Lieve mensen,
"Vanwaar kan ik hulp verwachten?"
In de 1ste lezing, horen we in de psalm het antwoord al!
"Onze hulp komt van God onze Heer die Hemel en aarde gemaakt heeft."
De psalm waarin deze woorden staan is geschreven tégen het onrecht en de oorlogen die in die tijd heersten.
En we horen hoe ook Jezus, de parabel van de weduwe brengt,
die de onmenselijke rechter blijft bestoken met haar vragen,
tot die rechter het beu is.
Er staat in sommige geschriften dat hij zelfs schrik krijgt,
dat zij in boosheid hem zal slagen...
Omwille van ervan af geraken, gaat de rechter toch op haar vraag in, en de weduwe wordt een voorbeeld van: "Bidden helpt"!
Helpt bidden?
Allerlei onderzoek laat zien dat mensen een fundamentele behoefte hebben aan controle.
Vooral in onzekere tijden als deze, met z'n energiecrisis,
oorlogsdreiging, grijpen we graag iedere mogelijkheid aan,
om tóch nog een beetje controle te ervaren.
*Bidden biedt ons een manier om toch een gevoel van controle te hebben, over een situatie die eigenlijk nauwelijks controleerbaar is.
En dát gevoel helpt ons door moeilijke tijden heen.
Bidden biedt een vorm van 'coping-mechanisme' dat ons helpt om te gaan met moeilijke situaties omtrent ziekte, verlies van een dierbare of andere tegenslagen.
En de ideale vorm van coping blijkt de zogenaamde
"collaboratieve vorm" te zijn.
Collaboratie: een vies woord! Omgaan met de vijand! En toch niet!
Want de gelovige die bidt om genezing, laat het niet alleen aan de almachtige God over!
Hij gaat ook met zijn ziek-zijn, dat op die moment zijn vijand is,
aan de slag!
Hij probeert er controle over te houden en helpt de artsen en wetenschappers bij het genezingsproces, door zelf mee te werken
aan wat in zijn vermogen ligt...
*Wanneer we dit horen, dan klinkt "hopen" en "geloven" luidt in m'n oren!
Wat een hoop en geloven leeft er in mensen die bidden en
met hun ziek-zijn, of andere tegenslag aan de slag gaan.
Mensen die hulp en uitwegen zoeken, en al hun vertrouwen en geloven in de handen van de artsen leggen, terwijl ze 's avonds zich keren naar hun God onze Vader, waarbij ze met al hun onhebbelijkheden,
al hun vragen terecht kunnen.
Hij luistert altijd, Hij wijst niemand af!
Ook daarin hebben zij alle vertrouwen!
*En hebben jullie "vorige maandag" gehoord dat een 100tal jongeren uit ons Franse landsdeel in audiëntie waren bij onze Paus Franciscus???
Zij waren er om "de zegen te vragen" over henzelf en het werk waar ze voorstaan! Want deze jongeren zullen deel nemen aan de organisatie van "wereldjongerendagen 2023" die in Lissabon Portugal doorgaan!
Wereldjongerendagen die sinds 1984 georganiseerd werden vanuit Rome, om de jongeren te betrekken en zich betrokken te voelen
in onze kerk.
En de Paus zei hun: "Jullie zijn niet alleen de toekomst van onze kerk! Jullie zijn ook nu een belangrijk deel van onze kerk!
Jullie zijn jong, en houden ons jong!
Wij hebben jullie vrijgevigheid, jullie vreugde en jullie wil om een andere wereld op te bouwen, groot nodig"!
De Paus bewondert hun moed, hun gelovige inzet en hun christelijke getuigenis.
Daarom durf ik jullie, in deze tijden ook vragen, om
"ambassadeurs van vrede" te zijn. Opdat de wereld, doorheen jullie werk, de broederlijkheid en solidariteit herontdekt.
Lieve meisjes en jongens, word nooit moe om drager te zijn van het Evangelie, besloot de paus. Ik weet dat jullie gul zijn, vol enthousiasme en klaar om de wereld te veroveren.
*Als we De Wereldjongerendagen volgen, met z'n duizenden jongeren tussen 16 en 35 jaar, zijn we dan niet vol van hoop, dat, onze kerk bij die jongeren in goede handen is?
En dan wil ik eindigen met woorden van Toon Hermans:
