Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
07-09-2014
07 september Japanse Anemoon
We
realiseerden ons deze morgen dat we nog niet echt optimaal gebruik hadden
gemaakt van de jaarkaart die we hebben voor het arboretum in Kalmthout, en dat
is redelijk voorzichtig uitgedrukt. Ik meen dat we er twee keer geweest waren
tot nu toe en het jaar is al bijna voor drie kwart voorbij Hoog tijd dus om
nog eens die kant op te rijden.
Er bleek dit weekend een tomaten-festival te zijn. Tja, nooit zoveel soorten
tomaten gezien het is een misverstand dat tomaten rood horen te zijn. Gele,
groene, zwarte, witte, ronde, langwerpige, gekartelde, grote, kleine zagen we,
maar na een half uurtje tomatologie gingen we toch maar doen waar we voor
gekomen waren: in de tuin zelf is namelijk altijd wel iets te beleven. De
bloemen, bomen, insecten, vlinders, het groen, de vijver voor de
natuurfotograaf is dit een paradijs en een plek om te koesteren. De fotojacht
resulteerde ook deze keer weer in een geheugenkaartje vol kleurrijke
bloemenpracht. Bij deze Japanse anemonen had ik al snel gezien dat er een
mogelijkheid was om ze in tegenlicht te fotograferen en het duurde een tijd
voor ik het juiste standpunt gevonden had om het licht door de bomen in de
achtergrond precies goed te laten vallen. Met een groot diafragma zouden al die
kleine invallende zonnestraaltjes doorheen de bladeren mooie onscherpe cirkeltjes
moeten opleveren Yesss weer een eigen
proefondervindelijke bevestiging van iets wat ik ooit gelezen had maar zelf nog
moest uitproberen. J Missie geslaagd.
Voor de geïnteresseerden: f 2,8 ISO 320 1/2000
Eerste
zaterdag van september jaarlijkse barbecue van de motorclub. Het mag geen
verwondering baren dat deze blog voor een keer een flink stuk na middernacht
online gekomen is. Het was gezellig namelijk, het was goed en het was genoeg
op alle gebied. J
Ons clublid Jef ( midden ) is al lang niet meer actief in de horecawereld, maar
als ie dan weer eens de gelegenheid ziet voorbij komen dan kan hij het toch
niet laten even aan de andere kant te gaan staan. Al was het maar voor de foto,
je kunt toch zien dat hij ervaring zat heeft met dit soort werk.
Ja,
ik heb de kleur-verzadiging in deze foto een beetje opgepept, noem het een
studie in groen-tinten en neen, dit is niet ons moestuintje Groene vingers,
dat is echt wel het laatste waar je mij kunt van verdenken. Ik heb wel alle
respect voor lieden die er in slagen lekkere groenten van eigen kweek op tafel
te brengen, maar ik beperk me in deze liever tot het consumeren zonder al dat
gedoe vooraf.
Onze dagelijkse wandelingen brengen ons langs alle hoekjes van groot Kasterlee
en, ook al omdat het vorig jaar een van de themas van de jaarwerking van onze
fotoclub was, kijk ik vaak met interesse naar de evolutie van de groei der
dingen in de volkstuintjes. Ik vind het eigenlijk bewonderenswaardig dat er in
een tijd dat je in de kranten kunt lezen dat de plaag van groentendiefstallen
uit de tuinen steeds erger wordt, er toch nog mensen zijn die het aandurven
zomaar langs de wandel- en fietsroute, zonder enige afsluiting en zonder enige
bewaking zoveel lekkere grijpklare eetwaren te telen. Toen we er deze morgen
langsliepen was dit tuintje nog helemaal ongeplunderd. Ik hoop voor de noeste
tuinier dat dit zo blijft tot hij zelf van het resultaat van zijn werk zal
kunnen genieten. Je weet maar nooit in deze tijden
Faaa fa fa
mi fa sooool sol fa en dan kwam een NIR-stem die bijna plechtig declameerde: Inlichtingen
voor de duivenliefhebbers , in de zestiger jaren werd dat een BRT stem maar de
inhoud bleef hetzelfde, de duiven waren gelost in verre meestal Franse plaatsen,
Saint Quentin, Quiévrain, Bourges of zelfs Barcelona, ofwel waren de
weersomstandigheden te zwaar en was het nog even wachten . Ik herinner me het
nog alsof het gisteren was. Ik weet niet of het nog elke week voorbij komt, ik
luister namelijk op zondagmorgen meestal niet meer naar de radio J
De Belgische duiven en daarmee samengaand de Belgische duivenmelkers hebben een
wereldfaam. Nog steeds lees je
regelmatig berichten in de krant over Chinezen en andere verre volkeren die
naar hier komen om voor ongeziene sommen prijsduiven te kopen bij onze
liefhebbers. Geen idee of de duivensport nog steeds de populariteit geniet die
deze wereldwijde reputatie heeft opgeleverd maar tijdens mijn fietstochten zie
ik alleszins achter onze Vlaamse huizen en tussen de koterijen nog menige
duiventil, de ene al wat luxueuzer dan de andere. Toen ik deze namiddag voorbij
de thuishonk van deze schijnbaar niet onbemiddelde amateur fietste dacht ik er
aan dat ik de laatste tijd weinig sportfotos gemaakt had. Dan is de duivensport
natuurlijk een originele invalshoek om daar iets aan te doen Geen duiven op de
foto, geen duivenmelkers ook, maar wel een accommodatie waar zonder twijfel
kampioenen gekweekt worden. Chinezen heb ik er ook niet gezien trouwens.
Ik las
toevallig vandaag in een krant, tijdschrift of op een of andere site, dat weet
ik niet meer zo precies, dat onlangs de duurste foto aller tijden was verkocht
op een veiling. Het werk Rhein II van ene A.Gursky ging van de hand voor de
luttele som van schrik niet 3,2 miljoen Euro. Er stond ook een afbeelding
bij van het kunststuk tja, nogal minimalistisch als je het mij vraagt, ik
begrijp er niet veel van. Maar ja, ik ben dan ook geen Jan Hoet he. Als je nog
niet het genoegen had dit meesterwerk te bewonderen moet je beslist eens
googelen met de bovenstaande namen.
Ik heb hieruit wel de conclusie getrokken dat wij allemaal zeer verkeerd bezig
zijn met onze fotografie. Ik ga me dus ook regelmatig op minimalistische paden
begeven. Niet constant, wees gerust, maar zo af en toe een poging tot snel
fortuin wil ik wel eens wagen. Wie weet komt er een van mijn creaties dan ook
ooit bij Sothebys terecht. Ik heb me tijdens mijn fietstocht deze namiddag daarom
op de allersimpelste onderwerpen gestort. Het bieden op deze rietstengel mag dus
beginnen, laten we zeggen, starten bij 10.000 . Wie zet er in?
Het actief
fotograferen staat even op een laag pitje. Ik ben me nog altijd door de berg
Italiaanse fotos aan het worstelen en tezelfdertijd moet ik ook dringend aan
mijn audio-visuele presentatie voor het salon van de fotoclub beginnen te
knutselen, een selectie maken voor de afgedrukte fotos en tot overmaat van ramp
kwam Josee deze middag ook nog dreigen met sancties als ik nu niet eindelijk
het gras zou af rijden
Ik neem s morgens tijdens de wandeling uiteraard altijd wel mijn toestel mee
in de hoop tegen iets fotografeerbaars aan te lopen en zo slaag ik er meestal
wel in toch de dagelijkse routine vol te houden. Vandaag zag ik deze
ogenschijnlijk gezonde boom, als je naar boven keek toch, maar onderaan had ie
een behoorlijke wonde. Daarin had zich een kolonie zwammen genesteld en of de
boom dat leuk vindt durf ik te betwijfelen. Of ie het zal overleven zonder
goede boomdokter? Ook al een vraagteken Ik vond het wél mooi en daarom heb ik
het ook gefotografeerd, maar de boom helpen kan ik helaas niet.
Ik herinner
me hoe we vroeger tijdens onze wandelingen wilde bramen en bosbessen konden
plukken in overvloed. Hoe verder ik terug ga in het verleden hoe groter die
overvloed lijkt te worden en hoe dichterbij in de tijd, hoe minder bramen en
bosbessen je ziet. Misschien beeld ik het me allemaal maar in en zijn het
alleen de goede herinneringen die blijven hangen maar toch kun je er niet
omheen dat steeds meer houtkanten gekapt worden en dat op gekende plaatsen waar
je ooit de lekkere natuursnoepjes kon vinden nu vaak andere gewassen het hebben
overgenomen. Als je dan alsnog een braambos ziet langs de wandelroute dan lijkt
het alsof de bramen niet de kans krijgen om te rijpen, ze blijven gewoon te
klein, te rood of te groen, klimaatverandering? Wie zal het zeggen. Nog een
keer misschien is het maar een indruk, maar toch
Ik mocht enkele dagen geleden pas, in Zuid Tirol nog eens het genoegen smaken
ongeremd aan het plukken en het smullen te gaan langs een wandelweg, met een
blauwe mond als gevolg en toen ik vandaag dan toch eens een struik voorbij
wandelde die goed gerijpte lekkernijen bleek te dragen kwamen al die
bedenkingen bij me op. Eerst een foto gemaakt natuurlijk, kleine scherptediepte
om de achtergrond rustig te houden niet helemaal tevreden mee, maar het is
wat het is he en dan heb ik ze geplukt, gedeeld met Josee en we hebben ze
heerlijk opgegeten.