Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
13-04-2014
13 april Julie
Een
plechtige communie in de familie, dit jaar is Julieke aan de beurt. Om de
communiefotos te maken wordt dan beroep gedaan op pake Pol, en die vindt dat
geweldig natuurlijk. De feestelinge had zelf de locatie gekozen, dansstudio
Balance Health-Center, waar ze een van de toegewijde jonge talentjes is. Toen
we ter plekke aankwamen begreep ik al meteen dat het wel erg moeilijk zou
worden om rustige achtergronden te vinden voor de shots. Spiegels, ramen, welke
kant je ook uitkeek overal waren er wel enkele ongewenste dingen die de rust in
de achtergrond zouden verstoren. Maar goed, je gaat aan de slag en je maakt
alvast enkele proefopnamen. Ik had een klein softboxje meegenomen, maar het
enige gebruik dat ik daarvan gemaakt heb is achteraf, thuis, om op de PC de
witbalans goed te krijgen pipetje in kleurzweem verwijderen en klaar is
kees. De gordijnen die hier nog in worstformaat opgerold zijn werden
uiteindelijk onze redding. Uiteraard wil of mag ik de gekozen opnames nog niet
tonen, maar dit proefje vind ik alvast toch niet verkeerd, fier op onze frisse
prachtige kleindochter.
Ik was er
voor mijn doen ongewoon vroeg uit deze morgen. Extreem hoge druk noopte mij
rond half negen de echtelijke sponde, waar ik inmiddels toch al alleen in lag,
voortijdig te verlaten. Dat komt er van als je de avond voordien alleen maar
ice-tea en cola light gedronken hebt Ik was van plan er nog even terug in te
kruipen toen mijn probleem verholpen was en ik ging dat ook aan Josee
vertellen. Die was ondertussen al fief en wel, druk doende in de woonkamer,
gordijnen geopend, en ik zag mist. Dat veranderde de plannen. Collegas die het
weten kunnen vertellen me tot in den treure dat je de beste fotos in de ochtend
maakt en mist is dan een leuke bijkomstigheid. Voor één keer wilde ik ook wel
eens vroeg op stap gaan. Phaido wist echt niet wat hem overkwam toen het baasje
nog voor 9 uur hem zijn halsband aandeed en aanstalten maakte om aan de
dagelijkse wandeling te beginnen. We zijn met zn tweetjes een hele tijd op
stap geweest, gelukkig ken ik de weg behoorlijk goed in de Smallebroeken want bij
wijlen hing er iets wat men met erwtensoep pleegt te omschrijven. Ik was ook best
tevreden over de foto-oogst maar toch vermoed ik dat om echt mooie mistfotos te
maken er een ander soort mist moet zijn, zon mist die in lagen over het
landschap ligt, dit was meer een alom verspreide nevel. Goed, dat gebeurt
zonder twijfel binnenkort ook nog wel ooit en dan sta ik misschien nog wel eens
vroeg op. Voorlopig dus dit plaatje van de Smallebroeken in de mist.
Na de
wekelijkse wandeling met de bewoners van Hoevezavel wilden we nog even over Fiesta
Europa, de vreemde-landen-markt lopen aan het Kerkplein in Lommel. Josee deed
de nodige inkopen en ik vermoed dat ik morgen weer proefkonijn mag spelen, met
de nadruk op proef. Ondertussen liep ik achter mijn fototoestel aan en tussen
het vastleggen van de aankopen van vrouwlief door had ik ook oog voor alle
mogelijke andere interessante onderwerpen. De orgelman kon ik natuurlijk niet
voorbij lopen. Het is niet het genre waar ik een hele carrière lang mee bezig
geweest ben, maar een van mijn geliefde uitspraken indachtig er zijn maar
twee soorten muziek, goede en slechte kon ik niet anders dan de man enkele
minuten mijn volle aandacht schenken. Wat hij ten gehore bracht was trouwens
niet wat je zou verwachten uit zon draaiorgel. Het engelse sing-along repertoire
uit de 50-er jaren kwam voorbij en nadat ik al genoten had van Sweet Georgia
Brown, Aint she sweet en andere Mack the knifes, tunes die de artiest allemaal
in onvervalste veaudeville stijl luidkeels meezong, vond ik dat ik hem maar
eens moest fotograferen. Voor al Uw feesten en partijen: Cyriel uit Wittekerke
!!!
Er zijn zo
van die fotokansen die je niet kunt laten liggen. Toen we deze middag terug
kwamen van de wandeling door de Dressenstraat en bijna terug in de Hoogstraat
waren stond daar een seringenstruik die net nog niet in volle bloei gekomen was
uitdagend in het tegenlicht. De zonnestralen speelden zo mooi langs de
bloemknopjes dat je wel stekeblind moest zijn om dat niet te zien. Dit was bij
wijze van spreken een oorverdovende kreet: Fotografeer mij, fotografeer mij
!!!
Normaal gezien vind ik zon zwarte plastic afsluiting waar de struik langs
groeide spuuglelijk, maar in dit geval was het de ideale achtergrond. Het
strijklicht in de donshaartjes op de stengels en de spinrag tussen de takjes en
bloempjes werden er des te beter zichtbaar door. Als ik thuis een
studiosituatie had moeten creëren om dit te fotograferen zou ik het precies op
deze manier gedaan hebben en nu was het er zo maar, gratis langs de weg. Doodjammer
dat ik dit niet op A3-formaat kan tonen maar ook met deze maximum toegelaten 1,5Mb
twijfelde ik er geen seconde aan dat dit mijn foto van de dag zou zijn.
In de
periode van de Vlaamse voorjaars-wielerklassiekers is telkenjare ook de
Scheldeprijs gepland. Tussen de ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix komt er
meestal de fine-fleur van het wielerpeloton aan de start, die zijn dan toch in
de buurt he. Ze komen ook ieder jaar weer door Lichtaart en ik ga dan ook elke
keer kijken, met de camera natuurlijk. Vandaag had ik me een plaatsje
uitgezocht tegenover pizzeria La Torre, waar de renners, komend van Tielen, aan
de verkeerslichten rechtsaf moesten, om zo verder via de rotonde even verderop richting
Poederlee te rijden. Omdat ik wel wist dat ze tegen een iets lagere
snelheid uit de bocht zouden komen gokte ik er op dat daar enkele goede shots te maken waren.
Sportfotografie, het is weer eens iets anders
Zes vluchters hadden enkele minuten voorsprong en daar had ik al enkele fotos
van gemaakt. Maar als je het wielrennen
volgt dan weet je dat die enkele kilometers voor de finish wel weer gegrepen
worden door de jagende groep en zo gebeurde ook zag ik, terug thuisgekomen, op
TV. Veel meer indrukwekkend vond ik de manier waarop het grote peloton dat de
achtervolging had ingezet als een orkaan voorbij geraasd kwam. De motard op de
Kawasaki die traditiegetrouw voor de renners uit rijdt moest flink aan het gas
draaien om ze uit zijn rug te houden. Een deel van de meute, waarbij ik, in
zijn Giant truitje, ook de toekomstige winnaar Kittel zie, ging ook hier aan de
verkeerde kant van de vluchtheuvel de bocht in en enkele seconden later kwamen
die mannen vlak voor mijn neus het tweede deel van mijn reeks fotos verknallen.
J
Toch was ik helemaal niet ontevreden over de oogst die ik ondertussen al had en
waaruit ik mijn foto van de dag moest kiezen
We blijven
afwisseling zoeken voor de dagelijkse wandeling met Phaido. Eerlijk gezegd had
ik weinig zin om vandaag van achter mijn krantje en de PC uit te komen, maar zon
beestje in huis is een zegen, dan ben je wel verplicht om er op uit te trekken
wie laat wie uit eigenlijk? We kozen voor een plek, de Kasseman, waar ik
meestal met de fiets terecht kom, maar om nu voor de gelegenheid de phaidomobiel
achter mijn tweewieler te monteren, dat ging me echt te ver. Gelukkig kun je er
ook achterom, langs de Franse Baan, met de wagen geraken. Gewapend met camera
en teletoeter maakten we een rondje rond de vijvers. In het weekend is het hier
ontiegelijk druk, maar op een gewone weekdag zie je hier buiten een occasionele
verdwaalde visser echt geen mens, zeker niet op een dag dat het weer dan een
klein beetje minder is. Al vrij snel kreeg ik deze fuut in het vizier, jammer
genoeg vertikte hij het om even dichterbij te komen. Hij bleef maar druk in de
weer dicht tegen de oever aan de overkant. Zelfs met 300 mm kon ik m eigenlijk
niet voldoende dichtbij halen. Dan neem je toch een stukje van zijn omgeving
mee in de compositie en maak je op die manier ook een leuk natuurplaatje
Water, riet, jong groen, fuut meer heeft een fotograferende mens toch niet
nodig om gelukkig te zijn?
Nog maar een
kleine twee weken en dan is het al weer Pasen. Het vrouwtje vond het niets te
vroeg om het huis nu al met de gepaste attributen te versieren. Paaseitjes aan
de muur, paaseitjes voor de ramen, paaseitjes op de kast en op de tafel,
paaseitjes overal. Ik vind het best een kleurige en fleurige toets geven aan
onze woonwereld. Waar paaseitjes eigenlijk vandaan komen en hoe het komt dat
wij dat in verband brengen met het christelijk feest dat Pasen toch is daar had
ik eerlijk gezegd nog nooit over nagedacht, maar nadat ik enkele fotos gemaakt
had en ik dat allemaal ook enigermate wilde duiden ben ik toch eens gaan
googelen. Allerhande theorien kwamen voorbij, maar een duidelijke eensluidende
verklaring vond ik niet. Laten we het er maar op houden dat het paasfeest in de
lente valt en al dan refererend naar een oude heidense viering van het vernieuwen
van de natuur werd het ei gezien als het begin van alle leven. Ook voor de
Christenen was de verrijzenis een nieuw begin, daar zal de link wel zitten
zeker
Op het net vond ik evenwel een veel leukere uitleg. In de middeleeuwen was het
gezag van de kerk allesbepalend en de gelovigen moesten vasten in de periode voor
Pasen. Eieren eten was dan ook uit den boze en de boeren bleven met al die
eieren zitten. De oudste eieren werden dan beschilderd als versiering en de nog
consumeerbare werden hard gekookt om bij het paasfeestmaal gebruikt te worden.
Zelf blijf ik natuurlijk geloven wat mijn ouders mij meer dan een halve eeuw
geleden hebben verteld, namelijk dat de klokken met Witte Donderdag naar Rome
vliegen en dan beladen met door de paus uitgezochte eitjes terugkeren om op
Paaszondag, na de hoogmis, in elke hof waar brave kinderen wonen hun lading te
lossen. Dat daar dan ook chocolade en hazen bij zijn heeft waarschijnlijk te
maken met slordigheden in het sorteersysteem van het Vaticaan, die Italianen
toch