Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
06-12-2015
06 december Huisje in het bos
De Belg en
de baksteen in de maag bij uitbreiding met zijn zin om ook ergens een tweede
verblijf(je) te koesteren, het hutje op de heide, het krotje in de
volkstuintjes, het huisje bij de zee of is het een strandcabine of het
chaletje in het bos, het zit diep in de volksaard blijkbaar. Tijdens onze
dagelijkse wandelingen waren ze nauwelijks te tellen vroeger. Enkele jaren
geleden besliste de overheid om komaf te maken met de wildgroei van bouwsels in
de natuur. Misschien was dat ook wel terecht, op elk perceel in het bos en op
de meest onverwachte plaatsen in natuurgebieden had iemand wel zijn privé vakantieverblijfje
in het groen. Het ging allemaal erg snel, net iets te snel eigenlijk voor de
meestal bejaarde, niet bemiddelde eigenaars. Binnen de kortste keren moesten ze
verdwijnen. Zoals dat zo vaak gebeurt ontsnapten er toch weer enkele aan de
grote sloop. Het is nog altijd belangrijk wie je kent in het leven denk ik dan
met mijn soms sceptische kijk op de dingen. Dit fraaie exemplaar heeft alle
stormen overleefd en ondanks het feit dat we er al in geen jaren bewoners
gezien hebben is er van verval weinig te merken, met andere woorden, iemand
komt toch regelmatig enig onderhoud uitvoeren Ach ja, ik stoor me er niet aan,
ik merk alleen maar op. Eigenlijk vind ik het niet eens zo verkeerd op die
plaats, het leverde me vandaag alleszins dit bijna idyllisch plaatje op.
De fotoclub
Filofok exposeert dit weekend in het Miloheem in Mol Rauw. Ik ben daar deze
namiddag een kijkje gaan nemen en toen ik uit de zaal buitenkwam zag ik in het
westen waanzinnig mooi avondrood in de lucht. Dan krijg ik overal kriebels Ik
vond niet meteen een fotogenieke plek om daar optimaal gebruik van te maken en
pas toen ik over de kanaalbrug reed op de weg Geel-Retie zag ik mijn kans. Iets
verderop sla je linksaf naar Sas 7 en daar kun je wel een leuk standpunt vinden
wist ik. Het uitbundige avondrood werd evenwel steeds minder en het rode gebied
werd ook steeds kleiner, ik moest snel zijn dus. Een klein vervelend detail
maakte het er niet gemakkelijker op: ik had geen statief bij Het moest dus uit
de hand. Gelukkig kon ik steun vinden door de camera stevig tegen de reling van
de Sas-overgang te klemmen. Met een sluitertijd van 1 seconde is de foto
weliswaar niet zo retescherp als ik zou gewild hebben, maar het ging mij
tenslotte om de sfeer en de kleur en daar ben ik wél gelukkig mee.
Er is meer
dan wij mensen met ons beperkte verstand kunnen bevatten. Naast de ons
vertrouwde werkelijkheid is er waarschijnlijk nog een vierde, vijfde en eventueel
nog wel een zesde dimensie. Er is zonder twijfel ook nog een digitale
werkelijkheid, een gefantaseerde, een romantische en een religieuze In een
voor ons voorlopig nog ontoegankelijk universum gebeurt er vanalles in
paralelle werelden en daar heb je geen kijk en geen vat op tenzij je op het
goede moment een camera bij de hand hebt natuurlijk. Soms, heel soms overlappen
twee universums gedurende een korte tijd en dan zie je toevallig misschieneens een ireeel planeetje voorbij komen, een
planeetje dat uit een andere tijdsruimte lijkt te komen want het bevat maar
enkele ingredienten uit de realiteit zoals wij ze kennen
Toen ik vandaag , met dit schitterende weer, aan het fietsen was had ik in de
buurt van Noorderwijk een pauze ingelast om een mooie herfstboom te
fotograferen. Toen kwam er totaal onverwacht een korte fusie van herfst 2015 en
een ons onbekende dimensie en kon ik dit planeetje te pakken krijgen. Het vloog
zowat verloren over het Kempens landschap in het late herfstlicht. Omdat ik de
camera toch in aanslag had kon ik afdrukken net toen het voorbij kwam. Ik ben
daarna vierklauwens verder naar huis gefietst want ik was danig onder de indruk
en ik wilde ook zo snel mogelijk op de PC bekijken wat ik op mijn
geheugenkaartje gevangen had.
Zo gemakkelijk gaf het planeetje zich niet gewonnen evenwel. Ik had de hulp van
Photoshop nodig, iets met klonen, vertikaal draaien, poolcoördinaten en een
hele poespas Daarna kreeg ik eindelijk op het scherm bevestigd wat ik daar in
Noorderwijk kort meende gezien te hebben het was dus toch geen droom of
fantasie !!!
Voor de sceptici: de bewerking in Photoshop heet Little Planet en liever dan
een moeilijke technische uitleg te doen verwijs ik naar deze YouTube tutotial: https://www.youtube.com/watch?v=oQbC_Geuwao
We hadden
een afspraak bij de tandarts om half elf. We gaan al bijna een halve eeuw bij
dezelfde tandarts en die heeft een praktijk in Overpelt, zeg maar tussen drie
kwart uur en een vol uur rijden van uit Lichtaart, afhankelijk van het verkeer.
Los van het feit dat dit niet erg voordelig is voor onze ecologische footprint
kwamen we zo ook in conflict met de normale pipi en kaka uren van Phaido. Om
dat probleem te omzeilen vertrokken we ruim een half uur vroeger en gingen we rond
half tien wandelen in het natuurgebied achter het Zilvermeer. Het was niet de
eerste keer dat we daar even een frisse neus gingen halen, we weten immers dat
het daar rustig is en dat je daar zelfs na enkele dagen regen behoorlijk
wandelbare en slijkvrije paadjes vindt.
Phaido kent daar ook al de weg blijkbaar want hij liep constant voor ons uit. Er
waren uiteraard vele onbekende vreemde geurtjes overal en hij snuffelde dan ook
van links naar rechts en omgekeerd. Zo vernamen we terloops ook dat het daar
verboden te vissen is who cares? Dat hij ook nog eens deed wat wij van hem
verwachtten was meteen een zorg minder de rest van de dag.
Op woensdagmiddag
wordt er op ons gerekend om de kleinkinderen van school te gaan halen in
Herentals. Jefke gaat dan naar de voetbaltraining en Julieke komt mee naar
Lichtaart want die heeft om vijf uur balletles bij Balance Health Center. Na
huiswerk en ontspanning duikt de jongedame de badkamer in want ze moet zich voorbereiden
en omkleden. Nu heb ik wel enige ervaring met badkamers die lang bezet gehouden
worden door partners, vriend(inn)en of een echtgenote en ik kan er ook wel enig
begrip voor opbrengen. Maar toen ik vandaag eindelijk toegang kreeg zag ik
meteen waarom het deze keer zo lang duurde: ze waren met zn vieren !!!
Deze foto
had misschien wel gepast in de AV reeks over water die ik op het fotosalon
van onze club presenteerde vorige maand. Met dit k***te weer waren de
fotomogelijkheden niet zo uitbundig aanwezig tijdens de wandeling. Hoewel de Eos
6D volgens de reclame en de reviews spatwaterdicht is, wilde ik toch niet te
veel risico nemen en haalde ik m alleen maar uit de tas als ik een beschermende
luwte vond tijdens de elkaar overlappende plensbuien.
En regenen deed het, man, man, man regen, regen, regen De zoveelste foto van
Phaido in de regen, van Josee in de regen of van Josee én Phaido in de regen
gespiegeld in een plas wilde ik de kijker deze keer besparen. Deze
neerpletsende druppels in een plas leken me een deugdelijk alternatief.
Ik realiseer me wel dat er zou kunnen geopperd worden dat er geen onderwerp of
opvallend voorgrond object is, zoals dat hoort volgens de compositieregels en
de gangbare opvattingen binnen de fotowereld, maar zoals meestal trek ik me van
regels weinig aan. Ik vond deze zwart wit omzetting best wel mooi en de
nattigheid van de dag wordt er helemaal door weergegeven. Geef mij dan maar
droog vriesweer
Hoe ouder we worden hoe meer we de
schoonheid van onze eigen heimat gaan smaken. We herhalen het tot
vervelens toe misschien: je hoeft niet ver te reizen om van de natuur, het
groen en de omgeving te genieten. Als het weer een beetje meezit is het overal
mooi en als het weer niet meezit ook eigenlijk. Wie zegde daar ook weer dat er
geen slecht weer bestaat, alleen slechte kleding
Ook met het druilerige regenachtige weer van vandaag staat Phaido op zijn
dagelijks uitstapje en hem zul je zeker niet horen klagen over enkele
regendruppels, integendeel. Hij voelde zich deze morgen zo happy dat ie meteen
een dansje wilde doen met het vrouwtje.