Gij zijt het zout van de aarde. Gij zijt het licht van de wereld.
Goede vrienden, het niet niets wat Jezus tegen zijn leerlingen zegt.
Laten we toch maar aannemen, wat hij tegen zijn leerlingen gezegd heeft, zegt hij eigenlijk ook tegen ons.
Gij zijt het zou der aarde
Het zout was toen en is ook nu het middel bij uitstek om smaak te geven aan voedsel. Vroeger was zout ook het enige middel om vlees lange tijd veilig te bewaren. Zout was dus enorm belangrijk, zelfs zo belangrijk dat er in de loop der eeuwen soms kleine oorlogen gevoerd zijn om te beschikken over het monopolie van zoutproductie en zouthandel. Het woord salaris komt van sel -salaris
Ooit kregen de Romeinen een staafje zout als loon.
De waarde van zout is in de loop der tijden wel wat slapper geworden. Er zijn vandaag immers heel veel smaakmiddelen, en zowat alle voedsel dat je wil bewaren kan diepgevroren worden. Zout heeft dus niet meer de uitzonderlijk belangrijke voedings- en bewaarwaarde die het had ten tijde van Jezus en in de eeuwen daarna.
Maar het heeft wel een andere waarde bijgekregen: wanneer het vriest, wordt zout gebruikt als dooimiddel. Het maakt trappen, voetpaden, wegen en het verkeer veiliger. Weet je nog: 2 jaar geleden werd er niet gestrooid, de mist vroor aan op een zondagochtend. Verschillenden onder jullie zijn toen goed gevallen. Een aantal voelen nog de pijn.
Hetzelfde geldt voor licht. Zo goed als onbestaand ten tijde van Jezus, is licht in de nacht vandaag zo vanzelfsprekend dat we er niet eens meer bij stilstaan. Maar als het om een of andere reden uitvalt, zijn we bijna in paniek, want zichtbaarheid en de veiligheid zijn verdwenen. Het is op zulke momenten dat we de diepere betekenis van Jezus woorden beter kunnen aanvoelen.
Zout dat smaak en voedselbewaring geeft, licht dat zichtbaarheid en veiligheid geeft: zo moesten zijn apostelen zijn, zo zouden ook wij moeten zijn
. Ook wij moeten dus het zout van de aarde en het licht van de wereld zijn. Het is dus goed dat we weten wat dat inhoudt.
Geven wij inderdaad smaak aan ons eigen leven en dat van onze medemensen? De smaak van vriendschap en liefde in tijden van nood. De smaak van respect, van begrip, van niet oordelen en veroordelen, van aanvaarden dat mensen anders kunnen zijn dan wij: anders van taal, van godsdienst, van kleur, van aard en aanleg.
De smaak van hulpvaardigheid voor armen, zieken, ouden, eenzamen, daklozen, bedelaars, vluchtelingen. De smaak van aandacht voor onze medemensen in een samenleving die elke dag sterker polariseert door groeiende ongelijkheid, tegenstellingen en spanningen.
Blikken we eens terug op de spanningen van de voorbije weken. Een euthanasie proces dat de hele land bezig houdt. Dat het land zelfs verdeelt. Zowel de politiek, als de overheid als justitie, als de pers, ja zelfs de kerk wordt er bij gesleurd. Ik durf zeggen dat de belangen van de persoon waarover het ging helemaal niet meer belangrijk waren. De partijen er rond hebben gestreden en mekaar uitgekafferd dat het niet mooi meer was.
Kijken we naar de politieke situatie in ons land. We geraken er niet uit omdat de partijen niet bereid zijn om compromissen te maken, om een hand uit te steken naar mekaar. De schuldenberg stijgt. In Engeland en in Amerika gaat het niet beter. In de politiek mag gewoon leugens vertellen om bestwil.
En in deze wereld moeten wij dan het zout der aarde zijn of het licht van de wereld?
Het is allemaal snel gezegd natuurlijk.
We moeten de vrede bewaren, nederig zijn, zachtmoedig, een luisterend oor, een schouderklopje
dat zijn de dingen die wij en onze omgeving nodig hebben Dat zijn de dingen die we zelf in de hand hebben. Ze zijn als zout onmisbaar. Veranderen we er de wereld mee?
Balange nie
Maar het is de eerste stap. We mogen niet zeggen, we kunnen er toch niets aan doen
we moeten zeggen: laten we hier, in onze omgeving, in onze parochie, in ons gezin die stap toch maar zetten. Als nu iedereen zo zou denken, zou er dan een verschil kunnen gemaakt worden?
Als wij dat licht voor de medemens zouden zijn? Dan speelt ons aantal, of met hoeveel we zijn, toch geen rol? Ik weet dat er meer mensen in deze kerk komen voor concerten en tentoonstellingen dan voor de mis, ik weet dat in het SAC, hiernaast meer volk komt dan in de kerk.
Maar het licht, die uitstraling moet toch van hier vertrekken. Licht van hoop, van inzet in die wereld tegen onverschilligheid en egoïsme, tegen geweld en terrorisme. Zo maar, met wie we zijn, licht uitstralen. Zo dat de mensen zeggen kijk hoe die mekaar liefhebben !
De leerling vroeg aan zijn meester: Wat is het verschil tussen kennis en verlichting? De meester gaf als antwoord: Als je kennis hebt, gebruik je en zaklamp om de weg te vinden. Als je verlicht bent, wordt je die lamp (Anthony De Mello).
In de eerste lezing is Jesaja heel duidelijk: Hij laat de Heer zelf het duidelijk maken wat het zout van de aarde inhoudt. Deel uw brood met de hongerige, neem de dakloze zwervers op in uw huis, kleed de naakten die gij ziet en keer u niet af van uw medemens.
Hij zegt het, alsof hij reclame maakt voor welzijnszorg.
Ik heb hem niet horen zeggen: Smijt uw president buiten omdat hij handelt in eigenbelang, omdat hij liegt Ik heb hem niet horen zeggen veroordeel het slachtoffer, of de familie, of de dokters of de advocaten of de kerk
. Ik heb hem niet horen zeggen: klungel maar door, en laat een land gerust een jaar zonder leiding
.
De boodschap van vandaag is: Als we hier in zijn naam samen komen, dan hebben we respect voor mekaar en voor elke medemens. En dat willen we uitstralen door goed te doen, door te luisteren, door dat schouderklopje, door elk gebaar van liefde te laten zien en te laten voelen.
Dan zijn we zout en licht, en dan begint er iets te veranderen.
Blijf daar maar in geloven.
