In
het onderhavige historisch document "Nazi Mass Murder", in de
paragraaf, getiteld: "Procedures van kennisgeving en registratie",
in het derde hoofdstuk over euthanasie van de hand van officier van
justitie Willi Dressen, worden vooreerst de categorieën van
geïnterneerden opgesomd die in aanmerking komen voor 'euthanasie':
de geestes- en zenuwzieken, zij die reeds langdurig geïnterneerd
waren en de misdadigers. De werkonbekwamen werden overgeplaatst en
'stierven'. Na verloop van tijd begonnen familieleden van de
geïnterneerden na te gaan wat er in de instellingen gebeurde en zij
kwamen er achter dat de overgeplaatsten systematisch ter dood werden
gebracht. Om dat te voorkomen, verklaarden sommige artsen mensen
onterecht 'werkbekwaam' om hen van een gewisse dood te redden en zij
adviseerden hun families op discrete wijze om hun zieken zo spoedig
mogelijk naar huis mee te nemen. (1)
Toen
bij het uitbreken van de pandemie in januari 2021 het bezoekrecht aan
ouderlingen in zorginstellingen werd opgeschort, zogezegd om
besmettingen te voorkomen en de ouderlingen te beschermen, moest men
met lede ogen vaststellen dat aan de families niet alleen niet werd
toegestaan om bij hun oudjes aanwezig te zijn in het stervensuur,
maar ook werd het de familieleden strikt verboden om het stoffelijk
overschot van de aan corona bezweken patiënten nog te zien of te
groeten: over hen werd door daartoe bevoegd personeel zonder meer
gerapporteerd dat zij ingevolge een besmetting met het virus
gestorven waren en vervolgens verast. Jammer genoeg moet zelfs de
verslaggever van deze feiten zich ervan onthouden namen en data vrij
te geven van Belgische artsen die heden in een gelijkaardige situatie
moesten opereren als hun Duitse collegae van tweeëntachtig jaar
geleden: ooit zullen zij ervan getuigen hoe gewetensnood en
beroepsethiek hen ertoe bracht om hun patiënten nog snel uit de
zorginstellingen weg te halen teneinde hen het lot te besparen van
anderen die daar in de grootste verlatenheid in grote getale omkwamen
omdat zij, al dan niet door het virus besmet, de zorg die zij
verdienden moesten ontberen en zij in hun bedden werden
achtergelaten, hetzij vanwege verbod, besmettingsangst of nog andere
redenen.
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
27 januari 2022)
Verwijzingen:
(1)
Nazi Mass Murder. A Documentary History of the Use of Poison Gas,
Edited by Eugen Kogon, Hermann Langbein and Adalbert Rückerl, Yale
University Press, New Haven and London, English-language edition 1993
by Yale University. (Oorspr.: Nationalsozialistische
Massentötungen durch Giftgas: Eine Dokumentation, by S. Fischer
Verlag GmbH, Frankfurt a.M. 1983). pp. 20-21. Ik citeer (p. 21): "Later, as more and more of the euthanasia victims' families
made inquiries of the institutions, it gradually became apparent that
all the patients who had been transferred had been systematically put
to death. From then on, a number of the asylums' physicians neglected
to fill out the questionnaires, or they classified as "fit to work"
as many patients as was plausible. In many cases patients' families
were discreetly advised to take them home as quickly as possible."
26-01-2022
Corona, het nieuwe Zyklon-B? (Aflevering 9)
Corona,
het nieuwe Zyklon-B?
(Aflevering
9)
De
euthanasiemoorden van de nazi's voltrokken zich op zes plekken. Het slot Grafeneck
in Münsingen dat dienst deed als instelling voor gehandicapten voor
de Samaritaanse Stichting werd in 1939 ingepalmd door T4 en heette
'Faciliteit A', het werd ontoegankelijk gemaakt met barricades en de
waarschuwing besmettingsgevaar. Er werd samengewerkt met het
Italië van Mussolini dat er geesteszieken van Duitse origine
verblijvend in Italië heen bracht om ze te vergassen. Andere
plaatsen voor massamoord waren de 'zorginstellingen'
Brandenburg-Havel ('Faciliteit B'), Bernburg-an-der-Saale, waar net
zoals in Hadamar kinderen werden vergast, het slot van Hartheim
('Faciliteit C'), de instelling onder professor Nitsche in
Sonnenstein-bei- Pirna ('Faciliteit D') waarover ene verpleeghulp
Hermann Felfe schrijft dat gedurende diens verblijf van drie weken in
juli 1940 zowat duizend mensen werden vergast onder wie heel wat
vijftien- en zestienjarigen en het gesticht in Hadamar ('Faciliteit
E'). Van het leidinggevend personeel van deze instellingen werd geen
psychiatrische of neurologische bevoegdheid gevraagd. (1)
Wat
betreft het ondergekwalificeerd personeel waar auteur Willi Dressen
naar verwijst, blijkt bereidheid tot medewerking of dus
betrouwbaarheid belangrijker dan deskundigheid, ongetwijfeld wegens
het geheim karakter van de hele operatie. Opvallend
genoeg gelden ook vandaag gelijkaardige preferenties bij de bemanning
van hedendaagse zorginstellingen in het kader van de pandemie:
paramedisch geschoolden die de vaccinatie niet vertrouwen, verliezen
hun job en worden vervangen door ongeschoolde voorstanders van de
vaccinatie. Medici die zich uit verantwoordelijkheidszin voor
de gezondheid van hun patiënten of omwille van de volksgezondheid
vragen stellen bij de aanpak van de huidige crisis, worden in de
media als 'ondeskundig' afgeschilderd, als al niet wordt gepoogd hen
bij het grote publiek belachelijk te maken, of zij krijgen
beroepsverbod als waren zij een gevaar voor de volksgezondheid en het
debat wordt uit de weg gegaan terwijl op de koop toe en niet alleen
in weerwil van de vrijheid van mening maar tevens strijdig met het
beginsel van het open debat waarop de geldigheid van de
wetenschappelijke besluitvorming berust, filosofieprofessoren gaan
pleiten voor een feitelijk spreekverbod voor critici van de
coronapolitiek.
De
vaccinatieverplichting wordt niet opgelegd vanwege de
verzekeringsrisico's aan de kant van de staat (in de USA oordelen
rechters dat sterfgevallen te wijten aan coronavaccinatie niet
vergoed kunnen worden omdat ze ingevolge de vrijheid om zich al dan
niet te laten vaccineren, gelden als zelfmoord) maar ministers en
presidenten, onder wie de Franse president Macron, verkondigen
schaamteloos op Tv dat wie van deze vrijheid gebruik maken door het
vaccin te weigeren, zo hard als maar kan moeten gepest worden.
Het
doet allemaal weer denken aan Hannah Arendts werk over de totalitaire
staat die eveneens gedijt dankzij de beruchte dubbele agenda die
naast de wet ook inzet op een in feite strafbare vorm van sociale
druk gelijk aan psychosociale dwang.
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
26 januari 2022)
Verwijzingen:
(1)
Nazi Mass Murder. A Documentary History of the Use of Poison Gas,
Edited by Eugen Kogon, Hermann Langbein and Adalbert Rückerl, Yale
University Press, New Haven and London, English-language edition 1993
by Yale University. (Oorspr.: Nationalsozialistische
Massentötungen durch Giftgas: Eine Dokumentation, by S. Fischer
Verlag GmbH, Frankfurt a.M. 1983). pp. 18-19.
25-01-2022
Corona, het nieuwe Zyklon-B? (Aflevering 8)
Corona,
het nieuwe Zyklon-B?
(Aflevering
8)
Om
de aan de gang zijnde eliminatie van ongewenste bevolkingsgroepen
verborgen te houden, gebruikten de nazi's zoals hoger vermeld
codenamen zoals 'euthanasie' (stervensbegeleiding) dat de betekenis
kreeg van het ombrengen van geesteszieken en andere
'levensonwaardigen', 'Sonderbehandlung'
('Speciale behandeling', in de correspondentie vaak afgekort als
'SB') betekende onder meer executie, en 'Endlösung der Jugendfrage'
('de uiteindelijke oplossing voor het jodenprobleem'), wat wilde
zeggen: massale elimimatie van de joden door bijvoorbeeld vergassing.
Andere
bijzonder misleidende schuilnamen waren de 'Reichsarbeitsgemeinschaft
Heil- und Pflegeanstalten' of 'RAG' ('Rijks Werkgroep van Sanatoria
en Zorginstellingen') en de 'Gemeinnützige Stiftung für
Anstaltspflege' ('Liefdadigheidsinstelling voor Institutionele Zorg')
wat in feite afdelingen waren van de beruchte 'Aktion T4' voor de
uitvoering van massamoorden. Er waren ook nog het 'Gemeinnützige
Krankentransport GmbH' of: 'Gekrat' ('Liefdadigheidsinstelling voor
ziekentransport') waarmee in feite mensen naar hun plek van executie
werden gebracht en de 'Zentralverrechnungsstelle Heil- und
Pflegeanstalten' ('Centraal Compensatiebureau voor Sanatoria en
Zorginstellingen'), allemaal in feite behorend tot 'Aktion T4'. Er
werd gesteld dat alles geschiedde in het belang van de
landsverdediging en dat het daarom geheim moest worden gehouden. (1)
Codes
en schuilnamen, dubbele agenda's, façades, maskers, camouflage,
mimicry: ook vandaag kennen wij de dubbele staat, de organisatie met
de buiten- en de binnenkant, de in- en de outsiders, de wel en niet
ingewijden, de mooie verpakkingen, de verkooptechnieken en de bonte
leugens. Immers: wat stellen onze hedendaagse zorginstellingen in
vele gevallen anders voor dan transitplekken voor het overhevelen van
enorme kapitalen van de ziekenkassen naar de pharmacie en naar de
rest van de grootverdienende medische sector?
Een
niet kapitaalkrachtige en bovendien onverzekerde ouderling kan zich
in noodgevallen alleen nog wenden tot liefdadigheidsinstellingen maar
hij wordt tenminste met rust gelaten en zo is hij misschien nog veel
beter af dan zijn eveneens arme maar goed verzekerde buur die
officieel zorg ontvangt maar in wezen dienst doet als immer paraat
doorsluisluik voor ziekteverzekeringsgelden. Zelfs perfect gezonde
ouderlingen worden met preventieve peperdure en vaak risicovolle
onderzoeken overstelpt zonder de reële mogelijkheid om zich
hiertegen te verzetten, zeker in het geval zij 'dement' werden
verklaard. De etalage en het etiket is 'zorg' maar de praktijk houdt
dikwijls niets anders in dan gemene beroving van gemeenschapsgelden
middels de 'vrijwillige' medewerking van weerloze ouderlingen,
gehandicapten en zieken, zeker in het geval die vereenzaamd zijn en
derhalve niet meer moeten rekenen op verwanten of vrienden die een
oogje in het zeil houden. Hoe dan ook tonen de cijfers dat in onze
bijzonder georganiseerde samenleving de overconsumptie van
geneesmiddelen en medische diensten een nimmer tegen te spreken feit
is. Weliswaar leven wij niet onder een nazi-regime maar misschien
komt dat alleen hierdoor dat dit etiket het vandaag allang niet meer
doet...
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
25 januari 2022)
Verwijzingen:
(1)
Nazi Mass Murder. A Documentary History of the Use of Poison Gas,
Edited by Eugen Kogon, Hermann Langbein and Adalbert Rückerl, Yale
University Press, New Haven and London, English-language edition 1993
by Yale University. (Oorspr.: Nationalsozialistische
Massentötungen durch Giftgas: Eine Dokumentation, by S. Fischer
Verlag GmbH, Frankfurt a.M. 1983). pp. 17-18. Eigen vertalingen.
24-01-2022
Corona, het nieuwe Zyklon-B? (Aflevering 7)
Corona,
het nieuwe Zyklon-B?
(Aflevering
7)
Om
de joden af te schilderen gebruikte Hitler de terminologie uit de
parasitologie naar het voorbeeld van de conservatieve raciale
orientalist, darwinist en nazi-ideoloog Paul de Lagarde die in 1887
schreef: Men onderhandelt niet met draadwormen en bacillen,
men voedt ook geen draadwormen en bacillen op, men roeit ze alleen
maar uit, zo snel en zo radikaal als maar mogelijk is. (1)
Reeds
in 1921 had Hitler zijn partijprogramma opgesteld waarin stond dat
alleen Germanen Duitse burgers konden zijn, de joden waren ervan
uitgesloten en moesten dus verdreven worden. In 1933 werden de joden
geboycot, alleen een oorlog zou het mogelijk maken om nog verder te
gaan.
Als
de joden weer een oorlog gaan financieren, zo schreef Hitler
in 1939, dan zullen niet de Duitsers maar de joden uitgeroeid
worden. (2) Zeven maanden later begon de oorlog. De plannen om
de zogenaamd 'levensonwaardigen' uit te roeien middels vergassing
waren toen al klaar. In 1940 werden vele dorpen in de Sovjet Unie
platgebrand en hun bewoners uitgemoord. Omdat de beulen fysieke en
psychologische problemen kregen, werd overgeschakeld op vergassing,
eerst met koolstofmonoxide uit de uitlaat van vrachtauto's, later met
gaskamers in uitroeiingskampen.
Hitler
volgde deze activiteiten op de voet en bij de uitroeiing van de joden
werden ook de kinderen niet gespaard omdat, zo luidde zijn
argumentatie, hij wilde vermijden dat zij hun ouders of grootouders
zouden wreken door Duitsers om te brengen. Zelfs toen hij zijn
testament dicteerde op 2 april 1945, hamerde Hitler het de Duitsers
in dat zij de rassenleer moesten blijven volgen en dat ze dan
uiteindelijk zouden overwinnen: Het volk zal mij dankbaar zijn
dat ik Duitsland en Europa gezuiverd heb van de joden. Reeds
in Mein Kampf klonk het aldus: Daarom geloof ik nu dat
ik handel zoals de Almachtige Schepper als ik de joden afstraf, ik
ijver voor de zaak van de Heer. (3)
Twee
elementen maakten de gruwel mogelijk, aldus besluit Eugen Kogon: de
eerste is het nationaalsocialistische wereldbeeld en de tweede is de
gehoorzaamheid aan bevelen. Hitlers beulen vormden slechts een kleine
minderheid; de grote massa bleef onverschillig en dat volstond opdat
zij de andere kant zouden opkijken bij de uitvoering van de
wreedheden. Ook die mensen die het eigenlijk oneens waren met wat
gebeurde, ondernamen niets omdat zij verlamd werden door de angst om
beschouwd te worden als jood-vriendelijk. (4)
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
24 januari 2022)
Verwijzingen:
(1)
Nazi Mass Murder. A Documentary History of the Use of Poison Gas,
Edited by Eugen Kogon, Hermann Langbein and Adalbert Rückerl, Yale
University Press, New Haven and London, English-language edition 1993
by Yale University. (Oorspr.: Nationalsozialistische
Massentötungen durch Giftgas: Eine Dokumentation, by S. Fischer
Verlag GmbH, Frankfurt a.M. 1983). p. 213.
Eigen
vertaling.
(2)
Ib., p. 216.
Eigen
vertaling.
(3)
Ib., p. 216.
Eigen
vertaling.
(4)
Ib., p. 217.
Corona, het nieuwe Zyklon-B? (Aflevering 6)
Corona,
het nieuwe Zyklon-B?
(Aflevering
6)
In
het slothoofdstuk van het historisch document over massamoord door de
nazi's wordt de vraag gesteld hoe de onvoorstelbare barbarij dan is
kunnen gebeuren. (1) Fascisme en totalitarisme zullen wellicht
meespelen, alsook de verleiding om beslag te leggen op het enorme
kapitaal van de joden, het winstbejag van meewerkende firma's, het
fanatisme waarmee de SS de 'Nieuwe Orde' wilde doorvoeren, de
autoriteit van Hitler, de cultus van de leider. Maar die verklaringen
blijven onvolledig: nooit en nergens had de barbarij een omvang zoals
in het Derde Rijk. Eugen Kogon die het tiende hoofdstuk schreef,
verklaart: Het was de manier waarop het Nationaal Socialisme de
wereld opvatte, en die door Hitler werd gepropageerd als zijnde
onbetwistbaar, welke dit monster mogelijk maakte van het meest
radicale antihumanisme dat de wereld ooit te zien kreeg. (2)
Hitler
was overtuigd dat het mensdom net zoals de rest van de natuur het
proces van natuurlijke selectie moest doorlopen: hij las dit in zijn
jeugd bij H.S. Chamberlain, een Brit die dweepte met het Germaanse
ras en zijn cultuur. Ook las hij E. Dühring die hevig antisemiet was
omdat hij de joden toeschreef te streven naar wereldheerschappij ten
koste van alle andere volkeren. Hitler wilde de natuur met zijn recht
van de sterkste een handje helpen: (...) alleen de zwakkelingen
zullen dit wreed noemen, zo argumenteert hij sluw in Mein
Kampf. (3)
Opnieuw
valt het op dat de gewilligheid van Hitlers trawanten ongetwijfeld te
maken zal hebben met gehoorzaamheid aan autoriteit of gezag, maar dan
niet alleen of niet zozeer het gezag dat komt van de persoon van
Hitler maar ook en vooral de autoriteit welke uitstraalt van de
zogenaamde 'wetenschappen' en meer in het bijzonder van de als
wetenschap erkende onzin die verwijst naar enerzijds de leer van
Darwin en anderzijds naar de toen opgang makende rassentheorie en
aanverwante leerstellingen. Bovendien blijken ook volstrekt
ongegronde verdachtmakingen van de joden een hoofdrol te spelen,
waarbij gedacht moet worden aan de vanuit Rusland verspreide
zogenaamde 'protocollen van de wijzen van Sion', waarvan nadien
overtuigend werd aangetoond dat het om vervalsingen ging, ter
verontschuldiging van de jodenvervolging, al moet hier nog worden aan
toegevoegd dat naast de joden nog andere subklassen uit de eigen
bevolking werden opgepakt voor eliminatie. Ook moet ons inziens
worden opgemerkt dat inzake de waan dat men het recht van de sterkste
maar best een handje kan helpen, de ook vandaag nog verkondigde maar
volstrekt irrelevante interpretaties van de leer van Spinoza
(ofschoon hij een Jood was) een rol kunnen hebben gespeeld, meer
bepaald waar men deze filosoof onterecht in de schoenen schuift dat
hij God met de Natuur identificeerde. (4) Dan immers wordt God de
auteur van het recht van de sterkste...
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
24 januari 2022)
Verwijzingen:
(1)
(1) Nazi Mass Murder. A Documentary History of the Use of Poison
Gas, Edited by Eugen Kogon, Hermann Langbein and Adalbert Rückerl,
Yale University Press, New Haven and London, English-language
edition 1993 by Yale University. (Oorspr.: Nationalsozialistische
Massentötungen durch Giftgas: Eine Dokumentation, by S. Fischer
Verlag GmbH, Frankfurt a.M. 1983). pp. 210-217.
(2)
Ib., p. 211, eigen vertaling.
(3)
Ib., p. 212, eigen vertaling. Het citaat verwijst naar p. 390 in de
uitgave van Adolf Hitlers Mein Kampf uit 1939 door Reynal and
Hitchcock in New York.
(4)
Voor onze kritiek op deze misvatting, zie: Trans-atheïsme,
II.1.D, stelling 21, pp. 342-344.
23-01-2022
Corona, het nieuwe Zyklon-B? (Aflevering 5)
Corona,
het nieuwe Zyklon-B?
(Aflevering
5)
In
oktober 1939, nadat Hitler de schriftelijke toelating had gegeven
voor de massamoordpartijen, ging de operatie van start waarbij de
bewoners van Duitse sanatoria en zorgcentra werden geëlimineerd.
(1)De
codenaam hiervoor was Aktion T4, verwijzend naar het adres
'Tiergartenstrasse nr. 4'. Alle medewerkers waren gehoorzame
vrijwilligers die de partij-ideologie genegen waren en zij beloofden
het geheim te bewaren. Er werd hen ook verteld dat er sowieso een
euthanasiewet in de maak was. Niemand werd gedwongen maar bijna
niemand weigerde de job. (2)
Vandaag
bestaat bij velen nog steeds het misverstand dat Hitlers medewerkers
zeg maar beulen criminelen waren, mentaal zieken of sadisten
maar dat blijkt na grondig onderzoek helemaal niet het geval en
Stanley Milgrams onderzoek bevestigde dit ook. Hitlers moordenaars
waren doodnormale mensen, zeer vaak hoger opgeleiden, artsen en
vermaarde professoren, gezagsgetrouw en gehoorzaam, vlijtig en
betrouwbaar: zij vertrouwden hun oversten ofschoon zij schriftelijke
garanties eisten van de beloftes dat zij niet zouden vervolgd worden
en zij voerden de bevelen uit zoals goede werknemers dat doen. De
slagzin Befehl ist Befehl heeft sindsdien overigens ook een
bijzondere connotatie.
In
het licht van deze feiten moet dan ook met dwingende kracht worden
geconcludeerd dat een herhaling van de gruwel niet alleen mogelijk is
maar zich ook zal voordoen telkenmale machthebbers oordelen dat er
gegronde redenen bestaan om massa's mensen uit te roeien. En het
verschrikkelijke aan de hele historie is nu wel dat die machthebbers
bestaan en dat zij heden mee de wereld regeren.
Het
Mathusianisme is vandaag immers een door heel wat vooraanstaande
wetenschapslui, politici en in hun zog ook influencers aangehangen
stroming: de zogenaamd 'wetenschappelijke' theorie welke twee zaken
propageert, waarvan de eerste luidt dat overbevolking rampzalig is
voor het voortbestaan van de planeet en de tweede dat de planeet
momenteel overbevolkt is. Wie deze twee stellingen slikt
(bijvoorbeeld omdat zij als wetenschap worden verkocht), zal ook
bereid zijn om op grond van deze ideologie mee te werken aan
programma's die de acht miljard mensen tot een half miljard pogen
terug te brengen.
Wij
noemen die stellingen allerminst wetenschap maar wel een ideologie,
vooreerst omdat het niet zo is dat overbevolking als zodanig
rampzalig is voor de planeet aangezien het begrip afhankelijk is van
de zogenaamde ecologische voetafdruk. Want met een zuinig verbruik
(door onder meer energiebesparende maatregelen en minder
vleesconsumptie) en een beperking van de afvalproductie (door onder
meer recyclage) kunnen heel wat meer mensen op aarde leven zonder dat
van overbevolking sprake hoeft te zijn. Zo kan een wereldbevolking
van één miljoen mensen de aarde in een mum van tijd om zeep helpen
als zij maar genoeg verspillen en vervuilen, terwijl een leven met
respect voor de planeet geheel probleemloos een vertienvoudiging van
de huidige wereldbevolking aankan. Dit feit volgt uit het gegeven dat
één westerling, wiens levensstandaard mogelijk gemaakt wordt door
veertig tot vijftig slaven in de derde en de vierde wereld, door de
band tot het honderd- of duizendvoudige of meer verbruikt én
vervuilt van een paria in Indië. Wat ook de tweede stelling van de
Malthusianisten naar de prullenbak verwijst. Maar grote namen zoals
'natuurliefhebber' Sir David Attenborough, laten uitspraken als deze
blokletteren in vooraanstaande kranten: Let them starve! (Laat
ze verhongeren de armen welteverstaan, anders verdubbelt hun
aantal telkenjare).
Het
toverwoord 'wetenschap' maakt de gruwel mee mogelijk, zoals dat ook
het geval was in het Derde Rijk met zijn als wetenschap verkochte
ideologie van het Arische superras en zijn als wetenschap
voorgestelde eugenetica welke het uitzicht gaf van een groots opgezet
plan ten bate van de volksgezondheid. Ja, ook toentertijd draaide het
zogezegd allemaal om volksgezondheid...
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
22 januari 2022)
Verwijzingen:
(1)
Nazi Mass Murder. A Documentary History of the Use of Poison Gas,
Edited by Eugen Kogon, Hermann Langbein and Adalbert Rückerl, Yale
University Press, New Haven and London, English-language edition 1993
by Yale University. (Oorspr.: Nationalsozialistische
Massentötungen durch Giftgas: Eine Dokumentation,
by S. Fischer Verlag GmbH, Frankfurt a.M. 1983). p. 16, eigen
vertaling.
(2)
Ib. pp. 16-17.
22-01-2022
Corona, het nieuwe Zyklon-B? (Aflevering 4)
Corona,
het nieuwe Zyklon-B?
(Aflevering
4)
In
1939 liet Hitler een lijst samenstellen met vooraanstaande medici,
onder wie professoren aan de universiteiten van Halle, Heidelberg en
Würzburg, die uitgenodigd werden op samenkomsten in Berlijn waar de
massamoordmethodes besproken werden. Alles gebeurde in het strikte
geheim en aan alle medewerkers werd verzekerd dat zij niet vervolgd
zouden worden. Desalniettemin eisten dezen een schriftelijke
bevestiging hiervan van Hitler die instemde. Hitler gebruikte de term
'genadedood' in plaats van 'moord'. Later wensten verschillende van
deze medewerkers de genadedood of euthanasie te legaliseren maar
Hitler verhinderde dat uit angst voor vijandige reacties. (1)
Omdat
de gruwel danig ongelooflijk was, trachtte Stanley Milgram in 1963
die onvoorstelbare feiten te weerleggen maar zij werden daarentegen
bevestigd door zijn zogenaamd 'gehoorzaamheidsexperiment'. De
oververtegenwoordiging van sociopaten onder politici en
leidinggevende figuren in het algemeen alsook het gemak waarmee
hoogwaardigheidsbekleders het volk misleiden onder het mom van hogere
doelen zijn allang geen geheim meer. In het licht van de openbaringen
in het zog van de Tweede Wereldoorlog en van de onophoudelijke stroom
aan onthullingen van machtsmisbruik door politici, lijkt ook en
vooral de algemene secularisering niet zozeer een gevolg van een
toenemende immoraliteit dan wel een consequentie van het inzicht in
de banale feitelijkheid dat alle goden en godmensen door hun
zelfverklaarde vertegenwoordigers gewoon werden verzonnen met het
oog op macht en heerschappij over alles en iedereen. Een van de
machtigste politieke groepen ooit is de katholieke kerk en er gaan
gewis enkele generaties overheen om te wennen aan de idee dat er
nooit ofte nimmer een andere Messias heeft bestaan dan het sluwe
verzinsel van de machtige beheerders van de kerk. Maar de ene bende
is nog niet opgedoekt of een andere, nog driester dan de eerste, is
reeds aan de macht.
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
22 januari 2022)
Verwijzingen:
(1)
Nazi Mass Murder. A Documentary History of the Use of Poison Gas,
Edited by Eugen Kogon, Hermann Langbein and Adalbert Rückerl, Yale
University Press, New Haven and London, English-language edition 1993
by Yale University. (Oorspr.: Nationalsozialistische
Massentötungen durch Giftgas: Eine Dokumentation, by S. Fischer
Verlag GmbH, Frankfurt a.M. 1983). pp. 15-16.
21-01-2022
Corona, het nieuwe Zyklon-B? (Aflevering 3)
Corona,
het nieuwe Zyklon-B?
(Aflevering
3)
Het
begrip 'euthanasie' dat normaliter te maken heeft met
stervensbegeleiding krijgt een heel andere betekenis wanneer het in
verband gebracht wordt met eugenetica en erfelijke ziekten, aldus
begint het derde hoofdstuk van het document Nazi Mass Murder.
De darwinistische 'struggle for life' indachtig, geloofden de nazi's
met Adolf Hitler dat zij de natuur een handje moesten helpen in het
elimineren van de zwaksten, bijvoorbeeld door hen te steriliseren. Er
werd daarbij gedacht aan alcoholici, epileptici, psychopaten,
zwervers, criminelen, prostituees, invaliden, geesteszieken,
kreupelen en ongeneeslijk zieken. Gerenommeerde wetenschappers hadden
het in de media dan over 'menselijk ballast', 'schijnmensen',
'defecte mensen', 'mentaal doden', 'lege hulzen van wat ooit mensen
waren' en zij bespraken ook wettelijke regelingen over de manier
waarop mensen behorend tot deze categorieën moesten worden
omgebracht. (1) De waarde van een mensenleven
werd schaamteloos uitgedrukt middels een kosten-batenanalyse, precies
zoals dat vandaag opnieuw het geval is waar sommigen via de media de
stelling verdedigen dat men inzake de strijd tegen corona niet moet
streven naar het redden van zoveel mogelijk mensenlevens maar wel
levensjaren. De moordpropaganda beperkte zich niet tot de
media maar drong zelfs door tot in de schoolboeken en zo leest men in
een wiskundeboek met vraagstukjes: De bouw van een psychiatrisch
ziekenhuis kost zes miljoen Mark. Hoeveel nieuwe huizen van 15.000
Mark kan men voor dat bedrag bouwen? De nazi's vreesden echter dat
de concrete moordplannen die reeds in 1938 klaar waren, het grote
publiek niet langer zouden afschrikken eenmaal de oorlog begon omdat
dan de waarde van een mensenleven sowieso fors gerelativeerd wordt.
(2)
Reeds
in 1939 maakte Hitler duidelijk dat het 'levensonwaardig leven' van
geesteszieken moest beëindigd worden. In datzelfde jaar werd aan de
bevolking gevraagd om misvormde kinderen te rapporteren bij de
overheid: zij werden afgezonderd en gedood met injecties met morfine,
scopolamine en luminal ofwel liet men hen gewoon verhongeren. Ook
verordende Hitler deskundige artsen om volwassenen met mentale
achterstand in het geheim om te brengen, de ziekenhuisbedden moesten
immers vrijgemaakt worden met het oog op de komende oorlog. (3)
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
21 januari 2022)
Verwijzingen:
(1)
Nazi Mass Murder. A Documentary History of the Use of Poison Gas,
Edited by Eugen Kogon, Hermann Langbein and Adalbert Rückerl, Yale
University Press, New Haven and London, English-language edition 1993
by Yale University. (Oorspr.: Nationalsozialistische
Massentötungen durch Giftgas: Eine Dokumentation, by S. Fischer
Verlag GmbH, Frankfurt a.M. 1983). p. 13.
(2)
Ib., p. 14.
(3)
Ib., p. 14-15.
Corona, het nieuwe Zyklon-B? (Aflevering 2)
Corona,
het nieuwe Zyklon-B?
(Aflevering 2)
Gisteren
vertelde Omsk Van Togenbirger mij dat hij op straat werd aangesproken
door een onbekende die kennelijk zijn jongste blogtekst had gelezen.
Meneer, zo zei de lezer: waarom houdt u zich bezig met de nazi's, met
de concentratiekampen en met die dingen? Dat is toch allemaal
verleden tijd? Bovendien: de mensen zijn nu heel depressief geworden
door de pandemie: waarom schrijf je niet wat dingen die een beetje
kunnen opvrolijken? Dat behept zijn met die onfrisse praktijken uit
het verleden waar geen mens nu nog aan denkt, heeft toch geen enkele
zin? De vrede eist overigens amnestie, wij moeten immers vooruit!
Ik
trachtte de man duidelijk te maken, zo vervolgde de heer Van
Togenbirger zijn verhaal, dat het mij helemaal niet om die nazi's te
doen was maar om wat er vandaag allemaal op tafel ligt in de
naziwereld, of moet ik zeggen: in de internaziwereld, want het gaat
niet om nationaal maar om internationaal socialisme, is het niet? En
ik vertelde mijn lezer dus dat alles erop wijst wij vandaag te maken
hebben met een wereldwijd totalitair systeem terwijl van zodra iemand
ons met de neus op de feiten drukt, quasi iedereen het nog steeds
over complotdenken heeft. De brave Europeanen van straks een eeuw
geleden zullen wellicht ook gedacht hebben dat klokkenluiders die het
over uitroeiingskampen hadden, aan paranoïa leden. Pas na de
bevrijding en na de ontdekking van de massagraven, de gaskamers en de
geheime staatsdocumenten vielen hen de schellen van de ogen. Er zijn
overigens nog steeds mensen die er met hun verstand niet bij kunnen
dat die gruwel echt heeft plaatsgevonden en zij blijven dat ook
allemaal betwijfelen. Ik vertel mijn lezer dus dat het wél mogelijk
is en zelfs heel waarschijnlijk dat wij opnieuw gebukt gaan onder een
totalitair regime dat massaal mensen aan het uitmoorden is: het is
mogelijk want het is al een keer gebeurd. Eén keer? In de afgelopen
honderd jaar al talloze keren!
Omsk
Van Togenbirger toonde mij daarop het boek in kwestie uit 1983 dat
als een historisch document voor eens en voor altijd de welomschreven
feiten samenvat om alle twijfels weg te nemen.
(Wordt vervolgd)
20-01-2022
Een illustratie bij het artikel:
Een illustratie bij het artikel:"Corona,
het nieuwe Zyklon-B?"
Zie
vooral het fragment tussen de tijdstippen 17:32 en 19:30.:
Het
weze vooraf herhaald: intussen meer dan twintig jaar geleden en meer
bepaald op 18 september 2001 of precies één week na de aanvallen
van moslimfundamentalisten onder Bin Laden op de Twin Towers en het
Pentagon, waren er de anthrax-aanvallen en enkele jaren later, op 3
november 2003, publiceerde de CIA het beruchte document "The
Darker Bioweapons Future" waarin de Nationale Academie van
Wetenschappen concludeert dat de snelle vooruitgang van de
biotechnologie oncontroleerbaar geworden is en een grote bedreiging
vormt in het kader van biologische oorlogsvoering: nieuwe en dus
onbekende door mensen gefabriceerde biologische stoffen ("engineered
biological agents"), zo staat daar te lezen, kunnen veel
meer kwaad aanrichten dan alle gekende ziekten. (1) Op de koop toe
zijn die nieuwe 'wapens' ook nog eens moeilijk te detecteren, zo
stelt het document. Er is sprake van stiekeme of verborgen virussen
("stealth virus") en zo zouden Australische
onderzoekers aangetoond hebben dat het pokkenvirus maar ook de
miltvuurbacterie dodelijker kunnen gemaakt worden door de inplanting
in het natuurlijke virus van genen die de afweer kunnen vernietigen.
(2) Een lid van de onderzoekscommissie haalt het voorbeeld aan van
een stiekeme virusaanval die een grote groep jonge mensen zou kunnen
opzadelen met een ernstige vorm van artritis met als resultaat een
massa zieken en een enorme klap voor de economie van het aangevallen
land. De ontwikkelingen gaan dermate snel dat anticipatie onmogelijk
is en men verwacht dat men dergelijke bedreigingen nooit tijdig zal
kunnen beantwoorden. De wetenschap omtrent deze zaken is bovendien
voor iedereen toegankelijk. Geen twintig jaar later verklaart de
ontdekker van het AIDS-virus, de nu negenentachtigjarige
Nobelprijswinnaar voor de Geneeskunde Luc Montagnier dat covid-19 een
door mensen gefabriceerd virus is, bestaande uit segmenten van het
dodelijke HIV waarvoor nog steeds geen vaccin bestaat gecombineerd
met een superbesmettelijk verkoudheidsvirus. In koor roepen bijna
alle medici dat Montagnier zich vergist maar corona doet exact wat
twintig jaar geleden werd beschreven als het voor de nabije toekomst
te vrezen allergrootste kwaad. (3)
Het
past niet meer in onze hoofden omdat de uitzonderlijk lange periode
van relatieve vrede in het westen ons verwend heeft maar men mag niet
vergeten dat het uitblijven van wapengekletter alleen hieraan te
wijten is dat een nucleair conflict helemaal geen optie kan zijn.
Maar nu zich in alle stilte de nieuwe horizonten ontvouwen van
oorlogvoering middels biowapens, kan men vermoeden dat bij sommigen
de handen zijn gaan jeuken om deze nieuwe mogelijkheid ook
daadwerkelijk te gaan uitproberen, zoals men dat net voor de uitbraak
van het nucleaire tijdperk ook gedaan heeft met chemische wapens en
meer bepaald met het gifgas Zyklon-B.
Onder
de dictatuur van Adolf Hitler gold de 'wetenschappelijke' theorie van
het superras der Ariërs waarvoor ruimte - Lebensraum - moest
worden vrijgemaakt door zogenaamde zuiveringsoperaties die in feite
massamoorden waren op de bewoners van door de Duitsers in te palmen
gebieden en zo zal de geschiedenis er nooit in slagen om voor de
gruwel gepleegd door de nazi's in onder meer Wit-Rusland enige
verantwoording te vinden. (4)
Ook
het eigen land diende gezuiverd te worden van zekere categorieën van
mensen die men eerst 'profiteurs' en 'ballast' en vervolgens 'rotte
appels' en 'ratten' is gaan noemen om de misdaad als een weldaad aan
de man te kunnen brengen en met dat doel voor ogen werden kampen
gebouwd waarheen het zogenaamde 'levensonwaardige' volk diende
versluisd te worden om daar op industriële wijze te kunnen worden
omgebracht, meer bepaald met het gifgas Zyklon-B, een pesticide
massaal geproduceerd door grote Duitse chemische bedrijven.
Aanvankelijk
werd het gifgas in concentratiekampen aangewend voor ontluizing van
kleren en tegen tyfus maar alras kwam men op het idee om er ook
mensen mee te doden. De eerste experimenten vonden in Auschwitz
plaats in september 1941 met gifgas zonder waarschuwende geurstof en
deze manier om massaal niets vermoedende en weerloze mensen te
'vernietigen' werd meteen ook in andere kampen aangewend.
De
massamoord met Zyklon-B door de Nationaal Socialisten werd
gecamoufleerd door het code-woord 'euthanasie'. Pas na de bevrijding
verschenen vele verschillende rapporten, fragmenten, over de
concentratiekampen en het duurde heel lang vooraleer het tot de
mensen doordrong wat er in feite gebeurd was en dat er gaskamers
waren. In 1983 werd een speciaal historisch document gemaakt waarin
de gruwelijke feiten eens en voorgoed werden vastgelegd, precies
omdat herhaaldelijk gebleken is dat mensen vaak niet in staat zijn om
zich in te denken dat deze wandaden daarwerkelijk hebben
plaatsgevonden, zodat zij de historische verslagen overdrijvingen
noemen ofwel gaan zij de feiten zelfs helemaal ontkennen, wat
uiteraard het gevaar dat zo'n tragedie opnieuw gebeurt alleen maar
kan doen toenemen. (5)
"Wie
zou ooit in staat zijn om zich in te denken", zo leest men
in het bewuste document, "dat zo'n verschrikkelijke daden
konden worden uitgebroed in het Centraal Europa van de twintigste
eeuw? Of dat een goed georganiseerde moderne staat daarvoor
verantwoordelijk had kunnen zijn?" (6) Gaan wij er niet al
te makkelijk vanuit dat Europa de beschaafde wereld is en dat
ordentelijke staten in de twintigste en eenentwintigste eeuw
onmogelijk van dergelijke beestachtigheden beschuldigd kunnen worden?
De
moordenaars communiceerden over de moorden in onschuldig klinkende
code-woorden, zodat verborgen bleef wat er eigenlijk gebeurde.
"Sonderbehandlung" ("Speciale behandeling", in de
correspondentie vaak afgekort als "SB" betekende
bijvoorbeeld: executie) of "Endlösung der Jugendfrage"
("de uiteindelijke oplossing voor het jodenprobleem") stond
voor (massa)moord. Het systeem was zo georganiseerd dat de werkelijke
bedoelingen verborgen bleven.
Maar de
goedgeorganiseerde moderne staat weet dus heel goed wat hij doet en
dat wat hij doet, moord is en heel fout. Vandaar dat bij de
bevrijding Hitler nog rap alle lijken wilde vernietigen door ze weer
op te graven uit de massagraven en ze in ovens te verbranden.
Maar er is meer:
Nazi-Duitsland is geen uniek geval inzake wandaden en de verdoezeling
ervan door de staat. Neem bijvoorbeeld België. In 1955 werd in
België een wet ingevoerd, de zogenaamde 'archiefwet', en die zegt
dat de burger de archieven pas mag raadplegen na verloop van 100
jaar. (7) Toen de Vlaamse historicus Maurice De Wilde onderzoek deed
naar de collaboratie in WOII, werden hij en zijn medewerkers door de
Staatsveiligheid prompt aan de deur gezet. (8) Ze kregen de gezochte
info wél van Duitsland. (9) Het onderzoek betrof onder meer het
Duitsvriendelijke fascistische Verdinaso (Verbond van Dietsche
Nationaal-Solidaristen) van van Severen waarin bekende
namen zoals Léon Bekaert (industrieel), Pierre d'Ydewalle
(West-Vlaams gouverneur), Hendrik De Man, Philip Van Isacker... Na
1934 kwam het VNV (Vlaams Nationaal Verbond) onder Staf De Clercq (en
ook Rex van Léon Degrelle) en die werden financieel gesteund door de
Duitsers. De zogenaamde Vlaamse idealisten gingen alras op Duitse
financiële steun azen en laten we dit nu wat concreter maken.
Walther Reusch van
het Verdinaso vroeg in april 1933 zo'n 20.000 Reichsmark per jaar,
geld dat via Nederland gestord moest worden. Het VNV kreeg, zogezegd
'voor de kas van het blad Volk en Staat', in 1937 per maand
9600 BF, wat volgens de auteurs overkomt met 120.000 BF in 1982 en in
1939 werd dat bedrag vervijfvoudigd tot 4000 RM of 45.000 BF, wat
overeenstemt met een bedrag van 580.000 BF in 1982. In juni 1939 ging
het over een bedrag overeenkomend met 6 miljoen BF in 1982.
Dit om maar een idee
te geven van de enorme geldbedragen die werden toegestopt aan
collaborateurs met de nazi's hier ten lande: zij gaven zich uit voor
helden maar zij bleken opportunistische politici zonder meer. In zijn
onderzoek noemt Maurice De Wilde ook de namen van de betrokkenen die,
zoals de feiten getuigen, voor hun activiteiten allerminst werden
gestraft: sommigen van hen werden verheven in de adelstand,
bekleedden hoge functies, kregen standbeelden en straten en pleinen
naar hen genoemd.
Overigens ontkwamen
ook de nazibeulen zelf na WOII aan hun straf en wel met de hulp van
het Vaticaan via de zogenaamde Rattenlijn die voor hen de vlucht
mogelijk maakte naar vooral Zuid-Amerika waar sommigen in de
dictaturen aldaar nog jaren doorgingen met folteren. Moet men zich er
nog over verwonderen dat, zoals in de nieuwsberichten bleek, paus
Franciscus onlangs een CD ging kopen in een Romeinse platenzaak
waarvan de zaakvoerster voor de camera verklapte dat de heilige vader
een fan is van de muziek van Richard Wagner? (11)
Maar wat mogelijk
was onder Hitler, is ook niet onmogelijk in ongeacht welke andere
dictatuur. Daarenboven zegt een dictatuur ook niet over zichzelf dat
hij een dictatuur is. Dictaturen kenmerken zich door zekere
verordeningen en gebeurtenissen die burgers zelf dienen te ontdekken
en zij moeten die ook durven te ontdekken. Macht werkt nu eenmaal
verlammend en de grote meerderheid bezwijkt ervoor en kan zeer
moeilijk tot andere gedachten worden gebracht. Wie daarentegen
weerstand bieden, dragen daarvan ook de gevolgen; zij moeten roeien
tegen de stroom in, wat betekent dat zij geen 'loon' ontvangen omdat
dit de betekenis heeft van omkoopgeld, aanzien, jobs, relaties... als
zij al niet gestraft worden. De zin van het verzet toont zich pas
eerst als geschiedenis, als een voorbeeld dat men zich zal herinneren
na de kentering, na het aan het licht komen van de misdaden. Want zo
is macht, dat zij de meest verschrikkelijke misdaden het aanzien kan
geven van weldaden en ook andersom.
Er zijn stoute
tongen die beweren dat corona en de vaccinaties een hedendaagse
versie zijn van Zyklon-B: met immer nieuwe varianten zou men dan
proberen om stelselmatig de maatschappij te bevrijden van ouderlingen
en zieken of kortom van alle mogelijke lastpakken. Zij beweren immers
dat WOIII op til is, wat men ook kan opmaken uit de inflatie: het
geld wordt aan het volk onttrokken voor bewapeningsdoeleinden, zoals
dat telkenmale moet gebeuren voor de strijd aanvangt. Stoute tongen
moeten echter worden genegeerd; zoals wij weten brengt alleen de
officiële versie ons de waarheid.
(2)
Het document specifieert dat er ook combinaties kunnen gemaakt worden
tussen verschillende microben om aldus gewenste effecten te
verkrijgen en zo kan bijvoorbeeld een milde ziekteverwekker die
gekoppeld wordt aan zijn antigif, veel agressiever gemaakt worden,
resistent tegen medicijnen of onzichtbaar voor het immuunsysteem.
(3)
J. Bauwens, Panopticum
Corona, pp. 594-596. Verdere
verwijzingen:
(5)
"Only when the next generation came of age in the two
countries a generation that did not have to justify its behaviour
during the period prior to 1945 could one finally apprehend the
horryfiing facts that came to light in the trial of Adolf Eichmann in
Jerusalem (from April to December 1961), in the great Auschwitz trial
in Frankfurt (from December 1963 toAugust 1965), and in other German
judicial proceedings. The proof was so conclusive that during the
trials not one of the accused or their lawyers contested the
existence of the gas chambers." (Uit de inleiding tot het
historisch document daarover uit 1983: Nazi Mass Murder. A
Documentary History of the Use of Poicon Gas, Edited by Eugen
Kogon, Hermann Langbein and Adalbert Rückerl, Yale University Press,
New Haven and London, English-language edition 1993 by Yale
University. Oorspr.: Nationalsozialistische Massentötungen durch
Giftgas: Eine Dokumentation, by S. Fischer Verlag GmbH, Frankfurt
a.M. 1983).
(6)
"Who could imagine that such
terrible acts could have been perpetrated in central Europe in the
twentieth century? Or that a well-organised modern state
could have been responsible for them?" (Ib.)
(7) Maurice De
Wilde, De Nieuwe Orde (in: België in de Tweede
Wereldoorlog, deel 3.) Uitgeverij De Nederlandse Boekhandel,
Antwerpen/Amsterdam, 1982, p. 5.
(8)
Ib., p. 5.
(9)
Ib., p. 6.
(10)
Men herinnere zich het verhaal
van de jood die geplaagd werden door kinderen die bellekentrek deden:
hij gaf aan de kinderen eerst tien frank, daarna nog negen, dan acht,
en zo verder. Toen hij nog amper vijf frank schonk, dropen de
kinderen het af omdat zij vonden dat zij het voor die prijs niet meer
konden doen. Dezelfde truc gebruiken politici die invloed willen
krijgen over groepen, in dit geval de nazi's over het VNV: ze
beginnen hen te betalen zodat die lieden op den duur niet meer
activeren voor hun eigen doel maar voor het geld dat ze krijgen. Op
die manier kunnen wie betalen uiteindelijk de beloonden ook beginnen
te sturen in de richting die zij willen.
(11) De componist
was een notoir antisemiet en ook de muzikale held van Hitler.
19-01-2022
Over de duisternis van de Verlichting
Over
de duisternis van de Verlichting
Waar
Heinrich Heine waarschuwt dat daar waar de boeken worden verbrand,
uiteindelijk ook de mensen dit lot beschoren is, wijst hij in feite
naar het onlosmakelijk verbonden zijn van enerzijds het wereldbeeld
en anderzijds de wereld als zodanig - waarvan de wereldbeelden deel
uitmaken:
Wij
zijn allen vrije mensen, maar niettemin worden ons leven en ons
denken grotendeels bepaald door het beeld dat wij over de wereld
hebben: hoe hij ontstaan is, hoe hij in elkaar zit, en wat de zin van
alles is. Indien wij dat allemaal zouden weten, dan zouden wij ook
weten wat we precies moeten doen om goed te doen. Stel dat wij zouden
ontdekken dat God niet bestaat, en dat de kortstondige opflakkering
van het leven gedoemd is om voorgoed in het niets te verdwijnen, dan
zouden wij de godsdienst kunnen beschouwen als folklore, en verder
zouden wij van het leven het beste proberen te maken. Zouden we
daarentegen ontdekken dat God bestaat, dan zouden we met een gerust
gemoed de andere weg op gaan. Maar zo eenvoudig zijn de dingen nu
eenmaal niet: met alleen maar onze kennis kunnen wij de ultieme
vragen niet beantwoorden.
Ons
wereldbeeld is dus een zaak van zoeken en tasten. En de antwoorden op
ultieme vragen worden, evenals die vragen zelf, mede bepaald door de
cultuur en door de tijd die ons hebben voortgebracht. Zo verschilt
het hedendaagse, westerse wereldbeeld van het middeleeuwse of van het
Oud-Griekse, en het is ook anders dan het wereldbeeld van de
Pygmeeën, de Brahmanen of de Mormonen. Er zijn talloze wereldbeelden
mogelijk: talloze antwoorden, maar ook talloze vragen.
Waar
sprake is van wereldbeelden, is sprake van filosofie. Het is niet
anders dan normaal dat de wijsbegeerte zich laat inspireren door de
wetenschappen. Maar ons inziens hebben bepaalde richtingen van het
filosofisch denken zich hierbij vergaloppeerd. Sommigen hebben immers
gemeend dat de filosofie maar best de methode van de wetenschappen
kon overnemen, teneinde uitspraken te kunnen doen met een hoger
zekerheidsgehalte. Daarbij werd echter over het hoofd gezien dat voor
de grotere zekerheid waarop de wetenschappen bogen, betaald moet
worden met het strenger maken van haar gebiedsafbakening. Zon
gebiedsafbakening toepassen op de filosofie, betekent vanzelfsprekend
haar einde, want de wijsbegeerte is niets anders dan het bevragen van
de fundamenten zelf. Dit wetende, lijkt het haast ondenkbaar dat men
in alle ernst een fysicalistisch wereldbeeld heeft willen opbouwen.
(1)
In
Transatheïsme
wordt de vraag gesteld hoe het denken is kunnen ontsporen tot het
succesrijke hedendaagse materialisme dat het fysicalisme is. Om
te lezen, klik op de titel.
De vrijheid
van meningsuiting is een mensenrecht krachtens de artikels 18 en 19
van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens:
volgens artikel 18 mag men een eigen overtuiging hebben en die ook
onderwijzen; artikel 19 zegt meer specifiek: Een ieder heeft
recht op vrijheid van mening en meningsuiting. Dit recht omvat de
vrijheid om zonder inmenging een mening te koesteren en om door alle
middelen en ongeacht grenzen inlichtingen en denkbeelden op te
sporen, te ontvangen en door te geven. (1)
In de
praktijk wordt de vrijheid van meningsuiting uiteraard beperkt door
andere vrijheden en zo bijvoorbeeld mag men geen beledigingen uiten.
Maar er is nog een andersoortig probleem dat de vrijheid van
meningsuiting bijzonder problematisch maakt en dat heeft te maken met
de waarheid of, meer specifiek, met het feit van de diversiteit aan
opvattingen omtrent de waarheid.
De kwestie
of een mening dan waar hoeft te zijn, brengt het probleem meteen ten
berde omdat daarbij reeds (onterecht) wordt verondersteld dat
waarheid altijd en overal een uit te maken, een uitgemaakte en een
transparante zaak is. Om meteen het meest prangende voorbeeld aan te
halen: in een theocratie belichaamt de godheid de waarheid die meteen
ook wet is, wat impliceert dat 'persoonlijke meningen' daar sowieso
ondingen zijn omdat iedereen er per definitie één en dezelfde
'mening' is toegedaan, welke zodoende dient te stroken met de
waarheid die door god gegeven wordt en die ook wet is. Meningen
kunnen er alleen nog zijn over de interpretatie van de wet of
van de geschreven beginselen en die klus wordt overgelaten aan
exegeten die weliswaar ook onderling in conflict (kunnen) komen,
zoals dat bijvoorbeeld het geval is met de splitsing van de islam in
enerzijds een sjiitische en anderzijds een soennitische stroming of
met het christendom en zijn vele schisma's, overigens immer met
bloedige oorlogen tot gevolg.
Het
probleem dat zich vandaag voordoet zal uiteraard hiermee te maken
hebben, ook al wordt het als zodanig niet erkend. Meer bepaald is het
zo dat daar waar de aanhangers van de zogenaamde Verlichting aan de
macht zijn gekomen, zij met de woorden die zij Voltaire in de mond
hebben gelegd weliswaar belijden dat elkeen vrij moet zijn om zijn
mening te kunnen uiten maar tegelijk ontkennen zij ook ten stelligste
dat het atheïsme een geloof is zoals elk ander en weigeren zij om in
te zien dat de wetenschap het geloof is van de nieuwe tijd.
De
volgelingen van de Verlichting verengen met andere woorden het begrip
'waarheid' tot dat van 'wetenschappelijke waarheid', waarbij zij
weliswaar uiteraard niet kunnen ontkennen dat wetenschappelijke
waarheden per definitie voorlopig zijn - aangezien wetenschap
onophoudelijk evolueert - maar 'voorlopig' betekent ook 'tijdelijk
waar' en dus op de keper beschouwd 'onwaar' want niet strokend met de
'ultieme waarheid' - waarin zij weliswaar geloven terwijl zij
echter eveneens kunnen weten dat die zich nooit ofte nimmer zal
realiseren. Tussen haakjes: Socrates werd door het orakel van Delphi
uitgeroepen tot de meest wijze man onder de Atheners omdat hij de
enige was die wist dat hij niets wist en naar zijn voorbeeld zijn
derhalve alleen die gelovigen wijs die beseffen dat zij de waarheid
niet kennen - als dit al niet een contradictie is.
Maar
wetenschappelijke waarheden zijn niet alleen kaduuk wegens hun
voorlopigheidskarakter: met uitzondering van de wiskunde die een
gebied bestrijkt dat, zoals reeds Descartes bevroedde, volstrekt
discrepant is met de realiteit van het leven, missen de wetenschappen
bovendien de universaliteit die zij nochtans hoog in hun vaandel
menen te mogen voeren. En zij missen die uitgerekend omdat zij niet
anders kunnen dan ruimte te geven aan discussie ingevolge de open
debatcultuur die uiteraard geen alternatieven kan toestaan omdat
principieel iedereen moet kunnen participeren aan de
wetenschappelijke besluitvorming en dit wegens het geloof dat
principieel elke mens van nature toegang heeft tot de waarheid -
waarbij andermaal naar Descartes dient te worden verwezen, meer
bepaald naar zijn notie van 'gezond verstand'. Edoch, ook moet hier
worden verwezen naar de heersende geloofsopvattingen die immers eisen
dat mensen in staat zijn om de waarheid te kennen teneinde hen voor
hun daden verantwoordelijk te kunnen stellen en aldus rechtspraak
mogelijk te kunnen maken.
Wetenschappelijke
waarheden zijn voorlopig en zij vormen tevens onderwerp van
discussie, zodat de uitspraken waarmee zij samenvallen per definitie
gelinkt zijn aan welbepaalde beoefenaars van de wetenschap.
Aanhangers van de Verlichting zullen het met hand en tand bestrijden
maar wat zopas geconcludeerd werd, betekent in wezen dat -
uiteindelijk - ook wetenschappelijke waarheden tot meningen terug te
voeren zijn.
Deze
penibele besluiten dringen zich in deze tijd onafwendbaar naar het
voorplan in de bizarre politieke context van een pandemie omdat zij
uiteraard niet alleen te maken hebben met meningen en met waarheden
maar tevens met rechten en derhalve met vrijheden, terwijl daar waar
in vrijheden gemarchandeerd wordt, vanzelfsprekend macht en geweld
aan de orde zijn. En het is uitgerekend op deze manier dat de
intussen ingeburgerde, negenennegentig jaar oude uitspraak van
Heinrich Heine moet begrepen worden, dat daar waar boeken worden
verbrand, dit lot uiteindelijk ook aan mensen zal toekomen.
(J.B.,
18 januari 2022)
17-01-2022
Tsunami symfonie (J. Bauwens, Serskamp 2005)
Tsunami symfonie (J. Bauwens, Serskamp 2005)
Om te beluisteren, klik op de prent:
13-01-2022
De koorddanser en de dood
De
koorddanser en de dood
Wanneer
gesproken wordt over monotheïsmen, dan denken wij spontaan aan het
jodendom, het christendom en de islam en vaak vergeten wij de veel
oudere monotheïstische godsdienst waaraan dit drietal schatplichtig
is, overigens samen met de Helleense wijsbegeerte: het Zoroastrisme
of de leer van de profeet Zarathustra die leefde in de veertiende
eeuw voor Christus in Pars, een provincie van Iran, dat voor 1935
Perzië heette. Het Zoroastrisme was de staatsgodsdienst onder de
Sassaniden die regeerden van de derde tot de zevende eeuw maar zijn
gelovigen, ook Parsi genaamd, werden sinds 622 met de komst van het
Islamitisch Arabisch Rijk vervolgd en zij vluchtten uit Perzië weg.
Vandaag leven naar schatting nog zo'n honderdvijftigduizend Parsi in
India en in Pakistan alsook in diaspora in Amerika en in Europa,
onder wie beroemdheden zoals de muzikanten Freddie Mercury en Zubin
Mehta.
Zarathustra
kreeg op dertigjarige leeftijd aan de oever van de Oxus een visioen
waarin hem de god Ahura Mazda verscheen, die de geest van het goede
en de geest van het kwade (Ahriman) schiep. De mens werd geschapen om
te strijden tegen de machten van het kwaad, wat hij doet uit vrije
wil en waarvoor hij verantwoording zal moeten afleggen.
Zarathustra
predikt de absolute scheiding tussen goed en kwaad en is aldus de
grondlegger van de moraal: de mens is een wezen tussen aap en
Uebermensch, het vergt moed om het dierlijke achter zich te
laten en ook de kuddegeest, en om uitsluitend op zichzelf te steunen
en Uebermensch te worden.
De mens is
een koord gespannen tussen dier en Uebermensch en in
Zarathustra's voorrede, in de mystieke roman Also sprach
Zarathustra (uit 1885)
van de dichter-filosoof Friedrich Wilhelm Nietzsche, treedt deze mens
op als de koorddanser die van het gevaar zijn beroep heeft gemaakt en
die dan ook daaraan ten onder gaat: hij wordt belaagd omwille van
zijn werk, stort neer en sterft. Zarathustra eert hem omdat hij zijn
roeping volgde tot de dood en dat is ook de zin van het menselijk
bestaan, zo predikt hij: de mens is een donkere wolk en de
Uebermensch is de bliksemflits die daaruit ontvonkt.
Maar
Zarathustra wordt bespot: Daar staan zij, zo laat hij
zich over de kudde uit: Zij spotten, zij begrijpen mij niet; ik
ben niet de mond voor deze oren.
Veertien
eeuwen voor de geboorte van het christendom verschijnt ons vandaag de
profeet Zarathustra als een voorafschaduwing van de Verlosser die
immers andermaal de Godmens predikt door het geven van een voorbeeld
waarin Hij met het offer van zichzelf aan zijn roeping ten onder
gaat. Zarathustra is van het archetype van de ideale mens dat zoals
door Jung beschreven in alle culturen opduikt, misschien wel de
oudste versie; de leer van Zoroaster werd eeuwenlang mondeling
overgeleverd en de essentie lijkt te zijn bewaard in een zuiverder
vorm en zonder de franjes en de vele verzinsels achteraf toegevoegd,
vooral ook zonder de theologische speculaties die gedoemd zijn om
onder het spervuur van de kritiek op de klippen te lopen en de
religie uiteindelijk de das om te doen: de leer van Zarathustra heeft
lak aan getheoretiseer en manifesteert zich enkel als een moraal, als
een aansporing tot moedig gedrag, als de bereidheid om de zin van het
menselijk leven tot voltooiing te brengen in het dapper vervullen van
het levenswerk waaraan men zich offert zoals de kaars zich offert aan
de vlam.
Het beroep,
dat in het teken van de gemeenschap staat, is een erezaak en wie zich
van hun taak niet kwijten, moeten zichzelf verachten en daarom laat
Nietzsche zijn Zarathustra zeggen: Wee! ( ) [ want] de
tijd van de meest verachtelijke mens is in aantocht: de mens die niet
meer in staat is om zichzelf te verachten.
Uiteraard
wordt hier gedoeld op de eerloze mens, de lafaard die de kudde volgt
en die geen eigen oordeel vormen kan; hij die bedankt voor het
grootste geschenk dat enkel aan het schepsel mens gegeven werd en dat
de mens van de beesten onderscheidt en hem tot mens maakt: de
vrijheid. Uitgerekend deze dreiging heeft onze wereldgeschiedenis
bepaald en maakt dat zich het mensdom immer in tweeën zal blijven
splijten, waarvan de ene helft de vrijheid in het vaandel draagt,
terwijl de andere de kudde eert en ondergaat in een slavernij die
zelfs vreemd is aan het rijk der dieren.
Edoch, goed
en kwaad staan hier niet tegenover elkaar zoals de politieke
formaties van enerzijds het socialisme in de communistische
wereldhelft en anderzijds het liberalisme van het vrije westen: het
propageren van dit verhaal zou een flagrante aanfluiting van de
waarheid zijn, een simplificatie van de werkelijkheid die zich immers
niet laat vangen in menselijke categorieën: de ketenen van het
gouden kalf zijn wellicht nog zwaarder dan deze van de Chinese
dictatuur terwijl zekere vormen van het socialisme de
opofferingsgezindheid beslist hoog in het vaandel dragen.
Het
onderscheidingsvermogen tussen goed en kwaad is geen sinecure en
vergt de evenwichtskunst van een koorddanser: de weg naar de Godmens
is een gevaarlijke tocht over een koord die boven een afgrond is
gespannen, bovendien bedreigd door tegenliggers die de fatale val
proberen uit te lokken van wie de nek uitsteken.
De mens die
zich wil onderscheiden van de massa moet op elk moment opnieuw bereid
zijn om alle zekerheden achter zich te laten, de vrijheid en daarmee
ook het verstand dat van die vrijheid een vrucht is, aan het roer te
laten en de moed op te brengen om zelf steeds de nieuwe beslissingen
te nemen waarvoor hij verantwoording zal afleggen wanneer de eindtijd
met het laatste oordeel komt.
Wie de
waarschuwing van Nietzsche's Zarathustra alsnog hoort - dat de tijd
van de meest verachtelijke mens in aantocht is, de mens die
niet meer in staat is om zichzelf te verachten - die weet ook
dat in dit tijdperk van de leugen de vreselijke voorspelling van de
profeet zich reeds voltrokken heeft. Zij slaat immers op de
zelfgenoegzame mens die burger werd en die denkt zich te kunnen
verstoppen in de kudde, welke echter geleid wordt naar een diepe
afgrond. Zij slaat op de blasé mens die onverschillig is geworden
voor het lot van anderen maar die daardoor ook het eigen lot op een
rampzalige manier bezegelt. Zij slaat op wie eraan verzaken zich te
verzetten tegen totalitaire machten die geregeerd worden door de
niet-persoon bij uitstek die de duivel is, de volstrekte anonimiteit,
de abstractie van het geld of de afgod die Mammon heet en die alle
mensen verslindt die eraan verzaakt hebben zich aan het goede te
offeren zoals Zarathustra het beval, of Moloch, aan wie zij hun
kinderen tot spijs aanbieden.
In het
vaccinatietijdperk begint zich op een gruwelijk transparante manier
die wereldramp te voltrekken waarvoor in cryptische bewoordingen de
tekst waarschuwt die Johannes schreef op de berg Patmos en die bekend
staat als de Apocalyps of de Openbaring (van de Waarheid): de vier
ruiters van de apocalyps, zoals uitnemend verbeeld door kunstenaars
zoals de middeleeuwse graficus Albrecht Dürer maar ook de
hedendaagse beeldhouwer Rik Poot, tonen de fasen van een
schrikbarende toekomst die zich geruisloos doch gestaag manifesteert,
die ons voorgoed het zwijgen probeert op te leggen, muilkorft,
kentekent en naar de slachtbank leidt. De eerste, gezeten op een wit
paard, is de Antichrist; de tweede, gezeten op een rossig paard,
neemt de vrede van de wereld weg; de derde, die een zwart paard
berijdt, brengt hongersnood en de vierde, op een vaal paard, brengt
de dood.
Maar het
weze herhaald: Zarathustra wordt bespot. Daar staan zij,
zo zegt hij gelaten: Zij spotten met mijn woorden, zij
begrijpen mij niet; ik ben niet de mond voor deze oren.
(J.B.,
13 januari 2022)
Afbeelding:
Jan
Bauwens, De
vier ruiters van de apocalyps,
hertekening, vrij naar de prent (ets en gravure) uit 1563-1574 van
Gerard van Groeningen.
10-01-2022
Illustratie bij het artikel, getiteld:
Deze illustratie bij het artikel, getiteld: "Hoe de pikorde zich boven de wetenschap pikt", toont een reactie van een van zijn collega-virologen naar aanleiding van de kritische vragen van viroloog dr. Geert Vanden Bossche bij de wetenschappelijke aanpak van de huidige pandemie.
Het begin
van het denken en daarmee ook het begin van de wetenschap situeert
zich zowat 2400 jaar geleden bij de Griekse filosoof Plato en meer
bepaald in zijn Dialogen. De Dialogen zijn gesprekken
tussen de wijsgeer Socrates en een of meer andere burgers van Athene,
waarbij een bepaald onderwerp wordt aangesneden terwijl de waarheid
daaromtrent door het stellen en beantwoorden van vragen uit de geest
van de betrokkenen wordt opgediept, als het ware op de wijze waarop
een kind uit de baarmoeder wordt gehaald - vanwaar de benaming
maieutiek of
verloskunde voor deze methode van kennisverwerving. Zowat een
halve eeuw later en dan vooral bij Aristoteles werden ook de
zintuiglijke ervaring en de logische deductie ingeschakeld en zo
werden de fundamenten voor kennisverwerving of wetenschap voor eens
en voor altijd gelegd. Cruciaal daarbij is het inzicht dat het denken
als zodanig een verinnerlijkte dialoog is, een dialoog die men voert
met en in zichzelf, naar het voorafgaande model van het gesprek
tussen twee of meer personen en uiteraard ook met de natuur.
Vandaag mag
de wetenschap dan een heel eind gevorderd zijn: de grondslagen ervan
blijven uiteraard gelden en waar zij met voeten getreden worden, zal
het wetenschappelijk bouwwerk dat daarop rust zonder ook maar de
geringste twijfel gelijk een kaartenhuisje omver vallen. De
wetenschappelijke inzichten moeten zich schikken naar de steeds
nieuwe ervaringsgegevens maar evenmin als de ervaringsgegevens mogen
gesprekspartners geweerd worden uit de dialoog die de kennis
fundeert: de benaming 'universiteit' komt van het Latijnse
'universitas' dat verwijst naar de universaliteit van ware kennis,
wat betekent dat kennis helemaal geen kennis is wanneer die niet
universeel geldig is. De som van twee en twee is ofwel altijd ofwel
nooit, ofwel overal ofwel nergens gelijk aan vier en het kookpunt van
water is (weliswaar onder constante omstandigheden) altijd gelijk. De
waarheid is principieel voor iedereen toegankelijk, wat tevens
inhoudt dat 'waarheden' principieel door iedereen van hun voetstuk
kunnen en mogen worden gehaald.
De
wetenschap evolueert uiteraard en zo gaat elke stap voorwaarts
gepaard met nieuwe ervaringen of met nieuwe inzichten die per
definitie in tegenspraak zijn met de reeds verworven kennis die
daarom altijd relatief is in de zin van voorlopig. Die vernieuwingen
komen vanzelfsprekend niet uit de lucht vallen maar zij zijn
afkomstig van onderzoekers die hun bevindingen mededelen aan
collegae, wat gebeurt in de (uiteraard wetenschappelijke) dialoog en
daaruit spruit ook de noodzakelijke, onoverkomelijke en welkome
zogenaamde open debatcultuur voort.
Die
cultuur, waarin de fundamenten van het gebouw der wetenschappen
worden geëerd, bewaart het heilige principe dat in geen geval ook
maar iemand mag uitgesloten worden van het debat. Zowel aan de
vuilnisman als aan de 'topprofessor' moet toegang worden verleend
voor de publicatie van nieuwe inzichten. Andermaal: de toegang tot de
waarheid staat voor iedereen open, wars van diploma's en
maatschappelijke posities welke evenveel met de waarheid zelf te
maken hebben als de eretitels binnen de kerk te maken hebben met
heiligheid of de prijs van schilderijen met schoonheid.
En meteen
wordt duidelijk dat dit heilige principe zeer broos is en wel in het
bijzonder daar waar primitief natuurlijke krachten en impulsen
werkzaam zijn en terrein bezetten dat in feite niet tot hun
territorium behoort. Waar de professor zijn duimen moet leggen voor
de vuilnisman, zal men deze laatste meestal moeiteloos tot genie
verheffen maar waar hij datzelfde moet doen tegenover een
onmiddellijk ondergeschikte met wie hij in feite concurreert op de
ladder van de wetenschappelijke promotie, krijgen alras primitieve
emoties en instincten de bovenhand en gaat meer bepaald de pikorde
spelen.
Geleerden
die zich levenslang verdienstelijk hebben gemaakt met
wetenschappelijk monnikenwerk en die mits vele persoonlijke
opofferingen als senioren uiteindelijk moeizaam zijn opgeklommen tot
posities die gezag en autoriteit uitstralen, laten zich door de band
niet zo makkelijk van de troon stoten door onderzoekers die althans
in hun ogen, nog groen zien achter de oren. Er komt heel wat
omslachtige en voorzichtige protocollaire poespas bij kijken alsook
formules inzake respect en beleefdheid waar leerlingen al dan niet
vermeende nieuwe ideeën en vondsten onder de aandacht pogen te
brengen van hun doorwinterde en niet zelden beroemde leraren.
Het aan het
licht gebracht worden van nieuwe inzichten is niet zelden een
huzarenstukje dat nog bemoeilijk wordt waar autoritaire
wetenschappers bovendien gesteund worden, enerzijds door via de massa
verkozen politici die bogen op een quasi onbeperkte toegang tot de
media maar anderzijds ook door industriëlen, banken en machtige
economieën die het leeuwenaandeel van de maatschappelijke financiële
middelen in handen hebben. Dat macht zoals bekend erotiseert, houdt
tevens in dat zij de lelijke kanten van de onderhavige werkelijkheden
weet te verdoezelen, wat kritiek en oppositie en derhalve ook
vernieuwing dermate kan fnuiken dat, zoals de geschiedenis laat zien,
belangrijke renovaties niet zelden voor vele decennia, zo niet voor
eeuwen in de ijskast doet belanden. Voor het niet (meer) aan bod
komen van kritiek en oppositie waarschuwden reeds vooraanstaande
wijsgeren zoals Adorno en de hele Frankfurter Schule die dan de immer
dreigende irrationaliteit van de Verlichting zien opdoemen, vaak tot
rampspoed van het mensdom zoals dat exemplarisch het geval was met de
vreselijke werkelijkheid van de concentratiekampen onder het
totalitaire regime van het nazisme.
De wereld
als zodanig is geen geschikte plaats voor experimenten, alleen al
omdat experimenten per definitie kunnen mislukken en dat meestal ook
doen: het gelukte experiment is in de regel de vreemde eend in de
bijt. Alleen buitenproportionele macht is in staat om een oorlog te
beginnen, een atoombom te droppen of de wereldbevolking bloot te
stellen aan een 'wetenschappelijk' experiment. Dat supplementaire
gegeven maakt het voor kritische stemmen nog veel moeilijker om
gehoord te worden. Het wordt daarom de hoogste tijd dat de match van
de eeuw kan doorgaan.
Zoals
iedereen weet, schaart zich vandaag sinds twee jaar de voltallige
wereldbevolking achter hetzij de voorstanders, hetzij de
tegenstanders van wat nu het gekende, wereldwijde experiment bij
uitstek is, waarbij de inzet niets minder is dan het leven zelf - het
leven van talloze mensen, als al niet het voortbestaan van het
mensdom zelf in de waagschaal ligt.
Alle
technologische accommodatie voor het laten doorgaan van de match is
nu aanwezig en de executeuren van het experiment waarin wij zelf
(incluis ons kroost) tegen heug en meug de proefkonijnen zijn
geworden, hebben geen enkele reden meer om niet in te stemmen met wat
in feite een rechtszaak zal worden, omdat de 'wedstrijd' hen als
nooit voorheen in de gelegenheid zal stellen om hun tegenstanders met
wetenschappelijke argumenten te ontwapenen - in een reusachtig open
debat. Het gaat in wezen om het gevecht tussen de pikorde en de rede,
wat te herleiden is tot de strijd tussen natuur en cultuur of het
gevecht om het goed dat wij als de menselijke beschaving benoemen. Er
is momenteel wellicht geen alternatief denkbaar dan de moordende
onverschilligheid die, zoals Primo Levi het zei, erger nog is dan de
genocide van de concentratiekampen.
Strijders voor eerlijke landbouw worden gecriminaliseerd terwijl aan het licht komt dat genetisch gemanipuleerde gewassen een gevaarlijk virus bevatten - zie: