Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
15-01-2017
15 januari Sneeuw
Het blijft iets magisch: sneeuw!!! Ik weet niet of ik
zelf ooit nog op de latten zal staan, me aan skipret zal overgeven mijn knieën
zijn alleszins niet meer in optima conditio. Vorig jaar heb ik alvast over
geslaan
Maar als er sneeuw voorspeld wordt in onze contreien leef je daar toch wel een
beetje naar toe. We waren al enkele dagen ontgoocheld opgestaan maar deze morgen
was het raak, een beetje toch. Toen we vertrokken voor de ochtendwandeling
bleek dat het niet echt een sneeuwtapijt maar wel een sneeuwlakentje was, of
zullen we zeggen een sneeuwsigarettenvloeitje
Ons dagelijks wandelrondje loopt bijna steeds via
hetzelfde parcours: door het bos achter ons huis naar de Hoogstraat,
Dressenstraat, Kabouterpad, Smallebroeken en weer naar huis. We hebben die
wandeling, ongeveer 4,5 km., trouwens ook in de vorm van een multicache op de
geocaching site gezet om collega hobbyisten de gelegenheid te geven kennis te
maken van onze mooie regio en er van te genieten.
Er zijn enkele variaties mogelijk en soms voegen we er een of twee lussen aan
toe. Vandaag hadden we er zin in, het weer leende er zich ook toe moet ik
zeggen. We hebben er een stuk aan gebreid en we trokken een eind verder langs
de Rulloop en via Ossegoor en Kasterlee terug naar de Dressenstraat. Ergens
langs de Rulloop met aan de andere kant het domein de Hoge Rielen schoot ik dit
plaatje. Het vrouwke en Phaido staan zoals zo vaak geduldig te wachten tot
baaske weer eens klaar is.
Sabine en Frank hadden sneeuw voorspeld en ik had deze
morgen al mijn wilskracht bij elkaar geschraapt om eens iets vroeger uit de echtelijke
warme bedsteete komen, ik had
sneeuwfotoplannen. Helaas niks sneeuw hier in Lichtaart, nada, noppes
In plaats daarvan was ons wandelparcours gewoon op zn Belgisch, kletsnat, met
grote plassen alom zelfs Phaido vond het niet leuk meende ik te merken en het
enige positieve dat en aan vast zat was dat na een tijdje de zon er warempel
doorkwam. Dan zie je met al die nattigheid binnen de kortste keren duizenden
oplichtende druppeltjes die allerlei schitteringen en lichteffecten meekrijgen
van het invallende zonlicht en dat is ook wel een gegeven waar ik graag mee aan
de slag ga.
Toen ik dit trosje opmerkte wist ik meteen dat het een sterk onderwerp kon
zijn. In tegenlicht had ik op het eerste zicht niet eens gezien wat het
eigenlijk was, alleen maar die gezellig samentroepende druppels. Pas tijdens de nabewerking thuis op de PC zag
ik dat er warempel ook nog enige kleur in zat... besjes inderdaad, daardoor konden
die vier zo mooi bij elkaar hangen om mij te plezieren. Ik had de 16-35 op mijn
toestel zitten want het oorspronkelijke plan was sneeuwlandschappen fotograferen
immers, maar van uit de minimale scherpstelafstand, en dat is toch nog
verrassend dichtbij met die lens, kon ik toch alles gedetailleerd genoeg in beeld
krijgen. Een beetje croppen ( voor de fotobewerkings-leken: das een ander
woord voor uitsnijden ) was nog nodig voor een aanvaardbare compositie en dat kon zonder de scherpte al te zeer te
compromitteren.
35 mm-F 5-1/250-ISO 800
Ik heb vandaag een heel leuke fotoshoot gedaan. Het
meest volgzame, luisterende, brave model dat ik me ook maar kon wensen wilde
graag voor me poseren. Phaido wil dat altijd wel trouwens. Aan visagie moest ik
geen tijd besteden, Phaido heeft een natuurlijke schoonheid die je met de beste
make up niet kunt overtreffen. Qua haartooi hadden we wel een en ander in
petto.
We hebben toevallig onlangs nog ergens een oude doos met pruiken gevonden namelijk
en die kwamen goed van pas om enkele originele typetjes neer te zetten. We
hebben ons met zn tweeën een tijdlang goed geamuseerd in onze badkamer, het
vrouwtje werkte trouwens ook enthousiast mee om pruiken te kiezen en aan te passen.
Een van de leukere plaatjes toon ik graag op deze pagina.
F 4-1/50-ISO 800 met de 50 mm-lens
Een foto van een visser heb ik vandaag in de
aanbieding. Ik heb geprobeerd m volgens de regels van de kunst te fotograferen.
Compositie, belichting en dergelijke , ik weet wel dat het geen absolute wetten
zijn maar als het effe kan hou ik me er wel aan. Tot daar of toch niet, er zit
een annecdote achter dit plaatje.
We kwamen terug van Lommel waar we de begrafenis van Josees nonkel Jos hadden
bijgewoond. Nu weet ik dat onze vriend De Jakke ( let wel, we hebben meerdere
vrienden die we De Jakke noemen, hier praten we over die uit Vosselaar ) vaak
aan het Zilvermeer zit te vissen en ik weet ook ongeveer waar. Een ommetje
langs de Zilvermeerlaan en de Pannenkoekenboot is nauwelijks enkele honderden
meters verder dan onze normale route dus besloot ik eens te gaan kijken of we
hem niet konden verrassen. In de verte spotten we het bekende busje en ik
besloot een eindje verderop te stoppen om ongezien dichterbij te komen, hem te
fotograferen en dan van dichtbij Verrassing !!!! te roepen. Dat lukte perfect
tot de visser zich na onze kreet verschrikt omdraaide en het bleek helemaal
niet De Jakke te zijn bloos bloos bloos Het toeval wilde dat er op dezelfde
stek iemand met een gelijkend busje dezelfde hobby aan het beoefenen was. We
hebben het misversand uitgelegd aan de persoon in kwestie en er eens goed mee
gelachen achteraf.
F 5,6-1/160-ISO 1000 ( zonder ruisreductie, das voor de
6D geen enkel probleem )
Met enkele leden van de fotoclub waren we vanavond naar
Zoersel geweest om een zeer interessante voordracht van Anton Kusters, fotograaf,
o.a. gekend van zijn ondertussen wereldwijd gelauwerde serie over de Japanse
Yakuza. Ik was met fotomaatje Alex meegereden want voor het vertrek wilde hij
me nog een en ander tonen.
Alex woont vlak bij de Zandpoort in Herentals en toen we na afloop terug bij hem
thuis waren kreeg ik plotsklaps de ingeving dat die Zandpoort ook wel eens op
een andere manier kon gefotografeerd worden. Nachtfotografie is zoals geweten
echt wel mijn ding en met de groothoeklens die toevallig (?) op mijn toestel
stond kon ik van bijna onder de poort de Zandstraat in kijken en de nog steeds
aanwezige kerstverlichting in beeld nemen. Dat ik de achterlichten van een
voorbijkomende auto en zowel het knipperend voorlicht en achterlicht van een
verdwaalde nachtelijke fietser in beeld kreeg vond ik een welgekomen
toevoeging. Ik stond bij de opname niet echt recht voor het midden van de poort
en daardoor is de symmetrie niet helemaal zoals ik het graag heb maar ik wilde
toch ook die verste ster nog helemaal in beeld Tja, misschien doe ik dit nog
wel eens ooit over zonder kerstverlichting. J Voorlopig vind ik dit ook wel
geslaagd.
Neen, er ligt vandaag geen sneeuw meer in Lichtaart,
gisteren wel !!!
Ik moet voor een zeldzame keer gebruik maken van het aan mezelf toegekende
recht om in geval ik op een dag eens niet zou gefotografeerd hebben, terug te
vallen op een beeld dat ik die dag wel bewerkt heb. Nu is bewerken in dit geval
een groot woord, want veel meer dan uitsnijden heb ik er eigenlijk niet aan
gedaan.
De griep heeft huize Pol en Josee gevonden, het vrouwke is behoorlijk ziek en
zelf ben ik er ook tegen aan het vechten, het lijkt er voorlopig op dat ik aan
de winnende hand blijf maar ik voel me toch een beetje slapkes. Geen zin in
fotograferen, geen fototoestel vast gehad vandaag, dat gebeurt niet zo vaak.
Ik gaf het al aan, de oogst was gisteren wél groot en gevarieerd en achter de
PC zittend had ik niet zoveel moeite om uit dat aanbod een beeld te selecteren
dat een ander facet van die dag toont. Vóór ik vertrok naar het geocache-event
van maatje Jackie had ik er al een witte mistige boswandeling opzitten met
Phaido. Er boden zich wel degelijk de nodige fotomogelijkheden aan. Als je dan
ergens met het fototoestel in de hand staat om een en ander vast te leggen en
er komt toevallig een jogster in beeld gelopen is dat mooi meegenomen om wat
kleur in het plaatje te brengen. Ik ken de schoonheid die zo fief en vrolijk
voorbij kwam helemaal niet maar ze vond het klaarblijkelijk niet erg om
gefotografeerd te worden want ze groette en lachte, wat ik dan weer interpreteer
als doe gerust.
Ik heb de opname een beetje overbelicht om de sneeuw wit te houden en daardoor
is mijn sluitertijd iets langer dan ik eigenlijk zou willen. De dame is niet
100 percent scherp maar voor het formaat dat deze blog toelaat stoort dat niet
meen ik, een A3 print zou ik hier niet van maken J
Met dank aan mijn onbekend gelegenheidsmodel.
F 5,6-1/160-ISO 1000-+2/3
stop belichtingscompensatie.
Deze morgen een ochtendwandeling in de mist langs
restanten van de sneeuwval van gisteren, deze middag en namiddag een meet &
greet - geocache event van cache maatje Jackie in Lommel en op de heen- en
terugweg nog enkele mist-fotostops, het was echt wel een vruchtbaar fotodagje.
Het merendeel van de opnames zal wel weer verder ongebruikt in mappen belanden,
enkele heb ik al op facebook gezet, er zullen er nog wel een aantal diezelfde
kant opgaan en dan rest me weer de moeilijke keuze wat selecteer je voor deze
dagelijkse blog?
Als dierenliefhebber en in het bijzonder hondenliefhebber vond ik bijgaand
beeld het leukste dat ik vandaag kon schieten. Voor één keer eens niet een
opname van Phaido, maar een mij verder helemaal onbekende woef die rustig op
zijn kussen tussen alle pratende, drinkende, kennis makende geocachers de boel
aan het bekijken was. Toen ik pal voor m ging knielen met de vraag of ie het
erg vond dat ik even een foto zou maken had ie geen enkel bezwaar. Uiteindelijk
heb ik er toch een eigen Photoshop-aanpassing van gemaakt want ik heb de
algemene kleurverzadiging flink teruggehaald behalve voor dat tongetje. Het wit
van de ogen heb ik ook wat witter gemaakt want dat was behoorlijk
rood-doorlopen, schijnt een normale zaak te zijn bij dit soort honden Ik heb
er dus een beetje mijn eigen voorkeur-interpretatie van gemaakt, met excuses
aan de woef-eigenaar.
Ik had het bord deze morgen al zien staan maar toen had
ik geen tijd om te stoppen. We hadden met de fotoclub afgesproken om half elf
bij kunstcentrum Voeten in Herentals en het was al vijf vóór Glad onderweg en
maar net op tijd vertrokken, situatie wel gekend denk ik. Na een zeer
interessant bezoek aan een onverwacht gevarieerde, prachtigekunstcollectie in een al even mooi
gerestaureerd oud fabriekspand reden we terug naar huis en het bord stond er
nog steeds. Het was ook nog altijd even glad, zowel op de stoep als op de
rijweg. De waarschuwing was nog altijd van toepassing dus. Nu hadden we tijd
zat en terwijl ik het fototoestel uit de tas haalde ging het vrouwtje alvast
even naar binnen om een paar worstenbroodjes te halen, kwestie van al eens te
oefenen voor overmorgen, verloren maandag, worstenbroodjesdag in de Kempen. Bij
het buitenkomen kon ik haar samen met het bord te pakken krijgen.
Voor alle niet-Kempenaars: het scheuft
wil zoveel zeggen als het is glad. De
eu wordt uitgesproken als iets
tussen een ui, een eu en een doffe u. Het wordt trouwens
in deze ook herleid tot een korte t
die in één lettergreep met scheuft
wordt uitgesproken. Grammaticaal correkt Kempens zou dus een korte krachtige tscheuft zijn. Deze kleinhandelaar had
duidelijk het lichamelijk welzijn van zijn klantenbestand in gedachten toen
hij/zij dit bord plaatste. We zien het de bol-punt-commen van deze wereld nog
niet zo snel doen, hun kopers beschermend toespreken in hun eigen taal
Eergisteren nam ik me voor snel nog eens naar Kalmthout
te rijden om daar te gaan genieten van de bloei van de hamamelis in het mooi
Nederlands: toverhazelaar en zulke voornemens laat ik meestal niet lang naast
me liggen. Vandaag hebben we de daad bij het voornemen gevoegd. Ons abonnement
bleek verlopen, dus hebben we meteen maar weer voor een jaar bijgeboekt, 50 Euro
voor een jaar en je mag 3 gasten meenemen. Daarenboven is ook de toegang tot de
plantentuin van Meise inbegrepen. Als geïnteresseerde, fotograferende natuurliefhebber
is dat een verantwoorde investering meen ik.
We hebben de uitgezette hamamelis-wandeling grosso modo gevolgd en na de nodige
detail-opnames met de macrolens heb ik ook nog even de groothoek 16-35 op mijn
toestel gezet want er is daar natuurlijk nog veel meer te zien. Als foto van de
dag ga ik toch voor een prachtige, de vrieskou trotserende, robijnrode
schoonheid. Op facebook heb ik trouwens nog enkele exemplaren van de
toverhazelaar-oogst gezet en van de overige opnames zullen er ook nog wel
enkele die weg vinden.
Prachtig wandelweer deze morgen en daar hebben we weer
uitgebreid van geprofiteerd. We lopen elke dag wel ongeveer hetzelfde rondje,
zij het met de nodige kleine variaties. Maar als we de richting eens omdraaien
is Phaido toch soms het noorden kwijt. Hij kent de wegen, paden en paadjes wel
door de bossen maar vandaag twijfelde hij toch enkele keren en moesten we hem
regelmatig bijsturen. Hier houden we links vandaag Phaido
Ik ben vandaag weer eens in de wereld van het kleine
gedoken. De hazelaar is een boom die weinig last lijkt te hebben van de koude.
Nog voor de winter echt begonnen is lijkt hij zich al op te maken voor het komende
voorjaar. De zaden wachten alleen nog maar op een teken van de natuur om aan de
slag te gaan, ze zijn wel al duidelijk aanwezig. Met een laagstaande zon en in
tegenlicht, de spaarzame stralen doorheen de dichte begroeing, dit leek mij een
geschikt moment om nog eens te proberen die typische macro lichtcirkeltjes in
mijn opname te krijgen. Groot diafragma, scherp stellen op dat trosje van drie .
Kleine scherptediepte schieten maar. Het was me eerder al enkele keren gelukt
en de precieze invalshoek of werkwijze ken ik nog altijd niet, het was ook deze
keer weer een geluks- of toevalstreffer. Feit is dat het gezochte effect deze
keer wel overdadig aanwezig was.
O ja, als we het over hazelaars hebben denk ik er ineens aan dat ik dringend
nog eens naar het arboretum moet in Kalmthout, daar staan de toverhazelaars in
bloei in deze tijd van het jaar en das pas een echte aanrader wordt vervolgd.
F 2,8 -ISO 800- 1/250
Er was een tijd dat elke keer ze pake Pol met zijn
fototoestel zagen aankomen de alarmbel afging. Daar is ie weer met zijn
camera, maken dat we weg zijn en zeker niet glimlachen als we toch op de foto
moeten Dat is ondertussen gelukkig niet meer het geval, integendeel. Ze weten
inmiddels wel dat de regelmatig voorkomende fotomomenten resulteren in
fotoboeken en in doorgestuurde plaatjes die dan weer op de sociale media kunnen
gedeeld worden. Ze gaan zelfs graag poseren tegenwoordig en zelf poses
bedenken.
Vandaag was de Wuustwezelse afdeling van de kleinkinderenschaar op bezoek en
uiteraard wilde ik ze ook deze keer weer samen voor de lens. Geen probleem, een
spontane uitbraak van jeugdige creativiteit
zorgde voor alweer enkele leuke plaatjes.
Strikt genomen is dit een selfie natuurlijk. De
kerstman wilde tijdens zijn allerlaatste dag in Aarschot vóór hij vanavond weer
naar het hoge noorden afreisde nog enkele fotos maken van het prachtige
art-deco huis waar hij gedurende 16 dagen mocht verblijven en tja daar stond
ie plotsklaps zelf in beeld in die spiegel. De kerstman klus zit er op en de
kerstman heeft Aarschot verlaten zucht ( van opluchting ? )
Thuisgekomen vond ondergetekende, de alter-ego van de kerstman, ondertussen
ontdaan van de excessen van kerstmanbaardgroei dat dit een waardige afsluiter
zou kunnen zijn van een leuke maar onverwacht zware klus.
Wij kijken weer uit naar nieuwe uitdagingen
De Buulmolen was het doel van mijn fotohonger vandaag.
Hij ligt in Olen in het gehucht Buul ( vandaar de naam J ) ten
zuiden van de industrieweg die parallel met het Albertkanaal loopt, schuin
tegenover de Sluizenweg. Langs die Sluizenweg rijden wij twee keer per dag naar
en van Aarchot. Het was maar een erg klein ommetje om even te gaan zien of de
spots mogelijkheden boden om iets te doen met nachtfotografie vanavond.
De onderkant van de molen was best aardig belicht, te fel eigenlijk, maar de
bovenkant was buiten het bereik van de laag geplaatste schijnwerpers en dientengevolge
behoorlijk in het duister. Om dat behoorlijk in beeld te krijgen was een HDR
reeksje van 3 fotos weer de oplossing: een sluitertijd van 4 seconden voor de
fel belichte onderkant, 13 seconden voor het grootste deel van de rest en 30
seconden voor de bovenste wieken. Mijn steun en toeverlaat Photoshop berekende
weer de goede mix van die drie opnames en het resultaat was al vrij aardig. Ik
vond het geel van de straatlampen evenwel erg overheersen en daarom heb ik de algemene
kleurverzadiging ook nog een beetje terug gehaald als final touch.
Het blauwe
uurtje kennen we als fotograaf allemaal maar al te goed neem ik aan. Ikzelf heb
er al menig geheugenkaartje mee vol geschoten. Als gepatenteerde langslaper heb
ik niet zoveel ervaring met de ochtendlijke tegenhanger, het gouden uurtje Het
dagelijks kerstman-zijn heeft er voor gezorgd dat ik dezer dagen redelijk vroeg
uit de slaapstee moet om vóór het vertrek naar Aarschot nog even met Phaido het
bos in te trekken, want wij vinden het toch leuker dat hij zijn ochtend-pipi en
-kaka in de vrije natuur doet dan in de Martelarenstraat of godbetert - in de
woning van de kerstman J.
Vandaag mocht ik dus ervaren hoe mooi het ochtendlicht kan zijn. Het was een
koude nacht geweest en de luchtvochtigheid was blijkbaar hoog genoeg om de
takken van de bomen en de grassen in de weiden te voorzien van een wit laagje
rijp. In de Smallebroeken wandelend, met het bos tussen mij en de opgaande zon kon
het gouden licht alleen nog maar de toppen van de dichtst bijstaande bomen
bereiken en tezelfdertijd ook de verder liggende begroeing helemaal in
prachtige kleuren schilderen. Uit de vele shots die zich aandienden was het
weer moeilijk kiezen. Het vrouwtje ging voor deze.
Dit is een
van de etalages van de voormalige bruidswinkel Harry, nu gedurende 14 dagen Het
huis van de Kerstman. Deze plek is ingericht als het bureau van de kerstman en
hier zit de kerstman wel eens naar de voorbijgangers te kijken als er toevallig
even geen bezoekers zijn in het huis. Jefke was vandaag ook weer van de partij
als helper en na gedane taak toen ik de wagen uit de garage ging halen om naar
huis te rijden zag ik hem zitten in die veel te grote kerstmanstoel. Ik moest
twee keer kijken voor ik zag dat ie niet aan het lezen was, zoals ik eerst
meende, maar stiekem de smartphone op dat boek had gelegd
Ik heb deze foto gemaakt met flits doorheen het glazen raam. Als je de flitser
tegen het raam houdt en je de lens een beetje afdekt met je vrije hand lukt het
wel weer iets bijgeleerd.
In een
poging om toch even uit het kerstman-zijn te treden qua fotografie zijn we
vandaag via Westerlo naar huis gereden na de Kerstman-dagtaak. Daar hadden we
enkele locaties in gedachten waar we waarschijnlijk wel iets zouden kunnen
oogsten. De combinatie kasteel met kerstverlichting leek ons bijzonder
interessant voor een potje nachtfotografie en ik meende daarvoor de goede plek
te kennen. Het gemeentehuis in Westerlo ligt in een mooi park, is altijd al
mooi verlicht s avonds en ik had er op gegokt dat ze daar wel iets zouden
gedaan hebben met extra sfeerlichtjes in deze tijd van het jaar.
Goed gegokt dus alleen jammer dat enkele van die versierde bomen net nu een
elektriciteitspanne hadden.
Ik heb er een HDR opname van gemaakt van 3 belichtingen en een 16x9 uitsnede
leek mij in dit geval het meest geschikte formaat.
24 mm -F 13-ISO 200-1,6 sec., 6 sec. en 25 sec.
We zijn aan
het aftellen. Nog 6 dagen Kerstman zijn de dagen beginnen allemaal op elkaar
te lijken, de fotos ook neem ik aan. Er zijn ondertussen al vele honderden al
dan niet lieve kindjes op mijn schoot voorbij gekomen en ik ben al tig keer met
mijn ( leuke ) kerstmobiel door Aarschot gescheurd. De sleur doorbreken wordt
nu opgave nummer één. Gisteren hadden we een meet-and-greet geocache event
tussen al de kerstbezoeken door en deze avond was er een gesmaakt live optreden
van een gelegenkeid-kerst-bandje: the Christmas Balls. Daar heb ik de nodige
fotos van uiteraard, maar toch koos ik ook vandaag weer voor een opname van de
centrale kerstmanstoel, deze keer niet met het weelderige lichaam van de
Kerstman er in maar wel van zijn liefste schatten: het kerstvrouwtje en de
kersthond. De keuze-criteria des fotografen zijn vaak onvoorspelbaar