Sint-Anna-ten-Drieën
De preekploeg houdt van een reactie
E-mail ons!

Wil je ons iets zeggen dat niet op deze blog moet verschijnen? Mail ons hier. Mag iedereen het lezen, klik dan op op het gele 'Uw positieve/negatieve reactie hier' onderaan de tekst.

Zoeken in blog

  • Website parochie
  • Preekstoel
  • Portaal preken.be
  • ANNA3
  • Sint-Anneke Centrum
  • 27-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nu opstaan aan de bron van levend water - 3e zondag veertigdagentijd A 2011 - Marc
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Derde zondag van de veertigdagentijd A 2011 - Zaterdag 26 en zondag 27 maart 2011

    Eerste lezing: Exodus 17, 3-7 - 'Het water uit de rots'
    Evangelie: Johannes 4, 5-42 - 'De Samaritaanse vrouw'

    Als ik in Griekenland probeer iets te vragen, is het gevaar op verwarring groot. Want als een Griek “nè” antwoordt, moet ik eraan denken, dat “nè” in het Grieks gewoon “ja” betekent. Dat kan voor misverstanden zorgen, in de twee richtingen. 
    Nu is een misverstand op zich nog zo erg niet. Vervelender is het, als we er ons niet van bewust zijn, en denken dat we iets begrijpen terwijl we er helemaal naast zitten.

    In het evangelieverhaal van daarnet zit die Samaritaanse vrouw een paar keer met een misverstand. 
    Zij denkt: “Dat is een Jood, die wil toch niets met Samaritanen te maken hebben!”. Ze vraagt zich af: “Hoe gaat die hier vers water uit de put halen, zonder emmer”. En “ Welke berg is nu dé berg, die van Jeruzalem of die van bij ons, om God te vinden?”.
     
    Zij zit er telkens naast. 
    Maar het is niet alleen een verhaal over misverstanden, maar hoe mensen tot de waarheid komen. Gaandeweg herkent die vrouw waar de waarheid ligt, met andere, bijbelse woorden: waar God zich laat vinden. De God  van de waarheid is in Jezus te vinden. Hij is bron van levengevend water, dat de woestijn van ons oppervlakkig leven vruchtbaar maakt.
    Dit verhaal werd gelezen bij de doopcatechese van de eerste christenen. De kandidaat-dopelingen kregen de boodschap: wie zich laat onderdompelen in Jezus, die vindt het échte leven. En nu lezen wij het, in deze vastentijd. Wij staan stil, en vragen ons af, in die oppervlakkige woestijn van ons leven: “Waar komt het op aan? Wat is er nu belangrijk? Hoe kan ik écht leven?”.

    En misverstanden liggen op de loer. 
    We worden bestookt met allerlei “waarheden”, ideeën, overtuigingen. “Daar is hem”.... klinkt zo aanlokkelijk: daar is de profeet, of daar is het volle geluk, of daar is “de waarheid”. De wereld wordt ingedeeld in wij en zij, in christenen, Joden, moslims, humanisten, Vlamingen, Walen, homo’s en hetero’s... en uiteraard weten “wij” het beter. Onze tempel is heiliger dan hun moskee. “God met ons”, het is in bijna alle oorlogen door alle partijen geroepen. Of we lopen achter de profeten van de beleggingsfondsen, of van de Facebook en Google. 

    Nu, ik heb ook een computer. En ik voel me wat meer thuis tussen mensen met dezelfde traditie en culturele achtergrond. 
    Aangenaam leven, ook materieel, is helemaal niet des duivels. Maar het komt er op aan, alles op zijn juiste waarde te schatten. En het evangelie doet ons inzien, dat er veel is wat we nastreven, dat eigenlijk niet zo belangrijk is. Het échte leven vinden we als ook wij ons laten onderdompelen in Jezus. Als we ons laten doordringen door de geest van waarheid, zien we waar de misverstanden ons in hun greep hebben. 

    Het misverstand bijvoorbeeld, dat het ertoe doet tot welk volk we behoren. Als we gaan zien door zijn ogen, zien we geen Joden of Samaritanen of christenen meer, maar alleen: mensen. 
    Of het misverstand, dat krijgen beter is dan geven. Of het grote misverstand, dat de dood sterker zou zijn dan het leven. Met Pasen vieren we feest omdat zijn verrijzenis dit misverstand uit de wereld helpt. 

    In deze vasten is het vandaag actieweekend van Broederlijk Delen. Ik denk dat daar ook misverstanden rond bestaan. 
    Dat het niets helpt, bijvoorbeeld. Of dat het geld aan de vingers blijft plakken. Of dat dit niet echt christelijk is en alleen maar “sociaal”. Ik kan me vergissen, maar ik denk dat Broederlijk Delen wel de kern van ons geloof raakt. In het evangelie vandaag zegt Jezus dat wie van dit water drinkt,, zelf een bron van levend water wordt. 
    Wie gelooft in Jezus krijgt niet alleen, maar geeft leven door. Leven geven doen we niet alleen met woorden. En dan bedoel ik niet dat het belangrijkste zou zijn, dat er heel veel briefjes in de schaal liggen. Belangrijk is dat we de oproep van Broederlijk Delen beantwoorden, de oproep om ons te bekommeren om het leven van anderen die gerekend moeten worden bij “de minsten onder u”, waar het in een andere passage van het evangelie over gaat. 
    Als wij naar die mensen kijken met de ogen van Jezus, zal de geest ons wel ingeven wat we moeten doen. 
    We hebben vandaag aan de bron van levend water gezeten. 
    We hebben onze dorst kunnen lessen. 
    Laten we dan straks opstaan om het leven dat we krijgen ook door te geven.

    27-03-2011 om 18:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    20-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vertrouwen en bidden - 2e zondag veertigdagentijd A 2011 - Ria

    Tweede zondag van de veertigdagentijd A 2011 - Zaterdag 19 en zondag 20 maart 2011.

    Eerste lezing: Genesis 12, 1-4a - 'De roeping van Abraham'
    Evangelie: Mattheüs 17, 1-9 - 'Gedaanteverandering'

    Het is vandaag reeds de tweede zondag in de vastentijd.
    Een periode die voor ons, Christenen een periode van bezinning en voorbereiding op Pasen moet zijn! Juist in deze periode horen wij iedere zondag een “straf” verhaal , zowel uit het oude als uit het nieuwe testament.
    Het valt niet altijd mee aan deze teksten een duiding te geven die ze voor ons, nu, een waardevolle inhoud geeft. Voor mij springen twee woorden uit de beide teksten naar voren: bij Abraham hoor ik het woord “vertrouwen” en bij Jezus hoor ik “bidden”.

    Blijven we even bij Abraham. 
    Dit verhaal, dat we hoorden in de eerste lezing, laat ons zien wat geloven is, nl. zich toevertrouwen aan Gods stem, wegtrekken uit vastgeroeste situaties en gaan op de weg die God ons voorhoudt, naar het land dat God zal tonen.
    God wordt ervaren als een stem die opklinkt, die een oproep is. En Abraham stelt geen vragen maar doet wat hem gezegd wordt. Voor mij is dit een ultiem bewijs van vertrouwen in God en dus een onvoorwaardelijke wijze van geloof.

    Kan dat? Zich zo ten volle overgeven aan Gods woord? 
    Het is niet iedereen gegeven. Wij laten ons te dikwijls gebonden voelen door de eisen van ons sociaal leven. Het is moeilijk om tijd te maken om bij onszelf en bij die innerlijke stem stil te staan en te luisteren, om te kunnen horen wat God ons misschien te zeggen of te vragen heeft. 
    Wij gaan niet naar de woestijn, om bij onszelf alleen te zijn. We klimmen niet op de hoogste berg om te bidden, we bewonderen het uitzicht en gaan voldaan terug naar beneden, blij om de prestatie die we geleverd hebben.

    Zo komen we bij het tweede woord dat uit de verhalen tot ons komt: bidden.
    “Bidden maakt anders” lees ik bij de auteur van het gelijknamige  boek van  J. Lescrauweat. Met  drie van zijn leerlingen bestijgt Jezus een berg om daar alleen te kunnen zijn. 
    In de bijbel is een berg een locatie rijk aan symboliek, het is de plaats waar men God ontmoet. Ook Mozes werd geroepen op de berg van God, Abraham leerde op de berg Moria dat God geen kinderoffers eist. De berg is niet alleen de plaats waar men God ontmoet, het is een plaats waar men nieuwe inzichten krijgt. Wie een berg beklimt laat het alledaagse leven achter zich en kan vanop de top veel verder zien.
    Petrus, Jakobus en Johannes zien Jezus daar op een andere manier dan hoe ze Hem kenden. Zij krijgen inzicht op de weg die Jezus zal gaan. Zij hebben daar een topervaring: zij horen de stem van God die hen beveelt naar Jezus te luisteren.

    Het verhaal van Jezus gedaanteverandering is vergelijkbaar met wat we vorige zondag hoorden: de bekoring in de woestijn. Het is een teken van zijn heerlijkheid die gedurende zijn leven plaats vond, maar door de leerlingen pas na zijn dood en verrijzenis ten volle zal begrepen worden.

    Wij kunnen ons nu wel indenken dat Jezus zich even wou bezinnen en voor zichzelf een keuze maken: ga ik ermee door met de moeilijke weg die God voor mij bereid heeft en neem ik het lijden erbij? 
    Of stop ik ermee en keer ik terug naar mijn vroeger bestaan? Is het zo dat het bidden en het contact met Elia en Mozes die verandering in Hem teweegbracht? Zeker is dat de leerlingen weinig zullen begrepen hebben van wat zich voor hun ogen afspeelde. Jezus dringt er bij hen op aan dat ze over het gebeuren zouden zwijgen. Hij wist maar al te goed dat het door niemand zou begrepen worden en dat het de tegenstand die Hij ondervond maar zou vergroten.

    De twee teksten die we vandaag hoorden moeten voor ons een aansporing en een voorbeeld stellen: het vertrouwen van Abraham in de almacht van zijn God en de kracht van het gebed zoals we bij Jezus zien. Een gebed dat voor ons een rustig gesprek moet zijn waarin we vooral luisteren naar de stem die in stille momenten in ons klinkt en ons aanspoort om de goede weg te gaan, erop vertrouwend dat God altijd daar is, wanneer we Hem plaats geven in ons leven.

    Ik wens U allen een zinvolle vastentijd toe.

    Ik wil U nog graag een korte bezinning meegeven, beschouw het als een persoonlijk gebed:
       Misschien ben ik geen mens met diepe inzichten,
       ben ik niet begiftigd met wijsheid en kennis.
       Maar ik hoop dat het mij nu en dan gegeven wordt
       te zien en te horen waarheen mijn weg zal gaan:
       dat ik mensen mag ontmoeten die mij brengen
       waar ik volop mens kan worden naar Uw beeld.
       Amen.
    M.J.Janssens en G.Zuidberg

    20-03-2011 om 08:49 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    13-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Woestijn - 1e zondag veertigdagentijd A 2011 - Jan

    Eerste zondag in de veertigdagentijd A 2011 - Zaterdag 12 en zondag 13 maart 2011

    Eerste lezingGenesis 2,7-9;3,1-7 - 'De schepping en de zondeval'
    Evangelie: Mattheüs 4, 1-11 - 'Jezus, bekoord in de woestijn'

    De vasten begint elk jaar met Aswoensdag.
    Aswoensdag herinnert ons aan broosheid en kwetsbaarheid, ons gebonden zijn aan materie, aan stof en as. 
    Vandaag, op deze eerste Vastenzondag luisteren we naar het wondere verhaal van de Schepping.  Ook daar komt het stof van de aarde terug.   Jezus boetseert er de mens uit. 

    En ‘de goddelijke levensadem’ wordt in hem geblazen en er wordt voor hem een tuin van Eden aangelegd.
    Je mag in deze wereld staan als in een prachtige tuin, aanlokkelijk om te zien, met heerlijke vruchten. Geniet er van!
    Er is wel een waarschuwing: ‘Eet niet van de boom van de kennis van goed en kwaad’. 
    Er zijn normen van wat goed is en kwaad. Een mens kan daaraan niet tornen.  
    Als mens kan je, noch mag je, bepaalde grenzen en regels overschrijden.

    Ruk je niet los uit de verbondenheid met God en met elkaar om alles naar je hand te zetten. Want het paradijs wordt dan een woestenij vol gewinzucht, uitpersing, geweld. 
    Helaas, dat is waar het op uitdraaide; kijk naar Afrika: het zou een paradijs kunnen zijn, maar is eeuwenlang leeggeroofd door mensen, die zich voor ‘goden’ hielden. 

    Niet ingaan op bekoring en verleiding… daar gaat het om, zowel in het scheppingsverhaal als in het evangelie.  
    Met het scheppingsverhaal ontvingen we de belasting of de druk van de erfzonde, daar hebben ze ons toch wel lang mee stil gehouden.  Als ik denk aan de verhalen uit onze jeugdjaren.  Er was geen betere manier om een schuldgevoelen aan te kweken.   
    Gelukkig kunnen we dit nu relativeren en bekijken we het scheppingsverhaal met heel andere ogen en zo ook de ‘erfzonde.

    We verlaten de eerste lezing en staan even stil bij het evangelie.  
    Hier is vandaag het begrip bekoring en verleiding’ sterk aanwezig.
    Hebt u ook deze week op de radio dit bericht gehoord?
    Meer dan 10.000 personen, meestal jongeren, schreven zich in via Faceboek voor de actie “dagen zonder vlees”  Dit is toch wel opvallend, het begrip ‘vasten’ zoals wij dit heel ons leven gekend hebben, spreekt jonge mensen niet meer aan, maar zo regelmatig een dag zonder vlees dan weer wel.

    Ze zullen misschien niet beseffen dat dit gebruik nog komt uit de “vastentijd van onze jonge jaren...”  
    Toen was het evident: “dagen zonder vlees”.  
    Nu is de motivatie: de ecologische voetafdruk - d.w.z. de tol die onze planeet betaalt om vlees te consumeren - om die ecologische voetafdruk te verlichten in ons milieu. Op zich niet slecht natuurlijk maar echt vasten is het niet.
    De religieuze praktijk van het vasten komt voor in haast elke godsdienst. In de grond zijn er zelfs geen grote verschillen. Of je nu vast in onze godsdienst, of je noemt het ramadan of Jom Kippoer zoals bij de Joden.

    Ik las in het parochieblad van deze week een artikel over Jonas Slaats, iemand die heel consequent een vastenweekend organiseert. 
    In zijn vastenweekends laat hij aan den lijve te ondervinden wat armoede is om van daaruit solidair te worden met wie in armoede leeft.
    Een van de bezielers van het vasten was Gandhi.  
    Hij ging nog verder.  
    Hij gebruikte het vasten als een sociaal middel om onrecht te doorbreken. Begrijp het niet als een hongerstaking om een of ander voordeel voor jezelf af te dwingen.  Gandhi zette met zijn vasten niet zijn tegenstander onder druk maar hij spoorde zijn medestanders aan om bijvoorbeeld geen geweld te gebruiken tegen andersdenkenden, in dit geval Moslims.

    Zien wij vasten dan nog als een spirituele oefening?  
    Eigenlijk zou het moeten betekenen: de overschot even opzij leggen, niet alles onmiddellijk willen consumeren, even afzien, doorbijten, niet toegeven aan de honger of goesting. Zo leer je op een innerlijke manier strijden tegen belangrijke verleidingen.  
    Je kweekt zelfdiscipline van de ziel.
    Jonas Slaats stelt zich er toch vragen bij wanneer “solidariteit” beperkt wordt tot het inzamelen van geld en goederen. Als het enkel dat nog maar is. Wat leren onze kinderen daarbij?   

    Hoe kun je tot solidariteit bewogen worden als je niet weet hoe het voelt om behoeftig te zijn, als je niet weet hoe het voelt dat je niet genoeg hebt om rond te komen…
    We zouden in deze vasten het woord consumeren beter veranderen in consuminderen.  Dat zou een goede uitgangspositie zijn om onze ecologische voetafdruk lichter te maken.

    Beste vrienden, waar staan wij in dit verhaal? Waar staan wij bij het begin van deze vasten? 
    Week na week zullen we uitdagende lezingen horen, verhalen die we op ons eigen leven kunnen leggen, en die ons zullen confronteren met onszelf. 
    Welke weg willen we gaan? De weg van de vrede, de hoop, het geloof, de liefde?
    De weg naar God en naar onze naaste? Of de weg van de hebberigheid, van alles naar zich toetrekken? 
    De weg die alleen maar naar ons eigen duisternis kan leiden? De weg naar de troosteloze woestijn? De keuze is aan ons, en Jezus wil ons daarbij helpen.

    De woestijn is toch wel een plek van uitersten: zand,eindeloze vlakte, 
    brandende hitte overdag… bittere kou in de nacht
    bar en onherbergzaam is die plek.
    Licht dat pijn doet aan je ogen,
    duisternis die bang maakt.
    Droogte, doodswind, onvruchtbaar oord…
    Kan een mens daar in overleven?…

    Woestijn is ook een plek van dorre eenzaamheid.
    Niemand kom je er tegen, behalve jezelf of God of de duivel.
    Je kunt er anderen ontvluchten,
    maar aan jezelf ontkom je niet.

    Woestijn is ook een plaats van bekoring,
    Verleidende woorden van de satan in jou:
    Wil je groot zijn? Zorg dat je macht hebt!
    Wil je aanzien? Zet mensen vast in armoede.
    Laat ze eten uit jouw hand!
    Wil je rijk zijn? Wees en leef als God!
    Woestijn is een plek waar mensen zichzelf en mekaar de duivel aan doen!
    Maar woestijn is ook een plaats van ommekeer, confrontatie, van pijnlijke bewustwording een plek om te vasten.  Bewust of onbewust.
    In de woestijn van het leven worden mensen wakker geschut.  Daar ziet men God als een vuurzuil of als een wolk.  Een fatamorgana in ons geloof.  

    Vrienden, al eeuwen probeert de duivel ons wijs te maken dat God brood zal maken uit stenen. 
    Jezus daarentegen leert ons dat we brood kunnen delen met elkaar, en dat we ook onszelf kunnen delen met mensen in nood. Laat dit onze vasten zijn: de wil om er te zijn voor God en voor elkaar, en om te delen met mensen in nood.
    Laat deze veertig dagen ons gegeven worden om weer “honger” te krijgen.  
    Honger om de leegte, de woestijn in ons leven te voelen.  Honger om te beseffen dat de aarde en de vruchten van de aarde ons gegeven zijn als een geschenk om te gebruiken maar niet om misbruikt te worden.
    Zo’n vasten wens ik je toe  
    veertig dagen lang.

    13-03-2011 om 00:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    06-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Blijven bouwen op Jezus - 9e zondag A 2011 - Hilda

    Negende zondag door het jaar A 2011 - Zaterdag 5 en zondag 6 maart 2011

    Eerste lezingDeuteronomium 11, 18. 26-28 - 'Prent mijn woorden in uw hart' 
    EvangelieMattheüs 7, 21-27 - 'Het huis dat op rotsgrond gebouwd is'

    Lieve mensen, 

    Kennen jullie het gerecht chili con carne.
    Het is Spaans voor: chilipeper met vlees. 
    Carne, Spaans en Latijn voor vlees! 

    We vieren dit w.e. CARNAVAL.
    Het is van oudsher een christelijk eetfestijn, om zich nog eens goed vol te eten voor de lange vastentijd begint.
    Op vette dinsdag (voor de vasten) werd al het vet wat er in huis was opgemaakt omdat het anders zou bederven..
    In die betekenis wordt de term afgeleid van het Latijn: 
    carne vale  (= vaarwel aan het vlees). 
    Carnaval kan ook afgeleid zijn van Carius navallis: (=scheepswagen), wat zou verwijzen naar rondtrekkende groepen in, een als een schip ogende wagen of kar, het zogenaamde narrenschip, maar ook kan het slaan op het schip waarmee de god van de zee der Kelten/Germanen uit het noorden kwam om deel te nemen aan de winterfeesten.
    Carnaval: de laatste uitbundige dagen voor de lange vasten!
    Vorige week gingen de lezingen over het Godsvertrouwen! 
    Wel ik denk dat alle goeie carnavalsvierders een enorm groot Godsvertrouwen hebben.! 

    En dan worden we vandaag tijdens al dat feesten , in de lezingen, al opgeroepen om verder diep na te denken over het fundament van ons leven!
    Vroom gepraat, religieuze bedrijvigheid, zelfs het bezweren van het kwaad of het doen van wonderen hebben geen waarde. 
    Jezus zelf zegt: ‘niet zij die roepen ‘Heer, Heer, zullen binnen gaan in het rijk der hemelen.. 
    Het enige waar het op aan komt is: ‘de wil doen van God’
    Natuurlijk stellen wij ons dan direct de vraag: ‘maar hoe kennen wij de wil van God?’ Ik zeg dan spontaan: ‘door God te leren kennen.’
    En hoe dan weer God leren kennen?

    Dan zou ik al meteen kijken naar onszelf. Hoe leren wij elkaar kennen?
    Als we onszelf aan iemand voorstellen, beginnen we met onze naam te noemen. We schudden elkaar de hand en luisteren naar de naam van de andere. Als we langer met elkaar gaan optrekken, vertellen we elkaar  ook stilaan onze ‘geschiedenis’, ons verleden. Zo weten we iets van elkaar en kun we elkaar een beetje ‘plaatsen’ en vertrouwen geven.

    Van oudsher hebben mensen iets, laat me zeggen, iets bovennatuurlijks, in en rond zichzelf  gevoeld en geweten. Aan dat gevoel, dat weten, dat beseffen dat geen naam had, hebben ze de naam GOD gegeven!
    Daardoor hebben zij alles wat zij van God ervaren en gehoord hebben in verhalen verder verteld en later neergeschreven.
    Zo is de Bijbel ontstaan. De bijbel is een één en al voorstellen en het leren kennen van God in de wereld en in de mensen. 
    God stelt zich overal voor en laat voelen hoe Hij aan het begin van alle leven reeds bij ons is. 
    We lezen hoe God zich regelmatig sprekend tot de mensen richt. 
    Hoorden Abraham, Noë, Mozes, de profeten een innerlijke stem of hoorden zij God echt spreken? We weten het niet zeker, maar je krijgt wel de indruk dat God hen persoonlijk aansprak. 
    Zijn bekommernis om de mensen is niet weg te denken Hij laat zich voortdurend voelen of horen. 
    Mensen horen en voelen ook voortdurend iets van God in hun leven.
    En God laat zich tenslotte kennen en zien aan heel de wereld door Zijn Zoon Jezus, waarnaar wij nu nog steeds het meest opkijken! Niet alleen Jezus’ woorden, maar vooral Jezus’ daden werden het krachtig spreken van God aan Zijn mensen.
    In Jezus ontmoeten we een God die woord houdt en die betrouwbaar is. Zijn ja is ja, zijn neen is neen. 
    Zo zien we in grote lijnen hoe Gods verbonden wij christenen wel zijn.

    Door deze godsverbondenheid wordt het dat wij in zoveel verschillende omstandigheden ons kunnen afvragen: “wat zou God hier en nu, van mij verlangen?”
    Ons persoonlijk geweten is in wezen een voortdurend dialoog tussen God en onszelf.
    Dàt is zó bepalend dat eigelijk niemand anders daar tussen kan komen.
    Dit persoonlijk geweten is de laatste norm van elk menselijk handelen en alleen God heeft het recht om in dit heiligdom binnen te treden. 

    Wij allemaal, iedere christen voelt zich persoonlijk door God aangesproken Dat is onze hoogste waardigheid en tegelijk onze grootste verantwoordelijkheid.
    We kunnen ons niet beroepen op …in de wet staat dat … of de paus heeft gezegd ….neen, we zijn zelf verantwoordelijk voor onze daden en kunnen  rekenen op onze God diep in ons verankerd, Die ons nooit in de steek laat.
    En natuurlijk zullen mensen zeggen: “is dit niet gevaarlijk?” Dat alleen onze God het recht heeft om in ons eigenste ik binnen te komen? 
    Ja, dat kan gevaarlijk zijn. 
    Maar omdat dat juist een grote verantwoordelijkheid inhoud, is het niet gevaarlijk.
    Die verantwoordelijkheid brengt ons bij de vaste wil om een goed mens te zijn en ons geweten dan goed te vormen. We gaan ons geweten dan ook blijven vormen door de tekenen van de tijd. We vinden het dan ook noodzakelijk om ons denken voortdurend te toetsen aan mekaar en aan allen voor wie we zorgen en aan allen die met ons begaan zijn. We vinden het dan ook noodzakelijk ons geweten te blijven vormen door aandachtig om ons heen te luisteren en te kijken, om aandachtig te blijven luisteren en kijken naar wat er over de grenzen en in heel de wereld gebeurt…

    In heel de geschiedenis, in alles wat vandaag gebeurt en nog zal gebeuren, hebben wij mensen weet van dat onophoudelijk spreken van onze God diep in ons…
    Zo durven wij christenen dat zeggen en we hebben Jezus om erin te blijven vertrouwen en om ons leven erop verder te bouwen. Hij die zo goddelijk, zo liefdevol, zo eerlijk, zo rechtvaardig, zo barmhartig, zo bemoedigend ons voorging als een rots in de branding!
    Ik denk dan we fier mogen zeggen;  ons leven is gegrondvest op goede vaste grond.

    Wie het parochieblad in huis heeft, vindt bij de preekuitleg een heel plezant abdijverhaal dat helemaal past in deze carnavaltijd en bij de lezingen vandaag! 
    En vergeet niet lieve mensen, om na dit zo serieuze uur, toch vol godsvertrouwen, nog  carnaval te vieren! Want Jezus zegt het zelf: niet wie heel de dag Heer, Heer.. roept, zal het rijk der hemelen binnengaan! Den hemel die is voor de mensen die echt leven met alles erop en eraan!

    Voornaamste bron: jos lammers 

    06-03-2011 om 00:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    De preekploeg van Sint-Anna-ten-Drieën, Antwerpen Linkeroever

    In een eucharistie-viering volgt na het evangelie meestal een preek of homilie. In onze parochie bestaat hiervoor (al jaren) een preekploeg. Ze bestaat uit een zestal mensen die, na onderlinge afspraak, geregeld een "preekbeurt" verzorgen.
    Momenteel zijn dat Ria, Hilda, Marc, Jan, Gie en Fred. Pastoor Herman maakt uiteraard ook deel uit van de preekploeg en komt zelf ook meermaals aan de beurt.
    De bedoeling van een homilie is niet een universele waarheid te verkondigen die iedereen verplicht moet geloven en zeker niet de mensen terecht te wijzen. In een homilie willen wij de lezingen uit de bijbel een beetje verduidelijken en trachten wij ze in verband te brengen met de actualiteit van vandaag.
    Dat is niet altijd even simpel en daarom proberen wij elkaar te helpen. Elke maand komen wij samen om de lezingen uit de bijbel te bespreken en elkaar te inspireren bij het opstellen van de preek.
    In deze blog publiceren wij niet alleen onze homilies, maar staan wij ook open voor uw reacties.

    Blog als favoriet !
    Archief per maand
  • 11-2024
  • 10-2024
  • 09-2024
  • 06-2024
  • 05-2024
  • 04-2024
  • 03-2024
  • 02-2024
  • 01-2024
  • 12-2023
  • 11-2023
  • 10-2023
  • 09-2023
  • 06-2023
  • 05-2023
  • 04-2023
  • 03-2023
  • 02-2023
  • 01-2023
  • 12-2022
  • 11-2022
  • 10-2022
  • 09-2022
  • 06-2022
  • 05-2022
  • 04-2022
  • 03-2022
  • 02-2022
  • 01-2022
  • 12-2021
  • 11-2021
  • 10-2021
  • 09-2021
  • 06-2021
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 09-2020
  • 07-2020
  • 06-2020
  • 05-2020
  • 04-2020
  • 03-2020
  • 02-2020
  • 01-2020
  • 12-2019
  • 11-2019
  • 10-2019
  • 09-2019
  • 06-2019
  • 05-2019
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 02-2019
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006
  • 09-2005

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs