Sint-Anna-ten-Drieën
De preekploeg houdt van een reactie
E-mail ons!

Wil je ons iets zeggen dat niet op deze blog moet verschijnen? Mail ons hier. Mag iedereen het lezen, klik dan op op het gele 'Uw positieve/negatieve reactie hier' onderaan de tekst.

Zoeken in blog

  • Website parochie
  • Preekstoel
  • Portaal preken.be
  • ANNA3
  • Sint-Anneke Centrum
  • 27-10-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zie je Hem/hem zitten? - 30ste zondag door het jaar B 2024 - Gie Stappaerts

    Dertigste zondag door het jaar B 2024 - Zondag 27 oktober 2024
     
    Eerste lezing: Jeremia 31, 7-9 - 'Blinden en lammen zal ik terughalen'
    Evangelie: Marcus 10, 46-52 - 'Rabboeni, maak dat ik zien kan'

    Zie je Hem/hem zitten?” hebben we als titel, als thema gekozen voor deze viering.

    Daarbij staat Hem, met een hoofdletter, voor Jezus, maar ook hem, met een kleine letter, voor Bartimeüs. 
    Ik was dus verbaasd toen ik in een commentaar las: ”Dit is een verhaal met drie personages”. Daarmee zijn dan bedoeld: Jezus, zijn volgelingen en een individuele mens.

    De laatste van die drie is een blinde bedelaar, langs de weg. Hij is niet zomaar iemand, hij wordt met naam en toenaam vernoemd: Bartimeüs, de zoon van Timeüs. Zie je hem zitten?
    De eerste kennen we ook met naam en toenaam. Het is Jezus de Nazarener, Zoon van David en hij wordt door Bartimeüs Rabboeni genoemd, geliefde meester. Zie je Hem zitten?
    Gek genoeg zien wij het derde personage niet meteen zitten. Ze zijn nochtans met velen. “Zijn leerlingen en heel wat mensen” schrijft Marcus. 

    Die maken zelf duidelijk een onderscheid tussen henzelf en de mensen langs de weg. Dus snauwen ze Bartimeüs toe dat hij zijn mond moet houden. Voor hen kan het niet dat iemand die Jezus niet ziet, hem Zoon van David en Rabboeni kan noemen.
    Het uitroepen van Jezus tot Zoon van David was trouwens een riskante zaak, een daad van verzet tegen de Romeinen. Ook om die reden snauwen de gezellen van Jezus hem toe om te zwijgen. Voor hen is iemand die naast de weg zit, een buitenstaander. Dus een blinde én een bedelaar.

    Maar Bartimeüs schreeuwde nog harder: “Zoon van David, heb medelijden met mij.”
    En nu komt Jezus tussenbeide. Hij blijft staan en zegt: “Roep hem eens hier”. Dan voeren de gezellen een opdracht van hun Meester uit, en schakelen over van snauwen naar bemoedigen. In feite veranderen zij daarbij van ‘wegjagers’ in ‘verkondigers’ van Jezus’ boodschap. Nu roepen ze allemaal tot de blinde: “Heb goede moed, sta op, Hij roept u.” 

    En dat is letterlijk én figuurlijk een roeping van Bartimeüs. Een oproep tot opstaan, tot verrijzenis! 
    Bartimeüs gaat ook volledig in op die roeping. Hij werpt zijn jas weg, springt overeind en gaat naar Jezus. Hij doet eigenlijk wat Jeremia schijft: “Jubelen van vreugde”, Gods lof verkondigen en roepen: “De Heer heeft redding gebracht“. 

    Jezus zelf heeft manueel geen enkele ingreep uitgevoerd, geen zalf op de wonde gestreken, zelfs geen handen opgelegd. In zekere zin heeft Bartimeüs zichzelf genezen, zichzelf bevrijd. Jezus kan dan ook bevestigen: “Ga, uw vertrouwen is uw redding.” Uw geloof heeft u genezen. 

    Wat is de boodschap voor ons? Wie zijn wij in dit verhaal? Het antwoord is meervoudig: 
    Soms zijn we de blinde (die niet wil zien, of die geen aandacht wil hebben voor wie aan de kant van onze weg zit). 
    Gelukkig zijn we ook soms degene die dat juiste duwtje in de rug geeft en durft vragen: “Wat kan ik voor je doen?”

    Daar wordt niet alleen degene die geholpen werd beter van, maar gaat er ook in onszelf iets jubelen van vreugde. Amen.

    Inspiratie gevonden in “Als het woord de weg is” (2020) van Marcel De Pauw m.s.c.

    27-10-2024 om 06:47 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    20-10-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dienstbaar leven - 29e zondag door het jaar B 2024 - Fred Van de Velde

    Negenëntwintigste zondag door het jaar B 2024 - Zondag 20 oktober 2024
     
    Eerste lezing: Jesaja 53, 10-11 - 'Hij gaf zijn leven als zoenoffer'
    Evangelie: Marcus 10, 35-45 - 'De Mensenzoon is gekomen om zijn leven te geven'
     
    Vorige week mochten wij weer eens naar de stembus. We moesten niet meer, we waren niet verplicht, maar we mochten wel. En wat bleek? Ongeveer een derde van de mensen is niet opgedaagd. Ze hadden waarschijnlijk allemaal hun reden, maar de meeste verklaringen die we hoorden waren in deze trant: ze houden geen rekening met onze wensen, ze doen toch niets voor ons, ze doen niet wat wij willen.
     
    In feite is deze houding goed te vergelijken met die van die twee leerlingen van Jezus uit het evangelie. Jakobus en Johannes vragen aan Jezus: “Meester, wij willen U vragen iets voor ons te doen.” Het is wat wij ook vragen van onze politici, van onze burgemeesters en schepenen binnenkort. Wat kunnen of willen zij voor ons doen? En als ze iets voor ons doen, dan krijgen zij onze stem.
     
    Waarschijnlijk was Jezus fel ontgoocheld over die vraag van zijn twee leerlingen. Hij was jaren met hen opgetrokken en had hen geleerd en voorgedaan hoe we vooral aandacht en liefde moeten hebben voor de meest kwetsbare mensen. En dan komen zij met de vraag: wij willen U vragen iets voor ons te doen.
    De leerlingen draaien de rollen om. En Jezus laat er geen twijfel over bestaan. Belangrijk is niet wat zij willen, het komt er niet op aan dat zij de grootste en de belangrijkste worden. De Mensenzoon is niet gekomen om gediend te worden, maar om dienaar en zelfs slaaf van allen te zijn.
     
    Want dat was dus de vraag van Jakobus en Johannes. Ze wilden naast Jezus mogen zitten, rechts en links van Hem, op de ereplaatsen. We kunnen weer een parallel trekken met de recente verkiezingen. Een dag na de uitslag, en soms zelfs al een paar uur erna, wordt er al onderhandeld over wie in de gemeenteraad mag plaatsnemen, wie eerste schepen mag worden en de belangrijkste na de burgemeester, wie de meest interessante bevoegdheid krijgt.
    Het is wat wij soms verwijten aan onze politici en het wordt wel eens opgeworpen als reden waarom mensen niet zijn gaan stemmen. Die politici zijn vooral bezig met hun eigen postjes, met hun eigen profijt. Ze denken niet genoeg aan het algemeen belang, ze zetten zichzelf op de eerste of de meest interessante plaatsen.
     
    We moeten ons durven afvragen of wij niet in hetzelfde bedje ziek zijn. Want het is niet alleen in de politiek dat mensen de beste of de meest waardevolle plaats opeisen. Het gebeurt ook in nogal wat bedrijven of werkmilieus, in scholen, in verenigingen en ja, ook in de kerk.
     
    En niet alleen in het beroepsleven is dat zo, vaak ook in die bewegingen waar wij als vrijwilliger actief zijn. Ook wij durven onszelf af en toe de vraag stellen: wat brengt het voor mij allemaal op? Welk voordeel heb ik erbij zoveel uren van mijn vrije tijd te besteden aan dit ideaal? 
     
    En we kunnen de vraag hier nog iets fundamenteler stellen. Dat geloof in die Jezus, rond wie wij hier elke week samenkomen, wat brengt het ons op? In elke viering bidden wij voor een aantal concrete intenties. Wij bidden om hulp en steun als wij problemen hebben, maar lost het die problemen ook op?
     
    Soms horen we mensen die iets heel erg meemaken zeggen: “Een God die zoiets toelaat, daar geloof ik niet in. Nu ben ik mijn geloof echt wel kwijt.” Misschien komt die gedachte ook op bij mensen die hier aanwezig zijn om een geliefde te gedenken. Voor hen is het te hopen dat zij andere mensen in hun omgeving hebben die hen kunnen bijstaan in deze zware tijden.
     
    Het is immers door mensen dat God tot ons komt. Door mensen, door het werk en de houding van andere mensen. God is geen tovenaar, geen Sinterklaas die geschenken door de schoorsteen gooit. Wij zingen het nogal eens: Hij komt tot ons gans onverwacht, in duizend, duizend dingen. En die duizend dingen krijgen wij van elkaar, van mensen die ons nabij zijn.
    Want de tijd is voorbij dat wij tot een heilige konden bidden om onze problemen  op te lossen. Vroeger waren sommige heiligen gespecialiseerd in bepaalde ziekten of kwalen en zij moesten het dan maar oplossen voor ons. En als er geen genezing kwam, was het die heilige zijn schuld.
     
    Maar zo werkt het dus niet. Het is door mensen dat God werkt. Het zijn mensen die zijn boodschap, zijn droom, zijn ideaal kunnen waarmaken. Of niet. Conflicten, oorlogen, ruzies worden door mensen gemaakt of veroorzaakt. En evengoed kunnen mensen die conflicten proberen op te lossen of de gevolgen ervan draaglijk maken voor elkaar. God heeft het lijden niet gewild en zal het ook niet wegnemen.
    Door mensen wil Hij ons wel bijstaan in dat lijden. 
    Dat is de boodschap die wij in het evangelie horen. Je moet niet de grootste of de belangrijkste willen zijn. Wie groot wil worden moet een dienaar zijn, de slaaf van iedereen. Het is misschien niet meer voor iedereen iets van deze tijd, maar het is vandaag ook missiezondag.
    Mensen die werken aan missionering, die zich dienstbaar opstellen voor kwetsbaren en kansarmen, vragen zich ook niet af: wat heb ik erbij te winnen, welke voordelen zijn er voor mij bij te halen? Neen, hun vraag is: wat kan ik voor jullie doen? Net het omgekeerde van wat die twee leerlingen aan Jezus vroegen.
    Laten wij in ons eigen leven die vraag ook maar omkeren: wat kan ik voor anderen doen? 

    20-10-2024 om 00:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    06-10-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mogen genieten van elkaars rijkdom - 27e zondag door het jaar B 2024 - Annemie Castelein

    Zevenëntwintigste zondag door het jaar B 2024 - Zondag 6 oktober 2024
     
    Eerste lezing: Genesis 2, 18-24 - 'Zij zullen volkomen één worden'
    Evangelie: Marcus 10, 2-16 - 'Wat God verbonden heeft, mag een mens niet scheiden'

    Beste mensen,

    Deze keer begin ik mijn preek met veel schroom, de evangelietekst over verbondenheid spreekt vooral gehuwden aan en ergert mensen die jammer genoeg deze verbondenheid met pijn hebben moeten verbreken. Dit is inderdaad een delicate kwestie!

    Het komt in vele families voor dat mensen scheiden. Dat gebeurt niet zomaar.

    Het is meestal het eindpunt van een lang en pijnlijk proces. En zelfs als het met wederzijdse toestemming gebeurt, blijft er toch nog vaak een gevoel van mislukking over. En door een liefde die mislukt,  kunnen mensen wonden oplopen die heel veel pijn doen en moeilijk genezen. 

    In het evangelie keert Jezus zich ondubbelzinnig tegen de manier waarop het in zijn tijd geregeld werd. Toen was het de man toegestaan zijn vrouw te verstoten, maar aan de vrouw werd niet het minste recht toegekend. 

    Jezus gaat daar tegenin: hij grijpt terug naar de oorspronkelijke bedoeling nl.  dat man én vrouw  samen vollediger mens zouden mogen zijn.  Dat is het ideaal. En dat ideaal krijgt in het huwelijksakkoord een vaste vorm.  Het is goed dat die verbintenis door veel wetten wordt beschermd.

    Maar het kan gebeuren dat deze twee mensen om allerlei redenen – waar je als buitenstaander niet kan over oordelen – er niet in slagen om aan hun relatie voldoende zuurstof en diepgang te geven. Als dat na zorgvuldig en eerlijk onderzoek door de betrokkenen – en diegenen die hun nabij zijn – duidelijk wordt, dan is het in overweging te nemen dat het aan die man en die vrouw niet gegeven is op die manier met elkaar verbonden door het leven te gaan. (aldus Roger Burggraeve). 

    Natuurlijk is dat geen oplossing voor elke relatie en kan een verbondenheid tussen man en man, of vrouw en vrouw even waardevol beleefd worden. Jezus roept gehuwden op tot exclusieve trouw, maar verkondigt tegelijk de mildheid van een barmhartige God. 

    Van een kerkgemeenschap –zoals de onze- mag je verwachten dat ze blijft herinneren aan het ideaal van duurzame liefde, maar niet dat ze wie daar niet in slagen, zou verstoten of als ontrouw zou beschouwen.

    Ik wil toch ook eindigen met te zeggen: elke mens is een uniek wezen en gaat in verschillende situaties een verbond aan met een ander. Zo groeit verbondenheid in een grote diversiteit, en kunnen  een geschenk zijn voor elkaar en mogen ze genieten van elkaars rijkdom. 

    06-10-2024 om 00:00 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    De preekploeg van Sint-Anna-ten-Drieën, Antwerpen Linkeroever

    In een eucharistie-viering volgt na het evangelie meestal een preek of homilie. In onze parochie bestaat hiervoor (al jaren) een preekploeg. Ze bestaat uit een zestal mensen die, na onderlinge afspraak, geregeld een "preekbeurt" verzorgen.
    Momenteel zijn dat Ria, Hilda, Marc, Jan, Gie en Fred. Pastoor Herman maakt uiteraard ook deel uit van de preekploeg en komt zelf ook meermaals aan de beurt.
    De bedoeling van een homilie is niet een universele waarheid te verkondigen die iedereen verplicht moet geloven en zeker niet de mensen terecht te wijzen. In een homilie willen wij de lezingen uit de bijbel een beetje verduidelijken en trachten wij ze in verband te brengen met de actualiteit van vandaag.
    Dat is niet altijd even simpel en daarom proberen wij elkaar te helpen. Elke maand komen wij samen om de lezingen uit de bijbel te bespreken en elkaar te inspireren bij het opstellen van de preek.
    In deze blog publiceren wij niet alleen onze homilies, maar staan wij ook open voor uw reacties.

    Blog als favoriet !
    Archief per maand
  • 02-2025
  • 01-2025
  • 12-2024
  • 11-2024
  • 10-2024
  • 09-2024
  • 06-2024
  • 05-2024
  • 04-2024
  • 03-2024
  • 02-2024
  • 01-2024
  • 12-2023
  • 11-2023
  • 10-2023
  • 09-2023
  • 06-2023
  • 05-2023
  • 04-2023
  • 03-2023
  • 02-2023
  • 01-2023
  • 12-2022
  • 11-2022
  • 10-2022
  • 09-2022
  • 06-2022
  • 05-2022
  • 04-2022
  • 03-2022
  • 02-2022
  • 01-2022
  • 12-2021
  • 11-2021
  • 10-2021
  • 09-2021
  • 06-2021
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 09-2020
  • 07-2020
  • 06-2020
  • 05-2020
  • 04-2020
  • 03-2020
  • 02-2020
  • 01-2020
  • 12-2019
  • 11-2019
  • 10-2019
  • 09-2019
  • 06-2019
  • 05-2019
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 02-2019
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006
  • 09-2005

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs