Een gelaat van zand

Een groep van artsen wensen nu dat alle burgers een verklaring ondertekenen waarop zij invullen of zij zich al dan niet laten vaccineren en indien niet waarom dan, waarbij zij kunnen kiezen uit een tiental opgesomde redenen.¹

Uiteraard loopt een dergelijk initiatief van bij de aanvang mank aangezien wij intussen leven in de wereld van de vrije markt. Als u, mijnheer, mevrouw, een fabriekje hebt waarin u, om maar iets te zeggen, confituur van aardbeien produceert, en u wenst dat alle burgers van het land een papier invullen met betrekking tot uw product waarop zij verklaren of zij al dan niet uw confituur zullen eten en indien niet waarom dan niet, waarbij zij dan kunnen kiezen uit een tiental opgesomde redenen (1. Ik lust geen aardbeien; 2. Ik krijg huiduitslag van aardbeien; 3. Ik teel mijn eigen aardbeien en maak zelf aardbeienconfituur, …) dan zal men u gewis en terecht aanwrijven aan grootheidswaanzin te lijden. Immers, de wil om de hele consumerende bevolking van dit land te kunnen dwingen om stelling in te nemen tegenover een eigen marktproduct, kan inderdaad niet anders dan als waanzin worden weggezet: mocht iedereen dit eisen, dan was het leven miljarden keren te kort om de navenante paperassen in orde te krijgen en er waren veel te weinig bomen om het papier daarvoor te kunnen leveren.

Weliswaar worden dit soort van verantwoordingen vaak van het volk geëist, meer bepaald in post-dictatoriale perioden. In dictaturen immers worden ideeën alsook andere producten aan het volk opgedrongen en worden weigeraars veroordeeld tot onder meer verbanning, gevangenisstraf of ter dood veroordeling. Zwakt de dictatuur af, dan stelt men iedereen voor een keuze waarbij men wel meent te mogen eisen van de weigeraars van het product in kwestie dat zij openbaar en dus op een kwetsbare wijze - voor een rechter ofwel publiekelijk - hun keuze verantwoorden.

Zo is bijvoorbeeld de kerk erin geslaagd om quasi iedereen in de gechristianiseerde of door haar onderworpen werelddelen te dwingen tot stellingname tegenover haar deviezen: wie volgden, hoefden verder niets te doen maar twijfelaars en ongelovigen zagen zich genoodzaakt om desnoods dikke boeken te schrijven onder titels in de trant van: “Waarom ik niet (meer) geloof”. En nu de kerk alhier heeft afgedaan, zijn in hetzelfde bedje ziek (met de plaag van de hoogheidswaanzin) de opvolgers van de klerikale dictators, zijnde de politici alsook steeds vaker de medici en alle andere wetenschapslui (weliswaar met uitzondering van de wiskundigen wiens bedrijvigheid in wezen een spel is).

Ligt de dictatuur in een wat verder verleden, dan voelt niemand zich uiteraard nog verplicht om stelling in te nemen tegenover ongeacht welke uitlating vanwege ongeacht wie omdat het zich verantwoorden pas een plicht kan zijn van onderdanen jegens oversten of van mensen die verplichtingen hebben tegenover anderen aan wie zij zekere dingen verplicht zijn. En hier ziet men alras het probleem opduiken van de objectieve ethiek met de discussie rond de deviezen van Immanuel Kant als mogelijk model, een kwestie die niet in één adem van de hand gedaan kan worden. Welke plichten hebben mensen tegenover medemensen in het tijdperk dat volgt op de hegemonie van de religie(s)?

Velen en niet in het minst de aanvoerders van de betrokken machten zullen nu aanvoeren dat het algemeen belang op het spel staat waar van wetenschappen sprake is maar dat argument verschilt in geen enkel opzicht meer van wat destijds de kerk aanvoerde ter handhaving van haar positie: het is voor uw eigen welzijn dat wij u tot gehoorzaamheid willen kunnen dwingen, zo verzekerden ons de vaders van het heilige en onfeilbare instituut waarvan Dostojevski in zijn fabel van De Grootinquisiteur de ware aard aan het licht bracht en in dezelfde lijn wordt nu geschermd met het algemeen goed van onder meer de volksgezondheid, het algemeen welzijn en de welvaart als argumenten om gehoorzaamheid aan de nieuwe instellingen te kunnen afdwingen.

Het mag duidelijk zijn dat, nu de vrije markt gezorgd heeft voor de privatisering van zowat alles, incluis de opvoeding, de gezondheid en de wetenschappen, geen enkele van al deze tenslotte te consumeren zaken ook maar iets nog verplichten kan, aangezien het koopwaar is dat zich positioneert tegenover cliënten die nog steeds zelf beslissen wat ze met hun geld gaan doen, tenzij een politieke overheid zich het recht toe-eigent om die klus af te handelen in hun plaats, zoals dat het geval is met de aankoop van vaccins maar ook met betrekking tot de financiering van de openbare omroep, de onderwijsinstellingen, de landsverdediging en nog zoveel andere zaken waarvan de noodzakelijkheidskwestie in steeds nauwere schoentjes komt te staan. Moeten wij ons leven gaan riskeren aan een front waar wordt gevochten om principes die men heeft alleen maar omdat men hetzij aan deze hetzij aan gene zijde van dat front geboren is? Is het correct dat de belastingen die de overheid aan iedereen oplegt, geïnvesteerd worden in de promotie van culturele richtlijnen waarmee per definitie niet iedereen het eens kan zijn? Is het geen aanfluiting van de fundamentele mensenrechten wanneer ons spreekrecht en onze keuzevrijheid gelijkgesteld worden met het recht, of veeleer nog met de plicht om de eigen mening in te passen in vooraf bekokstoofde antwoorden in de vorm van multiplechoice-antwoorden? Mag de bijzonder misleidende vooringenomenheid waarbij voor waar wordt aangenomen dat de kwestie van de gezondheid gelijklopend is met die van de volksgezondheid dan niet aan kritiek worden onderworpen? Om het bij een voorbeeld met betrekking tot het laatstgenoemde te houden, kan hier verwezen worden naar het jammerlijke historische onverstand dat zich nu dreigt te herhalen en waarmee Adolf Hitler de volksgezondheid meende te ondersteunen door massaal de zieken om te brengen.

De theologie heeft weliswaar haar tijd gehad maar nu zij in een groot deel van de wereld zo niet wereldwijd werd vervangen door het gedrocht van de economie van de vrije markt, staan onderwijs, gezondheid, politiek en noem ze maar op, alle mogelijke openbare sectoren, onverbiddelijk onder de niets en niemand meer ontziende heerschappij van Mammon: het goede is wat de economie doet draaien, ook als dat gebeurt ten koste van de welvaart van quasi alle enkelingen die haar torsen en in wiens dienst zij zou moeten staan zoals elk nuttig werktuig, en deze spijtige middeldoelomkering kentekent derhalve niet alleen alle dingen maar tevens alle mensen. Het tijdperk van de golem heerst: de onmens die allen onderworpen heeft en het niet kan laten om ijverig door te gaan met het doordrijven van zijn waanzin totdat hij allen zal verpletterd hebben. De Franse filosoof Michel Foucault besloot in 1966 De woorden en de dingen met de uitspraak dat weldra de mens dreigt te verdwijnen zoals een gelaat van zand aan de oever van de zee.

(J.B., 22 februari 2024)

NB: Kennelijk wordt de op de blogs gedropte tekst binnen de paar seconden naar het Engels vertaald en vervolgens weer naar het Nederlands, waardoor de blogtekst geheel onleesbaar kan worden. Zo bijvoorbeeld vertaalt men "de mens" (Nederlands) naar "men" (Engels voor "mensen") en vervolgens weer naar het Nederlands als "de mannen". Om die reden voegen wij onder het artikel een PDF-versie omdat dergelijke automatische veranderingen binnen die bestandsvorm vooralsnog onmogelijk zijn. De tekst van de PDF kan gelezen worden nadat op de link onder deze tekst werd geklikt. (J.B.)

Het kaf en het koren   PDF: Het kaf en het koren

De duivel gunt de mens zijn vrijheid niet. Zoals in 1654 Joost van den Vondel dichtte, benijdde Lucifer God en de naar zijn beeld en gelijkenis geschapen mens, te meer omwille van Gods aangekondigde menswording en de plicht voor alle engelen om voortaan de mens te dienen. Daarop bracht de gevallen engel de mens met zijn nageslacht ten val en werd hij zelf uit de hemel verbannen naar de hel.¹

De duivel gunt de mens zijn vrijheid niet omdat de mens met zijn vrijheid samenvalt en dat in tegenstelling tot de dieren, de planten en de stenen die blind gehoorzamen aan de natuur. Deze laatsten worden in de ruimte rondgeslingerd, zij worden door de wind bewogen en door instincten, hierin onderscheiden van de mens die vrij kan zijn - tenminste als hij daarvoor kiest.

Want niet alle mensen kiezen voor de vrijheid, niet allen willen mens zijn ofschoon dat in hun vermogen ligt: velen en misschien wel de meesten nemen vrede met het dier en zij zoeken ijverig naar het meest profijtige evenwicht tussen de lasten en de lusten waarbij zij ernaar streven om de laatst genoemden voor zichzelf te houden en de eerst genoemden over te laten aan een ander.

De duivel gunt de mens zijn vrijheid niet, hij ontneemt ze hem en hij doet dat door hem te ketenen aan alles wat niet van geest is; zijn geest vernietigen kan hij immers niet maar waartoe hij wel in staat is, is de in beslagname van zijn onstoffelijkheid of zijn geest die daarmee samenvalt en die nog overblijft als alle stof is uitgezongen. Inbeslagname van de menselijke geest of van de mens tout court betekent in bezit name en wie in bezit genomen werden, zijn bezeten. En bezetenheid is altijd het in bezit genomen worden door wat vreemd is aan degene die bezit wordt en die daardoor ophoudt om bezit te zijn van zichzelf. Met andere woorden is de bezetene dan degene die zichzelf heeft verloren.

Het in beslag genomen worden of het weggetrokken worden uit zichzelf gebeurt middels verleiding en vergt derhalve de toestemming van wie aan de verleiding worden blootgesteld omdat wie weerstand bieden, al beslist hebben om bij zichzelf te blijven, om zichzelf te blijven, om niet te buigen voor een zeker aanbod waarvan altijd veel te laat aan het licht komt dat het bedrieglijk is, dat het een aas is dat uitgeworpen werd, dat het zich als een geschenk voordoet dat echter een roof verkapt en niet de geringste omdat hier niets minder dan het bezit van zichzelf in het geding is en dat betekent het bestaan zonder meer. Dat de duivel aan de mens zijn vrijheid niet gunt, betekent daarom dat hij hem ertoe verleiden wil om zichzelf af te staan en dat is niet minder dan de verleiding tot de dood, waarbij de dood weliswaar verkapt wordt als iets dat het leven zelf nog overtreft.

De duivel kan de vrije mens niet luchten: De Poetins en de Bidens dulden geen mensen zoals Aleksej Navalny en Julian Assange omdat de eerst genoemden Lucifer vertegenwoordigen en de laatst genoemden de mens. Alles wat daartussen zit is - vreselijk om zeggen maar wellicht waar - kaf.

(J.B., 21 februari 2024)

De held en het geld

Volgens de Russische nieuwsberichten overleed Aleksej Navalny enkele dagen geleden op 47-jarige leeftijd in een strafkamp in Siberië waar hij gevangen zat wegens extremisme. Volgens de Russische autoriteiten werd hij onwel en overleed hij zoals mensen dat gewoonlijk doen nadat zij onwel geworden zijn. Volgens het Westen alsook volgens de aanhangers van Navalny in Rusland werd hij op de een of andere manier onder de verantwoordelijkheid van de Russische regering omgebracht: hetzij door vergiftiging, hetzij ingevolge het strenge regime dat hij moest ondergaan, uiteraard nadat zijn gezondheid eerst fel geleden had onder een verleden vergiftiging van vier jaar geleden waarvoor hij zelf zijn politieke tegenstanders verantwoordelijk hield. Samen met zijn aanhangers in Rusland, beschouwt het Westen Navalny als een activist en als een held die streed tegen de corrupte Russische potentaten. Hij was de hoop van vele Russen daar hij de belangrijkste tegenstander was van Poetin in de presidentsverkiezingen waaraan hij helaas niet meer zal deelnemen.

De zaak is nu dat de geschiedenis van deze Russische held, deze in Oekraïne geboren luis in de pels van het huidige Russische regime, zoals de media getuigen, reeds nu gebruikt wordt door de Amerikaanse autoriteiten en hun aanhangers om in de Europese Unie elke mogelijke kritiek op verdere wapenleveringen aan Oekraïne in de oorlog tegen Rusland, in de kiem te smoren. Dit terwijl ook het westen en meer bepaald de Verenigde Staten sinds jaar en dag kampen met eigen luizen in de eigen pels en de bekendste onder hen is nu wel de intussen 52-jarige Australische internetactivist Julian Assange. Deze klokkenluider moest onderduiken nadat hij vogelvrij verklaard werd; hij werd alras gearresteerd en gevangen genomen en heeft daaraan een bijzonder slechte gezondheidstoestand te danken waaronder ook hij dreigt te zullen bezwijken. Assange zette zijn leven op het spel met WikiLeaks en een volgehouden strijd tegen de corrupte westerse regimes met onder meer hun oorlog in Irak, waarvan men zich bijvoorbeeld de perikelen omtrent de Abu Graibgevangenis nog zal herinneren: de martelpraktijken van de westerse bezetters tegen de Irakezen. WikiLeaks publiceerde met “Collateral Murder” het bewijsmateriaal in de vorm van videobeelden van de moord in 2007 van Amerikanen per helicopter op twaalf Iraakse burgers alsook op enkele journalisten van Reuters.

Potentaten zijn corrupt, zowel in het Oosten als in het Westen als in het Noorden als in het Zuiden. Vroeg of laat krijgen zij allemaal te kampen met heldhaftige klokkenluiders die er dan het leven bij inschieten. In 1916 kreeg mensenrechtenactivist Roger Casement na valse beschuldigingen eenzame opsluiting in de Londense Pentonvillegevangenis waar hij werd opgeknoopt door verwanten van de megalomane Belgische vorst Leopold II die met zijn jacht op ivoor en rubber in de Congo miljoenen slachtoffers had gemaakt onder de zwarten en wiens wrede praktijken Casement onder de aandacht van de wereld had gebracht. Navalny en Assange zijn als het ware elkaars spiegelbeelden in de huidige tijd en aan hun voorspelbaar einde gaat een arrestatie vooraf zoals nauwkeurig beschreven door Aleksandr Solzjenitzyn in zijn “Goelag Archipel”. Men houdt het niet voor mogelijk, de werkelijkheid overtreft de stoutste fantasie: het eerste hoofdstuk uit dat boek dat ook de titel “De arrestatie” draagt, zou in deze tijd in alle kranten moeten worden afgedrukt. Andermaal heeft de wereld te maken met het “Heart of Darkness”, zoals ook de titel luidt van het literaire verslag dat de eveneens Oekraïense romancier Joseph Conrad in 1899 over de genocide in Belgisch Congo schreef.

Om “De Arrestatie” van Aleksandr Solzjenitzyn te lezen, klik op de link en klik dan op het portret van deze auteur. Zie ook het daarop volgende artikel:

https://www.bloggen.be/tisallemaiet/archief.php?ID=3310434

(J.B., 16 februari 2024)

Extreemrechts, symptoom van zwakte

“Gender en seksuele politiek zijn geen bijzaak voor extreemrechts - ze staan centraal.” Aldus de Amerikaanse socioloog Peter Drucker.¹ Met de groei van extreemrechts nemen de aanvallen op LHBTI-rechten toe, aldus Drucker, en zo verklaarde de Braziliaanse extreemrechtse president Jair Bolsonaro openlijk dat hij de voorkeur geeft aan een dode zoon boven een homoseksuele zoon: zijn uitspraak resulteerde in een toename van geweld tegen LHBTIQ-leden. Ook Trump spande processen aan tegen antidiscriminatie maatregelen en trachtte aan transseksuelen de toegang tot het leger te verbieden. In Italië probeerde de Lega samenlevingscontracten van mensen van hetzelfde geslacht middels amendementen te blokkeren en in Spanje noemde Vox de pride 'schandalig'. Volgens Drucker is dit niet zozeer (politieke) homofobie omdat die term doet denken aan geestesziekte maar veeleer 'hetero-nationalisme'.

Waarom valt extreemrechts homo's aan? Peter Drucker: “Een belangrijke reden is (…) misogynie, die verband houdt met de tegenstrijdige relatie met het neoliberalisme. De combinatie van vrouwenhaat en economisch populisme steunt de aantrekkingskracht van extreemrechts op boze, heteroseksuele mannen. De (…) recessie (…) heeft het gevoel van mannelijkheid van veel mannen ondermijnd. Veel cisgender hetero-mannen geven vrouwen en LHBTIQ's de schuld hiervoor.”

Drucker refereert naar George Mosse die wijst op het verband tussen sterk agressief nationalisme en een beperkt concept van mannelijkheid, waarbij de vrouw een tweederangsmens is en men in de LHBTIQ-mensen symptomen ziet van een tanende morele kracht. De nazi's dachten dat dit het Arische meesterras verzwakte en gelijkaardig is de houding van de paus inzake 'gender-ideologie'. Tot zover de Amerikaanse socioloog Drucker.

Het verband tussen mannelijkheid en heldhaftigheid is echter pure inbeelding en het meest tot de verbeelding sprekende voorbeeld dat een aanfluiting is van het voorgewende devies van “vrouwen en kinderen eerst”, geeft ons de alom beruchte geschiedenis van het vergaan van de Titanic, waar gebleken is dat de reddingssloepen quasi uitsluitend gevuld waren met volwassen mannen. Wel blijkt er een verband tussen testosteron en impulsief agressief gedrag, al is het tevens zo dat men een tekort daaraan vaker probeert te verbergen met het opzetten van een grote mond en het historisch voorbeeld daarvan is Adolf Hitler. Tevens blijkt dat eerder moeders dan vaders bereid zijn om voor hun kroost in de bres te springen. Fascisten zullen overigens nooit zelf vechten, zij bewapenen en beveiligen zichzelf tot het absurde, hun paranoia laat geen zweem van twijfel bestaan over de vreesachtigheid en de kleinzerigheid van deze met bodyguards en voorproevers omringde angsthazen die anderen de dood injagen terwijl zij vanuit diepe schuilkelders bevelen uitdelen en commentaar geven; ze zijn er specialist in elkaar in de rug aan te vallen en hun geliefkoosde moordwapen is vergif.

Overigens zijn er wellicht meer helden onder de vrouwen en tot de mooiste voorbeelden behoren Rosa Parks die in 1955 in haar dooie eentje door een moedige verzetsdaad het einde inluidde van de apartheid in de Verenigde Staten² en dr. Frances Oldham Kelsey die, omstreeks 1960, als verantwoordelijke in de V.S., eveneens op eigen houtje, weerstand wist te bieden aan de druk van farmareus Chemie Grünenthal om ook in Amerika thalidomide (Softenon) te gaan slijten nadat het sedativum in Europa al tienduizend gevallen van focomelie veroorzaakt had bij kinderen van de moeders die het hadden gebruikt.³

Dit alles welbeschouwd moeten de opstoten van extreemrechts in de samenleving gezien worden als symptomen van vreesachtigheid en van het onvermogen om met complexe maatschappelijke problemen om te gaan. Daarom trachten agitatoren van extreemrechts bij de massa in het gevlei te komen. Daarom ook neigt extreemrechts naar conservatisme of vrees voor vooruitgang en naar de van naïviteit getuigende irrationaliteit van aftandse geloofssystemen waarin mensen bescherming hopen te krijgen van die goden aan wie zij bereid zijn hun kinderen te offeren, Mars incluis.

(J.B., 11 februari 2024)

Kannibalisme en Lebensraum. Een interview met Omsk Van Togenbirger

Het werd de hoogste tijd maar nu liepen we hem nog eens tegen het lijf, een intussen al redelijk bejaarde man en hopelijk nog bij de pinken.

Goede middag, Omsk Van Togenbirger!

Ook een goede middag. Val maar met de deur in huis want mijn tijd is beperkt. Je wilt het beslist hebben over politiek?

Ook over politiek als u het niet erg vindt maar eerst misschien een meer persoonlijke vraag...

Ga uw gang!

Levensbeschouwing: hoe is het intussen gesteld met uw levensbeschouwing, als wij dat mogen vragen want het is allemaal niet meer zo klaar voor ons.

Dat zijn de zogenaamde levensbeschouwingen zelf ook niet meer, mijn beste!

Wat bedoelt u dan?

Je vraagt mij tot welk kamp ik behoor maar zijn er nog wel kampen of heeft het nog langer zin om in kampen of in vakjes te denken als het daar over gaat?

U vraagt zich af of er nog verdedigbare ideologieën bestaan?

Inderdaad: een ideologie is sowieso een gedrocht, ideologieën zijn in hetzelfde bedje ziek als politieke partijen.

Ja?

Met de regelmaat van de klok blijkt een ideologie niet langer houdbaar en dan probeert men de kool met de geit te sparen: men wil zijn ideologie niet opgeven omdat men eraan gehecht is maar anderzijds kan men er niet blijven aan vasthouden omdat zij vloekt met steeds weer nieuwe feiten die aan het licht worden gebracht.

Een voorbeeld?

Neem de drie openbaringsgodsdiensten, aangehangen door de helft van de wereldbevolking met samen 4 miljard gelovigen waaronder christenen, islamieten en joden: alle drie verwijzen zij naar het Oude Testament met de jaloerse God Jahweh die van zijn gelovigen eist dat zij hun oudste zoon onthoofden en op een brandaltaar aan Hem offeren om aldus te tonen dat zij meer houden van hun god dan van hun eigen kinderen.

Inderdaad, een wrede God...

Maar Hij is nog wreder, mijn beste want je kent toch het vervolg op de historie van de mensenoffers?

Ja, toen Abraham zijn zoon Isaak wilde doden om hem te offeren, zond Jahweh zijn engel om hem daarvan te weerhouden: voortaan zou Hij vrede nemen met dierenoffers.

Jaja, maar verder? Hoe vervolgt die historie?

Geen idee...

Mijn beste, je weet toch dat een paar duizend jaar later God zelf zijn goddelijke zoon geofferd heeft... aan de mensen!

Inderdaad, nu u het zegt...

Waarmee Hij zijn liefde voor de mensen heeft betuigd. Het ging bovendien om een zoenoffer en dat offer werd dit keer niet vereist door God maar door de duivel!

Maar... is dat zo!?

Herlees Genesis! Het raakt kant noch wal maar we zijn er nu eenmaal aan gewend geraakt. Naar mijn persoonlijke aanvoelen volstaan deze gegevens om dat geloof ten gronde te verwerpen.

Maar de helft van de wereldbevolking belijdt het nog wel?

Daar zeg je het: belijden! Niet geloven maar wel belijden en dat is een groot verschil. Ik zei het eerder al, denk maar aan Orwell: men heeft iemand in zijn macht als men hem kan doen belijden dat de som van twee en twee gelijk is aan vijf. Uiteraard gelooft niemand dat twee opgeteld bij twee gelijk is aan vijf maar precies daarom getuigt die belijdenis van machteloosheid en van onderworpenheid. Men heeft macht over wie men kan doen liegen; men heeft macht over wie men kan doen doden. Men heeft macht over wie men zijn wil kan opleggen. Alleen macht zorgt ervoor dat dergelijke belijdenissen blijven standhouden. Men belijdt een geloof zoals men een ideologie belijdt. Mettertijd wordt duidelijk dat zij geen steek houdt maar men blijft ze verdedigen omwille van allerlei... bijwerkingen, zal ik maar zeggen.

Als ik het goed begrijp, verwerpt u dan de christelijke ideologie?

De jaloerse Jahweh die mensenoffers eist en die op de koop toe zijn eigen zoon doodt, verschilt in geen enkel opzicht van de Griekse god die zijn kinderen opeet.

Kannibalisme?

Zeg dat wel: in de wekelijkse heilige mis nuttigen de mensen het lichaam van hun God ter herinnering aan het kannibalisme als heilige praktijk. Geen wonder dat de mensen dit nabootsen.

Hoezo?

Wel ja, maak je geen illusies, de hele geschiedenis lang doen de mensen dat: vandaag, bijvoorbeeld, worden aan beide zijden van het wereldoorlogsfront de mensen met geweld in autobusjes gesleurd om verplicht te gaan sneuvelen in de loopgraven. Het doet denken aan de busjes waarin met geweld joden, psychiatrische patiënten en nog andere burgers werden gesleurd om dan te worden getransporteerd naar hun massagraven, je weet wel, die busjes met daarop de tekst: “Kaisers Kaffee”. Daarom ook herhaal ik dat het front een concentratiekamp is. Weet je nog wel? Eerst libricide, dan genocide! Lebensraum, mijn beste! Lebensraum! Tot kijk!

(J.B., 9 februari 2024)

Aftroggelaars

Gij zult het nog meemaken dat ge allemaal uw persoonlijke computer zult hebben: het zijn de profetische woorden van onze onderwijzer uit het zesde studiejaar. Het geschiedde in het jaar des Heren 1970 en als de zeer geleerde man nog in leven is, moet hij heden zowat honderdvijftien jaar oud zijn. Jan Schollaert schreef een boekje met als titel: “Het binair talstelsel, het talstelstel van de computer” met daarin allerlei rekenoefeningetjes inzake het tweetallig stelsel: die kennis zou ons immers nog van pas komen, later. De profetie werd bewaarheid omstreeks de jaren negentig.

Inmiddels vierenvijftig jaar later kampen wij tevens al een tijdje met de niet voorspelde maar wellicht door sommigen gevreesde bijwerkingen van het computergebruik en die zijn niet min. Naast de oogaandoeningen, de 'muisarm' en de vele vormen van artrose, vooral in nek en rug, hebben wij ook allemaal kennis kunnen maken met het kostenplaatje van die 'prutsen', zoals menig ondankbare ziel de nieuwe technologieën is gaan noemen. Maar de computer zelf is niet de schietschijf doch de daaraan verbonden commerce.

Alle bezitters van een auto weten hoe voorzichtig zij moeten zijn bij de keuze van een garagist en niet zozeer diens kunde moet in vraag worden gesteld maar wel zijn betrouwbaarheid. Dat geldt ook voor het merk en het geldt voor alle mogelijke artikels, computers incluis. Wij hebben evenwel niet te klagen van de verkoper om de hoek: het probleem ligt bij de producent en zijn trawanten.

De hardware is één zaak, weinig verschillend van alle andere gekende apparaten; de software echter blijkt een heel ander paar mouwen. Via een internet dat alle persoonlijke toestellen ter wereld onderling verbindt, verspreiden zich naast nepnieuws, ongevraagde boodschappen en reclame immers ook allerlei 'virussen' en nog andere kwalen, onder meer veroorzaakt door zogenaamde 'cookies', die de werking van het persoonlijke toestel en derhalve de werking van onszelf, vertragen of zelfs onmogelijk maken.

Men kan de producent van de software ervan verdenken dat hij achter de productie van de virussen zit omdat hij er tenslotte winst uit slaat met de verkoop van antivirussoftware en dat geldt ook voor de genoemde cookies die het toestel als het ware verstoppen. Om de haverklap weigert het dan taken uit te voeren en bij die gelegenheid verschijnt in een hinderlijke kader die het halve scherm beslaat, het bericht dat er niet langer genoeg ruimte is om voort te kunnen werken. Men ziet zich genoodzaakt om een specialist in huis te halen maar na het bestuderen van dat kostenplaatje, kiest men alras voor plan B en dat is dan de aanschaf van een nieuw en zwaarder toestel.

De producent (die miljardair is) valt helemaal niets te verwijten want de PC is niet kapot, hij zit alleen maar vol en dan nog vol met cookies die zich hebben aangemeld en waaraan men zelf de toestemming gegeven heeft om zich te komen parkeren op de PC in kwestie.

Allerlei nieuwe software biedt zich als onmisbaar aan want zij moet verhelpen dat virussen bezit nemen van informatie of dat ze die vernietigen; zij moet verhinderen dat derden meekijken in je eigen brein waarvan de inhoud immers zichtbaar wordt in je PC; zij moet voorkomen dat je privacy geschonden wordt, bijvoorbeeld omdat je bankverrichtingen onveilig verlopen. Je moet met andere woorden om de haverklap kosten maken die in principe niets vandoen hebben met het werktuig waarvan het inmiddels bovendien ondenkbaar is dat je het zou moeten missen.

En dat is nu het ergerlijke aan de hele zaak: als je je bewust wordt van het feit dat je nu in alles en nog wat afhankelijk geworden bent van die 'prutsen', is het niet langer ondankbaarheid die je ertoe brengt om de nieuwste technologieën 'prutsen' te gaan noemen maar wel een zeer gegronde ergernis. Want als je moet vaststellen dat de hier besproken malaise zich moet vertalen in de vaststelling dat je niet langer baas bent van jezelf, heb je het spek aan je been, je bent 'gesjareld'. Wil je alsnog voortwerken op je PC, dan moet je doorgaan met betalen op de een of andere manier en voel je je een ezel die aanloopt achter een wortel die bengelt voor zijn neus, net buiten het bereik van zijn bakhuis.

De computertechnologie is slechts een voorbeeld van een praktijk die aan de massa opgedrongen wordt zonder dat er vraag naar was maar die vraag schiet alras wortel en neemt toe omdat de behoefte die ons met allerlei leugens aangepraat werd, al heel gauw een heuse verslaving wordt en dan raken wij van de regen in den drup. De historie van de auto die meer afstanden schept dan hij kan overbruggen, herhaalt zich telkenmale, het liedje van de tegendoelmatigheid dat reeds de basis vormde van de treurspelen der Hellenen, die samen met de christenen de vertegenwoordigers zijn van de bakermat van onze huidige beschaving.

Auto's en computers, het zijn slechts voorbeelden van 'prutsen' die ons leven binnendringen omdat ze ons gemak beloven maar die na korte tijd bezit nemen van al ons hebben en houden zodat ze alleen nog maar kunnen worden verwenst. Wij wilden het hier hebben over het allernieuwste product dat ons wordt opgedrongen en dat is: de oorlog.

De opperbevelhebber van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie die na de Tweede Wereldoorlog opgericht werd als een bondgenootschap van het Westen dat moet instaan van de verdediging van de betrokken landen, popt plotseling up in de media met het bericht dat wij ons allen moeten voorbereiden op de Derde Wereldoorlog. De vrede is niet langer een vanzelfsprekendheid - zo debiteert hij - en haal maar water, een zaklamp en een radio op batterijen in huis “en van die dingen” om de eerste zesendertig uren door te kunnen komen!

Mevrouw, meneer, u bent gewaarschuwd, de aanval is nakend, in China oefent men aldus met de kinderen op school om van zodra de sirenes weerklinken, heel snel onder de bank te kunnen duiken en zoals ook het geval was met de coronamaatregelen, nemen wij andermaal een voorbeeld aan onze vijand, China. En Rusland uiteraard. En de “as van het kwaad” zoals men ze noemt “en van die dingen”.

De angst voor de oorlog wordt ons door de strot geramd, een vijand wordt ons aangepraat en men begint allerlei voorbereidingen te forceren in de aanloop naar 'tewerkstelling' van de massa aan het front, jawel, ons aller slachtbank. Kenner Jan Balliauw in het VRT-programma Ter zake geeft hiervan een voorbeeld en zegt heel serieus dat mensen die goed overweg kunnen met computers, misschien drones kunnen gaan besturen.

Besturen vanachter de PC met een zak chips met paprika. Drones, wel te verstaan niet geladen met zakken chips met paprika maar met bommen, bedoeld om de ledematen van de mensen van de tegenpartij te verbrijzelen zodat zij de rest van hun bestaan moeten doorbrengen met hun stompjes in een karretje. Tenminste als zij de aanval al overleven. En als zij niet eerst ageren want in dat geval ben jij degene die na het puzzelen van wat nog rest van je gebeente, met je stompjes in het karretje belandt of op het kerkhof rond het monument van de oud-strijders voor het vaderland.

En al deze voorwendsels dienen voorlopig één groot doel, ladies and gentlemen, namelijk bewapening en dat wil zeggen: de aankoop van wapens. Wat de opperbevelhebber van de NAVO doet, is ons verplichten tot de aankoop van oorlogsmateriaal dat zal geleverd worden door Amerika. Heeft hier iemand een idee van de prijs van een tank, een gevechtsvliegtuig of een raket? En ergens zal er wel een front bestaan waar vuurwerk wordt gemaakt en helden sneuvelen voor een vaderland, ongeacht hetwelke. Maar ophoesten is de boodschap.

(J.B., 7 februari 2024)

Uw geld of uw leven!

Kanker is de ongebreidelde woekering van lichaamscellen in gevolge een ontregeling van het brein van de cel in de celkern waardoor de cel muteert, op zichzelf gaat leven en organen gaat aanvreten. De ziekte wordt veroorzaakt door erfelijke gebreken, tekorten of vergiften.

Wat betreft de niet erfelijke of verworven kankers heeft lange tijd de theorie standgehouden dat die te maken hebben met de energievoorziening op celniveau en meer bepaald met een onevenwicht tussen brandstof (voedsel) en verbrandingsstof (zuurstof), wat de cel ongelukkiglijk deed overschakelen van normale verbranding mét zuurstof naar verbranding zonder zuurstof of 'gisting' en wat zich ging uiten in een toename van de zogenaamde beschavingsziekten die zouden resulteren uit de combinatie van een zittend leven en een overmaat aan voedselinname.

De toename van het aantal kankers bleek immers gelijke tred te houden met de overname van fysieke arbeid “in het zweet des aanschijns” of dus mankracht door machines en het uitblijven van oorlog en honger terwijl een bestrijding van de vermeende oorzaken van overconsumptie en een zittend levend middels dagelijkse uithoudingssportbeoefening met verhoogde zuurstofopname ingevolge beweging plus dieet, deze kwaal in toom leek te kunnen houden.

Het geloof in die theorie zorgde weliswaar voor een bijkomende bedrijfstak met het oog op preventieve gezondheidszorg waarbij allerlei sportaccommodatie werd geconsumeerd maar de nagestreefde resultaten werden toch vooral bereikt door het alterneren van de levenswijze waarbij in feite een paar loopschoenen konden volstaan om de hele malaise te lijf te gaan. De zorgsector echter welke een zeer vooraanstaande economische bedrijfstak vertegenwoordigt, zo niet de tak met de allergrootste omzet, leek te gaan lijden onder het inkrimpen van de consumptie van de curatieve geneeskunde: de doktersbezoeken, de ziekenhuisopnames, de verblijven in kuuroorden en de dagelijkse consumptie door jong en oud van allerlei medicijnen.

Toen na bijna exact een eeuw in 2019 een nieuwe pandemie de wereld aandeed ingevolge een uit een labo ontsnapt en door mensen gefabriceerd virus, sprongen de giganten van de farmacie een gat in de lucht en waar tot nog toe de aanmaak van een vaccin tegen een nieuw virus een investering van tenminste twintig jaar vereist had, wist de geneesmiddelenindustrie die klus nu warempel te kunnen klaren in een tijdspanne van amper twee maanden.

Ingevolge de economische belangen in het tijdperk van de hegemonie van de mammon, wil de kwestie of de wereldwijde vaccinatie een goede zaak was voor de volksgezondheid maar niet beantwoord worden maar zoals elke pandemie dat in het verleden heeft gedaan, is ook de recente plaag tenslotte weggeëbd en zoals de kranten schreven: zeer ten spijt van onze farmareuzen. Hoe lucratief was het voor hen niet om zich te kunnen verrijken met wereldwijde massa-inentingen van oncontroleerbare vaccins met even oncontroleerbare resultaten, bovendien onder de druk van een eveneens gecreëerde massahysterie, gegarandeerd betaald door het belastingengeld via andermaal door het volk oncontroleerbare internationale politieke koepels onder de controle van 'de' Wereldgezondheidsorganisatie die na het debacle van de religies hun zitje is gaan innemen alsook hun schijn van heiligheid en onaantastbaarheid, gepaard gaande met een pop-up-regelgeving (met de instelling van verbijsterend strenge straffen) die zich inderhaast op welhaast onnaspeurbare wijze boven de democratische wetten heeft verheven zoals dat tot heden alleen het geval kon zijn in fascistische staten of onder totalitaire regimes.

Hoe jammer ook voor de heersers over de officiële zorgverstrekking dat pandemieën een einde kennen en dat dit ook het einde meebrengt van de ongeremde groei van hun fortuin, er werd uit alle macht getracht om middels de uitvinding van varianten alsook met boosters en met tweede, derde en vierde prikbeurten alsnog de inkomsten op peil te houden maar mooie liedjes duren nooit lang, de betrokken industrie was nog maar pas naar de zevende geldhemel gekatapulteerd of de fortuinen bleken al opgesoupeerd en de nostalgie naar de tijd van toen bleek een echte kwaal te worden: met man en macht werd gezocht naar een herstel of een herhaling van de helaas vergane 'moneytron', om het misschien niet al te ontoepasselijk eens te benoemen met een term ontleend aan een van onze grootste meester-oplichters.

En wat een tegenvaller dat nu het geloof regeerde dat kanker zo vaak wordt veroorzaakt door een levenswijze die meestal met sport en matigheid en derhalve zonder medicijnen te bestrijden is! Was deze nummer één van alle ziektebeelden maar een gevolg van een virusinfectie! Denk je eens in: bijna de helft van alle mensen, acht miljard intussen, sterft aan kanker: wat een boost voor de nu in zak en as zittende pillenindustrie indien niet een paar loopschoenen volstonden om de onderhavige kwaal te decimeren maar een inenting!

Niet onmogelijk uiteraard, maar ook allerminst probleemloos: de inenting tegen kanker vereist vooreerst een wisseling van het geloof: de theorie dat kanker wordt veroorzaakt door een door uithoudingssport te bestrijden zuurstoftekort ingevolge een zittend leven, diende dringend te worden vervangen door een theorie die stelt dat de oorzaak van kanker moet gezocht worden in de besmetting met een bacterie of met een virus. Maar wat zeg ik? Zijn er immers niet heel wat soorten kankers, voor elk orgaan tenminste één? En betekent dat niet dat er dan ook meer soorten virussen of bacteriën in het spel zijn? Duizend kankers, duizend virussen, duizend vaccins?!

Warempel, de farmaceutische industrie wordt van haar ondergang gered! En voor wie denken dat dit fabeltje slechts een wensdroom van de betrokken potentaten is: vandaag pakt “Beursduivel” uit met de volgende kop: “Aandeel Pfizer kan wel een booster gebruiken” en wij citeren uit het artikel: “De koers van het fonds kreeg enkele jaren geleden een flinke impuls dankzij een middel tegen corona, maar inmiddels is het terug bij af. Sterker nog, de waardering bevindt zich op het laagste niveau van de afgelopen tien jaar. (…). De definitieve jaarcijfers van eerder deze week stemden weinig vrolijk, maar het is uiteraard vooral zaak om vooruit te kijken bij beleggen.”¹

En dat vooruitzicht heeft warempel nieuwe vaccinaties in het vizier want onderzoekers zijn erachter gekomen dat de oorzaak van vele kankers inderdaad moet gezocht worden bij virale of bacteriële infecties. Een nieuwe lente en een nieuw geluid. Een nieuwe theorie en een nieuw geloof: voortaan zullen kankers principieel preventief kunnen verholpen worden met... vaccins! Reeds gekende voorbeelden zijn het humaan papillomavirus (HPV), hepatitis C, humaan immunodeficiëntievirus (hiv), Epstein-Barr-virus (EBV) en helicobacter pylori maar het rijtje wordt in de zeer nabije toekomst beslist nog heel wat langer.

(J.B., 7 februari 2024)

5G

Hormonen, Fipronil, Monsanto, 3M, Covid-19 en nu ook 5G: de betrokken industrieën jagen ons hun producten door de strot en maken gigantische winsten. Het volk en de hele natuur worden ziek en protesteren...

Drink je één jaar lang dagelijks een glas bier, dan zal je daar waarschijnlijk niet eens dronken van worden maar nuttig je de hoeveelheid alcohol van 365 glazen bier in één teug, dan val je beslist onmiddellijk dood. Hetzelfde geldt voor onder meer gewoon kraantjeswater, geluidsoverlast, allerlei vergiften en zowel ioniserende straling - zoals röntgenstraling - als niet-ioniserende straling - betrokken in draadloze netwerken waarvan al verschillende generaties het licht zagen en waarvan nu de vijfde generatie (5G) in opspraak is.

De in België geldende normen van 1995 voor elektromagnetische straling werden in 2022 versoepeld, tegelijk met de berekeningsmethode voor de schadelijkheid ervan en bovendien werd abstractie gemaakt van de stralingsspreiding of dus van de bijzonder schadelijke stralingspieken. Dat alles met het oog op de uitrol van 5G, het stralingsnetwerk dat ons inzake draadloze communicatie de hemel op aarde niet alleen belooft maar ook verplicht te consumeren terwijl het geklungel met de veiligheidsnormen lijkt te resulteren in een regelrechte hel voor onze gezondheid.

Naast onder meer de vieze lucht, het giftige water, het besmette voedsel, de nieuwe ziekten en de dodelijke medicijnen is de onzichtbare en daarom zo verraderlijke elektromagnetische straling die met de uitrol van 5G minstens veertig maal sterker wordt dan voorheen, een van de grootste bedreigingen voor de gezondheid van de mens maar ook voor die van de dieren en de planten.

Andermaal moet de veiligheid inzake de gezondheid (of dus: het leven) wijken voor de winst die de betrokken kapitalisten verblindt en die hen ertoe aanzet om er via corrupte beleidsmakers voor te zorgen dat de burgers met hun vragen hier omtrent om de tuin worden geleid.

Het beginsel dat iets schadelijk kan zijn totdat de veiligheid ervan bewezen is, werd onder druk van het winstbejag geperverteerd tot de kaduke richtlijn dat iets onschadelijk is totdat de schadelijkheid ervan bewezen werd.

Met betrekking tot de nieuwe technologie betekent dit dat wij allen, overigens samen met de hele natuur, ons gedwee moeten laten herleiden tot proefkonijnen van een niet verkozen, onverstandig, asociaal en onverantwoordelijk maar wel kapitaalkrachtig zootje. Met ons leven spelen deze geldwolven een spel dat gelijkt op Russische roulette maar waarbij een patroon zit in elke kamer van de cilinder van de revolver.

Omdat hier het leven als zodanig op het spel staat, weerklinkt wereldwijd het protest steeds luider. In eigen land is er de organisatie van Savebelgium & StralingsArmVlaanderen die ook een informatieve brochure verspreidt:

“In vogelvlucht. Draadloze technologie, welzijn en beleid”:

https://drive.google.com/file/d/1jMqYotY9HB94FNmCqCc2r22Gdpruria_/view

(J.B., 6 februari 2024)

Ondoorgrondelijke wegen

Ze zullen nog water verkopen: aldus een profetie uit de mond van grootvaders grootvader maar nu verkopen ze al wind, zet je tanden maar eens in een boterkoek uit de supermarkt, je kijkt reflexmatig naar beneden omdat je een ogenblik denkt dat je lek rijdt. Er is weliswaar nog dat vliesje rond die blaas waarop wat suiker zit of iets met een smaak waarvan je later kanker krijgt. Water en wind worden dan nog eens de loef afgestoken door leugens want die stellen echt helemaal niets meer voor terwijl de huidige beschaving daar op rust: stel de leugens in vraag en de wereld stort in. Zoals nu gebeurt. En voor wie “nog minder dan niets” onmogelijk achtten: dat zijn leugens omdat ze je op de koop toe bestelen: een cadeau popt up, je grabbelt en zowaar, je bent blut.

De verpakking met de gereclameerde leugens kost het honderdvoudige van de inhoud en voor de waarheid op het etiket moet je shoppen met de microscoop op zak. Maar wij weten nog uit het tijdperk van de kerk: de inhoud doet er niet toe, hoe waanzinniger de leugens, hoe groter het getal der gelovigen.

Men leest in de krant dat ergens te lande een man met het syndroom van Down werd uitgeroepen tot prins carnaval en dat is voorwaar een uitstekende zaak maar ik hoor een overgrootje zeggen dat bij voorkeur deze door en door serieuze mensen, die er niet aan denken om zich met leugens een weg door het leven te banen, het meest geschikt zouden zijn als hoogwaardigheidsbekleders tout court.

Ware het niet verblijdend mochten zij onze huwelijken inzegenen? Zouden de kerken niet weer vol lopen indien uitgerekend zij de missen lazen, de heilige hosties uitreikten en, met in de ene hand een emmer en in de andere een borstel, door de middenbeuk van de kerk schrijdend, gul met wijwater sprenkelden? Zou de wereld er niet op verbeteren mochten zij worden aangesteld om recht te spreken?

Zeg het zelf: vindt de teleurgang van alle dingen zijn oorzaak in een of ander tekort in wetenschap of kunde of is het een zaak van geloofwaardigheid? En verdween dat probleem niet in één oogwenk met de aanstelling van mensen die er niet eens zullen aan denken om te gaan liegen?

De ambten van priester, bisschop, paus, rechter en koning mochten warempel niet langer worden bekleed door de carrièrejagers, de leugenaars, de bedriegers en de schoften die heden maar al te vaak en ten koste van ontelbare onschuldigen, op hoge tronen zetelen.

De suggestie van het overgrootje wordt alras onder de mat geveegd maar wij weten heel goed dat, indien zij werd gehoord, de machtigen der aarde op staande voet in hun hemd werden gezet.

(J.B., 5 februari 2024)

De duistere kant van de democratie

Waarheid zonder openheid is een onmogelijkheid omdat de waarheid altijd het licht mag zien, of eerder nog: de waarheid wil het licht zien; de leugen daarentegen is lichtschuw en om die reden ook is vooreerst de wetenschappelijke waarheid de vrucht van besluitvormingen in een open debat, wat wil zeggen dat principieel iedereen in staat moet zijn om de als waarheid geponeerde stellingen met redelijke argumenten aan te vechten zoals dat ook in rechtszaken het geval is omdat de waarheid een zaak is van recht. Hetzelfde geldt overigens voor alle andere besluitvormingen in de open debatcultuur die sinds de Verlichting in de moderne samenlevingen op handen wordt gedragen. Een aan Voltaire toegeschreven, beroemde uitspraak welke het standpunt van de vrijheid van meningsuiting fundeert en die meteen de open debatcultuur verdedigt, luidt: "Ik ben het niet eens met wat je zegt, maar ik zal het recht om het te zeggen tot de dood toe verdedigen." Meningen van mensen vergen niet alleen auteursrechten maar ook auteursplichten: de auteur moet zijn mening onderschrijven omdat hij er verantwoording voor verschuldigd is. Wanneer ongeacht wie hem om verantwoording vraagt, moet hij zijn argumenten op tafel leggen en bovendien in staat zijn om een antwoord te bieden ten aanzien van eventuele tegenargumenten.

Men zou het helemaal niet vermoeden maar in een democratie, die zich immers in alle felheid onderscheidt van de dictatuur, en waar omtrent de consensus bestaat dat zij, zeer in tegenstelling tot de verouderd geachte dictatoriale, fascistische en totalitaire regimes, vooruitstrevend is en waar dus verkiezingen gelden waar gestemd wordt voor de beleidsmakers, geldt het recht op stemgeheim, wat in de strikte zin betekent dat er geen plicht bestaat om de eigen stem, die toch ook een mening is, openlijk bekend te maken en dat betekent in feite dat het democratisch bestel met zijn stemgeheim, de open debatcultuur welke misschien wel de grootste vrucht is van de Verlichting, aan zijn laars lapt. Ja, uitgerekend de zo geprezen staatsvorm van de democratie maakt het mogelijk dat er geregeerd wordt in volstrekte willekeur, want willekeur onderscheidt zich van redelijk verantwoord gedrag precies in de afwezigheid van de plicht om zijn standpunt te verantwoorden. Het is met andere woorden via de achterdeur - wat zeg ik: via de voordeur, of eerder nog: via de grote poort van de democratische besluitvorming, welke nochtans pretendeert de bewaker te zijn van onze heilige vrijheid, dat de ons allen fnuikende willekeur van weleer, de onverantwoordelijkheid, de dictatuur, het fascisme en het totalitarisme met het allergrootste gemak in de hedendaagse westerse maatschappijen die zich zo hoog boven alle andere staatsvormen verheven achten, naar binnen wandelen.

(J.B., 31 januari 2024)