Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
27-12-2016
27 december Twee schatten
We zijn aan
het aftellen. Nog 6 dagen Kerstman zijn de dagen beginnen allemaal op elkaar
te lijken, de fotos ook neem ik aan. Er zijn ondertussen al vele honderden al
dan niet lieve kindjes op mijn schoot voorbij gekomen en ik ben al tig keer met
mijn ( leuke ) kerstmobiel door Aarschot gescheurd. De sleur doorbreken wordt
nu opgave nummer één. Gisteren hadden we een meet-and-greet geocache event
tussen al de kerstbezoeken door en deze avond was er een gesmaakt live optreden
van een gelegenkeid-kerst-bandje: the Christmas Balls. Daar heb ik de nodige
fotos van uiteraard, maar toch koos ik ook vandaag weer voor een opname van de
centrale kerstmanstoel, deze keer niet met het weelderige lichaam van de
Kerstman er in maar wel van zijn liefste schatten: het kerstvrouwtje en de
kersthond. De keuze-criteria des fotografen zijn vaak onvoorspelbaar
Het is zonde
eigenlijk. De hele benedenverdieping van het huis van de kerstman hadden we
ingericht om open te stellen voor het publiek. Door de onwaarschijnlijk slechte
staat van de elektrische leidingen in het gebouw was het niet meer dan logisch
dat de brandweer geen toestemming wilde geven om die te gebruiken. We moesten
dus elektriciteit voor verlichting, verwarming en alles wat een woning
bewoonbaar maakt via externe groepen binnen brengen. Dat moest via kabels die
we niet altijd veilig konden wegwerken en dus mochten we op de meeste plaatsen
geen bezoekers meer toelaten. De prachtige Art-Deco woonkamer is zo een ruimte.
Om de mensen toch nog een blik te gunnen op al dat moois hebben we de vensters
langs de kant van het Capucienenstraatje open gelaten en gezorgd voor indirecte
verlichting die je van buitenaf niet kunt zien.
Ik wilde al dat moois ook van binnenuit vastleggen natuurlijk en met de
groothoeklens van uit een hoek van de kamer lukte het net. De meubels zijn niet
meer origineel helaas, maar de toenmalige grandeur druipt er nog steeds van af.
Phaido wilde uiteraard zien wat het baasje aan het doen was en die heb ik maar
mee in beeld genomen. Als Photoshop-grapje heb hem trouwens maar in kleur
gelaten, zij het met een beetje minder kleurverzadiging.
Als bijzondere vermelding zou ik nog willen vertellen dat de opname gemaakt is
vanaf statief met een belichtingstijd van 3,2 seconde en dat Phaido, een en al
aandacht gedurende de volledige duur van die sluitertijd muisstil gelegen
heeft, naar het baasje kijkend, met toch een scherpe opname als gevolg.
Ook voor de
kerstman zelf is het Kerstmis natuurlijk en door de drukke kerstmanbezigheden
konden we bijna niet anders dan ons eigen familiefeest organiseren in het huis
van de kerstman. Zoon Michael die een baan heeft bij de spoorwegen kon noch
gisteren noch vandaag bij de rest van de familie zijn om samen aan tafel te
gaan maar schoondochter en haar Herentalse kapoenen waren er wél en ook dochter Ilse - die vandaag jarig is trouwens -
met haar gezinnetje. Het gebeurt niet zo vaak dat ik die allemaal samen in één
foto te pakken krijg, de verplichtingen op de boerderij zijn nog minder makkelijk te omzeilen dan die bij de
dienstverlening bij de spoorwegen blijkbaar. Ik heb van de gelegenheid gebruik
gemaakt om papa Koen, dochter Ilse en kleinkinderen Hannelore, Pieter, Nicolas
en Marie-Leen in één plaatje te vangen.
De arrenslee,
waarmee de Kerstman naar de markt gevoerd werd, zag er redelijk authentiek uit.
Omdat er nu eenmaal geen sneeuw te bekennen of te verwachten was in de verste
verte hadden ze er maar wieltjes onder gemonteerd. Ook rendieren hadden ze niet
in de aanbieding dus moest de Kerstman het doen met een gewoon boerenpaard.
Maar zo raakte de Kerstman uiteindelijk toch op de Grote Markt waar hij nog wat
kindertjes wilde plezieren.
De foto werd gemaakt door schoonbroer Dreeke met mijn toestel.
Een
groot gedeelte van het succes van het huis van de kerstman mogen we op rekening
van Phaido schrijven. Het jonge volkje is gek van hem. Een korte anekdote willen
we U niet onthoudenom dit te illustreren.
Het was erg druk onderweg deze morgen richting Aarschot en op de ring, tussen
de Witte Molen en de Langdorpse Steenweg stond het verkeer zelfs stil,
resultaat toch wel een kwartier te laat in het huis. Daar aangekomen kregen we
te horen dat er al een lading kinderen binnen geweest was met de vraag: Oh
en is de hond er niet? even later gevolgd door: en de Kerstman? In die
volgorde, tja
Ik mag er
van uit gaan dat volgende week, als de kerstvakantie begonnen is voor de
kinderen, de invasie van klasjes in het huis van de kerstman wel zal
overwaaien. Voorlopig loopt het storm. De laatste schooldagen worden opgevuld met
leuke activiteiten en een bezoek aan de kerstman is er zo een voor de 4-, 5- en
6-jarigen, nog allemaal believers natuurlijk. Ik voel mee met de juffrouwen
en meesters die dat jeugdige enthousiasme een gans schooljaar lang in goede
banen moeten leiden. Voor deze jongen was het alleszins net niet verdrinken Het
zou kunnen dat de adrenaline door het kerstmanbezoek nog net iets feller ging
stromen bij het jonge volkje maar ik geef toe dat ik vanavond bekaf was,
respect voor het beroep van kleuterleider.
Vandaag was het zo dat op een bepaald moment er een klasje stond aan te
schuiven bij de ingang terwijl de kleuters van een ander klasje een tekening
aan het maken waren voor de kerstman en die moesten daarna weer op de foto
allemaal. Ondertussen kon de kerstman even naar het woongedeelte waar een derde
klasje zat te wachten op een verhaaltje. Die had zijn fototoestel bij en deed
eerst even klik.
Ik vrees dat we morgen een heleboel non-believers van 12-, 13- 14 jaar en
ouder over de vloer krijgen
De Kerstman
gaat met zijn tijd mee. Hij heeft bij het huis van de Kerstman een 100%
electrische kerstmobiel ter beschikking om, indien nodig, zich te verplaatsen
doorheen de Aarschotse binnenstad. Als het even iets minder druk is in het huis
laat hij de zorg voor de bezoekers over aan de elfen, de kersthond en de
kerstvrouw, dan gooit ie een lading snoepjes op de achterbank en dan maakt ie
een rondje om al dat lekkers uit te delen aan de einde trimester vierende
scholieren en de winkelende kerstcadeautjes jagers.
Voor de geïnteresseerden: het voertuig is een Renault Twizy en als je vindt dat
de kerstman deze foto niet zelf gemaakt
kan hebben heb je gelijk dat deed de kerstvrouw.
Er staat een
lichtspot op de kerstmanstoel gericht. Ik heb ondertussen al enkele honderden
jonge en minder jonge huis-van-de-kerstman-bezoekers en -bezoeksters op mijn
schoot gehad. Als er zich dan weer een moeder over mij buigt om haar oogappel
aan te reiken gebeurt het dat ik merk hoe mooi het licht doorheen de haren
schijnt telkens die spot precies achter haar hoofd zit. De kwaliteit van het
effect is afhankelijk van het soort haardos uiteraard. Dat zette me aan het
denken en toen kleinzoon Pieter vandaag op zijn beurt helper van de Kerstman kwam
spelen zag ik mijn kans schoon. Pieter heeft een weelderige donkerblonde krullenbol
en die leek me zeer geschikt om er mijn fotokunstjes op los te laten.
Toen de laatste bezoekers weg waren heb ik hem gevraagd even te poseren. Tegenlicht,
dus moest ik voorzichtig inflitsen om ook de voorkant goed te belichten en het
moest van vrij dichtbij en dan krijg je het gekende grote-voeten- of dikke-neuzen-effect. Helaas is dat ook hier
een beetje het geval maar dat is niet waar het me bij deze om ging dus. Het prachtige
strijklicht is wat ik wilde tonen. De
alomtegenwoordige kerstverlichting zorgt voor nog wat extra sfeer. Een remake,
waarbij ik het plaatsen van de spot, het soort spot en de afstand naar mijn
onderwerp zelf kan bepalen, is meer dan waarschijnlijk binnen de kortste keren
Eos 6D- 16-35mm op 35 mm-f 3,5-ISO 320-1/200-Flitscompensatie: min 2/3 stops.
Tja, ik had
het al min of meer aangegeven, het zou wel eens een beetje eentonig kunnen gaan
worden. Het kerstman en Kerstvrouw spelen is dezer dagen zowat een full-time
bezigheid en het is dan ook niet meer dan normaal dat de dagfotos daaraan
gerelateerd zijn.
Dit is het bureau van de Kerstman. Als ie niet in zijn zetel zit om zich te
laten fotograferen met kinderen en soms ook wel eens iets ouderen op zijn
schoot, dan is hij hier te vinden, op zijn werkplek. Dit is het zenuwcentrum
van de kerstpakjesverzenddienst. De Kerstman houdt hier in de gaten wat waar
naar toe moet, wie het moet brengen, of de leveringen op tijd binnen komen
kortom er komt een heleboel administratie kijken bij het kerstmanwerk. Het
vrouwtje komt hem daar vaak bij helpen en schoonbroer Dreeke wipt ook wel eens
binnen om een foto te maken van het hard werkende koppel.
Eos 6D -16-35mm lens op 16 mm -F 3,2-1/100-ISO
2500
Het was een
ware overrompeling in het huis van de Kerstman vandaag. Als deze trend zich
voortzet vrees ik dat er de komende tijd alleen nog maar Kerstsfeerbeelden
zullen voorbij komen op deze paginas. Tijd om naar buiten te trekken en daar te
fotograferen zit er nauwelijks in of het zou tijdens een sowieso al ingekorte
(vroege) ochtendwandeling moeten zijn en in het huis en omgeving is het al
Kerst wat de klok slaat. Ik vermoed dat ik vandaag met ongeveer 500, al dan
niet in de Kerstman gelovende, kinderen geposeerd heb voor een smartphone-foto
gemaakt door papa, mama of een van de grootouders.
Toen de deuren eindelijk dichtgingen vanavond wilde ik ook wel eens iets anders
op mijn schoot en de Kerstvrouw ging daar graag op in. Ik had uiteraard eerst
de camera op statief gezet, scherp gesteld en de tijdontspanner op 10 seconden
gezet. Ik vermoed dat ik de komende tijd nog wel enkele dergelijke fotos zal
maken maar of er een zal bij zijn met een hoger kerstkaartgehalte betwijfel ik.
De kerstman
heeft vandaag officieel zijn intrek genomen in het Huis van de Kerstman in
Aarschot. Dat gebeurde tijdens een korte ceremonie waarbij de burgemeester de
sleutel van het huis aan de Kerstman overhandigde. Dat was weliswaar maar pro forma
want de jongste elfjes uit de kerstman-crew hadden de sleutel al eens eerder te
pakken gekregen en hadden het huis al eerder uitgebreid verkend. Elfjes zijn
sprookjeswezens en in sprookjes gebeuren wel eens vaker onverklaarbare dingen Ik
kon ze zelfs met de sleutel op de foto krijgen toen ze ermee poseerden in een
van de kerstmanzetels, enkele minuten voor de plechtigheid.
Daags voor
de Kerstman aan zijn Aarschotse klus begint hadden we nog een bezoek aan de
kerstmarkt in zorgtehuis Hoevezavel op het programma staan. Het wandelseizoen
is al een tijdje afgelopen, maar als vrijwilliger voelen wij ons toch nog
altijd zeer verbonden.
Ze aanvaarden me daar ondertussen zo ongeveer allemaal wel als huisfotograaf en
ik heb dan ook menig plaatje geschoten. Gekende en ongekende bewoners en
bezoekers passeerden de revue en uiteraard kwamen ook ons vriendenclubje met
het vrouwtje en Phaido meermaals in beeld.
Zonder enige vooringenomenheid of favoritisme oordelen welke foto je kiest om
de dag te illustreren is dan moeilijk natuurlijk. Deze twee dames die tegen het
einde van het evenement klaarblijkelijk in een diepgaand gesprek zijn vond ik
alleszins een onderwerp dat enkele shots waard was. Deze was helemaal raak, net
voldoende info omtrent wat er gebeurt en toch ook nog de nodige vragen Ieder
vult zelf maar in wat hij of zij er verder in ziet.
Vandaag
fietste ik langs het Kempisch kanaal en de bomen aan de overkant waren zich al
een hele tijd aan het spiegelen. Ik ben gek op spiegelingen. In het glas van
een uitstalraam of een wagen, in de chroomdelen van motorvoertuigen, in een
rimpelloos wateroppervlak , er dienen zich regelmatig fotomomenten aan als je
oog hebt voor dat soort dingen.
Helemaal rimpelloos was het kanaal niet, maar het scheelde toch niet veel
genoeg om de uitdaging steeds sterker te maken en me uiteindelijk te laten
stoppen om toch nog maar eens een opname te maken en mijn verzameling aan te
vullen. Vaak zet ik dan die foto ook nog eens op zn kop en knip ik hem zo dat
ik alleen de spiegeling over hou, kwestie van de kijker op het verkeerde been
te zetten. Facebookvrienden zullen al wel gezien hebben dat ik dat bij deze ook
gedaan heb. Voor deze blog wil ik me aan het origineel houden, weliswaar met
boven en onder er een klein stukje afgeknipt om een 16-9 formaat te verkrijgen,
dat vind ik beter bij landschapsfotografie passen.
Het zal
ondertussen wel algemeen geweten zijn dat ik een stevige voorliefde heb voor nacht-
en avondfotografie. Het heeft waarschijnlijk wel iets te maken met het feit dat
ik altijd al een nachtmens ben geweest.
Vanavond ben ik naar Turnhout gereden. Ik was nieuwsgierig naar wat de
kerstmarkt te bieden had qua sfeerbeelden. Het viel me een beetje tegen moet ik
zeggen, daarom ben ik daar ook niet al te lang blijven rondhangen. Maar omdat
ik toch in Turnhout was heb ik een aantal andere mogelijke interessante
locaties ook eens in het donker bezocht en er was wel degelijk iets te plukken.
Bij het kasteel van de Hertogen van Brabant, tegenwoordig beter gekend als het gerechtshof,
heb ik een half uurtje doorgebracht om van uit diverse standpunten te bekijken
waar ik het beste plaatje kon schieten. Uiteindelijk heb ik van uit deze
positie een HDR-opname gemaakt met drie belichtingen. Veel te vaak wordt na een
HDR opname ook nog in één adem tonemapping er op los gelaten. Dan krijg je
meestal over-the-top resultaten en dus heb ik ze in Photoshop samengevoegd zonder
me daar aan te bezondigen en dan ziet het er zo uit, een realistische weergave
van wat het oog ziet en wat de camera in één opname vaak niet aankan.
Dit soort dingen zet ik ook graag om naar zwart-wit, maar voor één keer vond ik
hier toch de kleur versie leuker. De zwart-wit versie zet ik wel in een
daarvoor bestemde groep op Facebook.
ISO 100-f 13-drie opnames met
respectievelijk 3,2 sec. 13 sec. en 30 sec.
Wat hebben
we toch een fijne hobby. Er is altijd wel een of andere collega die iets nieuws
bedenkt. Er wordt van je verwacht dat je overweg kunt met GPS, computer,
internet, navigatie, dat je voldoende rare hersenkronkels hebt om de meest
onverwachte cryptische mysterie vraagstukken op te lossen, dat je niet te beroerd bent om
wandelschoenen, laarzen of erger nog waadpakken aan te trekken om op de
gezochte coördinaten te geraken en als je dan na vele jaren ervaring op een
plek komt waar je moet loggen op een soort logboek waar je voor het eerst mee
geconfronteerd wordt knipper je toch nog even met de ogen.
Borduren, of iets wat daarvoor moet doorgaan, is ook een noodzakelijke
eigenschap voor de geocacher merkten we vandaag. Gelukkig was Annemarie, het
vrouwtje van cachemaatje Jackie er bij en die heeft voor ons in het geel JAPO
er op getoverd, de afkorting van onze namen.
Ik ben nog
eens een keer het rondje drie kanalen gaan fietsen vandaag. In deze tijd van
het jaar wordt het snel avond. Toen ik langs het Albertkanaal fietste ter
hoogte van de nieuwe uitbreiding van het Europese Nike-distributiecentrum begon
het al een beetje te schemeren en de eerste tekenen van hopelijk alweer een
mooie zonsondergang zaten er aan te komen.
Helemaal in de verte zijn de sluizen van Meerhout en van voorbij die sluizen
tot hier is het al Nike aan de overkant, als ze iets aanpakken dan doen ze het
ook grondig die Amerikanen goed voor de werkgelegenheid natuurlijk, en ze
zorgen voor hun eigen energie. Hun windmolenpark neemt ondertussen volwassen
afmetingen aan en ik vond dat het best een foto waard was.
Terwijl wij
onze geocachekunstjes vertoonden stonden de schaapjes verwonderd toe te kijken.
De dames vertoonden zoals je ziet veelkleurige sporen van de verfpotten waar ze
onderdoor waren gegaan. Plaats van actie was het oud stort in Mol Rauw waar we
de gelijknamige multi-cache aan het wandelen waren. Het is nu een mooi
heidegebied dat er eigenlijk gekomen is nadat in 1985 een andere oplossing
werd gevonden voor het huisvuil, het stortterrein kreeg een afdekking met dikke
zand- en kleilagen en de natuur kreeg hier opnieuw de bovenhand. We zijn hier
pal naast het Zilvermeer en zo bedacht ik de beetje melige titel Schaapjes op
het droge
Iets voor
vijf net thuis van een op het laatst toch wel natte miezerige fietstocht snel
douchen want om zes uur hebben we afgesproken voor het verjaardagsfeestje van
Ivo.
Hoe dom kun je zijn gewoonweg het fototoestel vergeten mee te nemen en tot de
constatatie komen dat je vandaag nog niks gefotografeerd hebt Half zes meteen
de wagen in naar het dorp in de hoop iets te doen met de kerstverlichting.
Geluk !!! Er passeert net een bus van de lijn en samen met de voor- en
achterlichten van de voorbij rijdende autos geeft dat een opvallend
kleurenpalet tegen de met kerstlampjes getooide achtergrond van de Leistraat.
Mijn Italiaanse vrienden zullen deze foto zeker appreciëren.
Je houdt het
eigenlijk niet voor mogelijk, half december, 12 graden en de fietskriebels kwamen
plotsklaps zeer sterk aankloppen. Cachemaatje Jackie en zijn Annemarie bleken meteen
bereid samen met ons ergens bij onze Noorderburen een tochtje te gaan maken.
Langs het zgn. Wilhelminakanaal in Oirschot vonden we een aanlokkelijk doel:
een pittig tweewiel-geschikt rondje geocachen met veel lovende commentaren op
de site.
Het werd inderdaad een erg gesmaakte fietstocht met de nodige fotostops. Op
menige plek experimenteerde ik met stapje links, stapje rechts om te zien
hoezeer de fotos van elkaar verschillen. Van op deze locatie heb ik
bijvoorbeeld een totaal andere foto geschoten door anderhalve meter naar rechts
te gaan en een beetje meer door de knieën, die zal ik op facebook plaatsen dan
kan de eventueel geïnteresseerde volger zelf vergelijken.
We moesten
al vroeg op weg vandaag. Onze half-jaarlijkse afspraak met de tandarts stond op
de agenda en Phaido als medereiziger staat op een strikte regelmaat wat pipi-
en kaka-ochtendwandeling betreft. Dat betekende dat we nog iets vroeger moesten
vertrekken om onderweg de nodige stappen op de teller te zetten. We waren
evenwel nog maar nauwelijks uit de wagen ergens in Witgoor toen onze held al
deed wat we van hem verwachtten. Nu waren we plots te vroeg
Dan houdt deze jongen net iets beter zijn ogen open om fotomogelijkheden te
ontdekken. De ochtend is sowieso voor mij een redelijk onontgonnen periode in
een etmaal en toen we langs het nieuwe bouwrijp gemaakte industriegebied Kristalpark
reden was ik plots zeer gecharmeerd door het mooie licht. Een korte fotostop
resulteerde in een aantal meer dan aanvaardbare plaatjes. Dit is de keuze voor
vandaag. Twee rijen molens, de verlichtingspalen rechts en het fietspad leiden alle de blik naar een sterk punt op één derde rechts onder, niet alleen qua compositie ben ik hier best tevreden mee.
ISO 400F 101/640
