Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
24-03-2013
24 maart Winterwandeling
Gatferdommemiljaardenondedj de vloek die ik niet kon onderdrukken deze morgen toen ik naar buiten keek nadat ik de gordijnen had open getrokken, durf ik hier nauwelijks neer te schrijven. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik de hele dag wilde gaan zitten kniezen he. Fietsen was niet echt aan te raden bij dit weer en geocachen gaan zoeken leek me ook al niet zo opportuun, dus heb ik maar een maartse winterwandeling ondernomen. In de Dressenstraat, vlak voor je aan het voetbal terrein van de Molenkring komt was ik even gestopt om iets te fotograferen dat ik redelijk belachelijk vind. In deze tijden van crisis heeft onze gemeente blijkbaar geld genoeg om langs elke uitvalsweg uit de dorpskernen ook de aardewegen en andere onverharde landelijke paadjes een bord te zetten met de mededeling dat 50km/h nu niet meer hoeft en dat je hier 70 mag. Toen ik mijn toestel uit de tas aan het halen was passeerden twee mensen die ook vonden dat je, ondanks het gure weer, toch maar beter eens de natuur in trekt. De man was attent genoeg om me aan te spreken met het voorstel dat ze even wilden wachten tot ik de foto gemaakt had, maar ik heb hem meteen geantwoord dat ze mochten doorlopen omdat ik een foto met mensen er op in dit geval nog leuker zou vinden. Ze hebben zich in alleszins voorbeeldig aan de snelheidsbeperking gehouden.
Dat een foto anno 2013 niet altijd de waarheidsgetrouwe weergave is van hoe het werkelijk was zal wel algemeen geweten zijn vermoed ik. Bijgaand plaatje is daar een bewijs van. Dat zit zo Er was een nieuwe cache verstopt, langs de Nete in Herentals, had ik gelezen op de geocaching-site en dan ga je daar als verknochte hobbyist meteen naar op zoek. De GPS bracht me vrij vlot naar de plaats - aan de overkant van de meestal bewandelde oever achter het BLOSO - en het duurde ook niet lang voor ik het gezochte kleinood uit zijn schuilplaats kon halen. Ik maak dan gewoontegetrouw een foto van de locatie zonder de echte vindplaats in beeld te brengen - je bent amateur-fotograaf of je bent het niet - , voeg die toe aan mijn log en daar houdt het meestal op. Deze namiddag hadden we andere, ook leuke, bezigheden en toen ik deze avond ging nadenken over wat het zou worden met de blog vandaag kwam ik toch terug bij deze opname terecht. Wij zijn de wintertoestanden nu echt allemaal wel hartsgrondig beu neem ik aan en ik ook dus. Daarom ben ik in mijn bewerkings- en filterarsenaal gedoken om de opname een beetje op te smukken en er te laten uitzien alsof het mooi weer was. De originele versie moet je met een beetje zoekwerk ook wel kunnen terugvinden op het internet.
Ze zouden alle lobbyisten, die er in geslaagd zijn onze gemeentevaderen klinkers te verkopen om fietspaden aan te leggen, moeten verplichten voor de rest van hun leven 100 km per dag over het ondertussen verzakte, hobbelige, pré-historisch aandoend resultaat van hun démarches te fietsen met keihard opgepompte banden. Zonder ze daarom meteen te verdenken van steekpenningen, dineetjes en andere voordelen in natura vind ik trouwens dat diezelfde gemeentevaderen best eens verantwoording afleggen over de lamentabele staat van sommige delen van ons fietsroutenetwerk. Het relatief nieuwe stuk fietspad tussen café bij Marie en de Snepkensvijver bijvoorbeeld is niet meteen een voorbeeld van fietsvriendelijke infrastructuur, en zo kan ik nog wel enkele pijnpunten opnoemen. Dat het anders kan mocht ik gelukkig vandaag ook ondervinden. Het knooppunt van de Herentalse ring met de N13 en de N152 mag een voorbeeld genoemd worden van hoe het overal zou moeten: totaal gescheiden van het gemotoriseerd verkeer, prachtige, brede, goed bewegwijzerde fietsostrades waar een mens met een kamerbrede glimlach zijn ding kan doen zonder gevaar voor hernias of andere kwalijke gevolgen van kortzichtig beleid. Daar stop ik dan graag voor om dat ook eens te fotograferen.
Oké, het was misschien nog een beetje frisjes, maar het zou tenminste de hele dag droog blijven en het licht leek me ook wel goed genoeg om de smeekbede van de al zo lang in de garage opgesloten tweewieler te horen. Mijn goede vriend de fiets wilde eindelijk weer eens wat buitenlucht opsnuiven en ik ook, dat kwam goed uit. We hebben er samen een lange, gevarieerde tocht van gemaakt en ik moet toegeven dat ik behoorlijk bekaf was toen ik terug in de veilige thuishaven aankwam. De konditie moet nog een beetje aangescherpt worden voor ik weer met dezelfde nonchalance kan beweren dat het bourgondische leven helemaal geen vat heeft op mijn gestel Onderweg waren er fotomogelijkheden zat en het was moeilijk kiezen om er één foto uit te halen die deze dag kon illustreren. Uiteindelijk vond ik deze opname van de gigantische werken bij Geel Punt een verantwoorde keuze. Ik was hier al een hele tijd niet meer geweest en nu kon ik zien hoe ze daar opschieten in de verwezenlijking van de grondige herinrichting van de verkeers-situatie. De nieuwe fly-over die de oude brug over het Albert-kanaal en die over de snelweg gaat vervangen en die de hele site gaat overspannen inclusief enkele mega rotondes, krijgt stilaan vorm en ik vond het interessant genoeg om dit deeltje van het project even vast te leggen.
De lente is begonnen hebben we gehoord. Vanmiddag hebben ze het gezegd op de radio en dan is het waar!!! De atmosferische omstandigheden waar we mee te maken hadden de hele dag bewijzen weliswaar het tegendeel maar we willen graag geloven dat het een dezer dagen echt gaat gebeuren. Hoop doet leven. Toen ik mijn dagelijkse opstoot van fotografieverslaving weer eens niet onderdrukt kreeg, heb ik er even aan gedacht een frisse neus te halen maar dat ging snel over toen ik de grauwe grijzigheid aan de andere kant van de voordeur zag. Omdat enige kleur een mens toch een beetje kan opvrolijken heb ik dan binnen maar eens goed rond gekeken en het duurde niet lang voor ik mijn aandacht aan deze verzameling rietjes ging besteden. Na enig geëxperimenteer met diverse invalshoeken en belichtingen kwam ik uiteindelijk uit bij de macrolens die met haar geringe scherptediepte zorgde voor de snel vervagende voor- en achtergrond.
Je kunt het niet echt een professioneel veebedrijf noemen, maar schoonzoon Koen hobbiet er flink op los qua boerenstiel. De familie koe, bestaande uit moeder, vader, dochter en tante, woont in de box naast de ( toch wel erg uit de kluiten gewassen ) pony. Als het voedertijd is wil die laatste graag zijn hapje meepikken uit de eetbak van de buren. De porties zijn gelukkig ruim genoeg bemeten om grensconflikten te vermijden. Van enige na-ijver of verdediging van het eigen rantsoen is dan ook helemaal geen sprake. Ik vermoed trouwens dat die beesten ook wel staan te popelen om eindelijk weer eens een geurige frisse wei op te mogen in plaats van in zon enge stal altijd maar datzelfde droge kostje voorgeschoteld te krijgen. Er zijn nog wel wat soorten die naar de lente verlangen.
Als er voldoende belangstelling is gaan we aanstaande zaterdag met de leden van onze fotoclub een soort initiatiedag organiseren voor mede-dorpelingen die hun fotografische prestaties naar een hoger niveau willen tillen. We denken dan aan een viertal workshops op locatie met theoretische en practische tips en begeleiding. De locaties hebben we inmiddels uitgekozen en dit is er een van. Ik ben er vandaag toch maar even zelf gaan kijken, kwestie van een beetje voorbereid te zijn. Het blauwe kapelletje van de boerinnenbond in de Pastoor Dergentstraat staat een vedettenrol te wachten komend weekend. Ik had vandaag de primeur.
