Wil je ons iets zeggen dat niet op deze blog moet verschijnen? Mail ons hier.
Mag iedereen het lezen, klik dan op op het gele 'Uw positieve/negatieve reactie hier' onderaan de tekst.
Het evangelie spreekt over getuigen. Wij zijn die getuigen, wij zijn de leerlingen waar Jezus vandaag tegen spreekt. Wij krijgen de opdracht te getuigen dat er bekering nodig is, tot vergiffenis van de zonden. Dat klinkt misschien allemaal wat oubollig.
Het is de taal van mensen die 2000 jaar geleden leefden. Begrijpen we die taal nog? Ik denk van wel.
We moeten ons bekeren. Ons omkeren op onze levensweg, weg van onze zonden. Die oude woorden gaan helaas over heel moderne toestanden. Is het geen zonde dat er ‘maar’ 860.000 armen zijn in ons land? Dat er elke nacht duizenden op straat slapen? Dat er miljoenen in onze wereld honger lijden, en dat die honger als wapen gebruikt wordt? Dat er wachtlijsten blijven in de zorg, in een land dat bij de rijksten van de wereld behoort? Dat we goedkope jeans kopen die tegen hongerlonen geproduceerd worden? Dat we in een wereld leven waarin het recht van de sterkste nog altijd machtiger is dan rechtvaardigheid?
Neen, ik wil deze feestdag niet vergallen. Ik beschuldig jullie niet. Christenen en andersdenkenden hebben zich ingezet en zetten zich in om aan die bekering te werken. De vlaggen in deze kerk getuigen hiervan. Jullie zijn erfgenamen van die brede sociale beweging die de ‘Katholieke Actie’ heette. Dat is om fier over te zijn.
Maar wat schiet daar nog van over? Oude vlaggen, en een hoopje veteranen dat elk jaar kleiner wordt. Is die beweging mislukt?
De evangelietekst heeft ook gesproken over verrijzenis. Het evangelie is de getuigenis van een geloof dat het onmogelijke toch mogelijk wordt. Het spoort ons aan te blijven hopen op een rechtvaardige wereld, een wereld waarin niet de wet van de sterkste maar van de onbaatzuchtige liefde het haalt. Dat is geen ijdele hoop. In het verleden zijn er altijd mensen opgestaan om onrecht te bestrijden, tegen beter weten in, en telkens weer is op de puinhopen van de wereld nieuw leven beginnen bloeien. Cardijn had nooit kunnen dromen dat zijn beweging ooit miljoenen mensen zou inspireren en stadions zou laten vollopen. Is dat voorgoed verleden tijd? Zou het een toeval zijn dat we een paus krijgen waarvan de naam een echo is van Rerum Novarum?
Het is feest vandaag omdat we mogen blijven hopen. De fakkel van het evangelie geven jullie, dappere oud-strijders, door aan de volgende generaties. Het zal anders zijn dan vroeger. Maar de vlam van het Rijk Gods die jullie zorgvuldig bewaard hebben, zal blijven branden. Dat is de hoop die ons rond deze tafel brengt. Dat is de hoop die de vorige generaties in beweging heeft gezet, dat is de hoop die ook nu mensen zal bezielen om zich in te zetten voor een rechtvaardige en barmhartige wereld. Blijf hopen. Dat is de boodschap van Hemelvaart.
Weer hoorden wij de afscheidswoorden van Jezus, toen Hij de laatste keer met zijn vrienden aan tafel ging. Hij wil hen moed inspreken nu hij nog bij hen is. Hij gaat dan wel van hen weg, maar hij zal bij hen terugkomen. Na zijn dood zal hij namelijk op een heel andere manier bij hen zijn.
Die nieuwe manier waarop de opgestane en verheerlijkte Jezus bij zijn leerlingen zal aanwezig zijn, ‘zal alles duidelijk maken en alles in herinnering brengen wat Jezus gezegd’ heeft. Maar om tastbaar en zichtbaar aanwezig te kunnen zijn, heeft Jezus een lichaam nodig. Daarvoor rekent Hij op wie Hem willen volgen. Wij zijn nu als kerkgemeenschap ‘het lichaam van Christus’.
En als erfenis heeft Jezus ons Zijn vrede nagelaten. Het is een vrede zoals de wereld die niet kan geven. We beleven ze in de diepste kern van ons hart. Maar het is geen goedkope vrede die we maar passief in ontvangst moeten nemen. Het is een vrede waar nog werk aan is.
Wij zijn op weg tussen Pasen en Hemelvaart en Pinksteren is in aantocht. Een tijd van verwondering, een tijd van begeestering.
Wij zijn paasmensen die werkers van de Geest gaan worden. Vrede is te doen, op onze reisweg gaan we op zoek naar diep geluk en de hoogst haalbare vrede. Soms gaan we alleen, elke stap zet je zelf. Anderen reizen soms een eindje mee, soms gewoon naast je . Je weet dat ze er zijn: engelen van mensen die je nieuwe inzichten geven, je steunen in moeilijke tijden, je aansporen tot in het kleinste detail van je leven.
Samen werken aan vrede vergt moed en uithoudingsvermogen, zeker in tijden zoals de onze, wij gaan tegen stroom in; kiezen voor vrede en gerechtigheid is volhouden, vechten tegen de bierkaai van ieder voor zich. Vrede in ons eigen gezin en familie, in onze buurt, in onze parochie vergt veel energie, maar verbonden met elkaar kunnen we ook veel aan.
Vrede bewerkstelligen is telkens opnieuw keuzes maken, opkomen voor diegenen die in onze samenleving uit de boot vallen. Wereldwijd opkomen voor vrede is soms helder spreken met waarachtige woorden en duidelijke keuzes. Vrede is een cultuur opbouwen van gelijkheid in verscheidenheid, van mogen bestaan, verbonden en tevreden met jezelf, met anderen en met God.
Jezus zegt: ‘laat uw hart niet verontrust of kleinmoedig worden’!
Die vrede van Jezus wens ik aan elk van ons, zo kan Hemelvaart en Pinksteren een blij uitkijken worden naar de Geest, die ons kracht geeft in ons leven.
Lieve mensen, Gisteren genoten onze catechesebegeleiders, samen met 16 communicantjes, hun families en medeparochianen, hier, van een feestelijke eerste communieviering! “Hand in hand met Jezus” was hun thema!
En vanmorgen meldden men dat onze zo pas gekozen Paus Leo XIV aangesteld wordt als bisschop van Rome en als onze nieuwe Paus voor de christenen over heel de wereld… met een St Pietersplein vol duizenden gelovigen!
Kan het mooier klinken dit weekend in onze kerk, wanneer wij als volwassenen, voor de tweede zondag op rij, luisteren naar het enthousiaste werk van Paulus en Barnabas, die rondtrokken van Lystra tot Antiochië om Jezus’ boodschap te verkondigen! Door hun succes stelden ze ‘de oudste’ aan, gedragen door de gelovigen, om verantwoordelijkheid op te nemen in de nieuwe gemeenschappen. De oudste betekent in het Grieks ‘presbyter’ waarin we het woord ‘priester’ meteen herkennen.
Dat werk gaat nog steeds voort! Hier in onze parochie waren het onze enthousiaste catechisten die Jezus’ boodschap uitdroegen. En we hoorden hoe de kinderen hand in hand met Jezus leerden; hoe belangrijk het is, te kunnen liefhebben en danken, te kunnen verdragen en vergeven… Dan hebben we wat houvast voor moeilijke momenten!
In het evangelie horen we vandaag een stukje uit de afscheidsrede van Jezus bij zijn laatste avondmaal met z’n vrienden! De eerste moeilijke zinnen geschreven door Johannes, willen ons zeggen hoe Jezus’ leerlingen “God ’s werk” herkende in hun Vriend Jezus. Hoe zij God aan ’t werk gezien hebben in hun Jezus! Hun Jezus die zich ook regelmatig terugtrok om met Zijn Vader, Zijn Abba, te spreken, te oeverleggen…
En na die moeilijke zinnen lezen we, of hoorden we Jezus’ verdere afscheidsrede tijdens Zijn laatste avondmaal. Wetend dat hij zijn leerlingen zou verlaten, zou achterlaten. “Nog maar kort zal Ik bij jullie zijn”, zei Hij… En tegelijk wist en voelde Hij ook, hoe Zijn leerlingen Hem zullen missen. Hij wil hen niet zomaar overlaten aan eenzaamheid. Hij wil hen voorbereiden. En leert hen de overgang maken van Zijn lichamelijke aanwezigheid naar het geloof in zijn onzichtbare aanwezigheid. Onzichtbare aanwezigheid in de afwezigheid, wil Jezus zijn leerlingen laten aanvoelen, meegeven en leren.
Met schroom spreek ik deze woorden uit in ’n gedachtenisviering als vandaag. Want men moet het zelf eerst meemaken om te weten wat “het alleen komen te staan” doet met ’n mens… En toch…. durf ik met schroom denken, dat zij die al langer hun geliefden moeten missen, hiervan iets herkennen…
In deze eerste weken na Pasen, gaat het ook over rouwen… waarop Jezus zijn vrienden wou voorbereiden. En Hij zegt ook nu nog aan ons: “In geloof Mij aanwezig weten in M’n afwezigheid, is de basis van ons christen zijn tot aan onze dood!” Mij, toch onzichtbaar aanwezig weten, is de bron om in Mijn voetsporen verder te durven gaan en te gaan… Dienstbaar zijn, zoals ik jullie met de voetwassing net heb voorgedaan… Attent aanwezig zijn om te horen of te zien wat de mens naast je of voor je nodig heeft, heb Ik jullie voorgedaan… doe ook zo… zegt Hij ons.
Het kwaad, het verraad en de dood kunnen maar overwonnen worden als je M’n nieuw gebod of aanbeveling verstaat! ”Heb elkander lief, zoals Ik jullie heb liefgehad!”
Lieve mensen, dat we allen leren omgaan met verlies, wens ik ons allemaal. En dat we midden het verlies mensen ontmoeten die in ’t voetspoor van Jezus gaan… dat we attente liefdevolle mensen om ons heen hebben, waarin we die goddelijke Kracht vinden om door te gaan… dat wens ik ons allemaal.
Wegwijzerviering - Viering waarop de eerste communicanten en vormelingen aanwezig zijn, samen met families met kinderen en iedereen die er graag bij is
Ben je al eens verraden geweest? Je hebt een groot geheim aan je beste vriendin verteld. En die zet het op TikTok. Dan wil je die vriendin niet meer zien.
Petrus had Jezus verraden. Misschien ken je het verhaal nog. Toen Jezus gevangen genomen was, werd Petrus aangesproken: “Ben jij niet een van de vrienden van Jezus?” En drie keer zei hij: “Ik ken die vent niet”. Jezus had dat gehoord, die stond daar geboeid in de buurt. Petrus kreeg direct verschrikkelijk veel spijt. Maar het was te laat. Jezus werd gekruisigd, Petrus heeft hem niet meer gezien.
Hij leefde verder en dacht heel de tijd: “Ik ben een verrader”. En nu, na Pasen, vetellen er mensen dat Jezus nog leeft. Maar Petrus gelooft dat niet. Hij gaat terug leven zoals voordat hij Jezus kende. Hij gaat terug vissen. En denkt de hele tijd: “Ik ben een verrader”. Maar, vertelt dit verhaal, Jezus leeft wel. En hij ziet Petrus nog altijd even graag. En Petrus ziet Jezus nog altijd even graag.
De mensen die dit verhaal hoorden, zullen wel gedacht hebben aan dat verraad. Drie keer heeft Petrus Jezus verraden, drie keer vraagt Jezus: “Zie je me nog graag?” Maar hij kent het antwoord al.
Jezus is een échte vriend. Hij vergeeft niet alleen dat verraad, hij blijft geloven dat Petrus een goede mens is, en dat hij hem kan vertrouwen. Hij geeft hem de opdracht goed voor de jonge kerk te zorgen. En dat vertrouwen heeft Petrus heel veel moed gegeven.
Hij is een voortrekker geworden onder de apostelen. Hij was een voortrekker als visser: op het woord van Jezus heeft dat zware net helemaal alleen naar de oever gesleept. Het net scheurde niet, zegt het verhaal. Dat betekent: als Jezus ons een opdracht geeft, dan kunnen wij dat aan. Dan mogen we geloven dat we het kunnen, met vallen en opstaan. Jezus wil ons de moed geven om nooit op te geven. We zijn veel beter dan onze fouten.
Het verhaal wil ons niet alleen moed geven. Het wil ons ook leren dat wij elkaar moed moeten geven. Wij staan snel klaar met onze kritiek: “Jij kan dat niet. Jij bent een sukkel. Je doet niet genoeg je best”. Ja, dan verliezen we de moed, natuurlijk. Voor die kritiek mogen we doof blijven want Jezus gelooft in ons, ook als we mislukken. Dan helpt hij ons om recht te staan en verder te gaan. Zo moeten wij mekaar recht helpen, en elkaar graag blijven zien, ook als we grote fouten maken.
In een eucharistie-viering volgt na het evangelie meestal een preek of homilie. In onze parochie bestaat hiervoor (al jaren) een preekploeg. Ze bestaat uit een zestal mensen die, na onderlinge afspraak, geregeld een "preekbeurt" verzorgen. Momenteel zijn dat Ria, Hilda, Marc, Jan, Gie en Fred. Pastoor Herman maakt uiteraard ook deel uit van de preekploeg en komt zelf ook meermaals aan de beurt. De bedoeling van een homilie is niet een universele waarheid te verkondigen die iedereen verplicht moet geloven en zeker niet de mensen terecht te wijzen. In een homilie willen wij de lezingen uit de bijbel een beetje verduidelijken en trachten wij ze in verband te brengen met de actualiteit van vandaag. Dat is niet altijd even simpel en daarom proberen wij elkaar te helpen. Elke maand komen wij samen om de lezingen uit de bijbel te bespreken en elkaar te inspireren bij het opstellen van de preek. In deze blog publiceren wij niet alleen onze homilies, maar staan wij ook open voor uw reacties.
