Lieve mensen,
De lezingen vandaag vertellen ons over geloof, hoop en toekomst. Dat is precies wat we nodig hebben op deze laatste dag van ’t jaar.
Het maakt dat we afgelopen jaar in vrede kunnen afsluiten en het jaar dat voor ons ligt, met vertrouwen tegemoet kunnen zien.
De verhalen vandaag geven aan hoe van mensenheugenis af, spijts alle tegenslagen, mensen konden geloven in de goedheid van het leven.
We horen hoe Abraham uiteindelijk gezegend wordt met een nageslacht.
We horen hoe Simeon wachten kon, op de al zolang beloofde Messias.
We horen hoe Maria en Jozef vanuit hun geloofstraditie naar de tempel trekken en hun Jezus toewijden aan JHWH. Hopend op een goede toekomst voor Hem.
Geloof en hoop en vertrouwen in de toekomst, leefde in Abraham en Sarah, in Simeon en Hanna, in Jozef en Maria, in Jezus heel zijn veel te korte leven…
Hoop is De ultieme menselijke kracht!
Uit internationaal onderzoek blijkt dat 90% van de wereldbevolking een hoopvolle kijk op de toekomst heeft.
Hoop is universeel, ongeacht leeftijd, geslacht of inkomen.
De bekende psychiater Viktor Frankl schreef, dat de laatste vrijheid die men van een mens kan wegnemen, de manier is hoe hij tegenover de omstandigheden staat.
Dàt is de kern van hoop. Zegt Frankl
Echte hoop schept geen valse verwachtingen, het is de bron voor positieve emoties. Het laat ons nieuwe mogelijkheden zien, en stimuleert verandering. Hoop maakt passieve mensen weer actief. (Leo Bormans)
In zijn prachtige - maar eindeloos lange - tekst over de ‘tweede’ van de drie kardinale deugden van het Christendom (Geloof, Hoop en Liefde), roept Charles Péguy (Franse schrijver overleden in 1914) het beeld op van de hoop, die als klein meisje tussen haar twee grote zussen (volwassen vrouwen, moeders) wandelt en daarom door iedereen over het hoofd wordt gezien...
Het kleine meisje hoop
Het geloof waar ik het meest van hou, zegt God, is de hoop.
*Geloof, dat verwondert me niet.
Ik ben overal zo zichtbaar aanwezig,
in de zon en de maan en de sterren aan de hemel
en in ’t gewemel van de vissen in de rivieren,
en in alle dieren,
en in het hart van de mens, zegt God,
dat het diepste is
en het meest in het kind
dat het liefste is
dat ik ooit heb geschapen.
In alles wat boven en onder is ben ik zo luisterrijk aanwezig,
dat geloven, zegt God, is in mijn ogen geen wonder.
*Ook liefde verwondert me niet, zegt God.
Er is onder de mensen zoveel verdriet,
soms niet te stelpen,
dat je toch vanzelf ziet hoe ze elkaar moéten helpen.
Ze zouden wel harten van steen moeten hebben als ze voor één
die tekort heeft aan brood
het niet uit hun mond zouden sparen.
Nee, liefde, zegt God, dat verwondert me niet.
*Maar wat me verwondert, zegt God, is de hoop.
Daar ben ik van ondersteboven.
Ze zien toch wat er in de wereld allemaal omgaat
en ze geloven dat het morgen allemaal omslaat.
Wat een wonder is er niet voor nodig
dat zij dat kleine hoopje hoop nooit als overbodig ervaren
maar met voorzichtige gebaren, in hun hand en in hun hart bewaren,
een vlammetje dat keer op keer weer wankelt en
dreigt neer te slaan, maar, altijd weer weet op te staan,
en nooit wil doven.
Soms kan ik mijn eigen ogen niet geloven.
Geloof en liefde zijn als vrouwen.
Hoop is een heel klein meisje van niks.
Zij stapt op tussen de twee vrouwen
en iedereen denkt: die vrouwen houden
haar bij de hand, die wijzen de weg.
Maar daarvan heb ik meer verstand, zegt God,
Ik zeg:
het is dat kleine meisje hoop
dat al wat tussen mensen leeft, hun heen en weer geloop,
licht en richting geeft.
Want het is dat kleine meisje hoop
- je ziet het zwak zijn, bang zijn, beven,
je denkt soms dat het zo onooglijk is
het is dat kleine meisje hoop dat de mensen zien laat,
zien soms even,
wat in het leven mogelijk is.
Het geloof, zegt God, daar hou ik van,
de liefde daar hou ik van
waar ik het meest van hou, is de hoop.
Geloof, dat verwondert me niet.
Liefde, dat is geen wonder.
Maar de hoop, dat is haast niet te geloven.
Ikzelf, zegt God, ik ben er van ondersteboven.
Charles Péguy
vertaald door Frans Van Bladel s.j.
Wat wens ik dat God ondersteboven blijft van ons klein hoopje Hoop; waarmee we het oude jaar kunnen afsluiten en 2018 met vertrouwen tegemoet kunnen zien.
