Sint-Anna-ten-Drieën

De preekploeg houdt van een reactie

E-mail ons!

Wil je ons iets zeggen dat niet op deze blog moet verschijnen? Mail ons hier. Mag iedereen het lezen, klik dan op op het gele 'Uw positieve/negatieve reactie hier' onderaan de tekst.

Zoeken in blog

	Website parochie
	Preekstoel
	Portaal preken.be
	ANNA3
	Sint-Anneke Centrum

26-10-2014
Van wie moeten we houden? - 30e zondag A 2014 - Jan
Dertigste zondag door het jaar A 2014 - Zaterdag 25 en zondag 26 oktober 2014 Eerste lezing: Exodus 22, 20-26 - 'Ge hebt zelf als vreemdeling in Egypte gewoond' Evangelie: Mattheüs 22, 34-40 - 'De Heer beminnen met heel uw hart' De eerste zin van de eerste lezing zet echt wel de toon van deze viering: Vreemdelingen mag je niet uitbuiten of onderdrukken. Hier zou de lezing moeten stoppen. We zouden aandachtiger geluisterd hebben. En de tweede zin luidt: want jullie zijn zelf vreemdelingen geweest in Egypte Hier zou je nog kunnen zeggen: dat is niet voor ons bedoeld. Maar het is wel het thema. Ik weet dat ik nu een moeilijk punt aanhaal. Een punt met veel gevoeligheden, met veel discussie. Voor sommige een partijprogramma voor anderen een ideaal om na te streven. Blijf nu allemaal even zitten, schuif desnoods maar wat over en weer op uw stoel maar tracht eens mee met mij de teksten van vandaag te begrijpen. Ooit zei eens iemand tegen mij: als hier geen brood genoeg zou zijn, zou ik ook wegtrekken naar daar waar wel brood te vinden zou zijn Als we de beelden herbekijken van de brug over de Schelde, niet deze van enkele weken terug, maar deze van 100 jaar terug zien we toch een massa die wegtrekt omdat er geen brood meer is. Meer nog, omdat er oorlog is en de stad dreigt ingenomen te worden. Als we zien hoe tussen 1870 en 1934 meer dan 2.4 miljoen mensen vertrekken met de Red Star Line naar Amerika of Canada zal dit wel een reden gehad hebben. Niet alleen Joden, of Duitsers of Oost Europeanen of Russen maar ook vele Vlamingen uit alle dorpen van ons Vlaamse land. Een luxe was dit niet, te weinig brood hier, en misschien meer brood ginder? Zou de familie Di Rupo, de familie Bourgeois, de familie Jambon.vroeger geen vreemden geweest zijn in ons land? Ook de joden in onze eerste lezing waren ooit vreemdelingen in Egypte.. En dan vraagt de tekst van het evangelie ons na te denken. van wie moeten we houden? Moeten we dan toch niet proberen de vreemdelingen op een andere manier te bekijken? Zou dat van het brood en de oorlog geen reden zijn voor het overgrote deel van de vreemdelingen, zou het zo niet zijn voor de allochtonen, voor de zwarten, voor vele moslims.? Akkoord wij kennen veel argumenten die deze stelling niet evident maken. Twee zijn er heel belangrijk: armoede en cultuur. De armoede dwingt vele vreemdelingen in povere huisvesting, dwingt hen tot bedelen of ergere zaken. De cultuur wringt hen in een hoek dat ze zich moeilijk kunnen aanpassen of een reden vinden om het niet te doen. Op de markt zie je ze allemaal, op een activiteit van de Zomer van Antwerpen zie je bijna geen enkele. De tekst van het evangelie van vandaag is een vervolg op het verhaal van vorige week: Geef aan God wat God toekomt en aan de keizer wat de keizer toekomt. Het is een voorloper op het verhaal van volgende week. Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart Dat is het grootste gebod, het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief zoals u zelf. God kunnen we onmogelijk liefhebben zoals een mens. Niemand kan God ooit zien. Heeft iemand hem al eens gezien? Ik ook niet. Maar als je uw naaste, uw buren, uw familie, de vreemdeling in de straat, lief hebt, heb je God ook lief. Het bewijs dat men God liefheeft is de manier waarop men zijn naasten bemint. Daarom zegt het evangelie dat het tweede gebod, de naastenliefde, gelijk is aan het eerste. Eigenlijk lezen we In het evangelie een positieve formulering: 'Behandel anderen steeds zoals je zou willen, dat ze jou behandelen' Ik kan u niet vragen: bemin uw God maar ik kan wel vragen: Bemin uw naaste Je moet u zelf natuurlijk wel graag zien.anders wordt het moeilijk. Ik weet, sommige mensen die heel veel van hun naaste houden moeten niets van God hebben. Dat is de realiteit maar dat is eigenlijk nog geen ramp. Ieder vult het in op zijn/haar manier. Andersom is het ook waar: Onze huidige paus Franciscus heeft eens gezegd tegen een hoop priesters en nonnen en broeders, die uiteraard God heel graag zagen Tegen hen zegt hij Spiritualiteit die alleen maar naar boven gericht is, zonder de voeten op de grond te houden is niet wat God wil M.a.w. als je geen voeling hebt met de mensen, als je niet weet wat er rond u bezig is, als je uw naaste niet kent heeft het echt geen zin om steeds met de ogen naar de hemel te staren in de hoop dat uw gebed verhoord wordt. Jij bent heel anders dan ik. Je haar is kroezig en je huid is bruiner. Je ogen zijn diep en donker. In je armen en benen zit elastiek. Jij viert feest op andere dagen. Het eten bij jou thuis ruikt vreemd. De muziek die je draait klinkt naar woestijn. Je houdt van fellere kleuren. Maar als je lacht, ben je net zo blij als ik. Jouw god is vast dezelfde als de mijne. Ook al heeft Hij een andere naam. Jij hoort bij mij en ik hoor bij jou. Ook al zijn we allebei anders. Tussen ons ligt een wereld van verschil. Maar voor de vrede en de liefde, daar kies jij en ik voor. Dat is zo treffend. Dat we daardoor om elkaar te begrijpen met een half woord genoeg hebben. Soms vinden we het gemakkelijker om de medemens in nood die veraf is, te beminnen, dan de medemens in onze directe omgeving die hulp heel hard nodig heeft. Laten we daar maar iets aan doen of er minstens eens goed over nadenken. Naar een idee van B.J.DE Clercq o.p. 26-10-2014 om 07:20 geschreven door de preekploeg Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)

19-10-2014
De kerk in het midden - 29e zondag A 2014 - Marc
Negenëntwintigste zondag door het jaar A 2014 - Zaterdag 18 en zondag 19 oktober 2014 Eerste lezing: Jesaja 45, 1.4-6 - 'De volken heb Ik onderworpen aan mijn Gezalfde' Evangelie: Mattheüs 22, 15-21 - 'Geef aan God wat God toekomt' Het evangelie vandaag lijkt wel bij de politieke actualiteit te passen. Want als het niet gaat over Facebook-uitschuivers of verjaardagsfeestjes, gaat het over belastingen. Of meer. Of minder. Nu was dat ook ten tijde van Jezus een heikel thema. De keizer liet zich 'goddelijk' noemen. En als je belastingen betaalde aan de Romeinse keizer erkende je zijn gezag. Kon je, als gelovige Jood, dat wel verzoenen met het eerste gebod? Er komt naar Jezus een afvaardiging van Farizeeën en 'Herodianen'. Die laatsten waren supporters van koning Herodes, en beiden lagen zwaar overhoop met elkaar. Het is alsof de PS en de NVA samen zouden spannen. Als ze samen naar Jezus trekken, is het omdat ze een gemeenschappelijke vijand wilden elimineren. Jezus liep in de weg van wie een positie had. Ze stellen de vraag over de belastingen niet omdat ze die kwestie willen oplossen, maar omdat ze hopen dat Jezus zich in nesten werkt. Zegt hij 'ja', dan heeft hij er gelegen bij de rechtgelovige Joden, zegt hij 'neen' dan staat de Romeinse politie aan zijn deur. Hij is ze te slim af. Hij laat ze zelf zeggen dat het belastinggeld 'van de keizer' is. Hij geeft een antwoord waar ze geen kant mee uit kunnen. En meer nog: hij zet ze in hun hemd. Want zij stonden als het ware met oogkleppen gefixeerd op die belasting, en op hun snood plan om Jezus te 'pakken'. Hij trekt die oogkleppen af, en wijst ze inderdaad 'de weg van God'. Ze hadden niet gedacht dat hij daarover zou beginnen. In zijn antwoord is het duidelijk dat wij ieder, ook de overheid, moeten geven waar die recht op heeft. Maar het is even duidelijk, dat de norm waar al ons handelen op gebouwd moet zijn, is: 'geef aan God wat God toekomt'. Ik zeg hier: 'ons'. Want Mattheüs laat Jezus ook tot ons, nu, spreken. Als gelovigen staan proberen wij 'in het midden' te staan tussen de weg van God en de weg van de menselijke wet. Als burger is ons streven, dat die twee wegen parallel lopen. En voor ons is de wet van God het richtsnoer. Die toepassen op ons dagelijks leven, op ons leven als burger, op onze menselijke wetten, is niet altijd vanzelfsprekend, daar mag discussie over zijn. Maar de richting die de wet van God uitgaat is overduidelijk. We kunnen ze aflezen uit dat woord van Jezus: 'Geef'. Ze wordt verwoord in het gedicht, dat we hoorden als eerste lezing: niet 'hebben' is belangrijk, maar 'zijn': zijn als een weerloos kind, dat luistert en wijkt, en aandacht heeft voor de sterren, het hogere. Als ik hierover nadacht, moest ik ook denken aan een toneelstuk van de Oude Grieken, van voor Christus. Daarin komt het prinsesje Antigone in opstand tegen de wetten van de mensen, uit naam van de goddelijke wet. Haar broer heeft gevochten tegen de stad, en mag als afschrikwekkend voorbeeld niet begraven worden. Zij trotseert dat verbod, begraaft hem, en getuigt voor de koning over haar trouw aan de eeuwige goddelijke wet: Ik ben niet geboren om te haten, maar om lief te hebben. Als dat inderdaad onze wet is, dan denk ik dat we als christenen al minstens de opdracht hebben eerlijke mensen te zijn, die niet foefelen met facturen of met belastingbrieven. Mensen die proberen ieder het zijne te geven. Mensen die niet teveel rekenen, maar genereus kunnen zijn, of het nu voor de Mazen is, of voor Welzijnszorg, of voor mensen uit onze straat die we kunnen helpen. Ik durf ook hopen dat we streven naar een politiek van solidariteit en vrede. Soms leidt de weg van Jezus naar verzet tegen de wet van de mens, op gevaar van eigen leven. Ik denk dat we ons gelukkig mogen prijzen dat we in ons land niet voor die keuze staan, maar elders in de wereld, en vroeger in onze geschiedenis, hebben christenen en andere mensen van goede wil hun trouw aan Gods wet duur moeten betalen. Wij kunnen alleen maar dankbaar zijn omdat ons dat bespaard blijft. En vanuit die dankbaarheid kunnen we vrijuit de weg van God gaan: wij zijn geboren, wij hebben het leven gekregen, om lief te hebben. 19-10-2014 om 17:04 geschreven door de preekploeg Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)

13-10-2014
Zacht zijn voor mekaar - 28e zondag A 2014 - Marina (Ziekenzorg)
Achtëntwintigste zondag door het jaar A 2014 - Zaterdag 11 en zondag 12 oktober 2014 Eerste lezing: Jesaja 25, 6-10a - 'De Heer zal een gastmaal aanrichten' Evangelie: Mattheüs 22, 1-14 - 'Zie, ik heb mijn maaltijd klaar' Lieve mensen Het thema van dit jaar is doorbreek eenzaamheid Wanneer je ziek bent , of je hebt beperkingen ,geraak je vlug aan de kant van de samenleving. Ziekte en zorgnood leiden vaak tot isolement en eenzaamheid We gaan er al te dikwijls aan voorbij dat mensen met beperkingen of ziektes, kunnen vereenzamen... Door allerlei omstandigheden krijg je het gevoel er niet meer bij te horen... Je hebt dan van die dagen .dat je liever niet uit bed wil, dat je je alleen voelt,dat je tranen je overmeesteren, dat je hunkert naar een warme knuffel... Zulke reacties zijn heel menselijk,wanneer men geen klankbord heeft en enkel tegen muren praat. Maar wij vonden je moet niet absoluut ziek zijn om je eenzaam te voelen. Het is niet omdat je alleen bent dat je eenzaam bent, je kan je ook eenzaam voelen als je in een volle zaal zit en dan valt er een bom! Ieder zit in zijn isolement! Dan is het heel belangrijk om er te zijn voor elkaar! En daarom is onze vraag, of bedenking wees lief voor elkaar! Wees zacht voor mekaar! Heb aandacht voor iedere medemens en dan vragen wij van ziekenzorg,vergeet de zieken en zwakkeren niet laat ze er ook bij horen. We hoorden in het evangelie dat Jezus dat graag gewild had. Hij bracht zieken weer in de kring,in de samenleving". Hij nodigde hen uit op een gastmaal. Iedereen is belangrijk In zijn sporen hebben wij een opdracht te vervullen, want iedereen kan vereenzamen... Het komt niet enkel voor als je alleen bent,maar ook in een relatie of andere situatie kan je je alleen voelen, het kan ook ons overkomen,.. En dan zijn we blij dat we niet vergeten worden. Ook heel belangrijk is dat we zorg dragen voor elkaar. Er zal wel hulp nodig geweest zijn om de zieke te helpen een knikje naar omstaanders van help die mens eens. Krantenbericht,naar aanleiding van een ernstig vergrijp als je geen steun krijgt, dan hou je het niet zo lang vol . We zijn allemaal gewone mensen, De ene met een groot,de andere met een klein verdriet.. En elk verdriet moeten we proberen een plaatske te geven. Maar daarin kunnen we elkaar helpen! Vele zieken wonen een beetje eenzaam,gevangen in hun woning Met Ziekenzorg willen we hen graag een bezoekje brengen, ontmoetingsmomenten, een uitstap. Zo willen wij er ons steentje bijdragen En hier even een oproep,om ons te ondersteunen Wanneer de dagelijkse sleur wat te zwaar wordt, geeft Ziekenzorg ook de kans om op vakantie te gaan, met aangepaste zorg. Op die vakanties wordt veel gelachen en plezier gemaakt. Samen wandelen,een terrasje of een lekkere dame blanche Maar velen vertellen krijgen de kans om hun verhaal te vertellen. En zo ervaren ze dat ze niet alleen zijn met hun zorgen Eigen ervaring: 3 soorten vakanteis - Mantelzorgers met dementerende partner - Toeristische vakantie Trier (Italie) - Hotelvakantie aan zee Na een vakantie worden er dan ook dank traantjes weggepinkt bij het afscheid. Weet je: In ons leven moet je niet vliegen, maar fladderen als een vlinder Op tijd en stond wat rustiger-aan, en genieten van kleine gewone dingen zodat je jezelf niet vergeet, Maar ook aandacht kan schenken aan je medemens en zeker aan zij die het moeilijk hebben. Zo kunnen zij uit hun cocon komen en terug genieten van de kleine dingen in hun leven De goede sfeer geeft ruimte om te luisteren naar vele levensverhalen, de batterijen worden weer opgeladen De Ziekenzorgvakanties zijn altijd veel te vlug voorbij. Na zon weekje hemel op aarde gaan we terug naar de harde realiteit Maar, daar kunnen wij iets aandoen Hilde Van Putter verwoordt het in haar boek levenslang Erbij blijven Iedereen hoort erbij Daar zouden wij graag aandacht voor willen vragen Met kleine gebaren ,een goededag, even een babbel. Een knuffel , even langs lopen Zoveel dat geen moeite kost Dat willen wij proberen met Ziekenzorg en wij hopen dat de parochie ons daarbij steunt, dat het geen ver van mijn bed show is ! Ik wil alle vrijwilligers bedanken voor hun inzet, ik wil ook de zieken bedanken voor de dankbaarheid die we krijgen Maar ook jullie bedankt om even tijd te maken en hopelijk delen jullie ook onze zorg. Na de viering gaan we samen met zij die ingeschreven hebben naar de SAC; uitkijken naar een gezellig samenzijn. Tot heden toe is voor onze zieken alles gratis. Maar gratis bestaat niet, dus je mag ietsje meer dan gewoonlijk geven,t is voor de zieken Koffie als opstapje naar een warme babbel, omdat de vraag naar een kopje koffie bijna automatisch gelinkt is aan een (huis) bezoekje Van Harte Dankjewel. 13-10-2014 om 16:51 geschreven door de preekploeg Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)

01-10-2014
2000 jaar geleden wisten ze dat al - 26e zondag A 2014 - Jan
Zesëntwintigste zondag door het jaar A 2014 - Zaterdag 27 en zondag 28 september 2014 Eerste lezing: Ezechiël 18, 25-28 - 'De boosdoener die zich bekeert, blijft leven' Evangelie: Mattheüs Mt 21, 28-32 - 'De tweede kreeg spijt en deed toch de wil van zijn vader' Jezus ging naar de hogepreisters en de oudsten. Zij waren een beetje de bazen, de hoge pieten van de groep. En Jezus daagt hen een beetje uit. Hij zegt jullie die alles weten, wat denken jullie van het volgende...en laat hen nadenken. Maar het gaat niet om hun antwoord, Jezus laat dat in het midden. Hij wil de hogepriesters en de oudsten vooral doen nadenken, letterlijk aan het denken zetten. Jezus zegt iets heel opmerkelijks: het zijn de tollenaars, de mensen aan de grond, de mensen aan de basis die dichter bij God komen te staan. Omdat zij geloof hechtten aan Johannes en zijn boodschap. Er zit daar wel een rebels kantje in in Jezus. Die hoge pieten hebben niet altijd gelijk, ook al denken ze vaak dat ze wel gelijk hebben. De mensen aan de basis, het voetvolk, de mensen van alledag hebben ook wel wat te zeggen. Zij kunnen ook wel eens de waarheid in pacht hebben. Zij hebben ook een andere kijk op de wereld en dat kan ook best interessant zijn. Dat voetvolk staat blijkbaar wel open voor datgene wat Johannes te vertellen heeft, meer nog ze hechten geloof aan zijn boodschap. Terwijl de hogepriesters er maar weinig van moeten afweten. Het is ook een nieuw verhaal dat Johannes hen weet te vertellen, het is anders dan wat er voorheen verteld werd. En de tollenaars en al degene die aan de basis leeft lijkt het te smaken en de onderschrijven. Bijna alsof Jezus lijkt te zeggen, nieuwe ideeën, vernieuwing vindt sneller aanhang en kan ook beter groeien van onderuit. Als we nu eens kijken naar de parabel van de vader en zijn twee zonen, wordt op de vraag van de vader om in de wijngaard te werken twee antwoorden gegeven. Ofwel zeg je ja en bedoel je nee ofwel herpak je jezelf. Bij ons thuis zeggen ze: het is niet de manier waarop ge valt, maar de manier waarop ge rechtkomt dat maakt tot wie ge zijt. Ge hebt altijd de kans om u te herpakken en het goede te doen. Dat sluit misschien wel aan bij de parabel van vandaag. Een paar weken terug op Jambo had ik een gesprek met een gast die wat gefrustreerd rondliep. Hij zou graag afkicken van de drank en wil daarvoor opgenomen worden. Maar de plaatsen zijn beperkt en het sleept allemaal langer aan dan hij had verwacht door een administratieve rompslomp en dat frustreert hem. Het speelde in zijn hoofd om een paar rake klappen uit te delen aan de mensen van de ontwenning aan zijn ex-vriendin die hem opnieuw aan het drinken heeft gezet. Enfin hij zou het nog druk krijgen. Ik zat naast hem op de grond terwijl hij dit alles vertelde en zei hem dat hij op Jambo niet zo snel iemand in elkaar zou slaan. Waarom zou hij dat dan op een ander gaan doen? Hij antwoordde dat het op Jambo anders is en dat hij naar hier kwam omdat hij zijn kwaadheid kwijt kon op een andere manier. Het doet mij denken aan een oud gezegd van Paul Bailey: Het meest effectieve kalmeermiddel zijn een paar vriendelijke woorden. Misschien zijn die paar vriendelijke woorden de boodschap van Johannes in de parabel waar Jezus naar verwijst. Misschien moeten we het allemaal niet zo ver zoeken en misschien zit het wel allemaal in de basis. Gek dat ze dat 2000 jaar geleden al wisten. 01-10-2014 om 13:33 geschreven door de preekploeg Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier (0)

De preekploeg van Sint-Anna-ten-Drieën, Antwerpen Linkeroever

In een eucharistie-viering volgt na het evangelie meestal een preek of homilie. In onze parochie bestaat hiervoor (al jaren) een preekploeg. Ze bestaat uit een zestal mensen die, na onderlinge afspraak, geregeld een "preekbeurt" verzorgen.
Momenteel zijn dat Ria, Hilda, Marc, Jan, Gie en Fred. Pastoor Herman maakt uiteraard ook deel uit van de preekploeg en komt zelf ook meermaals aan de beurt.
De bedoeling van een homilie is niet een universele waarheid te verkondigen die iedereen verplicht moet geloven en zeker niet de mensen terecht te wijzen. In een homilie willen wij de lezingen uit de bijbel een beetje verduidelijken en trachten wij ze in verband te brengen met de actualiteit van vandaag.
Dat is niet altijd even simpel en daarom proberen wij elkaar te helpen. Elke maand komen wij samen om de lezingen uit de bijbel te bespreken en elkaar te inspireren bij het opstellen van de preek.
In deze blog publiceren wij niet alleen onze homilies, maar staan wij ook open voor uw reacties.

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Archief per maand

	04-2024
	03-2024
	02-2024
	01-2024
	12-2023
	11-2023
	10-2023
	09-2023
	06-2023
	05-2023
	04-2023
	03-2023
	02-2023
	01-2023
	12-2022
	11-2022
	10-2022
	09-2022
	06-2022
	05-2022
	04-2022
	03-2022
	02-2022
	01-2022
	12-2021
	11-2021
	10-2021
	09-2021
	06-2021
	11-2020
	10-2020
	09-2020
	07-2020
	06-2020
	05-2020
	04-2020
	03-2020
	02-2020
	01-2020
	12-2019
	11-2019
	10-2019
	09-2019
	06-2019
	05-2019
	04-2019
	03-2019
	02-2019
	01-2019
	12-2018
	11-2018
	10-2018
	09-2018
	06-2018
	05-2018
	04-2018
	03-2018
	02-2018
	01-2018
	12-2017
	11-2017
	10-2017
	09-2017
	06-2017
	05-2017
	04-2017
	03-2017
	02-2017
	01-2017
	12-2016
	11-2016
	10-2016
	09-2016
	08-2016
	06-2016
	05-2016
	04-2016
	03-2016
	02-2016
	01-2016
	12-2015
	11-2015
	10-2015
	09-2015
	08-2015
	07-2015
	06-2015
	05-2015
	04-2015
	03-2015
	02-2015
	01-2015
	12-2014
	11-2014
	10-2014
	09-2014
	06-2014
	05-2014
	04-2014
	03-2014
	02-2014
	01-2014
	12-2013
	11-2013
	10-2013
	09-2013
	08-2013
	07-2013
	06-2013
	05-2013
	04-2013
	03-2013
	02-2013
	01-2013
	12-2012
	11-2012
	10-2012
	09-2012
	06-2012
	05-2012
	04-2012
	03-2012
	02-2012
	01-2012
	12-2011
	11-2011
	10-2011
	09-2011
	06-2011
	05-2011
	04-2011
	03-2011
	02-2011
	01-2011
	12-2010
	11-2010
	10-2010
	09-2010
	08-2010
	06-2010
	05-2010
	04-2010
	03-2010
	02-2010
	01-2010
	12-2009
	11-2009
	10-2009
	09-2009
	06-2009
	05-2009
	04-2009
	03-2009
	02-2009
	01-2009
	12-2008
	11-2008
	10-2008
	09-2008
	08-2008
	06-2008
	05-2008
	04-2008
	03-2008
	02-2008
	01-2008
	12-2007
	11-2007
	10-2007
	09-2007
	08-2007
	07-2007
	06-2007
	05-2007
	04-2007
	03-2007
	02-2007
	01-2007
	12-2006

26-10-2014 om 07:20 geschreven door de preekploeg

19-10-2014 om 17:04 geschreven door de preekploeg

13-10-2014 om 16:51 geschreven door de preekploeg

01-10-2014 om 13:33 geschreven door de preekploeg