Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
16-08-2015
16 augustus Drone
Drones het
is een hot onderwerp. Mag het, mag het niet? Wat zijn de regels? Ik heb er tijdens
de voorbije marathon in Kasterlee al wel eens een boven de aankomende atleten
zien hangen en in ons eigenste Lichtaart heb ik onlangs ook gehoord van een
geval van mogelijke tuingluurderij maar zelf heb ik er weinig problemen mee.
Josee ligt nauwelijks ooit in haar blootje te zonnebaden en zelfs als dat het
geval zou zijn met een drone in de lucht ze mag nog steeds gezien worden toch?
Deze morgen stond een kerel met zon ding te spelen op het ondertussen
verwilderde plein waar de Molenkring tot twee seizoenen geleden voetbalde.
Natuurlijk ga ik daar dan op af voor een praatje - eerst had ik stiekem al
enkele fotos gemaakt uiteraard - en ik was verrast door de stabiliteit, de
mogelijkheden en de betrouwbaarheid van dat kleine vliegend tuigje. Er zat een
camera type Gopro onder en ik kon live de beelden zien op het scherm bij de
afstandsbediening. De man was aan het oefenen want hij was bezig met een cursus
om zijn brevet te halen, zo bleek. Het gebruik van drones is immers ondertussen
streng gereglementeerd en gebonden aan de nodige regels en beperkingen. Ik gun
de man zijn plezier en de fotografische mogelijkheden zijn me ook wel
duidelijk. Voorlopig zou ik er niet aan denken mijn dierbare 6D er onder te
hangen en voor beelden uit goedkope prulledingen bedank ik feestelijk maar je
weet maar nooit wat er gebeurt in de toekomst Op het internet heb ik alleszins
al erg mooie shots gezien en dan heb ik het over landschappen en niet over al
dan niet blote madammen J
Is het omdat
het vandaag Moederkesdag is geen idee, maar het lijkt er wel op dat één van
de twee merries die bijna altijd staan te grazen in de wei schuin tegenover het
oefenterrein van de Kempenridders in de Dressenstraat voor de gelegenheid naar
de kapper geweest is. Wat die gedaan heeft met de staart van het arme dier vind
ik maar niks. In plaats van de meestal sierlijk wuivende waaier heeft ie m tot
een dun sprietje gevlochten ziet er niet uit De versiering in de manen
daarentegen lijkt me vrij hip. Dat is dan ook wat ik wilde tonen.
De dieren zijn het ondertussen gewend dat wij telkens wij er langs lopen wel
enige aandacht aan ze besteden en ze komen dan ook steevast naar de omheining
toe. Om op de foto te gaan had ik bij deze gelegenheid misschien wel wat meer
afstand gewild, met wat inzoomen krijg je m er dan even groot op en dan zijn
de verhoudingen wat beter in balans, maar achteruitgaan was geen optie, dan
moest ik doorheen de afsluiting fotograferen Nu moest ik dus leven met dat
typische wat-dicht-bij-de-camera-is-wordt-buiten-proportie-vergroot-effect.
Maar goed, ik zegde het al, wat ik wilde tonen zie je zo nog beter.
Een tijdje
geleden stonden de kranten er vol van, de reuzen en reuzinnen konden op massale
publieke belangstelling rekenen in Antwerpen. Tijdens allerhande andere feesten
in den lande komen er links en rechts ook wel eens reuzen voorbij, maar elke
keer als ze uit de aandacht van publiek en media zijn, verdwijnen ze ook weer
in de anonimiteit.
Wij zijn er toevallig achter gekomen waar al die reuzen verblijven tijdens de
voor hen werkloze dagen. Als vrijwilliger in zorgtehuis Hoevezavel gaan we elke
vrijdag wandelen met de bewoners en occasioneel worden we ook al eens
ingeschakeld voor andere kleine klusjes. Zo kwam het dat ze Josee vroegen even
de was op te hangen vandaag Bingo betrapt. Nu moeten we nog alleen het nummer
van de kamer weten te vinden en dan mag je van ons reuzenfotos verwachten die
een inkijk bieden op hoe een reuzenleven er uitziet buiten de werkuren. Dat de
reuzinnen modebewust zijn en pikante lingerie durven te dragen zagen we bij
deze al
Misschien bedenk ik morgen wel een ander verhaal J
Wij zaten
gezellig te vergaderen in de fotoclub ons lokaal is in de kelder van het OC en we wisten wel
dat het voorspelde onweer in alle hevigheid losgebarsten was, zelfs daar
beneden hoorden wij het kletteren. Net toen collega Jan een telefoontje kreeg
van vrouw en kinderen dat ze toch wel een beetje bang waren en ikzelf ook de
bedenking gemaakt had dat het misschien beter zou zijn toch maar naar huis te
gaan om Josee en Phaido wat morele steun te geven zagen we dat het water begon
binnen te stromen. Tja dat hou je niet tegen, we hebben nog geprobeerd de
buitendeur te blokkeren met matten zandzakjes hadden we niet bij de hand
maar er was geen houden aan, binnen de kortste keren stond het centimeters
hoog. Dan komt de waterfotograaf in mij stiekem weer naar boven en de beste
camera is die welke je bij hebt zeg ik altijd maar, in dit geval de iPhone. Ik
kon het niet laten even de toestand vast te leggen, daarna ben ik ook maar snel
naar huis gereden waar ik verwelkomd werd alsof ik de redding van alle gevaar
had meegebracht Bang van een beetje klank- en lichtspel, die twee
Ik heb het
tot nu toe altijd gehad over lief klein konijntje als ik het had over de langorige
beestjes die vinden dat onze hof ook hun thuis is. Vanaf nu ga ik ze gewoon
konijn noemen, het wordt tijd om de verkleinvorm weg te laten vind ik.
De konijnen-populatie heeft goed geboerd tijdens onze vakantie heb ik gemerkt.
Niet alleen zijn de al gekende individuen weer een beetje bijgekomen maar ook
in aantal zijn ze er op vooruit gegaan. Vier verschillende heb ik er zeker
gezien vandaag en het zou kunnen dat maar daar ben ik niet zeker van.
Ik kan het trouwens niet helpen dat ik regelmatig in culinaire termen begin te
denken als ik er weer eens enkele zie lopen. Ze worden steeds vrijpostiger ook,
ze gaan niet eens meer lopen als ik met de camera dichterbij kom om een
close-up te maken. Ze weten waarschijnlijk dat ik toch niet snel genoeg ben om
ze te vangen en op hulp van Phaido moet ik ook al niet rekenen, die bekijkt ze
zonder veel belangstelling wel van op veilige afstand.
Maar ja konijn met pruimen ?
Josee had
een afspraak in Herentals deze namiddag en ik wilde haar graag tot daar brengen.
Zij zou dan wel met de bus naar huis gaan en zelf had ik zin in enkele uren hydrodoe,
het bekende water-belevings-park aldaar.
Ik wilde mijn verzameling water-fotos nog een beetje aandikken om voldoende
keuzemogelijkheden te hebben voor de audio-visuele reeks die ik in elkaar aan
het knutselen ben voor het salon van onze fotoclub in november.
Meteen toen ik er aankwam had ik al gezien dat het er eigenlijk veel te druk
was, maar ik ben toch even naar binnen gegaan en dit is een van de weinige
fotos die ik er gemaakt heb. De mensen bekijken je zo raar wanneer je als iets
oudere man kinderen staat te fotograferen, of is dat maar een indruk? Het was
mij trouwens verdorie helemaal niet om die kinderen te doen, die liepen altijd
maar door de foto heen
Toen ik na een tiental minuutjes besloten had dat ik het wel gezien had, kreeg
ik een telefoon van het vrouwtje dat zij ook al klaar was. Zo kon ik haar ook
weer oppikken en we zijn samen gezellig iets gaan consumeren bij De Hut aan de
Nete, waar we fotomaatje Alex met wederhelft en dochter tegen het lijf liepen. Zo
werd het toch nog leuk.
en voor de nieuwsgierigaards: in De Hut hebben ze Duvel jawel !!!
groeien
tot in ons huis.
Lang geleden, toen we gezamenlijk beslisten een afsluiting te plaatsen tussen
onze percelen hebben de buren aan hun kant een gewas gezaaid ik ken de naam
niet, en ik wil m ook niet kennen, het is groen en ik haat het dat woekert
en woekert tot in onze veranda merkte ik bij terugkeer uit vakantie.
Ik ben druk doende de vakantiefotos te selecteren en te bewerken en eerlijk
gezegd had ik weinig zin om vandaag op fotojacht te gaan. Ik heb ook wel eens
minder creatieve dagen, ik geef het toe. Dan moet ik me dwingen om aan mijn
zelf opgelegde taak minimaal één foto per dag te voldoen en dan wordt het vaak
moeilijk om snel een geschikt onderwerp te vinden.
Dit rot-gewas frustreert me al langer. De drie meter tussen onze buitenmuur en
de afsluiting worden spelenderwijs overbrugd door de voortwoekerende wortels en
regelmatig probeer ik alles wat aan onze kant omhoog komt kapot te steken, uit
te rukken te vernietigen. Als je dan na enkele weken afwezigheid merkt dat er
zich ondertussen een scheut tussen de muur en de gevlinderde betonnen vloer van
de veranda omhoog gewurmd heeft kan je alleen maar zuchten en tezelfdertijd een
beetje tevreden zijn omdat je weer een onderwerp gevonden hebt om te
fotograferen. Van de nood een deugd maken zeggen we dan.
Iemand een idee hoe ik dat potentiele oerwoud uit mijn huis kan houden?