onechtheid. Sylvester Stallone vertolkt niet alleen de Vietnamveteraan John Rambo maar hij wordt tevens door de massa die de film voorgeschoteld kreeg met die rol geïdentificeerd zodat hem niet alleen de eer te beurt valt van zijn acteursprestatie maar tevens die van de held die hij niet is doch slechts vertolkt. De film zelf is fictie maar omdat de massa niet in staat is de grens te trekken tussen het spel en de realiteit, krijgen de sprookjes een zekere realiteitswaarde, wat bijvoorbeeld op een bijzonder ergerlijke manier het geval is geweest met de cowboy- en indianenverhalen waarbij de 'goodies' en de 'baddies' een fabricaat zijn van de filmmaker, of beter: van zijn sponsoren die zeker niet gespeend zijn van politieke bedoelingen. De Indianen werden na het aanmeren van Christoffel Columbus door de Spaanse conquistadores uitgemoord en hun land werd door de genadeloze veroveraars ingepalmd maar eeuwen later hebben de V.S. hun uiterste best gedaan om met de leugenfabriek van Hollywood het tegendeel te bewijzen.

Een bijzonder actueel voorbeeld van de overname van de waarheid door de leugen is de Tv-film Dienaar van het volk uit 2015 waarin de geschiedenisleraar Wassil Holoborodko president van Oekraïne wordt, een rol die vertolkt wordt door de acteur Volodymyr Zelensky, die vier jaar later ook in werkelijkheid president wordt van dat land. Het sprookje wordt werkelijkheid, het virtuele is in de realiteit naar binnen gedrongen en heeft hem overmeesterd, de acteur is gelijk geworden aan zijn rol en het eerste slachtoffer van deze agressie is uiteraard de waarheid. In feite doet de reclame helemaal niets anders dan dat: de leugen wordt aan het volk getoond en van zodra het volk deze leugen na-aapt, wordt ze echt, ze wordt waarheid. De waarheid zelf blijft dan uiteraard verweesd achter. En van die overname van de realiteit door de fictie komt dan kennelijk een wereldoorlog en misschien wel het armageddon.

(Wordt vervolgd)

(J.B., 23 september 2022)

Dr. Geert Vanden Bossche:

https://www.voiceforscienceandsolidarity.org/scientific-blog/vss-scientific-updates-during-pandemic-times-this-39

Vaccinatieschade:

https://vaccinatieschade.be/

Een onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar binnen te lokken om die daarin op te sluiten

Aflevering 9. 'Het Verborgen Volk' (vervolg)

Goden, engelen, elfen, kabouters, dolende zielen... kortom: niet-menselijke intelligenties zijn geen onbekenden, aldus Ludo Noens, maar jonge kinderen en enkelingen zoals Rudolf Steiner niet te na gesproken, heeft de moderne mens het verleerd contact te leggen met die wezens. Steiner verwijst naar de Rozenkruisers, een geheim broederschap, hoeder van een revolutionaire kennis en van de diepste natuurgeheimen, gesticht door de Duitse ingewijde in de judeo-Arabische Mysteriën, Christian Rosencreutz (°1378). (1)

Rosencreutz leerde Arabisch en vertaalde het islamitische 'Boek van de Natuur' naar het Latijn. Hij werd 106 jaar oud en toen in 1604 zijn graftombe werd ontdekt, bleek zijn lichaam vrijwel ongerept. (2) “De supranormale vermogens van de Rozenkruisers (...) moeten grandioos zijn geweest. (…) Honger, dorst, ziekte en tijd hadden geen vat meer op hen. Onzichtbaar konden zij binnentreden waar zij maar wilden. Zo snel als de gedachten verplaatsten zij zich naar willekeur overal ter wereld. Bovendien stond iedere demon of geest onder hun dwingende bevelen (…).” (3)

Zij geloofden in het bestaan van door ons niet zintuiglijk waarneembare min of meer intelligente wezens zoals elementalen (elementenbewoners) en djinns (genieën, te situeren tussen mensen en engelen), die resideren in een subtiele parallelle wereld en die net zoals de 'wellustige engelen' (uit Genesis 6:1-4) romances kunnen hebben met mensen, waaruit volgens de yezidi's in Koerdistan een blauwogig blondharig volk geboren werd - volgens de Koran had koning Salomon grote macht over hen. (4)

In zijn De Civitate Dei spreekt Sint-Augustinus zijn geloof uit over menselijke seks met demonen, praktijken die ook bij de Tempeliers aan de orde waren en beoefend worden door de soefi's. (5) Andere magiërs zijn John Dee, die de taal der engelen leerde, en Cornelius Agrippa. Engelen werden vaker aanschouwd in visioenen zoals die van de profeten Ezechiël en Jesaja.

De Kabbala verhaalt hoe interagerende spirituele krachten (Sefirot) ons lichaam alsook de wereld beïnvloeden: wangedrag veroorzaakt disharmonie in de kosmos en rechtzinnigheid moet de kosmische balans weer in evenwicht brengen: de 'buitenwereld' (kosmos) gedraagt zich als een schaduw van de 'binnenwereld' (geest). Dionysius de Aeropagiet beoefende in de vijfde eeuw de angelologie met zijn De Coelestis Hierarchia en de dertiende-eeuwse Thomas Aquinas beschreef de soorten engelen en hun activiteiten in zijn Summa Theologiae. (6)

Een volledig hoofdstuk wijdt Noens aan seks met elementalen. Volgens Paracelsus schuilt achter het zintuiglijk waarneembare nog een verborgen helft van de werkelijkheid waarin fijnstoffelijke wezens zich ophouden ('elementalen'). Een huwelijk tussen een mens en een nimf kan mensenkinderen voortbrengen, er zijn huwelijken tussen feeën en mannen, tussen gnomen en vrouwen. Noens verhaalt over sekten en geheime genootschappen zoals de Orde van Melchizedek waarover gezegd werd dat die een totalitaire militaire organisatie was die middels massapsychologie totale wereldcontrole beoogde. (7)

Dit alles is niet wat wij op het oog hebben met de onderhavige tekst over anonieme machten welke mensen gevangen zetten in virtuele werelden maar misschien zijn de histories welke door Noens werden verzameld en ontleed, zinnebeelden voor reële gebeurtenissen die vooralsnog moeilijk te omschrijven zijn terwijl onze ervaringen ons verbieden om te loochenen dat daarin een grond van waarheid huist. In deze wat schimmige gebieden die evenwel niet behoren tot het positief wetenschappelijke domein, hebben zoveel gezaghebbende geleerden onderzoekswerk verricht en daar ook ondubbelzinnig verslag over uitgebracht dat zij evenveel aandacht verdienen als de vele religies, de mythen en de sprookjes welke ten slotte allemaal vertellen over de allerdiepste menselijke ervaringen.

(Wordt vervolgd)

(J.B., 23 september 2022)

Verwijzingen:

(1) Ludo Noens, Het verborgen volk. Contact met niet-menselijke intelligenties, Aspekt, Soesterberg 2022; pp. 11-15.

(2) Ib., pp. 17-20.

(3) Ib., p. 23.

(4) Ib., pp. 24-27.

(5) Ib., pp. 27-35.

(6) Ib., pp. 35-47.

(7) Ib., pp. 49-66.

Een onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar binnen te lokken om die daarin op te sluiten

Aflevering 8. 'Het Verborgen Volk'

De virtualiteit heeft vele gezichten en zij dient om mensen van de wijs te brengen opdat zij niet zouden beseffen dat zij op het verkeerde been gezet worden, dat ze bij de neus genomen worden, dat ze in de echte wereld niet (meer) welkom zijn, dat ze behoren tot de miljarden die er teveel zijn en die mede de overbevolking veroorzaken of tot degenen die er beter niet waren omdat hun bezit, hun gezondheidstoestand of hun intelligentie de gemiddelden van het geheel naar beneden halen. Mensen worden niet zomaar naar niemandsland verbannen: er wordt hen verteld dat het ginds veel beter is. Zij worden niet zonder meer van de boter weggehaald: er wordt hen verteld dat margarines veel gezonder zijn. Zij worden niet zomaar psychisch uitgeschakeld: er wordt hen voorgelogen dat de voorgeschreven drugs geneesmiddelen zijn. Ouderen worden niet zonder meer uit hun huizen gejaagd en verbannen: men belooft hen dat zij naar zorgcentra worden overgebracht waar zij het comfortabel zullen hebben en geholpen zullen worden. Opvoedelingen worden niet zonder meer dom gehouden: men leert hen allerlei zaken aan waar zij helemaal niets aan hebben maar die wel aan de haal gaan met hun tijd en met hun jeugd die later niet meer terug zal komen om hen de gelegenheid te geven alles te herdoen. Mensen die brood en etenswaren kopen, worden niet met lege handen naar huis gestuurd: zij krijgen in een zalige verpakking waren die alleen de naam van nepvoedsel verdienen. Vluchtelingen worden niet zomaar teruggestuurd naar huis of in concentratiekampen opgesloten: hun dossier wordt bijgehouden en zij belanden in asielcentra waar zij voorlopig moeten wachten op het verdict dat op de spreekwoordelijke lange baan terecht komt, precies zoals de verticaal geklasseerde klachten van wie bij de autoriteiten onrecht hebben aangegeven. Zij allen dienen in de wachtzaal plaats te nemen om daar hun beurt af te wachten, zij zijn immers niet alleen, zo worden zij vermaand. En zij wachten in de wachtplaats en zij houden de deur in de gaten door de welke zij naar buiten zullen gaan als het wachten is verstreken omdat hun tijd gekomen is. Mensen worden niet zomaar veroordeeld tot een levenslange slavernij: er wordt hen beloofd dat zij vergoed worden daarvoor met het eeuwig leven en de hemel. De joden werden ook niet zomaar weggehaald en naar de gaskamers getransporteerd: er werd hen verteld dat zij naar betere oorden gingen, waar hen dan een verkwikkende douche werd beloofd. Men vertelt ook niet aan het vee waartoe het wordt gevoerd en waarheen het wordt gebracht van zodra het een rendabel gewicht gekregen heeft. Maar de slachthuizen zijn een realiteit: of moeten de 'hogere' diersoorten zich dan laten verhongeren? De massagraven bestaan echt en de industrieën die gigantische fortuinen in de wacht weten slepen met de aanmaak van allerlei chemische producten waarvan gewone stervelingen de formules niet ontcijferen kunnen en waarvan zij nog veel minder de letale werking kennen.

De virtualiteit is het lokaas en zal derhalve heel verleidelijk moeten zijn om doel te treffen. De list bestaat bij de gratie van de discrepantie tussen de eigenlijke drijfveren en de opgegeven argumenten en daarom zegt men ook over de laatstgenoemden dat zij regelrechte leugens zijn: de retorica is de kunst van het liegen omdat argumenten enkel functioneren als verkappingen van drijfveren die daarmee vloeken. Aan het gedomesticeerde vee wordt diets gemaakt dat het maar beter op stal blijft omdat het daar droog is en men er wel doorvoed geraakt en mochten aan het vee de eigenlijke drijfveren van zijn kwekers openbaar worden gemaakt, het zou enkel met ongeloof kunnen reageren, want kijk: kippen worden gevoerd om eieren te leggen en met kunstlicht wordt ervoor gezorgd dat het er telkenmale niet één maar twee daags worden en is het kransje uitgelegd, dan zou men denken dat zij dankbaarheid ontvangen voor de geleverde topprestatie maar niets is minder waar: met een korte kap in de nek van het hakmes van de slager die fantaserend over zijn winst een lustig deuntje neuriet, ontvangen ze het lot van massamoordenaars en andere criminelen, zij worden prompt verkocht en met veel smaak verslonden, zelfs een klein bedankje kan er niet meer af, daar mogen zij naar fluiten.

De man die levenslang om vier uur in de regen op zijn trein gaat wachten op een winderig, ijskoud perron om dan naar de fabriek gebracht te worden waar de dagtaak wacht die duurt totdat het alweer donker is, zodat hij alvast in de wintermaanden alleen de noorderzon te zien krijgt, waar vandaan de benaming 'zondag' ook afkomstig is, is geen beter lot beschoren dan de dappere kip en de koe die van zodra haar melkproductie slinkt, in stukjes wordt gezaagd: hij werkt tot zijn pensioen en dan ontvangt hij tot zijn dood een uitkering die, losgekoppeld van de index, gestaag in 't niemendal verdwijnt - de fysieke toestand ingevolge zijn hoge ouderdom laat hem dan helaas niet langer toe om nog te protesteren bij wie hem zo bij den bok hebben gezet en ook zijn nazaten, als hij er al heeft, kunnen daar niets aan doen omdat de uren van een dag geteld zijn en men er - andermaal helaas - niet eentje van bijmaken kan. En ik hoor u nu vragen: welke hogere diersoort die zich toch niet kan laten verhongeren heeft dit dan zo geregeld? Of moet men dan de auteur van 'Het Verborgen Volk' (1) geloven, die samen met een hele resem in doofpotten verdwenen genieën niet-menselijke intelligenties voor dat alles verantwoordelijk acht?

(Wordt vervolgd)

(J.B., 22 september 2022)

Verwijzingen:

(1) Ludo Noens, Het verborgen volk. Contact met niet-menselijke intelligenties, Aspekt, Soesterberg 2022. Zie: https://www.bloggen.be/ludonoens/

Een onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar binnen te lokken om die daarin op te sluiten

Aflevering 7. Het entertainment in de arena van de wereld

Wie is de pop die in de plaats komt van de mens? Want de mens verdwijnt terwijl het lijkt alsof hij blijft, zijn verdwijning moet immers onopgemerkt gebeuren opdat zij kans op slagen zou hebben. De mens wordt als het ware van binnenuit uitgehold en het omhulsel houdt stand en wordt dan opgevuld met iets heel anders.

Om aan de weet te komen wie de plaats inneemt van de mens, moet men onderzoeken welke eigenschappen maken dat mensen in de huidige samenleving kunnen standhouden en welke de eigenschappen zijn die maken dat hij erin ten onder gaat. Immers, de selectie welke gebeurt, gaat over eigenschappen en zij voltrekt zich zoals ook de natuurlijke selectie zich altijd al voltrokken heeft: wie maximaal aangepast zijn aan de omgeving, hebben de beste overlevingskansen. Rest dus de vraag wat precies de huidige omgeving is waarin mensen zich bewegen: wie beloont zij en wie straft zij af? Hoe ziet deze evolutie eruit? Met andere woorden: welke gedaante heeft in de huidige wereld the survival of the fittest?

De uitdrukking is afkomstig van een van de grondleggers van de sociologie, Herbert Spencer, (1820-1903) die daarmee doelde op het zogenaamde 'sociaal darwinisme': zonder staatsbemoeienis, zo geloofde de liberaal, zouden de zwakkeren (de armen) verdwijnen en zouden er alleen maar bekwame mensen (de rijken) overschieten. Maar uiteraard zijn bekwaamheid en rijkdom heel andere zaken en zo komen we tot een antwoord op de hier gestelde vraag: in de huidige maatschappelijke constellatie worden niet zozeer de bekwaamste mensen beloond en alvast niet de meest bekwame lieden in moreel opzicht maar veeleer degenen die zich er niet van laten weerhouden om - niet alleen desnoods en ook bij voorkeur - hun persoonlijk voordeel te doen op de kap van de zwakkeren. Met andere woorden betekent 'the fittest' in de huidige tijd en wereld: de meest immorele, degene die zich niet laat weerhouden door ethische regels, hij die verboden aan zijn laars lapt, die belastingen ontduikt, die zijn concurrenten een hak zet, hen economisch of anderszins ombrengt en die zich een weg naar de rijkdom rooft. 'The fittest' is niet de meest intelligente en ook niet de sterkste in fysiek opzicht maar wel degene met de minste scrupules, de sluwste, de meest gewetenloze schurk, hij die helemaal geen genade kent, de alleenheerser, de autocraat, de potentaat.

Het onderliggende argument om die genadeloosheid te gaan verdedigen en om aan de sterkste het morele recht toe te kennen om de zwakkere te verdringen, luidt dat het er in de natuur net zo aan toe gaat en dat men zich aan de natuur een voorbeeld dient te nemen. Deze klinkklare onzin werd door de nazi's gepropageerd: zij geloofden dat zij de zwakken moesten elimineren omdat een maatschappij zonder zwakkeren een betere maatschappij zou zijn. Uiteraard is het veel makkelijker om zieken uit te roeien dan om ziekten te bestrijden: een zieke wordt gedood met één enkele kogel terwijl het bestrijden van een ziekte niet zonder jarenlange inzet en studie mogelijk is. Maar kennelijk bestaan er lieden die danig afgestompt zijn dat zij die onzin gaan verdedigen en bovendien zijn er onder hen die het voor het zeggen krijgen en die er ook nog in slagen om hun simplistische onzin door te drijven en tot wet te maken. Andermaal: zij slagen daarin, niet omdat zij bekwamer zouden zijn dan hun tegenstanders maar omdat zij er niet voor terugschrikken om hun concurrenten gewoon om te brengen.

De eliminatie van weerloze ouderen is wellicht het meest schrijnende actuele voorbeeld: de staat wil zichzelf sterker maken en bespaart op de kap van de allerzwaksten door aan het geïnstitutionaliseerde onrecht dat hen uit de wereld bant, de vrije teugel te laten. Hetzelfde gebeurt met de eliminatie van ongewenste kinderen door het toelaten of zelfs het propageren van zwangerschapsonderbrekingen welke feitelijk regelrechte moord betekenen. Subsidies aan andersvaliden worden teruggeschroefd met het uitvlucht dat er geen geld voor is, terwijl de staat een gigantische inflatie creëert door het bijdrukken van bankbiljetten voor subsidies aan de horeca en aan nog allerlei maatschappelijke luxesectoren.

De kapitalistische economie staat er garant voor dat alles maar dan ook alles te koop is en in de eerste plaats: macht. Het democratische bestel waarin zogezegd iedereen mag meebeslissen en waarin de allerzwaksten een stem hebben evenwaardig aan die van de allerrijksten, dient uiteraard tot helemaal niets meer als het kapitalisme het danig perverteert dat sowieso de meest gefortuneerden het uiteindelijk voor het zeggen krijgen. Niet de noeste arbeider die om vier uur in de ochtend de trein neemt om op tijd aan te komen in een ongezonde fabriek waar hij levenslang en voor een hongerloon zijn beste krachten verdoet aan de productie van spullen die alleen de rijken kunnen kopen - niet deze noeste scrupuleuze arbeider komt aan de macht maar wel hij die mensen herleidt tot uit te baten machines, met name door hen met onder meer drugs zodanig te conditioneren dat zij ongeacht wat doen om aan het door hem te innen geld te komen dat zij nodig hebben voor de aanschaf van hun zelfmoordspullen. Onze huidige politici zijn sowieso de handlangers van deze criminelen daar zij dit alles laten begaan, als zij het al niet aanmoedigen omdat ten slotte ook zijzelf daar aardig hun voordeel mee doen: de zwakkelingen die anders met allerlei sociale uitkeringen de staatskas opsouperen, worden immers keurig geëlimineerd en met hun gigantisch kapitaal verlenen de drugsbaronnen electorale steun aan de politici die hen op hun beurt de hand boven het hoofd houden. Drugsbaronnen, wapenhandelaars en noem maar op.

Het antwoord op de vraag wat the survival of the fittest dan betekent in de huidige wereld, moet helaas luiden dat de onmens de wind in de zeilen krijgt terwijl mensen die eraan verzaken om aan anderen kwaad te berokkenen, geslachtofferd worden op het altaar van het gouden kalf. Zij worden zoals destijds in de arena nog altijd voor de leeuwen geworpen, zij worden gestoofd in de messingen stier, zij komen terecht op de brandstapel of zij worden nog anderszins geëlimineerd. Op tal van wijzen maar steeds op grond van hetzelfde systeem wordt de mens bij de neus genomen door de onmens: hij wordt naar binnen gelokt in een virtuele wereld die hem op het verkeerde been zet met allerlei beloften en met leugens, zijn positie wordt danig uitgebuit, hij wordt verzwakt zoals de stier verzwakt wordt door de martelende lanssteken van de picador, totdat uiteindelijk de doodsteek volgt voor het oog van een massa die steeds sadistischer vormen van entertainment eist.

(Wordt vervolgd)

(J.B., 21 september 2022)

Een onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar binnen te lokken om die daarin op te sluiten

Aflevering 6. De liquidatielist

De echte mens wordt vervangen door een pop omdat de pop perfect doet wat haar maker van haar verlangt: zij heeft geen eigen wil. Op de keper beschouwd bestaat zij ook niet, zij is een verlengstuk van haar bezitter, zij is zijn perfect gehoorzame handlanger. De bezitter van de pop is een mens maar die verlangt van haar dat zij de (andere) mensen uitschakelt, zodat hijzelf uiteindelijk alleen de naam van onmens kan verdienen. De onmens is de alleenheerser, de autocraat. De potentaat wil alleen maar volledig onderworpenen als onderdanen, slaven, neen: volmaakte slaven en dat kunnen uiteraard niets anders dan machines zijn. En om van mensen machines te maken, wordt heel listig te werk gegaan.

Eerst belooft men aan mensen dat zij sneller, groter, krachtiger, kortom beter zullen worden als zij zich bedienen van machines. Het begint heel onschuldig met een bril, die inderdaad een beter zicht verschaft maar alras worden de lenzen weer te zwak, er dient een tandje te worden bijgestoken en dat gaat zijn gang totdat het glas zo dik is dat men er een heuse deuk van krijgt in zijn neus. De lens van de bril helpt immers niet zomaar de ooglens welke opgespannen wordt door middel van fijne spiertjes: zij verzwakt de ooglens ook, zij verslapt de spiertjes die ervoor kiezen lui te zijn omdat zij weten dat hun werk sowieso zal overgenomen worden door de bril. Een verleden methode, zo'n halve eeuw geleden, genaamd 'Beter zien zonder bril', pakte uit met deze theorie en navenante methode en had succes, weliswaar binnen zekere perken, maar desalniettemin getuigden meer mensen dat het oefenen van hun oogspieren hun geen windeieren had gelegd.

Spieren die niet samentrekken, atrofiëren en dat weet elke arts die daarom zijn patiënten aanspoort om te bewegen. Van wie tien dagen in een bed neerliggen, zijn alle spieren van het hele lichaam grotendeels weggekwijnd en deze mensen moeten opnieuw leren lopen, tenminste als zij dat dan nog kunnen, want ook de pezen moeten eraan geloven: zij worden korter en beletten de bedlegerige als hij uit bed komt zelfs om gewoon rechtop te staan.

Atrofiëren doen niet alleen de skeletspieren en de oogspieren maar ook de ademhalingsspieren, bijvoorbeeld wanneer een zieke moet beademd worden omdat hij het aan zijn longen heeft, bijvoorbeeld in gevolge een besmetting met corona. De beademing gebeurt middels een pomp die werkt middels een vacuum dat in feite het lichaamseigen vacuum nabootst hetwelke in beweging wordt gezet door de vele kleine maar onophoudelijk werkende tussenribspiertjes die de ademhaling mogelijk maken.

Kortom: de belofte aan mensen dat zij beter zullen worden van machines is slechts waar op zeer korte termijn: de bril, het bed en de beademingsmachine helpen weliswaar een poosje maar binnen de kortste keren zijn wij van die dure instrumenten helemaal afhankelijk geworden: wij zien niet langer zonder bril, onze skeletspieren atrofiëren en zo ook onze ademhalingsspieren en wel in die mate dat wie beademd werden, zouden verstikken indien zij van hun hulpstuk plotseling werden losgekoppeld. De machines helpen ons een korte tijd en daarna betalen wij de rekening en worden wij er voor altijd afhankelijk van. Eerst leken die machines verlengstukken van ons lichaam maar alras worden de rollen omgedraaid en blijken wij zelf herleid te zijn geworden... tot verlengstukken van onze machines.

De mens wordt afhankelijk van zijn instrumenten en die instrumenten zijn niet alleen de bril die blinden maakt en de auto die kreupelen voortbrengt: ook minder zichtbare instrumenten kunnen ons de das omdoen en zij zijn ook gevaarlijker dan die waarvan we ons wel bewust zijn. Tot die minder zichtbare instrumenten behoort bijvoorbeeld onze economie, die in onze dienst stond tot op de dag dat men van hogerhand ging oordelen dat de coronadoden niet langer moesten geteld worden per stuk maar per aantal verloren levensjaren en blijkbaar heeft het onverstand inmiddels zo'n vlucht genomen dat alvast de betrokken politici niet meer beseffen dat dit betekent dat voortaan de mens een instrument is van de economie in plaats van andersom: zijn waarde slinkt evenredig met zijn leeftijd die een maatstaf blijkt voor zijn economische waarde.

Kortom: de list waarmee de mens als zodanig geliquideerd wordt, bestaat erin dat men hem zogenaamde hulpstukken aanreikt met de bedoeling dat hij die op den duur niet meer kan missen en dat hij vervolgens zélf hulpstuk wordt en meer bepaald: hulpstuk van zijn beloofde hulpstukken. De mens, gedegradeerd tot instrument van zijn instrumenten, wordt door die instrumenten zelf opgeslokt, hij werd een aanhangsel van wat eerst zijn aanhangsels waren en blijkt dan ineens met de noorderzon vertrokken. Op dat ogenblik heeft de machine effectief de plaats ingenomen van de mens van wie geen spoor meer te bekennen valt.

De economie maakt dat de mens minder waardevol wordt dan 'zijn' geld dat dan uiteraard niet langer het zijne is en in het zog van de economie vallen dan tal van andere schijnhulpstukken te bekennen die alleen maar resulteren in de verslaving van de mens en in zijn verdwijning. Gezondheidsorganisaties verslaven mensen aan pillen en de pillenindustrie is in de eerste plaats een bedrijf dat groeien moet: pillen moeten derhalve worden aangeschaft, door mensen uiteraard, die op die wijze de farmaceutische industrie van dienst zijn. De mens leeft voor de pil in plaats van andersom. De technologie van bijvoorbeeld allerlei computers maakt, zoals ooit een groot geleerde heeft voorspeld, dat mensen het vermogen verliezen om te onthouden, om te leren en om te associëren. Ofschoon zij het tegenovergestelde beloven, ontnemen computers de mensen hun verstand.

We moeten onze leerlingen niets meer uit het hoofd laten leren, zo zeggen de moderne pedagogen: het volstaat als zij weten waar zij het gezochte kunnen vinden. Edoch, zij zoeken niets meer omdat zij uiteraard geen benul hebben van ongeacht wat waarvan zij op geen enkele wijze het bestaan kunnen vermoeden. En uiteraard kan dat vermoeden pas ontstaan als er eerst een context is, zoals er eerst een nest moet zijn vooraleer de vogel op het idee kan komen om daarin zijn ei te deponeren. Die context is het nestje in ons hoofd, bestaande uit vervlochten kennis. En het vergaren en vervlechten van die kennis geschiedt door gegevens uit het hoofd te leren om die dan met elkander in verband te brengen.

En zo kan men nog een tijdje doorgaan. De mens verdwijnt in gevolge een list. Het vreemde is nu wel dat die list geen mensenwerk is. Geen mens immers is sluw genoeg om dat te bewerkstelligen.

(Wordt vervolgd)

(J.B., 20 september 2022)

Een onpersoonlijke macht is bezig de mensheid in een virtuele wereld naar binnen te lokken om die daarin op te sluiten

Aflevering 5. De verwisseling van het echte met het virtuele

De principes van het christendom vechten met die van de natuur en om die reden heeft de natuur de neiging om zich hardnekkig te verweren tegen de christelijke principes. De mens is een wezen dat zich grondig van de andere dieren onderscheidt of van de dieren tout court en dat daarom door de (wilde) dieren voortdurend wordt belaagd. De cultuur zet zich af tegen de natuur en waar een cultuur dat niet doet omdat men denkt de natuur een handje te moeten helpen, zoals in de ideologie van het nazisme onder Adolf Hitler, is cultuur pervers en onmenselijk en derhalve onbestaande: er is dan geen cultuur doch een cultus van het kwaad. De wetten van de kosmos over welke (volgens de drama's van Joost Van Den Vondel) Gods stadhouder, Lucifer, waakte, verschillen fundamenteel van de nieuwe orde welke zijn intrede deed bij de schepping van de mens over wie de Schepper wil dat hij door de engelen gediend zal worden.

Het mens-zijn is niet zomaar een resultante van de natuurlijke evolutie maar verschijnt in de geschiedenis van het leven als een breuk. De mens is voor de rest van de natuur hoe dan ook een vreemde eend in de bijt omdat hij naast zijn natuur die zoals die van de dieren en de planten bestaat uit dode stoffen die in het lichaam functioneren ten dienste van het leven, ook een bovennatuur blijkt te hebben, een geest die andere principes volgt dan die welke de dieren drijven, precies zoals het leven reeds andere principes volgt dan die waaraan de dode stof gehoorzaamt. De dode stof is onderworpen aan verval - de tweede wet van de thermodynamica. Het leven verzet zich daartegen en brouwt complexe constructies: wat leeft vervalt niet zomaar doch richt zich op, als het ware in een poging om de zwaartekracht te overwinnen; de dode stof wordt door het leven opgetild. Maar nog een stap verder dan de dode stof en het leven zet de geest, welke het leven in een specifieke richting stuurt. De geest volgt niet zomaar de wetten van het leven dat zich van nature zou verkijken op zelf- en soortbehoud: de geest verheft het leven van een toestand waarin het slechts die activiteiten kent die aansturen op louter overleven tot een hogere toestand waarin meer vrijheid ontstaat, waarin activiteiten plaatsvinden die in een lager perspectief geheel doelloos lijken, zoals bijvoorbeeld zingen en dansen, dichten en wetenschap bedrijven. Daarbij wordt wat wij het hogere noemen helemaal niet aangedreven door het lagere maar, net andersom, stelt het hogere het lagere in zijn dienst met het 'aanzuigeffect' van het vooruitzicht op de aantrekkelijkere toestand met meer vrijheid.

Edoch, voortdurend verzet het lagere zich hiertegen omdat hun beider wetten tegengesteld zijn. Het is een tegenstelling die een spanning opwekt, zoals de spanning waaronder een snaar moet staan om daarmee muziek te kunnen maken. De beweging mag niet eenzijdig overhellen naar het ene of het andere, het blijkt een golfbeweging die op zijn beurt ingesloten wordt door een bredere golf en die weer door een nog bredere. De bewegingen mogen niet uit balans komen, er moet gewaakt worden over de dans die zij voltrekken. De mens ontspringt de dans van de louter dierlijke natuur en als hij daarin gehinderd wordt, bestaat de mogelijkheid dat hij weer verdwijnt zoals ook het leven kan verdwijnen dat de dans van de dode stof ontspringt.

Er zijn krachten tegengesteld aan de krachten die de mens oprichten, krachten die hem belagen. Het meest listige wapen van deze mensvijandige krachten bestaat momenteel wellicht in de list van de virtualiteit. Zoals hoger gezegd is het opdoemen van virtualiteit voor de mens een bijzonder traumatiserende gebeurtenis. Die ervaring is danig overweldigend dat zij overslaat in haar tegendeel en een vreemd soort van enthousiasme wekt, het enthousiasme dat er ook voor zorgt dat het onderdrukte volk applaudisseert en knielt voor zijn dictator die de mensen alleen maar besteelt, foltert en vermoordt.

Zowat vijfenzestig jaar geleden kwamen de eerste televisietoestellen onder de mensen. De eerste in het dorp die een Tv bezat was de elektricien en elke avond stonden de mensen in drommen voor de vitrine van zijn winkel te kijken naar de uitzendingen met Paula Semer die zangtalenten presenteerde. Alras kochten alle mensen een Tv-toestel en elke avond keken ze naar de zangers en de zangeressen, ze luisterden naar de nieuwsuitzendingen en naar de weerberichten. Maar was dat de reden waarom zij Tv keken? Waren er dan geen muzikanten in elk dorp, en dan nog met live performances? Verspreidde het nieuws zich niet sowieso als een lopend vuur en kon men het weer niet lezen in de luchten? In feite had de Tv niets nieuws te bieden, de mensen keken niet naar Tv omdat daar iets te zien zou zijn (er is nog altijd niets op Tv dat het zien waard is): de mensen keken naar Tv omdat zij een Tv aangeschaft hadden en zij schaften een Tv aan omdat zij dat ook konden doen, zij keken Tv omdat het nu eenmaal Tv was: the medium is the message.

Die uitdrukking is afkomstig van de Canadese mediaspecialist Marshall McLuhan (1911-1980) en zij betekent dat de vorm (het communicatiemedium) belangrijker geworden is dan de inhoud (de boodschap). The medium is the message betekent dat de waarde van de boodschap uiteindelijk beoordeeld wordt op grond van het medium dat ze brengt: wat jan met de pet vertelt, is onwaarschijnlijk en onnauwkeurig maar wat door ongeacht wie op de buis wordt geproclameerd, is waar, belangrijk en mooi. De uitdrukking “hij liegt alsof het gedrukt stond”, verraadt het respect voor de pers, voor kranten en boeken, kortom voor de media, voor dat wat niet één keer wordt gezegd maar een ontelbaar aantal keren: iets is waar als het herhaald wordt en als iedereen het zegt; de enkeling die spreekt, is zoals een die roept in de woestijn. De mensen in de straat zijn namaak, alleen wie op de buis paraderen, en dat zijn acteurs of spelers en dus poppen, bestaan echt. En hier worden het virtuele en het echte onderling verwisseld.

McLuhan ziet technische apparaten als uitbreidingen van de mens, als verlengstukken van ons lichaam. Zij veranderen dus vooral onszelf maar om de hoek komt Karl Marx kijken die al veel vroeger waarschuwde dat het omgekeerde het geval geworden is: de machine is geen verlengstuk van de mens maar de mens is een verlengstuk geworden van de machine. Ook McLuhan zag dat de mens geobsedeerd wordt door zijn apparaten die hem eigenlijk beheersen: de mens wordt een onderdeel van een grote machinerie. Hij kijkt Tv, niet omdat er iets te zien zou zijn maar omdat het nu eenmaal Tv is; hij telefoneert, niet omdat hij iemand wil contacteren maar omdat hij er nu eenmaal van houdt te telefoneren; hij rijdt met de auto, niet omdat hij tijd wil winnen want een auto kost meer tijd dan hij kan besparen, maar omdat hij wil autorijden, hij is, zoals de grote Vlaamse dramaturg Dirk Biddeloo het noemde, een 'file-fiel' geworden: hij houdt van de drukte, hij is er verzot op in de file te staan. Tv-kijken, telefoneren, autorijden: die activiteiten verlenen enige status aan wie het doen omdat zij geld kosten terwijl geld aan zijn bezitter status verleent: geld op zich is waardeloos, het is slechts een getal maar wie er over beschikken, schrikken anderen af omdat met geld kwaad kan worden berokkend. Geld is slechts vruchtbaar zoals een wapen vruchtbaar is: het verschaft de toegang tot het bezit van wie ermee bedreigd worden of gedood.

In The Image: A Guide to Pseudo-events in America toont de Amerikaanse historicus Daniel J. Boorstin (1914-2004) hoe nieuws steeds vaker verwisseld wordt met pseudo-gebeurtenissen. Er moet namelijk elke dag nieuws zijn en gebeurt er niets, dan wordt er wel een of ander event gefabrikeerd. Er zijn 'series' die opgevuld moeten worden op een vooraf vastgelegde manier, met een voorgegeven duur van exact zoveel minuten en met ruimte voor een vastgelegd aantal pauzes voor reclameboodschappen welke soms in het werk zelf moeten worden ingelast zodat ze er deel van uitmaken. Series moeten ingevuld worden zoals invulformulieren en die laten slechts toe mede te delen wat reeds gekend is. Men deelt niet iets mee maar men vinkt een vakje aan: 'ja', 'neen' of 'misschien'. 'Multiple-choise' betekent dat men niet langer een mededeling doet: men wordt herleid tot invuller van een geschapen leegte. Men kan nog slechts een keuze maken over wat een ander beslist wat men zoal kan mededelen. Het formulier dat u gevraagd wordt in te vullen, vereenvoudigt de mededeling niet, het versimpelt alleen u zelf en u verklaart zich daarmee eens op het ogenblik dat u het ondertekent. Probeer maar eens te verwijzen naar een voetnoot waarin u zich wat genuanceerder wenst uit te drukken: daar vindt u gewis de waarschuwing: “Maximaal 70 karakters!” Met één karakter teveel kan het formulier helaas niet worden verzonden. Het formulier veroordeelt de mens tot niet-mens: men wordt herleid tot een vervollediger van een voorgekauwd formulier en zodoende schikt men zich in de veroordeling dat men allerminst een uniek persoon is: men is nog slechts een type en derhalve vervangbaar door een principieel eindeloos vermenigvuldigbaar exemplaar.

De Franse socioloog Jean Baudrillard (1929-2007) heeft de idee uitgewerkt dat mensen steeds vaker dingen aanschaffen, niet omdat zij die nodig hebben maar omdat zij gevolg geven aan een specifieke waanzin: zij staan namelijk onder druk om een 'serie' waarin die dingen passen, te vervolledigen. Zij vinken dingen aan en de drang daartoe achtervolgt hen totdat ze dit effectief gedaan hebben. Zij handelen niet vanuit een of andere noodzaak voor zichzelf maar zij werden herleid tot bevredigers van andermans behoeften. Van de vrijheid is dan uiteraard niet langer sprake en zo verdwijnt ook het mens-zijn zelf waarvoor immers de vrijheid een conditie is.

(Wordt vervolgd)

(J.B., 19 september 2022)