Sint-Anna-ten-Drieën
De preekploeg houdt van een reactie
E-mail ons!

Wil je ons iets zeggen dat niet op deze blog moet verschijnen? Mail ons hier. Mag iedereen het lezen, klik dan op op het gele 'Uw positieve/negatieve reactie hier' onderaan de tekst.

Zoeken in blog

  • Website parochie
  • Preekstoel
  • Portaal preken.be
  • ANNA3
  • Sint-Anneke Centrum
  • 29-12-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Als we kunnen loslaten - Heilige Familie B 2008 - Marc

    Heilige Familie B 2008 - Zaterdag 27 en zondag 28 december 2008

    Eerste lezing: Hebreeën 11,8.11-12.17-19 -  'Het geloof van Abraham'
    Evangelie: Lucas 2, 22-40 - 'De opdracht in de tempel'

    Jezus had ook een privé-leven. De eerste dertig jaar was hij helemaal geen “BJ”, een bekende Jood, hij was de zoon van Maria en Jozef. Lucas vertelt een episode uit het prille begin van dat familieleven. En hij plaatst zijn verhaal in dezelfde sfeer als zijn kerstverhaal: Maria en Jozef zijn gewone mensen, die doen wat een machtig gezag hen oplegt. Deze keer gaat het niet om een volkstelling, maar om de “kerkgang” van Maria, in gehoorzaamheid aan de Joodse wet. En weer valt het kind dat ze komen opdragen niet op, toch niet bij die drukke massa tempelgangers en bij de priesters die daar waarschijnlijk heel gewichtig liepen te doen.

    Lucas brengt dan weer – zoals de herders in de kerstnacht – twee eenvoudige zielen op het toneel. Zij zijn stokoud, en tellen niet meer mee. Maar zij zien wat de anderen niet door hebben.
    De boodschap is ook hier: God werkt door gewone, kleine mensen. Maar er is wel een voorwaarde. God heeft iets nodig. Hij heeft mensen nodig die kunnen loslaten. In de eerste lezing zijn Abraham en Sara het voorbeeld: zij gaven alle zekerheden op. Abraham klampte zich zelfs niet vast aan het leven van zijn enige zoon, omdat zijn geloof in Gods goedheid groter was dan de angst om zijn kind te verliezen.
    Zo komen ook Simeon en Hanna – hoogbejaard zoals Abraham en Sara - in dit verhaal naar voor als mensen die geleerd hebben afscheid te nemen, en de zekerheden in dit leven los te laten. Zo zijn zij in staat in de kleinheid van dit gezinnetje Gods werk te zien.
    Maar ook Maria en Jozef zullen moeten loslaten. Daarin zijn zij ouders zoals alle andere. “Zijn vader en moeder stonden verbaasd over wat er van hem gezegd werd.” Hun Jezus zal iemand worden waar zij nooit aan hadden kunnen of durven denken. En als ze er een vermoeden van zouden gehad hebben, zouden zij hem waarschijnlijk daarvoor willen behoeden. Lucas laat Simeon zeggen wat Maria nog niet kan weten, maar wat ze zal moeten aanvaarden: dat haar kind heel veel miserie zal kennen, en dat hij haar moederhart zal doen bloeden. Zij zullen hun kind moeten loslaten, en zijn eigen weg laten gaan.

    Daarin verschilt de “heilige” familie niet van elk ander gezin. Ik ben iemand anders geworden dan mijn ouders verwacht hadden, en sommige van mijn beslissingen hebben hen pijn gedaan. Zo zal het wel met de meesten van ons zijn. En even goed moet ik mijn ouders kunnen loslaten: ook zij zijn anders dan het ideaal beeld dat een jong kind zich van zijn ouders maakt. Maar ik heb kunnen ondervinden dat ik ben kunnen worden wie ik ben, omdat ik mijn eigen weg heb mogen gaan. En als ik mijn ouders ben gaan zien zoals zij werkelijk zijn, ben ik ze nog liever gaan zien.
    Daarom is dat gezinnetje van Nazareth een “heilige” familie geworden. Zij hebben Jezus losgelaten. Zij zullen hem heel graag gezien hebben, ze zullen hem zo goed mogelijk opgevoed hebben,  ze zullen hem goede manieren geleerd hebben. En ze hebben hem laten gaan. Omdat hij zijn weg is kunnen gaan, is hij “het heil voor alle volkeren” kunnen worden.

    De heilige familie is een voorbeeld, niet alleen voor onze gezinnen, maar voor ieder die probeert te geloven. Geloof kan maar groeien als we kunnen loslaten,  en als we durven geloven dat Gods heil onze lege handen wel zal vullen.
    Zo lag dat kindje in de oude, nutteloze handen van Simeon, een kindje waar niemand iets in zag. Ja, zijn ouders, maar die wisten zelf helemaal niet wat hun nog te wachten stond. Simeon was in staat Gods krachtige goedheid tastbaar aanwezig te zien, omdat hij in staat alles los te laten, ook zijn leven. Gelovig loslaten zet ons op de weg naar de vrede.

    29-12-2008 om 19:17 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    25-12-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.God is mens geworden - Kerstmis B 2008 - Herman
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Kerstmis B 2008 - Woensdag 24 en donderdag 25 december 2008

    Eerste lezing: Jesaja 9, 1-3.5-6 - 'Een kind is ons geboren'
    Evangelie: Lucas 2, 1-14 - 'Heden is ons een Redder geboren'

    Beste vrienden,

    Met Kerstmis vieren we Gods menswording. God is mens geworden in deze wereld. 2008 jaar geleden, of toch ongeveer. 

    Stel je voor dat God vandaag weer mens zou worden. Hoe zou Hij dat doen? Opnieuw als een kind? Waar zou hij geboren worden?
    Bij de Mensen zonder Papieren? Ook voor hen is er geen plaats in de herberg die ‘Europa’ heet.
    Of bij een vrouw in een vluchtelingenkamp in Oeganda? Ook voor haar is er geen plaats in haar eigen land, dat door oorlog verscheurd is.
    Of in een gewoon bescheiden gezin hier op Linkeroever, dat zich niet te veel aantrekt van al die overroepen Santa Claus-romantiek, maar lekker knus bij elkaar Kerstmis viert? Ook zij voelen zich vreemd in die overgecommercialiseerde maatschappij.
    Waar zou Hij geboren worden?

    Ik denk: overal!
    Het wonder van Kerstmis is juist dat Hij geboren wordt, telkens opnieuw.
    God is mens geworden. God is concreet geworden.
    Sinds die eerste Kerstnacht is niets nog hetzelfde.
    Sinds die eerste Kerstnacht weten wij hoe God concreet wordt: in de mens die onze naaste is.

    Dat kleine kerstkind heeft het ons laten zien en doen voelen: dat wij uit liefde geboren zijn en tot liefde bestemd. Dat mensen geroepen zijn vredestichters te worden. Dat mensen licht kunnen zijn in de duisternis die medemensen dreigt te overmeesteren. Dat ieder mensenkind geboren is om te leven met een naam en een gezicht. Dat niemand er te veel is. Dat mensen elkaar kunnen aansteken om te leven met geloof in de ogen en liefde in het hart. Dat wij op die manier het goddelijke gestalte geven. Midden in het leven. Goddelijke menswording.

    Sinds die eerste Kerstnacht weten we en voelen we dat de naam van God niet verbonden is met macht en heerlijkheid, met heersen en regeren. God is niet te zoeken in de hemel. Hij is geen supermacht die van bovenaf tussen beide komt. Wat Jezus zijn hele leven getoond en beleefd heeft, wordt in het kerstverhaal uitdrukkelijk in beeld gebracht. We hebben toekomst omdat er een kind is dat een beroep op ons doet. Het kind schenkt ons toekomst. Omwille van dit kind, van elk kind dat geboren wordt, loont het de moeite te blijven dromen van en te werken aan een wereld van vrijheid en gerechtigheid.

    Wij weten namelijk dat er in deze wereld veel geschrei is dat vraagt gehoord te worden, veel hulpgeroep en lijden dat gezien wil worden. Niet alle kinderen worden uit liefde geboren. Niet allen beseffen dat ze tot liefde bestemd zijn. Velen stellen hun vertrouwen in geweld en agressie. Velen willen groot zijn door medemensen te onderdrukken. Velen zoeken geluk door zich blind te houden voor de vraag van medemensen. Hun ogen worden hard en hun hart verdroogt.

    Maar God laat zich vinden. Als je hem niet zoekt hierboven. Maar hem vindt, hier beneden. En je moet je diep genoeg bukken om iets van hem te kunnen zien. Je moet uit je hoge positie van aanzien en macht en geld afdalen. Je vindt God door beschikbaar te zijn voor de hulpeloosheid van een pasgeboren kind.

    Met heel veel dank aan Ignace D’Herdt o.p.

    25-12-2008 om 11:58 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    23-12-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ruimte in het hart - 4de adventszondag B 2008 - Ria

    4e zondag van de advent B 2008 – Zaterdag 20 en zondag 21 december 2008

    Eerste lezing: 2 Sam. 7, 1-5.8b-12.14a.16 - 'De Heer zal voor u een huis oprichten'
    Evangelie: Lucas 1, 26-38 - 'Zie, gij zult zwanger worden'

    Het is reeds de vierde zondag van de advent: Kerstmis komt nu wel erg dichtbij!
    Het zijn niet alleen de misteksten die er ons aan herinneren, kerstmarkten,versieringen en verlichting, muziek, kerstmannen en kerstbomen, alles en iedereen doet zijn best om in de donkere dagen van de winter licht en sfeer op te roepen!
    Is het verkeerd dat de commercie op volle toeren draait en zich Kerstmis als het ware toeeigend? Het is tenslotte het feest van het licht en dat is altijd en overal het moment geweest om te vieren en daar horen eten en drinken en geschenkjes bij, samenzijn met familie en goede vrienden.
    Dat is ook de reden dat wij hier samen zijn  Het vooruitzicht van de geboorte van een kind ontroerd en maakt blij. Een kind draagt immers de toekomst in zich, alle dromen en verwachtingen kunnen nog.Wat het later wordt, dat zijn zorgen voor later!

    De boodschap aan Maria met de vraag of zij het Kind wil ontvangen is ook een vraag aan ons. Zullen wij ook zo nederig en open Ja zeggen tegen de Heer? Willen wij het Kind ontvangen en de gevolgen ook dragen? Is er voldoende ruimte in ons hart om, zoals bij de huwelijksbelofte, in goede en kwade dagen trouw te blijven aan Gods boodschap?
    Wij kunnen het Kind niet echt dragen, maar de Geest die Hem tot Gods zoon maakte, diezelfde Geest die ook Maria kon bezielen en haar deed kiezen voor het Kind, die Geest kan en wil ook in ons hart wonen.

    Nog een les die wij uit dit verhaal leren is dat God tussen de mensen wil verblijven. Zoals Hij in de eerste lezing kiest voor een tent, tussen de andere tenten, in plaats van in een schitterend tempelgebouw ondergebracht te worden.
    Voor de menswording van zijn Zoon kiest Hij ook niet voor een prinses of iemand uit de rijkere bevolking. Neen juist een eenvoudig meisje uit een eenvoudig gezin, die wordt door Hem uitverkoren om Zijn zoon te ontvangen.
    Hij brengt in haar een radicale ommekeer teweeg. Haar vrees verandert in vreugde, haar niet begrijpen maakt plaats voor bereidheid en ontvankelijkheid. God, bij monde van zijn boodschapper de engel Gabriël, neemt zelf het initiatief.
    Het is duidelijk: God wil bij mensen wonen en Hij kiest bij voorkeur eenvoudige mensen uit.

    Tal van gewone mensen, ook nu nog, hebben in het spoor van Maria, JA tegen God gezegd.
    Zij hebben meer uitzicht en meer inzicht gekregen. Hun leven kreeg een nieuwe wending want Ja zeggen tegen God houdt een engagement in! Men zegt Ja niet alleen met het hoofd maar ook met de handen. Er wordt wel wat verwacht: men moet zich bereid voelen om te luisteren, niet alleen naar de innerlijke stem die ons aanspoort om goed te zijn en goed te doen, maar we moeten ook kunnen luisteren naar de stem van de mens in nood, en ook dan iets doen.
    Voor een Christen mens zou het een blijvende uitdaging moeten zijn om elke dag aan God een belangrijke plaats in zijn leven te geven. Dat zou van ons meer blije mensen maken, in het besef dat God ons draagt en met ons gaat op de reis van ons leven.

    Ik heb nog een mooi gebed gevonden dat aansluit bij de viering van vandaag.
    Het is van de hand van Erwin Roosen. Ik wil het graag met jullie delen:

    Wil ook mij jouw Heilige Geest schenken, God,
    Net als Je toen bij Maria deed.
    Laat jouw liefde mij overschaduwen
    En in mijn hart een bron van vreugde
    Doen ontspringen.
    Maak van mij een enthousiaste
    En warmhartige christen.
    Geef mij de durf héél mijn leven
    Door Jou te laten bepalen
    En met alles wat ik heb
    En wat ik ben “ja” te zeggen
    Op Jouw uitnodiging
    Om Jezus in mij
    Te laten geboren worden.

    Door Jou te laten bepalen
    En met alles wat ik heb

    23-12-2008 om 19:11 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    15-12-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Armoede schaadt de gezondheid - 3de adventszondag B 2008 - Martine

    Derde Adventszondag B 2008 - Zaterdag 13 en zondag 14 december 2008
     
    Eerste lezing: Jesaja 61, 1-2a.10-11 - 'De Heer laat zijn glorie ontluiken'
    Evangelie: Johannes 1,6-8.19-28 - 'Midden onder u staat Hij die gij niet kent'

    Het is vandaag reeds de derde zondag van de advent. Advent: wachten, verlangen naar, … Zou het daarom zijn dat we alle kaarsen van de adventskrans niet in één keer aansteken?
    Zou het daarom zijn dat we wel al de kerststal klaarzetten, maar het beeldje van Jezus nog even wegstoppen? De plaats blijft nog even leeg. Wij wachten en verlangen.
    En wat doen we ondertussen?
    Gaan we op ons luie achterwerk zitten en consumeren en sakkeren dat het crisis is? Leven we oppervlakkig verder en blijven we onze verantwoordelijkheden ontlopen? Gaan we ons leven laten bepalen door anderen, zonder zelf ons stuur in handen te nemen?
    Of misschien willen we meer komen tot verstilling, tot het stil maken in onszelf?
    Of geven we God de kans om te spreken door ons, zoals we zien bij Jesaja? Zetten we ons open voor Zijn boodschap en willen we getuigen van het Licht, net zoals Johannes?
    Misschien voelen we ons uitgenodigd om ons mee in te zetten voor hen die het niet zo gemakkelijk hebben. Misschien kies je ervoor om mee te helpen in de Wereldwinkel, of misschien heb je op een kerstmarkt wel één en ander verkocht voor een goed doel? Of misschien ben jij diegene die die zaken steunt door iets te kopen. Misschien heb je wel een mooie kaars gekocht ten voordele van Welzijnszorg.
    Vandaag is het de zondag van Welzijnszorg. Zij ontfermen zich over de mensen die in armoede moeten leven. De campagne voor 2008 is : ‘Armoede schaadt de gezondheid.’

    Wist je dat er in België heel wat  mannen leven met een lage scholing, en dus een veel lager loon en dat deze mensen gemiddeld vijf jaar korter leven dan mensen met een hogere opleiding?
    Wist je dat laaggeschoolde vrouwen gemiddeld 3 jaar vroeger sterven en dat al deze mensen gemiddeld ook nog eens 15 jaar in minder goede gezondheid verkeren dan mensen met een hoog opleidingsniveau?
    We staan er niet bij stil, maar mensen in armoede moeten vechten om rond te komen en dit maakt hen depressief en angstig. België telde vorig jaar ongeveer een miljoen mensen die niet naar de dokter gingen (en nog minder naar de apotheek), omdat ze het remgeld niet konden betalen.
    Wist je dat vijftien procent van de Belgische bevolking niet meer verdient dan het leefloon? Schulden stapelen zich op. Facturen die binnenkomen laten ze liggen, ze kunnen ze niet betalen. Tot er een nieuwe factuur komt met een boete erbij. En zo worden de problemen steeds groter.
    En dan hoor je soms reacties : “Kunnen ze niet een beetje vooruit kijken? Kunnen ze zich niet laten helpen? Kunnen ze niet een beetje meer sparen?...”

    Het antwoord is: ‘Neen. Mensen die armoede kennen, vechten om te overleven, dag na dag. Ze kunnen niet kijken naar overmorgen. Ze zijn soms beschaamd om hulp te vragen. Ze zijn heel dikwijls moedeloos, zien het niet zitten en compenseren al deze teleurstelling, al deze vernederingen, al deze pijn met dingen die wij soms niet kunnen begrijpen.”
    Wat gaan wij hieraan doen? Gaan we deze mensen laten creperen en aan hun lot overlaten? Of zetten we ons mee achter de campagne van Welzijnszorg?

    De campagne formuleert vijf beleidsvoorstellen. Eenvoudig gezegd gaan ze over:
    1. dat een ziekenhuisopname voor iedereen betaalbaar moet blijven
    2. dat alle mensen steeds geholpen kunnen worden door hun huisarts
    3. dat mensen met een laag inkomen, die recht hebben op een verhoogde tegemoetkoming, deze automatisch krijgen
    4. dat de doolhof van administratie rond mogelijke toekenning voor alle niet-medische kosten zoals verzorgingsproducten, thuiszorg enz., eenvoudiger wordt gemaakt
    5. dat er meer gerichte acties komen voor gelijke kansen op een gezond leven voor iedereen

    Als jij hier mee kan achterstaan, laat je hierin dan kennen, door straks, na de mis, op een klever je naam te schrijven, te tekenen en deze dan te plakken op dit beleidsvoorschrift. Zo laat ook jij zien dat de bestaande gezondheidsongelijkheid onaanvaardbaar is.
    Uiteraard kan je deze actie ook financieel steunen. We kunnen iets van ons vermogen geven aan Welzijnszorg om mensen in armoede te helpen overleven op een meer gezonde manier. 
    Verder kan je in je omgeving mensen die het niet zo breed hebben, leren bekijken met andere ogen, ze meer als evenwaardige mensen behandelen, ze opnieuw kansen geven.
    Misschien denk je: ‘Het helpt toch allemaal niet.’ Maar samen kunnen we veel bereiken.
    Dus geef een paar minuutjes van je tijd en teken mee de petitie.
    Denk bij de omhaling even aan jouw gevoel voor rechtvaardigheid en steun de actie.
    Wij zijn getuigen, getuigen van het Licht. En daar komen we voor uit.

    15-12-2008 om 22:03 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    07-12-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een hart onder de riem - 2de adventszondag B 2008 - Fred

    Tweede Adventszondag B 2008 - Zaterdag 6 en zondag 7 december 2008

    Eerste lezing: Jesaja 40,1-5,9-11 - 'Baan een weg voor de Heer'
    Evangelie: Marcus 1,1-8 - 'Maakt de paden van de Heer recht'

    De uitdrukking "iemand een hart onder de riem steken" is al heel oud en betekent zoveel als "iemand moed geven, iemand bemoedigen". Het hart heeft hier de betekenis van de zetel van moed. Diezelfde betekenis vinden we terug in uitdrukkingen als: hij heeft het hart niet zoiets te doen, hij heeft een groot hart, en: het hart zonk hem in de schoenen.
    Een hart onder de riem steken is vermoedelijk als beeldspraak ontleend bij het leger, bij de soldaten. Een soldaat droeg indertijd zijn riem of gordel schuin over het lichaam, de riem liep van de schouder over de borst. Recht over het hart dus. Bij het begin van een veldslag stak men de soldaat een hart onder de riem, men gaf hem dus de nodige moed mee.
    Iemand een hart onder de riem steken is tegelijkertijd heel gemakkelijk en heel moeilijk. We kunnen er ons simpel van afmaken door iemand gewoon, vrijblijvend moed toe te wensen: "Het beste, hou je goed, hou de moed erin, het komt allemaal wel in orde." Een uitspraak die ons niet veel moeite kost, maar die ook weinig oplevert.

    Minder eenvoudig is het als we mensen in nood écht willen bemoedigen, écht weer moed en hoop willen bieden. Dan moeten we niet alleen een paar mooie woorden uit onze mouw schudden, maar ook bereid zijn echt iets te doen. En dat wordt goed geïllustreerd door de eerste lezing van vandaag, uit Jesaja.
    Jesaja was de profeet uit de tijd van de ballingschap, een heel zware tijd voor het volk van Jahweh. En hij kondigt het einde van de ballingschap aan, hij brengt het goede nieuws dat zij weldra naar hun land zullen kunnen terugkeren. Hij steekt zijn volk in nood, een hart onder de riem. Hij brengt goed nieuws, hij brengt een blijde boodschap.
    Maar hij geeft ook meteen een opdracht mee. Baan een weg door de woestijn, effen een pad door de steppe. Ieder dal moet worden verhoogd, iedere heuvel geslecht. Een tocht door de woestijn is immers niet eenvoudig. Daar lopen geen wegen, daar moeten wegen worden gemaakt. Jesaja zegt niet alleen: het komt allemaal wel goed. Hij zegt er ook bij: doe iets om dat doel te bereiken. En zo steekt hij een hart onder de riem, zo brengt hij goed nieuws, zo brengt hij zijn volk een blijde boodschap.

    Dat is ook wat het woord "evangelie" letterlijk betekent: blijde boodschap. En Marcus brengt ons vandaag het begin van zijn evangelie, het begin van die blijde boodschap. En Marcus begint zijn evangelie bij Johannes de Doper, ook een profeet, of toch minstens een bode. Iemand die de weg moet banen of klaarmaken. En ook Johannes bevindt zich in de woestijn. De woestijn staat in de Bijbel voor het dorre land, waar geen echt leven is. Het land van zondigheid en kwetsbaarheid. Het land waar mensen doorheen moeten om tot het volle leven te komen.
    En in die woestijn brengt Johannes een blijde boodschap, brengt hij goed nieuws, steekt hij mensen een hart onder de riem. En ook hij geeft de mensen een opdracht mee. Hij roept hen op zich te laten dopen en tot inkeer te komen. Hij roept hen op zich te bekeren. Hun leven en hun levenswijze te herzien en een nieuwe start te nemen.
    Is het ook niet de taak van wie zich vandaag christen noemt, mensen een hart onder de riem te steken? De blijde boodschap te verkondigen, niet alleen met woorden, maar ook met daden? En eigenlijk zelf die blijde boodschap te zijn? Wij hebben in onze tijd die boodschap trouwens hard nodig.

    Onze tijd wordt getekend door de angst. Hoe meer de techniek vooruitgaat, hoe groter de angst schijnt te worden. Angst voor een kernoorlog, angst voor milieuvervuiling, angst voor werkloosheid. En mensen gaan dan op zoek naar troost. Bij dokters en psychiaters, in alcohol en drugs, in het opgaan in zijn werk, in moedeloosheid en cynisme.
    Is het niet onze taak hier een ander soort troost te bieden? Door echt een hart onder de riem te steken, door echt een blijde boodschap te brengen of te zijn? Neem nu even de campagne van Welzijnszorg. Armoede schaadt de gezondheid. Arm maakt ziek en ziek maakt arm. We kunnen meewarig knikken en denken: dat is juist, maar wat doe ik eraan? Is dat misschien mijn schuld? En een cynicus zou zeggen: ik wil wel een bijdrage storten, maar dat is eigenlijk niet meer dan een druppel op een hete plaat. En de ultieme dooddoener is dan: de politici moeten dat maar oplossen, het is de taak van de staat daar iets aan te doen.

    Natuurlijk: de campagne van Welzijnszorg zal de armoede in de wereld of zelfs in onze eigen stad niet oplossen. En het zal nog wel een tijdje zo blijven dat armoede de gezondheid schaadt. Maar dat geeft ons niet het recht helemaal niets te doen. We kunnen tenminste proberen mensen een hart onder de riem te steken. Niet alleen omdat onze financiële bijdrage een directe nood kan lenigen, maar ook – en vooral – omdat wij op die manier mensen kunnen doen ervaren dat zij volwaardig meetellen. Want misschien is dat nog wel veel erger dan arm te zijn of ziek: het gevoel te hebben er niet bij te horen, niet als volwaardig beschouwd te worden, niet meer mee te tellen in onze maatschappij.
    En dan is een hart onder de riem steken misschien vooral: de nood van de ander erkennen en ernstig nemen. Niet wegwuiven als onbelangrijk. Maar proberen uitzicht te bieden en hoop. En hopen wil zeggen dat wij ons niet tevreden stellen met de gang van zaken in onze wereld, dat wij ons ook daadwerkelijk willen inzetten om een wereld op te bouwen zoals God die droomt.
    Dat wil zeggen dat wij in deze wereld wegen willen banen van gerechtigheid en solidariteit. Dàt is de bekering die van ons wordt gevraagd, veel meer dan alleen maar een geldelijke bijdrage volgende week. Alleen op die manier kunnen wij mensen een blijde boodschap brengen, een blijde boodschap voor hen zijn. Alleen op die manier steken wij hen een hart onder de riem...

    07-12-2008 om 08:57 geschreven door de preekploeg  

    Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)


    De preekploeg van Sint-Anna-ten-Drieën, Antwerpen Linkeroever

    In een eucharistie-viering volgt na het evangelie meestal een preek of homilie. In onze parochie bestaat hiervoor (al jaren) een preekploeg. Ze bestaat uit een zestal mensen die, na onderlinge afspraak, geregeld een "preekbeurt" verzorgen.
    Momenteel zijn dat Ria, Hilda, Marc, Jan, Gie en Fred. Pastoor Herman maakt uiteraard ook deel uit van de preekploeg en komt zelf ook meermaals aan de beurt.
    De bedoeling van een homilie is niet een universele waarheid te verkondigen die iedereen verplicht moet geloven en zeker niet de mensen terecht te wijzen. In een homilie willen wij de lezingen uit de bijbel een beetje verduidelijken en trachten wij ze in verband te brengen met de actualiteit van vandaag.
    Dat is niet altijd even simpel en daarom proberen wij elkaar te helpen. Elke maand komen wij samen om de lezingen uit de bijbel te bespreken en elkaar te inspireren bij het opstellen van de preek.
    In deze blog publiceren wij niet alleen onze homilies, maar staan wij ook open voor uw reacties.

    Blog als favoriet !
    Archief per maand
  • 02-2025
  • 01-2025
  • 12-2024
  • 11-2024
  • 10-2024
  • 09-2024
  • 06-2024
  • 05-2024
  • 04-2024
  • 03-2024
  • 02-2024
  • 01-2024
  • 12-2023
  • 11-2023
  • 10-2023
  • 09-2023
  • 06-2023
  • 05-2023
  • 04-2023
  • 03-2023
  • 02-2023
  • 01-2023
  • 12-2022
  • 11-2022
  • 10-2022
  • 09-2022
  • 06-2022
  • 05-2022
  • 04-2022
  • 03-2022
  • 02-2022
  • 01-2022
  • 12-2021
  • 11-2021
  • 10-2021
  • 09-2021
  • 06-2021
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 09-2020
  • 07-2020
  • 06-2020
  • 05-2020
  • 04-2020
  • 03-2020
  • 02-2020
  • 01-2020
  • 12-2019
  • 11-2019
  • 10-2019
  • 09-2019
  • 06-2019
  • 05-2019
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 02-2019
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006
  • 09-2005

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs