Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
28-12-2014
28 december Broer, zus en spiegeling
Had ik er
gisteren nog goed de pest in, vandaag vond ik het al veel leuker. Met dit
helder koud vriesweer wil een mens naar buiten, een lange winterwandeling maken
!!! De twee jongsten van dochter Ilse logeerden enkele dagen bij oma en pake
Pol en wij vonden het meer dan nodig ze enkele uren van voor de TV, de tablets
en andere laptops weg te halen. Het moet gezegd dat ze het zelf ook leuk
vonden. Pake Pol liep als fotograaf zo wat de hele tijd met zijn toestel in
aanslag en toen we bij de Rulloop kwamen bleek dat die nog niet dicht gevroren
was en dat er in het kraakheldere water de nodige spiegelingen te vatten waren.
De kleinkinderen aan de overzijde krijgen over het brugje vlakbij was maar een
vraag en de fotos waren ook zo gemaakt.
Ik geef het toe, ik heb de spiegeling 2/3de stop opgelicht in
Photoshop maar zo vond ik m mooier J
Ze hadden
het voorspeld en voor één keer hadden ze het ook nog bij het rechte eind, onze
nationale Frank en Sabine hadden ons een sneeuwtapijt beloofd en dat hebben
we geweten. Het werd niet de lang verwachte winterpracht waarvoor ik al voor
acht uur opgestaan was voor mijn doen midden in de nacht neen, het was een zwaar
pak natte sneeuw-ellende De vroege fototocht kon ik wel vergeten en toen ik er
dan toch uit was ben ik maar beginnen sneeuwruimen pffff
Uiteindelijk moesten we toch even de elementen trotseren, Phaido staat ook op
zijn rechten, en daarenboven hebben we liever niet dat ie zijn grote en kleine
behoeften in huis doet J.
Goed, het werd een wandeling doorheen veel smeltsmurrie, over en langs door de zware sneeuw afgebroken takken en
onder de paraplus, want de onophoudelijk naar beneden komende sneeuwregen was
niet van dien aard om het winterpracht gevoel aan te zwengelen.
We hebben wekenlang gezongen dat we dreamden van een white Christmas, maar dit
was toch niet de bedoeling.
Breakdance
we waren niet echt nieuwsgierig, geïnteresseerd, laat staan enthousiast over het
genre tot bleek dat Pieter daar behoorlijk intens mee bezig is. Vorige week al
hadden we een repetitie bijgewoond en toen moesten we onze mening toch wel
enigszins herzien: dit is topsport!!!
Vandaag was er in de dansschool waar dat allemaal gebeurt een soort open-deur
voorstelling en uiteraard wilden wij wel eens zien hoe onze oogappel het er van
af bracht voor een publiek. Zonder enige vooringenomenheid en met de grootste
objectiviteit die ik kan opbrengen het was geweldig.
Tijdens de battle nog zon woord dat mij tot kort geleden helemaal niets
zegde was ik naar voor geslopen om wat fotos te maken en dat was niet eens zo
gemakkelijk. Het gaat allemaal zo bliksemsnel, je weet niet wat je moet
verwachten en eigenlijk moet je hopen op een toevalstreffer. In een poging om
niet alles plat te flitsen had ik het vermogen van mijn opzet-flash een
beetje teruggehaald en de sluitertijd ook een ietsje langer gemaakt, kwestie
van wat meer zaal-sfeerlicht mee te krijgen. Dat was dan weer net iets van het
goede te veel merkte ik achteraf, er zat wat bewegingsonscherpte in de opnames,
maar met enige nabewerking kon ik het toch allemaal binnen te aanvaardbare
grenzen houden meen ik. Dit is onze held in actie tijdens een van zijn moves.
Op Kerstdag
is het feest in huize Pol en Josee. Het is een al enkele jaren durende en
steeds maar meer vanzelfsprekend wordende traditie dat die dag de ganse familie
aan tafel schuift in Lichtaart om van de kookkunsten van oma Josee te genieten.
En telkenjare is ook iedereen present, kinderen, kleinkinderen, schoonouders
van de kinderen en zus Lilly met Dreeke. De kerstman was in hoogsteigen persoon
komen aankloppen om de cadeautjes uit te delen en de kerstkalkoen aan te snijden
en toen al de kleinkinderen ook nog eens op hun kerstbest uitgedost bleken te
zijn wilde de kerstman ook nog een foto maken van de bende om als souvenir mee
naar het hoge noorden te nemen als hij morgen weer afreist.
Kerstfeestje
bij zus Lilly vanavond, het is redelijk laat geworden, sta me toe het er maar
meteen bij te vertellen. Natuurlijk kwam ook de kerstman himself op bezoek. De
vele fotos die de kerstman maakte komen tezijnertijd wel bij de deelnemers
terecht maar toen de kerstman met zijn ook aanwezige echtgenote even in een
zetel ging zitten waren er anderen die met het toestel van de kerstman aan het
fotograferen gingen. De net iets uit de waterpas stand van de compositie
heeft waarschijnlijk te maken met het al iets latere uur maar voor één keer
verkoos de kerstman dit niet recht te zetten in photoshop. De kerstman vond m
zo al zat leuk genoeg.
De kerstman wenst zijn dank uit te spreken aan de fotografe van dienst merci
Sonja beetje scheef, de kerstman gaat er van uit dat het bewust was ?
Het is een
mooie traditie in onze regio. In elk zich zelf respecterend dorp staat dezer
dagen een kerststal. Ik wilde er vandaag een fotograferen. Dat leek me een
prima onderwerp om onze jaarlijkse kerst- en nieuwjaarswensen aan vast te
knopen voor de internetvrienden en kennissen. Toen het donker was ben ik dus
naar het kerkplein gegaan in Lichtaart maar wie schetst mijn verbazing toen ik
merkte dat één dag voor kerstavond, op een moment dat in de hele Kempen massas toeristen
georganiseerde kerststallen-tochten ondernemen, onze eigenste kerststal gewoon
gesloten is dicht, closed, fermé, geschlossen !!! Noodgedwongen ben ik dan
maar de wagen gaan halen om richting Kasterlee te rijden. Gelukkig hadden ze
daar wél aan de opname-beluste fotografen en andere toeschouwers gedacht. De
stal was zelfs zo goed verlicht dat ik Josee en Phaido er voor kon laten plaats
nemen en een opname kon maken, zonder al te groot risico van
bewegingsonscherpte, weliswaar toch maar van af statief.
Voor de geïnteresseerden: f 4,5 - 1/6sec - ISO 500 - 24 mm.
Als geocacher
wilde ik na meer dan duizend vondsten zelf ook wel eens iets terug doen voor de
community. Al die zoektochten, wandelingen en onverwacht leuke plekjes die me
door mede-hobbyisten werden geschonken verdienden een tegenprestatie. Enkele
maanden geleden heb ik dus mijn eerste eigen multi-cache gecreëerd in de vorm
van een fotozoektocht langs het traject dat wij zo ongeveer elke dag afhaspelen
met Phaido. Dat werd dus de Smallebroekencache. De nadruk ligt veeleer op het
wandelen en de moeilijkheidsgraad is dan ook doelbewust niet erg groot. Ik merk
wel aan de logs dat er behoorlijk wat interesse is en de commentaren en de
favorietpunten komen vlot binnen. Nu gebeurt het wel eens dat wij mensen op het
traject zien lopen met een GPS en wat afgeprinte bladzijden met de zoekfotos en
de routebeschrijving. Dan weten wij natuurlijk wat die aan het doen zijn.
Meestal maken we dan een praatje en stellen wij ons voor als de legger van de
cache, maar soms, zoals vandaag verkiezen wij het om anoniem er achteraan te
lopen en te zien hoe ze het er van af brengen. Op deze plek waren de collegas
de juiste weg blijkbaar even kwijt, we zagen ze ook twijfelen en na een poosje
hebben ze we toch maar terug op het goede spoor gezet. Een foto had ik
ondertussen al gemaakt.