Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
29-01-2017
29 januari Glaswerk
Vraag aan een fotograaf wat glaswerk is en dan zegt ie
lenzen, vraag het aan een bouwvakker en dan zegt ie ramen, in de horeca zijn
het drinkglazen gezien mijn sympatiserende verhouding met de horeca moest ik
als ik het over glaswerk wilde hebben wel terugvallen op die laatste definitie.
Dat ik vandaag met glaswerk aan de slag ben gegaan is zoals zo vaak puur
toevallig. De wandelfotos en de daarop volgende horecafotos van de dag brachten
nauwelijks iets nieuws in de gigantische verzameling eigen werk die ik
ondertussen al op diverse interne en externe harde schijven heb. In de loop van
de avond ben ik dan maar weer eens aan het experimenteren gegaan. Eenzorgvuldig door het vrouwke
gevulde vitrinekast in onze woonkamer, met geslepen glazen frontpanelen en
daarachter glaswerk van allerlei soort, gaande van echt kristal tot alledaagse
gebruiksvoorwerpen heb ik deze keer voor de lens gehaald. Flitsen bleek al snel
helemaal uit den boze, een klein lampje ergens in de kast leggen en dat
gecombineerd met een lange sluitertijd leverde een leuk resultaat op.
Vanmorgen om 9 uur kwam Alex met oppikken. We hadden
met enkele leden van de fotoclub afgesproken om samen naar de AV studiedag te
gaan in Rijen. We hebben daar een bijzonder leerzame dag doorgebracht, 24
reeksen mochten we bekijken en becommentariëren en van fotograferen kwam
eigenlijk niks in huis.
Een van de reeksen die we zagen voorbij komen schetste een sfeerbeeld van Cisco,
een totaal vervallen plaats in Utah, niet echt een zogenaamde ghosttown - er wonen nog enkele mensen namelijk -, maar
de verloedering en de aftakeling hebben hier toch wel erg hard toegeslaan. Eens
was er een station waar de locomotieven water innamen tijdens de grote transcontinentale
reizen, maar met de komst van de diesel-locs raakte de plaats haar reden van
bestaan kwijt en begon de neergang.
Wij zijn daar in 2010 ook geweest tijdens een road-trip door the Southwest.
Onderweg tussen Grand Junction Colorado en Moab Utah besloten we, niet gepland,
de snelweg te verlaten en zo kwamen we er terecht. Ik heb daar toen ook de
nodige fotos gemaakt en omdat ik vandaag nog niks op mijn geheugenkaartje had
staan besloot ik maar eens in mijn oude mappen te gaan kijken om die
herinnering nog eens op te halen. Ik heb deze foto opnieuw door Photoshop
gehaald om m ongeveer dezelfde sfeer mee te geven als die in de getoonde reeks. Behalve
in de lucht en in het geel van de wagen heb ik in de hele foto de kleurverzadiging
bijna volledig weg gehaald. Dat is eigenlijk de meest ingrijpende bewerking
die ik er op toegepast heb maar er zijn nog wel enkele details die een beetje geshopped
zijn zodat ik meen dat ik met recht kan stellen dat het toch een werk is van
vandaag.
Er zijn tientallen mogelijke redenen op te noemen waarom
de ene na de andere horeca-zaak er mee ophoudt, het rookverbod ( ik ben zelf
geen roker, nooit geweest ), de alcoholcontroles, de witte kassa, het
overaanbod aan feesten allerhande, de sportclubs die allemaal hun eigen cantine
hebben en ga zo maar verder Een van de nog steeds overlevende etablissementen
in Lichtaart is de taverne bij de camping Korte Heide. Wij komen er graag en
regelmatig, met ons vriendenclubje vaak op zondagavond en ook voor de
maandelijkse vergaderingen van de motorclub is het de meest gekozen locatie. We
hebben weliswaar ervoor gekozen alle Lichtaartse horecagelegenheden iets te
gunnen maar in de Korte Heide is de sfeer en de accoustiek het beste, parkeergelegenheid
is er zat en Toke de bazin is een schatje kortom, het is toch wel onze
voorkeurplek.
Nachtfotografie Yesss !!! Vanavond ben ik weer eens even naar buiten geglipt
om tussendoor een lange sluitertijd opname te maken.
f 11-30 sec- ISO 160
Ik vermoed dat de goede ouwe trouwe Buulmolen daar al
een tijdje met een Calimero-gevoel staat te kijken. Tussen al die grote,
moderne, blitse nieuwkomers hoor ik m in mijn fantasie met een heel fijn stemmetje zeggen: want zij zijn groot en
ik is klein en dat is niet eerlijk ...
Het is, na de nachtopname van 1 januari, trouwens niet de eerste keer dat ie
voorbij komt op deze paginas in het nog prille jaar 2017. We waren vandaag aan
het dolen door Olen ( dat is de naam van een rondje geocachen ) en toen ik m op
deze plek in het mooie winterlicht zag staan naast één van de vele gigantische
nieuwkomers die de laatste tijd langs het Albertkanaal groeien kon ik niet
anders dan m een tweede beurt te gunnen.
Phaido komt regelmatig voorbij op deze pagina. Dat is
niet toevallig natuurlijk, als we de dagelijkse wandeling maken, een uitstap
doen, vrienden bezoeken, zelfs op restaurant hij is deel van ons gezinnetje en
hij mag altijd mee. Dat ie dan wel eens fungeert als onderwerp in de fotos die
ik schiet of als bruikbaar voorgrondobject in een landschapsfoto is nogal
logisch toch?
Vandaag was ie jarig en dat is uiteraard een reden om hem helemaal in the
picture te zetten, het lag dan ook voor de hand dat er een fotoshoot zou komen.
Het plan was duidelijk, we hadden een taart gehaald de eerlijkheid gebiedt me
te zeggen dat we die zelf hebben opgegeten en daar hadden we acht kaarsjes
ingeplant, enkele honden-feestkledij-attributen van de kersthondperiode hadden
we nog liggen en de jarige kon zo in beeld voor de officiële verjaardagsfoto.
Was het de hoed of het vuur van de kaarsjes , voor één keer wilde hij niet
poseren zoals we dat van hem gewend zijn en recht in de lens kijken.
Dat hij nadien nog enkele verjaardagslekkernijen voorgezet kreeg wil ik er toch
ook bij vermelden.
Januari loopt op zijn einde en de nieuwjaars recepties
zitten er nu wel ongeveer op hoop ik. Een van de laatste was de traditionele
drink die ons, vrijwilligers, vandaag werd aangeboden door de gezamelijke Lommelse
OCMW-zorgtehuizen Kapittelhof en Hoevezavel. Zoals bij de meeste evenementen
daar hadden ze me ook deze keer gevraagd om wat fotos te maken voor het
maandelijks tijdschrift en dat heb ik tussen de Cavas en de Duvels door dan ook
gedaan. Na het officiële gedeelte met toespraken, vieringen en dies meer ben ik
regelmatig bij de diverse groepen aanwezigen wat opnames gaan maken. Deze drie
gebrilde blonde dames zaten gezellig samen te keuvelen en toen ik het vroeg
wilden ze graag.
De titel drie blondjes hoeft helemaal niet oneerbiedig te klinken uiteraard. Het
zijn gewoon drie toffe, joviale collega vrijwilligsters die altijd hun beste
beentje voorzetten en die er op dit feestelijk moment ook helemaal feestelijk
uitzagen. Ik vind trouwens dat alle vrijwilligers een standbeeld verdienen want,
geloof me vrij, zonder vrijwilligers valt de hele zorgsector in elkaar. De
titel boven dit stukje zou eigenlijk moeten zijn: Drie geweldige, prachtige,
fantastische blonde dames maar Drie blondjes klinkt beter, toch?
Je hebt zo van die dagen. Daags na ons familiefeestje
waren er weer uren te kort in een etmaal. Opruimen, de woonkamer weer voor
twee-persoonsgebruik herinrichten, fotos selecteren en fatsoeneren, pipi- en
kakawandelingen met Phaido om een lang verhaal kort te maken: rond negen uur
vanavond ben ik met de camera even naar buiten getrokken want ik wilde toch ook
nog wat fotograferen. Ver ben ik niet gelopen, enkele huizen verder richting
Kasterlee is de broodjes- en frietzaak Het Blokske en nog iets verderop heb
ik zowel links als rechts van de baan mijn statief enkele keren neergeplant om
wat lange sluitertijd-opnames te maken. Het Blokske was gesloten en dat stond
ook duidelijk aangegeven: Gesloten op maandag, niet dat ik dat erg vond, we
hadden zat over van het feestje van gisteren en de tweede dag is het altijd nog
net iets lekkerder. Ik vond het wel leuk onze eigen straat eens te fotograferen
op een ongewoon tijdstip. Uiteraard zijn bij dit soort fotografie ook de lichtsporen
van voor- en achterlichten van de autos, de diafragmasterretjes rond lichtpunten
en zelfs de flares en weerkaatsingen in de lens interessante onderdelen van zon
nachtsessie, zelfs de verkeersdrempel voor Het Blokske speelt zijn rol in het spel van rode en witte strepen.
35 mm-30 sec-f 13-ISO 100