Sint-Anna-ten-Drieën
De preekploeg houdt van een reactie
E-mail ons!

Wil je ons iets zeggen dat niet op deze blog moet verschijnen? Mail ons hier. Mag iedereen het lezen, klik dan op op het gele 'Uw positieve/negatieve reactie hier' onderaan de tekst.

Zoeken in blog

  • Website parochie
  • Preekstoel
  • Portaal preken.be
  • ANNA3
  • Sint-Anneke Centrum
  • 24-04-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Beginnen daar waar je leeft - 5e paaszondag C 2016 - Jan VN

    Vijfde paaszondag C 2016 - Zaterdag 23 en zondag 24 april 2016

    Eerste lezing: Handelingen der apostelen 14, 21-27 - 'Terugreis naar Antiochië in Syrië'
    EvangelieJohannes 13, 31-33a.34-35 - 'Ik ga heen'

    Kinderen, ik blijf nog maar een korte tijd bij jullie. Ik geef jullie een nieuw gebod: heb elkaar lief. Zoals ik jullie heb liefgehad, zo moeten jullie elkaar liefhebben.

    Dit zijn de laatste woorden uit het evangelie van vandaag.
    Dit zijn ook de laatste woorden die ik mij herinner van ons moeder.
    Bijna letterlijk dezelfde.
    Heb mekaar lief, blijf mekaar graag zien zoals ik jullie graag heb gezien…

    Het is een tekst die al dikwijls gelezen en geschreven werd.  Door geleerde schrijvers in de geschiedenis, door predikers over de hele wereld, in huwelijksmissen, in thema-missen…en op het sterfbed.

    En dan komt er vandaag in het evangelie nog één zinnetje bij:
     “Aan jullie liefde voor elkaar zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn.”

    Of met andere woorden: zie hoe ze aan mekaar hangen, je voelt het gewoon dat het nog klikt…dit is wat Hij gevraagd heeft.

    En daar moeten we het vandaag mee doen.  Als boodschap is dit duidelijk genoeg.  We zouden bijna durven zeggen: pak mekaar eens goed vast en geef mekaar ne kus….

    Waar heb ik dit nog gehoord?  

    Niet langer dan vorige week zaten in 2 concerten meer dan 1000 mensen in deze kerk die dit echt gedaan hebben…
    Natuurlijk was dit show.  Maar het brengt me naadloos op een discusie die wij met iemand voerden de dag na dit concert in de kerk.
    We gaan het echt niet hebben over hoe goed of hoe slechts dit concert was.  Dit is niet het forum voor een recensie.
    Maar het gesprek ging over de vraag: “Zo’n concert met Scala, kan dat nog wel in een kerk?”

    Wij antwoordden dat deze kerk gebouwd was met de idee om er ooit iets polyvalent mee te doen.  Dat wij een open kerk willen zijn waar iedereen welkom is.  Dat we al blij zijn dat mensen, die helemaal niets met de kerk te maken hebben, hier toch de schoonheid van muziek kunnen komen beluisteren, de schoonheid van de glasramen kunnen bekijken, de sfeer van de ruimte kunnen voelen…  Dat wij een parochie zijn waar zoiets wel mogelijk is en dat we daar blij en fier over zijn.
    Het antwoord was dan “Nog al een geluk dat het 2e lied dat gebracht werd een psalm was…”

    Wat onthouden we dan ? 
    Dat mekaar graag zien automatisch ook betekent ook uw huis openzetten voor anderen.

    Zo was er een paar dagen vroeger ook een vergadering in deze parochie van alle VZW’s en de kerkfabriek met de bedoeling om alle inkomsten en uitgaven met een grote openheid uit de doeken te doen.
    Zowel het Cultureel Centrum ter Schelde als het Sint-Anneke Centrum als Parochiale Werken als VZW ANNA3, als de kerkfabriek hebben dit gedaan. Volledige transparantie, zoals het gevraagd werd door de Verrekijker.

    Wat onthouden we?  
    Als je mekaar graag ziet betekent dit dat je een grote openheid en eerlijkheid moet hebben, ook op financieel gebied.

    Wij waren een paar weken terug in Krakau in Polen.  Daar hing een grote elektronische klok aan de kathedraal.  Die telde af naar beneden.  Nog 45 dagen zoveel uur – zoveel minuten – zoveel seconden.
    We begrepen snel waarover het ging.
     
    We lazen deze week in het parochieblad dat er in de zomer weer wereld-jongerendagen zullen plaatshebben.  Vele duizenden jongeren van over de hele wereld trekken dit jaar na Polen, naar Krakau.  Ze zullen daar ook de paus ontmoeten en ze zullen daar openlijk en zonder franjes getuigen van de liefde die ze voor mekaar en voor die Jezus voelen.
    Aan jullie liefde voor mekaar zal men zien dat jullie mijn volgelingen zijn.

    Dit zijn 3 tekenen van hoop, 3 dagdagelijkse feiten, 3 verhalen die dit evangelie willen duiden.

    Ik wil of moet ze niet verder gaan zoeken.  Gewone gebeurtenissen in ons leven die we kunnen koppelen aan het evangelie.

    Liefhebben is: tevreden zijn met kleine dingen
    geloven in  het mosterdzaadje,
    de druppel op de hete plaat.
    Het is: beginnen daar waar je leeft,
    breken en delen met wie vandaag je naaste is. 

    Deze vriendschap, deze liefde wens ik je toe.

    24-04-2016 om 20:38 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    18-04-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Behoed worden om behoedzaam te kunnen zijn - 4e paaszondag C 2016 - Hilda

    Vierde paaszondag C 2016 - Zaterdag 16 en zondag 17 april 2016

    Eerste lezing: Handelingen der apostelen 13. 14, 43-52 - 'Terugkeer en zending'
    EvangelieJohannes 10, 27-30 - 'Geloof en ongeloof'

    Lieve mensen,
    Luisterbereidheid ontsiert geen mens, het kan een verrijking zijn.
    Luisteren naar je diepste zelf kan iets oproepen in jou!
    ‘Roeping’ in de dikke Van Daele
    Bestemd zijn tot een vervulling van een bepaald ambt of zich geroepen voelen door een innerlijke sterke aandrang tot een bepaalde levenswijze, (vb gehuwd) of en bepaald taak (vb onderwijs, verpleegkundige, administratieve kracht, architect, politicus..)
    Lies
    Lies, Wie kent Lies? De jongste vrouw in onze Verrekijkerploeg, dochter van Lut en Luc, kleindochter van Lina… ?
    Zij voelt zich geroepen om actief mee te bouwen aan onze gemeenschap hier op ’t Sint Anneke en voelt zich eveneens geroepen om voor 7 maanden naar Afrika te trekken! Wat een Madam!
    Zij werkt op ’t ogenblijk, als architecte, in Kpando in Ghana, aan het mee realiseren van het renoveren van een school en opzetten van een bibliotheek… Gratis, belangloos, voor niets…!
    Ze moet vele frustraties trotseren, veel geduld hebben en zich met veel verzoenen om het project te zien groeien. Maar ze geniet! Ze geniet van de vriendschap van haar Afrikaanse onthaalmoeder Ivy en de Afrikaanse gemeenschappen die ze er ontmoet. Ze geniet van het enthousiasme van de kinderen die spelen in haar ontworpen speeltuin, ze geniet van de kinderen die enthousiast leren lezen en schrijven…
    Rita
    Rita, een vrouw uit onze vriendenploeg. Ze zit met haar mooie gezin met Pasen aan tafel! Haar dochter gooit de vraag in ’t midden of Mama niet wil nadenken over een vraag ‘om voogd te zijn over één van de  vele gevluchte kinderen’ die hier in ons land een plaats krijgen… Broers en zussen beginnen al meteen te preutelen en vragen zich al af hun zus gek is… Ze bestoken hun Mama met goede raad van denk na, weet waaraan je begint, enz…  Maar Mama ging vrijdag naar Brussel, naar een 1ste infonamiddag om te weten hoe dat in z'n werk gaat… en eerlijk gezegd, ik had heel veel spijt dat ik niet meekon! ‘k Had graag ook die informatie gehad om er serieus over na te denken…om  misschien een klein steentje te kunnen bijdragen aan heel het vluchtelingenprobleem…
    Rusthuis
    Het oude rusthuis ‘Herleving’ in burcht, is een opvanghuis geworden oor 134 vluchtelingen. 
    In januari werd een oproep naar vrijwillige medewerkers gedaan met groot succes!
    Een 12tal begeleiden de kinderen met hun huiswerk, 
    enkele vrouwen hebben een vrouwenwerking opgestart waar ze met het aanleren van de Belgische keuken, meteen Nederlands aanleren.
    De oudsten van de Chiro halen  op woensdagnamiddag de kinderen en volwassenen op voor sportactiviteiten…
    De bakker
    De bakker hier op de hoek wordt uitgebaat door mensen van vreemde origine!
    We gaan er met velen om ons pistolets en brood.
    Luc
    Luk Vanmaercke wordt door een vreemdeling in gebroken Nederlands aangesproken. Hij zet die man op de juiste tram naar zijn bestemming en maakt er een paartje mee. Hij vraagt eerst en vooral naar zijn naam. Khaled, noemt deze vreemdeling die, na 3 maanden, al behoorlijk Nederlands praat. De jonge man, gevlucht uit Afghanistan werkt hier nu als bakker maar wil verder studeren. Informatica. Hij was op weg om een test af te leggen in de hoop dat men hem zal toelaten tot de opleiding .
    Bij een eerste tussenhalte ziet Luk, Khaled plots verkrampen van angst! De man was gevlucht uit het oorlogsgebied en daverde van kop tot teen bij het zien van die gewapende soldaten aan een ingangspoort. Luk stelde hem gerust dat het om de veiligheid ging sinds de terreur in Parijs en Brussel. De man vond het verschrikkelijk, die terreur! Hij veroordeelde de daders en leefde met Luk en ons land mee… Luk schrijft dat hij echt met hem meeleefde. En Luk schrijft ook hoe hij zichzelf de vraag stelde: ‘leef ik zo mee met Afghanistan?…’ 

    Ja, wij mogen ons de vraag stellen: Leef ik zo mee met de zovele vreemdelingen  zoals deze vreemdeling met ons?
    Denk ik niet nog veel te veel in vakjes? 
    Deel ik de mensen niet teveel in in de categorieën naar hun land van afkomst, hun geloofsbeleving, hun intelligentie…? 
    We leven hier inderdaad in een multiculturele samenleving, al beseffen wij het nog niet echt! 
    Zouden we die indeling in categorieën al niet best veel simpeler houden !Kunnen we niet beginnen met de voornaamste indeling:
    “Er zijn overal mensen van goede wil en mensen van slechte wil! De eerste groep is gelukkig veel groter dan de tweede!” En we mogen onszelf er allemaal bijrekenen. 
    Niet?

    Als we ons aan elkaar spiegelen, dan weigeren we alvast om ons te laten opjutten tegen elkaar.
    Dan gaan we mekaar in de ogen kijken, dan gaan we luisteren naar elkaar, dan gaan we spreken met elkaar, zorg dragen voor elkaar,…
    Dan kunnen we aan elkaar zien wat een toffe en goede mensen hier wel wonen.
    De meeste mensen, zelfs over heel de wereld, zijn terreur en oorlog wel  beu en moe hoor!

    In de eersste lezing horen we hoe ook Paulus en Barnabas, 2 straffe mannen die luisteren naar hun Jezus, die gekomen was voor iedereen, voor alle volkeren die ’t wilden horen. En daarom, wanneer ze niet gewenst zijn,  het stof van hun sandalen schudden en naar het volgende dorp trekken met hun boodschap.

    Luisterbereidheid! Zo begon ik.
    Luisteren naar Jezus’ Stem is een keuze vanuit het diepste van onze ziel, is een ervaren van een thuis zijn bij elkaar, van een diepe verbondenheid. Zo zitten wij hier samen. Vanuit deze bewogenheid dragen wij hier ook zorg voor elkaar! Anderen kunnen er ons niet van afhouden. We willen steeds meer een beetje worden als Jezus. Hij die gekomen is voor alle mensen.

    Worden wij zo ook een beetje Gods stem? 
    Een Stem die, anderen doorheen onze zorgzame omgang met elkaar, kunnen horen? 
    Krijgt zo ook ons leven, die goddelijke kwaliteit? 

    Behoed worden om behoedzaam te kunnen zijn in pijnlijke en vreugdevolle omstandigheden. 
    Ik wens het ons allemaal.

    Bron: Jan vander Sman, kerk en leven en uit het leven gegrepen

    18-04-2016 om 18:08 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    10-04-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dan maar terug gaan vissen - 3e paaszondag C 2016 - Fred

    Derde paaszondag C 2016 - Zaterdag 9 en zondag 10 april 2016

    Eerste lezing: Handelingen der apostelen 5,27b-32.40b-41 - 'Hernieuwd optreden tegen de apostelen deert hen niet'
    EvangelieJohannes 21,1-14 - 'Jezus verschijnt bij het meer van Tiberias'

    Het is intussen meer dan twee weken geleden. Een datum die we niet snel zullen vergeten: 22 maart 2016. Een afschuwelijke bomaanslag in de luchthaven van Zaventem en een even verschrikkelijke ontploffing in een metrostation in Brussel. Meer dan dertig doden, honderden gewonden en duizenden mensen die van nabij betrokken waren bij de gruwel.
    Al wie er op een of andere manier bij aanwezig of ergens in de buurt was zal nog een hele tijd nodig hebben om de gebeurtenissen te verwerken. Maar eigenlijk was het hele land in shock. Ook de mensen die er niet bij betrokken waren of geen vrienden of familieleden kenden onder de slachtoffers, waren heel erg onder de indruk.
    En alle hulpverleners, traumapsychologen en crisistherapeuten hadden voor ons allen één gouden raad: begin zo snel mogelijk opnieuw met het gewone, dagelijkse leven. Laat je niet gijzelen door angst of paniek, laat je leven niet beheersen door terreur, maar hervat zo vlug als je enigszins kan je gewone dagelijkse bezigheden.

    De leerlingen van Jezus zaten eigenlijk in hetzelfde schuitje toen. 
    Ook hun leven was drastisch veranderd en overhoop gegooid. Ook zij waren in shock, want hun droom was brutaal uiteengespat. Die Jezus met wie zij een paar jaar waren opgetrokken en die hun leven totaal had beheerst en bepaald, die Jezus was verraden en geëindigd aan het kruis. 
    Wat konden zij nu doen? Inderdaad, hun vroegere leven terug oppakken. 
    Zoals Petrus het formuleerde: Dan maar terug gaan vissen …

    En dan blijkt dat die Jezus precies toch niet helemaal uit hun leven is verdwenen, dat Hij niet definitief en voor altijd weg is. In deze tijd horen we in de vieringen een paar van die bekende verschijningsverhalen. Vorige week met de ongelovige Thomas. We kennen ook het verhaal van de leerlingen van Emmaüs. En vandaag weer, een verhaal over een wonderbare visvangst.

    Twee dingen vallen op in die verschijningsverhalen. 

    Om te beginnen, de leerlingen herkennen Hem niet onmiddellijk. Vorige week had Thomas het moeilijk  om te geloven. De twee mannen op weg naar Emmaüs begrepen het pas toen Hij alweer weg was en zij zich herinnerden hoe Hij brood brak en deelde. En ook in dit evangelie wordt het pas gaandeweg duidelijk wie Hij werkelijk is. Hij moet eerst een gebaar stellen waardoor zijn identiteit voor de leerlingen als het ware wordt geopenbaard en herkenbaar wordt.  

    En ten tweede: zijn aanwezigheid brengt iets teweeg bij de leerlingen. Zij gaan zich op de een of andere manier wat anders gedragen. In het evangelie dat wij vandaag hebben gehoord geeft Jezus hen de raad hun netten rechts van de boot uit te werpen. Voor een visser was dat toen een onbegrijpelijke raad. Allemaal hadden ze geleerd en wisten ze dat je je netten links van de boot moet uitwerpen.
    Jezus zegt als het ware: neem je leven van vroeger weer op, maar probeer het ook eens op een andere manier. Gooi het eens over een andere boeg.

    Misschien is het ook een raad die wij ter harte kunnen nemen. Wij hebben allemaal gewoonten en gebruiken waarin we zijn vastgelopen en waar we niet meer bij nadenken. Ook als gelovigen: we willen maar al te graag vasthouden aan een soort geloof “op grootmoeders wijze”. We denken er niet vaak genoeg aan de netten ook eens langs de andere kant uit te werpen.

    Dan maar terug gaan vissen, zei Petrus. Maar niet persé op dezelfde manier als vroeger. En dan verschijnt Jezus af en toe weer. En zij herkennen Hem dan, als zij het over een andere boeg gooien. En Hij verschijnt niet op uitzonderlijke momenten of bij bijzondere gebeurtenissen. Hij verschijnt altijd in het gewone leven van alledag. Bij het vissen, op een wandeling, bij een maaltijd. Of bij het ontbijt, op een houtskoolvuurtje met wat brood en wat vis.

    Zo verschijnt Hij ook aan ons. In het gewone leven van alledag. Hij verschijnt in mensen die ons nabij zijn. Die ons aanmoedigen het eens over een andere boeg te gooien. In mensen die naast ons staan wanneer wij na een moeilijke periode er weer tegenaan gaan en zeggen: Dan maar terug gaan vissen.
    Ik heb de voorbije paasdagen doorgebracht in het ziekenhuis. En toen ik weer  naar huis mocht kreeg ik natuurlijk van iedereen de raad het maar wat kalmpjes aan te doen. En mensen uit mijn onmiddellijke omgeving vroegen me of ik het wel zag zitten nu al voor de homilie te zorgen, dit weekend al te komen preken. 
    Ik heb inderdaad even getwijfeld. Maar dan keek ik weer naar de titel van deze viering: Dan maar terug gaan vissen …

    10-04-2016 om 00:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    02-04-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Thomas waar zat je? - 2e paaszondag C 2016 - Gie

    Tweede paaszondag C 2016 - Zaterdag 2 en zondag 3 april 2016

    Eerste lezing: Handelingen der apostelen 5,12-16 - 'Steeds meer mensen sloten zich aan'
    EvangelieJohannes 20, 19-31 - 'Wees maar gelovig'

    Het was druk, vorige week in onze kerken. Vijf dagen: Palmzondag, Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Paaszaterdag en Paasdag werden we uitgenodigd om telkens een stukje te horen en mee te maken van het verhaal van de laatste dagen van Jezus’ leven. 

    Voor hen die er, zoals ik - door ziekte - , niet bij waren, vat ik in het kort samen: Hoe Jezus eerst met palmtakken bejubeld werd toen Hij Jeruzalem binnenreed, op een ezeltje. En hoe Hij hun voeten waste voor ze op die laatste avond aan tafel gingen. 
    En dan werd het oorlog! Want toen ze daarna nog even langs de hof van Olijven gingen, werd Hij plots opgepakt, voor de hogepriesters geleid en daarna zelfs voor Pontius Pilatus. Die liet Hem liet geselen en aan het kruis nagelen. 
    Een droevig verhaal. Onderweg er naartoe viel Jezus nog verschillende keren. Nadat Hij stierf, werd Hij in het graf gelegd. Daarna zaten zijn vrienden héél stil en bang samen te bidden. Jezus was dood. 
    Hun droom was voorbij.

    Ik zag op Witte Donderdag een aantal vormelingen, en hoorde dat dat ook op Goede Vrijdag een aantal kwamen. Eerste communicantjes waren er ook, vooral op zondag. Misschien omdat ze hoorden dat er na de viering paaseitjes werden uitgedeeld. 
    Het moeten boeiende vieringen geweest zijn. Al heb ik daarvan alleen Witte Donderdag van mogen meemaken. De rest van de week zat ik met koorts in bed. 

    Dus voel ik mij vandaag een beetje als Thomas. Hij komt bij zijn vrienden binnen, die vol vreugde vertellen dat ze de Heer hebben gezien, dat Jezus zelf bij hen was! 
    Dat kan ik niet geloven, zegt Thomas, die enkel nog heeft meegemaakt dat Jezus is gestorven aan het kruis en dat zij daarna heel bang en stil samen zaten. Ik kan het maar geloven, zegt hij, als ik zijn handen kan zien, met de gaten van de spijkers erin. Ik wil met mijn hand de opening in zijn zijde voelen. 
    Anders geloof ik niet. 

    Acht dagen later zitten de leerlingen terug bijeen, en nu is Thomas erbij. Jezus staat opeens in hun midden en zegt: Vrede! Vervolgens richt Hij zich naar Thomas: Kijk maar, hier zijn mijn handen; kom nu maar met je vinger. En kom met je hand om de opening in mijn zij te voelen. Wees niet langer ongelovig, maar gelovig. Dan roept Thomas uit: Mijn Heer! Mijn God! 
    Jezus zegt: Omdat je Me gezien hebt, geloof je? Gelukkig zij die geloven, zonder gezien te hebben. 

    Jezus steekt naar Thomas geen vingertje op van ‘waar heb je gezeten vorige keer?’ Neen, integendeel! Hij zegt: `Kom hier en kijk naar mijn handen; kom hier en voel maar met je vinger. Voel dat Ik écht ben. 
    Wees niet ongelovig, maar gelovig. 

    Zo gaat het ook met mij vandaag. Jezus zegt niet tegen mij: ‘waar heb je gezeten met Goede Vrijdag, met de Paaswake of met Pasen?’ Neen, Hij zegt in de eerste plaats: `Vrede!’, geen ruzie, zand erover. ‘Kom voelen hoe het met Me gaat. Geloof in de Jezus die Ik écht ben, zoals ik hier leef tussen de mensen. 
    Zo gaat het met ieder van ons vandaag. De Heer komt, iedere keer opnieuw, doorheen die gesloten deuren van ons eigen ikje, naar binnen en zegt ons "Vrede zij met u". Wees niet ongelovig, maar gelovig. 

    Als het voor Jezus goed is, als Hij het niet erg vindt dat wij er soms niet bij zijn. Hoeven wij, vormelingen en communicanten, dan niet zo dikwijls te komen? 
    Daar moet ik op antwoorden dat je bij Jezus welkom bent, ALTIJD. 
    Maar … laat het niet te lang duren. 

    Iedere keer opnieuw zal Hij zeggen: Wees niet bang. Vrede zij met u. Kom hier en kijk naar mij. Kom dichterbij en voel hoe het met Mij gaat. Voel dat Ik écht ben. Voel hoe ik hier leef, tussen de mensen die in mij geloven. Geloof ook in de Jezus die Ik écht ben. Want als je in mij gelooft, dan kunnen we dat samen delen. 
    Wees niet langer ongelovig, maar gelovig. 

    Hoe meer we samenkomen, hoe beter we mekaar leren kennen, hoe meer wij familie, broers en zussen worden van elkaar.
    Dat is ook de zending voor ons allemaal. Dat wij terug een beetje meer gaan gelijken op die christenen uit de Handelingen van de apostelen: mensen die eensgezind samenkomen, zodat buitenstaanders met grote waardering over hen zullen getuigen: zie eens hoe goed ze met mekaar overeenkomen. 
    Zie eens hoe graag ze mekaar zien. 

    Want waar mensen mekaar graag zien, daar hebben zij minder angst en pijn. Daar gebeuren wonderen als vanzelf. Dáár genezen mensen, die het alléén niet redden. Zó op die manier Kerk zijn, is een teken zijn dat bij God niets onmogelijk is, dat kwaad en lijden overwonnen kunnen worden, en dat wij, kleine mensen nooit bang moeten zijn.
    Amen. 

    02-04-2016 om 18:57 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    De preekploeg van Sint-Anna-ten-Drieën, Antwerpen Linkeroever

    In een eucharistie-viering volgt na het evangelie meestal een preek of homilie. In onze parochie bestaat hiervoor (al jaren) een preekploeg. Ze bestaat uit een zestal mensen die, na onderlinge afspraak, geregeld een "preekbeurt" verzorgen.
    Momenteel zijn dat Ria, Hilda, Marc, Jan, Gie en Fred. Pastoor Herman maakt uiteraard ook deel uit van de preekploeg en komt zelf ook meermaals aan de beurt.
    De bedoeling van een homilie is niet een universele waarheid te verkondigen die iedereen verplicht moet geloven en zeker niet de mensen terecht te wijzen. In een homilie willen wij de lezingen uit de bijbel een beetje verduidelijken en trachten wij ze in verband te brengen met de actualiteit van vandaag.
    Dat is niet altijd even simpel en daarom proberen wij elkaar te helpen. Elke maand komen wij samen om de lezingen uit de bijbel te bespreken en elkaar te inspireren bij het opstellen van de preek.
    In deze blog publiceren wij niet alleen onze homilies, maar staan wij ook open voor uw reacties.

    Blog als favoriet !
    Archief per maand
  • 04-2025
  • 03-2025
  • 02-2025
  • 01-2025
  • 12-2024
  • 11-2024
  • 10-2024
  • 09-2024
  • 06-2024
  • 05-2024
  • 04-2024
  • 03-2024
  • 02-2024
  • 01-2024
  • 12-2023
  • 11-2023
  • 10-2023
  • 09-2023
  • 06-2023
  • 05-2023
  • 04-2023
  • 03-2023
  • 02-2023
  • 01-2023
  • 12-2022
  • 11-2022
  • 10-2022
  • 09-2022
  • 06-2022
  • 05-2022
  • 04-2022
  • 03-2022
  • 02-2022
  • 01-2022
  • 12-2021
  • 11-2021
  • 10-2021
  • 09-2021
  • 06-2021
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 09-2020
  • 07-2020
  • 06-2020
  • 05-2020
  • 04-2020
  • 03-2020
  • 02-2020
  • 01-2020
  • 12-2019
  • 11-2019
  • 10-2019
  • 09-2019
  • 06-2019
  • 05-2019
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 02-2019
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006
  • 09-2005

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs