Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
30-10-2016
30 oktober Fotosalon
De eerste
dag van ons fotosalon zit er op. We mogen met onze club Visueel weliswaar
rekenen op een brede schare kennissen, vrienden en sympathisanten maar toch hadden
we er rekening mee gehouden dat het schitterende herfstweer ons bezoekers zou
kosten. Hoe zou je zelf zijn op zulke mooie zondag ga ik ook liever wandelen,
fietsen, geocachen, fotograferen, een terrasje doen, voetbal kijken noem maar
op.
Toch viel de opkomst best mee. Ik ben niet veel aan fotograferen toegekomen
vandaag maar toen ik deze middag even naar huis liep om een hapje te eten zag
ik bij de ingang van de zaal toch een tafereeltje dat me de moeite waard leek
om mijn toestel even uit de tas te halen. Er waren blijkbaar lieden die tijdens
hun gepland fietstochtje even stopten bij het OC om een fotosalonnetje mee te
pikken J Toen ik na een culinaire
verwenpartij door het vrouwtje weer terug bij de zaal aankwam stond de
fietsparking zelfs afgeladen vol, ook daar heb ik uiteraard enkele beelden van
geschoten. Toch vond ik de eerste foto een mooier plaatje opleveren. Die
vrolijke rode fiets vooraan doet t m namelijk
Er komen
enkele drukke dagen aan. Het fotosalon van onze club startte deze avond met de
receptie en de volgende dagen zal ik daar zo ongeveer de ganse dag aanwezig
zijn, deels om mijn part van de taken te vervullen en ook om kennissen en
vrienden op te vangen, wegwijs te maken en rond te leiden. Geen tijd dus om er
op uit te trekken.
Vandaag ben ik daarom nog maar eens gaan fietsen, zo lang het kan van de herfst
genieten en enkele geocachkes oppikken. Het decor was deze keer de omgeving van
het kanaal Dessel Turnhout Schoten. Geef toe het ziet er daar prachtig uit in
dit seizoen. Als je zoals deze jongen altijd een fototoestel bij hebt dan stop
je toch even als er zich dergelijke taferelen voor je ogen presenteren
Keleine
kelussen, gerote kelussen de kelubleden van Visueel waren deruk in de weer met
setoelen pelaatsen, pelaatjes oppelakken, en een bereed sekala van deringende andere
taken want wij hopen weer een perachtige tentoonsetelling te peresenteren. Na
het werek belijven wij geraag nog wat pelakken om iets te derinken, een feleske
Keristal, een feluitje of een terappist. Het sepeciaalbier van de berouwerij
Leysen beleek ook erreg in terek te zijn. Wij beleven maar peroeven. Pelots
zagen wij enkele keratten met wijngelazen. Kelik, kelik Die moest ik toch nog
fotogeraferenvoor ik naar het verouwtje
ging om te gaan selapen. Ik heb de perent gewoontegeterouw nog omgezet in
zewart wit.
Senapt U de gerap?
De herfst begint
eindelijk zijn reputatie eer aan te doen. De kleuren om ons heen worden steeds
maar warmer en mooier. We moesten vandaag de zon grotendeels missen maar die
heb je ook niet nodig om herfstkleuren vast te leggen. Integendeel, vaak is te
veel zonneschijn de oorzaak van hard licht en van kleur-oververzadiging. Uit
het aanbod van wat ik deze morgen langs me voorbij zag komen tijdens onze
wandeling koos ik deze keer eens voor een palet van overwegend rode tinten. De
bruine, gele, oranje en oker varianten waren ook wel alom aanwezig en die komen
misschien later nog wel eens aan bod.
Er was deze
middag maar één telefoontje nodig om mijn geocachemaatje Jackie er toe over te
halen om samen De Trotse Teutentocht ( GC6JCQJ ) aan te vatten, een niet
eenvoudige maar beloftevolle multicache in het grensgebied tussen Lommel en
Luycksgestel. Niet zonder enige moeite hebben we ons doorheen de verschillende
tussenpunten geworsteld om uiteindelijk ook de tocht met een positief resultaat
te beëindigen. Dat ik dan ook steevast met een rijke oogst van onderweg
gesprokkelde fotos thuis kom is ondertussen wel geweten mag ik aan nemen.
Grenspaal 191, met links, aan de ene - Belgische - kant de Bleekerheide, waar
we hier zicht op hebben, en rechts, aan de andere - Nederlandse - kant het Venakkerbos
en het Stevensbergen-natuurgebied, leek me een geschikt onderwerp om onze
namiddag te illustreren. Ik heb er uiteraard geen idee van hoe die grens hier
precies loopt, maar ik vermoed dat mijn fiets hier op Nederlands grondgebied
staat en die van Annemarie, het vrouwtje van Jackie, in Belgie.
Het is
alweer meerdere jaren geleden dat ik de gelegenheid had een workshop rond
nachtfotografie, georganiseerd door het CVB, mee te maken. In Hasselt was dat
en het praktijkgedeelte speelde zich grotendeels af in de buurt van de sluizen
aan het Albert Kanaal, datzelfde Albert Kanaal waar ook in Herentals sluizen op
de fotograaf liggen te wachten. Mijn liefde voor nachtfotografie en de zin om
ook in Herentals eens iets ermee te doen dateren waarschijnlijk voor een deel
uit die periode.
Ik had dit doel dus al enkele keren vooropgesteld, maar elke keer kwam er weer
iets tussen, nu eens regende het, dan weer kwam ik toevallig onderweg iets
tegen dat me ook wel leuk leek of het gebeurde dat ik ter plekke geraakte en er
geen rekening mee gehouden had dat fotos met lange sluitertijd genomen van op
brug gegarandeerd onscherp zijn als er verkeer over die brug komt
Nog al laat terugkomend van een dagje Aarschot - eerst een mooi cacherondje,
dan een niet gepland verrassingsbezoek aan mijn zus uitlopend op een gezellig
etentje bij Wolf kwamen we deze keer op een geschikt droog moment in de buurt
en ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt. Ik ben een verdieping hoger gaan
staan met de camera op statief. Daar heb je zeker vaste grond onder je voeten.
Ook deze keer kwamen er weer enkele wagens voorbij tijdens de lange sluitertijd
opname maar het enige spoor daarvan in de foto zijn enkele gekleurde streepjes
onderin. Ik vind ze zelfs eerder een toevoeging aan de foto dan een foutje.
Het is weer
paddenstoelentijd. Ze zijn, althans volgens mijn bescheiden mening, niet zo dik
gezaaid als andere jaren maar dat belet de onderwerpen zoekende fotograaf niet
er naar op jacht te gaan. Het stereotype van de paddenstoel is natuurlijk de
vliegenzwam. Vraag een kind een paddenstoel te tekenen en je mag er zeker van
zijn dat er een rode hoed met witte stippen te voorschijn komt. Ik had er
gisteren ook al enkele gefotografeerd, maar vandaag kreeg ik in de
Smallebroeken deze kleine familie voor de lens.
Ik heb er een beetje mee gestoeid in Photoshop. Om het rood iets meer in de
picture te zetten heb ik de kleurverzadiging in de hele foto voor meer dan de
helft verminderd, de rode hoeden heb ik uiteraard ongemoeid gelaten. Je mag het
een variatie op het zwart-wit-met-een-rode-toets cliché noemen. Op deze manier
knallen ze er uit, zo kun je er niet naast kijken.