Rémy Bonny: Lhbti+personen personen zijn al meer dan 10 jaar in oorlog met Rusland:

De 'nieuwe wereldorde'

Aflevering 5: Haar wil is wet!

Omsk Van Togenbirger, het is geen sinecure om u nog ergens aan te treffen!

OVT: Ook een goedendag, ja.

Maar draag je nu een muts in de vorm van een paddenstoel!?

OVT: Ha, iedereen ziet dezer dagen overal paddenstoelen, en het is daarover dat je mijn mening wil, is het niet?

Hoe heb je het geraden!

OVT: Nu, vlug dan, want ik moet een schuilkelder gaan bestellen, mijn vrouw is bang!

Hemeltje, een schuilkelder dan nog!

OVT: Uiteraard zinloos want naast het probleem van de atoomwapens is er nog dat van de overstromingen maar ik zal wel niet de enige zijn die niet de baas is thuis. De irrationaliteit heeft de hele wereld overspoeld en in verband met die atoomwapens is het al eender.

Wat bedoel je?

OVT: Is het u nog niet opgevallen dat China amper 350 atoombommen heeft? Amerika heeft er 5550. Rusland meer dan 6000.

Nu je het zegt! China heeft toch geld genoeg?

OVT: Dat is dus nog een voorbeeld van irrationaliteit.

Ik zie het niet...

OVT: Mijn vrouw wil dus een schuilkelder...

Ja...

OVT: Maar wat kan een mens dan aanvangen met een schuilkelder!? Zie je? Het is totaal irrationeel!

Ik zie het verband niet met de 350 atoombommen van China...

OVT: Wel, als je met 350 atoombommen de hele wereld kunt vernietigen, waarom moet je er dan meer hebben?

Om af te schrikken! Daarvoor dienen ze toch!?

OVT: Haha, juist daarom!

Ik snap het punt niet...

OVT: Elke bom die je teveel hebt, speelt in je eigen nadeel.

Ja?

OVT: Er werd afgesproken dat atoombommen nooit ingezet zullen worden in een oorlog. Alleen conventionele wapens.

Inderdaad...

OVT: Een land is dus het veiligst als het geen atoombommen heeft!

Hoezo?

OVT: Met conventionele wapens kun je atoombommen tot ontploffing brengen waar ze staan!

Denk je dat?

OVT: Ik denk dat niet, het is zo. Zonder de overeenkomst te schenden, kan elk land gewone raketten afvuren naar een kernmogendheid: naar de flatgebouwen daar, naar de spoorwegen, naar de kerncentrales of naar de opslagplaatsen met kernwapens, zoals Kleine-Brogel in ons land.

Maar iedereen heeft luchtafweergeschut!

OVT: Van een zogenaamd rakettenschild is hier bij mijn beste weten helemaal geen sprake en zelf als er eentje is, kan het niet veel voorstellen. Heb je ooit gehoord van de kartonnen tanks?

Dat zegt me iets, ja.

OVT: In feite ging het om opblaasbare tanks, de Britten gebruikten ze als eersten, al in de Eerste Wereldoorlog, de zogenaamde 'spoofs', maar iedereen had er en in de Tweede Wereldoorlog werden ze ook echt ingezet. Er werden ook valse tanksporen gemaakt en de echte werden uitgewist.

Ik snap het al: men kan nepraketten afschieten naar de vijand totdat zijn luchtafweer op is...

OVT: Haha! Mijn beste: ik wil alleen maar zeggen dat het eerste en belangrijkste wapen in oorlogstijd de leugen is. Met leugens en bluf, zo geloofwaardig mogelijk, probeert men zijn vijand van de wijs te brengen. Irrationaliteit betekent in dit geval uiteraard: gehoor geven aan de vijand, rekening houden met wat hij zegt. Massamoordenaars liegen, dat is zo klaar als een klontje. Als zij de waarheid spreken, dan gebeurt dat toevallig en onbedoeld. Dat is juist oorlog. Maar de grootste leugen, ik zei het eerder al maar men heeft er geen oren naar, is het verhaal dat in de oorlog de ene natie tegen de andere vecht, de ene mogendheid tegen de andere.

En dat is niet zo?

OVT: Andermaal, de strijd voltrekt zich niet tussen mogendheden maar tussen klassen.

Klassen van mensen?

OVT: Sociale klassen, inderdaad. De zogenaamde elite voert oorlog tegen het volk door de mensen tegen elkaar op te zetten. Dit keer is het overduidelijk: de orthodoxe patriarch spoort de Russen aan om Poetin te gehoorzamen en de bisschoppen alhier bejubelen wie aan het front tegen de Russen gaan sneuvelen. Het staat allemaal in de kranten, ik heb er bij andere gelegenheden al naar verwezen en ik wil niet in herhaling vallen maar de herhaling is nu eenmaal de beste leermeester; je kunt het natrekken, er is geen speld tussen te krijgen.

De oorlog wordt georkestreerd?

OVT: Overduidelijk is dat. De Berlijnse kunstenaar Helmut Herzfeld die onder de schuilnaam John Heartfield publiceerde, heeft dit duidelijk in de verf gezet met zijn werk uit 1932, getiteld: “Krieg und Leichen - Die letzte Hoffnung der Reichen", een fotomontage die een hyena met een hoge hoed voorstelt die over de lijken in de loopgraven kruipt.

Doen de wereldleiders dat dan welbewust?

OVT: Ha, wat is bewustzijn, mijn beste? Laten we zeggen dat ze knipogen naar elkaar, begrijp je? Ik zei het al: hun meedogenloosheid treft niet alleen de vijand maar evenzeer de eigen soldaten en het eigen volk en zelf opereren ze vanuit hun bunkers, die kleinzerige lafaards.

Maar waarom dan?

OVT: Herinner je je de pandemie?

Ja...

OVT: Moet ik je nog overtuigen van de irrationaliteit aldaar? En van de achterliggende bedoelingen? Het volk moet uitgedund worden en in het gareel gebracht want de koningen worden dezer dagen uitgejoeld en dat verdragen ze niet, zie je? En hoe maak je daar een eind aan? John Heartfield heeft het duidelijk gezegd! Kijk, ik vind hier nog twee artikels uit 2020, moet je eens lezen, ze zijn geschreven door iemand die heel goed weet wat hij zegt als hij beweert dat wij geregeerd worden door criminelen want het gaat om een burger van Zuid-Afrika, waar tot voor kort de Apartheid van de partij was, over die misdaad tegen de menselijkheid heb je toch al gehoord?

Jazeker...

OVT: “Coronavirus social distancing is eigenlijk een verbloemde, modieuze en gelegaliseerde vorm van apartheid”, aldus luidt de titel van een artikel van Maart 2020. Het is van de hand van de stichter van de Nieuwe Apartheid Studies, professor Nyasha Mboti van het departement Communicatiewetenschappen van de University of the Free State in Bloemfontein, Free State, Zuid-Afrika. (1) Een ander artikel, eveneens van Maart 2020 en van dezelfde specialist in de misdaad van het “divide et impera” waartoe de misdaad van de rassensegregatie behoort, luidt: “Loog de WereldGezondheidsOrganisatie over Covid-19 in haar bewering dat het om een pandemie gaat? Het antwoord is JA”. (2)

Tja...

OVT: “Het kritiekloos aannemen en normaliseren van apartheid onder de dekmantel van zogenaamde 'social distancing' is beschamend en schandalig en moet in vraag gesteld worden”, aldus wordt het eerste artikel van Mboti samengevat en hij werpt cynisch genoeg de vraag op hoe dan de social distancing te handhaven op bijvoorbeeld een slavenschip waarin de lichamen opeen gepakt lagen. Hetzelfde geldt met betrekking tot de talloze armenwijken zoals bijvoorbeeld in Mumbai en in de vluchtelingenkampen. “Een pandemie is een unieke gelegenheid voor de criminelen die ons regeren om dit soort zaken in te voeren”, zo schrijft hij: “De wereld na de pandemie zal radicaal verschillen van de wereld voordien wegens alles wat we aanvaard hebben in plaats van het in vraag te stellen.” (3) Zie je het verband nu met vandaag de dag, de oorlog in Europa, in de wereld?

Ja...

OVT: Mboti kan het weten want hij werd geregeerd door criminelen van 1948 tot 1990, toen de apartheid die, het weze herhaald, een misdaad is tegen de menselijkheid, in Zuid-Afrika een politiek systeem was. De apartheid werd verdedigd door de Protea, een Vlaamse 'vriendengroep' die beweerde de waarheid te zeggen over de Apartheid... men praatte het goed dat de zwarten bijvoorbeeld in apart openbaar vervoer moesten reizen met het bovendien valse argument dat ze vuil waren en derhalve een gevaar voor de gezondheid van de blanke bevolking.

Ik zie het, ja...

OVT: Moet je maar eens lezen... maar nu moet ik mij reppen, het irrationele wint het van de rationaliteit, het is zo in 't groot en ook in 't klein, en zeg eens eerlijk: kan men daar als puntje bij paaltje komt iets tegen beginnen? Haar wil is nu eenmaal wet!

Bedoel je de wil van je vrouw?

OVT: Die van de irrationaliteit, mijn beste!

(Wordt vervolgd)

(J.B., 16 oktober 2022)

Verwijzingen:

(1) https://www.researchgate.net/publication/340077301_Coronavirus_Social_Distancing_

is_Just_Euphemised_Fashionable_Legalised_Apartheid

(2) https://www.researchgate.net/publication/340166089_Did_the_World_Health_Organisation

_WHO_lie_about_Covid-19_being_a_pandemic_The_answer_is_YES

(3) Zie het abstract via de link onder voetnoot “(1)”.

(4) Zie het abstract via de link onder voetnoot “(2)”.

De 'nieuwe wereldorde'

Aflevering 4: Chaos

De opvatting die ook gangbaar was in de 'nazi-ideologie', namelijk dat de mens de natuur een handje zou moeten helpen, verkapt eigenlijk het goedpraten van de vernietiging van de cultuur en zij gaat daarom paradoxaal genoeg hand in hand met een tekort aan respect voor de natuur, daar het respect voor de natuur een culturele verworvenheid is.

Bijzonder tekenend voor het faliekante gebrek aan respect voor de natuur (afgezien van de ongeremde afvalproductie en de beschadiging van het milieu) is de zich in allerlei vormen manifesterende mening dat het wenselijk is de natuurwetten naar willekeur om te buigen, terwijl dat zelfs niet eens mogelijk is.

Een van de meest hardnekkige misverstanden in verband hiermee is het geloof dat de mens ook inzake zekere natuurwetten het heft in eigen handen moet nemen, alsof hij dat ook al kon. Dit onverstand manifesteert zich bij uitstek waar, geheel in strijd met fundamentele natuurwetten die zich uitdrukken in het goddelijke bevel aan de mens dat hij zijn brood zal eten in het zweet van zijn aanschijn, men denkt dat men geheel ongestraft het gemak en de minimalisering van fysieke inspanningen zou kunnen nastreven en realiseren.

De betreffende wet is nochtans simpel en houdt verband met het proces van verbranding als basis van energiewinning dat vergt dat brandstof en zuurstof worden aangevoerd in optimale verhoudingen. Dat energieleveringsproces is van tel om een kachel optimaal te laten branden maar evenzeer geldt het met betrekking tot de aanvoer van brandstof en zuurstof in het lichaam. Dat men moet eten om (uiteraard naast bouwstoffen) voldoende brandstoffen binnen te krijgen, kunnen wij begrijpen en beamen wij wellicht makkelijker dankzij het bestaan van de eetlust. Edoch, dat wij er tevens moeten voor zorgen voldoende zuurstof op te nemen, lijken wij te vergeten.

Met de zuurstofopname is het immers totaal anders gesteld dan met de opname van brandstof omdat de lust die gepaard gaat met eten afwezig lijkt waar er moet geademd worden. Het probleem situeert zich meer bepaald in een welbepaalde historische verschuiving met betrekking tot de voedselverwerving welke zich heeft voorgedaan in de loop van de menselijke ontwikkelingsgeschiedenis. Waar tot pakweg enkele eeuwen geleden de voedselverwerving voor de meeste mensen gepaard ging met de enorme fysieke inspanningen welke gevergd worden door de jacht en de landbouw, hebben in de jongste decennia allerlei machines de mens niet alleen van de fysieke arbeid ontlast maar er hem ook van beroofd.

Immers, ook het dier mens is zo gegroeid dat voldoende zuurstofopname pas mogelijk is bij voldoende fysieke inspanningen die immers het ritme van de ademhaling en de hartslag opdrijven tot de door de natuur vereiste intensiteit in functie van een optimaal lichamelijk functioneren. Als wij met andere woorden niet langer jagen en wroeten op het veld, krijgt ons lichaam ook niet langer de vereiste portie beweging die noodzakelijk is voor de zuurstofopslag omdat beweging omzeggens werkt als een (onvervangbare) zuurstofpomp.

Het opdrijven van de ademhaling of van de hartslag met bijvoorbeeld chemische middelen kan ons hierin geen stap vooruit helpen omdat dit niet resulteert in een verhoogde zuurstofopname doch veeleer in een verstoring van de evenwichten welke nodig zijn voor een goede gezondheid. Het lichaam van bedlegerigen verzwakt binnen de kortste keren, ook wanneer zij voldoende eten terwijl de ademhaling helemaal niet belemmerd wordt. Die verzwakking toont zich uiterlijk bijvoorbeeld in het atrofiëren van het spierstelsel maar zij geschiedt tevens op minder zichtbare manieren, bijvoorbeeld in de degeneratie van alle lichaamscellen die dan immers te lijden krijgen van een verstoorde celademhaling.

Het aantal ademhalingskrachtcentrales of mitochondriën die instaan voor de energielevering op celniveau neemt af en door het nijpend zuurstoftekort schakelt de cel over op energiewinning middels anaerobe processen of dus gistingsprocessen - een evolutie welke zich vertaalt in het ontstaan van ongeremde celgroei of kanker. Kanker wordt een beschavingsziekte genoemd, niet omdat deze ziekte een gevolg zou zijn van een teveel aan beschaving maar, geheel andersom, omdat zij volgt uit het gebrek aan respect voor de natuur, wat van een tekort aan beschaving getuigt. (1)

Wetenschapsbeoefening is een culturele verworvenheid die mag en moet maar het is een schromelijk misverstand dat zij ook maar iets kon te maken hebben met het wijzigen van de wetten van de natuur. Wat de mens nastreeft in de beoefening van de wetenschappen is onder meer het naar zijn hand zetten van de natuurwetten, als een 'verlengstuk' van het naar zijn hand zetten van de natuurkrachten, wat bijvoorbeeld ook de bever doet wanneer hij een dam bouwt. Die wetenschappelijke en technische activiteiten zijn noodzakelijk voor de zelfhandhaving en voor het voortbestaan van de soort maar zij pretenderen niet de natuur als zodanig te wijzigen. Het is overigens onmogelijk om de wetten van de natuur naar zijn hand te zetten als men er niet eerst voor buigt. De natuurkrachten kan men met andere woorden pas benutten als ze men die eerst kent en erkent. Het in de wind slaan ervan of het geloof dat men ze kon overwinnen of vervangen door wetten van eigen makelij kan slechts resulteren uit mateloze onwetendheid en arrogantie. Dergelijke handelwijzen brengen niet alleen geen aarde aan de dijk: in plaats van die te vernieuwen, vernietigen zij de bestaande wereldorde en laten zij slechts een spoor van chaos achter en van ziekte.

(Wordt vervolgd)

(J.B., 11 oktober 2022)

Verwijzingen:

(1) Deze problematiek werd uitgebreid behandeld door de medicus, fysicus en pedagoog, dr. Ernst van Aaken in enkele van zijn werken, waaronder Programmiert für 100 Lebensjahre. Wege zur Gesundheit und Leistungsfähigkeit, uitgegeven bij Pohl-Verlag, Celle, 1974. Een bijzonder bevattelijke samenvatting van de basisideeën uit van Aakens werk in het Nederlands is Kris Vansteenbrugges boek: De mens... een loopdier. Zie:

https://www.bloggen.be/kris/archief.php?ID=13

De 'nieuwe wereldorde'

Aflevering 3: Complexiteit en kwetsbaarheid, of: “Alles van waarde is weerloos”

Het lagere is relatief eenvoudig, het hogere is complex. Stenen zijn eenvoudigere dingen dan planten maar dat planten complexer zijn, betekent meteen ook dat zij een grotere kwetsbaarheid hebben dan stenen: zij kunnen makkelijker worden herleid tot dood materiaal terwijl stenen slechts verpulverd kunnen worden omdat zij helemaal niet leven. Nog complexer dan planten zijn (alvast hogere) diersoorten met helemaal bovenaan de piramide de mens zodat de mens het meest complexe maar ook het meest kwetsbare wezen is. En onder de mensen zijn er dan opnieuw verschillen tussen de individuen maar ook tussen de vele culturen. De complexiteit van een cultuur of van een maatschappij weerspiegelt zich in de complexiteit maar ook in de kwetsbaarheid van de hele infrastructuur en niet in het minst in die van de menselijke interdependentie. Het bouwen van kathedralen en van hoge torens kan slechts de vrucht zijn van jarenlang hoogtechnologisch werk en van een complexe samenwerking van vele specialisten maar het vernielen van zo'n bouwwerk gebeurt zelfs door één domme vergissing of door een foutief manoeuvre. Het vraagt naast uitzonderlijke talenten, decennia studie om concertpianist te worden maar het verlies van één vinger berooft de betrokkene van al het moeizaam verworvene, van zijn artistieke carrière en van alle te verwachten topprestaties. Het hoger ontwikkelde is waardevoller maar ook complexer en derhalve kwetsbaarder. De Franse paleontoloog en theoloog Pierre Teilhard de Chardin omschreef de ontwikkeling van het leven, van de mens en van de (menselijke) maatschappij als een proces gekenmerkt door voortdurende toename van complexiteit maar zijn waarneming van het verschijnsel dat alles wat opstijgt ook samenkomt - “Tout ce qui monte, converge” - geldt uiteraard niet zonder meer: tegelijk geldt immers dat men dieper kan vallen in de mate dat men hogerop geraakt en dat is uiteraard de mythe van Daidalos en Ikaros. De waarschuwingen van zijn vader ten spijt, vliegt Ikaros met vleugels met was aan zijn armen vastgehecht veel te dicht bij de zon: die doet de was smelten en de overmoedige Ikaros stort neer in zee. (1) Als heden sprake is van het dagen van een nieuwe wereldorde, dan heeft dit helemaal niets te maken met een of andere verandering van bestuur of met de opkomst van een andere orde, laat staan met een verbetering van het actuele: de nieuwe wereldorde is niets anders dan de ineenstorting van de bestaande orde. De overgang van een moreel hoogstaande maatschappij naar een die enkel oor heeft voor de wet van de jungle of het recht van de sterkste is niet een onschuldige terugkeer naar de natuur maar betekent niets minder dan een fataal verlies van de culturele verworvenheden en, met het verdwijnen van de wetten en van de orde, een teleurgang van de maatschappij als zodanig. Dit was ook het geval ten tijde van het nazi-regime in Duitsland waar de nitwits aan de macht het nodig vonden om de natuur een handje te helpen in haar 'natuurlijk selectieproces'. De 'ideologie' welke de onvermijdelijk daaruit voortkomende misdaden moest verantwoorden, was enkel het ontbreken van een ideologie, het was de totale gedachteloosheid, het totale gebrek aan inhoud en zin dat slechts kan resulteren in chaos en in massamoord. Alles van waarde is weerloos, zoals de Nederlandse dichter Lucebert het verwoord heeft. (2)

(Wordt vervolgd)

(J.B., 10 oktober 2022)

Verwijzingen:

(1) Zie: https://www.bloggen.be/dzeus/archief.php?ID=3101743

(2) Lucebert (1924-1974), in het gedicht: De zeer oude zingt;

Zie: https://neerlandistiek.nl/2022/01/lucebert-de-zeer-oude-zingt/ 

De 'nieuwe wereldorde'

Aflevering 2: Van democratie naar autocratie

Vooraleer het te hebben over de ernst van het gevaar wanneer schurken aan de macht komen, dient iets gezegd te worden over referentiekaders. Mensen vellen oordelen over anderen en zij doen dat uiteraard aan de hand van referentiekaders. Die kaders kunnen meer of minder uitgebreid zijn, meer of minder relevant, accuraat, complex, gedegen en ga zo maar door. Geschoolde mensen zullen uiteraard meer genuanceerde referentiekaders hanteren dan mensen die analfabeet zijn of cultuurbarbaar. Specialisten in zekere vakgebieden kunnen ook meer eenzijdige kaders hanteren dan mensen met een algemene vorming. Kortom, de door ons gehanteerde referentiekaders hebben alles te maken met wie wij zijn, met wat wij weten, kennen en kunnen, met wie wij kennen ook en met degenen die macht hebben over ons, zoals onze familieleden, onze werkgevers, zekere politici en zo meer. In het kader van het onderhavige onderwerp is het nu van belang ons te concentreren op een toepassing van het gegeven dat door Spinoza opgeworpen werd, met name dat het feit dat 'het betere' even moeilijk als zeldzaam is. Want zoals dat ook het geval is in de sport, waar de massa slechts toeschouwers zijn, waar vervolgens een grote groep liefhebbers aan sport doen en waar tenslotte de topsport voor slechts enkelingen blijft weggelegd, met één allerbeste op het schavot, eventueel geflankeerd met de ondankbare tweede en derde plaats, zo ook is het gesteld met de relatie tussen het niveau van ontwikkeling van de menselijke geest en de grootte van de respectievelijke groepen die aan een zeker niveau beantwoorden: velen zijn onderontwikkeld, een grote groep is matig ontwikkeld en slechts een kleine groep van mensen zijn bedeeld met een abnormaal hoge intelligentie, kunde, inzicht of hoe men het ook noemen wil. Insgelijks hebben het merendeel van de mensen een simpel doch weinig accuraat en nog minder relevant referentiekader, terwijl slechts een minderheid de dingen in een betekenisvolle context weet te plaatsen. En in een democratie, waar de meerderheid het voor het zeggen wil hebben, kan dat gegeven uiteraard niemand onberoerd laten.

Het is een goede en rechtvaardige zaak dat ook de zwakste leerlingen school kunnen lopen en een plaats krijgen in de maatschappij omdat onrecht sowieso een niet te dulden euvel is maar het is even belangrijk dat oordeelsvorming over zaken die er echt toe doen, niet wordt overgelaten aan de massa of dus aan de referentiekaders van een ondermaats ontwikkelde meerderheid: zij moet in handen blijven van de bekwaamste vaklui met betrekking tot het gebied in kwestie. Want waar een onderontwikkelde meerderheid het voor het zeggen krijgt over het lot van de meer ontwikkelde minderheid, zal de maatschappij waarin zich dit proces voltrekt, ontegensprekelijk vervallen in barbarij. Hoger ontwikkelde mensen zullen moeten vrezen in handen te vallen van wreedaards wanneer die bijvoorbeeld oordelen dat wiskundige formules die zij immers niet kunnen lezen en waarvan zij de betekenis niet eens kunnen bevroeden, afgedaan worden als onzin. Bij de barbaren dienen boeken enkel nog om een tafel met een wat te korte poot mee recht te zetten, zoals een groot romanschrijver het ooit verwoordde. Maar niet alleen de boeken maar ook hun auteurs die zich wagen aan genuanceerde uitlatingen en stellingnames dreigen dan door de massa van onwetenden belaagd te worden, opgejaagd, vervolgd en uiteindelijk, zoals Heinrich Heine het lang geleden al dichtte, gedood. De recente geschiedenis en meer bepaald de periode voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog in nazi-Duitsland spreekt in dit verband boekdelen. Grote geleerden trokken als zij daartoe de kans hadden massaal het land uit, vaak richting Verenigde Staten, terwijl anderen, bij het zien naderen van de dreiging, zichzelf van het leven benamen.

De genoemde dreiging wordt fataal versterkt wanneer bovendien de massa erin slaagt om nitwits en wreedaards aan de macht te brengen en deze laatsten azen daar ook vaker op, wat zich verraadt met een handelwijze welke wordt omschreven als populisme. Op onverwachte of onvoorziene ogenblikken ontpoppen zich dan de betrokken potentaten als volstrekt onbekwaam en zij blijken erin te slagen om hun onwetendheid en onkunde zo lang te verbergen middels allerlei trucs die ook bekend zijn in de dierenwereld en die zich laten benoemen met de term mimicry. Onverstandige lieden kunnen ervoor zorgen dat zij eruit zien als geleerden door een bril te dragen, een frons op het voorhoofd te toveren of een stethoscoop om de nek te hangen. Criminelen doen zich voor als helden met een vlaggetje en enkele medailles op de borst gespeld. Ongeletterden hoeven alleen maar te zwijgen, handjes te geven, duur schoeisel te dragen en een zijden kostuum. Zich door enkele eventueel gewapende bodyguards laten vergezellen garandeert een indruk van belangrijkheid, alsook voortdurend op de polshorloge kijken en schijnbare telefoonoproepen beantwoorden, fluisteren met zijn gezelschap, zekere gebaren maken en zo meer. Rijden in dure wagens en gebruik maken van andere statussymbolen zijn methodes die niet eens hoeven vernoemd te worden omdat elkeen ze kent.

Aldus ontstaat de 'nieuwe wereldorde' en jammer genoeg is zij een bijwerking van de zozeer en heel terecht op handen gedragen democratie die echter haar eigen ondergang structureel in zich verankerd weet om aldus het oeroude mysterie van de tegendoelmatigheid van alle menselijke handelen andermaal te illustreren. Inderdaad, de autocraat is het gevreesde kind van de verweesde democraat.

(Wordt vervolgd)

(J.B., 10 oktober 2022)