Verkiezingen 2014 [2]: Hoe stopt mijn stem de kinderslavernij? Toen in het vrt-programma 'Rijk en arm' van Jan Leyers China aan de beurt was, werden wat betreft de armen, plattelandsboeren geïnterviewd die vertelden hoe zij telkenjare tussen de oogst en de zaaitijd naar grootsteden zoals Peking trokken om daar tegen karige lonen dubbele shiften te draaien in bouwvallige fabrieken. (1) Weinig fraai, maar er bestaat veel erger en daarvan werd in de reportage niet gerept: straatarme mensen die zich genoopt weten om hun kinderen van amper negen voor een eenmalige geldsom te verkopen aan slavendrijvers die hen voor de rest van hun dagen verplichten om tot achttien uur per dag te gaan werken in fabrieken die vaak voor westerse firma's produceren. Die firma's argumenteren dan dat hun geen alternatief rest omdat alleen kinderslavernij de winstmarge verdrievoudigt. Dit typisch kapitalistische argument verzwijgt handig het doel waarvan het in functie staat; voluit zou het namelijk luiden: "Wij zien ons verplicht om kinderen uit te buiten want wij willen héél snel héél rijk worden". En luidt het argument van bankrovers niet eender? Ook voor hen is er geen alternatief om héél snel héél rijk te worden. Rijkdom tot elke prijs rechtvaardigt moord en in het kapitalisme is het geld nu eenmaal de eindwaarde. Kinderslavendrijvers maken ongetwijfeld meer slachtoffers dan bankrovers maar wat de misdaad zo immoreel maakt, is dat deze criminelen in landen die de mensenrechten niet erkennen, geheel wettelijk hun gang gaan, zodat men hen ter plekke godbetert helemaal geen criminelen noemen mag. (2) Met aldus onteerde kinderen die gelijk beesten gevangen gehouden worden voor uitputtende dwangarbeid, maken de fabrikanten-slavendrijvers fortuinen die zij dan versassen naar bankrekeningen in landen zoals Zwitserland waar ze er het bloed afwassen. Het hypocriete Zwitserland immers lijkt de mensenrechten wél te erkennen maar waarborgt tegelijk het bankgeheim dat kindermisbruikers en moordenaars wereldwijd faciliteert, wat uiteraard ook de Zwitsers zelf niet doet verarmen. En de combinatie van de twee – een mensenrechten schendend China en een staat met een verzekerd bankgeheim – beschermt niet alleen de wrede Herodessen van deze tijd maar verheft ze bovendien tot vooraanstaande want vermogende burgers. Van hun strooptocht thuisgekomen gaan de misdadigers beslist voor eerbare burgers door die op de koop toe uitpakken met hun rijkdom alsof ze die zelf hadden verdiend in het zweet van hun aanschijn. Harde werkers, zo noemen zich dan deze kannibalen en niet zelden prijken op hun borst de kentekens van de adeldom. Opvallend is de gelijkenis die deze van een geweten gespeende lui vertonen met de wrede Schutzstaffel of de SS van Adolf Hitler uit de nazi-tijd en de Geheime Staatspolizei (de zogenaamde Gestapo) van Hermann Göring welke in gans Europa mensen oppakten voor de concentratiekampen, waar deze volstrekt harteloze sadisten eenmaal thuis namelijk de meest voorbeeldige huisvaders blijken. (3) Dit reminisceert spontaan aan de slogan "Eigen volk eerst", welke nog steeds aanhangers heeft en ook geduld wordt in samenlevingen die nochtans de mensenrechten en aldus ook het gelijkheidsbeginsel zeggen te onderschrijven. In een heren- en slavenmaatschappij delven de zwaksten het onderspit en kan er vanwege de heersende natuurwet van het recht van de sterkste, van beschaving helemaal geen sprake zijn. In onze huidige democratieën zit met de geschetste gang van zaken dit wrede fascisme sowieso in het zadel. Willen wij hieraan een einde stellen dan brengt het derhalve geen aarde aan de dijk om te stemmen op partijen die beloven de mensenrechten te zullen respecteren. Het volstaat immers niet om een wet te ondertekenen tegelijk met een tweede die de eerste uitholt. Men dient op zoek te gaan naar politici die de schandelijke kinderhandel tegengaan met maatregelen die kunnen tellen, zoals de opheffing van het bankgeheim alom, de bestrijding der belastingparadijzen en een effectieve controle op de herkomst van uitheemse producten. Wij behoeven politici die overal sociale wetten invoeren en niet handlangers van criminelen die deze wetten afschaffen of die ze met een massa aan faciliteiten voor misdadigers omzeilen. Een kapitalistisch China illustreert voor ons, voor wie het misschien nog niet te laat is, hoe het in een land waar de geldgod de sociale zekerheden ondermijnt, de burgers vergaat: de middenmoot splitst zich op in twee extremen; de armen worden extreem arm, de rijken extreem rijk en beide polen gaan elk aan hun eigen extremiteit ten onder. Verkiezingen kunnen zinloos lijken en, inderdaad, zijn bijna alle partijen over dezelfde kam te scheren daar zij meestal allemaal ten dienste staan van die perverse dubbele moraal die ons tot hypocrieten maakt. Alleen een krachtige stem tegen de opheffing van het bankgeheim kan de ten hemel schreiende misdaad tegen kinderen voorgoed beëindigen en de schijnheiligheid die ons niet siert verbannen naar een wreed maar dan gelukkig ook leerrijk verleden. (4) (J.B., 4 mei 2014) Verwijzingen: (1) http://www.canvas.be/programmas/arm-rijk/0dd710ed-477c-4fb4-8f6a-3eaf09bf0092 (2) China was al in het nieuws met die bijzonder wrange praktijken en deze vreselijke misdaad tegen de mensheid zou zich van daaruit ook verplaatsen naar landen zoals Cambodja en Vietnam. (3) http://nl.wikipedia.org/wiki/Schutzstaffel ; http://nl.wikipedia.org/wiki/Gestapo (4) Zie onder meer de filosoof, politicoloog en econoom, Raj Patel (°Groot-Brittannië, 1972) die zich gekeerd heeft tegen gevestigde machten zoals de Wereldbank, de Wereld Handel Organisatie en de Verenigde Naties waarvoor hij ooit werkte, teneinde een rechtvaardiger wereld mogelijk te maken. Raj Patel is het meest bekend van zijn boek The Value of Nothing (De waarde van niets) uit 2010. Zijn werk verdient een artikel apart. NB: Kinderslavernij: Volgens de Internationale Arbeids Organisatie (IAO of ILO in het Engels), een instituut van de VN dat sociale rechtvaardigheid nastreeft, zijn er wereldwijd 250 miljoen kindslaven waarvan 78 miljoen in Azië, waar (net als in Latijns-Amerika, het Midden-Oosten en Noord-Afrika) één kind op tien in slavernij moet leven (- in de gebieden onder de Afrikaanse Sahara loopt het aantal op tot één kind op vijf). ( http://www.ilo.org/global/topics/child-labour/lang--en/index.htm#a2 ) De Taipei Adventist Preparatory Academy of TAPA (vandaag The Primacy Collegiate Academy of TPCA) is een private hogeschool van Zevendedagsadventisten in Taipei, Taiwan, waar onderzoek verricht wordt naar hedendaagse slavernij in Azië met het oog op het uitwerken van hulpprogramma's. (https://sites.google.com/a/tapa.tp.edu.tw/modern-day-slavery/ ) Wat betreft de kinderslavernij werd onderzoek gedaan in onder meer China, Zuid-Azië, het Midden-Oosten, India en Cambodja. China verbiedt principieel kinderarbeid onder de leeftijd van zestien jaar maar maakt een uitzondering voor noodsituaties... waarin echter tallozen verkeren. Onder het voorwendsel van 'educatief werk', wordt in werkelijkheid zwaar en gevaarlijk werk gedaan door ondervoede kinderen vanaf de leeftijd van vijf jaar in lange arbeidsdagen. En het probleem neemt toe (vooral rond Hong Kong) evenredig met de Chinese economische groei die kennelijk alleen de rijken ten goede komt omdat zij de armen en hun kinderen uitbuiten. (http://www.clb.org.hk/en/node/15889 en https://sites.google.com/a/tapa.tp.edu.tw/modern-day-slavery/child-labor/child-labor-in-china-2 Zie ook: http://www.anti-slaverysociety.addr.com/slaverysasia.htm )