Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
23-08-2015
23 augustus Regen
De regen
fotograferen, hoe doe je dat eigenlijk?
Ik ben nog steeds druk doende met fotos te maken en te selecteren voor mijn
waterproject. Water en regen, het klinkt bijna hetzelfde toch? Althans het zit
gevoelsmatig in hetzelfde schuifje, bij mij toch. Het is dan ook
vanzelfsprekend dat ik vandaag, met alle nattigheid die we over ons heen kregen
in de loop van de namiddag en de avond, bedacht dat er toch ook enkele
regenfotos in de long-list moesten. Ik vond het niet zo makkelijk om zelfs de
meest felle bui een beetje interessant in beeld te brengen tot ik al
experimenterend op mijn buik ging liggen en van onder het afdak droog, das
wel net zo fijn voor de camera de neerpletsende dikke druppels kon te pakken
krijgen die in de steeds maar groter wordende plassen achter ons huis insloegen
als even zovele bommetjes. Door de 300 mm lens bekeken en omgezet in zwart wit
zag het er uit als een nat oorlogsgebied met ontploffingen ten alle kanten.
Ik maakte
enkele dagen geleden nog de bedenking dat de heide toch wel erg vroeg in bloei staat,
maar dat blijkt heel normaal te zijn augustus en september zijn de
uitbundigebloeimaanden volgens meneer
Google en die weet alles. We zijn vandaag dus maar eens van de purperen pracht
gaan genieten. Eigenlijk was het te warm om een fikse wandeling te doen maar
dat is een argument waar Phaido geen oren naar heeft. En als het dan toch moet
dan maar meteen naar een gebied waar een en ander te fotograferen is. De
Kalmthoutse hei zou je dan zeggen, maar ik vermoed dat het daar nu, zeker op
zaterdag, veel te druk is. Gelukkig kennen wij in onze omgeving nog wel de
nodige plekskes waar je redelijk ongestoord kunt wandelen en die minimaal even
mooi zijn. J
Tijdens de
grote vakantie is er aan bezigheidstherapie geen gebrek voor de kids. Sport,
wandelen, jeugdbeweging, op kamp en voor de danseresjes in spe is er de ene
dans-stage na de andere mochten we ervaren. Julie, super gemotiveerd als het
over dansen gaat, is zowat de ganse augustusmaand een overvolle agenda aan het
afwerken geweest jawel, ook op die leeftijd hebben ze al tijd te kort
blijkbaar - en deze week waren ze druk
doende in haar vertrouwde nest qua dansen. Bij Balance Health Center hadden ze
het ambitieuze plan opgevat om in één week met een heleboel would-be prima-donnas
een musical in te studeren. Papas, mamas,
opas en omas en verder alle kennissen, vriendjes en vriendinnen waren
uitgenodigd om te komen kijken. Mama Mia, de gekende ABBA-musical werd met veel
enthousiasme op de planken gezet en al mag je niet verwachten dat het na zon
korte repetitietijd helemaal perfect zou zijn, dan waren wij toch zeer onder de
indruk van de kwaliteit van de voorstelling en meer nog van de beleving van het
jeugdige volkje. Het droop er langs alle kanten af, het ging hier niet om de
ultieme professionele kwaliteit, maar deze dametjes wilden duidelijk alleen
maar plezier beleven aan datgene waar ze mee bezig waren... Girls just wanna
have fun
Na afloop werden de danseresjes even in de bloemetjes gezet en natuurlijk koos
ik uit de vele fotos die ik maakte er eentje van de groep waarin onze oogappel
figureerde.
Achter de
wandel-GPS aanlopend kwam ik samen met Phaido vandaag terecht op dit
wondermooie plekje. De Gemeentelijke Visvijver las ik op het informatiebord.
Het was ergens tussen Retie en Arendonk, maar al sla je me dood, ik zou niet
weten of ze met die gemeente nu Retie of Arendonk bedoelen. Het was alleszins
de moeite waard.
We hebben er, met de nodige fotostops een uurtje over gedaan om er helemaal
rond te lopen en dit is zeker voor herhaling vatbaar.
Ik hoop dat
het voldoende tot zijn recht komt in dit formaat, maar de heide stond al in
bloei. Meestal kun je begin september pas van die pracht genieten maar ze zijn
er vroeg mee dit jaar merkte ik vandaag.
Ik was deze namiddag helemaal in mijn eentje een mooie geocache-wandeling aan
het maken in de Langdonken, een natuurgebied tussen Herselt en Aarschot. Het
was best een pittige tocht met enorm veel groen en natuurpracht onderweg en
plotsklaps realiseerde ik me dat ik al een tijdlang op een pad aan het lopen
was waarlangs aan twee kanten de heide al in bloei stond. Na de oorspronkelijke
verbazing vond ik dat ik dit maar eens moest fotograferen. Tenslotte is dit het
waar ik het voor doe geocachen is een fijne hobby, maar een cijfertjes jager
zal ik wel nooit worden. Je komt gewoon op fijne plekjes waar je anders nooit
zou zijn gekomen en die je bij wijze van spreken aangereikt worden door de
collega-hobbyisten. Dit was er zo eentje. Het is trouwens de enige foto die ik
vandaag gemaakt heb, ik had het veel te druk met gewoon genieten
Het heeft
lang geduurd maar tegen de avond werd het weer dan toch een beetje
vriendelijker. We hebben dan maar meteen een klein geocacherondje uitgekozen om
Phaido nog een verzetje te gunnen, dat we er zelf ook alle baat bij hebben
weze ruiterlijk toegegeven J
In Retie of is het Witgoor-Dessel vonden wij een tochtje dat ons zeer
aanlokkelijk leek en daar zijn we dan ook naar toe gereden om nog wat stappen
op onze teller te zetten. Een korte rustpauze aan het info-bord is een niet te
missen fotomoment natuurlijk.
Ik
wil vandaag een foto plaatsen van een boom, een boom die er niet meer is, een
verkeersslachtofferboom bij wijze van spreken.
Het moet ongeveer halfdrie, drie uur geweest zijn vannacht, ik was net aan het
indommelen toen ik plotsklaps een geweldige knal hoorde. Ik was meteen weer een
beetje wakker en ik herinner me dat ik nog dacht: Het onweert alweer verdorie
en tezelfdertijd realiseerde ik me halvelings dat dit toch net iets anders
geklonken had. Ik was evenwel te slaapdronken om op te staan om even te gaan
controleren wat er aan de hand was, ik heb me zalig op de andere zij gedraaid
en heb vredig verder door alle mogelijk onheil heen geslapen. En onheil was er.
Toen ik deze morgen de gordijnen opentrok zag ik meteen dat de boom die voor
ons huis langs de straat stond er niet meer was. Er lagen restanten van een in
stukken gezaagde stam, takken, bladeren, groen samen ooit een valse Christusdoornboom.
Er is blijkbaar een wagen aan volle snelheid tegenaan geknald en daar kon die
boom niet tegen. Gemeentewerklieden die even later aankwamen om alles verder op
te ruimen wisten me te vertellen dat het wrak weggesleept was en dat de
brandweer de boom in stukken gezaagd had en aan de kant gelegd. Over mogelijke
slachtoffers waren zij ook niet op de hoogte. Ik ben er verder ook niet achter
aan gegaan vandaag, ik had het te druk met andere dingen, de juiste toedracht
verneem ik wel in de loop van de week. Ik vind het natuurlijk achteraf gezien
wel jammer dat ik toch niet opgestaan ben na die knal. Dat had misschien wel
fotos opgeleverd die nog net iets spannender waren verdomme toch