Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
09-02-2014
09 februari Valentijnsjogging 2014
Al voor de
zestiende keer werd vandaag de Valentijnsjogging ingericht in ons eigenste
Lichtaart. Vorig jaar waren wij nog fiere getuigen van de overwinning van onze
zoon bij de 4 km lopers, maar dit jaar kon hij er niet bij zijn als je bij de
spoorwegen werkt roept de plicht ook wel eens op zondag. Dat weerhield ons niet
om toch zeer geïnteresseerd bij het evenement aanwezig te zijn, wij kennen
uiteraard nog wel wat deelnemers. Buurman Thomas bijvoorbeeld of Nil, lid van
onze motoclub die, daags na ons teerfeest nota bene, toch de moed kon opbrengen
om door de plaatselijke bossen te draven op een zeer zwaar parcours. Dat
laatste kunnen wij uit eigen ervaring getuigen, want dat gaat grotendeels over
de route die wij elke dag wandelen met Phaido, het ligt er op veel plaatsen erg
vettig en modderig.
Nil bracht het er niet eens zo slecht van af als je het ons vraagt. Ze kon haar
zus Ria bvb al netjes achter zich houden en ik meen dat er nog wel een
twaalftal dames waren die in de uitslag een groter getal voor hun naam kregen.
Op bijgaande foto,enkele
meters van de finish, ons fiere clublid ( in het blauw ) die alles geeft om
haar zus voor te blijven.
Feest van
onze motorclub vandaag. We waren gezamenlijk gaan eten bij de plaatselijke
chinees en daarna zijn we in café De Langenberg nog de nodige dorstlavende bezigheden
gaan ontplooien. Uit die laatste activiteit komt de bijgaande foto trouwens. Ik
heb er geen idee van of het een teken van emancipatie is, dan wel of het als
discriminatie of seksisme moet worden bestempeld, maar we maken er meestal een
gewoonte van dat de dames samen en de heren onderling hun eigen praat- en kletshoekje
innemen. Men mag het me niet kwalijk nemen dat ik liever de mooiste helft van
het gezelschap fotografeer. Dit zijn dus onze meisjes ( 80% om precies te zijn,
Renilde was afwezig omwille van een medische ingreep en Lief had samen met Jakke
ook andere verplichtingen ).
Ik blijf voorlopig koppig nog even de mogelijkheden van mijn nieuwe toestel
aftasten en hoewel ik deze keer mijn opzet-flash wél meegenomen had, wilde ik,
met erg weinig licht in het café, toch weer deze groepsfoto maken zonder
flitsen. Iso 12800 alweer dus en over het resultaat ben ik niet ontevreden. Met
flitsen kan het zonder twijfel beter en scherper maar gun me even deze
experimentele fase
Ik ben deze
avond naar een optreden geweest van mijn favoriete bandje, Flying Shoe.
Natuurlijk ben ik een beetje vooringenomen, Nick de gitarist is een neefje van
Josee, maar los daarvan denk ik toch dat ik objectief genoeg ben om te vinden
dat ze echt goed zijn. Ze stonden vandaag geprogrammeerd in T.O.S. ( The Other Side
) in Peer, nota bene mijn geboortedorp, dubbel leuk dus. Ik heb er van genoten
en natuurlijk had ik ook fotografieplannen toen ik besloot dat ik daar bij
wilde zijn.
Ter plaatse bleek er toch wel erg weinig licht te zijn en ik had mijn
opzetflitser niet meegenomen, verdomme toch Dan maar het maximale uit de
mogelijkheden proberen te halen, dus de 50 mm 1.4 op mijn toestel gezet, diafragma 2,2 om
bij Iso 12800 tot een aanvaardbare sluitertijd van 1/160 te komen en alsnog enige scherpte diepte over te houden. Uiteraard
krijg je dan toch een beetje ruis en met Nik-Dfine ga je die dan te lijf, met als
gevolg dat de fotos toch een beetje softer worden, maar de omstandigheden in
acht genomen ben ik er best gelukkig mee.
Iedere
donderdagavond is het vergadering van onze fotoclub Visueel in Lichtaart. We
hebben een aardig ingevuld jaarprogramma, en zo werden vandaag de inzendingen
voor de Prijs van Vlaanderen ingezameld en becommentarieerd. Eigenlijk vond ik
het een beetje genant om tussen al die veel meer geroutineerde fotografen even
mijn toestel boven te halen, naar de overkant van het lokaal te sluipen en een
foto te maken maar anderzijds vond ik dat dit toch niet onbelangrijk facet van
mijn fotografiebeleving, al was het maar voor één keer, eens aan bod moest
komen in deze blog.
Het lijkt er trouwens op dat we met zijn allen gezellig wat zitten te kletsen
en te pintelieren, maar tussendoor wordt er ook serieus gedebatteerd en
gediscussieerd. De kritieken die voorbijkomen zijn altijd wel gefundeerd en
opbouwend bedoeld en ik ben de eerste om toe te geven dat ik er al veel
opgestoken heb. Een goede raad aan alle collegae amateur-fotografen ga bij een
fotoclub !!! Een link naar de site van
onze club staat trouwens in de linkerkolom van deze blog onder Links
Er zijn
nauwelijks onderwerpen die ik niet graag fotografeer. Door het feit dat we
dagelijks de hond uitlaten ( of is het omgekeerd ) en daar dan een lange
wandeling aan vast plakken komen er vaak landschappen, Kempense natuur en
onderwerpen die we onderweg tegenkomen voorbij, maar ook een portretje, de
vogeltjes, de bloemetjes, de beestjes en insecten groot en klein ik richt er
mijn lens wel eens op. Natuurlijk weet ik dat afwisseling de interesse levendig
houdt en dus bedacht ik vandaag toen ik even naar de club moest om fotos af te
drukken dat het al een hele tijd geleden was dat ik nog eens iets met
architectuur gedaan had. Het OC in de kelders is het lokaal van onze fotoclub
zou dan de logische keuze zijn, ik stond er immers voor, maar het licht zat
echt niet goed. De nieuwe plaatselijke bibliotheek er naast daarentegen vond ik
dan weer wél een poging waard. Diep door de knieen gaand kon ik het gebouw er
achter net buiten beeld houden en in photoshop heb ik thuis de schuine
vertikale lijnen, gevolg van de perspectiefwerking van uit zon laag standpunt,
mooi recht gezet.
Wij gaan zelf nog altijd naar de bib in Herentals, we hadden daar al langer een
lenerskaart, maar nu dat we ook in ons eigen dorp terecht kunnen moeten we toch
snel ook eens de binnenkant gaan bekijken. Dit is alvast de buitenkant.
Niet
gehinderd of afgeleid door kleuren is dit volgens mij vaak de beste manier om
sfeer, contrast en licht te vangen. Toen ik deze foto maakte deze morgen
tijdens de dagelijkse wandeling was dat al meteen met het idee hem om te zetten
in zwart wit. Dit is vlak bij huis, geen tweehonderd meter van onze achterdeur.
Het viel me op hoe mooi het tegenlicht was. Het leek een aureool rond Josee te leggen.
Ik wil er graag bij vertellen dat ik haar gevraagd heb enkele malen precies daar,
doorheen die zonbeschenen plek, te wandelen. Dat Phaido elke keer braaf naast
haar meeliep was mooi meegenoemen. Thuis heb ik wat zitten experimenteren met een
aantal verschillende omzettingen en uiteindelijk kwam deze flink aangezette,
antiek aandoende sepia versie het best overeen met hoe ik de sfeer
interpreteerde op dat moment.
Zolang deze mid-winter-lenteprik
ons dermate overtuigend tot wandelen uitnodigt zullen ze ons niet binnen
houden. Vandaag hebben we weer alle verplichtingen, taken en andere
beslommeringen opzij gezet en zijn we er samen met Josees broer en schoonzus
op uit getrokken. Ik had op de geocache site een wandeling uitgekozen waarvan
de logs vertelden dat er een meer dan gemiddelde appreciatie was voor het
geboden natuurschoon. Uiteraard had ik de GPS meegenomen om ook aan die andere
hobby enige aandacht te besteden en we hebben in het Kolisbos, ergens tussen
Herent en Kaulille een fijne namiddag lang genoten van de natuur, de
lichaamsbeweging en de uitdagingen die de reeks Kelten en Rovers ons bood. Na
een succesvolle tocht wilden we per sé ook nog tot boven op de uitkijktoren bij
de parking klimmen. Monique deed niet mee aan de klimpartij, iemand moest
sowieso beneden blijven om op Phaido te passen die heeft trappenvrees en toen
we met zn drieen boven wat van het uitzicht genoten hadden vroeg ik of Josee
en broerlief weer eerst naar beneden wilden omdat ik van bovenaf nog een foto
wilde maken van het gezelschap. Een van de fotografieregels is namelijk: zoek
een afwijkend standpunt . Dit noemen we dus vogelperspectief.