Lieve Mensen,
Wie van ons kent nog Christine en Tom en hun twee zonen Tim en Tijs!
Tom heeft ros haar waaraan iedereen hem herkende en daardoor nu misschien ook zegt: ja, dat is lang geleden dat ik hem nog gezien hebben. Twee jonge mensen die zich engageerden in onze parochie en op vele activiteiten aanwezig waren.
Dit gezin is door het werk van Tom naar Londen verhuisd. Beginnend voor 2 jaar en misschien veel langer
Maanden op voorhand werd gewerkt aan dat vertrek en het afscheid nemen! Werd begonnen met het plannen van de verhuis, de inpak en berging van hun inboedel, en met het afscheid nemen van familie, vrienden en kennissen.
En bij de afscheidsfeestjes en bij het afscheid zelf werd iedereen nog eens op het hart gedrukt hoe erg ze allen zouden missen en hoe welkom we waren
. En hoe ze al uitkeken naar hun wederkomst
Nu kunnen we met hen nog mee-leven via hun blog op het internet.
Zelf herinner ik me ook nog vele verhalen over de zo lange en intense voorbereiding van een tante en nonkel die in 1946 voor het eerst naar Belgisch Congo trokken! Met tranen in de ogen namen afscheid aan de kade van de Berendrechtsluis, met het rotsvast vertrouwen van een blij weerzien. Later moesten we telkens voor 3 jaar afscheid van hen nemen, maar dan was er geen voorbereiding meer nodig om terug te gaan.
Vrijdag werden velen van ons diep geraakt door de begrafenis van onze oud-premier: Jean-Luc De Haene.
We werden ook diep geraakt door de woorden van de kinderen en kleinkinderen, door de woorden van politici en medewerkers. Ik spreek er hier enkele uit:
Opa, ik bewonder je voor alles wat je hebt gedaan voor je gezin, België en Europa.
Je veranderde iets in de wereld.
Je maakte van de problemen geen verzinsel. Je sprak geen woord te veel, geen woord te weinig.
Opa je was zo een fantastische man, zo bijzonder, ik geef je nu een heel bijzonder plaatske in mn hart.
Je was een man die koos voor oplossingen en compromis voor de Federale en Vlaamse regering.
Je was een man die mee zorgde voor de opbouw van de samenleving nationaal en internationaal.
Je was meer visionair dan crisismanager.
Je was een man als een caleidoscoop.
Bekommerd om het geheel, attent voor het individu.
De tocht is moeilijk, de gids ervaren. De gids is er niet meer, we zijn hem kwijt.
Maar niet de richting die hij uitging, die blijven we volgen.
Zo luisteren we ook weken lang naar de afscheidsrede van Jezus volgens Johannes! Johannes die de verhalen over Jezus tot zich nam en een grote aanbidder van die Heer Jezus werd.
Pas 100 jaar nà Jezus dood schreef deze man de overlevering van Jezus neer
Dat doet ons ook begrijpen hoe hij, die zo vol van Jezus was, ons van zijn begeestering wil doorgeven
Het laat ons ook zien, hoe Johannes er zeker van wil zijn dat we verstaan wat hij bedoelt.
Johannes heeft begrepen dat Jezus heel goed wist wat Hem te wachten stond en daarom zijn vrienden en de wereld tijdig heeft ingelicht en voorbereid op Zijn afscheid en op het moeten verder leven zonder Hem
Vandaar dat Johannes ook zo veel schrijft over dat afscheid nemen! Het wordt duidelijk van bij het laatste avondmaal, tot in het verhaal van vandaag en het zal nog verder gaan op de dag van ons Heer Hemelvaart en Pinksteren
Voor mij is Johannes als grote fan van Jezus, vooral een ware gelovige, die ons voortdurend zegt: Mensen, probeer dat nu toch eens te geloven!
Dat Jezus in de wereld gekomen is met God diep in Hem, om God mens te laten worden met de mensen. En dat Hij dat ook doet in ieder van ons. Dat God geen andere handen en voeten had dan die van Jezus om zich te tonen aan de mensen. En dat wij, die in dàt geloof leven en deze opdracht hebben doorgekregen, ook niets anders kunnen, dan de handen en voeten van God zijn in de ze wereld
Wie in Mij gelooft zegt Jezus, kan niet anders dan mijn geboden onderhouden, ze handen en voeten geven
Wie in Mij gelooft zegt Jezus, kan niet anders dan handen en voeten zijn van Mijn Vader. Wie in Mij gelooft zegt Jezus, die wordt mild.
Je oordeelt niet meer over anderen. Je bent niet langer hard, je wilt niet overal gelden ten koste je medemensen, je luistert omdat elke andere een voortdurend wonder is. (Karel Staes)
Zo probeert Johannes ook ons te zeggen dat we misschien wel de Gids kwijt zijn, maar niet de richting die Hij uitging. De richting die wij kunnen en willen blijven volgen!
Wie ook met een rotsvast vertrouwen Jezus richting blijft uitgaan is Mieke Van Hecke!
Directeur generaal van het katholiek onderwijs, 10 jaar lang!
Ook vrijdag werd van haar, als directeur generaal, officieel afscheid genomen.
En zij getuigde nog voor een laatste keer voor de camera:
We hebben hard gewerkt en gewroet, zowel voor de zorg als voor de kwaliteit van het onderwijs.
We hebben hard gewerkt en gewroet voor de belangen van het kind.
En we hebben het recht opgeëist om het te mogen doen vanuit een heel specifiek project, vanuit onze christelijke inspiratie.
Die 2, samen mogen verwoorden, daarin hebben we stappen gezet!
En wie Mieke hoorde, weet hoe ze voor haar christelijk opdracht uitkwam!
Zijn dit geen mensen van onze tijd die, zoals Jezus zijn leerlingen opdroeg, getuigen van Hem zijn, ver buiten Jeruzalem, Judea, Samaria en tot het uiteinde van de aarde.
Zo kunnen wij terugblikken op zoveel jaren kerk- en geloofsgeschiedenis waarin soms minder goeie dingen gebeurden waarover we niet trots zijn.
Maar waarin vooral heel veel goeds tot stand gekomen is: zoals die zorg voor het onderwijs, zorg voor zieken en gekwetste mensen, verenigingsleven, ingebed zijn in kunst en cultuur.
Daarom misschien, dat wij ons nu nog geroepen voelen om onze VERREKIJKER boven te halen en te zien hoe het in deze zo snel veranderende tijd verder kan met onze christelijke samenleving, met onze in oppervlakte steeds groter wordende en steeds snellere veranderende parochie
We worden weer opgeroepen om maandag 2 juni vanuit onze VERREKIJKER samen verder te zoeken in de richting die Hij ons uitwijst.
We hebben hier ook een 30-tal Vormelingen vooraan! Over 14 dagen ontvangen zij het sacrament van het Vormsel en vandaag trekken zij nog, nà deze viering, op doorleeftocht naar Gaverland. Jonge mensen die kiezen om de verhalen over het leven van Jezus beter te leren kennen en in Jezus spoor willen verder gaan
Ja lieve mensen, in Zijn Geest, met Zijn Geest en door Zijn Geest zullen we doorgaan met het rotsvast vertrouwen, zo te groeien tot een klein stukje hemel op aarde
wat al vele jaren in de opdrachtverklaring van onze parochie staat.
