Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
23-02-2014
23 februari Met paarden en koets ( bis )
Ze hadden
aangenaam vrijetijdsweer voorspeld en we hebben het gekregen. Oorspronkelijk
hadden we het plan om met Phaido in zijn nieuwe fietskarretje naar de
feestelijke opening van de Noord-Zuid verbinding te gaan maar toen we een
telefoontje kregen van Lucien en Chris - tegenwoordig vaste partners in de
wandelarij- of we geen zin hadden om samen de grote Netewoud- en Belsbroekwandeling
te doen in Meerhout moesten we niet lang nadenken om van gedacht te veranderen.
Het werd een lange maar mooie tocht, fotos van eendjes, zandduinen, Galloway
runderen, paarden en typisch kempense landschappen ik kon mijn pret niet op. Uit
het gevarieerde aanbod koos ik ook vandaag voor paarden met koets, maar dan
toch heel anders dan gisteren. Dit span geniet op dezelfde manier van de
bewegwijzerde routes als de wandelaars en de mountainbikers ze laten wel meer
afval achter merkten we enkele keren.
De grote Phaidomobieltest werd dus uitgesteld, maar zoals het spreekwoord zegt:
uitstel is geen afstel. Morgen gaat het karretje achter de fiets. Sabine heeft immers
een verlengstuk beloofd aan het goede weer.
Drukke dag
weer vandaag. We reden al vroeg naar Wuustwezel, want dochter en schoonzoon moesten
naar Kalmthout om elk op hun manier een bijdrage te leveren bij een bruiloft.
Dochterlief zou zingen in de kerk en schoonzoon, die iets heeft met dieren en
met Brabantse boerenpaarden in het bijzonder, zou het gezelschap met span en
koets naar kerk, gemeentehuis en feestlokaal voeren. Babysitten was er niet
echt bij, alles wat er van ons verwacht werd was dat we de twee jongsten naar
een initiatiedag van de muziekacademie zouden brengen. Hannelore zou daar
worden ingewijd in de zangkunst en Pieter wilde wel eens proeven van het
drummen en het slagwerk. Later op de dag zou daar ook nog een voorstelling aan
vast gekoppeld worden. Dus hadden we in de voormiddag nog ruim de tijd om een fikse wandeling te doen rond het
Stappersven in de Kalmthoutse Hei, en omdat we toch in de buurt waren gingen we
ook nog even kijken aan de kerk. De paarden stonden geduldig te wachten tot
bruid en bruidegom naar buiten kwamen, maar het duurde en duurde... En dan
stonden we weer voor een dilemma: ofwel blijven we kijken naar het vervolg,
ofwel gaan we genieten van de muzikale prestaties van de kleinkinderen Tja dan
winnen de kinderen natuurlijk. Fotos van het Stappersven staan op facebook, die
van de kleinkinderen reserveren we voor het jaaralbum en de foto van de dag
werd er dus een van Klaartje en Sofie voor de feestkoets.
Qua
mobiliteit waren we de laatste tijd een beetje gehandicapt. Fietsen met zn
tweeën kon alleen nog maar als Phaido thuis bleef en we hebben ons nu eenmaal
voorgenomen hem bij zo veel mogelijk van onze activiteiten te betrekken. We
hadden dus al een tijdje een fietskarretje voor honden besteld. Een van onze
goede vrienden werkt bij een groothandel in dierenartikelen en via hem konden we
zon ding aan een gunstige prijs kopen. Vandaag werd dat thuis afgeleverd, in
een doos van ruw geschat 25 x 65 x 90 cm. Ik moest onwillekeurig aan Ikea
denken.
Ik ben niet meteen een fan van het zelf in elkaar knutselen van spullen die je
bij de Zweedse meubelmultinational koopt en het leek er even op dat ik ook nu
weer een hoop narigheid en gesakker op mijn hals gehaald had, zeker omdat er
ook nog eens geen handleiding bleek bij te zitten. Gelukkig viel het allemaal
nogal mee gewoon enkele onderdelen uitklappen, vastzetten, wielen er op
klikken en klaar was ie.
We hebben Phaido meteen laten kennis maken met zijn nieuwe transportmiddel.
Eerst was ie niet erg enthousiast, maar toen hij merkte dat hij voortaan mocht
meerijden in een cabrio leek het toch of hij het al wat beter apprecieerde.
Zondag komt de eerste grote test, dan gaan we de jungle van de openbare weg op .
Bij de
Hobokense vesting van de firma Eriks hadden ze vandaag een open-deur dag voor
de klanten. Schoonbroer en geroutineerde beroepsfotograaf Dreeke had de klus op
zich genomen om van elke bezoeker een foto te maken en die bij het buitengaan
afgeprint mee te geven. Naarmate het duidelijker werd hoeveel bezoekers er
zouden komen en de voorziene klus meer en meer onoverzichtelijk werd vond hij
het wenselijk deze hobbyist in te schakelen om een deel van de taken over te
nemen. Ik vond het prachtig natuurlijk. Werken met een superprofessionele
belichtingsset, de Eos 1D leren kennen J, mijn fotobewerkingsroutines in de
praktijk toepassen hij hoefde het mij geen twee keer te vragen. Ik heb enkele
invalbeurten als fotograaf van dienst mogen smaken, maar mijn biotoop was in de
loop van een toch wel erg lange werkdag hoofdzakelijk deze ruimte. Een laptop
met Photoshop, een thermische HiTi-printer, een aantal geheugenkaartjes en
sloten koffie
Meer dan 400 fotos kreeg ik te verwerken. Elke foto moest van het
geheugenkaartje naar de laptop, dan naar de goede resolutie omgezet, ingepast
in een sjabloontje dat door Eriks was aangeleverd en tenslotte afgeprint worden
pffff.
We hebben het klaargespeeld en we hebben het overleefd, maar mijn oren zijn wel
zwartgeblakend van de rook die er in de loop van de dag begon uit te
ontsnappen. Zwaar? Jazeker toch vond ik het nog leuk ook. De file richting
Antwerpen deze morgen was wat mij betreft het enige minpunt van de dag, daar zou
ik niet elke dag in willen zitten.
Ik had het
er vorige week ook al over, als we op woensdag de kleinkinderen in Herentals
van school moeten halen kunnen we net zo goed een uurtje eerder vertrekken en daar
een rondje gaan wandelen met Phaido. Afwisseling van spijs doet eten zegt het
spreekwoord. Vandaag bood er zich een onverwacht probleempje aan. Toen we
eenmaal ter plaatse waren moest Josee toch even terug naar Lichtaart en dus hadden
we de keuze: ofwel doen we de wandeling zonder haar, ofwel gaan we samen over
en weer en gaan we deze namiddag op onze vertrouwd traject een frisse neus
halen. Deze namiddag had ik evenwel al andere verplichtingen, dus het werd de
eerste optie. Phaido en ik hebben de beproeving zonder al te veel averij doorstaan.
J
Phaido weet ondertussen wel dat baasje regelmatig met dat zwarte ding voor zijn
gezicht in allerlei richtingen staat te kijken en hij wacht dan ook geduldig
tot we samen weer verder trekken. Baasje vind het vaak niet erg dat Phaido ook
in beeld komt als hij een kompositie bedacht heeft om iets te fotograferen. De
kapel aan de kant van het kerkhof werd als onderwerp wat mij betreft nog net iets
interessanter met die stoere waakhond er voor.
Ja jong dor
hem ik leere zwemme. Ik denk da iedere gast uit de Kolonie of de Barrier dor wel
oojt gezwomme hee. Dor kroope we booven op en dan dooke we dr af, en da is
toch nie zo diep dor he. Ik zou da nie mir durreve, mar ja as ge jonk ze dan
doede zon dinge eh
Aan het woord is Thei Theo Loots, mede-gitarist van dat bandje waar we de
moeders van ongehuwde dochters de daver mee op het lijf joegen in de sixties. Na
de reunies die we in het voorbije decenium alsnog uit onze oude knoken wisten
te schudden zijn de vriendschapsbanden meer dan overeind gebleven en regelmatig
trekken we er tegenwoordig samen op uit met onze meisjes. Vandaag vertrokken Theo
en ikzelf dus met Josee en Ellygorett Phaido mocht ook mee natuurlijk voor een
mooie wandeling in het gebied van de Heuvelse Hei. Toen we langs de grote Fossé
en de blokken liepen kwamen de verhalen van vroeger los. Reden genoeg voor mij
om de camera weer maar eens boven te halen.
Twee of meer
hobbies combineren, men kan mij er wel vaker op betrappen. Ik ben constant op
zoek naar nieuwe mogelijkheden om onze wandelhorizonten te verruimen en vandaag
had ik op de geocaching site gezien dat er achter het Zilvermeer een interessante
multi-cache verborgen zat. Volgens de logs was de wandeling best de moeite
waard, dus deze namiddag ben ik er met het vrouwtje en Phaido op af getrokken. We
hadden de wagen geparkeerd aan de Kleppende Klipper en ze hadden niks te veel
gezegd. Tijdens een twee en half uur durende tocht hebben we weer wat meer charmes
van het Molse merengebied mogen ontdekken en gedurende al die tijd hebben we welgeteld
één koppel met twee honden gezien, hoewel dat ook maar in de verte was. Misschien
dat het hier in het weekend wel een beetje drukker is, maar de rust en de
stilte hier was oorverdovend. Van af de noordoever is dit een doorkijkje tussen
de bomen naar Port Aventura, de jachthaven aan het meer. De foto is genomen
rond half zes, het was dus al een beetje aan het schemeren, maar de bezige
photoshopper heeft mogelijkheden zat om de zaak een beetje op te helderen he J