Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
23-04-2017
23 april The day after
Het duurde best een tijdje voor ik echt wakker was deze
morgen. Het was een geslaagd feestje gisteren avond moet ik zeggen en dat
vertaalt zich vaak in een ochtend ( of langer ) zombie-gedrag. 0ver het menu
dat het vrouwke had klaargetoverd alle lof: aperitieven met diverse amuses o.a.
een heerlijke schuim van appel, mascarpone en avocado, ouderwetse garnaalcocktail
( met grijze garnalen he ), courgette-soep met pesto en amandelschilfers,
blinde vinken met rodewijnsaus, groenten en knoflook-puree, een alternatieve
tiramisu met speculaas en griekse yoghurt, en dan nog koffie met gebakjes en
koeken Onze gasten waren vol lof. Dat zoveel lekkernijen moeten doorgespoeld
worden met evenveel of nog meer vloeibaar lekkers is vanzelfsprekend en hoewel
we niet meer zo zwaar over de grens gaan als vroeger was de oogst aan lege
flessen toch ook indrukwekkend deze morgen.
Toen ik al min of meer tot het rijk der levenden was teruggekeerd was het
vrouwke al begonnen met enige orde te scheppen in de chaos. Deze beelden vond
ik het bewaren waard en ik heb er dus mijn fototoestel op gericht. Na enkele
mislukte pogingen realiseerde ik me dat je dit met zoveel tegenlicht van buiten
moeilijk in één opname kunt vatten en ik heb er dan maar een HDR van drie
opnames van geschoten. Deze avond, toen ik weer helemaal fief en monter was heb
ik daar in de PC dit resultaat van gebrouwen.
Vanavond hadden we dus, zoals al eerder verteld, mijn
verjaardagsfeestje. Deze namiddag was ik wel eerst nog naar het Schaliken in
Herentals getogen om de voorstelling van het jaarlijkse dansgebeuren van Balance
te fotograferen. Ik ben thuisgekomen met een geheugenkaartje van 32 Giga
helemaal vol ( echt waar ) en nog voor we aan het eten gingen en aan de drank,
had ik gelukkig al enkele shots geselecteerd die eventueel in aanmerking zouden
kunnen komen voor de dagelijkse blog. Dat het opnames waren waarin kleindochter
Julie op de voorgrond staat vind ik niet meer dan normaal. Bij de fotos die ik
zal aanleveren aan Balance zal ik die vooringenomenheid laten varen
afgesproken.
Na het feest zit ik de tekst bij de gekozen foto in te tikken en ik doe mijn
best om de juiste toetsen te raken. Gelukkig bestaat er zoiets als
spellingscontrole. O ja Julie is de linkse voorin.
Ik ben in de loop van volgende week jarig en morgen al is er
het vooruitgeschoven verjaardagsfeestje voor de vriendenkring. In de loop van
de week hebben het vrouwke en ik al enkele keren gebrainstormd over het menu
dat we de gasten gaan aanbieden en we zijn ook al de inkopen gaan doen.
Tistezeggen het vrouwke is de inkopen gaan doen en ik mocht/ moest soms mee.
Sedert deze morgen is het vrouwke druk in de weer met potten en pannen en als
ik voorzichtig opper dat ik ook wel een en ander kan voorsnijden bijvoorbeeld
countert ze dat meteen met de mededeling dat ze toch liever alles zelf onder
controle houdt. Ze weet dat ik meestal meer verknal dan dat ik bijdraag tot de
goede gang van zaken in de keuken. Ik mag wel regelmatig komen proeven van
sausjes, soep, dressings en andere lekkernijen, een rol die me op het lijf
geschreven is.
Schoenmaker blijf bij Uw leest zegt het spreekwoord en die wijsheid indachtig
heb ik dan maar enkele keren de camera boven gehaald om mijn keukenprinses en
haar activiteiten vast te leggen.
We hadden afgesproken dat we vandaag zouden gaan
geocachen in Lummen en het is een prachtige dag geworden, zowel het weer als de
omgeving, het gezelschap en de fietstocht en dan zou ik de grote oogst aan
gevonden cachen nog vergeten. We hadden het zo druk dat daardoor de oogst aan
gemaakte fotos eigenlijk maar zeer minimaal was. Ik vind het dan ook misschien
zelfs een klein beetje een verplicht nummer om toch een foto van de dag te
kiezen.
Toen we rond de middag ergens op een bank in het bos onze bokes aan het eten
waren deden wij dat onder de goedkeurende blik van een prachtige, monumentale,
uit de kluiten gewassen den. Met het oog op landschapsfotografie had ik de
16-35 groothoek op mijn toestel staan en ik heb enkele keren naar boven
gefotografeerd. Verder heb ik nog een paar bosdreven op het geheugenkaartje en
toen ik vanavond thuis nog een kort wandelingetje maakte met Phaido heb ik die
ook nog eens laten poseren. Niks wereldschokkends allemaal
Ik wil bij deze aan die boom de eer gunnen deze paginas op te vrolijken met
zijn aanwezigheid. Hij komt trouwens met 16 mm gefotografeerd net iets minder
imposant over als wij hem zagen van op onze lunchpauzebank.
Komend weekend ga ik zoals ieder jaar weer de
dansvoorstellingen van Balance fotograferen. Vandaag was het algemene repetitie
en ik vond het nodig om al eens poolshoogte te gaan nemen om een indruk te
krijgen van het licht, van de mogelijke standpunten en dies meer.
Er wordt aan de bezoekers gevraagd niet te flitsen en als huisfotograaf mag ik
dat dan ook niet natuurlijk. Dat wil wel zeggen dat het weer een verdomd
moeilijke klus wordt met vaak weinig licht gecombineerd met overbelichte delen
en diverse kleurtemperaturen in één beeld, met snel wisselende lichtmengtafel-instellingen
en snel daarop inspelen van de fotograaf, met hoge iso-waardes en relatief
lange sluitertijden. De uitdaging is er en we zien wel wat het wordt.
Uit de testopnames van vandaag leerde ik alvast dat ik een heel subtiele balans
zal moeten zoeken tussen diafragma, ISO en sluitertijd om tot aanvaardbare
beelden te komen. Bij deze test-opname bijvoorbeeld had ik f3,5 1/250 en ISO
6400 ingesteld en dan was dit een situatie met vrij egaal wit licht in front.
Er zullen moeilijkere omstandigheden voorbijkomen, ik ben gewaarschuwd.
Over de foto nog dit kleindochter Julie danst in deze groep en het vrouwke zat
op de eerste rij vlak voor me. Ik zat op de derde rij omdat ik op die plek vrij
horizontaal naar de voorstelling kijk. Daar wil ik ook zitten tijdens een van
de voorstellingen. Qua lenskeuze leerde ik dat op die plek de 16-35 me precies de
totale breedte van het podium biedt met de mogelijkheid om een beetje in te
zoomen. Een andere voorstelling wil ik fotograferen van net naast de mengtafel,
relatief achteraan in de zaal en dan wil ik de 70-300 er op zetten. Met een
minimum diafragma van 4 tot 5,6 stelt zich dan een nog iets pittiger
belichtings-probleem Dat zien we dan wel weer.
Lang leve de social media Via een
Facebook-fotovriendin had ik vernomen dat er in het fotomuseum Rotterdam een
tentoonstelling was van Henri Cartier Bresson. Een kort berichtje leerde me dat
ze zin had om er op dinsdag naar toe te gaan, vandaag dus. Even kortsluiten met
mede-fotoclublid Alex duurde ook maar enkele klicks en zo kwam het dat we deze
middag met drie gelijkgezinde fotografen plus het pas met pensioen zijnde
vrouwke van Alex konden genieten van de wonderbare fotos van een van de monumenten
uit de fotogeschiedenis.
Uiteraard beperkt een Rotterdambezoek zich niet tot enkele uren fotos kijken.
We hebben heel wat afgepraat, lekker gegeten en we hadden ook allemaal ons
fototoestel bij natuurlijk.
Wie Rotterdam zegt, zegt in één adem ook architectuurfotografie en we hebben er
behoorlijk op los geklikt. De gekende Erasmusbrug was niet veraf die is diverse
keren in beeld genomen maar om het cliché gevoel te tackelen wil ik een ander
plaatje tonen. We waren via de voetgangersbrug naar Katendrecht gewandeld om
daar iets te gaan nuttigen en het zicht van daar uit naar de stad was meer dan
de moeite waard. Ik had al enkele opnames gemaakt vanaf de waterkant met alleen
maar Rotterdam en zijn bouwwerken als onderwerp maar toen besloot ik een aantal
stappen achteruit te gaan om wat voorgrond in de fotos te brengen en dat ik
daardoor ook nog eens de beide dames uit het gezelschap mee in het plaatje kon meenemen
was een leuke bonus.
Als vrijwilliger in zorgtehuis Hoevezavel gaan we ieder
jaar met de bewoners naar zaal De Moffel in Lommel Werplaatsen en ook de wekelijkse
wandelingen voeren ons wel eens naar de grot bij de kerk nauwelijks 100 m.
verderop. Het Mariapark achter de kerk is ons dus zeker niet onbekend. Ik had
de locatie al een tijdje op mijn to-do lijst gezet want of je het nu kitsch
noemt, vakwerk of uitingen van vrome verering, ik had er al de nodige fotografeerbare
onderwerpen gespot. Ik noem maar wat: een uit de kluiten gewassen openlucht
kruisweg, een krans kapellen ter ere van elk van de zeven weeën van Maria, enkele
monumentale poorten en standbeelden, kortom als amateurfotograaf kom je daar
wel aan je trekken.
Vandaag had ik een multicache in de buurt op het programma staan, de opgegeven
parking was eigenlijk vlak aan de ingang van het Mariapark, en dus zag ik mijn
kans schoon om na afloop wat tijd uit te trekken om er eens uitgebreid te gaan
rondneuzen. Voor ik het gedeelte met de kruisweg in ging was het al raak. Deze
poorten zijn wat mij betreft dichter bij grootheidswaanzin dan bij een integere
godsdienstbeleving, maar als onderwerp voor een leuke foto kon ik er niet naast
kijken.