Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
13-01-2013
13 januari Boomklimmen
Daar moet je dus zo oud voor geworden zijn dat was de teneur van de kommentaar die Josee leverde toen ik mezelf aan de samenvloeing van de Aa en de Grote Kalie tegen een knotwilg omhoog zwoegde omdat ik de quasi zekerheid had dat de gezochte cache daar zat. In dit seizoen is die top niet zo vol met groen lover namelijk en we hadden iets gezien wat op een bokaaltje leek. Bomen klimmen is een activiteit waarvan ik me vaag herinner dat ik er vroeger niet vies van was en als ik naar de kleinkids kijk dan merk ik dat die het ook nog altijd leuk vinden ondanks alle computerspellen en andere electronische alternatieven. Nu moest ik om met de arm tot in de kroon te kunnen niet hoger dan zeg maar 80 cm. van de grond, maar voor een gepensioneerde honderd-plusser vond ik het zelf toch een prestatie. De knotwilgen langs de Aa zijn een onderwerp waarvan ik vermoed dat alle fotografen in de omgeving er al wel eens mee aan de slag geweest zijn, en ik ben er vandaag zelf ook een tijdje mee bezig geweest, met enkele leuke shots als gevolg trouwens, maar na de voetbalfoto die ik gisteren van Josee plaatste, stond die er op dat ik deze opname, die zij met mijn camera maakte terwijl ik mijn ding deed, zou plaatsten. Ik wil niet zo ver gaan ook de titel te gebruiken die zij suggereerde: Oude aap in boom
Voetbal is een wintersport. Wie gedacht had dat het plotse gure weer de jeugdploegen binnen zou houden kwam bedrogen uit. De U8 van Herentals werkten dus hun zaterdagvoormiddag wedstrijd af zoals gepland. En uiteraard gingen oma en pake Pol kijken hoe Jefke het er van af bracht. Pake Pol was zoals altijd fotograaf van dienst en de glorieuze 16-0 overwinning werd in plaatjes vastgelegd. Maar tussendoor keek pake Pol ook wel eens naar gebeurtenissen naast het terrein. Toen de jeugd een bal verloren trapte naar een er naast liggende grasmat was oma er als de kippen bij om er naar toe te spurten en die met een droge knal terug te schieten. Nooit geweten dat oma dit soort onvermoede verborgen talenten had. De meer voor de hand liggende plaatjes van de prestaties van onze oogappel plaats ik wel op facebook voor wie er interesse in heeft.
De kleinkinderen blijven natuurlijk een van de lievelingsonderwerpen als er gefotografeerd wordt. Twee derde van de verzameling heb ik hier vereeuwigd na een succesvolle zoektocht. Als we er samen op uit trekken om geocachekes te zoeken zijn zij zonder twijfel het meest enthousiaste, lenige en onvermoeibare deel van ons team. Het enthousiasme heeft misschien te maken met het feit dat ze één euro per gevonden cache krijgen, maar toch kan ik me niet van de indruk ontdoen dat ze het ook echt leuk vinden. Houden zo zou ik zeggen, dan moet ik tenminste mijn oude knoken niet in de meest onmogelijke houdingen wringen om moeilijk bereikbare verstopplaatsen te onderzoeken en met 35 kg klim je ook al eens makkelijker ergens op dan met een veelvoud daarvan. J
Ik was vandaag in Nederlands Zuid Limburg. Toen ik naar huis reed ergens in de buurt van de metropool Illekaove richting Roosteren kon ik niet anders dan de wagen even aan de kant te zetten. De ochtend en de avond zijn sowieso al de meest dankbare momenten om te fotograferen, maar dit vond ik toch wel heel speciaal. Zon warm avondlicht was meer dan één foto waard vond ik. Vóór mij was er al een dreigende donkere lucht die aankondigde dat het mooi-weer-intermezzo nu lang genoeg geduurd had en achter mij kwam de erg lage zon nog net even boven een wolkenband piepen om het landschap in een gouden gloed te zetten. Dat kun je als liefhebber niet aan je laten voorbij gaan he
Een snijtafel om passe-partouts te maken voor gebruik in onze fotoclub, dat zagen we wel zitten. Nadat we een bod hadden gedaan op de internetveiling 350 leek ons niet te veel hadden we een brief gekregen om ons te vertellen dat er een kijkdag was op 09 januari ( vandaag dus ) van 10h00 tot 12h00. We hebben een tijd vruchteloos gezocht naar het adres uit het briefhoofd, langs het kanaal in Ravels tot een hulplijn-telefoontje ons leerde dat de spullen nu opgeslagen waren in een loods aan het industrieterrein van Poppel dat waren ze vergeten te vertellen blijkbaar. Langs het kanaal rond dwalend hou je de ogen natuurlijk goed open voor alle mogelijke interessante onderwerpen en als je medepassagiers ook fotografen zijn is het vanzelfsprekend dat die er geen bezwaar tegen hebben dat je even stopt om een foto te maken. Meer zelfs, Alex opperde plots: He zou dat niks zijn voor jouw blog? Zeker weten. Ik had maar even nodig om een goed standpunt te vinden om deze tweedehands funcar vast te leggen. Er zijn precies wel nog enkele kosten aan
De kleinkinderen zijn er dol op, ik ook trouwens, om heel andere redenen evenwel - tegen een goed reegebraad zal ik zeker nooit neen zeggen J Toen ik de GC41DQY aan het zoeken was voelde ik mij bekeken door vele ogen. Van achter de draad een eindje verderop waren het deze keer geen muggles of dreuzels, maar tientallen geiten, reeën, eenden, ganzen, ezels en wat al meer kwekkende, piepende, blerende, mekkerende of balkende parkbewoners die mij in de gaten hielden. Na een succesvolle jacht wilde ik tonen dat de interesse wederkerig was en met het fototoestel in aanslag gaf ik deze volwassen bambis de nodige aanwijzingen hoe ze moesten gaan staan in verband met de kompositie die ik in gedachten had Ik zou ze zelf niet beter gezet kunnen hebben.
Urbex is niet meteen mijn eerste keuze in de fotografie, maar dat wil niet zeggen dat ik mij nooit eens aan het genre waag. Voor de oningewijden, urbex is de afkorting van urban exploration en de fotograaf die de urbex-toer opgaat zoekt verlaten en vervallen panden en gebouwen. Doordat de lichtomstandigheden vaak minder goed zijn wordt er veel gebruik gemaakt van HDR ( meerdere belichtingen samenvoegen tot één foto ) en dat levert vaak spectaculaire plaatjes op. De foto die ik hierbij toon hoort strikt genomen niet in deze categorie thuis, het is trouwens ook geen HDR. Dit is weliswaar behoorlijk vervallen, maar verlaten is dit alleszins niet, integendeel. Dit is de dagelijkse realiteit voor de voetgangers en fietsers die in Turnhout de Steenweg op Zevendonk willen oversteken richting sporthal of stadspark. Toen ik hier stond te fotograferen kwam er een ouder echtpaar naar me toe om te vragen of ik van de Gazet was en of ik een reportage aan het maken was over de tunnel van de schande Ik heb ze met een stalen gezicht geantwoord dat ik eigenlijk een artikel aan het maken was over Ouagadougou maar dat ik het geld niet had om naar Afrika te vliegen en dat ik daarom de fotos maar hier maakte. J