|
Over
macht
3.
De aanstaande nieuwe wereldorde
Macht houdt maar zolang
stand totdat de slaven ongehoorzaam worden en de derde en de vierde
wereld hun plek opeisen onder de gewone burgers in de rechtsstaat.
Edoch, de slavernij verdwijnt niet, zij verpakt zich onder andere
opschriften en zij wordt loonslavernij; de kolonies worden
'ontwikkelingslanden' onder het 'protectoraat' van hun onverminderde
uitbuiters want 'uitbuiting' heet voortaan 'bescherming' en die
'bescherming' slaat niet op de territoria die worden leeggeroofd maar
op de rovers zelf, het gaat om de bescherming van voorrechten en om
de continuering van het kolonialisme, het neokolonialisme.
Het rijke noorden en het
arme zuiden: gedurende eeuwen heeft het westen het zuiden leeggeroofd
en als slaaf gevangen gehouden en dit hoofdzakelijk dankzij enerzijds
het buskruit of de gevreesde wapens en anderzijds de tovenarij of de
religie die de mens gedefinieerd heeft als de hoeder van de
schepping, zeg maar: de vertegenwoordiger van god op aarde, wat de
paus ook zelf beweert te zijn. De papen zijn de bazen en wie het
daarmee niet eens zijn, krijgen de kogel van de keizers (twee handen
op één buik): het is gewoon een versie van de ordinaire bedreiging
welke luidt tot in de cinema en de strips: Uw geld of uw
leven!
Evenwel gaat het om een
westerse elite want die houdt ook het 'eigen' volk onder de
duim in haar fabrieken. Het eigen volk en dan het volk uit de
kolonies, de miljoenen geïmporteerde slaven en tenslotte de
zogenaamde illegalen welke door de landsgrenzen worden gefabriceerd.
Die maken immers dat wie ze overschrijdt, in de volkomen slavernij
belandt omdat hij arriveert op een plek waar hij tegelijk aanwezig is
én niet aanwezig mag zijn, terwijl hij wel moet eten, zodat
hij daarvoor moet werken zonder verder eisen te kunnen stellen omdat
hij nu eenmaal illegaal is op die plek en zonder rechten: hij moet
dan maar tevreden zijn met wat hij krijgt en dat is precies genoeg om
aan de slag te kunnen blijven en altijd te weinig om terug te kunnen
keren; hij zit zoals een vogel in een kooi gevangen en moet daar de
tredmolen waarin hij loopt, draaiende houden tot hij erbij neervalt.
Maar alle dingen kennen
een einde en dus ook deze dingen: het systeem wordt oud, de
werklieden verenigen zich en staan op tegen hun patroons, de honger
doet de armen stelen, de opstand holt het systeem uit, burgeroorlogen
woeden, zij worden doodgezwegen maar kunnen niet langer neergeslagen
worden, de verdovende middelen zelf brengen onrust teweeg, de weelde
ziekte en krankzinnigheid. Uiteindelijk laat de elite de teugels los
en zij kijkt uit naar nieuwe vormen van vermaak.
In het huidige
wereldbestel lijken nog altijd twee systemen tegen elkaar op te
boksen en dat zijn de zogenaamde vrije wereld (zoals die althans
zichzelf benoemt) en de wereld van het communisme. In 2009 ziet BRIC
het levenslicht, twee jaar later uitgegroeid tot BRICS (Brazilië,
Rusland, India, China en Zuid-Afrika) en dat is een gloednieuwe unie
van landen die bijna de helft van de wereldbevolking uitmaken en het
vierde deel van het landoppervlak bestrijken, het zijn omzeggens de
verdrukte gebieden uit de voorbije eeuwen die zich verenigen,
'waarschijnlijk' onder de vlag van het wereldcommunisme dat immers
luistert naar het devies van Karl Marx: Arbeiders aller landen,
verenigt u!
Zij
die denken dat Marx nu oude koek is, vergissen zich wel schromelijk:
de aloude leveranciers van grondstoffen en spijzen welke maken dat de
levensstandaard van elke westerling te danken is aan veertig slaven
uit de derde wereld lijken in staking te zijn gegaan en zij plannen
het over een heel andere boeg te gaan gooien. Het meer ontwikkelde
deel van de westerlingen is hierin wel mee maar vormt vooralsnog een
minderheid omdat de informatie over deze evolutie achter wordt
gehouden ofwel wordt vervalst door potentaten die blijven weigeren om
hun macht uit handen te geven en die de wereld liever zien vergaan
door milieuschade zoals vergif, opwarming en nucleaire wapens dan een
brijzel van hun macht prijs te geven. Edoch, zij zullen alle
macht verliezen, het tij is al gekeerd, de beweging is ingezet en
wast, het is alleen nog maar een kwestie van tijd. En men moet zich
niet vergissen: nu gaat alles ook veel sneller dan pakweg een halve
eeuw geleden.
(J.B., 13 juli 2023)
|
