De preekploeg houdt van een reactie

E-mail ons!

Wil je ons iets zeggen dat niet op deze blog moet verschijnen? Mail ons hier. Mag iedereen het lezen, klik dan op op het gele 'Uw positieve/negatieve reactie hier' onderaan de tekst.

Zoeken in blog

	Website parochie
	Preekstoel
	Portaal preken.be
	ANNA3
	Sint-Anneke Centrum

27-11-2011

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Het kleine kind in de kribbe erkennen - 1e zondag advent B 2011 - Jan

Eerste zondag van de advent B 2011 - Zaterdag 26 en zondag 27 november 2011

Eerste lezing: Jesaja 63, 16b-17.19b; 64, 2b-7 -' Scheur de hemel open'

Evangelie: Marcus 13, 33-37 - 'Weest waakzaam voor de komst'

Sparta Linkeroever (voetbalvereniging)
Vandaag bij het begin van de advent start ook de Welzijnszorgcampagne. Dit jaar staat de strijd tegen de armoede centraal. In de aanloop naar Kerstmis maken we gebruik van de adventsperiode om een aantal organisaties die zich inzetten in het kader van de diversiteit en de armoedebestrijding voor een gemeenschap van Linkeroever de kans te geven hun werking naar die gemeenschap toe kort toe te lichten.
In de campagne wordt gevraagd dat alle kinderen en jongeren moeten kunnen deelnemen aan een vrijetijdsaanbod waar ze zich in thuis voelen.

Daarvoor moet er: - voldoende openbare ruimte op maat van verschillende leeftijden beschikbaar zijn om te spelen en jong te zijn; - binnen het georganiseerde aanbod voor kinderen en jongeren voortdurend gewerkt worden om drempels te slopen; - de mogelijkheid zijn opdat kinderen en jongeren zich vlot kunnen aansluiten bij een groep waar ze zich thuis voelen. Sparta Linkeroever is een voetbalclub hier op Linkeroever die aandacht heeft hiervoor.

Zon 3 jaar geleden is de club binnen Antwerpen postnummers 2000 tot 2060 nog de enige club binnen de Belgische voetbalbond die voor kinderen en jeugd de voetbalsport aanbiedt. Op Linkeroever gaat het over heel veel jongeren die geïnteresseerd zijn in het aanleren van het voetbalspel.
De club heeft dan ook veel aandacht voor een beleid dat onze multiculterele maatschappij van Linkeroever en de stad Antwerpen de kans geeft om te voetballen. Met behulp van een sterke cluborganisatie, degelijke trainers en een meer dan behoorlijk accommodatie wordt gezorgd dat de jongeren zich al gauw thuis voelen binnen de club.

Daarnaast heeft de club de nodige inspanningen geleverd om toe te treden tot het project verscheidenheid dat ondersteund wordt door de stad Antwerpen. Samen met hen is er de nodige aandacht voor de diversiteit via tal van deelprojecten en activiteiten: Het organiseren van het zomervoetbal waar iedereen jong en oud kan deelnemen aan initiatie van voetbaltrainingen,
De uitwerking van een grootse happening als de kleurrijke dag met sport, animatie, eten en drinken, rommelmarkt en muziek moet iedereen zorgt voor een feest waar iedereen, jong en oud, autochtoon of allochtoon, arm of rijk zich vlot naar toe begeeft. Het project verscheidenheid biedt voor de club eveneens de gelegenheid om via bijzondere financiële middelen diegenen die het heel wat minder Euros moeten doen, een steuntje in de rug te geven.
Daarom werkt Sparta Linkeroever met: - Een verplaatsingsfonds. Recent werd dit fonds opgericht en daarmee kan de club de ouders die wekelijks de verplaatsing maken om met de ploeg op verplaatsing te spelen een kleine vergoeding geven voor deze verplaatsing. In een tijd van dure brandstofkosten is dat voor een aantal ouders meer dan welkom. - Een inschrijvingsfonds.

Een sportclub organiseren kost immers jaarlijks heel wat geld, wat niet alleen kan worden terugverdiend door sponsoring, kantine en inkom. Een noodzakelijke bijdrage van de leden onder de vorm van lidgeld is onontbeerlijk. De club heeft een traditie om de lidgelden indien nodig gespreid over de eerste helft van het seizoen te laten betalen.
Dankzij de middelen in dit fonds wordt aan de leden die het echt moeilijk hebben de gelegenheid geboden om toe te treden tot de club voor een symbolische bijdragen van een kwart van het normale lidgeld. Dankzij tal van medewerkers, een open kijk naar onze plaatselijke gemeenschap en een steuntje in de rug door onze Stad, werken we als Sparta Linkeroever in Antwerpen aan dat stukje verscheidenheid en armoedebestrijding.
Bavo Van Soom, coordinator

In het proces-verbaal stond het duidelijk vermeld: Zijn ogen waren even toegevallen, hij had ze slechts een fractie van een seconde gesloten en was dan weer klaar wakker.

Maar het was te laat! De oudere vrouw die aan de rand van de weg had gestaan, en die hij nog duidelijk had gezien, lag nu levenloos op de grond. 's Anderendaags stond in de krant: Seconde slaap heeft verschrikkelijke gevolgen.

Steeds weer horen we over dergelijke gebeurtenissen in het verkeer: Eén ogenblik verstrooidheid kan over leven en dood beslissen.

Ook ons kan dat elk ogenblik overkomen.

Het lijkt wel of er in onze wereld een algemeen gebrek aan waakzaamheid is ontstaan.

Wat we daarmee bedoelen? Wel, elke dag weer horen we op het nieuws hoeveel kinderen in de wereld een mensonwaardig leven moeten voeren. In veel landen, ook in Europa, wemelt het van daklozen, asielzoekers en vluchtelingen.

Overstromingsellende in Pakistan en Thailand, hongersnood in Somalië, Kenia en Congo.

Alleen al in het zuidelijk deel van Afrika zijn meer dan 25 miljoen mensen getroffen door Aids.

We horen ervan en lezen er over, we zien het op TV, nemen het waar en gaan dan weer gewoon tot de dagorde over.

Dit is ons gebrek aan waakzaamheid.

Soms zeggen we wel tot onszelf:wat kunnen wij daar toch tegen uitrichten? Tegenover dergelijke situaties staan wij als enkeling werkelijk machteloos!

God zij dank hebben we ook andere ervaringen.

Zoals jonge moeders die op hulp van de buren kunnen rekenen om kindjes tijdelijk op te vangen, of ouderlingen die hun buur mogen bellen wanneer ze iets nodig hebben, of mensen die andere mensen bezoeken die ziek zijn of waar iemand overleden is.

Dergelijke ervaringen hebben we toch ook wel allemaal en ze bevestigen ons dat een goed begrepen waakzaamheid een enorme meerwaarde aan het leven kan geven.

De ervaring van het waken heeft altijd met het overbruggen van een zekere tijd te doen, dat is duidelijk.

Daar zitten mensen tussen hoop en vertwijfeling aan het bed van een ziek familielid.

Op hetzelfde moment kunnen twee geliefden de slaap niet vinden en blijven klaar wakker omdat het verlangen naar het weerzien zo groot is.

Ofschoon die beide voorbeelden van waken totaal verschillend zijn roepen ze toch de diepste gevoelens van al deze mensen te voorschijn.

Blijf wakker! Wees waakzaam!

We hoorden het tot 3 maal toe in dit korte evangelie.

Nu zouden we natuurlijk heel nonchalant kunnen zeggen: kerstmis zal ook wel komen als we niet wakker zijn.

Binnen vier weken is het zover. dan komt de Heer.

Maar dan miskennen we het feit dat deze tijd van waakzaam zijn voor ons ook een actieve tijd is.

Geen tijd van niets doen of passief wachten op wat komen gaat.

De advent wil onze aandacht erop vestigen dat het er niet op aankomt hoeveel kerstkaarten we hebben geschreven of hoeveel dure geschenken we hebben gekocht.

Het is ook niet zo belangrijk als onze woning niet van binnen en van buiten versierd is met allerlei kleurige en verlichte kerstmotieven.

Het komt er wel op aan dat we dat kleine kind in de kribbe erkennen als een God die zelf mens wordt; mens worden en zich tonen als vriend van de arme en de onder zorgen gebukt gaande medemens.

Advent vieren wil zeggen: ons voorbereiden op het feit dat God in ons leven binnen wil komen. Hoe en waar? Dat weet ik niet.

Maar ik kan Hem in elke mens ontmoeten:

In u en in u, maar ook in allen die zich buiten, en aan de rand van de maatschappij of aan de rand van de kerk of aan de rand van stad bevinden.

Advent is uitzien naar iets, zoals een moeder naar haar kind in haar schoot. Zoals een kind (als het wat groter is) naar het doopsel, of naar de eerste communie of naar het Vormsel

Of zoals in de liefde tussen twee mensen uitzien naar mekaar

Advent is ook wachten op wat komen gaat, wachten op een teken, op een licht, op wat warmte

Ik kan Hem ook ontmoeten in het drogen van tranen en in een vriendelijke glimlach; in gebeurtenissen waarvan we mogen zeggen Ik heb geluk gehad en in situaties die ons doen stamelen: Mijn God, waarom ik?

Op elk uur, elke minuut kunnen wij de komst van Christus verslapen als we niet waakzaam genoeg zijn.

Heeft u het al eens meegemaakt dat verliefde mensen een afgesproken rendez-vous verslapen? Niet waarschijnlijk, omdat bij verliefden het verlangen om elkaar te ontmoeten en te omarmen veel te groot is.

Een dergelijk verlangen moeten wij ons, in ons hart, voor de ontmoeting met Jezus ook eigen maken.

Niet gemakkelijk, maar we kunnen wel leren wat meer te verlangen naar de warmte van mekaar.

Een verlangen dat ons er steeds weer toe aanzet om mekaar en dus ook Hem te ontmoeten,

Als we de nood in de mensen zien, zien we Hem en is de kans groot dat onze weg een stukske samen loopt.

En dan moeten we niet meer bang zijn dat we zijn komst in ons leven zouden verslapen.

Ik wens u een wakkere adventstijd.

Naar een idee van Frank There.

27-11-2011 om 00:00 geschreven door de preekploeg

Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)

20-11-2011
34e zondag A 2011 - Christus, Koning van het heelal - Hilda
Vierëndertigste zondag door het jaar A 2011 - Zaterdag 19 en zondag 20 november 2011 Eerste lezing: Ezechiël 34, 11-12, 15-17 - 'Ik zal recht doen aan het ene dier tegenover het andere' Evangelie: Matteüs 25, 31-46 - 'Zoals een herder een scheiding maakt tussen schapen en bokken' Christus Koning een feest dat dit weekend vooral in de chirojeugd wordt gevierd. Zij komen met hun chirokenteken naar buiten dat staat voor Christos. Christus, de Koning van het heelal! Dat is het feest dat we vandaag vieren en waarmee de kerk haar kerkelijk jaar afsluit! Het woord heelal zoals wij dat meestal gebruiken komt eigenlijk niet in de bijbel voor! Maar universum staat voor: Uni, betekent: één en Versum, betekent: gewend naar, gericht naar En zo zouden we de titel wel beter kunnen begrijpen! Wij die naar hier komen richten ons toch tot God. Het is toch daarom dat we ons christen noemen! Omdat we met Hem in contact staan, ons met Hem verbonden weten. Niet? En het is toch vanuit die diepe goddelijke kracht in ons, dat we alle dagen opstaan en onze weg als goede christen willen gaan. In de eerste lezing komen we dan al direct uit bij Koninklijke Herder! De Herder die bekommerd is om Zijn schapen. Die Zijn schapen naar groene weiden brengt en hen alles geeft wat ze nodig hebben. De Koning Herder is zo maar geen herder, Hij geeft hen meer dan groene weiden, Hij geeft hen ook gerechtigheid en dit sluit meteen aan bij het evangelie waar de boodschap van het rijk Gods en zijn gerechtigheid maatstaf zijn voor alle tijden en alle volkeren. Matteüs presenteert ons Jezus als Herder, Koning en wegwijzer. Zo mogen wij onze God, door Jezus leren kennen. Zo mogen wij ons ook, met heel ons hart en heel onze ziel, toevertrouwen aan Hem. Hij die om ons bekommerd is en tegelijkertijd onze leidraad onze richtingwijzer wil zijn. Hij die ons vertrouwt en ons in alle vrijheid doet kiezen om van onze omgeving een hemeltje op aarde te maken, een veilige plek waar vele zich thuis kunnen voelen en iemand vinden die in moeilijkere tijden een eindje meestapt. Hij heeft ons een eenvoudige en duidelijke maatstaf meegegeven: Wat doe je voor de minste van de Mijnen? Wat doe je voor je medemens in nood? Wat doe je voor de hongerige, dorstige, ontheemden, zieken, naakten en gevangenen? De aloude werken van barmhartigheid vormen van in de beginne, de basis om een goed christen, een goed mens te zijn. En op het einde van het verhaal zegt Matteüs kun je voor een oordeel komen te staan een rechtspraak met diezelfde duidelijke maatstaf! Jezus vraagt niet: Wat voor kwaad heb je wel of niét gedaan? Nee, Hij vraagt alleen wat voor goed we gedaan hebben. Hij vraagt niet naar onze geaardheid en of we een verborgen agenda hebben, nee, Hij vraagt alleen hoe we met onze naaste zijn omgegaan. Niets anders. Hoe bemoedigend is dit niet de vraag te krijgen hoe veel goed we gedaan hebben. Ik weet het, we kunnen onmogelijk alle hongerigen spijzen en alle dorstigen te drinken geven, en we zijn niet opgewassen tegen het schandaal van de mensonterende armoede van honderden miljoenen mensen, Dat belet niet dat we als barmhartige, als gevende mensen door het leven kunnen gaan. Ook de kleinste, de geringste daad van menslievendheid beantwoordt aan onze enige duidelijke opdracht. Een schouderklop, een vriendelijke goede morgen of middag wanneer we op tram of bus stappen, een vriendelijke goede morgen of goed w.e. wensen aan de kassiersters van de drukke kassas in grootwarenhuizen, een ziekenbezoek, een luisterend oor, een opkomen tegen onrecht het lijken kleine daden maar ze kunnen wonderen doen. De Koning van het heelal! Het heelal, het universum is grenzeloos, niet te bevatten voor een mens De schrift spreekt over hemel en aarde, niet zozeer als geografische begrippen of plaatsen, wel om ons daarmee een paar eigenschappen van ons bestaan aan te geven. De hemel mogen we zien als Gods verborgenheid, Gods verrassing en bescherming voor de mens op aarde. Als in de bijbel de hemel openscheurt, dan wordt er altijd iets van Godswege bekend op aarde. Wanneer wij zeggen de hemel beware mij, dan vragen wij om bescherming. En als we in de zevende hemel zijn, dan zijn we verrassend gelukkig op aarde. De aarde betekent: land om te wonen en zou een veilige plek kunnen zijn. Het Hebreeuws kent één woord voor land en aarde: erets. De aarde onder de hemel wordt dan de plaats van de geschiedenis waar God kan gebeuren, waar Hij in ons en met ons op weg gaat, waar wij Hem mogen herkennen in het gelaat vanwie we ontmoeten, waar Hij door ons voluit bekommerd kan zijn, beschermend, en kan omarmen een leven lang, ten einde toe, waar Hij zich tot ons richt met Zijn diepste en liefste wens opnieuw geloven in de mens, niet altijd wijzen op zijn falen maar duizend malen weer herhalen dat hij een deel is van Gods plan, daar wordt de wereld beter van. T.H. De aarde onder de hemel wordt dan de plaats van de geschiedenis waar God kan gebeuren, waar Hij in ons en met ons op weg gaat, waar wij Hem mogen herkennen in het gelaat vanwie we ontmoeten, waar Hij door ons voluit bekommerd kan zijn, beschermend, en kan omarmen een leven lang, ten einde toe, waar Hij zich tot De aarde onder de hemel wordt dan de plaats van de geschiedenis waar God kan gebeuren, waar Hij in ons en met ons op weg gaat, waar Hij voluit bekommerd kan zijn, beschermend, en kan omarmen een leven lang, ten einde toe, ja ook over de dood heen tot in de niet te vatten eeuwigheid Daarom brengen wij de namen van onze dierbare overledenen in deze gedachtenisviering centraal en vragen om Gods eeuwige warme omarming, opdat ze nooit vallen uit de palm van Zijn hand Bronnen: homiletische suggesties, R. Debbaut, Kerugma nr4, Toon Hermans 20-11-2011 om 08:57 geschreven door de preekploeg Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)

13-11-2011
Niet bang zijn - 33e zondag A 2011 - Fred
Drieëndertigste zondag door het jaar A 2011 - Zaterdag 12 en zondag 13 november 2011 Eerste lezing: Spreuken 31, 10-13.19-20.30-31 - 'Roemt haar om de vrucht van haar handen' Evangelie: Matteus 25, 14-30 - 'Over weinig waart ge trouw, over veel zal ik u aanstellen' Ook al kennen we vele parabels van Jezus intussen vrij goed, we blijven het er soms moeilijk mee hebben. Ze waren allicht ook bedoeld om mensen te confronteren of uit te dagen, en dan wringt er vaak iets. Vorige week bijvoorbeeld kregen de vijf verstandige meisjes een dikke pluim omdat zij hun olie niet wilden delen met de anderen. En ook vandaag hebben we een probleem. En dan heb ik het niet over de passage waarin de knecht de raad krijgt om het geld op de bank te zetten, zodat het rente oplevert. Maar wat moeten we denken van de strenge, ja zelfs hardvochtige reactie van de heer tegenover die derde knecht? Hadden wij niet op andere plaatsen gehoord dat we voor de zwakkeren, de minstbedeelden vooral aandacht, begrip en steun moesten hebben? En hier wordt die arme man in de duisternis geworpen, waar geween is en tandengeknars. Is dat niet heel wreed? Hij had ocharme maar één talent gekregen, veel minder dan de anderen. En hij had er toch niets verkeerd mee gedaan, hij had het niet voor zichzelf gebruikt, hij had het niet verbrast aan nutteloze dingen. Hij had het gewoon voor zijn heer bewaard. Heel eerlijk. Waar gaat het eigenlijk om? Die derde knecht krijgt niet het verwijt dat hij lui is of onbekwaam. Hij krijgt het verwijt dat hij bang is. Hij heeft niets verkeerd gedaan, hij heeft helemaal niets gedaan. Op die manier heeft hij het vertrouwen van zijn heer beschaamd. En hij heeft getoond dat hij zelf geen vertrouwen had of heeft in zijn heer. Want wat doet die heer bij het begin van de parabel? Hij vertrouwt zijn drie knechten een deel van zijn bezit toe. In vertrouwen. Om ermee te werken, om dat bezit uit te breiden. In evangelische taal: om mee te werken aan zijn rijk. Om dat te doen, hebben zij ook vertrouwen nodig in hun heer. En de eerste twee gaan aan de slag. Allebei volgens hun mogelijkheden, en met de middelen die ze van hun heer gekregen hebben. Zij gebruiken hun talenten, ze doen wat ze kunnen, zoals de sterke vrouw in de eerste lezing. Ook zij krijgt alle lof en waardering. De derde knecht neemt geen initiatief, geen risico. Hij doet helemaal niets, omdat hij bang is, omdat hij geen vertrouwen heeft. Wie niets doet, kan niets misdoen. We kennen die uitdrukking. Het lijkt een aanmoediging te zijn om maar op veilig te spelen. Maar meestal wordt die uitdrukking gebruikt om mensen te troosten of te bemoedigen die wel iets gedaan hebben. En daarvoor met kritiek werden overladen. Want inderdaad: wie wel iets doet, wie zich ergens voor inzet, wie initiatief neemt, die stelt zich kwetsbaar op. Die stelt zich bloot aan kritiek. Dat is overal zo. In de politiek, in de kerk, op het werk, in de school, in de buurt, in het gezin. En ook in een parochie. Want ook daar worden tal van initiatieven genomen, wordt met talenten gewoekerd. En ook daar staan de beste stuurlui vaak aan wal. Op gevaar af mensen te vergeten, waag ik mij toch aan een kleine opsomming. In onze parochie zetten mensen zich in in het PT of op het parochiesecretariaat. In parochiale werken of kerkfabriek. In catechese met eerste communicanten of vormelingen. In het voorbereiden van doopvieringen of het helpen bij uitvaarten. In liturgiegroepen of de preekploeg. In Anna3 of Anneke Mossel. In het organiseren van een wintermarkt of Sint-Annekesfeesten. In ziekenzorg of rouwverwerking. In de wereldwinkel of de mazen. In het Sint-Annakoor of Klankjorum. In KAV of OKRA. In scouts of Pleplo. Aan het orgel of in culturele verenigingen. In hobbyclubs of in de zorg en het onderhoud van zalen die door al die mensen kunnen gebruikt worden. Enzovoort, enzovoort. En al die mensen zijn op hun manier en op hun terrein sterke vrouwen of sterke mannen. Zij begraven hun talenten niet in de grond. Zij proberen te bouwen. En zij krijgen natuurlijk kritiek. Waarom doen ze het niet zus of zo? Waarom hebben ze niet meer aandacht voor ? Ze hebben het verkeerd aangepakt. Ze zouden beter Wie niets doet kan niets misdoen. Inderdaad. En sommige initiatieven lopen fout af. Maar er is tenminste iets geprobeerd. Een student die echt heel goed gestudeerd heeft en toch niet slaagt, zal minder verwijten krijgen dan die andere die weer eens veel te laat begonnen is. Supporters van een voetbalclub kunnen meestal wel een nederlaag verwerken. Waar ze niet tegen kunnen is, dat hun spelers zich niet hebben ingezet, dat ze niet alles hebben gegeven. Laten wij dat ook maar blijven proberen. En laten we de anderen die ook initiatief nemen niet in de eerste plaats bekritiseren, maar aanmoedigen. Want de parabel van de talenten is niet alleen bedoeld als terechtwijzing voor de bange knecht. Maar ook als bemoediging voor de twee anderen. Tenslotte nog een andere overweging. De parabel heeft in onze taal ook een begrip gelanceerd: het Matteus-effect. Op het einde wordt dat ene talent van de bange knecht gegeven aan de man met de intussen tien talenten. Want, zegt de heer: aan ieder die heeft, zal nog overvloedig gegeven worden. En degene die niet heeft, zal nog ontnomen worden wat hij bezit. Hoe meer men heeft, hoe meer men krijgt. En hoe minder men heeft, hoe minder men krijgt. Het Matteus-effect is vooral een begrip in de economie. Rijken worden gemakkelijker nog rijker en armen vlugger nog armer. Maar in de context van vandaag klinkt het wat anders. Hoe meer men zich inzet, hoe meer resultaat men krijgt. Hoe meer men traint voor een sport, hoe beter men wordt. Hoe meer men probeert bij te leren, hoe meer men uiteindelijk ook kan. En als het rijk van God het rijk van de liefde is, klopt het helemaal. Liefde is een zaak van geven en ontvangen. Hoe meer liefde men geeft, hoe meer men krijgt. Als men de liefde niet cultiveert, sterft ze vanzelf uit. Een Chinees spreekwoord zegt: de liefde is als de maan. Als ze niet groter wordt, wordt ze kleiner. 13-11-2011 om 14:38 geschreven door de preekploeg Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)

06-11-2011
Waakzaam en wijs - 32e zondag A 2011 - Marc
Tweeëndertigste zondag door het jaar A 2011 - Zaterdag 5 en zondag 6 november 2011 Eerste lezing: Wijsheid 6, 12-16 - 'De wijsheid wordt gevonden door die haar zoekt' Evangelie: Mattheus 25, 1-13 - 'Daar is de bruidegom! Trekt hem tegemoet' Af en toe is er een bericht in de media over een of andere profeet, of een groep gelovigen, die zich ergens ingraven. Ze verwachten het einde der tijden, kennen de juiste datum, en willen die afspraak met de geschiedenis dan ook niet missen. Tot nu toe is dat telkens een vrome vergissing gebleken. Maar hoe onredelijk misschien die goedgelovigheid ons lijkt, in de tijd waarin de jonge Kerk zich ontwikkelde, leefde de overtuiging dat het einde der tijden nabij was bij veel mensen die in de Bijbelse traditie stonden. Meer nog, het geloof dat Jezus zelf vlug ging terugkomen was heel sterk: nogal wat onder de eerste gelovigen gingen ervan uit dat zij het zelf nog gingen meemaken. Maar stilaan groeide het besef dat het einde van de geschiedenis niet voor morgen was. Tegen de achtergrond van dit besef is het verhaal van Mattheus geschreven dat we net hebben gehoord. De vraag die de gelovigen zich stelden was: hoe moeten wij verder leven in déze wereld, hoe houden wij het vol zonder Jezus? Het kunnen ook onze vragen zijn. En Jezus vertelt bij Mattheus weer een verhaal. Jezus vertelt over tien bruidsmeisjes. Hij vertelt dus eigenlijk ook over een feest dat ons te wachten staat. Maar het is er nog niet. Dus: geduld, wachten. Dat wil ook zeggen: geloven dat het feest komt. Als de bruidsmeisjes dat niet meer zouden geloven, zijn ze weg, zoeken ze een ander feest. Maar nee, we geloven dat er iets beters komt, we geloven dat God alles ten goede zal leiden, ook al weten we niet waar of wanneer, ook al is het nacht en kan ons geloof zich aan niets anders vastklampen dan aan een uitnodiging, een belofte. Maar het verhaal zegt nog meer. Niet alleen geloof is nodig, we moeten ook iets doen. tenminste als we wijs zijn, als we weten waar het op aankomt, als we de uitnodiging goed lezen hebben. De wijze meisjes hebben brandstof ingeslagen. In een andere passage van het evangelie vraagt Jezus van zijn leerlingen dat ze een licht zouden zijn dat de wereld verlicht. De olie waarmee we onze lampen doen branden zou wel eens het evangelie zelf kunnen zijn, wat Jezus ons geleerd en voorgeleefd heeft. En het licht dat we daarmee geven zou het leven kunnen zijn op de manier van Jezus: een levenswijze die andere verlicht, hun bestaan verheldert, hun last mee helpt dragen. Daarom dat die wijze meisjes niet van hun olie kunnen delen. Dit verhaal staat niet in tegenspraak met de barmhartigheid die Jezus op andere plaatsen toont. Het gaat er niet om dat de wijzen niet willen delen: ze kunnen niet leven in de plaats van de anderen, het evangelie verwacht ook altijd dat mensen hun verantwoordelijkheid opnemen. Gods genade, de barmhartigheid van Jezus is nooit vanzelf, goesting of geen, maar een gave die maar kan open bloeien als ze dankbaar ontvangen wordt. De dwaze meisjes worden niet herkend door de bruidegom als ze voor de deur staan: dat beeld verwijst naar het einde van dit hoofdstuk in het evangelie. Daar gaat het over het Laatste Oordeel, waar schapen en bokken verwonderd vragen: Heer, wanneer hebben wij u gezien...? We weten wat hij dan antwoordt: Wat ge aan de minsten van de mijnen gedaan hebt... Geen olie hebben voor de lamp betekent: niet volgens het evangelie leven, je afkeren van Jezus die je in kleine en zwakke tegemoet komt. Dan kan je hem niet kennen, en hij jou niet. Wachtend geloven. Doen. En ook: blij zijn. Gelezen met het hele evangelie in ons hoofd, weten we dat de nadruk niet ligt op de gesloten deur: want of Jezus ons herkent of niet hebben we in eigen hand. Het gaat om een feest, dat ons te wachten staat, na een misschien lange, vermoeiende nacht in dit leven. Wij zijn allemaal uitgenodigd. Maar het is een opdracht voor ons om ons blij licht te laten stralen voor zoveel mogelijk mensen. Ik denk dat het goed is dat we erover nadenken of we onze lampen op tijd schoon maken. Ik kan een lichtpunt zijn voor mensen rondom mij, en misschien beseffen we niet altijd hoe kleine attenties een groot verschil kunnen maken voor anderen. En ik meen dat wij ook als gelovige gemeenschap op Linkeroever ons moeten afvragen of we ons licht niet onder de korenmaat zetten. We kunnen misschien veel belangrijker zijn dan we denken, ook nu de kerk de laatste tijd klappen heeft gekregen. Eigenlijk doe ik hier een voorzet: hoe kunnen wij op Linkeroever, in alle bescheidenheid, licht brengen voor mensen die dat nodig hebben, ook voor mensen buiten onze gemeenschap? Dat zou een zeer interessante vraag zijn voor het breed overleg dat het Parochieteam dit werkjaar plant. We zullen weten waarover spreken! 06-11-2011 om 08:56 geschreven door de preekploeg Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)

De preekploeg van Sint-Anna-ten-Drieën, Antwerpen Linkeroever

In een eucharistie-viering volgt na het evangelie meestal een preek of homilie. In onze parochie bestaat hiervoor (al jaren) een preekploeg. Ze bestaat uit een zestal mensen die, na onderlinge afspraak, geregeld een "preekbeurt" verzorgen.
Momenteel zijn dat Ria, Hilda, Marc, Jan, Gie en Fred. Pastoor Herman maakt uiteraard ook deel uit van de preekploeg en komt zelf ook meermaals aan de beurt.
De bedoeling van een homilie is niet een universele waarheid te verkondigen die iedereen verplicht moet geloven en zeker niet de mensen terecht te wijzen. In een homilie willen wij de lezingen uit de bijbel een beetje verduidelijken en trachten wij ze in verband te brengen met de actualiteit van vandaag.
Dat is niet altijd even simpel en daarom proberen wij elkaar te helpen. Elke maand komen wij samen om de lezingen uit de bijbel te bespreken en elkaar te inspireren bij het opstellen van de preek.
In deze blog publiceren wij niet alleen onze homilies, maar staan wij ook open voor uw reacties.

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Archief per maand

	04-2024
	03-2024
	02-2024
	01-2024
	12-2023
	11-2023
	10-2023
	09-2023
	06-2023
	05-2023
	04-2023
	03-2023
	02-2023
	01-2023
	12-2022
	11-2022
	10-2022
	09-2022
	06-2022
	05-2022
	04-2022
	03-2022
	02-2022
	01-2022
	12-2021
	11-2021
	10-2021
	09-2021
	06-2021
	11-2020
	10-2020
	09-2020
	07-2020
	06-2020
	05-2020
	04-2020
	03-2020
	02-2020
	01-2020
	12-2019
	11-2019
	10-2019
	09-2019
	06-2019
	05-2019
	04-2019
	03-2019
	02-2019
	01-2019
	12-2018
	11-2018
	10-2018
	09-2018
	06-2018
	05-2018
	04-2018
	03-2018
	02-2018
	01-2018
	12-2017
	11-2017
	10-2017
	09-2017
	06-2017
	05-2017
	04-2017
	03-2017
	02-2017
	01-2017
	12-2016
	11-2016
	10-2016
	09-2016
	08-2016
	06-2016
	05-2016
	04-2016
	03-2016
	02-2016
	01-2016
	12-2015
	11-2015
	10-2015
	09-2015
	08-2015
	07-2015
	06-2015
	05-2015
	04-2015
	03-2015
	02-2015
	01-2015
	12-2014
	11-2014
	10-2014
	09-2014
	06-2014
	05-2014
	04-2014
	03-2014
	02-2014
	01-2014
	12-2013
	11-2013
	10-2013
	09-2013
	08-2013
	07-2013
	06-2013
	05-2013
	04-2013
	03-2013
	02-2013
	01-2013
	12-2012
	11-2012
	10-2012
	09-2012
	06-2012
	05-2012
	04-2012
	03-2012
	02-2012
	01-2012
	12-2011
	11-2011
	10-2011
	09-2011
	06-2011
	05-2011
	04-2011
	03-2011
	02-2011
	01-2011
	12-2010
	11-2010
	10-2010
	09-2010
	08-2010
	06-2010
	05-2010
	04-2010
	03-2010
	02-2010
	01-2010
	12-2009
	11-2009
	10-2009
	09-2009
	06-2009
	05-2009
	04-2009
	03-2009
	02-2009
	01-2009
	12-2008
	11-2008
	10-2008
	09-2008
	08-2008
	06-2008
	05-2008
	04-2008
	03-2008
	02-2008
	01-2008
	12-2007
	11-2007
	10-2007
	09-2007
	08-2007
	07-2007
	06-2007
	05-2007
	04-2007
	03-2007
	02-2007
	01-2007
	12-2006

Blog tegen de wet? Klik hier.
Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs

27-11-2011 om 00:00 geschreven door de preekploeg

20-11-2011 om 08:57 geschreven door de preekploeg

13-11-2011 om 14:38 geschreven door de preekploeg

06-11-2011 om 08:56 geschreven door de preekploeg