Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
13-07-2014
13 juli De doelman
Op deze dag van
de finale van de wereldbeker 2014 in Brazilie kon ik niet anders dan een
voetbalfoto plaatsen. Ik was helaas niet zelf in het Maracanastadion aanwezig
met mijn camera dus moest ik ergens anders een bruikbaar beeld schieten. Echt
moeilijk was dat niet. Lander, kleinzoon van Josees broer Swa is gebeten door
de voetbalmicrobe en als we daar op bezoek zijn kun je er niet omheen. In het
spel dat hij improviseert met eender wie samen met hem op het grasperk durft te
komen speelt hij op alle mogelijke posities uit de veldbezetting. Aanvaller,
verdediger, ja zelfs doelman wil hij wel eens zijn. Hij heeft nog niet de
onoverwinnelijkheid van onze Courtois, maar de allure van de rasechte goallie,
die kan je er al in herkennen.
We hebben
vandaag met stijgende bewondering en fierheid gezien hoe onze zes kanjers op
een quasi professionele manier op de catwalk evolueerden tijdens de modeshow
van enkele Aarschotse kledingwinkels. Van zenuwen, drempelvrees, onervarenheid
of wat dan ook beginners-stress was er in de verste verte niets te merken in de
onbevangen manier waarop ze als volleerde mannequins hun ding deden en het terechte
applaus in ontvangst namen. Ik wil dit graag illustreren met een foto van de
drie oudsten maar die is louter willekeurig gekozen, het had er net zo goed een
van de drie jongsten kunnen zijn of van de drie meisjes of de jongens of van
ieder afzonderlijk kortom de oogst was weer groot en geslaagd.
Wij zitten nu met ongeduld te wachten op de eerste telefoontjes van de grote
modehuizen, Calvin Klein, Versace, Bikkembergs, Cardin, Dior, Gaultier
Lagerfeld, jaaa Lagerfeld Hallo Karl ?
Wij hebben
iets met honden, groot en klein. Dat geldt niet alleen voor ondergetekende en aanverwanten,
maar ook voor de meeste van onze vrienden en kennissen Dat zal wel geen toeval
zijn
We konden vorige week niet present zijn bij de verjaardag van vriendin
Ellygorett en vandaag hebben we met enige vertraging dat goed gemaakt. Dochter
des huizes Wieteke is al langer goed bevriend met onze Phaido en nu Swa en
Monique vandaag hun Rox eens meegenomen hadden bleek de vonk ook met die woef
meteen over te slaan.
Dat het tussen Rox en Wieteke ook wel zou klikken konden we wel voorspellen
Wieteke heeft een speciale band met alle dieren maar dat het zo passioneel
zou worden hadden we niet verwacht De camera heb ik gelukkig altijd in
aanslag
Zus Lily is
als voorzitster van de Aarschotse Unizo betrokken bij veel evenementen in die
stad. Aanstaande zaterdag organiseren enkele kledingwinkels een
gemeenschappelijke modeshow en voor de afdeling jeugd vond zij het leuk om
beroep te doen op onze zes kleinkids. Dat hoefde ze geen twee keer te vragen,
alle zes waren ze meteen enthousiast. Vandaag zijn ze de kledingstukken die ze
moeten showen gaan passen en kregen ze ook een stoomcursus catwalk-lopen. Bij
eender welke gelegenheid dat we ze alle zes samen krijgen maken we groepsfotos,
zo ook bij de kleedhokjes vóór de grote verkleedfun begon.
In de kijkruimte bij de hokjes was het redelijk duister en met de felle lichten
van de hokjes zelf op de achtergrond was het niet zo makkelijk om de belichting
goed te krijgen. Flitsen was geen optie want ik had het niet nodig geacht de
opzetflitser in de fototas mee te nemen. Dan maar de ISO-waarde drastisch omhoog
dus. Bij F 5 en ISO 2500 kreeg ik uiteindelijk een opname waar ik thuis na nog
wat filterwerk in photoshop toch een meer dan aanvaardbaar resultaat uit
puurde.
Ik zal maar
meteen vertellen dat deze foto niet vandaag gemaakt is of toch ook weer wél
een beetje toch.
De oude fotos die ik uit het ouderlijk huis meenam na het overlijden van mijn
vader in 2005 en die nog altijd in een oude schoendoos ergens diep in een kast
lagen hadden nu wel lang genoeg moeten wachten om bekeken te worden. Twee dagen
ononderbroken regen zorgden er voor dat we vandaag verder gingen met een klus
waaraan we een hele tijd geleden al eens begonnen waren. We hebben namelijk
ooit het plan opgevat een soort familiealbum te maken van gedigitaliseerde oude
fotos. Ik had al een map aangemaakt op de PC en daar zaten al behoorlijk wat
ingescande en bewerkte opnames in van zowel Josee als mezelf maar de
verzameling heeft nog een enorme groeimarge. Vandaag ben ik dus weer eens in
die oude doos gedoken.
Dit is alleszins de oudste foto van mezelf die ik tot nu toe teruggevonden heb.
Of ik mezelf herkende dan? Zeker niet, maar het stond er achter op genoteerd in
potlood: Ma en Leopold. In dit geval zou ik het niet aandurven een andere
titel te bedenken. Ons ma noemde mij altijd Leopold, hoewel ikzelf daarvan
gruwde, Pol vond ik altijd al veel gezelliger. Een datum stond er niet bij,
maar als ik de ouderdom van klein Polleke inschat moet dat ergens in de zomer
van 1945 geweest zijn.
De foto was amper enkele centimeters groot, geabimeerd, geplooid en gebleekt.
Ik heb de hele photoshop trukkendoos moeten gebruiken om hem na het inscannen
tot deze toonbare versie om te toveren en daarom vind ik ook dat ik hem terecht
als foto van de dag mag plaatsen ondanks de eerbiedwaardige ouderdom.
Wat een trieste,
natte, uitgeregende dag kregen we vandaag te verwerken. Toen ik deze morgen
opstond regende het de ochtendwandeling, helemaal uitgeregend we reden naar
Lommel in de stromende regen en kwamen terug in de regen tussendoor zaten we gelukkig
droog, binnen bij Swa en Monique, terwijl het buiten regende Met zin voor
misleiding zouden we kunnen stellen dat het vandaag maar één keer regende de
ganse dag lang, je zou voor minder
gedeprimeerd raken.
Toen we terug thuis waren deze avond wilde ik dan ook absoluut een regenfoto
maken om een dag als deze te illustreren,
gelukkig (?) regende het nog altijd. Door het beregende zijraam van de pergola
kreeg ik de kruik met afrikaantjes in de gaten. In normale tijden zijn dat lachende
bloempjes die een mens opvrolijken al ie daar s morgens zijn krantje zit te
lezen, maar nu zagen zelfs die afrikaantjes er helemaal verzopen en treurig
uit.
Ik vermoed dat de foto echt wel scherp is, maar door de nattigheid die van het
raam stroomt wordt het onderwerp sowieso helemaal vervormd en kun je dat
moeilijk beoordelen. Wel zag ik achteraf op de PC dat ook de poten van mijn
statief en een paar voeten in de spiegeling te zien zijn en dat vond ik dan
weer een beetje grappig. Toch nog een poging tot glimlach vandaag
Deze dame
komen we wel vaker tegen met drie hondjes als we ons smallebroekenrondje
afhaspelen, de ene keer wandelt ze met drie beagles en dan weer met drie teckels
een groot gezin hebben ze daar. We stoppen meestal voor een praatje, Phaido
laat zich de interesses van de dames beagle welgevallen en wij hebben het over
koetjes en kalfjes en hondjes natuurlijk. Vandaag liep ik rond met de 70-300 op
mijn toestel en ik was eigenlijk een eindje verderop aan het rondkijken om een
mooi trosje lijsterbessen in het zonnetje tegen de blauwe lucht in een
aanvaardbare kompositie te plaatsen toen er een joggend echtpaar met nog een
hondje voorbijkwam. De beagles hou je in zon geval best kort aan de leiband en
dat had onze vriendin ook zo begrepen. Het plaatje dat zich voor mij aanbood
kon ik niet laten liggen natuurlijk snel afdrukken !!! Strikt genomen
realiseer ik mij dat mijn sluitertijd eigenlijk te lang was ik was een
statisch onderwerp aan het fotograferen de beagles zijn niet helemaal scherp,
zie naar de staartjes. Maar tezelfdertijd vind ik dan dat zon beweeglijke, kwispelende
staarten typisch zijn voor blije honden en de beweging op deze manier vatten
vond ik dan weer wel kunnen. Dus heb ik de foto toch maar gedelibereerd. J