Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
23-11-2014
23 november Het Butselbos
Het
Butselbos ik had er nog nooit van gehoord, tot vandaag. Toen het er, bij de
eerste blik naar buiten deze mogen, naar uitzag dat het alweer zon
schitterende herfstdag zou worden ben ik even op de geocaching site gaan zoeken
naar een alternatief voor de dagelijkse routine-wandeling. Een dik uur rijden naar
Boutersem leek me niet te veel om even ter plaatse te gaan zien of de vele
favorietpunten die door de collegae geocachers aan deze zoektocht waren
toegekend ook terecht waren. We hebben het ons niet beklaagd. Zowel de
wandeling als de creativiteit van de legger konden we apprecieren. Het mooie lage herfstlicht en de landschappen waar
we ons de hele tijd in bevonden waren daarenboven evenzovele redenen om
regelmatig de camera uit de tas te halen.
We
waren deze namiddag een grote wandeling gaan doen in Gierle en toen we rond
vijf uur bijna thuis waren, ergens tussen Tielen en Lichtaart, attendeerde
Josee mij op een enorme, brede donkere wolkenband aan de rechterkant. In het
westen leek er een weersverandering deze kant op te komen terwijl daarboven
alle kleurige tinten van een prachtige herfstavond nog in de lucht te zien
waren.
Dan stopt een mens natuurlijk en veel tijd had ik niet nodig om de goede
instellingen te vinden op de camera. Een statief had ik helaas niet bij, maar
gelukkig vond ik toch voldoende steun op een verkeersbord om de relatief lange
sluitertijd zonder al te veel onscherpte te counteren.
Benieuwd of we deze nacht regen krijgen
Vliegende
honden, ze bestaan!!! Ik heb als bewijs een foto van Rox, het hyperkinetische
hondje van Swa en Monique. Toen ze beslisten een Pommeriaan in huis te nemen
wisten ze niet dat het energiepeil van de kleine pup binnen de kortste keren zulke
ongekende hoogtes zou bereiken. Bijna een jaar later en na een operatie aan een
knieschijf is er van enige terugval van het loop- en springvermogen van Rox in
de verste verte nog geen sprake. Dat Rox ondertussen geen echte man meer is, omdat
de dokter hem enkele vitale onderdeeltjes heeft afgenomen had ook niet het
verhoopte kalmerend effect en ik vermoed dat ze zullen moeten leren leven met
een high-energy-troetel. Toen we er deze middag op bezoek kwamen kregen we
meteen enkele staaltjes van door de hof rennen, over de bloemperken springen en
rondjes tuinhuisje spurten te zien.
Meer was er niet nodig om mij fotoplannen te bezorgen. Ik koos positie op een
strategische plaats tussen Swa, aan de ene kant, en Monique, met Rox aan de
andere kant, om, op de grond liggend, te trachten een foto te maken van een
springende woef. Als Rox geroepen wordt dan is er maar één traject en dat is
een rechte lijn en dan is er ook maar één snelheid: vol gas Rox kwam dus als
een schicht op me afgestoven toen Swa zijn naam riep, vloog over het
tussenliggend bloemperk en zoefde nauwelijks enkele centimeters langs de camera
voorbij. Gelukkig had ik al de eerste keer raak geschoten want ik ben er niet
zeker van dat hij bij volgende pogingen niet vol op de fotograaf zou terecht
gekomen zijn
Mij kun je
niet wijsmaken dat dit een versleten fiets is die in het bos gedumpt is.
Eerlijkheidshalve moet ik meteen vertellen dat je dit fenomeen tegenwoordig
veel te vaak ziet je kunt je niet voorstellen wat je tijdens een wandeling
allemaal vindt in de natuur.
Maar neen, dit is een gloednieuwe fiets, ontdaan van enkele waardevolle
onderdelen. Nog niet zo lang geleden was dit zonder twijfel de trots van iemand
die hier een flinke som voor betaald had, die hier misschien lang voor gespaard
had en die zich waarschijnlijk hiervoor andere dingen had moeten ontzeggen. Ik
kom woorden te kort om het uitschot te typeren dat dan iemands droom kapot
maakt om een fractie van de waarde te incasseren voor wat losse onderdelen.
Soms zou ik willen dat ik een Jan de Wilde was en ook zon poëtische tirade
scheldwoorden kon bedenken als in He he wat een feest. Ik kom in dit geval
niet verder dan uitschot, krapuul, schorem, bandieten of laaggevallen klootzakken
maar Jan zingt dan over mottige malloot, termische zak, boskoe, slappe
stalagtiet, bergkwabaal of aarsgarnaal
Enfin, alle gekheid op een stokje, ik weet precies waar hij ligt, en ik ben er
van overtuigd dat ie er nog lang zal blijven liggen. Dit aan de politie of de
gemeente gaan vertellen heeft geen enkele zin, die kunnen er immers ook niks
aan doen. Er staan hele legers aarsgarnalen zonder enig respect of normbesef
klaar om er binnen de kortste keren een berg gestripte kostbaarheden naast te
leggen. Toevallig las ik vandaag in de krant dat de burgemeester van een Vlaamse
gemeente er voor pleit dat we meer wapens in huis zouden moeten halen om ons
bezit te verdedigen zucht Krijgen we binnenkort Amerikaanse toestanden?
Nog maar
eens een herfstfoto hoor ik U zuchten De mogelijkheden die de natuur biedt aan
de wandelende fotograaf zijn in dit seizoen nu eenmaal zeer specifiek.
Prachtige verkleurende bladeren, paddenstoelen en zonnestralen die net iets
makkelijker doorheen de bomen tot beneden geraken om alles mooi te belichten,
dat zijn de ingrediënten die mijn geheugenkaartje meestal vullen dezer dagen.
Die zonnestralen hebben we weliswaar moeten missen vandaag maar toch had ik één
bijzonder warme foto bij merkte ik toen ik mijn oogst op de PC bekeek. Bij de
eerste foto van de dag had ik de instellingen van mijn toestel even uit het oog
verloren en de witbalans stond nog op flitslicht oeps, foutje en dat bleek
achteraf gezien niet eens zo verkeerd. Omdat ik alles in RAW fotografeer had ik
in de nabewerking daar gemakkelijk iets aan kunnen doen, maar omdat ik het zelf
wel mooi vond heb ik het maar zo gelaten. Uit een grijze dag heb ik dus toch
een zonnige foto vol met kleurtjes, blaadjes en een mooi, opvallend vliegenzwammetje
kunnen mee naar huis nemen.
Grijs, grijs
en grijs dat is de korte samenvatting van wat wij over het weer kunnen zeggen
vandaag. Kleurrijke herfstbeelden lagen dan ook niet voor het rapen. Gelukkig
kwam er toch nog wat kleur in huis na schooltijd. Als papa en mama zo druk
bezig zijn met carrière en vele andere ontspannende en sportieve activiteiten dan
moeten oma en pake Pol regelmatig voor opvang zorgen en zodoende kwam Julieke
weer even logeren. Dat geeft mij de gelegenheid om weer maar eens terug te
vallen op dat favoriete foto-onderwerp: de kleinkinderen. Julie weet
ondertussen wel hoe ze met de camera moet flirten en de fotos die ik maakte van
zowel het huiswerk en van de ontspanning nadien waren zonder uitzondering alle
zeer spontaan en het was dus weer moeilijk kiezen. Dat het uiteindelijk deze
opname werd die hier als illustratie van Julies poseertalent prijkt heeft
alles te maken met de tussenkomst van Josee, die, terwijl ik de foto aan het
bewerken was, wel eens wilde weten hoe onze beige kussens in de sofa er zouden
uitzien indien ze blauw waren daar waren slechts enkele muisklikken voor
nodig. Een spoedig bezoek aan de kussenswinkel ligt in de lijn der
verwachtingen J
Op enkele
kleine variaties na is het bijna elke dag hetzelfde rondje dat wij wandelen met
Phaido. Toch neem ik elke keer weer het fototoestel mee en elke keer breng ik
weer enkele leuke shots mee naar huis. Zeker op een heerlijke herfstdag als
vandaag was het weer genieten en oogsten Voor de middag deed de lage herfstzon
nog extra haar best en het licht was bijzonder meewerkend om me te motiveren.
Ik ben een tijdje bezig geweest met de mooie kleuren van de bladeren, veel
detailfotografie, wat tegenlichtopnames van Josee en Phaido en toen we bijna
terug thuis waren diende zich in de Dressenstraat dit herfstbeeld aan. Dat kon
ik ook niet laten liggen toch?