Vorige viering kwam een meisje aan een van de mensen van de Wegwijzers vragen of ze haar kon helpen. Ze ging in de klas een spreekbeurt houden over moeder Teresa, en ze wou zich daarbij kleden zoals de zusters van moeder Teresa.
Moeder Teresa is een heilige.
Vandaag wordt ze gevierd, samen met zovele anderen. Maar als ik haar naam “googelde”, vond ik meer dan een artikel met een titels als: “Moeder Teresa was helemaal niet zo heilig.” Nu kan die kritiek te maken hebben met het feit zij door haar leven en werk op zere tenen trapt. Zonder veel te preken drukt zij ons met onze neus op een pijnlijke werkelijkheid.
Dat er veel miserie is, waar mensen zich veel te weinig van aantrekken. Dat is een boodschap die niet populair is. En dan probeert men de boodschapper onderuit te halen door de schieten op haar fouten.
Maar, bedacht ik, natuurlijk was moeder Teresa geen heilige. Ze zal wel stommiteiten hebben gedaan, zoals iedereen. Als ze voor ons heilig is, is het omdat zij ons een weg gewezen heeft om in de geest van Jezus te leven. Zoals alle mensen van goede wil, zal ze op die weg ook gestruikeld hebben.
We vieren vandaag het feest van alle mensen die struikelend hun best doen. Het is dus ook ons feest. En we durven die onvolmaakte mensen vieren omdat we geloven dat het voor God, wie of wat dat woord voor ons ook betekent, niet belangrijk is wat we zijn – we zijn allemaal onvolmaakt – maar om wat we willen zijn. Volgeling van Jezus willen we zijn, zoals in we het evangelie hoorden, dat betekent: troostende en barmhartige mensen die streven naar gerechtigheid voor iedereen. Naar Gods beeld en gelijkenis.
Allerheiligen vieren we samen met de lieve mensen die we morgen gedenken, op Allerzielen. Zij horen bij ons, ze zijn ons voorgegaan, met vallen en opstaan. Belangrijk is niet meer hun struikelen, maar wie ze wilden zijn. Het goede waar ze naar streefden, dat straalt nu ook op ons af om ons moed te geven.
Zo toont Quinten Matsys ons Maria Magdalena: in haar portret is niets meer te merken van haar gebreken, de uitgestoten zondares die ze geweest is, integendeel: haar lieve schoonheid is een beeld van het beste waartoe mensen in staat zijn.
Zo is Allerheiligen is vooral een feest voor ons, vandaag. Het moedigt ons aan om nu, in de geest van de Bergrede, te blijven zoeken naar het beste waar mensen toe in staat zijn, om mensen te worden van troost, barmhartigheid en gerechtigheid. In “de wereld”, zoals Johannes dat noemt in de eerste lezing, is dat geen populaire trend. Het is ook geen gemakkelijke weg.
Maar, God zij dank, maakt die weg mensen zielsgelukkig.
En geluk vinden we alleen maar, als we het durven wegschenken.
