Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
14-12-2014
14 december De potten van Keizer Karel
Het verhaal,
of moeten we zeggen de sage van keizer Karel en de Olense pot met drie oren is
genoegzaam bekend meen ik. Indien er alsnog onwetenden zouden zijn willen wij
adviseren even te googelen en bvb in de wikipedia vind je alles in geuren en
kleuren uitgelegd.
In Olen wordt de dorpslegende zeer gekoesterd, in zoverre dat ze daar op het
dorpsplein een supergrote versie van de drie potten in de vorm van een fontein
hebben neergepoot. Nu is Olen niet zo ver van huize Pol en Josee en het is dan
ook niet abnormaal dat we daar al eens een mooie wandeling ondernemen. Vóór we
bij Wietje in een van de gezellige kroegen op dat marktplein iets gingen
consumeren als afsluiter wilde ik toch eerst nog de korte multicache die er te
vinden is op mijn palmares schrijven en als je daar dan toch rondhangt mag het
ook geen verwondering baren dat de bewuste potten-fontein even onderwerp werd
van een fotosessie.
Eigenlijk heb je er van welk standpunt je er ook tegen aan kijkt altijd wel
geparkeerde of voorbijrijdende autos in beeld maar nu had ik het geluk dat de
op elk dorpsplein aanwezige Kerststal voor een welgekomen, veel rustigere
achtergrond zorgde.
Ik heb er nog eens een zwart-wit omzetting op losgelaten het was weer een
tijd geleden en die vond ik achteraf bekeken net iets meer aanspreken dan de
kleurenversie.
We zijn het
ondertussen gewoon dat onze samenleving steeds meer gediversifieerd wordt, een
gekleurde medemens meer of minder, het verwonderd ons niet meer. Nu is
diezelfde multiculturaliteit ook doorgedrongen tot in de Smallebroeken merkte
ik vandaag. Tussen de vele soorten viervoeters die we regelmatig in de weiden
zien rondlopen was er één zekerheid tot nu toe: schapen zijn wit. Okee, bij
slecht weer leek het wel eens anders maar dat was dan een zeer tijdelijke
toestand.
Vandaag werden wij evenwel bekeken door enkele gekleurde exemplaren toen wij
voorbij de wei wandelden waar tot vorige week nog een hele kudde
shetland-ponies in graasde. Het leek er op dat de dames met alle geweld wat
beter wilden kennis maken, er was er zelfs eentje die een uitbraakpoging
ondernam. Uiteraard heb ik in zon geval mijn fototoestel altijd
schietensklaar.
Achteraf ben ik toch even gaan googelen en het blijkt dat we toch niet met
immigranten of andere asielzoekers te maken hadden. Meer dan waarschijnlijk
zijn dit zwartblessen, een ras dat eigenlijk in Nederland gekweekt is o.a. om
grote heidegebieden te begrazen strikt genomen zijn het dan tóch ook
vreemdelingen he J
We zitten
midden in de periode van de kerstmarkten. De trend is uit Duitsland overgewaaid
en in elke zich respecterende Vlaamse stad is er een tegenwoordig. Meer
zelfs, menige vereniging, club of bedrijf heeft ook het licht gezien en de
commerciele mogelijkheden van de cadeautjes-tijd worden alom dankbaar in een
fondsenwervende feestverpakking gegoten. Zo was het vandaag in het rusthuis
Hoevezavel vandattume. Het ganse jaar door zijn we er vrijwilliger en dus konden
we niet anders dan acte de présence geven. Wij kennen de weg naar de bar zeer
goed daar en we hebben ons niet verveeld, dorst geleden hebben we evenmin. Phaido
heeft het trouwens ook helemaal naar de zin gehad. De bewoners kent ie
ondertussen al wel en daar kan hij het over het algemeen goed mee vinden. In de
drukte van het evenement had ie dan ook meer dan zijn handen vol om overal even
te gaan snuffelen en een goede dag te zeggen. Extra leuk werd het voor hem toen
er ook nog wat andere bezoekers waren met jonge kindjes en dan komt zijn
vriendelijke aard pas echt naar boven. Een aaitje, een kusje, een pootje ja Phaido
heeft alweer enkele extra gestolen harten op zijn palmares.
Wij behoren
nog tot de ouderwetse garde en wij vinden dat je niet met de kerstversiering
begint voor Sinterklaas het land uit is. Na een weekendje Ardennen en een
redelijk druk begin van de week was het vandaag dan zo ver. We zijn het huis in
kerststemming aan het brengen.
Ik heb me voor één keer eens niets aangetrokken van fotografische
compositieregels en ik heb de wanorde van de kerstversieringswerkzaamheden (
leuk woord voor scrabble? ) maar eens in beeld gebracht. Dozen en manden met
bollen, pieken, slingers, lampjes, kunstmatig en echt groen, electrische
snoeren, engeltjes, toeters en bellen je kunt het niet te gek bedenken of we
hebben het in de loop der jaren wel eens gebruikt om sfeer te scheppen. Vóór
alles in de juiste plooi valt wordt er driftig geselecteerd en overlegd en
tegen morgenavond hoop ik dat alles weer vrede op aarde en gloria in excelsis
zal uitstralen. Voorlopig is het één grote onoverzichtelijke warboel maar met
de hulp van hierboven maken we er ook dit jaar wel weer iets moois van.
We hadden
vandaag even een andere hond: Phaido de flat coat retriever. Er was vannacht nogal
wat nattigheid naar beneden gekomen en dat hebben we geweten tijdens de
dagelijkse wandeling.
We hadden een geocache-tocht uigekozen in de buurt van Averbode om samen met
Phaido een frisse neus te halen en de nodige gezond-houdende kilometers te
stappen. ( Voor de collega hobbyisten, we gingen achter de reeks Angry Birds
aan. ) Door de regen en ook wel door de hier weelderig tierende mountainbikers
waren de zogenaamde WANDELpaden herschapen in langerekte modderpoelen en
terwijl we er zelf de nodige last van hadden ondanks ons toch wel aangepast
schoeisel vond Phaido dat blijkbaar heerlijk. Hij snuffelde, rolde, bolde en
wentelde zich in de onbekende geuren dat het een lieve lust was. Het resultaat
aan het einde van de tocht was dat we een zwarte Phaido hadden. Voor de
niet-honden-liefhebbers wil ik even zeer simplistisch vertellen dat binnen de
aanverwante soorten je ruwweg kunt spreken over enerzijds langharig en
kortharig en anderzijds blond en zwart. Phaido is met zijn mooie lange blonde
vacht een typische raszuivere golden retriever maar zoals ie uit deze wandeling
kwam leek het eerder een zwarte flatcoat retriever
Toen we thuiskwamen waren er enkele uitgebreide poetsbeurten nodig om hem terug
naar de originele tint om te zetten. Deze foto is gemaakt tijdens het laatste
rondje spoelen. In Photoshop is dat veeeeeel gemakkelijker.
Redelijk mistig
weer tijdens de wandeling deze morgen een waterzonnetje probeerde wel enkele
keren door de smurrie te komen maar dat lukte niet echt. Als er dan toch eens een
straaltje in slaagde de omgeving wat op te vrolijken was het me al opgevallen
dat er evenzovele sterretjes flikkerden in de duizenden waterdruppels die overal
aan de takken hingen. Helaas was ik enkele malen net te laat om mezelf in een
fotowaardige situatie te werken.
Thuisgekomen van de wandeling heb ik eerst de macrolens op mijn toestel gezet,
dan heb ik, bij dit volkomen windstille weer, het toestel op statief op enkele
centimeters voor een mooie druppel geplaatst, scherp gesteld en gewacht tot er
weer zon zeldzaam zonnig moment kwam. Gelukkig hoefde ik niet al te lang te
wachten en het resultaat is hier te zien en het sterretje, daar was ik best
gelukkig mee.
We hadden
weliswaar vorige week al eens ijs van de wagen moeten krabben s morgens en tijdens
het voorbije weekend waren er enkele restanten van geruimde sneeuw te zien in
Clervaux toen we boven op de berg in de buurt van de abdij aan het fotograferen
waren, maar tijdens onze ochtendwandeling zagen wij vandaag ook in de
Smallebroeken de eerste visuele tekenen dat het winter wordt. In de weiden lag
een dun laagje wit. Of het nu gewoon aangevroren rijm was op het gras ofwel een
flinterdun onvervalst sneeuwlaagje doet er niet toe het was wit!!! Daar kijk
je als fotograaf met begerige ogen naar toe. Ik heb meteen enkele plaatjes
geschoten en in afwachting dat de winter nu echt losbarst is de eerst goesting
alvast gestild.
Misschien dat het binnenkort wel echt menens is want net op het moment dat ik
dit zit in te tikken komt er een berichtje binnen van twee vriendinnen dat ze
nu in Bütchenbach al 4 cm echte sneeuw hebben.