Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
08-01-2017
08 januari Woef
Deze morgen een ochtendwandeling in de mist langs
restanten van de sneeuwval van gisteren, deze middag en namiddag een meet &
greet - geocache event van cache maatje Jackie in Lommel en op de heen- en
terugweg nog enkele mist-fotostops, het was echt wel een vruchtbaar fotodagje.
Het merendeel van de opnames zal wel weer verder ongebruikt in mappen belanden,
enkele heb ik al op facebook gezet, er zullen er nog wel een aantal diezelfde
kant opgaan en dan rest me weer de moeilijke keuze wat selecteer je voor deze
dagelijkse blog?
Als dierenliefhebber en in het bijzonder hondenliefhebber vond ik bijgaand
beeld het leukste dat ik vandaag kon schieten. Voor één keer eens niet een
opname van Phaido, maar een mij verder helemaal onbekende woef die rustig op
zijn kussen tussen alle pratende, drinkende, kennis makende geocachers de boel
aan het bekijken was. Toen ik pal voor m ging knielen met de vraag of ie het
erg vond dat ik even een foto zou maken had ie geen enkel bezwaar. Uiteindelijk
heb ik er toch een eigen Photoshop-aanpassing van gemaakt want ik heb de
algemene kleurverzadiging flink teruggehaald behalve voor dat tongetje. Het wit
van de ogen heb ik ook wat witter gemaakt want dat was behoorlijk
rood-doorlopen, schijnt een normale zaak te zijn bij dit soort honden Ik heb
er dus een beetje mijn eigen voorkeur-interpretatie van gemaakt, met excuses
aan de woef-eigenaar.
Ik had het bord deze morgen al zien staan maar toen had
ik geen tijd om te stoppen. We hadden met de fotoclub afgesproken om half elf
bij kunstcentrum Voeten in Herentals en het was al vijf vóór Glad onderweg en
maar net op tijd vertrokken, situatie wel gekend denk ik. Na een zeer
interessant bezoek aan een onverwacht gevarieerde, prachtigekunstcollectie in een al even mooi
gerestaureerd oud fabriekspand reden we terug naar huis en het bord stond er
nog steeds. Het was ook nog altijd even glad, zowel op de stoep als op de
rijweg. De waarschuwing was nog altijd van toepassing dus. Nu hadden we tijd
zat en terwijl ik het fototoestel uit de tas haalde ging het vrouwtje alvast
even naar binnen om een paar worstenbroodjes te halen, kwestie van al eens te
oefenen voor overmorgen, verloren maandag, worstenbroodjesdag in de Kempen. Bij
het buitenkomen kon ik haar samen met het bord te pakken krijgen.
Voor alle niet-Kempenaars: het scheuft
wil zoveel zeggen als het is glad. De
eu wordt uitgesproken als iets
tussen een ui, een eu en een doffe u. Het wordt trouwens
in deze ook herleid tot een korte t
die in één lettergreep met scheuft
wordt uitgesproken. Grammaticaal correkt Kempens zou dus een korte krachtige tscheuft zijn. Deze kleinhandelaar had
duidelijk het lichamelijk welzijn van zijn klantenbestand in gedachten toen
hij/zij dit bord plaatste. We zien het de bol-punt-commen van deze wereld nog
niet zo snel doen, hun kopers beschermend toespreken in hun eigen taal
Eergisteren nam ik me voor snel nog eens naar Kalmthout
te rijden om daar te gaan genieten van de bloei van de hamamelis in het mooi
Nederlands: toverhazelaar en zulke voornemens laat ik meestal niet lang naast
me liggen. Vandaag hebben we de daad bij het voornemen gevoegd. Ons abonnement
bleek verlopen, dus hebben we meteen maar weer voor een jaar bijgeboekt, 50 Euro
voor een jaar en je mag 3 gasten meenemen. Daarenboven is ook de toegang tot de
plantentuin van Meise inbegrepen. Als geïnteresseerde, fotograferende natuurliefhebber
is dat een verantwoorde investering meen ik.
We hebben de uitgezette hamamelis-wandeling grosso modo gevolgd en na de nodige
detail-opnames met de macrolens heb ik ook nog even de groothoek 16-35 op mijn
toestel gezet want er is daar natuurlijk nog veel meer te zien. Als foto van de
dag ga ik toch voor een prachtige, de vrieskou trotserende, robijnrode
schoonheid. Op facebook heb ik trouwens nog enkele exemplaren van de
toverhazelaar-oogst gezet en van de overige opnames zullen er ook nog wel
enkele die weg vinden.
Prachtig wandelweer deze morgen en daar hebben we weer
uitgebreid van geprofiteerd. We lopen elke dag wel ongeveer hetzelfde rondje,
zij het met de nodige kleine variaties. Maar als we de richting eens omdraaien
is Phaido toch soms het noorden kwijt. Hij kent de wegen, paden en paadjes wel
door de bossen maar vandaag twijfelde hij toch enkele keren en moesten we hem
regelmatig bijsturen. Hier houden we links vandaag Phaido
Ik ben vandaag weer eens in de wereld van het kleine
gedoken. De hazelaar is een boom die weinig last lijkt te hebben van de koude.
Nog voor de winter echt begonnen is lijkt hij zich al op te maken voor het komende
voorjaar. De zaden wachten alleen nog maar op een teken van de natuur om aan de
slag te gaan, ze zijn wel al duidelijk aanwezig. Met een laagstaande zon en in
tegenlicht, de spaarzame stralen doorheen de dichte begroeing, dit leek mij een
geschikt moment om nog eens te proberen die typische macro lichtcirkeltjes in
mijn opname te krijgen. Groot diafragma, scherp stellen op dat trosje van drie .
Kleine scherptediepte schieten maar. Het was me eerder al enkele keren gelukt
en de precieze invalshoek of werkwijze ken ik nog altijd niet, het was ook deze
keer weer een geluks- of toevalstreffer. Feit is dat het gezochte effect deze
keer wel overdadig aanwezig was.
O ja, als we het over hazelaars hebben denk ik er ineens aan dat ik dringend
nog eens naar het arboretum moet in Kalmthout, daar staan de toverhazelaars in
bloei in deze tijd van het jaar en das pas een echte aanrader wordt vervolgd.
F 2,8 -ISO 800- 1/250
Er was een tijd dat elke keer ze pake Pol met zijn
fototoestel zagen aankomen de alarmbel afging. Daar is ie weer met zijn
camera, maken dat we weg zijn en zeker niet glimlachen als we toch op de foto
moeten Dat is ondertussen gelukkig niet meer het geval, integendeel. Ze weten
inmiddels wel dat de regelmatig voorkomende fotomomenten resulteren in
fotoboeken en in doorgestuurde plaatjes die dan weer op de sociale media kunnen
gedeeld worden. Ze gaan zelfs graag poseren tegenwoordig en zelf poses
bedenken.
Vandaag was de Wuustwezelse afdeling van de kleinkinderenschaar op bezoek en
uiteraard wilde ik ze ook deze keer weer samen voor de lens. Geen probleem, een
spontane uitbraak van jeugdige creativiteit
zorgde voor alweer enkele leuke plaatjes.
Strikt genomen is dit een selfie natuurlijk. De
kerstman wilde tijdens zijn allerlaatste dag in Aarschot vóór hij vanavond weer
naar het hoge noorden afreisde nog enkele fotos maken van het prachtige
art-deco huis waar hij gedurende 16 dagen mocht verblijven en tja daar stond
ie plotsklaps zelf in beeld in die spiegel. De kerstman klus zit er op en de
kerstman heeft Aarschot verlaten zucht ( van opluchting ? )
Thuisgekomen vond ondergetekende, de alter-ego van de kerstman, ondertussen
ontdaan van de excessen van kerstmanbaardgroei dat dit een waardige afsluiter
zou kunnen zijn van een leuke maar onverwacht zware klus.
Wij kijken weer uit naar nieuwe uitdagingen
De Buulmolen was het doel van mijn fotohonger vandaag.
Hij ligt in Olen in het gehucht Buul ( vandaar de naam J ) ten
zuiden van de industrieweg die parallel met het Albertkanaal loopt, schuin
tegenover de Sluizenweg. Langs die Sluizenweg rijden wij twee keer per dag naar
en van Aarchot. Het was maar een erg klein ommetje om even te gaan zien of de
spots mogelijkheden boden om iets te doen met nachtfotografie vanavond.
De onderkant van de molen was best aardig belicht, te fel eigenlijk, maar de
bovenkant was buiten het bereik van de laag geplaatste schijnwerpers en dientengevolge
behoorlijk in het duister. Om dat behoorlijk in beeld te krijgen was een HDR
reeksje van 3 fotos weer de oplossing: een sluitertijd van 4 seconden voor de
fel belichte onderkant, 13 seconden voor het grootste deel van de rest en 30
seconden voor de bovenste wieken. Mijn steun en toeverlaat Photoshop berekende
weer de goede mix van die drie opnames en het resultaat was al vrij aardig. Ik
vond het geel van de straatlampen evenwel erg overheersen en daarom heb ik de algemene
kleurverzadiging ook nog een beetje terug gehaald als final touch.
Het blauwe
uurtje kennen we als fotograaf allemaal maar al te goed neem ik aan. Ikzelf heb
er al menig geheugenkaartje mee vol geschoten. Als gepatenteerde langslaper heb
ik niet zoveel ervaring met de ochtendlijke tegenhanger, het gouden uurtje Het
dagelijks kerstman-zijn heeft er voor gezorgd dat ik dezer dagen redelijk vroeg
uit de slaapstee moet om vóór het vertrek naar Aarschot nog even met Phaido het
bos in te trekken, want wij vinden het toch leuker dat hij zijn ochtend-pipi en
-kaka in de vrije natuur doet dan in de Martelarenstraat of godbetert - in de
woning van de kerstman J.
Vandaag mocht ik dus ervaren hoe mooi het ochtendlicht kan zijn. Het was een
koude nacht geweest en de luchtvochtigheid was blijkbaar hoog genoeg om de
takken van de bomen en de grassen in de weiden te voorzien van een wit laagje
rijp. In de Smallebroeken wandelend, met het bos tussen mij en de opgaande zon kon
het gouden licht alleen nog maar de toppen van de dichtst bijstaande bomen
bereiken en tezelfdertijd ook de verder liggende begroeing helemaal in
prachtige kleuren schilderen. Uit de vele shots die zich aandienden was het
weer moeilijk kiezen. Het vrouwtje ging voor deze.
Dit is een
van de etalages van de voormalige bruidswinkel Harry, nu gedurende 14 dagen Het
huis van de Kerstman. Deze plek is ingericht als het bureau van de kerstman en
hier zit de kerstman wel eens naar de voorbijgangers te kijken als er toevallig
even geen bezoekers zijn in het huis. Jefke was vandaag ook weer van de partij
als helper en na gedane taak toen ik de wagen uit de garage ging halen om naar
huis te rijden zag ik hem zitten in die veel te grote kerstmanstoel. Ik moest
twee keer kijken voor ik zag dat ie niet aan het lezen was, zoals ik eerst
meende, maar stiekem de smartphone op dat boek had gelegd
Ik heb deze foto gemaakt met flits doorheen het glazen raam. Als je de flitser
tegen het raam houdt en je de lens een beetje afdekt met je vrije hand lukt het
wel weer iets bijgeleerd.
In een
poging om toch even uit het kerstman-zijn te treden qua fotografie zijn we
vandaag via Westerlo naar huis gereden na de Kerstman-dagtaak. Daar hadden we
enkele locaties in gedachten waar we waarschijnlijk wel iets zouden kunnen
oogsten. De combinatie kasteel met kerstverlichting leek ons bijzonder
interessant voor een potje nachtfotografie en ik meende daarvoor de goede plek
te kennen. Het gemeentehuis in Westerlo ligt in een mooi park, is altijd al
mooi verlicht s avonds en ik had er op gegokt dat ze daar wel iets zouden
gedaan hebben met extra sfeerlichtjes in deze tijd van het jaar.
Goed gegokt dus alleen jammer dat enkele van die versierde bomen net nu een
elektriciteitspanne hadden.
Ik heb er een HDR opname van gemaakt van 3 belichtingen en een 16x9 uitsnede
leek mij in dit geval het meest geschikte formaat.
24 mm -F 13-ISO 200-1,6 sec., 6 sec. en 25 sec.
We zijn aan
het aftellen. Nog 6 dagen Kerstman zijn de dagen beginnen allemaal op elkaar
te lijken, de fotos ook neem ik aan. Er zijn ondertussen al vele honderden al
dan niet lieve kindjes op mijn schoot voorbij gekomen en ik ben al tig keer met
mijn ( leuke ) kerstmobiel door Aarschot gescheurd. De sleur doorbreken wordt
nu opgave nummer één. Gisteren hadden we een meet-and-greet geocache event
tussen al de kerstbezoeken door en deze avond was er een gesmaakt live optreden
van een gelegenkeid-kerst-bandje: the Christmas Balls. Daar heb ik de nodige
fotos van uiteraard, maar toch koos ik ook vandaag weer voor een opname van de
centrale kerstmanstoel, deze keer niet met het weelderige lichaam van de
Kerstman er in maar wel van zijn liefste schatten: het kerstvrouwtje en de
kersthond. De keuze-criteria des fotografen zijn vaak onvoorspelbaar
Het is zonde
eigenlijk. De hele benedenverdieping van het huis van de kerstman hadden we
ingericht om open te stellen voor het publiek. Door de onwaarschijnlijk slechte
staat van de elektrische leidingen in het gebouw was het niet meer dan logisch
dat de brandweer geen toestemming wilde geven om die te gebruiken. We moesten
dus elektriciteit voor verlichting, verwarming en alles wat een woning
bewoonbaar maakt via externe groepen binnen brengen. Dat moest via kabels die
we niet altijd veilig konden wegwerken en dus mochten we op de meeste plaatsen
geen bezoekers meer toelaten. De prachtige Art-Deco woonkamer is zo een ruimte.
Om de mensen toch nog een blik te gunnen op al dat moois hebben we de vensters
langs de kant van het Capucienenstraatje open gelaten en gezorgd voor indirecte
verlichting die je van buitenaf niet kunt zien.
Ik wilde al dat moois ook van binnenuit vastleggen natuurlijk en met de
groothoeklens van uit een hoek van de kamer lukte het net. De meubels zijn niet
meer origineel helaas, maar de toenmalige grandeur druipt er nog steeds van af.
Phaido wilde uiteraard zien wat het baasje aan het doen was en die heb ik maar
mee in beeld genomen. Als Photoshop-grapje heb hem trouwens maar in kleur
gelaten, zij het met een beetje minder kleurverzadiging.
Als bijzondere vermelding zou ik nog willen vertellen dat de opname gemaakt is
vanaf statief met een belichtingstijd van 3,2 seconde en dat Phaido, een en al
aandacht gedurende de volledige duur van die sluitertijd muisstil gelegen
heeft, naar het baasje kijkend, met toch een scherpe opname als gevolg.
Ook voor de
kerstman zelf is het Kerstmis natuurlijk en door de drukke kerstmanbezigheden
konden we bijna niet anders dan ons eigen familiefeest organiseren in het huis
van de kerstman. Zoon Michael die een baan heeft bij de spoorwegen kon noch
gisteren noch vandaag bij de rest van de familie zijn om samen aan tafel te
gaan maar schoondochter en haar Herentalse kapoenen waren er wél en ook dochter Ilse - die vandaag jarig is trouwens -
met haar gezinnetje. Het gebeurt niet zo vaak dat ik die allemaal samen in één
foto te pakken krijg, de verplichtingen op de boerderij zijn nog minder makkelijk te omzeilen dan die bij de
dienstverlening bij de spoorwegen blijkbaar. Ik heb van de gelegenheid gebruik
gemaakt om papa Koen, dochter Ilse en kleinkinderen Hannelore, Pieter, Nicolas
en Marie-Leen in één plaatje te vangen.
De arrenslee,
waarmee de Kerstman naar de markt gevoerd werd, zag er redelijk authentiek uit.
Omdat er nu eenmaal geen sneeuw te bekennen of te verwachten was in de verste
verte hadden ze er maar wieltjes onder gemonteerd. Ook rendieren hadden ze niet
in de aanbieding dus moest de Kerstman het doen met een gewoon boerenpaard.
Maar zo raakte de Kerstman uiteindelijk toch op de Grote Markt waar hij nog wat
kindertjes wilde plezieren.
De foto werd gemaakt door schoonbroer Dreeke met mijn toestel.
Een
groot gedeelte van het succes van het huis van de kerstman mogen we op rekening
van Phaido schrijven. Het jonge volkje is gek van hem. Een korte anekdote willen
we U niet onthoudenom dit te illustreren.
Het was erg druk onderweg deze morgen richting Aarschot en op de ring, tussen
de Witte Molen en de Langdorpse Steenweg stond het verkeer zelfs stil,
resultaat toch wel een kwartier te laat in het huis. Daar aangekomen kregen we
te horen dat er al een lading kinderen binnen geweest was met de vraag: Oh
en is de hond er niet? even later gevolgd door: en de Kerstman? In die
volgorde, tja
Ik mag er
van uit gaan dat volgende week, als de kerstvakantie begonnen is voor de
kinderen, de invasie van klasjes in het huis van de kerstman wel zal
overwaaien. Voorlopig loopt het storm. De laatste schooldagen worden opgevuld met
leuke activiteiten en een bezoek aan de kerstman is er zo een voor de 4-, 5- en
6-jarigen, nog allemaal believers natuurlijk. Ik voel mee met de juffrouwen
en meesters die dat jeugdige enthousiasme een gans schooljaar lang in goede
banen moeten leiden. Voor deze jongen was het alleszins net niet verdrinken Het
zou kunnen dat de adrenaline door het kerstmanbezoek nog net iets feller ging
stromen bij het jonge volkje maar ik geef toe dat ik vanavond bekaf was,
respect voor het beroep van kleuterleider.
Vandaag was het zo dat op een bepaald moment er een klasje stond aan te
schuiven bij de ingang terwijl de kleuters van een ander klasje een tekening
aan het maken waren voor de kerstman en die moesten daarna weer op de foto
allemaal. Ondertussen kon de kerstman even naar het woongedeelte waar een derde
klasje zat te wachten op een verhaaltje. Die had zijn fototoestel bij en deed
eerst even klik.
Ik vrees dat we morgen een heleboel non-believers van 12-, 13- 14 jaar en
ouder over de vloer krijgen
De Kerstman
gaat met zijn tijd mee. Hij heeft bij het huis van de Kerstman een 100%
electrische kerstmobiel ter beschikking om, indien nodig, zich te verplaatsen
doorheen de Aarschotse binnenstad. Als het even iets minder druk is in het huis
laat hij de zorg voor de bezoekers over aan de elfen, de kersthond en de
kerstvrouw, dan gooit ie een lading snoepjes op de achterbank en dan maakt ie
een rondje om al dat lekkers uit te delen aan de einde trimester vierende
scholieren en de winkelende kerstcadeautjes jagers.
Voor de geïnteresseerden: het voertuig is een Renault Twizy en als je vindt dat
de kerstman deze foto niet zelf gemaakt
kan hebben heb je gelijk dat deed de kerstvrouw.
Er staat een
lichtspot op de kerstmanstoel gericht. Ik heb ondertussen al enkele honderden
jonge en minder jonge huis-van-de-kerstman-bezoekers en -bezoeksters op mijn
schoot gehad. Als er zich dan weer een moeder over mij buigt om haar oogappel
aan te reiken gebeurt het dat ik merk hoe mooi het licht doorheen de haren
schijnt telkens die spot precies achter haar hoofd zit. De kwaliteit van het
effect is afhankelijk van het soort haardos uiteraard. Dat zette me aan het
denken en toen kleinzoon Pieter vandaag op zijn beurt helper van de Kerstman kwam
spelen zag ik mijn kans schoon. Pieter heeft een weelderige donkerblonde krullenbol
en die leek me zeer geschikt om er mijn fotokunstjes op los te laten.
Toen de laatste bezoekers weg waren heb ik hem gevraagd even te poseren. Tegenlicht,
dus moest ik voorzichtig inflitsen om ook de voorkant goed te belichten en het
moest van vrij dichtbij en dan krijg je het gekende grote-voeten- of dikke-neuzen-effect. Helaas is dat ook hier
een beetje het geval maar dat is niet waar het me bij deze om ging dus. Het prachtige
strijklicht is wat ik wilde tonen. De
alomtegenwoordige kerstverlichting zorgt voor nog wat extra sfeer. Een remake,
waarbij ik het plaatsen van de spot, het soort spot en de afstand naar mijn
onderwerp zelf kan bepalen, is meer dan waarschijnlijk binnen de kortste keren
Eos 6D- 16-35mm op 35 mm-f 3,5-ISO 320-1/200-Flitscompensatie: min 2/3 stops.