Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
01-09-2013
01 september De afwas
Een tweede foto uit de jaarlijkse BBQ van de motorclub. Toch
is dit er eentje die ik rustig mag dateren op 1 september. Toen het feest op
zijn einde liep in de zeer kleine uurtjes waren we inderdaad al een heel eind
in de nieuwe dag. Wij willen, als beschaafde burgers, natuurlijk de locatie
waar wij gefeest hebben in een propere toestand achter laten. We zorgen er dan
ook voor dat de boel opgekuist is en dat de afwas gedaan is. We vinden altijd
wel enkele leden die al die klussen willen klaren. De Jakke was afwasser van
dienst en zoals meestal verschool ik me zelf ook nu weer achter de camera.
De jaarlijkse barbecue van de motorclub is een van de
hoogtepunten van het clubleven. Zonder ceremonieel, plichtplegingen of verdere
formaliteiten gezellig samenzijn met gelijkgestemden en eerst een aperitiefje gebruiken,
dan even overleggen over de invulling van de activiteiten gedurende de volgende
weken, en daarna heerlijk smikkelen en enige met mate (?) genuttigde drank meer moet dat niet zijn om een mens gelukkig
te maken. Terwijl iedereen zijn plekje nog zocht tijdens de aanloop naar de
verdere gebeurtenissen sloop de wakkere fotograaf natuurlijk even naar buiten
om te zien of het bakken naar wens verliep. Enkele ribbekes werden op deze
manier van onaanvaardbaar aanbakken gered, er zou later nog veel meer lekkers volgen,
maar voor de eerste ronde zag dit er alvast veelbelovend uit. Klik !!!
We zagen deze avond op TV nog een Belg de beslissende
strafschop missen in de supercup tussen Chelsea en Bayern, maar in de toekomst hebben
we alvast een kandidaat international die ze er probleemloos intrapt. De
keeper, ook fotograaf van dienst, had geen schijn van kans tegen deze loeier
afgevuurd door Lander. Het truitje weet ie alvast alle eer aan te doen en als
ie deze overtuiging, enthousiasme, en spelvreugde kan vasthouden is de
aflossing van de wacht alvast verzekerd tegen de tijd dat de huidige gouden
generatie het laat afweten.
Een mens wil nu eenmaal regelmatig eens andere horizonten
verkennen. En als je dan ondergedompeld geweest bent in de pracht van Toscane,
zn landschappen en het mooie licht, van het Garda Meer met de cypressen, de
citroenen, de waterpret en de stemmige stadjes, van de grootsheid van de Alpen
en je komt dan terug in de eigen heimat, dan zie je nog veel beter hoe mooi het
ook bij ons is eigenlijk. De eenvoudige dingen die je jaar in jaar uit rond je
ziet merk je nog nauwelijks op tot je ze een tijdje moet missen. De heide
begint weer te bloeien, onze uitgestrekte dennenbossen, de lijsterbessen, de
kontrasterende gele bloempjes en onze impressionante lage landen luchten veel
meer heb je toch niet nodig om ook van de stille Kempen te blijven houden?
De Kattensteertvijver is een van de bestemmingen waar ik mijn
fiets vaak naar toe stuur, ook al omdat daar een fijne vogelkijkhut is en omdat
er meestal best wel een grote variëteit aan fladderaars te fotograferen valt. Ik
had het vrouwtje ook op de fiets gekregen maar pas toen we ter plekke waren
realiseerde ik me dat ik domweg vergeten had de 300 mm op de Eos te zetten en
met een 17-70 doe je daar niet veel. Gewoon een beetje rondhangen dan maar, wat
genieten van de rust - we waren er alleen - en het gedrag van de vogeltjes bestuderen.
Josee was er in zon geval natuurlijk als de kippen bij om de camera te vatten
en een foto te maken van de werkloze amateurfotograaf.
Terug thuis !!! En het lijkt er even op dat er in heel
Europa geen streek is waar het weer beter is dan hier We zijn er meteen op
uitgetrokken voor een fietstochtje, de macrolens die twee weken werkloos in de
kast had gelegen smeekte om mee te mogen en we hebben m kunnen gebruiken ook.
Dit heideblauwtje-vrouwtje inderdaad, heideblauwtje, de vrouwtjes zijn bruin,
de mannetjes blauw was zo gewillig lang genoeg stil te blijven zitten om er
rustig op scherp te stellen en mijn verzameling macros aan te vullen.
We hebben toch maar beslist de vakantie voortijdig stop te
zetten. Na het onweer van zaterdagavond werd het gisteren weliswaar nog een
meer dan aanvaardbare dag, maar vannacht is het opnieuw beginnen regenen en deze morgen
was er geen spoor van een mogelijke weersverbetering, integendeel alle
voorspellingen zagen het zeer somber in tot vrijdag al vast. Gelukkig begrijpt
onze hotelbaas dan wel dat wij in dat geval liever naar huis gaan en hij weet
ook wel dat we dat later in het jaar, in de herfst of zo, wel weer komen
goedmaken. We zijn tenslotte stamgasten. Toen we de Vinschgau uitreden richting
Reschenpas kwam het oude klooster van Burgeis even door de lage wolkenslierten
piepen om ons goede terugreis te wensen.