Sint-Anna-ten-Drieën
De preekploeg houdt van een reactie
E-mail ons!

Wil je ons iets zeggen dat niet op deze blog moet verschijnen? Mail ons hier. Mag iedereen het lezen, klik dan op op het gele 'Uw positieve/negatieve reactie hier' onderaan de tekst.

Zoeken in blog

  • Website parochie
  • Preekstoel
  • Portaal preken.be
  • ANNA3
  • Sint-Anneke Centrum
  • 31-10-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Als je geen liefde hebt voor mekaar - 31e zondag door het jaar B 2021 - Hilda

    Eenendertigste zondag door het jaar B 2021 - Zondag 31 oktober 2021

    Eerste lezing: Hebreeën 7, 23-28 'Zulk een hogepriester hadden wij nodig'
    Evangelie: Marcus 12, 28b-34 - 'Geen ander gebod voornamer dan deze twee'

    Lieve mensen,

    Wanneer een jood zijn talit, zijn gebedssjaal, aandoet, kijkt hij naar de franjes (tzitzit) Die zijn gemaakt met 8 draden en 5 knopen om zich de 613 geboden te herinneren die God, volgens de Talmoed, aan Mozes heeft gegeven. 
    Het was dus wel geen slecht idee van die Schriftgeleerde, zich de vraag stellen naar het belangrijkste in al die 613 geboden. Maar... 
    In de Hebreeuwse teksten van de Exodus staat er niet dat God tien geboden geeft, maar wel dat God tien woorden, woorden van leven geeft.(Cf. Exodus 24 en 34) 

    De Griekse vertaling heeft echter het Hebreeuwse 'dabar' -  wat 'woord' betekent, 
    vertaald door 'entolc'- wat 'gebod' betekent. 

    Een woord van leven is een richtlijn voor het levensproject. 
    Het project van de liefde is er op de eerste plaats om van het gebod af te stappen. 
    Om af te stappen van het dwangmatige van de geboden om te leven in de godsliefde. 

    Jezus begint met: 'Hoor Israël'. 
    En daarmee brengt hij ons bij het hart van Israëls geloof. 
    We weten toch; Jezus was een jood. 
    En Jezus wijkt niet af van het geloof van zijn volk.
    Hij wijkt niet af van wat Hij heeft meegekregen van zijn ouders... 
    En dat geloof wordt gekenmerkt door horen. 
    'Horen' betekent immers: 'Open staan', 'aandacht hebben', 'stemmen van anderen toelaten' enz. 
    Israël heeft altijd geweten, dat je alleen maar kunt geloven als je een open geest hebt.

    Jezus geeft dan ook een ondubbelzinnig antwoord op de vraag van de Schriftgeleerde. Hij zegt dan: "Jij weet dat. Je zult God liefhebben met heel je hart, heel je verstand en alle kracht en je naaste als jezelf"?. 
    Hij brengt dus God, mijn naaste en mijzelf bij elkaar. 
    Die drie horen bij elkaar. Het is geen of.. of.., maar en.. en...

    De vraag die de Schriftgeleerde stelt in het evangelie van vandaag is een vraag die iedereen zich wel eens stelt: Wat is het voornaamste ?
    Je zou ook kunnen zeggen: waar gaat het nu eigenlijk om als christen? 
    Waar komt het op aan? 
    Wat is het belangrijkste, waarvoor we in het levenstaan? 

    Zijn wij die hier zitten de enige die ons deze vraag stellen?
    Ik denk het niet.
    Velen rondom ons, uit onze wortels geboren, stellen zich die vraag regelmatig en kiezen ook daadwerkelijk regelmatig voor het belangrijkste…

    Ik zou die groep met het oog op het evangelie van vandaag durven uitbreiden met de grote groep mensen en jongeren, die echt wel maatschappelijk betrokken zijn.
    Die oog hebben voor mistoestanden in onze wereld, oog hebben voor het milieu; Gisteren zagen we Anuna De Wever met haar groep jongeren terug op TV. Met de trein naar Glasgow, de klimaattop. Niet met het vliegtuig dat goedkoper is, maar... zoveel meer vervuilt.
    Die oog hebben voor de ongelijkheid in kansen op een menswaardig leven. 
    Zij leven in onze christelijk geïnspireerde maatschappij, en zijn wel gevoelig voor wat het evangelie beoogt.

    Zij durven signaleren waar mensen aan de kant worden geschoven door de harde mechanismen van onze economie, of
    door de anonimiteit van onze samenleving.
    Zij doorprikken onze vooroordelen over vreemdelingen en 
    Nemen de vreemdelingen op in hun klas, hun aula of op hun werk, . Enz.
    We zijn met veel meer die leven in de Geest van het Evangelie!

    Bij gelovige joden hangt aan de deurstijl een klein kokertje met daarin de tekst: "hoor Israël, de Heer is uw God, de Heer alleen". 
    Bij het binnen- en buitengaan raken zij dat even aan, om het nooit te vergeten.
    Het is als een dagelijks gebed, als een teken van hun wederkerige Godsliefde als een teken om steeds terug te keren naar de bron.
    Een teken dat veel meer betekent dan al hun vroegere brandoffers, dan alle nu  slachtoffers...

    Dat wens ik ieder van ons; dat we ergens iets als een kokertje koesteren, om nooit te vergeten hoe we gedragen worden door onze Bron, die we onze God, Onze Vader noemen en zelf kunnen mee-dragen en uit-dragen...

    Bron: uit het archief van de Dominicanen

    31-10-2021 om 00:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    30-10-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Liefde sterft nooit - Allerzielen B 2021 - Paul Scheelen

    Allerzielen B 2021 - Zaterdag 30 oktober 2021

    Evangelie: Lucas 24, 13-35 - 'Op weg naar Emmaüs'


    GEDACHTENISVIERING VANUIT HET EMMAÜS VERHAAL

    De weg van Jeruzalem naar Emmaüs daalt, gaat neerwaarts.
    Op heel wat plaatsen in dit evangelie kan ik iets terugvinden van wat ons samenbrengt, vandaag, na die doortriestige coronatijd.  
    - Eerst en vooral het verdriet, de desillusie: we hadden het voor onze papa, ons moeke, den Bompa, voor onze geliefde heel anders voorgesteld. Het is allemaal veel te vlug gegaan. Bezoeken, troosten was vaak niet mogelijk.
    Zoveel beperkingen dat we soms geen waardig en familiaal afscheid konden nemen.
    Ineens bleef alleen over: herinnering, verdriet, afscheid. Leven zonder jou...

    "En wij hadden gehoopt" zeggen de leerlingen van Emmaüs.
    Het verstand begrijpt dat er maar één zekerheid in het leven bestaat, 
    en dat is onze eindigheid. En dat het met die ziekte beter is, zo. 
    En dat het niet langer moest duren, niet dat afzien, niet die onzekerheid of de pijn.
    Maar met onze gevoelens gaat het bergaf, zoals die dalende weg, zo symbolisch, tussen het hoger gelegen Jeruzalem en Emmaüs, het dieptepunt. 
    Het alledaagse leven had ons met ontelbare onzichtbare draadjes aan elkaar geweven.
    Nu ze van ons zijn heengegaan, moeten al die draadjes allemaal weer losgemaakt worden. Dat is de pijn die we voelen. 
    En die pijn willen we niet verdringen. Nooit.

    In deze dagen van vallende bladeren, 
    waar straten met vergankelijkheid worden getooid
    herinneren wij ons hun namen, zij die ons op de weg van het leven hebben gezet.
    Die ons levenskracht en voorbeeld gaven om te overleven in de soms harde wereld,
    die ons lief hadden of bevestigden in de pogingen die we ondernamen om ons te ontwikkelen tot een waardevol mens,
    die ons leerden voelen dat het belangrijker is te zijn dan te hebben, 
    die ons leerde kijken, kritisch maar ook liefdevol.
    Die ons de zekerheid gaven dat we alles niet alleen hoefden te doen,
    die vertrouwden op die liefdevolle God die uiteindelijk alles ten goede keert. 
    En wij hopen dat wij ook af en toe zulke mensen mogen zijn.

    Zij lieten zien wat 'heilig' is in het leven, wat de moeite waard is 
    en wat kost wat kost moet gered worden, alle toewijding verdient. 
    Zij waren vader, moeder, broer, zus, buur of vriend. 
    Mensen die licht brachten in ons bestaan.

    Innig en respectvol willen we vandaag met jullie meeleven bij het heengaan van jullie geliefden. Samen in hoop en soms wanhoop. Veel eenzaamheid.
    "God blijf jij nabij zoals alleen liefde nabij kan blijven, onverwoestbaar ook als het avond wordt en de dag ten einde?"
    - "Brandde ons hart niet zoals Hij met ons sprak", zo beschrijft Lucas de leerlingen die de desillusie achter zich laten en de terugweg aanvangen met voorzichtige stappen.

    Wellicht herinner je die laatste momenten: gefluisterde woorden, een zacht rollende traan, het aandachtig luisteren naar de adem, 
    die laatste zoekende ogen, die verstrengelende handen, het zalven met heilige olie.
    Zo inets nabij. 
    En kijk, er zullen momenten komen dat jij je liefste ongetwijfeld zult herkennen in een teken, een gelaatstrek, een gebaar van kinderen en kleinkinderen. 
    Het zal je soms heel onverwacht treffen. 
    Dan zal je zeggen: 'sprekend ons ma, onze papa, Oma...'. 

    Laat de herinneringen maar opborrelen, de vele verhalen en anekdoten, en leg ze samen als een grote legpuzzel. Stukjes ontbreken, duiken op mettertijd,  maar hij zal nooit helemaal afgeraken... een schoon mensenleven is onuitputtelijk.
    Soms zal je hun stem horen die je toefluistert: "als je verdrietig bent, kijk dan diep in je hart en je zult zien dat je weent om wat je vreugde schonk. 
    Jij hebt mij zo diep in jou toegelaten dat ik er altijd, altijd blijven zal."
    Weet je, liefde sterft nooit.

    30-10-2021 om 00:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    24-10-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kijken met de ogen van Jezus - 30e zondag door het jaar B 2021 - Gie

    Dertigste zondag door het jaar B 2021 - Zondag 24 oktober 2021

    Eerste lezing: Jeremia 31, 7-9 'Blinden en lammen zal ik terughalen'
    Evangelie: Marcus 10, 46-52 - 'Rabboeni, maak dat ik zien kan!'

    Lieve mensen 
    Bij de lezingen van vandaag vallen mij twee zaken op: 
    In beide gevallen is er sprake over blinden; 
    In beide is er ook sprake over de Heer/Jezus die zijn volk (inclusief de blinden, lammen, zwangere en barende vrouwen) terug haalt en redt/geneest.

    In het evangelie valt de naam Bartimeüs. Wie was dat eigenlijk? 
    Volgens Marcus was hij de zoon van Timeüs. 
    Volgens de gegevens uit de Bijbel was hij gewoon een blinde, die zat te bedelen langs de weg bij Jericho toen Jezus daar met zijn leerlingen en een grote groep mensen voorbij kwamen. 

    Bij het verhaal van die blinde vallen mij opnieuw twee zaken op: 
    Er is die uitdrukkelijke vraag van Bartimeüs aan Jezus om gehoord te worden, 
    én er is dat expliciete antwoord van Jezus daarop: "Wat wilt ge dat Ik voor u doe?" 

    Die vraag en dat antwoord komen er na een soort pingpong-gesprek tussen Jezus en het volk: 
    Eerst Bartimeüs die roept: "Zoon van David, Jezus, heb medelijden met mij." 
    Dan de mensen die hem toesnauwen om te zwijgen, 
    Jezus zegt dan: "Roept hem eens hier." 
    In reactie daarop roept het volk: “Heb goede moed! Sta op, Hij roept u." 
    Dan vraagt Jezus aan Bartimeüs: "Wat wil je, dat Ik voor je doe?" 
    Bartimeüs antwoordt: "Rabboeni, maak dat ik weer mag zien!" 
    Daarop verklaart Jezus dat Bartimeüs' geloof hem heeft genezen. Waarna Jezus hem weer ziende maakt. 

    Het gebeuren moet op de volgelingen van Jezus een diepe indruk hebben gemaakt. Zo erg zelfs dat drie van hen, wanneer zij later het verhaal van Jezus uitschrijven in een evangelie, ook dát verhaal verder vertellen. 
    Marcus (Marc. 10:46-52) doet het, en ook Mattheus (Matth. 20:29-34) én Lukas (Luc. 18:35-43) vertellen het. 
    Maar ieder van hen doet het met een ander accent. Zo spreekt Lucas over één blinde en vertelt Mattheus over twee blinden. Alleen Marcus noemt Bartimeüs bij naam. 
    Maar waarom hebben die leerlingen, die evangelisten, die gebeurtenis dan zo goed onthouden? 
    Alleszins niet omdat de blinde Bartimeüs een soort Stevie Wonder zou geweest zijn. 

    Misschien wel omdat het hen opviel hoe ‘anders’ Jezus zelf met mensen omgaat. 
    De leerlingen waren al een tijdje met Jezus op weg. Ze hebben van Jezus al meer ‘wonderen’ meegemaakt. 
    Het begint hen te dagen dat die Jezus véél méér is dan een soort tovenaar of wonderdoener. 
    Jezus is iemand die terug hoop geeft aan iemand die hopeloos was. 
    Jezus is iemand die waarde, die aandacht geeft aan mensen, kinderen en andere dingen die eerder waardeloos leken. 
    Weet je nog toen, kort geleden, de mensen kinderen bij Hem brachten? De leerlingen vonden hen maar lastpakken en wezen ze bars af. Maar Hij zei: “laat die kinderen tot bij mij komen en hou ze niet tegen, want aan hen die zijn zoals zij behoort het Koninkrijk Gods” (Marc. 10,13). 

    En nu, met die blinde bedelaar, gebeurt bijna hetzelfde. 
    Hoe durft dié blinde Jezus lastig te vallen, dachten ze, en ze lieten hem zwijgen. 
    Dan, alsof ze zich de reactie van Jezus bij de kinderen herinnerden, draaien ze bij en herpakken zich. “Sta op, Hij roept u”, moedigen ze hem aan. 
    Bartimeüs is, net als al die anderen, een kleine, laatste, verlorene, verstotene, balling, belast met de ziekte of zonde van hem of zijn ouders … een lieveling van Jezus. 
    Het is me wat met die volgelingen van Jezus. Want dat is wat ze doen: Hem volgen! 
    Het is wat met die leerlingen van Jezus. Wat hebben ze nog véél te leren, te leren uit wat Hij doet. 
    Herinner je, ook kort geleden, hun ruzie over wie er op de eerste plaats zou mogen zitten. 

    En opnieuw trappen ze in dezelfde val. 
    Je zou je gaan afvragen om welke blinden het hier eigenlijk gaat. 
    De woorden van Jezus: “Roept hem eens hier”, moeten voor hen geklonken hebben als: waar blijft jullie aandacht voor die kleine, armen of geringsten? Zijn jullie eigenlijk blinden? 
    Zo lijkt het verhaal over Bartimeüs bol te staan met situaties, woorden en handelingen die méér dan één betekenis hebben. ‘Blind zijn’ is méér dan de lichamelijke handicap. Ook gezonde ogen zien niet altijd wat ze zouden moeten zien.
    Nog één ding om af te sluiten. 

    Bartimeüs noemt Jezus “Rabboeni”. Dat is een wonderlijke eretitel die we amper twee keer in het Nieuwe Testament tegenkomen. 
    Één keer bij Johannes (Joh 20:16), als Maria Magdalena na zijn verrijzenis Jezus ontmoet bij het graf. Zij herkent Hem en noemt Hem Rabboeni! 
    En één keer hier bij Marcus (Marc. 10:51), waar Bartimeüs Jezus aanspreekt met die eretitel: “Rabboeni, maak dat ik kan zien”.. 
    Die wonderlijke titel is een eervolle aanspreking die “mijn meester” of “mijn gebieder” betekent. Het is een aanspreking die het midden houdt tussen onderdanigheid en erkentelijkheid.

    Hebben wij dan de moed om, net als Bartimeüs, Jezus aan te spreken, om hulp te vragen aan God of aan medemensen? Blijven we dan betrouwen op God? 
    En als anderen een beroep op ons doen, kijken en luisteren wij dan even goed naar hen als Jezus zou doen, en vragen wij: “Wat kan ik voor jou doen?”
    Heer Jezus, leer mij naar de ander luisteren met uw oren en naar de wereld kijken met uw ogen, zodat U ook tegen ons kan zeggen: “Ga, uw geloof heeft u genezen.” Amen.

    24-10-2021 om 06:35 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    17-10-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dat geweldige geheim van het leven - 29e zondag door het jaar B 2021 - Paul Scheelen

    Negenëntwintigste zondag door het jaar B 2021 - Zondag 17 oktober 2021

    Eerste lezing: Hebreeën 4, 14-16 'Een verheven hogepriester, Jezus'
    Evangelie: Marcus 10, 35-45 - 'De Mensenzoon is gekomen om zijn leven te geven'


    Een quote die het straatbeeld vult en handig gebruikt wordt in de reclame is:
     “Verwen  je zelf.”
     “Jij bent uniek” 
     “Elke grens die je durft stellen, brengt je dichter bij jezelf”.
    Dat zal dus wel maar corona bracht aan het licht hoe eenzaam het voelt als je de andere niet kunt verwennen, niet samen kunt vieren. Elke mens heeft nood aan verbinding.

    Nog vorige zondag in de evangelielezing vroeg die bemiddelde jonge man wat hij eigenlijk miste in z’n leven om écht gelukkig, zichzelf te zijn. Met milde glimlach keek Jezus hem aan:
     “vriend, je stelt je vraag toch wel een beetje foutief.
    Je hebt het over ‘wat moet ik doen’ en hoe kan ik ‘hebben’. ‘Doen en hebben’
    En dan zeg je: “wat mis ik om gelukkig te zijn’.
    Stel de vraag eens anders “Wat heb ik te veel?” 
    Deel wat je te veel hebt aan tijd en energie en inkomen en prestige. 
    Daar raak je precies het geheim van het Rijk Gods.”
    Vandaag vragen Jakobus en Johannes: “Meester, we zouden graag hebben dat je doet wat we vragen.”  We willen ons natuurlijk wel inzetten, maar voor wat, hoort toch wat.”
    Het gaat dan rond de vraag: ”Van al dat goede wat wij doen, wat krijgen we er eigenlijk voor terug? “veel te goed, is dat niet half zot ”.?

    - Je gaat elke middag, uren bij je zus zitten die nu al zeven jaar in de coma ligt. Nooit reageert ze, alleen vermoed je dat haar ogen jou volgen. Maak je jezelf daardoor niet kapot? Wat baat dat allemaal? Maar toch doe je het, elke middag.
    - Je hebt een kind geadopteerd naast je andere kinderen. Maar dat schattige gekleurde meisje is nu in haar puberteit geschoten. Uiteindelijk krijg je van haar het verwijt te horen dat die adoptie eigenlijk puur egoïsme was” Waar blijf je dan? stank voor dank?
    En toch, laat je haar niet in de steek.
    - Je geliefde wordt door kanker zwaar getroffen. Je doet je best maar de ene tegenslag struikelt over de ander. Je bent boos en toch leg je straks weer vers gestreken lakens op zijn bed. 
    Telkens gaat het niet om de keuze voor jouw leven, maar voor het leven. 
    Het kwetsbare met zorg omhullen

    Het evangelie vertelt me hoe kwaad en triestig de Heer de pijn om zich heen ervaarde. 
    De spirituele kracht die Hij schenkt naast zijn intense betrokkenheid bij zieken, verslaafden, prostitués is zijn geloof in een liefde geput uit diep Godsvertrouwen.
    En daarom kijkt hij weemoedig hoe die rijke jongeling, triestig verdwijnt want hij was zo aan zichzelf gehecht. 
    Hij beziet zijn twee neven, Jacobus en Johannes. Waar zijn ze eigenlijk op uit?
    Is hun geloof klatergoud?
    Wanneer ik vorige week nog een Antwerps krantje van een politieke partij in de bus kreeg dacht ik: hoe haaks staat dit op het Gods’verlangen om dat dodelijk spel van kleineren en overheersen te doorbreken.

    Voor Jezus mocht geen mens verloren gaan of klein gehouden worden.
    Hij liet zich voortstuwen door een diepe, innerlijke stroom van Gods liefde.
    Hij hunkerde dat velen, in Godsnaam een tegenstroom zouden waarmaken, wars van elke neiging om de belangrijkste te zijn, macht te gebruiken, anderen te negeren.

    Misschien zit je vanmorgen, hier in deze kerk, met een gevoel van ontevredenheid,
    boos omdat er zoveel tegenslag in je leven gekomen is.
    Misschien is een woord van appreciatie je nauwelijks gegund en dat gevoel van die jongeling, dat gemis, erken je goed genoeg.

    Laten we eens een kleine test doen.
    Stel uzelf eens de vraag: “wat maakt of maakte mijn leven heel rijk?”-
    “Wat gaf mij zoveel energie en rust”
    Beelden zullen dan opkomen. van geliefden, ouders, je echtgenoot, je vriend, een nabij iemand die zichzelf helemaal gegeven heeft aan jou, soms met grote opofferingen. 
    En je zal steeds uitkomen op wat je zo maar werd geschonken, gratuit, diepe liefde.

    Eigenlijk is geloven: gaan staan in dat geweldige geheim van het leven dat alleen lief en leed dat gedeeld wordt, halve smart wordt of dubbele vreugde.
    Het is weten dat we geboren werden en gedragen door mensen die zich nooit of nooit de vraag gesteld hebben: “wat brengt mij dit op?”, “wat krijg ik hiervoor in de plaats?”. 
    Ach, ze waren er gewoon voor ons.
    Wanneer we onszelf in liefde overstijgen en doen wat binnen onze mogelijkheden ligt voor het welzijn van anderen, dan voelen we intuïtief aan wat Jezus bedoelde met eeuwig leven.
    En met een knipoog zal hij misschien toevoegen: ‘een beetje verwennerij is ook wel op zijn plaats”.

    17-10-2021 om 00:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    10-10-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eindelijk weer echt samen! - 28e zondag door het jaar B 2021 - Marina

    Achtëntwintigste zondag door het jaar B 2021 - Zondag 10 oktober 2021

    Eerste lezing: Wijsheid 7, 7-11 'Rijkdom beschouwde ik als niets'
    Evangelie: Marcus 10, 10, 17-30 - 'Ga verkopen wat ge bezit'

    Samana - Dag van de Chronisch Zieke Mens

    welkom , blij jullie terug te ontmoeten , hebben jullie gemist
    vandaag is linkeroever de verzamelplaats van velen …
    terug naar het normale leven
    Het is een lange weg geweest…. 
    De pandemie kwam onverwacht en haalde ons leven overhoop. 
    Er was angst en vooral: veel eenzaamheid. 
    De ander werd plots een potentieel besmettingsgevaar, zelfs onze naasten: familie, kinderen, kleinkinderen… 
    We waren zo blij met de vaccins die een einde maken aan die zware periode. Maar net op dat moment botsten we op de traagheid 
    en de weerbarstigheid van de leveringen
    en kwam er een tweede golf. 
    Het was zwaar, echt heel zwaar.
    Alles moest op afstand ,gemaskerd en ontsmet. 
    ‘Erger dan de oorlog’, zeiden oudere mensen. 
    Verschrikkelijk ook om heel alleen, zonder bezoek, 
    in het ziekenhuis of het ziekbed te liggen. 
    Erg voor de chronisch zieken bij wie ingrepen werden uitgesteld.
    Voor zieken en hun mantelzorgers kwam dit boven op de dagelijkse last van ziekte en pijn.
    De eenzaamheid kwam dubbel zo hard aan

    Samenzijn! Weer Samen!
    Meer dan ooit beseffen we hoe belangrijk samenzijn is.

    Maar kijk: we mogen weer hopen! 
    Vandaag zijn we weer echt samen
    Eindelijk terug samen !
    In de lezingen gaat het ook over samenzijn
    God zegt dat het niet goed is dat de mens alleen blijft
    Hij vraagt om samen de wereld in te gaan
    Een wereld te stichten van liefde ,vrede en gerechtigheid
    Wij zijn 1 grote familie , kinderen van dezelfde vader
    In de 1ste lezing een feestmaal op de berg
    Ook in het evangelie is er sprake van feest !
    De bruiloft staat hier voor symbool van liefde
    Het verhaal bevat ook het merkwaardig wonder 
    Veranderen van water in wijn.
    De uitdrukking “water in wijn veranderen “
    Betekent dat ons gewone leven kleur krijgt.

    Ken je het gevoel van:
    Er komt speciaal voor jou iemand langs,
    Het zijn misschien kleine dingen
    ,maar ze veranderen water in wijn
    Ze veranderen pijn even in vreugde van het samen zijn.
    Kunnen de pijn niet wegnemen,
     Zo met iemand om te gaan kan wijn in ons leven stoppen.
    Het verhaal gaat over wie Jezus voor ons wil zijn
    Onze bron van hoop en levenskracht.
    Hij geeft ons zijn liefde en kracht 
    Om samen Krachtig te worden
    Die Jezus zou vandaag zeker lid van Samana worden .
     Hij was er voor iedereen en dat willen wij ook
    Daarom vragen we ook extra aandacht voor de mantelzorgers
    Zieken , vaak thuisgebonden ,verzorgen is niet niks ,
    Het is een eenzame job op zich 
    Meestal wordt er gevraagd hoe het met de ziek is 
    Ook zij hebben onze aandacht nodig , 
    Vraag ook eens hoe het met hen gaat

    Heb je de Samana TV uitzending gezien?
    Mooie getuigenissen...
    Het ging over zelfs in moeilijke tijden gelukkig te zijn
    Maar ook leer hulp vragen en aanvaarden 
    En…. grenzen stellen !

    En als laatste mijn stokpaardje .
    Vergeet ook niet de mensen die al dan niet sukkelachtig zijn
    Alleen , Eenzaam weinig of geen aandacht tijdens corona
    Vaak een vergeten groep en op Sint-Anneke zijn er 
    vaak hoog , onbereikbaar …soms wat nors maar zo dankbaar met een bezoekje ,wat aandacht een glimlach

    na een lange periode
    we mogen terug samenkomen en feesten 
    Dat hebben gisteren al met de leden gedaan.
    Maak er iets goeds van. 
    Opgeven dat Nooit ,
    We hebben elkaar nodig 
    Het is tijd om te Leven , gelukkig te zijn
    Dat vieren we vandaag! 

    10-10-2021 om 00:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    03-10-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Groen licht - 27e zondag door het jaar B 2021 - Zondag 3 oktober 2021 - Fred

    Zevenëntwintigste zondag door het jaar B 2021 - Zondag 3 oktober 2021

    Eerste lezing: Genesis 2, 18-24 'Zij zullen volkomen één worden'
    Evangelie: Marcus 10, 2-16 - 'Eén vlees zijn zij geworden'

    Sint-Annekesfeesten

    Het is intussen al tweeënhalf jaar geleden dat ik nog eens aan de beurt was om een homilie te schrijven en uit te spreken. Het was dus even nadenken: hoe moet dat weer? Gewoonlijk vertrokken we vanuit het evangelie, gingen we daar op zoek naar de hoofdgedachte of het belangrijkste thema en dan probeerden we dat een beetje te verduidelijken of toe te passen op het leven van vandaag. Daarvoor gingen we natuurlijk op zoek naar teksten en ideeën of andere vormen van inspiratie. Want we zuigen natuurlijk niet alles uit onze duim.

    Het thema van het evangelie is vandaag niet echt sexy, om het met een modern woord te zeggen. Mag een man volgens de wet scheiden van zijn vrouw en hoe moet hij dat dan doen? 
    Niet direct een binnenkopper in een feestweekend als dat van de  Sint-Annekesfeesten. Gelukkig eindigt ook het evangelie met Jezus die zegt: laat de kinderen tot Mij komen.

    Ik wou het vandaag eigenlijk liever hebben over die eerste lezing, ook al komt die niet uit de Bijbel. Maar het is wel een mooi idee. Die oma die aan haar kleindochter het verschil uitlegt tussen graag zien en houden van. Wie bloemen graag ziet, plukt ze. Wie van bloemen houdt, geeft ze elke dag water, verzorgt ze, laat ze leven en bloeien. 

    Eigenlijk geldt dat niet alleen voor bloemen, het is zo met veel dingen in het leven. Iemand graag zien is mooi, is leuk, maar vaak ook een beetje vrijblijvend. Je ziet iemand graag, maar soms is dat wat oppervlakkig of van voorbijgaande aard. Van iemand houden is iets anders. Dan wil je die persoon koesteren, trek je je zijn of haar lot aan en voel je je voor hem of haar verantwoordelijk. Als je kinderen op straat ziet spelen, zie je dat graag. Maar van je eigen kinderen of kleinkinderen hou je.
    Met een kerk of een parochie is het eigenlijk niet anders. In vergelijking met nogal wat andere kerken in Vlaanderen, zit er hier elke zondag nog behoorlijk wat volk in de mis of de gebedsviering. Mensen komen hier blijkbaar gaarne naar toe, ze hebben zo een viering graag. Maar sommigen gaan nog een stapje verder. Ze houden ervan.

    Een paar weken geleden kwam een groepje mensen samen om zich te buigen over de toekomst van deze parochie. Waar staan we en hoe moet het verder? Wat kunnen we nog blijven aanbieden, op welke manier en onder welke voorwaarden? Die mensen houden van deze parochie, ze zien ze niet alleen graag, ze zijn er ook mee begaan en ze willen er tijd en energie in steken.
    Tijd en energie wordt ook besteed aan een doorsnee viering zoals vandaag. Een paar weken geleden kwamen een paar mensen op een avond samen om de teksten bij mekaar te zoeken, te bespreken en aan te vullen met eigen inbreng. Dan moeten die teksten in een powerpoint gezet worden met beelden erbij. Die viering gaat naar de voorganger die ze verder voorbereidt. Een organist kiest de muziek uit, iemand bedient de laptop met de teksten en beelden, iemand bereidt de homilie voor, een lector wordt aangeduid. Drie kwartier voor de viering opent de koster de kerk en zet alles keurig klaar. En doordeweeks zorgen mensen voor het onderhoud van de kerk, de aankopen van alle benodigdheden, het schikken van bloemen, enzovoort. Allemaal mensen die houden van. Mensen die houden van deze parochie, deze kerk, deze vieringen.

    Dit weekend zijn er Sint-Annekesfeesten. Ze hebben noodgedwongen een soort sabbatjaar moeten nemen. Maar nu zijn er weer en er komt veel volk op af. Zoveel mensen zien het graag. Maar in april zat er al een zogenaamd klein comité alles te plannen en te regelen. 
    En een paar maanden later schoot het echt in gang, werden de diverse activiteiten uitgewerkt en voorbereid. En dat met heel veel mensen die houden van de parochie en de Sint-Annekesfeesten. Alles samen zijn het er zowat honderdvijftig die de handen uit de mouwen steken.

    Graag zien of houden van. We vinden het overal. Het is ook zo in een bedrijf of een werkomgeving. In een straat of in een buurt. Of in een school bijvoorbeeld. Sommige leerlingen en leerkrachten gaan gewoon graag of niet graag naar school. Anderen houden echt van hun school, het is een deel van hun leven. Bij een jeugdbeweging is het niet anders. 
    Velen gaan graag naar de pleplo of de scouts, of welke jeugdbeweging dan ook, anderen houden ervan. Ze nemen meer en meer verantwoordelijkheden en steken er meer en meer tijd in, soms veel meer dan nog gezond is in de ogen van anderen.

    Graag zien of houden van. Het is niet zomaar een spelen met woorden. Jaren geleden waren wij in de ban van luisterliedjes van bijvoorbeeld Will Ferdy en Miel Cools. Als we de kans hadden gingen we wel eens naar een optreden van één van hen. Miel Cools had onder andere een liedje dat ging over houden van. 
    Houden van, houden van, ’t is vaak niet bijzonder, ’t is vaak niet zo’n wonder, maar geen mens die zonder kan. 

    03-10-2021 om 00:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    De preekploeg van Sint-Anna-ten-Drieën, Antwerpen Linkeroever

    In een eucharistie-viering volgt na het evangelie meestal een preek of homilie. In onze parochie bestaat hiervoor (al jaren) een preekploeg. Ze bestaat uit een zestal mensen die, na onderlinge afspraak, geregeld een "preekbeurt" verzorgen.
    Momenteel zijn dat Ria, Hilda, Marc, Jan, Gie en Fred. Pastoor Herman maakt uiteraard ook deel uit van de preekploeg en komt zelf ook meermaals aan de beurt.
    De bedoeling van een homilie is niet een universele waarheid te verkondigen die iedereen verplicht moet geloven en zeker niet de mensen terecht te wijzen. In een homilie willen wij de lezingen uit de bijbel een beetje verduidelijken en trachten wij ze in verband te brengen met de actualiteit van vandaag.
    Dat is niet altijd even simpel en daarom proberen wij elkaar te helpen. Elke maand komen wij samen om de lezingen uit de bijbel te bespreken en elkaar te inspireren bij het opstellen van de preek.
    In deze blog publiceren wij niet alleen onze homilies, maar staan wij ook open voor uw reacties.

    Blog als favoriet !
    Archief per maand
  • 03-2024
  • 02-2024
  • 01-2024
  • 12-2023
  • 11-2023
  • 10-2023
  • 09-2023
  • 06-2023
  • 05-2023
  • 04-2023
  • 03-2023
  • 02-2023
  • 01-2023
  • 12-2022
  • 11-2022
  • 10-2022
  • 09-2022
  • 06-2022
  • 05-2022
  • 04-2022
  • 03-2022
  • 02-2022
  • 01-2022
  • 12-2021
  • 11-2021
  • 10-2021
  • 09-2021
  • 06-2021
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 09-2020
  • 07-2020
  • 06-2020
  • 05-2020
  • 04-2020
  • 03-2020
  • 02-2020
  • 01-2020
  • 12-2019
  • 11-2019
  • 10-2019
  • 09-2019
  • 06-2019
  • 05-2019
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 02-2019
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs