Sint-Anna-ten-Drieën
De preekploeg houdt van een reactie
E-mail ons!

Wil je ons iets zeggen dat niet op deze blog moet verschijnen? Mail ons hier. Mag iedereen het lezen, klik dan op op het gele 'Uw positieve/negatieve reactie hier' onderaan de tekst.

Zoeken in blog

  • Website parochie
  • Preekstoel
  • Portaal preken.be
  • ANNA3
  • Sint-Anneke Centrum
  • 12-01-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoe lang duurt Kerstmis eigenlijk? - Doop van de Heer jaar A 2020 - Gie

    Doop van de Heer A 2020 - Zondag 12 januari 2020

    Eerste lezing: Jesaja 42, 1-4.6-7 'Dit is mijn dienaar'
    Evangelie: Matheüs 3, 13-17 - 'Jezus’ doop in de Jordaan'

    Vorige maandag waren er bakkers die hun etalage al vol worstenbrood hadden liggen. Zelfs zij zijn het er blijkbaar niet over eens hoe lang Kerstmis eigenlijk duurt. 
    Voor de Kerk is het duidelijk. Zij wil vandaag, met de doop van de Heer, de Kersttijd afsluiten. 
    Maar binnen in ons is er het menselijke stemmetje dat daartegen protesteert. Hoezo afsluiten? De hele advent lang hebben we er naar uitgekeken, een kerstboom en het hele huis versierd en ook onszelf opnieuw klaargestoomd. 
    Het Kind werd geboren. De herders zijn gekomen en later ook de koningen. 

    De liefde van de mens gaat door de maag. Misschien hebben we met Kerstmis kalkoen gegeten en vorige week mogelijk driekoningentaart en morgen zeker nog worstenbrood of appelbollen. 
    In de omgeving van Doornik is er op verloren maandag nog altijd een hele feestmaaltijd, met alles erop en eraan. Onze driekoningentaart en ons worstenbrood zijn daar een overblijfsel van.
    Wie het juiste lot trekt of wie het stuk taart krijgt met de boon, die wordt voor één dag koning, zoals de kleine Jezus in de kribbe. Hij bepaalt het ritme van het feest, wanneer er gedronken wordt. 
    Wij kennen "de koning drinkt" alleen nog van enkele oude schilderijen waarop dat bonenfeest wordt uitgebeeld. 
    Nog elders in de wereld wordt koningstaart gegeten, zij het niet altijd op dezelfde dag. Zo wordt in Louisiana ook een taart gegeten met een klein porseleinen Jezuskindje erin. Maar pas op Vastenavond. Maar ja, daar komt Santa Claus ook pas met Kerstmis. Daar duurt het feestje dus nog langer.

    Zoals Petrus op de berg Tabor drie tenten wilde bouwen, zo zouden ook wij wel willen dat het feest blijft duren. De Petrus in ons zegt dan: “laat de kerstboom nog maar even staan”, zodat het feestje nog wat langer duren.
    Maar zoals Jezus daar op de berg Petrus terugroept, zo roept de échte Koning van de dag ook ons in het evangelie vandaag tot de orde.
    Johannes wilde Hem tegenhouden. Maar Jezus zegt tegen hem: "Laat het nu maar gebeuren, zoals het past in Gods plan", laat ons nu maar volbrengen, al wat is vastgesteld. 
    En nadat Jezus gedoopt is, staat Hij op uit het water. En zie, de hemel gaat open en er klinkt een stem: “Dit is mijn Zoon, mijn veelgeliefde, in wie Ik welbehagen heb.” 
    Dat zijn niet toevallig bijna dezelfde woorden als bij Jesaja en identiek dezelfde die we later zullen horen op de berg Tabor.

    Het is alsof Jezus, door dat doopsel, verandert in ‘de’ Christus. Dat Hij daardoor zelf gaat beseffen dat Hij een roeping te vervullen heeft. 
    Als wij nu, na de doop van de Heer, ons afvragen “hoe lang duurt Kerstmis eigenlijk?”, dan moeten wij ook aan onszelf de vraag stellen: “hoe lang duurt ons eigen christen zijn eigenlijk, na ons eigen doopsel?” 

    Daarstraks zongen we: “wij zijn in Hem gedoopt”. 
    Ik kan het niet laten om daarbij altijd te denken aan het speculaasje bij de koffie. Wij zijn in Hem gedoopt, wij zijn van Hem doordrongen. 
    Zo wil ik mij het doopsel van Jezus voorstellen: helemaal doorweekt in het water van de Jordaan. En daarmee ook helemaal ‘gesopt' in zijn opgave.

    Misschien experimenteerden we ooit wat ’dope’ of drugs met je kunnen doen: helemaal ondergaan in roes. Of misschien moesten we lijdzaam ondervinden wat ‘dopen’ is, toen dat gebeurde als jonge student of als groene soldaat. Maar voor de meesten van ons bleef het dopen beperkt tot ons doopsel, lang geleden, héél voorzichtig en met een klein beetje water, boven een bronzen kuip. Ook al hebben wij er toen niets van begrepen, toch zijn wij mét en in Hem gedoopt. 

    Als wij "in Hem gedoopt" zijn, als wij helemaal van Hem doordrenkt raken, dan leert Christus ons ook met andere ogen kijken. Dan zalft Hij ons met zijn vuur. Dan leert Hij ons om in iedere mens onze naaste, als een andere Jezus, te herkennen en weten wij dat God liefde is. 

    Maar hoe lang mag Kerstmis dan wel duren? Wel, elke zondagsviering opnieuw staan we er bij stil dat de échte geboorte van Jezus Christus niet los kan worden gezien van zijn lijden, sterven en verrijzen. 
    Dus eigenlijk duurt Kerstmis… tot met Pasen. 
    Met die gedachte wil ik graag deze Kersttijd afsluiten. 
    Amen.

    12-01-2020 om 00:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    05-01-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Driekoningen - Openbaring van de Heer A 2020 - Fred

    Openbaring van de Heer A 2020 - Zondag 5 januari 2020

    Eerste lezing: Jesaja 60, 1-6 'Jeruzalem, de zon gaat over u op'
    Evangelie: Matheüs 2, 1-12 - 'Wij komen uit het Oosten'

    Wegwijzerviering - Viering waar de eerste communicanten, vormelingen, gezinnen met kinderen en ook u en ik centraal staan

    Vandaag vieren we het feest van de Openbaring, beter bekend als het feest van Driekoningen. In de bijbel wordt verteld hoe drie wijzen uit het oosten, uit verre landen, op bezoek gingen bij het kindje Jezus in de kribbe. Ze hadden geschenken mee en het verhaal toont aan hoe Jezus is geboren en gekomen voor alle volkeren op de hele wereld.

    Bij ons is er aan Driekoningen een bekende traditie verbonden. Kinderen gaan van deur tot deur liedjes van Driekoningen zingen en ze krijgen dan van de mensen snoep en koekjes en soms ook wat geld. Het liedje dat ze daarbij zingen is wel een beetje raar.

    Driekoningen, Driekoningen, geef mij een nieuwe hoed, mijne oude is versleten, mijn moeder mag het niet weten, mijn vader heeft het geld op de rooster geteld.

    Waarom zingen kinderen dat? 
    Eigenlijk is het oorspronkelijk geen kinderliedje, maar een bedelliedje. Eeuwen geleden werd het gezongen door mensen die niet veel hadden om van te leven en hoopten dat koningen wat van hun bezit, van hun rijkdom zouden willen delen.
    Geef mij een nieuwe hoed wil dan zeggen: geef mij nieuwe kleren. Want mijn oude zijn versleten. En mijn moeder mag het niet weten, want ik ben beschaamd dat ik zoiets durf vragen aan een koning of een rijke mens. 
    En mijn vader heeft niet veel geld meer. Een rooster is een plaat met allemaal gaatjes in en als je geld op de rooster telt, valt het er allemaal los door en heb je dus geen geld meer. Vroeger gingen mensen met dit lied bedelen om aan een beetje eten, wat kleren en een beetje geld te geraken.

    Gelukkig moeten onze kinderen nu niet meer gaan bedelen. Ze zamelen met Driekoningen soms ook geld in voor hun club of jeugdbeweging. En soms ook voor een goed doel, zoals in de warmste week. Maar meestal is het gewoon leuk en is het prettig om snoep en wat geld te krijgen.

    Zo waren er eens drie jongens die elk jaar samen Driekoningen gingen zingen. Ze gingen van deur tot deur, ze belden overal aan en na al die jaren kende in het dorp iedereen hen. Ze kregen meestal dan ook nogal wat snoep en vooral veel geld, dat ze nadien onder hun drieën verdeelden. 
    En elk jaar was het precies een beetje meer.
    Maar dit jaar waren ze maar met twee, want één van hen was ziek. Ze hadden hem al een paar dagen niet meer gezien of gehoord en ’s morgens had zijn moeder gebeld dat hij niet mee kon. Hij lag ziek in bed. Dus gingen de andere twee zonder hem en bij elke deur waar ze aanbelden, zeiden ze: “Er zijn dit jaar maar twee koningen, want de zwarte koning is ziek”.

    Op het einde telden ze hun geld en het was weer eens meer dan de vorige jaren. 
    Ze hadden iets meer dan 200 euro. “Knap” zei de ene, “dat is voor ons elk 100 euro.” “Jamaar, zei de tweede, zouden we onze vriend ook niet iets gunnen? Hij kan er toch niet aan doen dat hij ziek is?”
    “Ben je gek?” zei de eerste opnieuw, “wij hebben hier uren door de kou gelopen en hij heeft niets gedaan. Zou hij wel echt ziek zijn?” Na wat over en weer gepraat, besloten ze hun vriend toch maar een bezoekje te brengen en ze kwamen overeen hem 20 euro te geven, 10 euro van elk.

    Ze kwamen bij het huis aan en de moeder deed open. Ze liet hen binnen, maar hun vriend zagen ze niet. 
    En die moeder zag er heel triestig uit, ze had precies zelfs geweend. “We komen onze vriend zijn deel van het geld geven” zeiden ze met een klein stemmetje. Maar de moeder zei: “Ik zal het hem straks wel geven, maar nu moet hij rusten. Het gaat niet zo goed met hem. De dokter is juist geweest en hij moet nog een hele tijd thuis blijven en medicijnen slikken. En die medicijnen zijn heel duur, ze worden niet terugbetaald door de ziekenkas. En mijn man zit juist zonder werk, ik weet niet hoe ik die dure medicijnen nog lang ga kunnen betalen.”

    De twee jongens wisten niet meer wat te zeggen. Ze keken naar elkaar en zonder af te spreken, namen ze de zak met geld en legden het hele bedrag, 200 euro, op tafel. “Dat is voor hem”, zeiden ze, “Daar zijn we vrienden voor”. 

    05-01-2020 om 00:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    29-12-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vol vertrouwen onderweg - Heilige Familie A 2019 - Marc

    Heilige Familie, Jezus, Maria en Jozef A 2019 - Zondag 29 december 2019

    Eerste lezing: Wijsheid van Jezus Sirach 3, 2-6.12-14 'Het eren van de ouders'
    Evangelie: Matheüs 2, 13-15.19-23 - 'Vlucht naar Egypte'

    Over ons geloof zijn vele bladzijden volgeschreven, met heel verstandige verklaringen. Maar een van de mooiste omschrijvingen van Jezus blijft voor mij: “Onze Lieve Heer”. Een lieve, goede mens. De naam komt niet van geleerden, hij komt uit het hart van eenvoudige mensen die zich aan hem hebben toevertrouwd. En zijn leerlingen, en allen die hem gevolgd zijn door de eeuwen heen, zij geloofden hoe in het spreken en handelen van deze goede mens de goedheid van God zich openbaarde. 

    Goed en kwaad zijn ‘natuurlijk’. Wij geloven dat goedheid overwint. Dat is ‘bovennatuurlijk’. Maar goedheid overwint niet met geweld. Goedheid is kwetsbaar. Jezus was kwetsbaar. 
    Dat toont dit schilderij. “Jezus in het huis van zijn ouders” (*), in het huis van De Heilige Familie. Onze Lieve Heer is ook een kind geweest, en hij is met blutsen en builen opgegroeid. Vader Jozef bromt: beetje opletten, jongen. Moeder Maria voelt de pijn van haar jongen in haar eigen lijf. Ze vermoedt al iets van wat er komen gaat, maar hoopt, zoals alle moeders en vaders, dat het later wel zal meevallen. Want het schilderij spreekt eigenlijk over later. In de details van het schilderij zien we een grote spijker: bomma Anna heeft de trektang al klaar om hem weg te halen. En als we nauwkeuriger kijken, zien we waar de kleine zich gekwetst heeft: zijn bloedende hand is de hand van de gekruisigde, het bloed op de werkbank, het bloed op het kruis.

    Maar het schilderij spreekt ook over troost, over genezing, over leven: de kleine Johannes, die in zijn kemelharen broekske fris water brengt om de wonde te helen. Dat detail verwijst naar de evangeliewoorden over het levengevend water, het doopsel, het nieuwe leven dat ons beloofd wordt. Maar het herinnert er mij ook aan dat Jezus ons een opdracht geeft: God wil ons troosten, daarom heeft hij ons aan elkaar geven. 
    Wij staan in de eerste lijn om elkaars wonden te verzorgen, zoals Jezus dat heeft voorgedaan. 

    De God die in Jezus dicht bij ons komt, is een kwetsbare God. 
    Dát is de kern van ons geloof: de kwetsbare goedheid zal overwinnen. In dat geloof heeft Jezus op zijn kruis gezegd: “In Uw handen beveel ik mijn geest.” In dat geloof hebben zijn bange leerlingen het aangedurfd hem te volgen. En als een migrant die vlucht voor de boosaardigheid – het feest gisteren, van de kindermoord, herinnert ons daaraan - is die trouwe Jozef met Maria en hun kind op tocht gegaan.  
    Zij gingen op weg in vertrouwen op die kwetsbare goedheid die aan hen toevertrouwd was. Hun weg strekt zich nu uit voor ons, op de drempel van dit nieuwe jaar.

    (*) 'Christus in het huis van zijn ouders' is een olieverfschilderij van de Engelse kunstschilder John Everett Millais geschilderd in 1849-1850. Het werk bevindt zich sinds 1921 in de collectie van Tate Britain te Londen.

    29-12-2019 om 16:26 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    22-12-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wat een wonder gebeuren! - 4e zondag van de advent A 2019 - Hilda

    Vierde zondag van de advent A 2019 - Zondag 22 december 2019

    Eerste lezing: Jesaja 7, 10-14 'Immanuel: God-met-ons'
    Evangelie: Matheüs 1, 18-24 - 'Boodschap aan Jozef'

    Lieve mensen, 

    Dit evangelie is 20 eeuwen geleden geschreven in een tijd dat vruchtbaarheid een godsgeschenk was. Vruchtbaarheid, zowel in huis als in de stallen, was een domein dat uitsluitend de godheid toebehoorde.
    Ondertussen heeft dit evangelie al heel wat kritiek moeten doorstaan en moet dat nog doorstaan!

    Gaan we dit evangelie dan maar opbergen als een vrome legende? Of zouden we proberen om verder te kijken dan het verhaal, gekleurd door de toenmalige cultuur en zoeken naar de boodschap die erachter ligt.

    Zo dikwijls hebben belangrijke figuren in de bijbel ‘een droom’ of krijgen ‘een boodschap aangereikt door een engel’.
    Vandaag lezen we hoe ‘Jozef’ een droom heeft. Dit komt slechts 3x voor. Jozef is en blijft de stille timmerman in het levensverhaal van Jezus.

    Maar vandaag neemt Jozef een belangrijke beslissing. We lezen hoe hij na een slapeloze nacht zich durft overgeven aan Gods bevrijdend woord: ‘Ge moet niet bang zijn’. We zien hoe hij dàn pas Maria tot zijn echtgenote durft te nemen en met haar verder gaat. 
    We zien hoe Jozef pas, als hij de zaak niet meer bekijkt vanuit zijn eigen inzichten, maar durft kijken vanuit Gods inzichten, hoe hij dàn een totaal ander uitzicht krijgt: nooit gedacht en nooit vermoed.

    Het gaat hier over twee mensen die mekaar liefhebben en die in hun plannen gestoord worden door een zwangerschap. Je zou van minder wakkerliggen. 
    Jozef had nooit durven en kunnen geloven dat dit feit past in Gods plan, dat dit gebeuren ja zelfs van God uitgaat.

    Die ommekeer bij Jozef, kan ook onze ommekeer zijn.

    Ook wij bouwen onze zekerheden op wetenschap, wij lopen in het gareel van de rationaliteit: alles moet wetenschappelijk verantwoord zijn, we moeten alles onder controle hebben, alle risico’s goed verzekerd. 

    En toch gebeurt het dat ons leven gestoord wordt door een hevige storm die het dak gedeeltelijk van ons huis rukt of ons huis een meter hoog onder water zet… toch gebeurd het dat ons leven gestoord wordt door een chronische ziekte… denken we maar aan MS, of kanker… of ons leven wordt gestoord door een kleinkindje dat geboren wordt met een mentale of lichamelijke beperking… of één van onze beste vrienden valt plots zonder werk…  of één van onze naaste buren sterft en wordt plots weduwnaar of weduwe… allemaal onverwachte gebeurtenissen die niemand had voorzien, waar niemand door de gewone dagen rekening mee houdt. 
    We worden geschokt, zekerheden zijn plots geen zekerheden meer, onze wereld stuikt in mekaar….

    In ons dubben en denken, in onze ontelbare slapeloze nachten komen we misschien stilaan tot het besef van hoe we ons dag na dag ‘aanpassen’, en hoe het ‘ons kunnen aanpassen’ ons erdoorheen haalt. Wat een wonder gebeuren!

    Dan voelen we misschien stilaan onze ‘veerkracht’ die niet te stuiten is. We staan ervoor en we moeten erdoor. Zeggen en doen mensen. Wat een wonder gebeuren!

    We voelen misschien hoe onze zorgzaamheid ons niet loslaat. Hoe ook dàn, in ons, die onweerstaanbare drang om te gaan zorgen voor en te blijven zorgen voor onze kinderen, voor onze partner, voor onze buur… ons niet loslaat. 
    Wat een wonder gebeuren! 

    We ontmoeten misschien ook mensen als klein licht dat wandelt door de nacht en ons op weg zet, onze gedoofde ster weer aansteekt. Wat een wonder gebeuren!

    We blijven misschien tot hier komen, omdat ons bidden en smeken, ons zorgen hier achterlaten zo vanzelfsprekend is en niet te stuiten, al ons hele leven lang… 
    Misschien doen we dat omdat we het nog eens willen horen “wees niet bevreesd”, “ge moet niet bang zijn”, ” Ik ben bij jou, Ik ga met je mee en laat je ook nu niet in de steek” … Wat een wonder gebeuren!

    Ja lieve mensen, het is een boodschap die heel dikwijls in het evangelie voorkomt maar ook in elk mensenleven, altijd heel onverwacht, tot op vandaag.

    En vandaag die vierde en laatste zondag van de advent! 
    Welk teken raakt ons, om te vrede te zijn over onze adventtijd?
    Welk teken raakt ons, om zonder rode kaken de geboorte van Jezus te vieren?
    En hebben we het moeilijk, durven we dan horen: “wees niet bang”?
    Wat hoop ik dat ieder van ons, wanneer het moment zich voordoet, het eeuwenoude visioen behoudt: ”Ik zal er zijn” “’ik laat je niet alleen”!
    Wat een wonder gebeuren!

    Bronnen M. Verhulst

    22-12-2019 om 09:50 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    15-12-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Kerk is er voor de wereld - 3e zondag van de advent A 2019 - Fred

    Derde zondag van de advent A 2019 - Zondag 15 december 2019

    Eerste lezing: Jesaja 35, 1-6a.10 'Dan gaan de ogen van de blinden open'
    Evangelie: Matheüs 11, 2-11 - 'Ga zeggen wat gij hoort en ziet'

    Ter gelegenheid van 50 jaar Welzijnszorg

    Vrienden,

    De lezingen voor deze derde zondag in de advent bereiden ons voor op Kerstmis. Ze roepen ons op tot vreugde. Al van oudsher wordt deze derde adventszondag ‘zondag van vreugde’ genoemd, zondag Gaudete. 
    De profeet Jesaja roept op om niet ontmoedigd te zijn, niet bij de pakken te blijven zitten. Vat moed, zegt hij, en vreest niet, want God komt. En Hij komt niet om te oordelen, maar om te redden. Geen reden dus tot ontmoediging en wanhoop, maar een boodschap van hoop en vertrouwen. 

    Maar op deze derde adventzondag horen we ieder jaar ook over Johannes de Doper. Zijn boodschap is minder geruststellend. Als God komt en ons nabij wil zijn, dan is dat zeer zeker reden tot vreugde. Maar Johannes waarschuwt: geen goedkope vreugde. Als God komt, moet de weg geëffend worden. Want je kan ook zo leven, dat er voor zijn komst geen plaats is. Johannes noemt zichzelf een profeet. Niet iemand in verfijnde kleren. 
    Je vindt hem in de woestijn, aan de rand. Als je hem wil horen, moet je naar hem toegaan. En dus je vertrouwde omgeving en vooral je ingeburgerde mentaliteit verlaten. Want hij stelt je in vraag. Zijn woord is niet vrijblijvend. 

    Ook de boodschap van de profeten voor hem waren nooit vrijblijvend. Ook bij hen klonk steeds scherpe kritiek op een samenleving waar ieder alleen maar uit is op eigen profijt en voordeel. Waar alleen het recht van de sterkste geldt. Een samenleving die kil en koud is bij gebrek aan solidariteit en zorg voor elkaar. Vandaar de oproep van de profeten tot daadwerkelijke solidariteit. 
    Je kunt je niet verheugen om de nabijheid van de Heer en tegelijk onverschillig zijn voor het lot van je medemens. De inzet voor een meer rechtvaardige en barmhartige samenleving hoort onlosmakelijk bij de voorbereiding op de komst van de Messias. 

    Maar wie helpt ons de armoede en de nood rondom ons te zien en wie helpt ons er iets aan te doen? Daarom zijn we als Kerkgemeenschap dankbaar dat Welzijnszorg ons tijdens de advent helpt om dat concreet te maken. Welzijnszorg viert in deze periode zijn vijftigste verjaardag. De organisatie ontstond in de schoot van Caritas Catholica, ongeveer tien jaar na Broederlijk Delen. 
    Ze richt zich op de armoede en noden hier bij ons. In overeenstemming met de sociale traditie van de Kerk, was van meet af aan ook de structurele aandacht aanwezig: sensibilisering en maatschappelijke actie. Met als aandachtspunt de strijd tegen sociale uitsluiting en kansarmoede vanuit Bijbelse inspiratie.  

    In de loop der jaren is de organisatie verder geprofessionaliseerd. Ze heeft een scherpe visie ontwikkeld op wat armoede is en benadrukt met evangelische radicaliteit dat het dichten van de kloof een grondige herinrichting van de samenleving vraagt. Het klopt doorgaans niet dat mensen in armoede met wat goede wil op eigen kracht uit de armoede kunnen klimmen. 
    Welzijnszorg heeft ook een duidelijke visie op hoe we die strijd moeten voeren. Het vergt brede bewustmaking en ondersteuning van organisaties om armen in te sluiten. Er is ook een structurele aanpak nodig, tot en met een rechtvaardigere verdeling van de rijkdom en de middelen. Ten slotte benut Welzijnszorg ten volle de kansen tot samenwerking met andere armoedeorganisaties en hecht ze veel belang aan de inzet van vrijwilligers. Kortom, vandaag is Welzijnszorg een goed werkende, gerespecteerde speler en partner in de vierdewereldbeweging.

    Paus Franciscus vraagt ons als Kerk niet uitsluitend met onszelf bezig te zijn. De Kerk is er voor de wereld. Ja, dat is haar roeping: zichtbaar en tastbaar teken te zijn van Gods liefde voor alle mensen, vooral voor armen en voor hen die, hoe ook, te lijden hebben. Welzijnszorg is in het leven geroepen om de geloofsgemeenschap concreet te helpen aan die roeping daadwerkelijk te beantwoorden. 
    Die opdracht behoort wezenlijk tot ons geloof. Paus Franciscus waarschuwt ook tegen de globalisering van de onverschilligheid. De kwaliteit van ons geloof valt af te lezen van onze kwaliteit van hoe we omgaan met elkaar. En van onze inzet om met alle mensen van goede wil te ijveren voor een meer menselijke en rechtvaardige samenleving. 

    We willen u oprecht danken voor uw bijdrage en uw solidariteit.
    De Vlaamse Bisschoppen

    15-12-2019 om 00:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    08-12-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Johannes met kemelharen kleed - 2e zondag van de advent A 2019 - Jan

    Tweede zondag van de advent A 2019 - Zondag 8 december 2019

    Eerste lezing: Jesaja 11, 1-10 'Een twijg aan de stronk van Jesse'
    Evangelie: Matheüs 3, 1-12 - 'Bereidt de weg des Heren'

    Vorige week was het hier in deze warme kerk de eerste “wegwijzerviering”.  
    Veel kinderen, eerste communicantjes en vormelingen die hun voorbereiding hadden.  Ze hadden de teksten van de viering wel wat aangepast zodat de kinderen konden volgen.  Spijtig dat de eerste lezing van vandaag niet een week vroeger geprogrammeerd werd. In deze lezing pakt Jesaja het toch wel heel romantisch aan. De panter vleit zich naast de geit, de wolf naast het lam, de leeuw bij het kalf, de berin bij de koe, een baby bij de adder en alles is vredig. Zoals de bodem van de zee met water bedekt is, zo zal de aarde van Gods liefde zijn vervult, hebben we gelezen.

    Het gebeurt niet dikwijls, maar geef mij nu maar de inhoud van de eerste lezing. Die romantiek of die symboliek hebben we ook nodig, niet het steeds op tafel kloppen of bang maken. We willen echt wel dat de vrede voelbaar wordt. Toch zeker in onze eigen omgeving.  En als de kinderen die tekst verstaan zijn de grote mensen ook mee…Zo is het ook goed: simpel, rustig, bedaard…geen slecht woord over uw vijanden, geen negatieve commentaar.

    Na het horen van het evangelie kunnen we ons afvragen wat er moet zijn omgegaan in al die mensen, die toen naar de woestijn trokken om een man, Johannes De Doper, te zien. Een man die we nu als “alternatieveling” of “geitewollensokker” zouden omschrijven.                 
    Matteüs vertelt over hem dat hij een kleed droeg van kameelhaar, hij at sprinkhanen en wilde honing, misschien gezond, maar toch wel excentriek. We leerden dat de tijden toen ook moeilijk waren. Politiek, maatschappelijk en ook religieus was er heel wat scheefgegroeid.  En Johannes De Doper sprak op dit moment met eenvoudige maar met zeer duidelijke woorden en hij voelde dat er een nieuwe wind op stak, dat er iemand op komst was die niet alleen met water maar ook met vuur, met het vuur van de H.Geest, zou dopen.  Zo kondigt Johannes Jezus terug aan. En hij zegt: Je bekeren’ wil zeggen ‘je omkeren’, elk jaar 2° wil zeggen na 45 jaar ben je half omgedraaid, dus een andere weg volgen dan die je volgt, 90° omdraaien, dat is niet altijd gemakkelijk. 
    Dat ondervinden we nu zelf aan den lijve.

    Probeer die andere weg, die ommekeer, vandaag maar eens te vinden in de vloedgolf van reclame en propaganda, van fake nieuws, van Facebook, Instagram, You tube en tweeten en alle andere zogenaamd sociale media.  Die sociale media zijn dikwijls alles, behalve sociaal. Als je ziet wat mensen naar mekaars hoofd slingeren…  
    Dat lijkt misschien eigen aan onze tijd, maar misschien is het nooit anders geweest. Leugen en bedrog hebben altijd hun eigen weg als waarheid uitgestippeld. Misschien een moeilijke zin … maar ik ken er die veel te zeggen hebben en er gewoon op los liegen, alsof het de waarheid is.  

    Johannes gaat ook lelijk tekeer tegen farizeeën en Sadduceeën. Deze laatsten waren zeer conservatief, ze geloofden niet alles wat er toen gepredikt werd, en ze lagen met iedereen in ruzie…‘Adderengebroed’, scheldt hij hen uit, nu zou men hen mestkevers noemen.en hij voegt eraan toe dat ze niet moeten denken dat alles oké is omdat ze bij de goei zijn… kinderen van Abraham zijn. 

     Als we dat naar onszelf zouden vertalen, zou de Doper zeggen dat we niet moeten denken dat alles oké is omdat we gedoopte christenen zijn. Wellicht zou hij ons zelfs vragen wat dat betekent: christen zijn. Misschien zouden we daarop antwoorden dat we elke zondag naar de mis gaan, dat we geregeld een kaarsje branden en soms eens bidden. Maar de kans is groot dat hij ons dan ook zou uitschelden, en dat hij zou zeggen dat christen zijn veel meer is dan naar de mis gaan, een kaarsje branden en een gebedje plegen. 

    Christen ben je pas als je na de mis de kerk verlaat en  doet wat we hier allemaal tegen mekaar en tegen Jezus gezegd hebben, niets meer, maar ook niets minder. 
    En wat zegt die Jezus ons in elke viering?  Hij geeft ons niets anders dan een simpele boodschap van liefde, vrede en gerechtigheid. Die boodschap uitdragen en echt naleven: daartoe moet je je bekeren. Pas dan ben je een christen’, dat zou Johannes dus zeggen. 

    En om te beginnen houdt dat in dat we onze kleinheid erkennen, onze beperktheden, onze fouten, onze onmacht…onze onmacht om altijd goed te zijn en goed te doen en de waarheid te vertellen… en dat we altijd op zoek gaan naar liefde, vrede en gerechtigheid. 
    Dat is ons dus echt omkeren, volledig omdraaien, weg van onszelf, en er in geloven dat ons eigenbelang niet meer op de eerste plaats komt, en dat is gene gemakkelijke…
    En zo gaan we als mensen van goede wil straks naar buiten.  Geïnspireerd door  Jezus en door dit samenzijn en vooral… vertrouwend op mekaar.  En dan kan het echt Kerstmis worden. Dan zijn we er klaar voor… 
    Nog een dikke 2 weken.
    Naar een idee van o.a. Romain Debbaut

    08-12-2019 om 18:45 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    30-11-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.--- - 1e zondag van de advent A 2019 - Herman

    Eerste zondag van de advent A 2019 - Zondag 1 december 2019

    Eerste lezing: Jesaja2, 1-5 'De Heer zal alle volken verzamelen'
    Evangelie: Matheüs 24, 37-44 - 'Waak en wees bereid'

    Wegwijzerviering, een viering waar de eerste communicanten en vormelingen, families met kinderen en iedereen van harte welkom is


    30-11-2019 om 00:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    24-11-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Groter dan het heelal - 34e zondag C 2019 - Hilda

    Vierëndertigste zondag door het jaar C 2019 - Zondag 24 november 2019

    Eerste lezing: Tweede boek Samuel 5, 1-3 'David tot koning gezalfd'
    Evangelie: Lucas 23, 35-43 - 'Heer, denk aan mij in uw koninkrijk'

    Christus, Koning van het Heelal

    Lieve mensen 
    Als onze nu, wereldwijd gekende Hockeyploegen, de Red Lions of Red Panthers hun mach verliezen is dat frontpaginanieuws met veel vraagtekens. Als Roger Federer of Novak Djokovic of David Goffin uitgeschakeld worden, eveneens. Als een topsporter betrapt wordt op doping, valt hij als een baksteen naar beneden. Als onze prins of één van onze ministers of andere hooggeplaatste in aanraking komt met het gerecht dan is dat voer voor de sensatiebladen.

    Mensen verkneukelen zich graag in sterren die plots maar gewone mensen worden of nog minder. 
    “De ontluistering van idolen” wekt het leedvermaak op.

    Die roddelblaadjes zijn nog ver van ons bed!
    Denken we eens aan een politiecamionette die in onze straat stop en niet gevolgd wordt door een ambulance! De ogen gaan rollen in vele oogkassen, vraagtekens rijzen doorheen heel de straat, roddeltjes ontstaan en vlugger dan men denkt wordt er gespot en pijn gedaan….

    Het evangelietafereel vandaag is ook zoiets. 
    Die Jezus die de massa kon begeesteren ondergaat nu de diepste vernedering. Goed besteed!, denken de meeste. Hij wilde voor iedereen de redder zijn, dat Hij nu eens “zichzelf redt”!?

    Maar wat betekent die kruisdood van Jezus eigenlijk?
    Jezus heeft het kruis niet gezocht.
    Omdat Hij zo eerlijk en rechtuit was. Omdat Hij de kleinen optilde en de groten neerhaalde. Omdat Hij zich thuis voelde bij de eenvoudige.  
    Dààrom werd Hij uitgestoten en uit de weg geruimd. 
    De kruisdood van Jezus mogen we niet losmaken van zijn leven dat eraan voorafging.
    Ook mogen we dit niet losmaken van de menswording van God die in Jezus mens met de mensen is geworden.
    In zijn menswording is God ook tot in die “totale ontluistering” gegaan. 
    Hij is de kortzichtigheid en de wreedheid van de mensen 
    niet uit de weg gegaan.

    En het spotten is van alle tijden!
    Reeds in de psalm 22 staat geschreven “die Mij zien, bespotten mij”.
    Dit wordt terug werkelijkheid in het evangelie vandaag.
    De oversten, de soldaten en één van de misdaders dagen Jezus uit;
    “Als je koning van de Joden bent, red dan jezelf!”
    En straffer nog het doet ons terugdenken aan de spot van Satan bij Jezus voorbereiding op zijn openbaar leven in de woestijn! Daar spot Satan ook met de woorden “als je Gods zoon bent, doe dan een wonderen en ik maak je heerser over Jeruzalem, zelfs over heel Israël ”

    Alleen die ene medegekruisigde, een moordenaar dan nog, - we kennen zijn naam niet eens – vertikt het om Jezus nog eens te bespotten en te vernederen. 
    Hij was ook een mens die uitgeveegd was uit onze samenleving, maar bewaart zijn gezond verstand, heult niet mee met de massa aan zijn voeten: “Hij heeft niets verkeerds gedaan” zegt hij.
    Met die simpele uitspraak laat hij aanvoelen hoe eenvoudig en 
    grootmoedig hij is. 
    Hoe hij iets gelooft van en in die man Jezus.
    “Als je toch een koninkrijk hebt. Denk dan eens aan mij” zegt hij zelfs. 
    Menselijke taal van iemand die in zijn leven domme dingen gedaan heeft, maar, toch iets bewaarde van zijn eerste onschuld.
    Waarop Jezus zonder twijfel antwoordt:
    “Vandaag nog zul je met Mij zijn in het paradijs.”!
    Wat een gebaar! Jezus, hier, ‘groter dan het heelal!
    Manu Verhulst noemt het “De eerste heiligverklaring aller tijden”. 
    En ik treed hem bij.

    Waarom heeft de kerk die man nooit op de almanak geplaatst? 
    Waarom is hij nooit de patroon geworden van bv. het gevangeniswezen? 
    Hij is niemand geworden, hij is nobody gebleven, een man zonder naam en zonder gezicht.

    En Jezus, De Immanuel, heeft zijn trouw, zijn belofte waar gemaakt: 
    “ik zal er zijn”
    God met ons! In de zuurste momenten van het leven, in de meest benarde situatie van het leven!  “Ik zal er zijn, Ik ben er!”

    Lieve mensen, het is zo verleidelijk om bij de grote massa te gaan staan, leedvermaak te koesteren als iemand van zijn voetstuk tuimelt.

    Het is zo grootmoedig naar het goede in elke mens te kijken en soms gewoon te kunnen zeggen: Hij heeft niets verkeerds gedaan.

    Ik moest tijdens het opmaken van deze homilie ook denken aan het nieuwe TV-programma “het overkomt mij niet”!

    Als we ooit te maken krijgen met verguizing en ontluistering, kunnen en mogen we opkijken naar Iemand die het ook heeft doorstaan en bidden: “Denk aan mij.” 
    Als er alleen nog spotters overblijven is het gebed nog de enige houvast. 
    De heilige en goede moordenaar kan in die omstandigheden onze voorspreker zijn. En God, in Jezus bij ons. Wat een gebaar! Groter dan het heelal!

    Bronnen; Manu Verhulst, Paul Kevers, Marc Gallant Orval

    24-11-2019 om 00:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    17-11-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wees niet bang. Dit is het einde … niet! - 33e zondag C 2019 - Gie

    Drieëndertigste zondag door het jaar C 2019 - Zondag 17 november 2019

    Eerste lezing: Maleachi 3, 19-20a 'De zon der gerechtigheid gaat op'
    Evangelie: Lucas 21, 5-19 - 'Het zal uitlopen op getuigenis geven'

    Is het jullie ook al opgevallen hoe de kerk, ieder jaar opnieuw, naar het einde van november toe, ons telkens weer bestookt met lezingen die aantonen dat ‘het einde’ nadert? 
    Met ‘het einde’ wordt dan bedoelt: het einde van het kerkelijk jaar, met, als dramatisch hoogtepunt, het feest van Christus Koning, dat we volgende week vieren. 
    Om dat doel te bereiken, wordt ons verteld over allerlei rampen, oorlogen en andere doemscenario’s, waarover de Christus dan triomfeert. 

    Eén van die verhalen horen we vandaag in het evangelie van Lucas. 
    We staan er niet bij stil dat die evangelies niet, zoals bij de krantenredacteurs vandaag, meteen werden opgeschreven. Ze zijn nooit gepubliceerd in de ‘Gazet van Jeruzalem’ of in ‘Het belang van Nazareth’. Zelfs al hadden ze het gewild, de leerlingen zaten toen met z’n allen weggedoken uit schrik voor de joden. Trouwens, de meeste van hen waren vissers, die niet konden lezen of schrijven. 

    Maar de verhalen werden wel aan elkaar doorverteld. Dag aan dag, jaar aan jaar weer opnieuw. Misschien of waarschijnlijk was Lucas er nog bij toen het evangelie dat zijn naam draagt werd opgeschreven. Maar dan waren we wel al 50 jaar of langer verder. En de zaken die Jezus had aangekondigd: het vernielen van de tempel, de strijd tussen de volkeren, verschillende natuurrampen, waren toen al gebeurd of volop aan gang. 
    Pas op dat moment ging de oude Lucas beseffen met hoeveel inzicht Jezus gesproken had. Ook de woorden die toen zo vreemd geklonken hadden: “Wees niet bang!” Er kan u niets gebeuren. Ik zal u de woorden in de mond leggen als je getuigenis moet afleggen. 

    Lucas heeft drie belangrijke zaken onthouden uit de woorden van Jezus: 
    “Laat je niet misleiden”, zegt Jezus. Op een bijna Trump-achtige wijze waarschuwt Hij ons voor ‘fake news’. 
    “Wees niet bang”, zegt Jezus ook. Angst is een slechte raadgever, zegt het spreekwoord. Dit is niet het einde, er ius altijd een nieuw begin.
    En tenslotte zegt Jezus: “Ik zal jullie woorden van wijsheid geven!” 

    Die bemoedigende woorden zegt Jezus, pas aangekomen in Jerusalem, enkele dagen voor zijn dood aan het kruis. Ze doen een beetje denken aan Mozes, vlak voor die met zijn volk het beloofde land introk. 
    Ook de woorden van Martin Luther King die we vandaag, als een soort bonus, een mini-lezing, kregen voor de lezing uit het boek Maleachi. Hij schreef, enkele dagen voor zijn gewelddadige dood:
    “We hebben een paar moeilijke dagen voor de boeg, maar ach, ik geef er niet om, want ik ben boven op de berg geweest, ik heb in de verte gekeken en ik heb het beloofde land gezien. Wellicht zal ik het niet samen met u bereiken, maar ik wil u vandaag wel verzekeren dat wij als één volk het land zullen bereiken.”

    Jezus was een goed bijbelkenner. Hij zal ook de woorden van de profeet Maleachi wel gekend hebben:
    “Zie, de dag gaat komen … dat al de hoogmoedigen, al wie boosheid bedrijft, zullen branden als stoppels in de een oven ...”,  maar, zo spreekt God, voor hen die zijn naam vrezen, … komt er gerechtigheid en genezing. 

    Moest Jezus hier vandaag tussen ons staan, en dat is bij iedere zondagviering toch wel een beetje zo, dan zou Hij mogelijk zeggen: 
    Lieve mensen, jullie tempel, jullie kerk, waar wij over twee weken terug naartoe trekken, ziet er terug prachtig uit. Maar wie weet voor hoe lang. Kijk eens rond in de wereld. Een half jaar geleden brandde in Parijs die prachtige Notre-Dame helemaal uit. Elders in de wereld staken mensen, onder het mom van ‘hun’ geloof, zelfs mekaars tempels of synagogen in brand. 
    Waarbij er dikwijls veel slachtoffers vielen. 

    Dat zou bij jullie ook kunnen gebeuren, want het racisme en het geweld nemen toe, en de verdraagzaamheid gaat achteruit. Dikwijls omdat mensen elkaar niet kennen en vreemden, zeg maar ‘fake’-zijn voor mekaar. 

    Het kan dan ook zijn dat zij ook jou, een mens van goede wil, zullen belasten en belachelijk maken omwille van je geloof. Dat kan soms zelfs vanuit je eigen familie gebeuren. Je moet dan niet terugkrabbelen of bang worden. Dat helpt niet. Angst is een slechte raadgever en wie bang is krijgt er ook. 
    Hoe moet je dan rechtop blijven? Laat je antwoord nooit wraak of haat zijn. Zoek steun bij elkaar. Maar vooral: blijf jezelf! Denk aan Mij. Denk aan wat we hier bij iedere viering samen delen. Met aandacht voor elkaar, voor de kleine mens in de grote wereld. Dat moet niet met grote woorden, maar vooral met een warm hart. 
    Dat is de taal die Jezus verwacht.

    Zoals ik het vorig jaar nog hoorde in een preek van Fred (van 10.06.2018):
    Echte christenen doen niet gewoon, zij zijn allemaal een beetje gek. Denk maar aan Franciscus van Assisi of aan moeder Theresa, aan Oscar Romero of pater Damiaan. Zij waren absoluut geen gewone mensen. 
    In hun tijd en in hun omgeving werden ze nooit als gewoon, maar altijd als raar, als buitengewoon beschouwd. 
    Gewoon doen is: alleen aan jezelf denken en vooral houden wat je hebt. Gek zijn is: weinig of niet aan jezelf denken, je uitsloven voor anderen, dromen werkelijkheid doen worden, je inzetten voor vrede en gerechtigheid. 

    Gelukkig zijn er ook in onze omgeving nog veel van die weinig opvallende, maar zo onmisbare ‘goeie gekken’. Zij die, op tal van plaatsen, de boel draaiende houden. Mensen die hun uren niet tellen of in rekening brengen. 
    Maar ook mensen die al jaren zorgen voor een zwaar zieke, demente of gehandicapte partner, ouder of buur. Mensen die –gratis– al hun vrije tijd geven aan de sportclub of jeugdbeweging. Mensen die door weer en wind geld inzamelen voor het goede doel. Mensen die naar buiten uit nochtans heel gewoon doen. 
    Zo zorgt God –door mensen– voor ons. 
    Mensen die stilletjes denken: eigenlijk is gek zijn toch gezond. 

    17-11-2019 om 00:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    10-11-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vertrouwen & Getuigen - 32e zondag C 2019 - Marc

    Tweeëndertigste zondag door het jaar C 2019 - Zondag 10 november 2019

    Eerste lezing: Tweede boek Tessalonicenzen 2, 16 - 3, 5 'Moge de Heer u sterken met alle goeds'
    Evangelie: Lucas 20, 27-38 - 'Geen God van doden maar van levenden'

    Het evangelie vandaag is een zware boterham. En soms heb ik bedenkingen heb bij onze Schriftlezingen. 
    Wat is de zin van teksten die alleen maar verstaanbaar worden als er bladzijden uitleg bij gegeven wordt? Van mij mag aan die selectie door liturgische commissies gesleuteld worden. Maar dat wil niet zeggen dat ik die teksten uit de Schrift zou knippen. 

    Dat boek is een dierbare erfenis, nagelaten door honderden generaties gelovigen. En hoe gaat dat, als de kinderen en kleinkinderen dozen met spullen van hun ouders of grootouders openmaken? Veel komt uit een totaal andere tijd, veel stelt ons voor raadsels: waar zou dat voor gediend hebben? Wie heeft die brief verstuurd? Wat betekende die tekening, dat hartje, die haarlok? Maar wat ons verbindt met een dierbare gooien we niet zomaar weg. 
    En dikwijls, als we die erfenis koesteren, krijgt het vreemde toch betekenis voor ons. 

    Zo kan het ook gaan met deze rare tekst. 
    Vergeet die zeven mannen (zeker in de tijd van MeToo...). Vergeet ook die ‘Sadduceeën’, een of andere club uit de tijd van Jezus. Maar het is wel duidelijk dat ze Jezus een loer willen draaien, en hem als leraar in diskrediet willen brengen. Dat proberen ze door het geloof in een leven na de dood belachelijk te maken. 
    Nu, dat kan mij wel interesseren. Leven na de dood: voor moderne mensen is dat deel van onze erfenis misschien ongeloofwaardig geworden. Een ‘hemel’ ergens boven de aarde, eeuwige aanschouwing van God, voor velen zeggen die beelden niets meer. 

    Maar wat in de eerste lezing staat: “De Heer is getrouw. Hij zal u sterken en behoeden voor de boze”, dat spreekt me wel aan. Zal iemand mij nog behoeden voor de boze, aan de andere kant van dit leven? Moet ik bang zijn voor wat er komen gaat? Ga ik ooit helemaal verloren?

    Jezus reageert kort en bondig op de valstrik. Hoe een toekomst voorbij de dood er ook mag uitzien, ze zal helemaal anders zijn dan de wetten en de beperkingen waarin we nu leven. Het is dus normaal dat we er ons niets bij kunnen voorstellen. Jezus gebruikt een beeld: als engelen zullen we zijn. Ik begrijp dat als: het zal goed zijn, wat hierna komt. 

    En waarom mag ik op dat goede hopen? Omdat God een trouwe God is. Van die God getuigt Jezus. Hij moedigt ons aan om te geloven dat God geen God die heerst over lijken in het hiernamaals. Hij blijft ook nu de beschermer van Abraham, Isaac en Jakob. Allang zijn ze niet meer onder ons, maar Hij heeft hen niet losgelaten. God zal ook ons niet loslaten.
    Er waren toen toehoorders op wie Jezus indruk gemaakt heeft. “Meester, dat hebt gij goed gezegd.” 
    Daarom is de erfenis van het evangelie zo kostbaar voor ons. 
    Omdat die Meester in die oude woorden vandaag ook tot ons spreekt.  

    10-11-2019 om 17:48 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    03-11-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kom uit je boom - 31ste zondag C 2019 - Fred

    Eenendertigste zondag door het jaar C 2019 - Zondag 3 november 2019

    Eerste lezing: Wijsheid 11, 22 – 12, 2 'God let niet op onze zonden'
    Evangelie: Lucas 19, 1-10 - 'Gekomen om te zoeken wat verloren was'

    Wegwijzerviering - Viering waar families centraal staan, waar ook de eerste communicanten en vormelingen aanwezig zijn

    In het evangelie dat we gehoord hebben kwam Jezus naar Jericho en die komst bracht heel wat mensen op de been. Eén van die mensen was Zacheüs en om  Jezus te kunnen zien, klom hij in een boom. Er stonden heel wat bomen langs de weg en Zacheüs koos een vijgenboom uit om in te klimmen.
    Waarom klimt iemand in een boom? Daar kunnen verscheidene redenen voor zijn. Bijvoorbeeld omdat men te klein is. Zacheüs was een klein manneke, zo horen we in het evangelie. Maar dan had hij misschien ook aan de andere mensen kunnen vragen om voor hem een plaatsje vrij te maken op de voorste rij. Maar dat durfde hij niet. Hij klom liever in een boom.

    Want hij was niet alleen klein, hij was ook niet heel populair, niet heel geliefd. Hij was zelfs ongewenst in Jericho, in die stad, hij werd een beetje buitengesloten. En ook daarom klom hij in een boom. Dan was hij lekker alleen en hoefde hij niet met andere mensen te praten. Een paar maanden geleden klom één van mijn kleinkinderen in een boom, omdat hij boos was. In plaats van in een andere kamer te gaan zitten, klom hij in een boom. Misschien was Zacheüs ook een beetje boos. Maar op wie?

    Op de andere mensen natuurlijk, die hem buitensloten, die hem niet in hun midden wilden. Maar eigenlijk ook op zichzelf, want het was geen toeval dat hij niet zo geliefd was. Hij was eigenlijk niet echt sympathiek, hij was zelfs niet helemaal eerlijk. Hij moest bij de mensen geld van de belastingen gaan ontvangen en hij durfde wel eens iets in zijn eigen zak laten verdwijnen.

    Zacheüs zit dus misschien ook in de boom omdat hij zich schuldig voelt. En de andere mensen vinden dat waarschijnlijk best zo. Velen hadden allicht gedacht: die Zacheüs, die kan de boom in. Zo oordelen wij soms over mensen die iets verkeerd gedaan hebben. We sluiten ze buiten, ze horen er niet meer bij. Ze maken geen deel meer uit van de groep.

    En dan komt Jezus voorbij en hij ziet Zacheüs in de boom zitten. En hij zegt: “Kom, Zacheüs, kom maar uit de boom. Kom naar beneden, want ik kom bij jou op bezoek.” De andere mensen zijn verwonderd en zelfs een beetje boos. Er zijn zoveel goede en brave mensen in Jericho en uitgerekend bij Zacheüs gaat Jezus op bezoek. Ze begrijpen het niet goed.

    Maar Zacheüs begrijpt het wel. Hij heeft door dat hij vaak verkeerd heeft gehandeld en niet altijd eerlijk is geweest tegenover de andere mensen. En hij gaat zelfs een deel van zijn geld aan de armen weggeven. En hij zal de mensen die hij bedrogen heeft dubbel en dik vergoeden. En zo zal hij uiteindelijk opnieuw bij de groep gaan horen en door de andere mensen aanvaard worden. Want Jezus is iemand die altijd nieuwe kansen geeft, iemand die echt in mensen gelooft. En die niet zo vlug iemand opgeeft, iemand buitensluit.

    De vormelingen, die er vandaag aan beginnen, zijn allemaal een beetje zoals Zacheüs. Ze mogen af en toe eens in een boom klimmen. Om beter te kunnen zien, of om even alleen te zijn. Of misschien ook omdat ze zich een beetje schuldig voelen, omdat ze weten dat ze wel eens iets doen dat niet helemaal klopt, dat niet helemaal juist is. Maar dat wil niet zeggen dat ze geen nieuwe kans meer krijgen, dat ze voor goed buiten de groep vallen.    
     
    Maar dan moeten ze wel uit de boom komen. Ze mogen zich even afzonderen, maar niet voor altijd. Ze moeten uit de boom komen en hun leven in handen nemen. Jezus geeft aan Zacheüs een nieuwe kans, maar hij moet die kans wel grijpen. Hij moet er zelf ook iets voor doen.
    Jullie zitten vandaag op de eerste rij in de kerk. Je moet niet in een boom klimmen om beter te kunnen zien, want jullie zitten op de ereplaatsen. En niet alleen vandaag, maar in alle wegwijzervieringen gaan jullie vooraan mogen zitten. Jezus rekent op jullie en de andere mensen, de hele parochie ook. Je kunt je niet meer wegsteken en denken dat je te klein of te zwak bent. Je kunt je niet meer verbergen tussen de takken en de bladeren in de boom.

    En laten wij, mensen,  de vormelingen hier vooraan ook maar alle kansen geven. Ook al zijn ze misschien niet altijd zo rustig als wij zouden willen. Ook al zeggen of zingen ze misschien wat minder zuiver of minder duidelijk. 
    Laten we hen maar omarmen en nemen zoals ze zijn, want ze horen er helemaal bij. En als we ze af toe even kwijt zijn, omdat ze in een boom zijn geklauterd, laten we ze dan vriendelijk terugroepen met de woorden van vandaag: “Kom uit je boom!”

    03-11-2019 om 00:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    01-11-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.God maakt mensen zielsgelukkig - Allerheiligen jaar 2019 C - Marc

    Allerheiligen C 2019 - Vrijdag 1 november 2019

    Eerste lezing: Eerste boek van Johannes 3, 1-3 'De kinderen van God zondigen niet'
    Evangelie: Matteüs 5,1-12a - 'Uitdrijven van duivels'

    Vorige viering kwam een meisje aan een van de mensen van de Wegwijzers vragen of ze haar kon helpen. Ze ging in de klas een spreekbeurt houden over moeder Teresa, en ze wou zich daarbij kleden zoals de zusters van moeder Teresa. 

    Moeder Teresa is een heilige. 
    Vandaag wordt ze gevierd, samen met zovele anderen. Maar als ik haar naam “googelde”, vond ik meer dan een artikel met een titels als: “Moeder Teresa was helemaal niet zo heilig.” Nu kan die kritiek te maken hebben met het feit zij door haar leven en werk op zere tenen trapt. Zonder veel te preken drukt zij ons met onze neus op een pijnlijke werkelijkheid. 
    Dat er veel miserie is, waar mensen zich veel te weinig van aantrekken. Dat is een boodschap die niet populair is. En dan probeert men de boodschapper onderuit te halen door de schieten op haar fouten.

    Maar, bedacht ik, natuurlijk was moeder Teresa geen heilige. Ze zal wel stommiteiten hebben gedaan, zoals iedereen. Als ze voor ons heilig is, is het omdat zij ons een weg gewezen heeft om in de geest van Jezus te leven. Zoals alle mensen van goede wil, zal ze op die weg ook gestruikeld hebben. 

    We vieren vandaag het feest van alle mensen die struikelend hun best doen. Het is dus ook ons feest. En we durven die onvolmaakte mensen vieren omdat we geloven dat het voor God, wie of wat dat woord voor ons ook betekent, niet belangrijk is wat we zijn – we zijn allemaal onvolmaakt – maar om wat we willen zijn. Volgeling van Jezus willen we zijn, zoals in we het evangelie hoorden, dat betekent: troostende en barmhartige mensen die streven naar gerechtigheid voor iedereen. Naar Gods beeld en gelijkenis.

    Allerheiligen vieren we samen met de lieve mensen die we morgen gedenken, op Allerzielen. Zij horen bij ons, ze zijn ons voorgegaan, met vallen en opstaan. Belangrijk is niet meer hun struikelen, maar wie ze wilden zijn. Het goede waar ze naar streefden, dat straalt nu ook op ons af om ons moed te geven. 
    Zo toont Quinten Matsys ons Maria Magdalena: in haar portret is niets meer te merken van haar gebreken, de uitgestoten zondares die ze geweest is, integendeel: haar lieve schoonheid is een beeld van het beste waartoe mensen in staat zijn. 

    Zo is Allerheiligen is vooral een feest voor ons, vandaag. Het moedigt ons aan om nu, in de geest van de Bergrede, te blijven zoeken naar het beste waar mensen toe in staat zijn, om mensen te worden van troost, barmhartigheid en gerechtigheid. In “de wereld”, zoals Johannes dat noemt in de eerste lezing, is dat geen populaire trend. Het is ook geen gemakkelijke weg. 
    Maar, God zij dank, maakt die weg mensen zielsgelukkig. 
    En geluk vinden we alleen maar, als we het durven wegschenken. 

    01-11-2019 om 00:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    27-10-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Schone schijn of schoon zijn - 30ste zondag C 2019 - Gie

    Dertigste zondag door het jaar C 2019 - Zondag 27 oktober 2019

    Eerste lezing: Sirach 35, 15b-17.20-22a 'De Heer beluistert het pleit der verdrukten'
    Evangelie: Lucas 18, 9-14 - 'De tollenaar ging gerechtvaardigd naar huis'

    Vandaag horen we de parabel over de farizeeër en de tollenaar. Waarom over een farizeeër en een tollenaar? Precies omdat die bij Jezus tussen het publiek zaten. 
    Stel dat Jezus zou komen preken hier op Linkeroever. Bijvoorbeeld in de school hier wat verderop. Dan zou Hij het hebben over kinderen en niet over heren en koningen. Stel dat Hij zou preken voor een zangkoor. Dan zou Hij het misschien hebben over wie de hoogste toon aanslaat. Of dat Hij zou preken voor de politici, die nog altijd een regering moeten vormen. Hoe zou zijn parabel dan wel klinken? Of stel dat Hij zou preken voor jullie, die de voorbije maand een geliefde verloren bent. Welk verhaal zou Hij daarbij bedenken? 

    Een goede verteller begint zijn verhaal of zijn parabel bij de mensen die naar hem komen luisteren. En hij vertelt dat verhaal met personages die voor zijn toehoorders bekend zijn. 
    Een beetje zoals bij een poppenkastspeler. Die heeft bij zijn poppen: een lachende Jan Klaassen, een koning en een prinses, een grootmoeder en een boze tovenaar of een lelijke heks, een jager en een kabouter met een lange baard, een politieagent en een gemene boef met een masker, plus een lelijke duivel of een grote draak. Dáár moet hij het mee stellen. 

    De parabels van Jezus zijn afgestemd op het publiek dat voor hem zat. Zo heeft ook Hij zijn vaste personages, die voor zijn toehoorders bekend zijn: armen en zieken, schaapherders en vissers, arbeiders, dagloners, wijngaardeniers en landeigenaars. Zo heeft Hij het ook over tollenaars die ieder jaar belastinggeld komen opeisen, zelfs van mensen die niks te verliezen hebben. En dus ook over farizeeën, die door hun gedoe en hun kleding wel héél opvallende mensen waren. 

    Wij hebben de neiging om een parabel te interpreteren op de manier die ons het best uitkomt… Zoals bij ‘de’ lelijke heks en ‘de’ gemene boef in het poppenspel, horen wij alleen over ‘de’ farizeeërs en ‘de’ tollenaars.  

    Het lijkt wel alsof alle farizeeën, waarover Jezus het heeft, de slechtste mensen van de wereld waren. 
    Maar het tegendeel is waar. Farizeeën zijn mensen die zeer trouw de wet van Mozes proberen te volgen, op de letter en de komma na. En ze geven méér dan gevraagd in de offerblok. 
    Maar ze pakken er ook wel graag over uit, hoe goed en hoe knap ze daarin wel zijn. Dus wel een beetje voor de “schone schijn”.
    Dat ze niet allemaal van hetzelfde slag waren, blijkt uit het feit dat Nicodemus en Jozef van Arimathea vooraanstaande Farizeeërs waren. Dat Paulus, van thuis uit, ook een farizeeër was en dat, volgens sommige bijbelkenners, Jezus zelf ook een farizeeër zou geweest zijn.  

    Het lijkt wel alsof alle tollenaars bij Jezus, de gemeenste geldwolven ter wereld waren. 
    Maar ook hier is het tegendeel waar. Zacheüs was een rijke tollenaar bij wie Jezus te gast was en die later de helft van zijn vermogen uitdeelde. En ook Mattheus, één van de apostelen die door Jezus werden geroepen en die later een Evangelie zou schrijven, was een tollenaar in Kafarnaüm. 

    Ik zei het al: wij hebben de neiging om zo’n parabel te interpreteren op de manier die ons het best uitkomt… Zo gaan we zeker niet op de eerste rij zitten, want dát heeft Jezus de farizeeën toch verweten. Maar onszelf klein maken, zoals de berouwvolle tollenaar, dat valt ons toch wat moeilijk. Écht “schoon zijn” is niet zo gemakkelijk. Maar als het even kan dan leggen we, zoals de weduwe in die andere parabel, misschien wel de kleinste centjes uit onze portemonnee in de offerschaal … want dát hebben we natuurlijk wél onthouden. 

    We vergeten bijna dat deze parabel over twee zaken gaat: enerzijds over de manier waarop wij bidden, anderzijds over de manier waarop wij ‘de andere’ beoordelen. En die twee zijn heel erg met elkaar verbonden. 

    In de eerste lezing, uit het boek Sirach, klinkt het: “de Heer luistert naar het gebed van de arme, naar het gezucht van de wezen en het geklaag van de weduwe”, “Het gebed van wie anderen bijstaat wordt welwillend ontvangen” en “Het gebed van de arme dringt door de wolken heen. Het rust niet zolang het zijn doel niet bereikt, totdat de Allerhoogste zich erbarmt en de Rechtvaardige oordeel velt en recht verschaft.”  
    En in het evangelie besluit Jezus: “Wie zich verheft zal vernederd, maar wie zich vernedert zal verheven worden”. 

    Dus liever écht “schoon zijn” dan “schone schijn”! ook al is dat lang niet altijd wat ons het beste uitkomt. Niet altijd willen we de woorden verstaan zoals ze bedoeld zijn. Dat is het farizeeërtje in ons, dat ongevraagd de kop opsteekt. Wie het schoentje past, trekke het aan. 
    Proberen we om goede verstaanders te zijn, en te luisteren naar de woorden tussen de woorden. Amen.

    27-10-2019 om 00:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    20-10-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wat is bidden? - 29e zondag door het jaar C 2019 - Hilda

    Negenentwintigste zondag door het jaar C 2019 - Zondag 20 oktober 2019

    Eerste lezing: Exodus 17, 8-13 'Mozes hield zijn armen omhoog geheven'
    Evangelie: Lucas 18, 1-8 - 'Zou God geen recht verschaffen?'

    Lieve mensen,

    De eerste lezing zegt ons:
    Hoe het volk dat vlucht uit Egypte, jarenlang zwerft door de woestijn. 
    Ze lijden honger en dorst. 
    Dat lijden leidt vaak tot ruzie met Mozes. 
    De schrijver van het boek Exodus wil twee zaken aantonen. 
    Vooreerst de trouw van God, 
    God die in alle problemen een oplossing laat ontdekken. 
    En ten tweede de voortdurende twijfel van het volk 
    dat zich altijd weer door God in de steek gelaten voelt.

    Het evangelie zegt ons:
    Jezus vertelde de farizeeën “een gelijkenis” over de noodzaak 
    om altijd te bidden en niet op te geven.
    Jezus stelt ons, in die “gelijkenis” een weduwe voor die durft te vragen, 
    die volhardt en niet opgeeft.
    Een vrouw die vertrouwt op haar innerlijke kracht en 
    op het recht van de officiële wetgeving.

    Met die beide verhalen is ten diepste alles gezegd: 
    Bidden, het doen en niet opgeven.
    Bidden! Niet om het gebed te misbruiken.
    Niet om het gebed mis te verstaan. 
    Niet om druk uit te oefenen, noch op God, noch op onze omgeving. 
    Bidden omdat het helpt om tot inzicht te komen, om te streven naar, … 
    om geduld te hebben, …
    Bidden om verbondenheid te zoeken en te vinden.
    Bidden om te weten er niet alleen voor te staan.

    Jezus trok zich elke avond terug om in de stilte te zijn, en tot gebed te komen. 
    Om te bidden, om te spreken, met en tot zijn Vader.
    Jezus had bidden in zijn dagprogramma ingepland. 
    Jezus bad vol vertrouwen.
    Op de laatste dag met zijn apostelen nam Jezus het brood en de wijn, 
    ”sprak er eerst een dankgebed over”, en deelde het met zijn leerlingen.
    Hij eindigde met de vraag “willen jullie dit blijven doen omwille van de boodschap die ik in de wereld heb willen brengen? Willen jullie dit blijven doen om samen, m’n boodschap te blijven en te kunnen uitdragen?”

    Bidden niet altijd iets moois, rustig, vertederend!
    Vandaag eindigt het evangelie met de woorden: 
    “Zal de Heer bij zijn komst het geloof op aarde vinden?” 
    Stof tot nadenken!
    Stof tot bidden!
    Stof tot “ja-zeggen” en het vol te houden! 

    Als je mij nu zou vragen wat is bidden? Hoe bid jij?
    Wat verwacht jij ervan? Wat doet het met jou? 
    Ik zou slechts een zeer persoonlijk antwoord kunnen geven.
    Vermoedelijk is dat voor ieder van ons zo… met als fundament “ik geloof erin”!
    Eindigen doe ik dan ook graag met een gelijkenis…
    Een gedicht uit m’n prille jeugdjaren…

    Moeder
    Toen, ik nog was, een kind: van licht en louter lach, 
    En men mij vroeg, hoe graag ik moeder zag,
    dan reikte mijn gebaar, dat nog geen woorden woog, 
    tot aan de hemel, en ik zei; tot daar zo hoog.

    Wanneer verbeelding vormen zocht, in kinderbrein,
    beloofde ik; moeder, als ik eens goot zal zijn, 
    krijgt gij van mij al wat ge wensen zou,
    en ik bedacht luidop wat ik haar schenken zou:

    Een huis met grote tuin 
    met bloemen erom heen,
    een meer met witte zwanen, een wagen,
    en een hazewind, en geld, en zoveel meer. 

    Vergeef me, moeder nu ik groter ben, 
    en geen geloof in schone droom meer ken,
    maar van verwachte weelde, weinig heb vervuld,
    dat drukt me vaak, als een verborgen schuld;

    Ik heb van u gevergd, en veel gevraagd,
    en gij die zelf zo zware lasten draagt,
    geeft vergetend eigen groot gemis,
    aan ‘t kind, dat lang geen kind meer is; 

    Maar, als men mij soms vraagt, hoeveel ik van moeder hou, 
    weet ik geen woorden groot genoeg, 
    en ‘wil de hemel wijzen’, in naïeve kinderzin, 
    om beter te bewijzen, 
    moeder, hoeveel ik je bemin.

    Bron: preek van de week en schriftuitleg midden onder u

    20-10-2019 om 09:41 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    13-10-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Aanwezig zijn - 28e zondag door het jaar C 2019 - Marina

    Achtentwintigste zondag door het jaar C 2019 - Zondag 13 oktober 2019

    Eerste lezing: 2 boek Timoteüs 2,8-13 'Wij zullen mét Hem leven'
    Evangelie: Lucas 17, 11-19 - 'Is niemand teruggekeerd om aan God eer te brengen?'

    Samana - Dag van de chronisch zieke mens - Marina, voorzitter van Samana Linkeroever

    Welkom
    ------------
     Blij jullie te verwelkomen op onze jaarlijkse ontmoeting
    Wat is de grootste bron van blijdschap
    Personen terug te zien
    Contact met familie , vrienden ,buren blijft met voorsprong bron van geluk
    Levensechte ontmoeting geeft zoveel meer voldoening dan contact via sociale media..
    Jammer genoeg zijn deugddoende contacten voor steeds meer mensen een probleem.
    Met een enorm impact op de lichamelijke en geestelijke gezondheid
    Eenzaamheid kan iedereen treffen,is van alle leeftijden 
    Dan denk ik vooral aan de chronisch zieke mensen,zorgbehoevende,ouderen
    Deze mensen leven vaak wat vergeten aan de rand van de maatschappij
    Daar is het onze werking om te doen…

    Droom
    ----------
    Een buurt waar mensen spontaan zorg dragen voor elkaar
    Aandacht hebben voor elkaar, elkaar verbinden
    er zijn voor elkaar
    met als sleutelwoord ;Simpelweg luisteren ! 
    Meer helpende handen en luisterende oren zijn nodig
    Iedereen wordt er beter van

    Als voorzitster van Samana LO kan ik fier zeggen 
    Het is fantastisch om te merken dat er in deze harde maatschappij nog mensen vrijwillig langsgaan bij zorgbehoevende en eenzame mensen.
    Zij zijn het klankbord waar ze reikhalzend naar uitkijken.
    Luisterend oor en blik op de buiten wereld.
    Op korte tijd ga je heel veel voor die mensen betekenen
    En dat doet deugd.
    We zijn een vereniging waar het niet direct om je eigen persoon, 
    Ontspanning … 
    Het is wel zo  eens je erbij bent is het een gezonde microbe


    Verwijzing naar lezingen
    ----------------------------------
    De eerste lezing en evangelie zijn heel bewust gekozen

    Ik haal vaak het verhaal van de Maria’s en Marta’s aan
    Ze zijn allebei heel belangrijk …
    Maar vaak vergeten we van een Maria te zijn ,
    Ons minder druk te maken over al dat praktische
    En gewoon aanwezig te zijn; luisteren
    Op onze activiteiten kiezen we om bij de mensen te gaan zitten
    Laat de afwas maar wat staan ,later komt nog

    De tekst “ er zijn voor mekaar”
    Een glimlach,een hand,een schouder een groet
    Het kost alles bij elkaar toch zo weinig.

    MAAR…………

    Mantelzorgers
    --------------------
    Vergeten we zeker niet de mantelzorgers
    Zij hebben ook onze aandacht nodig
    De benaming is nog tamelijk nieuw
    Maar zorg voor familie ,buren …. Is zo oud als de straat.
    “de onbetaalde zorg die men krijgt van familieleden en/of vrienden “
    Hulp bij zorg,huishouden , begeleiding, toezicht, steun…
    Dit gebeurt buiten het kader van een beroep of georganiseerd vwwerk
    Mantelzorgers staan onder druk
    Er wordt veel van hen verwacht en verlangd
    Men vindt het ook vaak vanzelfsprekend !
    Voor vele geeft die taak voldoening en ze zouden het opnieuw doen
    Toch voelen ze zich vaak ook belast
    De uitdaging is een evenwicht ts draaglast en –kracht te handhaven

    Ook voor hen zou het wenselijk zijn er aandacht aan te besteden
    Een luisterend oor kan hier ook wonderen doen


    Mantel = warm, bescherming, aangepast aan weer ,mooi…

    De zon schijnt ook niet altijd
    Soms is het weer wat minder , guur ,..
    Dan doen we een jas aan om ons te beschermen
    Een aangepaste jas

    We hebben geen zeggingsschap over het weer
    We kunnen proberen te ontlopen
    Maar lukt meestal niet

    Dit ook zo met ziek zijn 
    Het over komt je ook
    Dan ben je blij dat er mensen zijn die voor je zorgen

    !!! Verschil professioneel, vrijwilliger,mantelzorger

    MZ = onbetaalde zorg ,huisgenoot,familie ,buur..
              Voor zorgbehoevende, personen met handicap, ouderen
    MZ=  druk is vaak zwaar
              En toch 93pct zou het terug doen
              Draaglast/Draagkracht

    Tot slot
    ----------
    de uitdaging is groot 
    meer helpende handen
    luisterende oren
    en ieder wordt er beter van.
    Laat ons aanspreken om mee te doen
    Samana-gedachten meer vorm geven in elke buurt,jouw buurt.

    13-10-2019 om 13:23 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    06-10-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Als ik kon toveren! - 27e zondag door het jaar C 2019 - Hilda

    Zevenentwintigste zondag door het jaar C 2019 - Zondag 6 oktober 2019

    Eerste lezing: 2 boek Timoteüs 1, 6-8.13-14 'Bewaar de u toevertrouwde schat'
    Evangelie: Lucas 17, 5-10 - 'Indien gij een geloof had…'

    Lieve mensen,
    Het nieuwe schooljaar is gestart en iedereen is stilaan gewend aan het schoolritme met z’n nevenactiviteiten zoals sporten, één of ander academie volgen, PlePlo of Scouts enz…
    Ook hier in onze parochie zijn we terug gewend aan de vele vergaderingen en voorbereidingen voor alle activiteiten die op touw gezet worden.

    Dit w.e. vieren we feest! Sint Annekes Feesten! 
    Een feest waarvan de voorbereiding reeds kort na Pasen begon, juist omdat in de grote vakantie niet zoveel meer gepland wordt! 😊 
    Er is voor elk wat wils en tussenin steeds gelegenheid om je maag te vullen met heel wat lekkers…

    Vanaf de 1ste zondag van september, werden we uitgenodigd om dit weekend vrij te houden!
    Uitgenodigd worden!
    Steeds een bijzondere gebeurtenis! We voelen ons aangesproken, we voelen ons betrokken, we voelen ons als een deel van de familie of vriendengroep.
    Worden we uitgenodigd voor een trouwfeest, doopfeest of communiefeest, dan voelen we ons steeds een beetje vereerd!
    We zijn ook fier, vooral als de feesteling onze eigen dochter of zoon is, kleindochter of kleinzoon, of ons petekind is…
    Uitgenodigd worden is steeds plezant. Er valt iets nieuw te beleven! 
    We bereiden er ons op voor met een kaartje en een kadootje. Soms ook met nieuwe kleren, of toch met de mooiste kleren die we in onze kast hebben….

    Uitnodigen is de andere kant van de medaille!
    Wat is uitnodigen? Wie nodig je uit?
    We worden ermee geconfronteerd wanneer we een jubileum willen vieren, wanneer we een bijzondere verjaardag willen vieren…
    Wie nodigen we eerst uit?
    Onze familie en beste vrienden!
    Misschien zijn er wel enkele mensen doorheen de jaren wat minder sympathiek geworden.
    En toch worden ze uitgenodigd! Toch zijn ze welkom!
    Ten diepste zeggen we dan: “Wat er ook gebeurde, spons erover, jij blijft welkom bij ons!”
    Ten diepste zeggen we dan: “Ik geloof in jou”!

    Zo toveren ook wij, grote mensen, onverwacht een glimlach op de ander zijn/haar gezicht en toveren we een warm gevoel vanbinnen.

    Seffens trekken we met velen naar de Sint Annekes Feesten. 
    Want ze geloven in ons.
    En wij op onze beurt; wij geloven! 
    Anders zaten we niet hier, op dit moment!
    Al voelt het als een klein mostaard zaadje, we geloven in elkaar, we geloven in God en in de boodschap die we uitdragen. 
    Elke morgen tovert de zon, het donkere van de nacht tot de wereld rondom ons zoals we die kennen. 
    De zon tovert vorm en kleur aan alles om de dag te beginnen. 
    Elke morgen worden we uitgenodigd om er het beste van te maken. 
    En wie anders is onze innerlijke veerkracht, wie anders is de stem van ons geweten die steevast in ieder van ons gelooft dan de God waarin we zelf ook geloven?

    Hier ontmoeten we gelijk gestemden en dat tovert een goed gevoel vanbinnen.
    Als we de vrede aan elkaar wensen toveren we een glimlach op al die gezichten. 
    Als we buitengaan, toveren we de verhalen en gebeurtenissen van de voorbije week naar boven, en vertellen we honderduit.

    Laten we daar nog dikwijls ons schone kleren voor aantrekken, voor samenkomen, en in elkaar blijven geloven. 

    06-10-2019 om 18:46 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    29-09-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.We zorgen voor elkaar - 26e zondag door het jaar C 2019 - Remy

    Zesentwintigste zondag door het jaar C 2019 - Zondag 29 september 2019

    Eerste lezing: Amos 6, 1a.4-7 'Wee de zelfverzekerden'
    Evangelie: Lucas 16, 19-31 - 'Lazarus en de rijke vrek'

    Het is reeds enkele jaren de gewoonte dat de verschillende onderdelen van onze parochie die zich bezig houden met de financiën, verzameld in het platform 'Voorzienigheid', op een transparante manier inzicht geven in hun bezigheden.

    Beste mensen,

    Lucas herinnert zijn lezers, en dus ook ons, aan wat Jezus misschien ooit ergens zou gezegd hebben aan de farizeeën.
    Zijn dit de letterlijke woorden van Jezus?
    Die kans is bijzonder klein.
    Wat wel zeker is, is het feit dat Lucas dit thema voldoende belangrijk vond om ze in zijn schrijfsel op te nemen.
    Met niet mis te verstane woorden en vergelijkingen brengt hij zijn boodschap.
    Hij wil duidelijk streng zijn en legt daarvoor toch wel vrij krasse woorden in de mond van Abraham.

    Het moet zijn dat de kerk die deze lezingen ordent en voorschrijft in goeden doen was.
    Inderdaad de gelijklopende beeldspraak tussen de twee lezingen is behoorlijk frappant.
     ‘Zorgelozen, zelfverzekerden die sloten wijn drinken en zich met fijne olie zalven’ in de eerste lezing. 
    ‘Een rijk man gekleed in purper en het fijnste linnen die elke dag uitbundig feestvierde’. In het evangelie.

    Ik geloof niet dat de boodschap vandaag is dat je niet rijk en welvarend mag zijn of op een eerlijke manier welstellend worden.
    Echt niet.
    Lucas steekt hier geen vermanend vingertje op.
    Kijk maar uit dat je niet rijk wordt.
    Dan brandt je in de hel.
    Zorg er maar liever voor dat je arm blijft en misschien nog liefst ook overdekt bent met zweren.
    Dat is nooit de boodschap van ons evangelie.
    Tussendoor, en misschien niet helemaal toepasselijk op vandaag, wil ik eventjes opmerken dat arm of rijk zijn in deze boeken niet altijd letterlijk moet genomen worden. In de zin van veel (rijk) of weinig of geen (arm) kapitaal te hebben. In de overdrachtelijke betekenis moeten we arm en rijk ook dikwijls verstaan als arm of rijk aan menselijke gevoelens, aan empathisch vermogen, aan bekommernis om de anderen, aan graag zien dus…

    Maar terug naar onze verhalen.
    Wat willen Amos en Lucas dan wel aanreiken.

    Naar mijn gevoelen ligt de kern van de boodschap in het laatste zinnetje van het evangelie.
    ‘Als ze niet naar Mozes en de Profeten luisteren, dan zullen ze zich ook niet laten overtuigen als iemand uit de doden opstaat’.

    Wie niet nadenkt, wie niet reflecteert, wie niet luistert, wie de aangereikte tekens niet ziet, zal ook niet van idee veranderen als er nog eens een ander veel duidelijker signaal bovenop komt.
    Wie de wetenschappers niet gelooft dat de aarde opwarmt, zal dat ook niet geloven als de ijskap onder zijn voeten weg smelt.
    Wie niet wil zien dat er met de manier waarop we onze boodschap verkondigen heel dikwijls iets mis is, zal zijn houding ook niet aanpassen bij het onder ogen krijgen van de statistieken van het kerkbezoek en de ontkerkelijking.
    U begrijpt dat we hier nog een beetje verder op kunnen doorbomen en nog vele vergelijkingen kunnen maken.
    Ik denk dat dit niet nodig is. Het is heel duidelijk.
    Positief uitgedrukt:
    Sta in de wereld.
    Denk na en informeer je.
    Luister naar je geweten dat je voortdurend dient te vormen.
    Onderneem actie. Hoe klein ook.
    We gooien geen sigarettenpeuken meer zo maar op de grond.
    Nooit. Nergens.
    We vertellen geen dingen door die we niet zeker weten en/of die mensen zouden kunnen kwetsen.
    Nooit. Over niemand.

    Integendeel.
    We zorgen voor mekaar.
    Ook in kleine dingen.
    En ieder op zijn of haar manier.
    Ik kan niet goed speechen maar wel schitterende verslagen maken.
    Prima!
    Ik kan geen feest tot in de puntjes organiseren maar wel dienstbaar zijn door goed te koken, op te dienen, te knutselen, muziek te spelen, …
    Prima.
    Ik ben misschien niet goed in sociale contacten, maar ik kan wel een vergadering modereren.
    Prima.
    Ik kan goed kuisen. Ik kan overweg met de computer. Ik kan…
    Prima, prima, prima.

    Zo hebben we onder ons mensen die eerlijk, consequent en geïnspireerd met centen  kunnen omgaan.
    Niet alleen hun eigen goederen maar ook het kapitaal van de parochie.
    Het letterlijke kapitaal van de parochie.
    De centen.
    Of, zoals dat vroeger in kerkelijk jargon noemde, die het beheer van het tijdelijke doen.

    Goede beheerders zijn transparant en leggen regelmatig enige vorm van verantwoording af.
    Onze beheerders doen dit ook vandaag weer.
    Reeds de zoveelste keer op rij.
    Als goede rentmeesters geven ze inzag in hun beheer.
    Wat beheren zij eigenlijk?
    Hoe is dat, al of niet wettelijk, geregeld?
    Welke accenten leggen ze in hun beheer?
    Doen ze dat zo maar op zichzelf?
    Of is er een breder kader?
    Zo neen, waarom niet?
    Zo ja, hoe is dat kader dan?
    Wat zijn de toekomstplannen?
    Waarvoor spaar je?
    Enz. enz… 

    Op deze vragen en nog vele andere kan je straks hier een antwoordje krijgen. Onmiddellijk na de viering starten we met onze jaarlijkse informatieronde waarop iedereen van harte uitgenodigd én welkom is.
    We maken ook tijd om vragen te stellen.
    We sluiten af met een drankje.

    Ik sluit af met een korte herhaling.
    We zorgen voor mekaar.
    Ook in kleine dingen.
    En ieder op zijn of haar manier.

    Jouw manier, hier en nu, Annemie is verder voorgaan.

    29-09-2019 om 00:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    22-09-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Oneerlijk maar wel verstandig - 25e zondag door het jaar C 2019 - Gie

    Vijfëntwintigste zondag door het jaar C 2019 - Zondag 22 september 2019

    Eerste lezing: Amos 8, 4-7 'Hoort toe, gij die armen verdrukt'
    Evangelie: Lucas 16, 1-13 - 'Gij kunt niet God dienen en de mammon'

    Laat ik beginnen met het ontcijferen van een paar moeilijke zaken. 
    Over sjoemelaars die knoeien met belastingen, maten en gewichten moet ik waarschijnlijk niks uitleggen. 
    Maar wat is een rentmeester en wie is de onrechtvaardige mammon. 
    Een rentmeester is iemand die renten beheert en ontvangt. Simpel vertaald: beheerder of econoom. Mammon is een woord uit het Midden-Oosten dat schat, geld, voordeel, winst, rijkdom of bezit betekent. In de bijbel is de Mammon de personificatie van geld of rijkdom, de geldzucht, voorgesteld als een heidense afgod, de geldduivel.

    Jezus vertelt ons vandaag weer eens een parabel. Maar wel een lastige. Hebben jullie het er ook zo moeilijk mee, dat de Jezus die onrechtvaardige rentmeester, die fraudeur, de hemel in prijst, omdat hij met overleg te werk ging? Dan ben je lang niet de enige. 

    Het is nochtans niet zo moeilijk. Ik probeer het uit te leggen met een ander, vergelijkbaar verhaal:
    Jantje kwam opgewonden thuis. “Papa”, roept hij, “Weet je wat er vannacht bij Mieke gebeurd is?” “Nee, schat, vertel het maar!” “Wel, er is daar ingebroken! Een dief is heel stilletjes binnen geslopen en heeft de televisie, de computer en geld meegenomen. Zou dat bij ons ook kunnen gebeuren?” “Nee hoor schat! Wij hebben sterkte sloten op alle deuren. Die dief kan bij ons niet binnen.”
    Gelukkig was Jantje de dief snel vergeten. De volgende morgen was een zaterdag. Dan slapen papa en mama uit. Maar Jantje is al wakker en verveelt zich. Hij gaat een beetje boven op de zolder spelen. Eerst loopt hij een oud nachtkastje omver. Daarna valt met veel lawaai een stapel dozen omver.
    Opeens roept papa van beneden: “Wat ben je aan het uitspoken, Jantje? Je zou beter een voorbeeld nemen aan die dief van bij Mieke!, die was tenminste stil. Die heeft niemand wakker gemaakt.”
    Zelfs van een dief kun je iets leren! Net als van een oneerlijke rentmeester.

    Ik had nooit eerder op een zo eenvoudige manier horen uitleggen wat Jezus eigenlijk bedoelt wanneer Hij die rentmeester prijst, die met overleg te werk ging.

    Vergeet vooral niet dat het verhaal van Jezus een parabel is. 
    In vele parabels van Jezus, er sprake is van een "heer", die bijna altijd kan vereenzelvigd worden met "de Heer". 
    Deze keer is dat niet het geval. En daarom raken we verward, zijn we een beetje in twijfel. 
    Het verhaal van de inbreker is in feite ook een parabel. Maar daarbij denken we er nog niet aan om in die inbreker "de Heer" te zien. 

    Als we een beetje terug bladeren in het evangelieboek, dan merk je dat (Lucas 15, 1-2) Jezus een hele reeks parabels vertelt en dat telkens tollenaars en zondaars van allerlei slag, maar ook farizeeën en schriftgeleerden, naar Hem kwamen luisteren. 
    Misschien kiest Jezus het voorbeeld van de rentmeester, juist omdat de tollenaars ervaring hebben met het beheren en ontvangen van renten, juist omdat de sjoemelaars ervaring hebben met het verkleinen van korenmaten en het vervalsen van weegschalen en misschien ook omdat Hij weet dat de farizeeën en schriftgeleerden de bijbel zeer goed kennen (en dus ook het verhaal bij Amos, onze eerste lezing).

    Jezus probeert met deze parabel om zijn publiek op het verkeerde been te zetten, om hen uit hun schelp te lokken. 
    Let wel, Hij praat het gedrag van de rentmeester niet goed. Neen, Hij blijft hem slecht en onrechtvaardig noemen. Maar Jezus dwingt zijn toehoorders om eens goed naar het gedrag van die rentmeester te kijken, en in te zien hoe deze, door schulden kwijt te schelden en geld uit te delen, vrienden heeft gemaakt. Enkel daarom wordt hij geprezen.
    Zo moeten de luisteraars ook hun bezittingen delen met de armen, om een plaats te bekomen in het Rijk Gods. Dan zullen ook zij daarom door God worden geprezen.

    Op het onuitgesproken verwijt dat de rentmeester oneerlijk is, reageert Jezus met de vraag of de toehoorders zelf wel betrouwbaar zijn wanneer het om geldzaken gaat. Als ze eerlijk zijn, zullen ze inzien dat ze misschien meer op die fraudeur gelijken dan ze zouden willen.

    Als zij (lees: wij) hun bezit voor zichzelf houden, en niet bereid zijn te delen met de armen, zijn ook zij onbetrouwbare beheerders die verkeerd met het geld van hun heer omgaan.
    Want ook zij (lees: wij) zijn niet de eigenaars van hun bezittingen. Deze zijn immers door God aan hen toevertrouwd met de bedoeling deze goed te beheren en met de armen te delen.

    Ook Amos vaart uit naar zijn toehoorders. Amos, die bij leven zelf een schapenboer en vijgenkweker was, weet waarover hij spreekt. Hij kent de trucen van de foor. Hij weet wanneer en hoe er gefoefeld wordt. Hij heeft het waarschijnlijk ooit zelf gedaan.
    Zijn publiek zit in hetzelfde schuitje als de onbetrouwbare rentmeester.

    Ik wil jullie of mezelf niet meteen een etiket van oplichter of bedrieger opplakken. Toch zijn ook wij in hetzelfde bedje ziek.
    Als volgelingen van Jezus zouden wij kinderen van het licht moeten zijn.
    Jezus zegt: je kunt niet God dienen en het geld. Je moet een keuze maken. Want je kan geen twee heren dienen. Het is óf God, óf de mammon.

    Als je kiest voor de god van het geld, dan worden de anderen daar zeer dikwijls het slachtoffer van en dan maak je jezelf tot slaaf van het geld.
    Jezus’ alternatief is een nieuwe manier van leven: in solidariteit en vriendschap met God en met de medemensen
    Het gaat dus om kiezen of … delen.

    Het is een basiskeuze waardoor je je leven laat beheersen: óf aardse bezittingen óf het koninkrijk Gods. Dat is de keuze waarvoor Jezus ons stelt: ofwel bij het oude blijven, ofwel je afkeren van al wat kwaad is in de wereld, in jezelf.

    Zeg nu niet: ik heb geen kapitaal, geen geld om te verdelen. Bekijk het ruimer. Het gaat niet zozeer om geld en zeker niet alléén om geld. Het gaat om delen van alles wat deelbaar is: have en goed, voedsel, geluk en vriendschap. 
    We begonnen deze viering met: “De enige manier om een vriend te hebben, is er één te zijn” en het spreekwoord: “In nood leert men zijn vrienden kennen”. Een ander bekend gezegde is: “gedeelde smart is halve smart, gedeelde vreugde is dubbele vreugde”!
    Als je al je troeven benut om anderen te helpen, om met hen het leven in al zijn volheid te delen, dan is er echt een licht in jou opgegaan, dan ben je op weg om een kind van het licht zijn. Amen.

    Een beetje inspiratie gevonden bij Trudy Vester, bij Harrie Brouwers en bij Dick Wursten.

    22-09-2019 om 08:21 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    15-09-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zoeken en gevonden worden - 24e zondag door het jaar C 2019 - Fred

    Vierëntwintigste zondag door het jaar C 2019 - Zondag 15 september 2019

    Eerste lezing: Exodus 32, 7-11.13-14 'Mozes trachtte de Heer gunstig te stemmen'
    Evangelie: Lucas 15, 1-32 - 'Vreugde over één zondaar die zich bekeert'

    In het evangelie dat we zojuist hoorden, gaat het over zoeken en gevonden worden. We hebben het allemaal al meegemaakt: als we iets kwijt zijn, willen we het terugvinden. Zeker als het gaat om iets waardevol, zoals die vrouw die één van haar tien zilverstukken kwijt was. 
    Natuurlijk gaat ze een lamp aansteken en heel het huis vegen, tot ze het zilverstuk gevonden heeft.

    Het eerste voorbeeld is misschien minder duidelijk voor ons. 
    De herder laat zijn 99 schapen in de steek en gaat op zoek naar dat ene dat verloren is. We kennen het verhaal al langer, en we worden natuurlijk vertederd door die goede herder die absoluut dat ene, verloren gelopen schaap wil terugvinden.

    Maar, als we dat even vertalen naar onze begrippen is het eigenlijk economisch onverantwoord. Een bedrijfsleider heeft immers oog voor het geheel, voor het totale rendement. Eén schakel die ontbreekt, of die niet goed meer functioneert, weegt niet op tegen die 99, of die zo vele andere die wel renderen. En die volop aandacht verdienen. Een herder die 99 schapen in de steek laat, dus zomaar onbewaakt achter laat, is eigenlijk geen goede herder.

    En het wordt nog frappanter als we even doordenken. Hoe komt het dat dat ene schaap verloren gelopen is? Is dat het gevolg van een of ander toeval? Is het verstrikt geraakt in doornen of struikgewas? 
    Is het aangevallen door een wild dier? Of is het gewoon van de kudde afgeweken, of weggelopen? Is het verloren gelopen omdat het zijn eigen zin wilde doen?

    Als dat zo is, hebben we daar in onze taal een andere benaming voor. Het is geen verloren schaap, maar een zwart schaap. Een schaap dat niet in de kudde thuis hoort, dat er misschien niet in wil thuis horen. En dan vinden we al snel dat we niet naar dat schaap op zoek moeten gaan, want het heeft het zelf gezocht. Eigen schuld, dikke bult. Het was niet alleen verloren gelopen, het wilde misschien zelfs niet gevonden worden. Het is niet alleen een zwart schaap, we kunnen het zelfs gebruiken als een zondebok. Als degene die de kudde schade berokkent of zelfs kapot maakt. Als de schuldige van alles wat fout loopt, wat uit de toon valt.

    Jezus vertelt deze gelijkenissen, omdat Hij zich wilde verantwoorden tegen een verwijt van de farizeeën en de schriftgeleerden. Zij vonden dat Hij te veel omging met tollenaars en zondaars. Met zwarte schapen dus, of zondebokken. En daar wilden de farizeeën en schriftgeleerden niets mee te maken hebben. En eerlijk gezegd, wij meestal ook niet.

    De reden waarom Jezus deze gelijkenissen vertelt, komt op het einde van het evangelie. Deel in mijn blijdschap, zegt de vrouw die haar zilverstuk heeft teruggevonden, want wat ik verloren had, heb ik weer gevonden. Er is meer vreugde in de hemel, zegt Jezus, om één zondaar die zich bekeert, dan om die 99 die geen bekering nodig hadden.

    Met andere woorden: Jezus houdt geen rekening met de gangbare redenering, met de economische wetmatigheden. Die ene die verloren gelopen is, die interesseert hem. Die ene die nog kan gered worden, daar moet alle aandacht naar gaan. Niet naar al die anderen die nochtans veel meer en naar alle voorspellingen een mooie winst opleveren.

    Vandaag is het ook gedachtenisviering voor een aantal mensen uit onze gemeenschap die de voorbije maanden zijn overleden. 
    En ook hier denken of redeneren wij niet volgens de wetten van de economie, de wetten van de cijfertjes. Want wij weten dat elke dag tientallen, honderden mensen sterven, maar aan die getallen of statistieken hebben wij vandaag geen boodschap.

    Het gaat ons om die ene mens, die bijzondere, onvergetelijke mens die uit ons leven is weggevallen. Het gaat om dat ene schaap dat uit de kudde is weggerukt. Voor de wereld was hij of zij misschien alleen maar een nummer, een getal. 
    Voor ons was hij of zij de hele wereld.

    We gaan haar of hem niet kunnen terughalen naar de kudde. Dat moeten we aanvaarden, daar moeten we mee leven. Maar we kunnen wel als een goede herder op zoek blijven gaan naar wat hij of zij voor ons en voor onze kudde, voor onze gemeenschap heeft betekend. 
    En ervoor zorgen dat hij niet vergeten wordt. 
    Maar altijd een plaats blijft hebben in onze kudde, in onze familie, in onze vriendenkring, in onze wereld.

    15-09-2019 om 00:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    08-09-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Minder is meer - 23e zondag door het jaar C 2019 - Marc

    Drieëntwintigste zondag door het jaar C 2019 - Zondag 8 september 2019

    Eerste lezing: Wijsheid 9, 13-18b 'Wie kan ontdekken wat de Heer wil?'
    Evangelie: Lucas 14, 25-33 - 'Als iemand zijn kruis niet draagt'

    Wegwijzerviering - Viering waar iedereen, maar vooral gezinnen met kinderen bijzonder welkom zijn

    Bij dit evangelie moet ik toch even gaan zitten. Ik begrijp het niet. Nu, dat is niet abnormaal. De apostelen begrepen het ook soms niet. Over het evangelie moet nagedacht worden, daarom komen we ook naar de kerk. Het is goed ons er af en toe over te bezinnen. Of erover te bidden, als we dat kunnen. Zo wordt het voedsel voor onderweg. Maar ook dan kunnen er raadsels blijven. 

    Eén ding lijkt me duidelijk. “Haten” mogen we niet letterlijk begrijpen. Jezus was geen mens van haat. Aan het gebod “Eer uw vader en uw moeder” heeft hij nooit gemorreld. Als hij zegt: “Bemin uw naaste”, wie is er ‘naaster’ dan de mensen in ons gezin? 
    En aan de kinderen in de kerk kan ik maar één ding zeggen: zie uw ouders graag!!!!!

    Als ik er wat verder over nadenk, dan moet ik wel toegeven dat ook in de beste families soms heel pijnlijke keuzes moeten gemaakt worden. Denk bijvoorbeeld aan Jo Johnson, de broer van Boris. En ik kan me serieuze conflicten voorstellen bij die eerste christenen en ook nu in gezinnen als er moet gekozen worden voor of tegen Jezus. Dat is niet letterlijk “haten”, maar wel verscheurend.

    Maar misschien is de laatste zin van deze tekst de belangrijkste: “Zo kan niemand van u mijn leerling zijn als hij zich niet losmaakt van al wat hij bezit.”  Wie Jezus wil volgen, staat voor de keuze: geef ik me over aan zijn evangelie, vertrouw ik hem genoeg om hem te volgen op zijn weg, of wil ik de zekerheden die ik heb niet loslaten? 
    Daarom die vergelijking met die torenbouwer en die veldheer: “Bezin eer ge begint”, zegt Jezus. Want een leerling moet goed beseffen dat zijn weg de weg is van mensen die hun leven willen geven. Niet opgeven, maar geven aan anderen, aan de minsten onder ons, aan onze naasten, aan hen die lijden onder onrecht. En als we bekommerd zijn om de mensen rondom ons, zullen we ook over de natuur bekommerd zijn: want die hebben alle mensen nodig.

    Ons bezit durven loslaten, om goed te kunnen doen. En bezit bestaat niet alleen uit dingen. Misschien vraagt het evangelie: de mens naast mij, beschouw ik die ook als een bezit? Bind ik hem, omdat ik meer denk aan mijn belang dan aan zijn belang? Durf en kan ik kinderen loslaten als de tijd gekomen is? Dan respecteer ik hen, want respecteren is: vrijheid geven. Mijn ouders, mijn broers en zussen, respecteer ik hen? 
    Blijf ik verwachten dat ze voor mij klaar staan, of geef ik hen de mogelijkheid om vrij en goed te leven? Staan wij in een gezin, in een parochie, eisend, of vrijgevig tegenover elkaar? Kunnen we vergeven, of klampen we ons vast aan ons gekwetst ego?

    Als we ons angstig eigenbelang loslaten, zijn we in staat om veel te geven. Daar worden we zelf rijker van. Minder is meer. Misschien is dat één antwoord op de vele vragen, die dit evangelie stelt. 

    08-09-2019 om 09:16 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    De preekploeg van Sint-Anna-ten-Drieën, Antwerpen Linkeroever

    In een eucharistie-viering volgt na het evangelie meestal een preek of homilie. In onze parochie bestaat hiervoor (al jaren) een preekploeg. Ze bestaat uit een zestal mensen die, na onderlinge afspraak, geregeld een "preekbeurt" verzorgen.
    Momenteel zijn dat Ria, Hilda, Marc, Jan, Gie en Fred. Pastoor Herman maakt uiteraard ook deel uit van de preekploeg en komt zelf ook meermaals aan de beurt.
    De bedoeling van een homilie is niet een universele waarheid te verkondigen die iedereen verplicht moet geloven en zeker niet de mensen terecht te wijzen. In een homilie willen wij de lezingen uit de bijbel een beetje verduidelijken en trachten wij ze in verband te brengen met de actualiteit van vandaag.
    Dat is niet altijd even simpel en daarom proberen wij elkaar te helpen. Elke maand komen wij samen om de lezingen uit de bijbel te bespreken en elkaar te inspireren bij het opstellen van de preek.
    In deze blog publiceren wij niet alleen onze homilies, maar staan wij ook open voor uw reacties.

    Blog als favoriet !
    Archief per maand
  • 03-2024
  • 02-2024
  • 01-2024
  • 12-2023
  • 11-2023
  • 10-2023
  • 09-2023
  • 06-2023
  • 05-2023
  • 04-2023
  • 03-2023
  • 02-2023
  • 01-2023
  • 12-2022
  • 11-2022
  • 10-2022
  • 09-2022
  • 06-2022
  • 05-2022
  • 04-2022
  • 03-2022
  • 02-2022
  • 01-2022
  • 12-2021
  • 11-2021
  • 10-2021
  • 09-2021
  • 06-2021
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 09-2020
  • 07-2020
  • 06-2020
  • 05-2020
  • 04-2020
  • 03-2020
  • 02-2020
  • 01-2020
  • 12-2019
  • 11-2019
  • 10-2019
  • 09-2019
  • 06-2019
  • 05-2019
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 02-2019
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs