Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
29-03-2015
29 maart Zondagavond vriendenavond
Al sedert
jaar en dag is het een traditie dat wij op zondagavond iets gaan consumeren met
de vrienden. Eigenlijk is het lang geleden begonnen als gezellig samenzijn met
de leden van onze motorclub, maar ondertussen is dit gewoon een vriendenclubje
geworden. Waar we vroeger probeerden regelmatig alle horecazaken van Lichtaart
afwisselend te bezoeken merken we ook op dat gebied een verandering,
tegenwoordig is het bijna vaste prik dat we in De Korte Hei afspreken, daar
kun je tenminste op normaal niveau gezellig met elkaar converseren terwijl een
aangenaam muziekje op de achtergrond blijft. Er is voorlopig plaats genoeg
misschien verandert dat wel als het seizoen eenmaal begonnen is in
Bobbejaanland en de campings en de bediening is er prima, wat wil een mens
nog meer
Zoals dat meestal het geval is waren wij ook vandaag weer de laatste klanten en
net voor we de uitbaters hun nachtrust gunden en naar onze eigen nestjes
uitzwermden sloop ik nog even naar buiten om deze foto te maken. Thuis gekomen
merkte ik dat enkele vrienden zich verstopt hadden achter deurstijlen en
dergelijke en niet op de foto stonden misschien heeft de Duvel daar iets mee
te maken. J
Automatische ISO trouwens, het toestel koos 6400 ( !!! ) Daar heeft die 6D
weinig last mee.
Druilerig
weer en Phaido stond al een poos ongedurig aan te geven dat het nu toch echt
wel tijd was om de dagelijkse ochtendwandeling aan te vatten. Tja, als je dan
toch nat moet worden, dacht ik, kan dat even goed terwijl je de pas opgeloste letterbox-cache
Op reis met Madonna oppikt in Turnhout. Ik wilde graag het resultaat van
mijn opzoekwerk verzilveren in de vorm van een log. De coördinaten die ik
gevonden had wezen naar een plaats in de buurt van het kanaal en omdat ik
vorige week daar bij beter weer weliswaar al eens een fijne wandeling had
gedaan met Phaido leek me dat nu voor herhaling vatbaar. En ik merkte dat er
nog lieden waren die geen schrik hadden om nat te worden. Enkele leden van de
kajakclub waren bezig aan een pittig trainingsrondje en terwijl Phaido
snuffelde en pipi en kaka deed heb ik een tijdje bewonderend staan kijken naar
de snelheid en de behendigheid van de bootjes en de sportmannen. Toen ze kwamen
aanmeren wees ik met vragende blik naar mijn camera en een kort knikje van de
eerste athleet was voor mij voldoende om snel enkele fotos te maken.
Paasmarkt in
woon- en zorgcentrum Hoevezavel in Lommel vandaag. Hoewel we niet meteen
rechtstreeks ingeschakeld waren bij dit aspect van het vrijwilligerswerk wilden
we toch, puur uit persoonlijke betrokkenheid, er een bezoek brengen. We weten
natuurlijk dat daar diverse werkgroepen bezig zijn met allerlei
bezigheidstherapiën en dat daar verrassend leuke resultaten uit kunnen
resulteren. We zijn dan ook met enkele bruikbare,aankopen thuisgekomen.
Bewoners, bezoekers en familieleden weten ondertussen wel dat ik daar
regelmatig met de camera rondloop, bij dit soort gelegenheden hoef ik niet eens
meer toelating te vragen om te fotograferen. Ik probeer altijd weer interessante
toestanden in beeld te nemen en in dit geval zou het misschien verkeerd
geïnterpreteerd kunnen worden Er was helemaal geen zware discussie tussen deze
drie mensen, die me alle drie zeer nauw aan het hart liggen trouwens, hoewel de
foto op zich dat zou kunnen suggereren.
Dat je bij het zien van dit plaatje niet meteen de ganse conversatie kunt
reconstrueren is niet eens zo belangrijk het in beeld brengen van menselijke
interactie is gewoon leuk en of dit nu helemaal conform bepaalde
regels is maakt me niet eens zoveel uit, ik vind het gewoon een plaatje dat vraagtekens kan oproepen Cafépraat,
dat is de meest rake naam die ik hier op kan plakken.
Een tijd
geleden zag je plots op de meest onverwachte plaatsen met breiwerk ingepakte
dingen in het straatbeeld verschijnen, dingen waarvan je normaal gezien niet
verwacht dat ze met breiwerk aangekleed worden. Fietsen, boomstammen,
bloembakken, hekwerk, auto-onderdelen, standbeelden je kunt het niet te gek
bedenken of enkele brei-enthousiastelingen meenden er zich op te moeten
storten. Het fenomeen kreeg ook een naam, ze noemden het wildbreien of voor
de anglofielen urban stitches. Net nu ik meende dat het ook weer een beetje
aan het weg ebben was zag ik in Tongerlo dit kompleet met breiwerk ingepakt
huis. Ik neem aan dat hier een hele kudde wildbreiers een tijdlang zoet mee
geweest is. Ik vond het alleszins interessant genoeg om de wagen even langs de
kant te zetten en mijn fototoestel uit de tas te halen.
Het vrouwtje
zorgt er telkenmale voor dat bij elk feest ons nestje op de gepaste wijze
versierd wordt. Met Pasen in aantocht denken we dan aan klokken, paashazen en
eitjes natuurlijk. In diverse maten en gewichten staan, liggen en hangen ze op
alle mogelijke plaatsen. Ik had het plan opgevat deze avond de verzameling die
ze aan het raam langs de voorkant van de woonkamer heeft opgehangen te
fotograferen. Tegen de donkere achtergrond buiten wilde ik de kleurtjes en de
spiegeling te pakken krijgen in een zo mogelijk verantwoorde kompositie. De
eerste foto die ik maakte, een test-shot om de belichting even goed in te
schatten, was achteraf gezien de beste uit de hele serie. Eigenlijk was het een
mislukking want ik sta zelf in beeld en dat was niet de bedoeling, de flash van
de opzetflitser staat er op, de lichten in de woonkamer branden nog en die zou
ik bij de eigenlijke opname ook doven en zo zijn er nog wel enkele ongeplande
details die er samen voor zorgden dat ik bij het bekijken op de PC deze steeds
leuker ging vinden. Bij de volgende opnames ging ik zelf uit beeld staan,
haalde ik de flitser van het toestel en legde hem op de grond wat meteen voor
een mooiere spiegeling zorgde, lichten uit en dus achtergrond mooi zwart
dichter bij wat ik van plan was en technisch beter maar mijn keuze was al
gemaakt. Ik noem m Paaszelfportret.
Een van de
aandachtspunten in de werkplanning van onze fotoclub voor de eerstvolgende maanden
is tegenlicht. Tegenlicht is het mooiste licht hoor je wel eens en ik kan die
stelling voor een groot gedeelte onderschrijven. Ik was daar sowieso al vaker
mee bezig en dat zal nu in de komende weken nog iets intenser worden. Vandaag
kreeg ik al een eerste kans om aan de slag te gaan.
Als we van en naar het dorp wandelen kunnen we dat langs de grote weg doen,
maar vaak lopen we liever door de smalle voetgangerspaadjes achter de tuinen.
Op sommige plaatsen lijkt het wel of je er door een donkere tunnel loopt, de
kruinen van de dennen en coniferen hangen er tot tegen de garages en muren aan
de overkant en verduisteren zo het pad. Ideale plek om te experimenteren met
tegenlichtopnames natuurlijk. Ik heb mijn proefkonijnen bijna altijd bij de
hand en ook nu wilden Josee en Phaido graag enkele keren over en weer lopen
terwijl ik met mijn instellingen aan het prutsen was. Ik heb een hele serie geschoten,
gaande van helemaal zwarte silhouetten tot ingeflitste fotos met normaal
belichte modellen. Dit is er eentje met nog net voldoende natuurlijk licht bij
het binnenlopen van de donkere strook.
Als we de
weermannen mochten geloven dan zou vandaag de enige mooie dag van deze week
worden, en dus hebben wij niet geaarzeld om een lange geocache tocht te
plannen. In de buurt van Averbode was nog een en ander te vinden dat wij nog
niet op ons palmares hadden staan.
Dat wij onze diverse hobbies wel eens willen combineren is ondertussen wel
geweten neem ik aan en dus mag het geen verwondering baren dat er ook een en
ander geconsumeerd werd. Mijn goede vriend de Canon Eos kwam ook rijkelijk aan
zijn trekken. Een bezoek aan de abdij is immers bijna vanzelfsprekend als je in
de buurt bent en je op een dagelijkse foto-oogst zit te azen. Het is niet de
eerste keer dat ik daar kom om te fotograferen en het wordt erg moeilijk om
daar nog iets origineels te bedenken, maar het blijft een mooi onderwerp
natuurlijk. Dit is een verticaal panorama samengesteld uit vier liggende fotos.